امام حسین علیه السلام

زیباترین‌ تبسم‌ ما بعد گریه‌ هاست‌
مشكل‌ترین‌ تكلم‌ ما حین‌ روضه‌ هاست‌
سنگین‌ترین‌ مصیبت‌ ما بی‌ وفایی‌ است‌
بالاترین‌ نشان‌ وفا درك‌ لحظه‌ هاست‌
آن‌ كشته‌ای‌ كه‌ كشتۀ اشك‌ است‌، تشنۀ
‌ آن‌ عاشقی‌ است‌ كز همه‌ رو یار كشته‌ هاست‌
هر روز و شب‌ چو نالۀ‌ هل‌ من‌ معین‌ رسد
لبیك‌ ما سرودن‌ دم‌ها و نوحه‌ هاست‌
ما را حرم‌ نبرد، حرم‌ را به‌ دل‌ رساند
حب‌ حسین‌ كرب‌ و بلائی‌ به‌ سینه‌ هاست‌
مویه‌ كنان‌ نوای‌ دل‌ ابراز می‌كنیم‌
این‌ دل‌ سرای‌ زمزمه‌ و سوز و ناله‌ هاست‌
ما بی‌ حسین‌ ره‌ به‌ قیامت‌ نمی‌بریم‌
جان های‌ ما همیشه‌ عزادار خیمه‌ هاست‌
زیباترین‌ پدیدۀ‌ این‌ شهر پرچم‌ است
‌ پرچم‌، نشان‌ بندگی‌ ما

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

بلبل در قفسیم و ز چمن می‌گوییم
یا اویسیم و مدیحت ز قرن می‌گوییم
یا که مانند مسافر ز وطن می‌گوییم
«گر چه دوریم به یاد تو سخن می‌گوییم
بعد منزل نبود در سفر روحانی»
در دلم بود شوم زائر بین الحرمین
مادرم بود مشوّق که ادا سازم دین
پدر آهسته مرا گفت که ای نور دو عین
«هر دری بسته بود جز در پرفیض حسین
این در خانه عشق است که بازاست هنوز»
کیست آن کس که به نام تو عسل‌نوش نگشت؟
قصّه‌ی تو که شنیده است که مدهوش نگشت؟
یادِ تو از دل تاریخ فراموش نگشت
«دشمنت کشت ولی نورتو خاموش نگشت
آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست»
دست اگر هست همانا ید بیضا باشد
لب اگر هست لب لعل مسیحا باشد
غم اگر هست غم یوسف زهرا باشد
«دل

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

مقیم‌ تربت‌ عشقم‌ به‌ نینوای‌ حسین‌
روم‌ به‌ ماه‌ محرم‌، به‌ كربلای‌ حسین‌
اگر چه‌ بال‌ شكسته‌ میان‌ مرغانم‌
به‌ نینوا بكشم‌ پر ز روضه‌های‌ حسین‌
گهی‌ كه‌ آب‌ بنوشم‌ به‌ یاد لب هایش‌
كه‌ بود تشنه‌، بگویم‌ شوم‌ فدای‌ حسین‌
زهیر وار بگویم‌ اگر اجازه‌ دهد
هزار بار سرم‌ را دهم‌ به‌ پای‌ حسین‌
در آن‌ سرای‌ نباشد بقای‌ جاویدش‌
هر آن‌ كسی‌ كه‌ نشد این‌ سرا فنای‌ حسین‌
تو ای‌ عزیز اگر خوب‌ بشنوی‌ آید
میان‌ روضه‌ به‌ گوش‌ دلت‌ صدای‌ حسین‌
غریبه‌ باش‌ ولیكن‌ نباش‌ بیگانه‌
كه‌ می‌شوی‌ به‌ غریبی‌ تو آشنای‌ حسین‌
شاعر:محمود ژولیده

شاعر : محمود ژولیده

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

از تو خدا بهشت مجسم درست کرد
داغ تو را بهانه آدم درست کرد
آمد تو را به سینه عالم نشاند و بعد
از آتش ضریح تو مرهم درست کرد
بعداً به پای فجر گلویت که سرخ بود
با اشک و آه سوره مریم درست کرد
از قطعه قطعه شعر تو آمد قصیده ساخت
آخر ردیف ناب تو را غم درست کرد
در کوچه های هیئت تو جبریل ماند
از گریه های گریه کنان دم درست کرد
معمار زخم های تو از ابتدای من
در عرش چشم، خانه ی شبنم درست کرد
رگ رگ رگ بریده شده، دست خنجری
از بوسه گاه حضرت خاتم درست کرد
سرشانه های فاطمه لرزید تا به حشر
وقتی خدا نسیم محرم درست کرد

شاعر : علیرضا لک

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس حجاب آمده بر چشم تار ما
غافل شدیم زان که تو هستی کنار ما
غیر از مزاحمت که برایت نداشتیم
برداشتی ز مرحمت خویش بار ما
گیرم نشد به کرب و بلا دفنمان کنند
ای کاش در حسینیه باشد مزار ما
نام تو بغض هر سحر ماست یا حسین
خارج شده عنانِ غم از اختیار ما
ما قرص نان ز گندم شهر تو می خوریم
چرخد از آسیاب شما روزگار ما
از آن زمان که خون تو شد خرج ملک ری
شد خانه ی عزات دلِ بی قرار ما

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا که خون در رگ است و جان به تنم
به عزیزت قسم که سینه زنم
آن که از گاهواره تا مردن
دیده اش از غمت تر است، منم
شیر مادر نخورده، بابایم
تربتت را نهاد در دهنم
عاقبت بین روضه می میرم
جامه ی نوکری شود کفنم
یاکریمِ کریم می باشم
من حسینی ز دولت حسنم
در جوانی ز ماتمت پیرم
گر بگویی بمیر می میرم
من که این گونه در هیاهویم
تا نفس هست از تو می گویم
جان زهرا همیشه وقت نماز
مُهری از تربت تو می جویم
کُنج هیئت دل کِدِر شده را
زود با اشک و آه می شویم
عطر سیب حضور سرخت را
دائماً بین روضه می بویم
روضه خوان قتلگاه رفته و من
زائر ناله های بانویم
مادرت بود بی قرارم کرد
درِ این خانه ماندگارم کرد
ای خدا در تلاوتت جاری

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر دل که سوزِ عشق تکانش نمی دهد
حق در حریم قرب مکانش نمی دهد
کس تا شکسته دل نشود، التفات دوست
درد و بلای دوست به جانش نمی دهد
تا خون نمی کند دل مهتاب را فلک
یک آسمان ستاره نشانش نمی دهد
هر لاله ای که داغ ندیده است پرده وار
جا در صف شکسته دلانش نمی دهد
هر دل که نیست عاشق کرببلا، خدای
عشق حسین و سوز نهانش نمی دهد
تا آشنای عشق شود عاقبت بخیر
جز حرف نینوا به زبانش نمی دهد

شاعر : محمد جواد غفورزاده

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

کربلا آن قَدر کشش دارد که مرا جذب کرده گودالش
کاروانی که رفته می خواهد بکشاند مرا به دنبالش
هر سلامی که داده ام حالا زائر این حوالیم کرده
می برد با خودش مرا فطرس می نشاند مرا روی بالش
کربلا نه، همان بهشتی که می وزد بوی سیب از همه جاش
می کشد سمت خود هر آدم را میوه های رسیده و کالش
هر شب جمعه ای که می آید شب پُر رفت و آمدی دارد
زائرش قابل شناسایی است از غبار نشسته بر شالش
قبله شش گوشه می شود این جا، می شود هر طرف نمازی خواند
به مفاتیح احتیاجی نیست بس که آسان شده است اعمالش
گریه کردن دعای آسانی است پیش تو یا محوّل الاحوال
هر کسی بر تو اشک می ریزد با تو تحویل می شود سالش
"من اتاکم نجی" عجب ذکری اس

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

من به خون لبت ای دوست گرفتار شدم
حال سجاد تو را دیدم و بیمار شدم
در حسینیه ی ارباب شبی خوابم برد
صبح پشت درِ یک میکده بیدار شدم
چه شبی بود که از بین دو انگشت شما
ناگهان با خبر از عالم اسرار شدم
شال خوشبوی تو، سبز و علم دوش تو سبز
«دام همرنگ زمین بود گرفتار شدم»
بچه بودم که ابالفضل شفا داد مرا
تا قیامت به علمدار بدهکار شدم
خلق در روضه گرفتند برات عتبات
منِ بیچاره ولی دیر خبردار شدم
رشته بر گردنم افکنده ای و در پی تو
هر شب آواره ی هر کوچه و بازار شدم
کربلا اوج عزا بود ولی چون زینب
از بلایای پس از شام عزادار شدم
«من از آن روز که در بند توأم آزادم»
نوکر فاطمه و حیدر کرّار شدم

شاعر : عباس احمدی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر گمشده‌ را راه‌ دهد
بر زمین‌ خوردهٔ‌ خود برگهٔ درگاه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر غم زدهٔ‌ عاشق‌ را
كنج‌ میخانهٔ‌ خود سوز دل‌ و آه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ بر سالك‌ وامانده‌ ز راه‌
بهر طی‌ كردن‌ ره‌ توشهٔ‌ همراه‌ دهد
اوست‌ كز نای‌ بریده‌ به‌ نواهای‌ سكوت
‌ قوّت ناطقه‌ و نالهٔ‌ جان كاه‌ دهد
راه‌ مقصود دراز است‌، بنازم‌ به‌ حسین
‌ كه‌ نشان‌ راه‌ خدا از ره‌ كوتاه‌ دهد
راهیان‌ را به‌ بیابان‌ طلب‌ بسپارد
تا كه‌ در وادی‌ خود خیمه‌ و خرگاه‌ دهد
او خداوند كرم‌ پادشه‌ جود و سخاست
كی‌ به‌ سائل‌ درم‌ و رزِ به‌ اكراه‌ دهد
چون‌ به‌ یك‌ روضه‌ پسندید یكی‌ قطرهٔ‌ اشك‌
سیل‌ از آن‌ قطره‌ به

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای دل اگر تو را قدری درد دین بود
قدر حسین و تعزیه اش بیش ازین بود
انصاف ده که جسم تو بر خواب گاه ناز
وآن گه به خاک، آن بدن نازنین بود
این شرط دوستی ست که او تشنه لب شهید
ما را به کام، شربت ماءِ معین بود؟
ما آب سرد را به تکلف خوریم و او
سیراب، زآب خنجر شمرِ لعین بود
ما اشک از او مضایقه داریم و چشم ما
بر چشمه سارِ کوثرِ خلد برین بود؟
ما آب شور بسته بر او، کوفیان فرات
این فرق بین، که با اثر مهر و کین بود
او بی دریغ سر دهد از بهر ما به تیغ
ما را دریغ ازو دل اندوهگین بود
ما پروریم جسم خود از ناز، ای دریغ!
کان جسم ناز پرور او بر زمین بود
عشرت کنیم، تعزیه اش می کنیم نام
حاشا که راه و رسم محبت چنین بو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر آنكسی‌ كه‌ نهان‌ با تو عالمی‌ دارد
به‌ عمر نوح‌ بیارزد اگر دمی‌ دارد
به‌ نامرادی‌ گردون‌ توجهی‌ نكند
ز گریه‌ هر كه‌ بساط‌ فراهمی‌ دارد
شكایت‌ من‌ مسكین‌ نمی‌رسد جائی‌
در این‌ محیط‌ كه‌ هر ناله‌ محرمی‌ دارد
گرفته‌اند چو طفلان‌ به‌ گریه‌ كام‌ مرا
به‌ هر بهانه‌ دلم‌ اشك‌ نم‌نمی‌ دارد
مزن‌ به‌ سینۀ من‌ دست‌ رد كه‌ این‌ مسكین‌
درون‌ این‌ دل‌ بشكسته‌ عالمی‌ دارد
نمی‌زند مژه‌ بر هم‌ قتیل‌ روی‌ نگار
چرا كه‌ پیش‌ نظر باغ‌ خرمی‌ دارد
هزار سال‌ دگر بر تو گریه‌ خواهم‌ كرد
اسیر روی‌ تو هر دم‌ محرمی‌ دارد
تو بی‌ نیاز ز عشق‌ هزار همچو منی‌
خداست‌ عاشق‌ تو كی‌ دلت‌ غمی‌ دارد؟
طهارت‌ همه‌ زوار تو ز زینب‌ تو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای‌ كه‌ غارت‌ زده‌ كردی‌ دل‌ پر غوغا را
موم‌ كردی‌ به‌ كف‌ خویش‌ دل‌ شیدا را
همه‌ با نالۀ‌ من‌ سوی‌ تو پرواز كنند
سگ‌ كوی‌ تو به‌ معراج‌ برد دل ها را
اشك‌ بر آتش‌ دل‌، شعلۀ‌ صد چندان‌ است‌
عاقبت‌ آتش‌ عشق‌ تو بسوزد ما را
نوكرانت‌ همه‌ بیچارۀ‌ هجران‌ تواند
زآنكه‌ بیچاره‌ كند داغ‌ غمت‌ زهرا را
جگری‌ هست‌ مرا سوخته‌ از بی‌ كسی‌ات‌
تو مرا سوختی‌ و من‌ همۀ‌ دنیا را
ارثم‌ از خواهر تو نالۀ‌ مستانۀ‌ اوست‌
زینبت‌ داده‌ به‌ من‌ این‌ هنر زیبا را
در دم‌ تیغ‌ غمت‌ آب‌ حیات‌ است‌ حیات‌
كشتۀ‌ تیغ‌ غمت‌ زنده‌ كند عیسی‌ را
با من‌ ای‌ نور خدا بهترین‌ از این‌ راه‌ بیا
ای‌ كه‌ انداخت‌ خدا در ره‌ تو موسی‌ را
نه‌ م

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

با شیون و شین یا قدیم الاحسان
با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان
ما آمده ایم تا ببخشی ما را
امشب به حسین یا قدیم الاحسان
×××
این دل شده هیأت اباعبدالله
سینه زن غربت اباعبدالله
یارب مچشان حرارت آتش را
بر زائر تربت اباعبدالله
×××
با دست تهی و کوله باری از آه
این بار هم آمده گدایت از راه
از کار دلم گره گشایی فرما
با دست سه سالهٔ اباعبدالله
×××
من آمده ام توشه ای از آهم ده
سوز نفس و اشک سحرگاهم ده
هرچند تمام کرده ای نعمت را
یک بار دگر به کربلا راهم ده

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

خسته شدم، بریده ام آقا، شتاب كن
یا انتخاب كن بخرم، یا جواب كن
برگشتنم همان و فنا گشتنم همان
هرچه پل است پشت سر من خراب كن
چله نشین میكده ی روضه ام كنید
این غوره های اشك مرا هم شراب كن
در این بساط، گریه مرا سیر می كند
آتش بزن، بیا؛ جگرم را كباب كن
حالا كه خرجِ كربُبلایم به پای توست
از سهم الأرث مادری خود حساب كن
محشر وبال گردنتانم حلال كن!
دست مرا بگیر و دوباره ثواب كن
رویم سیاه! روز قیامت به جای من
بنشین و با خدا؛ تو حساب و كتاب كن
نام مرا عزیز نیندازی از قلم!؟
لطفی كن و بهشت، حضور و غیاب كن

شاعر : وحید قاسمی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن ساعتی خوش است که مستانه بگذرد
یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد
روزیِ ما به دست کریمان آشناست
کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد
سوگند می خوریم که ما گنج می شویم
یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد
خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی
ایام نوکری تو شاهانه بگذرد
ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم
بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد
دور از نگاه کعبه تو را می کند طواف
کافی است از کنار تو پروانه بگذرد
این روزگار می گذرد خوب یا که بد
بهتر که عمر ما درِ این خانه بگذرد

×××

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما گرفتار علمدار تو هستیم حسین
از ازل یار علمدار تو هستیم حسین
سمت نوکری ما سمتی دیرینه است
عبد دربار علمدار تو هستیم حسین
ما اگر مهر تو داریم همه مدیون
لطف بسیار علمدار تو هستیم حسین
مادرت فاطمه ما را چقدر کرده دعا
چون که غمخوار علمدار تو هستیم حسین
هم بدهکار تو و لطف فراوان تو ایم
هم بدهکار عمدار تو هستیم حسین
روز رجعت ز عنایات تو ان شاءالله
ما علمدار علمدار تو هستیم حسین
شاد از آنیم که در روز قیامت حتّی
در پی کار علمدار تو هستیم حسین
اشک می بارد از این مشک دو دیده امروز
ما عزادار علمدار تو هستیم حسین
انتقام غم عظمای تو را می گیریم
ما ز انصار علمدار تو هستیم حسین

شاعر : محمد فردوسی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد
یک حلقه ده، که قلب گلوی من آب شد
یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت
یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد
از آتش تو شکوه به افلاک ریختم
یک قطره از شکایت من آفتاب شد
شمعم ز پیچ کوچه شبیخون ز باد خورد
یا رب حسین را برسان شب خراب شد
یحیی شدن چه داشت که عیسی شدن نداشت؟
طشت آمد و فلک دلش از غصه آب شد
(دستم نمی رسد که دل از سینه بر کنم)
زیرا بلندی دل ما زان جناب شد
جولان چشم مست تو تیغ از سپر گرفت
جمعی هلاک گشته و جمعی جواب شد
تحویل سال سوختگان از محرّم است
یعنی حسین عید خدا انتخاب شد
عاشق چو مُرد گریه ز چشمش نمی رود
اشکم برای مجلس ختمم گلاب شد
وقتی خدا به حشر بگوید چه داشتی
سر ب

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشک من و تو موج به دریا می آورد
صدها فرات و نیل به دنیا می آورد
ما مومنین مجلس ذکر مصیبتیم
حرف ازحسین فاطمه، تقوا می آورد
از ابرِ گریه گندم ری آب می خورد
این رزق اشک، روزی ما را می آورد
نامش شفا دهنده ی درد است تا ابد
نام «حسین» حال مرا جا می آورد
زهرا برام گریه پس انداز می کند
سرمایه ای که روز مبادا می آورد

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه می شود که مجال عبادتی می شد
نصیب حلقه به گوشت لیاقتی می شد
قدیم ها که کمی صاف و ساده تر بودم
پس از شکستن دل استجابتی می شد
چه خوب چشمه ی چشمم همیشه جاری بود
همین که محضرتان عرض حاجتی می شد
زمان شور حسینی شعور غالب بود
میان سینه زنی ها کرامتی می شد
خلاف حالت امروز طعم نان شبم
شبیه طعم غذاهای حضرتی می شد
به زیر بیرق عباس قد کشیدم من
همیشه فرصت کسب ارادتی می شد
به این گدای شکسته هنوز امیدی هست
اگر که قسمتم آقا زیارتی می شد
من و تو و حرم و لحظه های رویایی
میان شاه و گدا گر رفاقتی می شد

شاعر : عبدالحسین مخلص آبادی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم آگنده از محبت تست
هر چه دارم ز یمن دولت تست
کینه در سینه‏ام نمی‏گنجد
دلم آگنده از محبت تست
ای حسین! ای هماره شاهد عشق
عشق، پاینده از شهادت تُست
لوح آئین سرخ تست، فلق
شفق، آئینۀ جراحت تست
موی صبح از غم تو گشته سپید
شب، سیه‏ پوش از مصیبت تست
لاله، دلخون ولی به سوز و گداز
نوحه‏پرداز داغ غربت تست
ای ابرمرد! دست‏ ابر کریم
برگی از دفتر سخاوت تست
دل اهل یقین به سایۀ عشق
روشن از پرتو هدایت تست
هر سحرگه که میدمد خورشید
همه در سایۀ عنایت تست
از تو سبزست نخل غیرت و عشق
کربلا، شعر سرخ همت تست
گرچه در چرخ چارمست مسیح
یکی از خادمان حضرت تست
کربلا، این قیامت خونین
واژه ایی از حدیث قامت تست
قامتی در منای

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بهشت عدن كجا و صفای تربت تو
قیاس ذره كجا و بسیط رحمت تو
مشام اهل دل از عطر اشك مست شود
دمی كه غنچه لب گل كند به مدحت تو
چگونه اشرف مخلوق آبرو می یافت
اگر اراده نمی كرد حق به خلقت تو
تمام عمر چو خورشید فیض می بخشد
اگر به ذره بیفتد نگاه رحمت تو
ز چشم فاطمه فردا نهان نمی ماند
دلی كه گشت نهان خانهٔ محبت تو
هنوز رنگ شفق مانده سرخ تا كه مگر
در التهاب بسوزد به پاس حرمت تو
حدیث درد تو را چون شنیدم از مادر
ز كودكی شدم ای دوست غرق محنت تو
مرا به مجلس سوگ تو داد مادر شیر
كه عادت است مرا گریه در مصیبت تو
چه كار كرده ای ای روح گریۀ زینب
كه ریخت اشك پیمبر گه ولادت تو
تمام ترسش از این است "آذری" نكند
بمیرد و

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی كه عرصه بر نفسم تنگ می شود
یا شیشه دلم به غمی رنگ می شود
بغض ترك ترك شده ام هر زمان شكست
قلبم به نبض روضه هماهنگ می شود
ناچار رو به پرچمتان خیره می شوم
شور حسین بر لبم آهنگ می شود
بی تو چگونه سر كنم آخر خودت بگو
بی كربلا كمیت دلم لنگ می شود
این صورت كبود من از سیلی فراق
كی با ضریح زرد تو هم رنگ می شود؟
آن قدر زخم خورده ام از این و آن حسین
كه لطف هر كه جز تو به من سنگ می شود

شاعر : حسن کردی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه از آن روز که در دشت بلا غوغا بود
شورش روز قیامت به جهان بر پا بود
خصم چون دایره گرد حرم شاه شهید
در دل دایره چون نقطه ی پا بر جا بود
جان به قربان ذبیحی که به قربان گه دوست
با لب تشنه روان می شد و خود دریا بود
تو مپندار که شاهنشه این درگه رزم
در بیابان بلا بی مدد و تنها بود
انبیا و رُسُل و جن و ملایک هر یک
جان به کف در بَرِ شه منتظر ایما بود
پرده پوشان نهان خانۀ ملک و ملکوت
همه پروانۀ آن شمع جهان آرا بود
در همه مُلک بلا نیست به جز ذکر حسین
قاف تا قاف جهان، صوت همین عنقا بود
شاعر:حجت الله نیر تبریزی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلم ها تیغه ی شمشیر خواهد شد
هر چند فردا با غروبش می رود اما
این داستان یک روز عالم گیر خواهد شد
این ماجرا تا روز محشر تازه می ماند
هر لحظه اش با اشک ها تکثیر خواهد شد
سقای تو فردا بدون دست هم باشد
با یک نگاهش کربلا تسخیر خواهد شد
از دیدن حال علی اصغر در آغوشت
دریا هم از نامی که دارد سیر خواهد شد
آن ها تو را کنج قفس در بند می خواهند
اما مگر این شیر در زنجیر خواهد شد
هر بوسـۀ جدت محمد، روز عاشورا
بر زخم های پیکرت تفسیر خواهد شد
این صحنه ها تکرار یک تاریخ ننگین است
قرآن به روی نیزه ها تکفیر خواهد شد
جایی به نام کربلا هفتاد و دو دریا
در ذهن عاشورائیان تصویر

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود
بال ملائك در عزایت دستمالم بود
پیش از شروع اشك عالم گریه می‌كردم
یادم نمی‌آید دقیقاً چند سالم بود
من خود درخت روشنی بودم در آن ایام
چندان كه این خورشید چون یك سیب كالم بود
اندازه بال مگس تا گریه‌ام آمد
دیدم كه سیمرغ بهشتی زیر بالم بود
چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور
باده‌خوری و می‌ كشی جزء كمالم بود
من قبل از این عالم تو را در نور می‌دیدم
لاهوت یا ناسوت، شاید هم ‌مثالم بود
شاعر:شیخ رضا جعفری

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگو چه چاره کنم درد بی دوایی را
چگونه پند دهم این دل هوایی را
از آن زمان که تو شاهنشه دلم گشتی
به عالمی ندهم لذت گدایی را
من از کجا شده ام عاشقت نمی دانم
به خاطرم نرسد روز آشنایی را
به یمن خاک ره مرکب غلام شماست
به هر که داده خدا قلب با صفایی را
چه خوش سروده در این باب سعدی شیراز
"که ازحضور تو خوش تر ندید جایی را"
"حدیث عشق نداند کسی که در همه عمر"
"به سر نکوفته باشد در سرایی را"

شاعر : محمد خضرایی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

از روز اولی که دو عالم درست شد
نام تو را که برد خدا، غم درست شد
جن و ملک تمام برایت گریستند
حتی به عرش خیمه ماتم درست شد
نام تو را نوشت خدا روی هر دلی
ز آن جا به بعد عشق تو کم کم درست شد
دریا گریست... تا به خود آمد غروب شد
از غربت تو ماه محرّم درست شد
گندم که خورد، رانده شد و بعد سال ها
در مجلس عزای تو آدم درست شد
ای غربت تو اشک مدام پیمبران
از اشک روضه های تو زمزم درست شد
تو کیستی؟ غریب تر از تو خدا نداشت
از روز اولی که دو عالم درست شد
هر مشکلی که داشت دلم تا خدای را
.... یک بار من، قسم به تو دادم درست شد
نیزه کجا و شانه پیغمبری کجا؟
تا گفت: «یا اُخَیَّ» روضه ما هم درست شد

شاعر : مهدی صفی یا

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

راه افتاده تمام غم دنیا با تو
گره خورده ست به خون، قصّه ی فردا با تو
مطلع سرخ غزل های جهانی شده ای
مطلع شعر، چه زیبا شده امّا با تو
شب اشک ست و تماشاست اگر بگذارند
اشک، با من، به سر نیزه تماشا با تو
صوت قرآن تو از حنجره ی باران است
بارش ابر غمت با من و معنا با تو
آسمان طفل یتیمی شده بر دوش زمین
آمده از کرم و لطف تو بالا با تو
گَر جهان پُر شود از یوسف مصری هرگز
با کسی راه نیاید دلم الّا با تو
تو که باشی همه ی گمشده ها پیدایند
هر چه گم گشته در این جا، شده پیدا با تو
جلوه کرده ست خدا روی زمین در نقشِ -
فصل سرخی که رقم خورده در این جا با تو
قرن ها می گذرد، داغ تو تازه ست هنوز
راه افتاده تمام غم دن

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

سهم ما سوخته‌جانان غم و دشواری شد
اشك ما در پی موعود، بسی جاری شد
امتحان لحظه‌ای از منتظران نیست جدا
باید آماده‌ی هر سختی و دشواری شد
جان ما باد به قربان شهیدانی كه
با فداكاری‌شان دین خدا یاری شد
خاصه آن‌وقت كه حتی به روی نیزه‌ی خصم
لب او باز به آیات خدا قاری شد
مصر و بحرین و یمن درس گرفتند از وی
خون پاكش سبب این همه بیداری شد
بارها خون جوانان بنی‌هاشم گفت:
ای جوانان عرب وقت علمداری شد
هر كه رو كرد بر این راه بسی عزت دید
هر كه سر تافته بود عاقبتش خواری شد
همه گفتند كه از صبح، اثر خواهد رفت
هر به‌راه‌آمده از راه به در خواهد رفت
همه گفتند بمان، مرتبه‌پیمایی كن
و در این مكه اقامت كن و آقایی كن
دس

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• یحیی