امام حسین علیه السلام

من به خون لبت ای دوست گرفتار شدم
حال سجاد تو را دیدم و بیمار شدم
در حسینیه ی ارباب شبی خوابم برد
صبح پشت درِ یک میکده بیدار شدم
چه شبی بود که از بین دو انگشت شما
ناگهان با خبر از عالم اسرار شدم
شال خوشبوی تو، سبز و علم دوش تو سبز
«دام همرنگ زمین بود گرفتار شدم»
بچه بودم که ابالفضل شفا داد مرا
تا قیامت به علمدار بدهکار شدم
خلق در روضه گرفتند برات عتبات
منِ بیچاره ولی دیر خبردار شدم
رشته بر گردنم افکنده ای و در پی تو
هر شب آواره ی هر کوچه و بازار شدم
کربلا اوج عزا بود ولی چون زینب
از بلایای پس از شام عزادار شدم
«من از آن روز که در بند توأم آزادم»
نوکر فاطمه و حیدر کرّار شدم

شاعر : عباس احمدی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر گمشده‌ را راه‌ دهد
بر زمین‌ خوردهٔ‌ خود برگهٔ درگاه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر غم زدهٔ‌ عاشق‌ را
كنج‌ میخانهٔ‌ خود سوز دل‌ و آه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ بر سالك‌ وامانده‌ ز راه‌
بهر طی‌ كردن‌ ره‌ توشهٔ‌ همراه‌ دهد
اوست‌ كز نای‌ بریده‌ به‌ نواهای‌ سكوت
‌ قوّت ناطقه‌ و نالهٔ‌ جان كاه‌ دهد
راه‌ مقصود دراز است‌، بنازم‌ به‌ حسین
‌ كه‌ نشان‌ راه‌ خدا از ره‌ كوتاه‌ دهد
راهیان‌ را به‌ بیابان‌ طلب‌ بسپارد
تا كه‌ در وادی‌ خود خیمه‌ و خرگاه‌ دهد
او خداوند كرم‌ پادشه‌ جود و سخاست
كی‌ به‌ سائل‌ درم‌ و رزِ به‌ اكراه‌ دهد
چون‌ به‌ یك‌ روضه‌ پسندید یكی‌ قطرهٔ‌ اشك‌
سیل‌ از آن‌ قطره‌ به

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای دل اگر تو را قدری درد دین بود
قدر حسین و تعزیه اش بیش ازین بود
انصاف ده که جسم تو بر خواب گاه ناز
وآن گه به خاک، آن بدن نازنین بود
این شرط دوستی ست که او تشنه لب شهید
ما را به کام، شربت ماءِ معین بود؟
ما آب سرد را به تکلف خوریم و او
سیراب، زآب خنجر شمرِ لعین بود
ما اشک از او مضایقه داریم و چشم ما
بر چشمه سارِ کوثرِ خلد برین بود؟
ما آب شور بسته بر او، کوفیان فرات
این فرق بین، که با اثر مهر و کین بود
او بی دریغ سر دهد از بهر ما به تیغ
ما را دریغ ازو دل اندوهگین بود
ما پروریم جسم خود از ناز، ای دریغ!
کان جسم ناز پرور او بر زمین بود
عشرت کنیم، تعزیه اش می کنیم نام
حاشا که راه و رسم محبت چنین بو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر آنكسی‌ كه‌ نهان‌ با تو عالمی‌ دارد
به‌ عمر نوح‌ بیارزد اگر دمی‌ دارد
به‌ نامرادی‌ گردون‌ توجهی‌ نكند
ز گریه‌ هر كه‌ بساط‌ فراهمی‌ دارد
شكایت‌ من‌ مسكین‌ نمی‌رسد جائی‌
در این‌ محیط‌ كه‌ هر ناله‌ محرمی‌ دارد
گرفته‌اند چو طفلان‌ به‌ گریه‌ كام‌ مرا
به‌ هر بهانه‌ دلم‌ اشك‌ نم‌نمی‌ دارد
مزن‌ به‌ سینۀ من‌ دست‌ رد كه‌ این‌ مسكین‌
درون‌ این‌ دل‌ بشكسته‌ عالمی‌ دارد
نمی‌زند مژه‌ بر هم‌ قتیل‌ روی‌ نگار
چرا كه‌ پیش‌ نظر باغ‌ خرمی‌ دارد
هزار سال‌ دگر بر تو گریه‌ خواهم‌ كرد
اسیر روی‌ تو هر دم‌ محرمی‌ دارد
تو بی‌ نیاز ز عشق‌ هزار همچو منی‌
خداست‌ عاشق‌ تو كی‌ دلت‌ غمی‌ دارد؟
طهارت‌ همه‌ زوار تو ز زینب‌ تو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای‌ كه‌ غارت‌ زده‌ كردی‌ دل‌ پر غوغا را
موم‌ كردی‌ به‌ كف‌ خویش‌ دل‌ شیدا را
همه‌ با نالۀ‌ من‌ سوی‌ تو پرواز كنند
سگ‌ كوی‌ تو به‌ معراج‌ برد دل ها را
اشك‌ بر آتش‌ دل‌، شعلۀ‌ صد چندان‌ است‌
عاقبت‌ آتش‌ عشق‌ تو بسوزد ما را
نوكرانت‌ همه‌ بیچارۀ‌ هجران‌ تواند
زآنكه‌ بیچاره‌ كند داغ‌ غمت‌ زهرا را
جگری‌ هست‌ مرا سوخته‌ از بی‌ كسی‌ات‌
تو مرا سوختی‌ و من‌ همۀ‌ دنیا را
ارثم‌ از خواهر تو نالۀ‌ مستانۀ‌ اوست‌
زینبت‌ داده‌ به‌ من‌ این‌ هنر زیبا را
در دم‌ تیغ‌ غمت‌ آب‌ حیات‌ است‌ حیات‌
كشتۀ‌ تیغ‌ غمت‌ زنده‌ كند عیسی‌ را
با من‌ ای‌ نور خدا بهترین‌ از این‌ راه‌ بیا
ای‌ كه‌ انداخت‌ خدا در ره‌ تو موسی‌ را
نه‌ م

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

با شیون و شین یا قدیم الاحسان
با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان
ما آمده ایم تا ببخشی ما را
امشب به حسین یا قدیم الاحسان
×××
این دل شده هیأت اباعبدالله
سینه زن غربت اباعبدالله
یارب مچشان حرارت آتش را
بر زائر تربت اباعبدالله
×××
با دست تهی و کوله باری از آه
این بار هم آمده گدایت از راه
از کار دلم گره گشایی فرما
با دست سه سالهٔ اباعبدالله
×××
من آمده ام توشه ای از آهم ده
سوز نفس و اشک سحرگاهم ده
هرچند تمام کرده ای نعمت را
یک بار دگر به کربلا راهم ده

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

خسته شدم، بریده ام آقا، شتاب كن
یا انتخاب كن بخرم، یا جواب كن
برگشتنم همان و فنا گشتنم همان
هرچه پل است پشت سر من خراب كن
چله نشین میكده ی روضه ام كنید
این غوره های اشك مرا هم شراب كن
در این بساط، گریه مرا سیر می كند
آتش بزن، بیا؛ جگرم را كباب كن
حالا كه خرجِ كربُبلایم به پای توست
از سهم الأرث مادری خود حساب كن
محشر وبال گردنتانم حلال كن!
دست مرا بگیر و دوباره ثواب كن
رویم سیاه! روز قیامت به جای من
بنشین و با خدا؛ تو حساب و كتاب كن
نام مرا عزیز نیندازی از قلم!؟
لطفی كن و بهشت، حضور و غیاب كن

شاعر : وحید قاسمی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن ساعتی خوش است که مستانه بگذرد
یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد
روزیِ ما به دست کریمان آشناست
کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد
سوگند می خوریم که ما گنج می شویم
یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد
خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی
ایام نوکری تو شاهانه بگذرد
ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم
بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد
دور از نگاه کعبه تو را می کند طواف
کافی است از کنار تو پروانه بگذرد
این روزگار می گذرد خوب یا که بد
بهتر که عمر ما درِ این خانه بگذرد

×××

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما گرفتار علمدار تو هستیم حسین
از ازل یار علمدار تو هستیم حسین
سمت نوکری ما سمتی دیرینه است
عبد دربار علمدار تو هستیم حسین
ما اگر مهر تو داریم همه مدیون
لطف بسیار علمدار تو هستیم حسین
مادرت فاطمه ما را چقدر کرده دعا
چون که غمخوار علمدار تو هستیم حسین
هم بدهکار تو و لطف فراوان تو ایم
هم بدهکار عمدار تو هستیم حسین
روز رجعت ز عنایات تو ان شاءالله
ما علمدار علمدار تو هستیم حسین
شاد از آنیم که در روز قیامت حتّی
در پی کار علمدار تو هستیم حسین
اشک می بارد از این مشک دو دیده امروز
ما عزادار علمدار تو هستیم حسین
انتقام غم عظمای تو را می گیریم
ما ز انصار علمدار تو هستیم حسین

شاعر : محمد فردوسی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد
یک حلقه ده، که قلب گلوی من آب شد
یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت
یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد
از آتش تو شکوه به افلاک ریختم
یک قطره از شکایت من آفتاب شد
شمعم ز پیچ کوچه شبیخون ز باد خورد
یا رب حسین را برسان شب خراب شد
یحیی شدن چه داشت که عیسی شدن نداشت؟
طشت آمد و فلک دلش از غصه آب شد
(دستم نمی رسد که دل از سینه بر کنم)
زیرا بلندی دل ما زان جناب شد
جولان چشم مست تو تیغ از سپر گرفت
جمعی هلاک گشته و جمعی جواب شد
تحویل سال سوختگان از محرّم است
یعنی حسین عید خدا انتخاب شد
عاشق چو مُرد گریه ز چشمش نمی رود
اشکم برای مجلس ختمم گلاب شد
وقتی خدا به حشر بگوید چه داشتی
سر ب

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشک من و تو موج به دریا می آورد
صدها فرات و نیل به دنیا می آورد
ما مومنین مجلس ذکر مصیبتیم
حرف ازحسین فاطمه، تقوا می آورد
از ابرِ گریه گندم ری آب می خورد
این رزق اشک، روزی ما را می آورد
نامش شفا دهنده ی درد است تا ابد
نام «حسین» حال مرا جا می آورد
زهرا برام گریه پس انداز می کند
سرمایه ای که روز مبادا می آورد

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه می شود که مجال عبادتی می شد
نصیب حلقه به گوشت لیاقتی می شد
قدیم ها که کمی صاف و ساده تر بودم
پس از شکستن دل استجابتی می شد
چه خوب چشمه ی چشمم همیشه جاری بود
همین که محضرتان عرض حاجتی می شد
زمان شور حسینی شعور غالب بود
میان سینه زنی ها کرامتی می شد
خلاف حالت امروز طعم نان شبم
شبیه طعم غذاهای حضرتی می شد
به زیر بیرق عباس قد کشیدم من
همیشه فرصت کسب ارادتی می شد
به این گدای شکسته هنوز امیدی هست
اگر که قسمتم آقا زیارتی می شد
من و تو و حرم و لحظه های رویایی
میان شاه و گدا گر رفاقتی می شد

شاعر : عبدالحسین مخلص آبادی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم آگنده از محبت تست
هر چه دارم ز یمن دولت تست
کینه در سینه‏ام نمی‏گنجد
دلم آگنده از محبت تست
ای حسین! ای هماره شاهد عشق
عشق، پاینده از شهادت تُست
لوح آئین سرخ تست، فلق
شفق، آئینۀ جراحت تست
موی صبح از غم تو گشته سپید
شب، سیه‏ پوش از مصیبت تست
لاله، دلخون ولی به سوز و گداز
نوحه‏پرداز داغ غربت تست
ای ابرمرد! دست‏ ابر کریم
برگی از دفتر سخاوت تست
دل اهل یقین به سایۀ عشق
روشن از پرتو هدایت تست
هر سحرگه که میدمد خورشید
همه در سایۀ عنایت تست
از تو سبزست نخل غیرت و عشق
کربلا، شعر سرخ همت تست
گرچه در چرخ چارمست مسیح
یکی از خادمان حضرت تست
کربلا، این قیامت خونین
واژه ایی از حدیث قامت تست
قامتی در منای

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بهشت عدن كجا و صفای تربت تو
قیاس ذره كجا و بسیط رحمت تو
مشام اهل دل از عطر اشك مست شود
دمی كه غنچه لب گل كند به مدحت تو
چگونه اشرف مخلوق آبرو می یافت
اگر اراده نمی كرد حق به خلقت تو
تمام عمر چو خورشید فیض می بخشد
اگر به ذره بیفتد نگاه رحمت تو
ز چشم فاطمه فردا نهان نمی ماند
دلی كه گشت نهان خانهٔ محبت تو
هنوز رنگ شفق مانده سرخ تا كه مگر
در التهاب بسوزد به پاس حرمت تو
حدیث درد تو را چون شنیدم از مادر
ز كودكی شدم ای دوست غرق محنت تو
مرا به مجلس سوگ تو داد مادر شیر
كه عادت است مرا گریه در مصیبت تو
چه كار كرده ای ای روح گریۀ زینب
كه ریخت اشك پیمبر گه ولادت تو
تمام ترسش از این است "آذری" نكند
بمیرد و

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی كه عرصه بر نفسم تنگ می شود
یا شیشه دلم به غمی رنگ می شود
بغض ترك ترك شده ام هر زمان شكست
قلبم به نبض روضه هماهنگ می شود
ناچار رو به پرچمتان خیره می شوم
شور حسین بر لبم آهنگ می شود
بی تو چگونه سر كنم آخر خودت بگو
بی كربلا كمیت دلم لنگ می شود
این صورت كبود من از سیلی فراق
كی با ضریح زرد تو هم رنگ می شود؟
آن قدر زخم خورده ام از این و آن حسین
كه لطف هر كه جز تو به من سنگ می شود

شاعر : حسن کردی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه از آن روز که در دشت بلا غوغا بود
شورش روز قیامت به جهان بر پا بود
خصم چون دایره گرد حرم شاه شهید
در دل دایره چون نقطه ی پا بر جا بود
جان به قربان ذبیحی که به قربان گه دوست
با لب تشنه روان می شد و خود دریا بود
تو مپندار که شاهنشه این درگه رزم
در بیابان بلا بی مدد و تنها بود
انبیا و رُسُل و جن و ملایک هر یک
جان به کف در بَرِ شه منتظر ایما بود
پرده پوشان نهان خانۀ ملک و ملکوت
همه پروانۀ آن شمع جهان آرا بود
در همه مُلک بلا نیست به جز ذکر حسین
قاف تا قاف جهان، صوت همین عنقا بود
شاعر:حجت الله نیر تبریزی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلم ها تیغه ی شمشیر خواهد شد
هر چند فردا با غروبش می رود اما
این داستان یک روز عالم گیر خواهد شد
این ماجرا تا روز محشر تازه می ماند
هر لحظه اش با اشک ها تکثیر خواهد شد
سقای تو فردا بدون دست هم باشد
با یک نگاهش کربلا تسخیر خواهد شد
از دیدن حال علی اصغر در آغوشت
دریا هم از نامی که دارد سیر خواهد شد
آن ها تو را کنج قفس در بند می خواهند
اما مگر این شیر در زنجیر خواهد شد
هر بوسـۀ جدت محمد، روز عاشورا
بر زخم های پیکرت تفسیر خواهد شد
این صحنه ها تکرار یک تاریخ ننگین است
قرآن به روی نیزه ها تکفیر خواهد شد
جایی به نام کربلا هفتاد و دو دریا
در ذهن عاشورائیان تصویر

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود
بال ملائك در عزایت دستمالم بود
پیش از شروع اشك عالم گریه می‌كردم
یادم نمی‌آید دقیقاً چند سالم بود
من خود درخت روشنی بودم در آن ایام
چندان كه این خورشید چون یك سیب كالم بود
اندازه بال مگس تا گریه‌ام آمد
دیدم كه سیمرغ بهشتی زیر بالم بود
چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور
باده‌خوری و می‌ كشی جزء كمالم بود
من قبل از این عالم تو را در نور می‌دیدم
لاهوت یا ناسوت، شاید هم ‌مثالم بود
شاعر:شیخ رضا جعفری

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگو چه چاره کنم درد بی دوایی را
چگونه پند دهم این دل هوایی را
از آن زمان که تو شاهنشه دلم گشتی
به عالمی ندهم لذت گدایی را
من از کجا شده ام عاشقت نمی دانم
به خاطرم نرسد روز آشنایی را
به یمن خاک ره مرکب غلام شماست
به هر که داده خدا قلب با صفایی را
چه خوش سروده در این باب سعدی شیراز
"که ازحضور تو خوش تر ندید جایی را"
"حدیث عشق نداند کسی که در همه عمر"
"به سر نکوفته باشد در سرایی را"

شاعر : محمد خضرایی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

از روز اولی که دو عالم درست شد
نام تو را که برد خدا، غم درست شد
جن و ملک تمام برایت گریستند
حتی به عرش خیمه ماتم درست شد
نام تو را نوشت خدا روی هر دلی
ز آن جا به بعد عشق تو کم کم درست شد
دریا گریست... تا به خود آمد غروب شد
از غربت تو ماه محرّم درست شد
گندم که خورد، رانده شد و بعد سال ها
در مجلس عزای تو آدم درست شد
ای غربت تو اشک مدام پیمبران
از اشک روضه های تو زمزم درست شد
تو کیستی؟ غریب تر از تو خدا نداشت
از روز اولی که دو عالم درست شد
هر مشکلی که داشت دلم تا خدای را
.... یک بار من، قسم به تو دادم درست شد
نیزه کجا و شانه پیغمبری کجا؟
تا گفت: «یا اُخَیَّ» روضه ما هم درست شد

شاعر : مهدی صفی یا

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

راه افتاده تمام غم دنیا با تو
گره خورده ست به خون، قصّه ی فردا با تو
مطلع سرخ غزل های جهانی شده ای
مطلع شعر، چه زیبا شده امّا با تو
شب اشک ست و تماشاست اگر بگذارند
اشک، با من، به سر نیزه تماشا با تو
صوت قرآن تو از حنجره ی باران است
بارش ابر غمت با من و معنا با تو
آسمان طفل یتیمی شده بر دوش زمین
آمده از کرم و لطف تو بالا با تو
گَر جهان پُر شود از یوسف مصری هرگز
با کسی راه نیاید دلم الّا با تو
تو که باشی همه ی گمشده ها پیدایند
هر چه گم گشته در این جا، شده پیدا با تو
جلوه کرده ست خدا روی زمین در نقشِ -
فصل سرخی که رقم خورده در این جا با تو
قرن ها می گذرد، داغ تو تازه ست هنوز
راه افتاده تمام غم دن

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

سهم ما سوخته‌جانان غم و دشواری شد
اشك ما در پی موعود، بسی جاری شد
امتحان لحظه‌ای از منتظران نیست جدا
باید آماده‌ی هر سختی و دشواری شد
جان ما باد به قربان شهیدانی كه
با فداكاری‌شان دین خدا یاری شد
خاصه آن‌وقت كه حتی به روی نیزه‌ی خصم
لب او باز به آیات خدا قاری شد
مصر و بحرین و یمن درس گرفتند از وی
خون پاكش سبب این همه بیداری شد
بارها خون جوانان بنی‌هاشم گفت:
ای جوانان عرب وقت علمداری شد
هر كه رو كرد بر این راه بسی عزت دید
هر كه سر تافته بود عاقبتش خواری شد
همه گفتند كه از صبح، اثر خواهد رفت
هر به‌راه‌آمده از راه به در خواهد رفت
همه گفتند بمان، مرتبه‌پیمایی كن
و در این مكه اقامت كن و آقایی كن
دس

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

روی زبانم تربتی را پاک بگذارید
با پیرهن مشکی مرا در خاک بگذارید
یادش بخیر...آن هیئتی که سینه زن بودیم
در قسمت سینه...کفن را چاک بگذارید
نبود مرا راهی به خونخواهی...شدم خون ریز
با تیغ بر زخم سرم تریاک بگذارید
ساکم برای این سفر گر چه کمی خالیست
ظرفی پر از نذری...مرا در ساک بگذارید
بر دست آن یاری که هیئت رفتنم آموخت
از قول من یک بوسه نم ناک بگذارید
در کفّه ام گر قطره اشک خالصی دیدید
در کفّه دیگر همه افلاک بگذارید
×××
زورم اگر کم بود...بهر دشمن مادر
صحرای محشر...پس مرا هتاک بگذارید!
×××
شاعر:صمصام علوی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی خدا به خلقت تو افتخار کرد
ما را برای نوکریت اختیار کرد
کشتی هیچ‌ کس به دل ما محل نداد
اما حسین آمد و ما را سوار کرد
تا داغ تو جگر بخراشد به سینه‌ها
برق نگاه تو دل ما را شکار کرد
گر روضه‌ات نبود که ما دین نداشتیم
دین را برای ما غم تو استوار کرد
جانم فدای آن که تمامی عمر خویش
بر درگه تو خدمت بی‌انتظار کرد
هرگز ز یاد حضرت زهرا نمی‌رود
یک لحظه کسی که برای تو کار کرد
دنیا و آخرت همه مدیون زینبیم
ما را صدای ناله او بی‌قرار کرد
گیرم که گریه‌ها شده مرهم به زخم تو
باید به داغ ساقی لشکر چه کار کرد؟
شاعر:جواد حیدری

شاعر : جواد حیدری

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

ذرّات كاینات به شور آمد و نوا
تا زد علم به دشت بلا شاه كربلا
بگشود شقّه پیرهن رایت حسین
تسخیر كرد كون و مكان دولت حسین
شد جذب دشت غم كه كند قبله‌گاه عشق
هر چند می‌كشید حرم منّت حسین
مرهون او مساعی افراد انبیا
شد زنده نام جملگی از شوكت حسین
اسلام سرخ ‌رو شد و احكام رو سفید
تا سوده شد به خاك سیه صورت حسین
بگرفت مایه، نفس همه انقلاب‌ها
از شورش مقدس و از نهضت حسین
تفسیر شد چنان كه خداوند گفته بود
احكام مصحف از عمل و نیت حسین
یادآور یگانگی ذات كبریا
در كثرت گروه جفا وحدت حسین
نجوای او به قتلگه آن‌گونه پر طنین
كافاق و انفس است پر از صحبت حسین
اكسیر شور عشق شود آب هفت بحر
گز ذره‌ای بدان رسد از تربت ح

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکر خدا از این که شدم مبتلایتان
حس می کنم به صحن دلم ردّ پایتان
نامت حسین زمزمه ی هر شب من است
یعنی که خو گرفته دلم با نوایتان
در مجلس عزای تو بیتوته کرده ام
تا این که بیشتر بشوم آشنایتان
خون گریه می کنم ز بلای عظیم تو
آقا به جان من همه درد و بلایتان
این اشک ها نشانه ی عرض ارادت است
چشم ترم،سرم،همه چیزم فدایتان
آقا بیا در این شب جمعه مرا بخر
تا روزی ام شود حرم کربلایتان
در کربلا چه بر سر جسم تو آمده؟
آتش گرفته ام ز غم بوریایتان
امشب شب یتیم امام حسن بُوَد
جانم فدای حضرت صاحب عزایتان
شاعر:محمد فردوسی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

پروانه ام دوباره مرا آتشم زنید
هر لحظه هر نفس همه جا آتشم زنید
پای فرات، علقمه فرقی نمی کند
دست شما ست تا که کجا آتشم زنید
اصلاً برای گرمی شبهای ماتمت
من را خریده اید که تا آتشم زنید
هر شب به حاجتی سر این روضه می رسم
شاید میان بزم عزا آتشم زنید
من را گره زنید به این بیرق بلند
روزی میان کرب و بلا آتشم زنید
عمری میان روضه ی تان گریه می کنم
با این امید تا که شما آتشم زنید
این چشم ها حواله ی غم های زینب است
اشکی دهید و در همه جا آتشم زنید

شاعر : حسن لطفی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

با لبت رنگ عقیق یمن از یادم رفت
هم چنان که جگر خویشتن از یادم رفت
من اویسم بگذارید که اطراق کنم
بوی شهر تو که آمد قرن از یادم رفت
جذبه ی عشق بر آن است مرا ذوب کند
صحبت نام تو شد نام من از یادم رفت
قصد "رب ارنی" گفتن من دیدن توست
تا نگاهم به تو افتاد "لن" از یادم رفت
مرغ باغ ملکوتم به حرم آمده ام
بر روی گنبد زردت چمن از یادم رفت
مثل فطرس نکنم پشت به گهواره ی تو
بال من خوب که شد پر زدن از یادم رفت
"ندهد فرصت گفت ،به محتاج ،کریم"
بی سبب نیست کنارت سخن از یادم رفت
می رود دل به همان جا که تعلق دارد
صحبت کرب و بلا شد وطن از یادم رفت
همه ی بهت من این است چرا عریانی
نکند فکر کنی پیرهن از یادم رفت

شاع

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر اشاره ای کند صد گره وا کند حسین
اگر که تر کند لبش درد دوا کند حسین
به ناز می خرد مرا به عرش می برد مرا
اگر که قسمتم شبی کرب و بلا کند حسین
به مجلس عزای او بدین امید آمدم
که این دل شکسته را ز غم رها کند حسین
فخر کنم به عالمی رها شوم ز هر غمی
اگر که نوکر خودش مرا صدا کند حسین
جامه غم برم کنم، چه خاک بر سرم کنم؟
اگر ز نوکران خود مرا جدا کند حسین
قسم به نور مهدیش رسم حضور مهدیش
بهر ظهور مهدیش اگر دعا کند حسین
گهی نهیب می زند گهی نبرد می کند
گهی نظر به خواهر و به خیمه ها کند حسین
چه دیده چشم اطهرش؟ که در وداع آخرش
به خواهرش سفارش رقیه را کند حسین
قاتل پر ز کینه اش نشسته روی سینه اش
به زیر خنجر

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا می رسی شروع من آغاز می شود
ساز شكستهٔ نفسم ساز می شود
من سازگار حجم حقیر قفس چرا؟
دستی نشان بده، قفسم باز می شود
تو می رسی و من به خودم می رسم، به او
در وسعت تو مهلت پرواز می شود
تو فصل عشق، فصل مسیحایی منی
دل با شب خیال تو دم ساز می شود
تغییر را به چشم خود احساس می كنم
تا پای تو به زندگیم باز می شود
حال و هوای چهره خاكستری شهر
با عطر فصل مشكی تو ناز می شود
تو نقطه مقدس تقویم شیعه ای
كه با تو عشق سرخ پس انداز می شود
ای شهر عشق، خون خدا در تو جاری است
از حنجر تو صاعقه آواز می شود
ده روز بعد آمدنت، (عصر واقعه)
تیغی پلید مجری یك راز می شود

شاعر : حسن کردی

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• یحیی