امام حسین علیه السلام

من با نسیم بیرقتان خوب می شوم
از جذبه ی نگاه تو مجذوب می شوم
مانند یک کویر که مهمان ابرهاست
من در بهار اشک تو مرطوب می شوم
من بی خیال داغ شما نیستم ببین
در بین روضه های تو آشوب می شوم
یک روز اگر که جان بسپارم برای تو
در لوح کربلای تو مکتوب می شوم
این لطف مردم از سر خوبی من نبود
با رمز نام توست که محبوب می شوم
گرچه بدم به لطف شما ای همیشه خوب
از نوکران فاطمه محسوب می شوم
شاعر:ناهید قبادی
:

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

شاه راه عشق باشد پیچ و تابش بیشتر
هر که عاشق پیشه تر حال خرابش بیشتر
هرکه را اندازۀ ظرفیتش مِی می دهند
هر که شد پیر خراباتی شرابش بیشتر
محفل اشک و دعا ما را خدایی می کند
هر که اشکش بیشتر قطعاً ثوابش بیشتر
بهر رفتن سوی میخانه میان عاشقان
خوش به حال آن که می باشد شتابش بیشتر
حسرتی بر دل ندارد آن غلام پیر که
بین روضه طی شد ایام شبابش بیشتر
چشم اگر آلوده گردد اشک آن کم می شود
میوه هر چه دور از آفت باشد آبش بیشتر
پیش اربابش سرش بالاست آن که قبل مرگ
دائماً باشد حواسش به حسابش بیشتر
نهضتی که پرچمش در دست اولاد علی ست
شک ندارم طول عمر انقلابش بیشتر
شاعر:علی ذوالقدر

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای شجر طیبۀ کردگار
وی ثمر نور خداوندگار
سورۀ مستورۀ اردوی وحی
آیت مخزونۀ دارالقرار
خیر کثیر همۀ اولیاء
رحمت موصولۀ لیل و نهار
کون و مکان، مُلک و مَلک را امیر
آب حیات است تو را وامدار
هستی و مستی همه در دست تست
داده خدا در کف تو اختیار
زمرۀ مخلوق گرفتار تو
فطرت هر فرد تو را بی قرار
سَرو بلند علوی قامتت
شاخۀ طوبای جنان را وقار
چهرۀ زیبای تو مصباح نور
بندۀ گیسوی تو شب زنده دار
عطر خداوندی تو بوی سیب
میوۀ لبخند تو فصل بهار
معدن علم ازلی محضرت
برج عمل از تو شده استوار
بی تو شود غرق، بشر در تباه
با تو به ساحل برسد روزگار
مهد تو کشتی نجات بشر
مرکبِ قنداقۀ تو گاهوار
فطرس پر سوخته هر روز و شب
پیک سلام

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

چگونه گریه نریزم به پای عاشورا ؟
من و دو چشم غریبم فدای عاشورا
در آن زمان که دلم را بدست آوردم
هزار مرتبه مَردم برای عاشورا
اگر زمین و زمان تر شده است باران نیست
گرفته دیده ی خیسم عزای عاشورا
هزار مرتبه شکرت که اشکمان جاری است
خدای ماه محرم، خدای عاشورا
به زیر محمل تابوت ما چنین گویید
به عزت و شرف کربلای عاشورا

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست از دلم بکش که پُر از روضه های توست
داغی که آتشم زده از نینوای توست
داغی که کرده خم کمر آفتاب را
داغی که ظهر حادثه تنها برای توست
دیگر نمانده رشته ی امید در کفم
جز این دو قطره اشک، که وقف عزای توست
شکر خدا که پای من از روضه قطع نیست
می دانم این که از سر لطف و عطای توست
می دانم این که پیش تو از ذره کمترم
تازه، همین که این شده ام از دعای توست

شاعر : حسین آذری

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

كم كم میان روضه تان پیر می شوم
از زندگی بدون شما سیر می شوم
وقتی دلم برای شما تنگ می شود
هر جا كه روضه هست سرازیر می شوم
من یا حسین زنده به اشكم خدا گواست
با گریه بر شماست كه تكثیر می شوم
وقتی كه اشك دادی و این جا نشسته ام
یعنی كه با نگاه تو تقدیر می شوم
یك روز پای عكس ضریح تو دق كنم
یك روز زیر پای تو تصویر می شوم

شاعر : حسن کردی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن کس که با نگاه دل ما شکار کرد
تنها خدا گواست که با ما چه کار کرد
بر ما چشاند لذت سوز جنون عشق
ما را اسیر آتش این انتظار کرد
توفیق داد رخت غلامی به تن کنیم
ما را به نزد خلق چه با اعتبار کرد
مست شراب ناب سحر کرد جان ما
ما را به کوی میکده شب زنده دار کرد
عمری ز دست موج ضلالت نجات داد
بر کشتی هدایت و رحمت سوار کرد
ما را ز داغ کرب وبلا پیرمان نمود
با عشق شاه دشت بلا بیقرار کرد

شاعر : مجید خضرائی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی‌ تو یك‌ لحظه‌ نخواهم‌ همۀ‌ دنیا را
با تو آسوده‌ كنم‌ طی‌، سفر عقبی‌ را
لحظاتی‌ كه‌ به‌ زیر علمت‌ سینه‌ زدم‌
حس‌ نمودم‌ به‌ خدا مرحمت‌ زهرا را
كاش‌ امروز بیاید گل‌ نرگس‌ ز سفر
تا كه‌ زیبا بكند با فرج‌ عاشورا را
همه‌ امید من‌ این‌ است‌ به نام‌ زینب‌
راضی‌ از خویش‌ كنم‌ قلب‌ تو ای‌ مولا را
شادی‌ هر دو جهانم‌ به‌ خدا از غم‌ توست‌
غم‌ تو می‌بَرد از دل‌ همۀ‌ غم ها را

شاعر : جواد حیدری

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

لباسی باید از جنس تجلی بر تنت باشد
که عریانی گواه اشتیاق رفتنت باشد
نجیبی مثل اسرار خدا جای شگفتی نیست
اگر جسمت فدای حرمت پیراهنت باشد
اگر کوهی به این سرهای بی تن هم نظر داری
تو زانو می زنی تا کل صحرا دامنت باشد
ازین آتش که در سر داری ای وارسته از هستی
سری باقی نمی ماند که محتاج تنت باشد
تو حق بر گردن توحید داری باز سر دادی
مبادا حقی از حتی سرت بر گردنت باشد
اگر چه وسعت داغ تو در عالم نمی گنجد
خدا می خواست قلب شیعیانت مدفنت باشد

شاعر : هادی جانفدا

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

جام عشقت همیشه جام جم است
از شراب تو سینه پر ز غم است
باید اول ز خود عبور کنم
اختلاف من و تو یک قدم است
در عزای تو حضرت ارباب
هر چه ما گریه می کنیم کم است
گر چه در کار خویش حیرانیم
نقطه ی اتحادمان حرم است
ما مریدان غم کجا برویم؟!
تا که کار مراد ما کرم است

شاعر : مجتبی حاذق

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

تنها دلیل خلقت ما گریه كردن است
راه رسیدنِ به خدا گریه كردن است
آدمْ نبیِّ اشك و كتابش تباكی است
آیین و دین اهل بكاء «گریه كردن» است
باید نشست و منت این پلك را كشید
شرط قبول توبه ی ما گریه كردن است
از اشك چشم ریشه ی جان سبز می شود
سرچشمه ی حیات و بقا گریه كردن است
تا عرش كبریای خداوند می رسد
بال و پر عروج دعا، گریه كردن است
تیر گناه چشمت اگر كور كرده است؟
داروی زخم چشم شما گریه كردن است
اكسیر معجزه گرِ مس های قلب ما
آن كه بدل كند به طلا، گریه كردن است
می سوزم از شرار غم زینب و حسین
كارم شبیه آل عبا گریه كردن است
بار سفر ببند كه ما رفتنی شدیم
خرج سفر به كرببلا گریه كردن است
مرهم به زخم های دل ص

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

زیباترین‌ تبسم‌ ما بعد گریه‌ هاست‌
مشكل‌ترین‌ تكلم‌ ما حین‌ روضه‌ هاست‌
سنگین‌ترین‌ مصیبت‌ ما بی‌ وفایی‌ است‌
بالاترین‌ نشان‌ وفا درك‌ لحظه‌ هاست‌
آن‌ كشته‌ای‌ كه‌ كشتۀ اشك‌ است‌، تشنۀ
‌ آن‌ عاشقی‌ است‌ كز همه‌ رو یار كشته‌ هاست‌
هر روز و شب‌ چو نالۀ‌ هل‌ من‌ معین‌ رسد
لبیك‌ ما سرودن‌ دم‌ها و نوحه‌ هاست‌
ما را حرم‌ نبرد، حرم‌ را به‌ دل‌ رساند
حب‌ حسین‌ كرب‌ و بلائی‌ به‌ سینه‌ هاست‌
مویه‌ كنان‌ نوای‌ دل‌ ابراز می‌كنیم‌
این‌ دل‌ سرای‌ زمزمه‌ و سوز و ناله‌ هاست‌
ما بی‌ حسین‌ ره‌ به‌ قیامت‌ نمی‌بریم‌
جان های‌ ما همیشه‌ عزادار خیمه‌ هاست‌
زیباترین‌ پدیدۀ‌ این‌ شهر پرچم‌ است
‌ پرچم‌، نشان‌ بندگی‌ ما

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

بلبل در قفسیم و ز چمن می‌گوییم
یا اویسیم و مدیحت ز قرن می‌گوییم
یا که مانند مسافر ز وطن می‌گوییم
«گر چه دوریم به یاد تو سخن می‌گوییم
بعد منزل نبود در سفر روحانی»
در دلم بود شوم زائر بین الحرمین
مادرم بود مشوّق که ادا سازم دین
پدر آهسته مرا گفت که ای نور دو عین
«هر دری بسته بود جز در پرفیض حسین
این در خانه عشق است که بازاست هنوز»
کیست آن کس که به نام تو عسل‌نوش نگشت؟
قصّه‌ی تو که شنیده است که مدهوش نگشت؟
یادِ تو از دل تاریخ فراموش نگشت
«دشمنت کشت ولی نورتو خاموش نگشت
آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست»
دست اگر هست همانا ید بیضا باشد
لب اگر هست لب لعل مسیحا باشد
غم اگر هست غم یوسف زهرا باشد
«دل

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

مقیم‌ تربت‌ عشقم‌ به‌ نینوای‌ حسین‌
روم‌ به‌ ماه‌ محرم‌، به‌ كربلای‌ حسین‌
اگر چه‌ بال‌ شكسته‌ میان‌ مرغانم‌
به‌ نینوا بكشم‌ پر ز روضه‌های‌ حسین‌
گهی‌ كه‌ آب‌ بنوشم‌ به‌ یاد لب هایش‌
كه‌ بود تشنه‌، بگویم‌ شوم‌ فدای‌ حسین‌
زهیر وار بگویم‌ اگر اجازه‌ دهد
هزار بار سرم‌ را دهم‌ به‌ پای‌ حسین‌
در آن‌ سرای‌ نباشد بقای‌ جاویدش‌
هر آن‌ كسی‌ كه‌ نشد این‌ سرا فنای‌ حسین‌
تو ای‌ عزیز اگر خوب‌ بشنوی‌ آید
میان‌ روضه‌ به‌ گوش‌ دلت‌ صدای‌ حسین‌
غریبه‌ باش‌ ولیكن‌ نباش‌ بیگانه‌
كه‌ می‌شوی‌ به‌ غریبی‌ تو آشنای‌ حسین‌
شاعر:محمود ژولیده

شاعر : محمود ژولیده

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

از تو خدا بهشت مجسم درست کرد
داغ تو را بهانه آدم درست کرد
آمد تو را به سینه عالم نشاند و بعد
از آتش ضریح تو مرهم درست کرد
بعداً به پای فجر گلویت که سرخ بود
با اشک و آه سوره مریم درست کرد
از قطعه قطعه شعر تو آمد قصیده ساخت
آخر ردیف ناب تو را غم درست کرد
در کوچه های هیئت تو جبریل ماند
از گریه های گریه کنان دم درست کرد
معمار زخم های تو از ابتدای من
در عرش چشم، خانه ی شبنم درست کرد
رگ رگ رگ بریده شده، دست خنجری
از بوسه گاه حضرت خاتم درست کرد
سرشانه های فاطمه لرزید تا به حشر
وقتی خدا نسیم محرم درست کرد

شاعر : علیرضا لک

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس حجاب آمده بر چشم تار ما
غافل شدیم زان که تو هستی کنار ما
غیر از مزاحمت که برایت نداشتیم
برداشتی ز مرحمت خویش بار ما
گیرم نشد به کرب و بلا دفنمان کنند
ای کاش در حسینیه باشد مزار ما
نام تو بغض هر سحر ماست یا حسین
خارج شده عنانِ غم از اختیار ما
ما قرص نان ز گندم شهر تو می خوریم
چرخد از آسیاب شما روزگار ما
از آن زمان که خون تو شد خرج ملک ری
شد خانه ی عزات دلِ بی قرار ما

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا که خون در رگ است و جان به تنم
به عزیزت قسم که سینه زنم
آن که از گاهواره تا مردن
دیده اش از غمت تر است، منم
شیر مادر نخورده، بابایم
تربتت را نهاد در دهنم
عاقبت بین روضه می میرم
جامه ی نوکری شود کفنم
یاکریمِ کریم می باشم
من حسینی ز دولت حسنم
در جوانی ز ماتمت پیرم
گر بگویی بمیر می میرم
من که این گونه در هیاهویم
تا نفس هست از تو می گویم
جان زهرا همیشه وقت نماز
مُهری از تربت تو می جویم
کُنج هیئت دل کِدِر شده را
زود با اشک و آه می شویم
عطر سیب حضور سرخت را
دائماً بین روضه می بویم
روضه خوان قتلگاه رفته و من
زائر ناله های بانویم
مادرت بود بی قرارم کرد
درِ این خانه ماندگارم کرد
ای خدا در تلاوتت جاری

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر دل که سوزِ عشق تکانش نمی دهد
حق در حریم قرب مکانش نمی دهد
کس تا شکسته دل نشود، التفات دوست
درد و بلای دوست به جانش نمی دهد
تا خون نمی کند دل مهتاب را فلک
یک آسمان ستاره نشانش نمی دهد
هر لاله ای که داغ ندیده است پرده وار
جا در صف شکسته دلانش نمی دهد
هر دل که نیست عاشق کرببلا، خدای
عشق حسین و سوز نهانش نمی دهد
تا آشنای عشق شود عاقبت بخیر
جز حرف نینوا به زبانش نمی دهد

شاعر : محمد جواد غفورزاده

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

کربلا آن قَدر کشش دارد که مرا جذب کرده گودالش
کاروانی که رفته می خواهد بکشاند مرا به دنبالش
هر سلامی که داده ام حالا زائر این حوالیم کرده
می برد با خودش مرا فطرس می نشاند مرا روی بالش
کربلا نه، همان بهشتی که می وزد بوی سیب از همه جاش
می کشد سمت خود هر آدم را میوه های رسیده و کالش
هر شب جمعه ای که می آید شب پُر رفت و آمدی دارد
زائرش قابل شناسایی است از غبار نشسته بر شالش
قبله شش گوشه می شود این جا، می شود هر طرف نمازی خواند
به مفاتیح احتیاجی نیست بس که آسان شده است اعمالش
گریه کردن دعای آسانی است پیش تو یا محوّل الاحوال
هر کسی بر تو اشک می ریزد با تو تحویل می شود سالش
"من اتاکم نجی" عجب ذکری اس

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

من به خون لبت ای دوست گرفتار شدم
حال سجاد تو را دیدم و بیمار شدم
در حسینیه ی ارباب شبی خوابم برد
صبح پشت درِ یک میکده بیدار شدم
چه شبی بود که از بین دو انگشت شما
ناگهان با خبر از عالم اسرار شدم
شال خوشبوی تو، سبز و علم دوش تو سبز
«دام همرنگ زمین بود گرفتار شدم»
بچه بودم که ابالفضل شفا داد مرا
تا قیامت به علمدار بدهکار شدم
خلق در روضه گرفتند برات عتبات
منِ بیچاره ولی دیر خبردار شدم
رشته بر گردنم افکنده ای و در پی تو
هر شب آواره ی هر کوچه و بازار شدم
کربلا اوج عزا بود ولی چون زینب
از بلایای پس از شام عزادار شدم
«من از آن روز که در بند توأم آزادم»
نوکر فاطمه و حیدر کرّار شدم

شاعر : عباس احمدی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر گمشده‌ را راه‌ دهد
بر زمین‌ خوردهٔ‌ خود برگهٔ درگاه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ هر غم زدهٔ‌ عاشق‌ را
كنج‌ میخانهٔ‌ خود سوز دل‌ و آه‌ دهد
این‌ حسین‌ است‌ كه‌ بر سالك‌ وامانده‌ ز راه‌
بهر طی‌ كردن‌ ره‌ توشهٔ‌ همراه‌ دهد
اوست‌ كز نای‌ بریده‌ به‌ نواهای‌ سكوت
‌ قوّت ناطقه‌ و نالهٔ‌ جان كاه‌ دهد
راه‌ مقصود دراز است‌، بنازم‌ به‌ حسین
‌ كه‌ نشان‌ راه‌ خدا از ره‌ كوتاه‌ دهد
راهیان‌ را به‌ بیابان‌ طلب‌ بسپارد
تا كه‌ در وادی‌ خود خیمه‌ و خرگاه‌ دهد
او خداوند كرم‌ پادشه‌ جود و سخاست
كی‌ به‌ سائل‌ درم‌ و رزِ به‌ اكراه‌ دهد
چون‌ به‌ یك‌ روضه‌ پسندید یكی‌ قطرهٔ‌ اشك‌
سیل‌ از آن‌ قطره‌ به

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای دل اگر تو را قدری درد دین بود
قدر حسین و تعزیه اش بیش ازین بود
انصاف ده که جسم تو بر خواب گاه ناز
وآن گه به خاک، آن بدن نازنین بود
این شرط دوستی ست که او تشنه لب شهید
ما را به کام، شربت ماءِ معین بود؟
ما آب سرد را به تکلف خوریم و او
سیراب، زآب خنجر شمرِ لعین بود
ما اشک از او مضایقه داریم و چشم ما
بر چشمه سارِ کوثرِ خلد برین بود؟
ما آب شور بسته بر او، کوفیان فرات
این فرق بین، که با اثر مهر و کین بود
او بی دریغ سر دهد از بهر ما به تیغ
ما را دریغ ازو دل اندوهگین بود
ما پروریم جسم خود از ناز، ای دریغ!
کان جسم ناز پرور او بر زمین بود
عشرت کنیم، تعزیه اش می کنیم نام
حاشا که راه و رسم محبت چنین بو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر آنكسی‌ كه‌ نهان‌ با تو عالمی‌ دارد
به‌ عمر نوح‌ بیارزد اگر دمی‌ دارد
به‌ نامرادی‌ گردون‌ توجهی‌ نكند
ز گریه‌ هر كه‌ بساط‌ فراهمی‌ دارد
شكایت‌ من‌ مسكین‌ نمی‌رسد جائی‌
در این‌ محیط‌ كه‌ هر ناله‌ محرمی‌ دارد
گرفته‌اند چو طفلان‌ به‌ گریه‌ كام‌ مرا
به‌ هر بهانه‌ دلم‌ اشك‌ نم‌نمی‌ دارد
مزن‌ به‌ سینۀ من‌ دست‌ رد كه‌ این‌ مسكین‌
درون‌ این‌ دل‌ بشكسته‌ عالمی‌ دارد
نمی‌زند مژه‌ بر هم‌ قتیل‌ روی‌ نگار
چرا كه‌ پیش‌ نظر باغ‌ خرمی‌ دارد
هزار سال‌ دگر بر تو گریه‌ خواهم‌ كرد
اسیر روی‌ تو هر دم‌ محرمی‌ دارد
تو بی‌ نیاز ز عشق‌ هزار همچو منی‌
خداست‌ عاشق‌ تو كی‌ دلت‌ غمی‌ دارد؟
طهارت‌ همه‌ زوار تو ز زینب‌ تو

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای‌ كه‌ غارت‌ زده‌ كردی‌ دل‌ پر غوغا را
موم‌ كردی‌ به‌ كف‌ خویش‌ دل‌ شیدا را
همه‌ با نالۀ‌ من‌ سوی‌ تو پرواز كنند
سگ‌ كوی‌ تو به‌ معراج‌ برد دل ها را
اشك‌ بر آتش‌ دل‌، شعلۀ‌ صد چندان‌ است‌
عاقبت‌ آتش‌ عشق‌ تو بسوزد ما را
نوكرانت‌ همه‌ بیچارۀ‌ هجران‌ تواند
زآنكه‌ بیچاره‌ كند داغ‌ غمت‌ زهرا را
جگری‌ هست‌ مرا سوخته‌ از بی‌ كسی‌ات‌
تو مرا سوختی‌ و من‌ همۀ‌ دنیا را
ارثم‌ از خواهر تو نالۀ‌ مستانۀ‌ اوست‌
زینبت‌ داده‌ به‌ من‌ این‌ هنر زیبا را
در دم‌ تیغ‌ غمت‌ آب‌ حیات‌ است‌ حیات‌
كشتۀ‌ تیغ‌ غمت‌ زنده‌ كند عیسی‌ را
با من‌ ای‌ نور خدا بهترین‌ از این‌ راه‌ بیا
ای‌ كه‌ انداخت‌ خدا در ره‌ تو موسی‌ را
نه‌ م

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

با شیون و شین یا قدیم الاحسان
با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان
ما آمده ایم تا ببخشی ما را
امشب به حسین یا قدیم الاحسان
×××
این دل شده هیأت اباعبدالله
سینه زن غربت اباعبدالله
یارب مچشان حرارت آتش را
بر زائر تربت اباعبدالله
×××
با دست تهی و کوله باری از آه
این بار هم آمده گدایت از راه
از کار دلم گره گشایی فرما
با دست سه سالهٔ اباعبدالله
×××
من آمده ام توشه ای از آهم ده
سوز نفس و اشک سحرگاهم ده
هرچند تمام کرده ای نعمت را
یک بار دگر به کربلا راهم ده

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

خسته شدم، بریده ام آقا، شتاب كن
یا انتخاب كن بخرم، یا جواب كن
برگشتنم همان و فنا گشتنم همان
هرچه پل است پشت سر من خراب كن
چله نشین میكده ی روضه ام كنید
این غوره های اشك مرا هم شراب كن
در این بساط، گریه مرا سیر می كند
آتش بزن، بیا؛ جگرم را كباب كن
حالا كه خرجِ كربُبلایم به پای توست
از سهم الأرث مادری خود حساب كن
محشر وبال گردنتانم حلال كن!
دست مرا بگیر و دوباره ثواب كن
رویم سیاه! روز قیامت به جای من
بنشین و با خدا؛ تو حساب و كتاب كن
نام مرا عزیز نیندازی از قلم!؟
لطفی كن و بهشت، حضور و غیاب كن

شاعر : وحید قاسمی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن ساعتی خوش است که مستانه بگذرد
یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد
روزیِ ما به دست کریمان آشناست
کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد
سوگند می خوریم که ما گنج می شویم
یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد
خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی
ایام نوکری تو شاهانه بگذرد
ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم
بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد
دور از نگاه کعبه تو را می کند طواف
کافی است از کنار تو پروانه بگذرد
این روزگار می گذرد خوب یا که بد
بهتر که عمر ما درِ این خانه بگذرد

×××

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما گرفتار علمدار تو هستیم حسین
از ازل یار علمدار تو هستیم حسین
سمت نوکری ما سمتی دیرینه است
عبد دربار علمدار تو هستیم حسین
ما اگر مهر تو داریم همه مدیون
لطف بسیار علمدار تو هستیم حسین
مادرت فاطمه ما را چقدر کرده دعا
چون که غمخوار علمدار تو هستیم حسین
هم بدهکار تو و لطف فراوان تو ایم
هم بدهکار عمدار تو هستیم حسین
روز رجعت ز عنایات تو ان شاءالله
ما علمدار علمدار تو هستیم حسین
شاد از آنیم که در روز قیامت حتّی
در پی کار علمدار تو هستیم حسین
اشک می بارد از این مشک دو دیده امروز
ما عزادار علمدار تو هستیم حسین
انتقام غم عظمای تو را می گیریم
ما ز انصار علمدار تو هستیم حسین

شاعر : محمد فردوسی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد
یک حلقه ده، که قلب گلوی من آب شد
یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت
یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد
از آتش تو شکوه به افلاک ریختم
یک قطره از شکایت من آفتاب شد
شمعم ز پیچ کوچه شبیخون ز باد خورد
یا رب حسین را برسان شب خراب شد
یحیی شدن چه داشت که عیسی شدن نداشت؟
طشت آمد و فلک دلش از غصه آب شد
(دستم نمی رسد که دل از سینه بر کنم)
زیرا بلندی دل ما زان جناب شد
جولان چشم مست تو تیغ از سپر گرفت
جمعی هلاک گشته و جمعی جواب شد
تحویل سال سوختگان از محرّم است
یعنی حسین عید خدا انتخاب شد
عاشق چو مُرد گریه ز چشمش نمی رود
اشکم برای مجلس ختمم گلاب شد
وقتی خدا به حشر بگوید چه داشتی
سر ب

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشک من و تو موج به دریا می آورد
صدها فرات و نیل به دنیا می آورد
ما مومنین مجلس ذکر مصیبتیم
حرف ازحسین فاطمه، تقوا می آورد
از ابرِ گریه گندم ری آب می خورد
این رزق اشک، روزی ما را می آورد
نامش شفا دهنده ی درد است تا ابد
نام «حسین» حال مرا جا می آورد
زهرا برام گریه پس انداز می کند
سرمایه ای که روز مبادا می آورد

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یحیی