یک شب از دوری آن صحن و سرا می میرم
از غم دوری ایوان طلا می میرم
تا جوانم تو اگر روزی و قسمت نکنی
به خداوند که بی چون و چرا می میرم
قَسمت می دهم آقا که جوابم نکنی
این که یک لحظه شوم از تو جدا می میرم
هستی ام بسته به زانو زدنم در هیئت
گر شوم دور از این حال و هوا می میرم
دل من تنگ طواف حرمت می باشد
گر نیایم حرم کرببلا می میرم
شاعر : روح اله گائینی
فضای خانه ی قلبم فضای سینه زنیست
بزن که خلقت شیعه برای سینه زنیست
در آسمان خدا هم فرشته سینه زن است
چرا که روضه ی رضوان سرای سینه زنیست
بزن به سینه به عشق حسین و کرببلا
که هروله توی هیئت صفای سینه زنیست
دعای هر شب زهرا نصیبمان گردد
نفش کشیدن ما در هوای سینه زنیست
میان سینه زنی حاجتم روا گشت و
تمام دار و ندارم فدای سینه زنیست
شاعر: روح اله گائینی
نعم الامیر هستی و من هم گدای تو
جارو کش حسینیه ی روضه های تو
وقف شما شده همه ی هست و بود من
در سینه ام اثر نبود جز ولای تو
شب های جمعه زائر تو عرش کبریا
زیرا شده خدای جهان خون بهای تو
مانند حرّتان ز دو عالم رها شدم
چونکه من از ازل شده ام مبتلای تو
جا در بهشت خوش کند آنکس که گفته است
یک جمله در مدیح تو و در ثنای تو
کردم طواف خانه ی کعبه ولی حسین
آنجا پرید مرغ دلم در هوای تو
باشد بهشت و دوزخ ما دست مادرت
گشته رضای خالق یزدان رضای تو
آتش حرام گشته به جسم کسی که شد
یک لحظه زائر حرم کربلای تو
ای که از کودکیم پای غمت پیر شدم
مست میخانه ی تو بسته به زنجیر شدم
خورده ام چایی روضه چه نمک گیر شدم
جز تو از عالم و آدم به خدا سیر شدم
به امیدی که جوابم نکنی آمده ام
بین مردم تو خرابم نکنی آمده ام
من بدم لیک تو در حق من آقایی کن
دیده ام را ز غمت دیده ی دریایی کن
نفسم را به اشاره تو مسیحایی کن
بیت الاحزان مرا حضرت زهرایی کن
من که لایق نیم از مدح و ثنای تو حسین
عمر من طی شده در تحت لوای تو حسین
آبرو داده مرا شال عزای تو حسین
حل شده مشکلم از لطف و عطای تو حسین
تشنه¬ی دیدن ایوان طلای تو حسین
قبله ام تا به ابد کرب و بلای تو حسین
مجلس روضه ی تو مسجد الاحرام من است
عبد عباس و رقیه همه جا نام من است
الا صفای صفا از صفای تو ، نشسته بر سر ِ راهت گدای تو
چو نی بُوَد در طلب ِ نوای تو ، بهشت هر دو عالَم کربلای تو
گل بهار دلها ، حسین عزیز زهرا
امام ِ هر دو دنیا ، حسین عزیز زهرا
کن نظری به جمع ما همه ، یبن حیدر ، عزیز فاطمه
قسمت نما ، به جمع عاشقان ، زیارت ِ، شهید علقمه
دلم شده پر احساس ، منم گدای عباس
رَوَد اشک ِ من ز دو عین ، دل ِ من،بین الحرمین
چه می شود با رایحه ای از یاس
زنم به سینه در حرم عباس
خراب و مست و شیدا
به یاد ِ آن فرقی که دو تا گشته ، به یاد دستانی که جدا گشته
به نغمه ی واویلا ، به اشک و سوز و آوا ، عنایتی یا زهرا
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
ای جان و جانانه ، غریبانه
منم خراب جام و پیمانه ، شدم ز عشق کربلای تو
دیوانه دیوانه
فتادم در چاهی ، تو چون ماهی
ببین کشم هر دم ز غم آهی ، زنم سبوی لطف ثاراللهی
مستانه مستانه
به عشق حسین مبتلایم ، به درگه لطفش گدایم
سائلی در کرببلایم ، ای نوای من ، شد سرای من
ویرانه ویرانه
******
غریب کربلا ، یبن الزّهرا
میان مقتل فدا شدی تو ، به راه ِ حق سرجدا شدی تو
مردانه مردانه
سید ُ الشّهدا ، یبن الزهرا
رسیده جان از غصه ات بر لب ، خدا نماید رحمی بر زینب
جانانه جانانه
به خصم لعین ِ تو لعنت ، که کشته شما را به غربت
ای سُلاله ی نُبوّت ، مستم از عشقت ، هستم از عشقت
بی خانه بی خانه
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلو
دلبر دلها ، ای سَیّد و سالار شهیدان،گل زهرا
دلبر دلها ، ای بی کفن ِ تشنه لب ِ بی کَس ِ تنها
وای وای ای غریب مادر
******
عبد خداییم ، ما خونجگر غربت شاه شهداییم
اهل بُکاییم ، همناله ی زهرا،گل یاس ِ مصطفاییم
وای وای ای غریب مادر
******
یوسف زهرا ، از خون تو روییده گل ِ لاله به صحرا
یوسف زهرا ، ای رفته سر ِ پاک تو بر نیزه ی اعدا
وای وای ای غریب مادر
******
سبط پیمبر ، در عرصه ی گودال بلا تو داده ی سر
به دیده ی تر ، نازل شده بر مقتل تو سوره ی کوثر
وای وای ای غریب مادر
******
زائر نوریم ، ما همنفس ِ مرثیه و نوحه و شوریم
زائر نوریم ، ما گریه کن ِ روضه ی گودال و تنوریم
وای وای ای غریب مادر
شاعر : حا
روز و شب به روی لب منه آوا
یا حسین مددی غریب نینوا
عاشقا اومدن که بگن مولا
لطفی کن بده یه برات کربلا
بی روضه های تو ، زندگی محاله
جنت،بدون ِ تو ، خوابه و خیاله
اگه ، از در ِ تو جایی برم ، هستی من ای دلبرم
خاک دو عالم بر سرم
حسین وای
******
ای نور ِ آسمون و زمینم آقا
دوس دارم حرمت و ببینم آقا
دوس دارم با سینه زنا تا به سحر
گوشه ی حرم تو بشینم آقا
روضه بخونیم از ، جسم بی سر ِ تو
از اشک جاری ِ ، زهرا مادر تو
ای روح و جان و پیکرم ، ای لاله گون حنجرم
یوسف بریده سرم
حسین وای
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
من گدای کوی کرم ، سرور عالمینم
از دعای مادر حسین ، سینه زن ِ حسینم
عاشقیش اعتبار من ، نوکریش افتخار من
حبّ الحسین نوای منه ، جون و دلم صدا میزنه
آقام ، حسین ِ بی کفنه
حسین وای
******
موج دریای کرامتش خروشانه همیشه
هیچ کجا برای سینه زنا کرببلا نمیشه
ضریحش قبله ی دلها ، حرمش جنت الاعلا
گلدسته هاش تا عرش خدا ، اینه نوای سینه زنا
حسین ، یا سیدَ الشهدا
حسین وای
******
میرسه جون گریه کنا با غم و ناله بر لب
میخونه قرآن سری به نی،به پیش چشم زینب
سر خورشید عاشوراس ، سر نو دل زهراس
سائلم وتویی امیرم ، عُمریه بر غمت اسیرم
ارباب حسین برات بمیرم
حسین وای
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
پیراهن سیاه تو من نمیدم به عالمی
دلم میخواد بیام آقا به کربلا محرمی
تا نبینم کربلا تو دل منم خونه حسین
حک شده روی قلب من، أنا مجنون الحسین
آقا خودت میدونی، من که به عشقت اسیرم
ایشاالله یه روزی میاد من برای تو میمیرم
گریه کنا، سینه زنا رسیده فصل ماتم
خدارو شکر میبینم که رسید محرم
هرچی میخوای بگیر ازم محرمو نگیر ازم
تورو به جون مادرت پیرهنتو نگیر ازم
نوکر مشکی پوشتم، بخدا مدیونتم
کربلامو امضا کنی، آقا ممنونتم
برای غربت تو من بمیرم حسین جان
بیخیال غم تو من نمیشم بقرآن
به یاد اون لحظه ای که میشه تن تو بی سر
یه مادری تو گودال میگه غریب مادر
به یاد اون مادری که حالش گریه داره
و میگه با اشاره حسین کف
از ماجرای تو دلمان آب می شود
قلب زمینو قلب زمان آب می شود
از آتشی که روضه تو می کند به پا
همواره قلب پیر وجوان آب می شود
گاهی اسیر آهم و گاهی بلا کشم
مجموع این دو واژه همان آب می شود
آبی که از خجالت لبهای خشک تو
از بس که شرم داشت ز جان آب می شود
ما بین مقتلت که رسیدم به قحط آب
احساس می کنم که زبان آب می شود
آنجا که آب می طلبی از سپاه کفر
از شرح قصه تو بیان آب می شود
یک جرعه آب خواست برای لب علی
حالا بگو که تیرو کمان آب می شود؟
از شرم بی تحرکی ات بین قتلگاه
آبی که هست در جریان آب می شود
شاعر : حسین صیامی
جز گل روی تو دلدار ندارم هرگز
و به غیر از تو کسی یار ندارم هر گز
تا به پایغم تو چشمه چشمم جاری است
ترسی از آتش و از نار ندارم هرگز
مشتری دل آلوده شدی ممنونم
من به غیر از تو خریدار ندارم هرگز
رعیت عشق شدم پادشهی هم غیر از
پسر حیدر کرار ندارم هرگز
به دل غم زده ام هیچ هوایی غیر از
نوکری کردن دربار ندارم هرگز
روز محشر که بیارند به میزان عمل
توشه ای غیر دل زار ندارم هرگز
کربلایی شدنم بسته به لطفت شده و
من به احسان تو اصرار ندارم هرگز
غزلی گفتم و نزد تو فقط می خوانم
من به احسنت کسی کار ندارم هرگز
شاعر : حسین صیامی
رفت و تماشاي قفايش را به من داد
آن گريه هاي پشت پايش را به من داد
با گريه خاكستر شدن را ياد دادم
ديروز كه پروانه جايش را به من داد
تقصيرها را گردنم انداخت معشوق
با اين بهانه انزوايش را به من داد
طي ميكنم صحرا به صحرا جاده ها را
رحمت بر آنكه گيوه هايش را به من داد
قصد كليم الله بودن كرده بودم
ناراحتم تنها عصايش را به من داد
بدجور نخلستان نشينم كرد آخر
وقتي نجف حال و هوايش را به من داد
دردم حسين است و دوايم هم حسين است
هم درد داد و هم دوايش را به من داد
از حاجيان كعبه هم حاجي ترم كرد
وقتي طواف كربلايش را به من داد
يك عده اي را كعبه ، من را كربلا بُرد
به ديگران سنگ و طلايش را به من داد
اول دلم را
امشب به عشق روی شما مست میشوم
پیوسته بر ولای تو پابست میشوم
بهر گدایی از در لطف تو یا حسین
سر تا به پا به پیش شما دست میشوم
مستی زراه گوش به عینه که دیده است
من یا حسین میشنوم مست میشوم
گرچه مدال نوکریت را نداشتم
بر نوکران خوب تو پیوست میشوم
سرمایه ام ولایت فرزند حیدر است
من بی ولا و مهر شما پست میشوم
شاعر : مهدی شفیعی
روي قلب خود نوشتم دوستت دارم حسين
اي تمام سرنوشتم دوستت دارم حسين
قدسيان آسمان ديوانه ي روي تواند
سرنشينان زمين سرگشته ي كوي تواند
صد هزاران دل اسير تار گيسوي تواند
محو در رنگين كمان طاق ابروي تواند
حك شده در خشت خشتم دوستت دارم حسين
دوش پرسيدم ز گل اي از تو در دل شور و شين
از تو آب و رنگ پيدا كرده باغ عالمين
اينهمه حسن از كجا آورده اي نور دو عين؟
شبنم اشكي فشاند و گفت از خاك حسين
مجلست باشد بهشتم دوستت دارم حسين
قبله ي من كعبه ي من مهر و محرابم تويي
آسمان و اختر من مهر و مهتابم تويي
روح بخش زندگي در قلب بيتابم تويي
بي نيازم غرق نازم چونكه اربابم تويي
خوب و بد زيبا و زشتم دوستت دارم حسين
بي نياز از آفتابم آفتابم روي اوست
گر چه بي قدرم وليكن شام قدرم موي اوست
در نماز عشقم و محراب من ابروي اوست
مست از سر تا بپاي من ز عطر بوي اوست
گر چه من غرق غمم او مي برد در ساحلم
يا حبيبي يا حسين گويد طپشهاي دلم
گيسويش حبل المتين و روي او ماه تمام
هم ركوع و هم سجود و هم قعود و هم قيام
او صفا و مروه او حجر و حجر ركن و مقام
مرقد شش گوشه اش دل برده از بيت الحرام
محرمم از اشك و لبيكم چو گل خنديدن است
حج من دور حسين بن علي گرديدن است
شاعر : سید محسن حسینی
آمدم تا که مرا شور دمادم بدهی
دیده ی خشک مرا چشمه زمزم بدهی
چه شود از کف آن دست خداییت حسین
جرعه ی آبی و یک تکه ی نانم بدهی
فصل غم آمده خواهم ز تو ای کشته اشک
با نگاه کرمت اذن عزایم بدهی
کار دست تو فقط هست که با یک نگهت
به دل غمزده ام سوز محرم بدهی
درد این ست بمیرم به وصالت نرسم
چه شود داروی دیدار به دردم بدهی
کاروان می رسد از راه کمی هم ای کاش
ز غم زینب کبری به دلم غم بدهی
بار دیگر نروم کرببلا می میرم
چه شود بار دگر برگ براتم بدهی
عالمی مست می مشک علمدار تواند
کاش یک قطره از آن مشک مرا هم بدهی
***
شاعر : ناصر شهریاری
هر چه خیر و برکت از بالا به ماها میرسد
ابتدا از زیر دست تو به امضا میرسد
کم اگر آید به درگاهت زیادش می‌کنند
قطره دریا میشود وقتی به دریا میرسد
در مقام روضه‌ات این بس که قبل از هر کسی
حضرت زهرا سلام الله علیها میرسد
ما نمی‌فهمیم یعنی چه خدا مدیون توست؟
درک این مطلب فقط از اهل معنا میرسد
ارج و قرب این شهید آنجا مشخص میشود
که نوشته وقت دفنش حق تعالی میرسد
غمزه‌ی تو فرق دارد با محبت توأم است
عاقبت مجنون این قصه به لیلا میرسد
دیر و زود و سوخت و سوزت تحرک کردن است
کربلا یک روز آخر نوبت ما میرسد
در مسیر خانه ی لیلا ز جان باید گذشت
تا وصال یار از صد امتحان باید گذشت
به ابی انت و امی چونکه گفتی بر حسین ع
دیگر از فرزند و مال و خانمان باید گذشت
در طریق کعبه باید با مغیلان سر کنی
پس دگر از طعنه های این و آن باید گذشت
هر که شد گمنام تو ، زهرا خریدارش شود
پس در این خانه ، از نام و نشان باید گذشت
دل فقط جای حسین است و حسین است و حسین ع
از هر آنچه غیر او در دو جهان باید گذشت
ابر اگر باران نبارد ، سایه می خواهد چکار
واقعآ از چشم بی اشک روان ، باید گذشت
حمد و سوره بر سر قبر محبانش نخوان
از مزار سینه زن ، سینه زنان باید گذشت
تا در ره عشق مبتلاي تو شدم
بيگانه ز خويش و آشناي تو شدم
هر جا كه روم باز به بامت آيم
من كهنه كبوتر هواي تو شدم
در هر رگ دست تو كرم موج زند
خوشبخت منم من كه گداي تو شدم
بر خاك تو سر نهاده ام خورده مگير
چون خار خليده گر به پاي تو شدم
فردا به عزيز مصر هم مي نازم
كامروز غلام بي بهاي تو شدم
از عرش فرشته گويدم حج مقبول
تا زاير مجلس عزاي تو شدم
محتاج نيم به غير، تا هستي تو
عمري است كه سرخوش از عطاي تو شدم
مداح:احمد واعظی
هر نفس چون مي كشم پيوسته گويم يا حسين
تا برات كربلايم را كند امضا حسين
از همان روز ولادت كربلايي بوده ام
دوست دارم وقت مردن هم بميرم با حسين
از سنين كودكي رخت سيه پوشيده ام
ريختم اشك و زدم بر سينه گفتم يا حسين
شاعر : ابراهیم قانع
خورشيدي و مدح تو از اين ذره روا نيست
سلطاني و دم از تو زدن كار گدا نيست
الفاظ ، توانايي مدح تو ندارند
تشبيه غزلهاي من اي دوست رسا نيست
مداحي تو از سر اخلاق چه زيباست
مداحي تو كار دل اهل ريا نيست
ديدار كجا مي طلبد ديده ي بي اشك
آن ديده كه خشكيده بود اهل لقا نيست
گر عمر ابد يافته خضر از كرم توست
از كوثر عشقت بود از آب بقا نيست
يادت رود از خاطر آشفته ي آنكه
در سينه ي او ياد امام و شهدا نيست
هر گوشه ي عالم كه روم نور تو دارم
آن دل كه شده خانه ي تو از تو جدا نيست
سوگند به تو در همه ي دهر شميمي
خوشتر ز نسيم سحر كرببلا نيست
به سبک (حالا که من از حرم دورم)
مجنونم من / لیلی ، میخوامت
میخونم هرشب / خیلی میخوامت
اشک و آه و سوز و حال سحرم رو بده
رزق و روزی محرم صفرم رو بده
همیشه حسین / میگم عاشقم
ولیکن آقا / آینه ی دقم
********
چایی ریزت / آره خوشبخته
لِله دوری / از شما سخته
بر مشامم میرسد هر لحظه بوی حرم
بر دلم ترسم بماند آرزوی حرم
برات حرم / به من غمین
بده تا بیام / شب اربعین
********
حال و روزم / دیگه طوفانی ست
عجلوا...وقت / محتشم خوانی ست
تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلتی...
تا بگیرم در بغل شش گوشه را ساعتی...
سینه میزنم / با حسین حسین
ضربان دل / یا حسین حسین
********
کف العباس / غرق عطر یاس
دلمو برده / حرم عباس
إرحم
خوشم که حنجره من برای توست،حسین جان
به سینه ام غم کرببلای توست،حسین جان
برای هر غم دنیا چرا به گریه بی افتم
سرشک دیده فقط در عزای توست،حسین جان
همیشه طالب آنم که اشک برای تو بریزم
که اشک برای تو به هر غصه ای دواست، حسین جان
اگر صدای گلویم به روضه ی تو بگیرد
پر افتخار مدالم همین صداست ، حسین جان
شاعر : علی اصغر خواجه زاده
تا زنده ایم شور حسینی شعار ماست
این سبک زندگی سند افتخار ماست
ما انتخاب مادر قامت خمیده ایم
فردا بهشت فاطمه در انتظار ماست
روضه به روضه پای شما پیر میشویم
موی سفید نوکریت اعتبار ماست
تا روضه هست ثانیه ای گم نمیشویم
هر روز رأس ساعت هیئت قرار ماست
طبق بیان حضرت صادق دل شما
در لحظه های روضه و گریه کنار ماست
ما جمعمان فقط به شما جمع میشود
این جمع هیئتی سبب اقتدار ماست
جذب نگارخانه دنیا نمیشویم
دنیا خودش اسیر نگاه نگار ماست
مثل رسول ترک اگر دیر امدیم
اما همیشه مهر شما سازگار ماست
شاعر : حسن کردی
من هر چه میکشم از روزگار عاشقی است
صدای هق هق گریه هوار عاشقی است
اگر که نعره ی مستانه میزنم گهگاه
مگیر خورده که این از شرار عاشقی است
پزشک نسخه ی من را حرم رقم زده است
نوشته : خاک حرم اضطرار عاشقی است
برای اوست اگر عشق و عاشقی مانده
که ماجرای نگار اعتبار عاشقی است
تمام عاشقیِ عاشقان فدای حسین
که اسم و رسم حسین افتخار عاشقی است
آهای ! جمع گدایان بفرمایید روضه
رسیده ماه محرم ، بهار عاشقی است ...
دو ماه گریه و روضه دو ماه سینه زنی
میان ما و حسین این قرار عاشقی است
شاعر : محمود ژولیده
برای مثل منی خاک پای تو کافیست
برای مرده ی عشقت صدای تو کافیست
برای اینکه بفهند تو کیستی آقا
نظر به حال و هوای گدای تو کافیست
برای اینکه بیابی گدای هر شب را
صدای گریه ی سائل برای تو کافیست
بدون معرفتم گر کفن تنم بکنم
برای پیکر من بوریای تو کافیست
برای اینکه شب اول غمت باشم
دعا نما تو برایم "دعای" تو کافیست
دلم هوای نم اشک روضه را کرده
برای کشتن من روضه های تو کافیست
هوای خاکی اینجا زمینی ام کرده
برای پر زدنم کربلای تو کافیست
شاعر : علیرضا عنصری
تا که شاهم وسط معرکه با سر افتاد
همه دیدند جلوی خیمه ها خواهر افتاد
لب گودال دو تا چکمه رسید و بعدش
سر و کار گلویت با دم خنجر افتاد
با سرِ صبر سَرَت را ز تنت کرد جدا
با سرِ صبر به جان لب حنجر افتاد
قاتلت با سرِ تو از روی پیکر پا شد
حنجرت خونی و مالی و چه پرپر افتاد
با سَرَت تا که درآمد ز گودالت شمر "لعنت الله"
با قد خم به روی حنجره مادر افتاد
سَرِ این بی کفنم را که با خود بردند
تَنِ این بی کفنم را که بی سر افتاد
شاعر : علیرضا عنصری
واحد حماسی
با مدد از اسم تو جون می گیریم
یه عمره پای عشق تو اسیریم
حضرت خون خدا یه روز ان شااله
حسین حسین می گیم و برات می میریم
حسین - ای نور هل اتا * حسین - سلطان کربلا
اللهم الرزقنا زیارت قبرالحسین
یه روز میایم ان شااله حرم تو
زلطف و جود و عطا و کرم تو
سینه زنون میاییم پایین پا
بر سر دوش می گیریم علم تو
حسین - بر ما نما نظر * حسین - کرببلا ببر
اللم الرزقنا زیارت قبر الحسین
کرببلات بهشته آقا به والله
کی می شه ماهم بیایم تو حرم الله
کی می شه ما زائر کوی تو باشیم
حضرت شیب الخضیب یا ثارالله
حسین - ارباب عالمی * حسین - سالار زینبی
اللهم الرزقنا زیارت قبرالحسین
سینه ی سینه زنا وقف عزاته
چشم و سر
از همان صبح ازل راهم فقط راه شماست
هر چه سوز ناله دارم من ز یک آه شماست
سید الاذکار عالم چیست جز نام حسین؟
این اصول مکتب عشاق درگاه شماست
ماه مهمانی حق با آن فیوضات عظیم
سائل یک شب عزاداری در ماه شماست
بر غلامی حریمت کی لیاقت داشتم
این نشانی از عنایات سحرگاه شماست
ناز چشمان تو عالم را وهب سیرت کند
تازه این یک گوشه از فیض گذرگاه شماست
این جهان ظرف تجلیات ذاتت را نداشت
عرصۀ محشر نمایشگاهی از جاه شماست
واقعاً من آن غلامی که تو خواهی نیستم
در مقامی که شهید، آن یار دلخواه شماست
واجب العین است سر دادن برای حفظ دین
این شعار عاشقان و عبد آگاه شماست
کاملاً در کربلا تصویر شد معراج خون
با تنی بی سر ز جان
