عرشی ترینِ خاک زمینی کربلایت
شیرین ترینِ گریه ها اشک عزایت
تو آبیِ دریاترینی، من کویرم
دریای تشنه، تشنه ی اشکم برایت
ای کاش از روز ازل نقاش هستی
نقاشی ام می کرد عکسی زیر پایت
ای بغض جاری در رگ من، در نفس هام
احساس تنهایی ندارم در هوایت
من یک قدم تا عرش دارم روی این فرش
وقتی که پرپر می شوم در روضه هایت
هر روز با تو زندگی ها می کنم تا
روزی که شاید سر گذارم روی پایت
قبل از مسیح و نوح و ابراهیم و موسی
بوده خدای بی نیازم مبتلایت
شاعر : حسن کردی
- سه شنبه
- 30
- مهر
- 1392
- ساعت
- 13:35
- نوشته شده توسط
- feiz