باز
پیش توئه حواسم
یه دنیا التماسم
یه کاری کن تو واسم
باز
کارم شده گدایی
دلم شده هوایی
شدم امام رضایی
عشق
یه حس فوق العاده
توی باب الجواده
که میبره دلارو
عشق
یعنی که سیر نمیشه
زائری که میبینه
اون گنبد طلارو
هستم دخیل
به پنجره فولادت
به عشق گوهرشادت
همیشه هستم یادت
رضا
__________________________________
@amirhoseinolfat
#امام_رضا_علیه_السلام
#ایام_زیارت_مخصوصه
#یا_علی_موسی_الرضا_دستم_بگیر
السلام ای جلوه ی ماهِ منیر
واسطِ فیضِ خداوندِ قدیر
آمدم با دستِ خالی و فقیر
گوشه ی چشمی نما بر این حقیر
آستانت منبعِ خیرِ کثیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
ای شکوهت قابِ تصویرِ خدا
نورِ تو از نورِ اکسیرِ خدا
دستهایت دستِ تدبیر خدا
بر لبت تهلیل و تکبیر خدا
اعتباری من ندارم ای امیر
یا علی موسی الرضا دستم بگیر
در سرم دارم هوای مشهدت
چشمِ من دائم به سوی گنبدت
آرزویم در طوافِ مرقدت
جان به قربانِ عطای بی حدت
گشته ام در حلقه ی دامت اسیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
ای تو شمعی و دلم پروانه ات
کیستم، من زائرِ دیوانه ات
می بده ساقی تو از خم خانه ات
جرعه ای از آبِ سقا خانه ات
ای نگاهت این و آن را دستگیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
#هستی_محرابی
بسم‌الله الرحمن الرحیم
یا علی ابن موسی الرضا علیه السلام
در هجومِ فتنه‌ها حبل‌المتین ما را بس‌است
در شبِ تاریک قرآن مبین ما را بس‌است
قبل خلقت با خدا گفتیم در روزِ الست
اَشهدُ اَنَّ امیرالمومنین ما را بس‌است
آنطرف خیبر حُنین و خندق و بَدر و اُحد
این طرف دستِ خدا در آستین ما را بس‌است
آن طرف از عَمرُوَدها ، عَمروعاصان صف به صف
این طرف شیرِخدا رویِ زمین ما را بس‌است
هست قرآن از محمد هست فرقان از علی
آن شریعت این طریقت آن و این ما را بس‌است
یک علی با صلح آمد یک علی با کربلا
در مذاق عاشقی زیتون و تین ما را بس‌است
اولین و آخرین جمعند در مشهد بگو
دیدن ایوان طلا‌ی هشتمین ما را بس‌است
از نجف مستیم و از مشهد همه دیوانه‌ایم
آنقدر مهمان شدیم انگار صاحب خانه‌ایم
آنقدر زخمِ دلِ ما پیش‌تان سر باز کرد
پشت در ماندیم تا آقا خودش در باز کرد
ما گرفتارِ کبوترهایِ این بام و دریم
دیدی آخر صحنِ تو ما را کبوتر باز کرد
باز نوشیدیم آبِ سردِ سقاخانه را
باز هم دیدم کبوتر بچه‌ای پَر باز کرد
در دلم اُفتاد هم قُم می‌روم هم مشهدت
مادرم تا سُفره‌ی موسی بن جعفر باز کرد
بسکه نوشیدیم حسرت رو به درهای بهشت
فاطمه این باغ را یکبارِ دیگر باز کرد
زائرانت آمدند و قبل رفتن بینِ صحن...
باز هم جبریلِ جایِ فرش شهپر باز کرد
خواستم مدحِ تو گویم فالی از حافظ زنم
حافظ از شیراز آمد باز دفتر باز کرد
《ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی》
آنقدر ماهی که حتی نور عاشق می‌شود
آنقدر نوری که حتی کور عاشق می‌شود
حق بده هر روز خورشید آفتابی می‌شود
هر‌که می بیند تو را از دور عاشق می‌شود
سنگ بودم در حرم دیدم که فیروزه شدم
تازه فهمیدم دلم بدجور عاشق می‌شود
دید عیسی با تو بینا هست نابینایی‌اش
دید موسی با تو کوهِ طور عاشق می‌شود
عِزِّ سلطانی کجا و مردِ سلمانی کجا
از بزرگیِ سلیمان مور عاشق می‌شود
عِلمِ ربّانی تویی باید تو را یک عمر جست
زائر از گهواره‌اش تا گور عاشق می‌شود
در حرم دیدم کبوتر‌ها حسودی می‌کنند
به کلاغی که دلش از دور عاشق می‌شود
ما زمینیم آسمان بال کبوتر را نبند
هرچه خواهی کن ولی بر روی ما در را نبند
ای به قربان شما و ای به قربان حرم
بازهم شکرِ خدا ، هستیم مهمان حرم
یک حرم با چارده گنبد زمین دارد ولی
می‌رویم امشب همه سمتِ خراسان حرم
حاج قاسم گفت وقتی میروی این را بگو
نام ما را ثبت کن بینِ شهیدان حرم
باز می آییم و می‌بینیم معلولی ضعیف
راه می‌افتد خودش در زیر ایوان حرم
باز می‌بینیم اشک مادری می‌گیرد و...
بچه‌اش را می‌گذارد رویِ دامان حرم
مشهدت شد باز اما کربلا را بسته‌اند
کاش آنجا خیس گردم زیرِ باران حرم
حق بده دلشوره دارم بغض دارم گشته‌ام
هم پریشانِ محرم هم پریشانِ حرم
از نجف تا کربلا آیا زمینی میشویم؟
لطف فرما و بگو که اربعینی میشویم
(حسن لطفی ۹۹/۰۴/۱۱)
من دست خالی آمدم،دستِ من و دامانِ تو
سر تا به پا دَرد و غمم،دردِ من و درمانِ تو
تو هر چه خوبی من بَدَم،بیهوده بر هَر در زَدم
آخر به این در آمدم باشم کنار خوان تو
من از همه در رانده ام،من رانده ای و امانده ام
یا خوانده یا ناخوانده ام اکنون منم مهمانِ تو
پای من از ره خسته شد،بال و پَرم بشکسته شد
هر در به رویم بسته شد جُز درگه احسانِ تو
گفتم مَنم در می زَنَم،گفتی به تو سر می زنم
من هم مُکرّر می زنم کو عهد و کو پیمانِ تو؟
سوی تو رو آورده ام ای خُم سبو آورده ام
من آبرو آورده ام کو لُطفِ بی پایانِ تو
حالِ من گوشه نشین با گوشه ی چشمی ببین
جُز سایه ی پُر مِهرتان جایی ندارم جانِ تو
من خِدمتی ننموده ام
ای مهربون ترین امام من
تویی سجیتکم الکرم
یه فکری کن به حال زائری
که ملجاء و پناهشه حرم
غم تو در
سرشت منه
یه گوشهء صحنت
بهشته منه
یه فکری کن
به حال گدات
بده منو راهم
تو صحن و سرات
اقام اقام اقام امام رضا
__________________________________
چه حاجتایی که روا شد و
چقدر مریض ازت شفا گرفت
یکی که خورده بود زمین میگفت
که دستم و امام رضا گرفت
نگاهی کن
خلیل دلم
به پنجره فولاد
دخیله دلم
یه فکری کن
به حال گدات
بده منو راهم
تو صحن و سرات
اقام اقام اقام امام رضا
__________________________________
@amirhoseinolfat
#امام_رضا
#دهه_کرامت
#احساسی
#احسان_نرگسی
کار نشد نداره/ وقتی چشام می باره/وقتی امام رضا دعام می کنه
فکر و ذکرم اینه/توو بی کسی محشر/کی جز امام رضا نگام می کنه
به در بسته خوردم امام رضا
به تو پناه آوردم امام رضا
دلمو بهت سپردم امام رضا
دردت به جونم
امام مهربونم
لحظه ی مرگم
منتظرت می مونم
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
......................................
بهترین پناهم/با اینکه رو سیاهم/اما دلم خوشه به مشهد تو
بی قرارم آقا/بالم شکسته اما/پر می گیرم هنوز تا گنبد تو
گره خورده به کارم امام رضا
کیو غیر از تو دارم امام رضا
دلخوشیه روزگارم امام رضا
پنجره فولاد
تنها پناه منه
نبض دل من
با عشق تو می زنه
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
..................................
عشق موندگارم/اشکامو از تو دارم/خوشبخت فقط دلی که مست توئه
کاری کن ببینم/بازم سیاهی ها رو/رزق محرمم توو دست توئه
بانی ِ روضه هایی امام رضا
ضامن کربلایی امام رضا
امید منِ گدایی امام رضا
شکر خدا که
همیشه زیر دینم
لطف تو بوده
سینه زن حسینم
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
بند اول
التماس چشمام اینه
بگیری دستامو تو ضمانت کردی امروز و فردامو
لیلای قلب من
براتو مجنونم زیارتنامه م رو تو حرم می خونم
دست به سینه گذاشتم
با دل پر تلاطم
اولین عشق عالم
هستی سلطان هشتم
دل و نامت زدم
نکن آقا ردم
تا می گم یا رضا
راهی مشهدم
"السلطان امام رضا فاءغثنی یا مولا"
بند دوم
هر نفس رویای منه
که بشم مانوست عشقم اینه آقا برسم پابوست
غریب الغرباء
منو باز دعوت کن دیدن مشهدرو دوباره قسمت کن
حس این عاشقی رو
مادرم داده یادم
تو بهشتم شبی که
کنج باب الجوادم
منو حاجت روا
می کنی یارضا
بارفیقام منو
می بری کربلا
"السلطان امام رضا فاءغثنی یا مولا"
بند سوم
صحن و سراتو دوس دارم
شمارو دوس دارم به خدا
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
در سوز جگر مصلحت ماست که ما را
غیر از جگر سوخته در کار نیاید
خارم من و در سینۀ من عشق شکفته‌ست
تا خلق نگویند گل از خار نیاید
بیمار فراقم من و وصل است دوایم
تدبیر، به کار مَنِ بیمار نیاید
یک عمر به درگاه رضا رفتم و حاشاک
بر دیدن این دلشده یکبار نیاید...
نومیدی و درگاه تو؟! بی‌سابقه باشد
از سوی تو جز رحمت و ایثار نیاید
آخر به کجا روی کند؟ ای همه رحمت!
گر در بَرِ تو شخص گرفتار نیاید
دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت
جایی ننوشته‌ست گنه‌کار نیاید
جاروکش درگاه توام همچو «مؤید»
زین بیش از این بندۀ دربار نیاید
بند اول:
شمسِ شُموسِ جهان ، هشتمین امامی
ولی نعمتِ ایرانو ، صاحبِ مقامی
خیلی بزرگواری و خیلی با مرامی
دستمو دامانِ تو
چشممو احسانِ تو
نوکرِ تو هستمو
جانم به قربانِ تو
ای همه ی خواهشم
دلیلِ آسایشم
واسم دعا کن رضا
حاجت روا تا بشم
یا علی موسی الرضا
بند دوم:
نوکریِ خونتون عِزّ و آبرومه
اسمِ قشنگت هر نفس ، ذکر و گفتگومه
زیارتِ صحنِ تو اوجِ آرزومه
شاهِ خراسان رضا
حضرتِ سلطان رضا
شدم دیوونه ی تو
ای مهِ تابان رضا
نشسته مرغِ دلم
به روی بام شما
بَه که چه حالی میده
زیارتت این شبا
یا علی موسی الرضا
بند سوم:
قبله ی ما شیعیان ، گنبده طلاته
پنجره فولادت آقا ، عشقِ نوکراته
ضریحِ زیبای تو ، کعبه ی گ
ای جلوه صبر و رضا
ای مرقدت دارالشفا
ریوف آل مرتضی
آقاجان2
ای هشتمین نور هدی
ای آشنای دل ما
ای روضه خون کربلا
آقاجان
تا که دلمو
دخیل به اسمت بستم
پایین پات نشستم
ازاین دنیا گسستم
بارونی شدم
تا اسمتو آوردم
از جام عشقت خوردم
حیف شد پیشت نمردم
ریوف آل زهرا-عزیز کشورما
شدخاک حجره بسترت
ناله نزن از جیگرت
روضه میخونه پسرت
وای3
اینقده دست و پا نزن
آتیش به قلب ما نزن
مادرتو صدا نزن
وای3
برات بمیرم
توحجره جون سپردی
یه قطره آب نخوردی
اسم حسینو بردی
برات بمیرم
تنت رو دست مردم
نبود ملیکه قم
غریب امام هشتم
سلام عشق قدیمی؛ سلام، ضامنِ آهو
سلام یار دلم، با مرام! ضامن آهو
اسیر پنجۂ صیّاد نفْسم آقاجان
شده ست ذکر لبانم مدام؛ ضامن آهو
بر این دو پایِ شکسته، بر این تنِ خسته
نگاه با کرَمت مستدام، ضامن آهو
به دست پنجره فولاد خود مرا بسپار
به زائرت برسان التیام، ضامن آهو
ببخش اگر تبِ دنیا فراری ام داده
از آن زیارتِ والا مقام، ضامن آهو
خدا کند که دوباره مرا بیندازی-
کنار بابِ جوادت به دام، ضامن آهو
خدا کند که نگاهی کنی...صدا بزنی
غلام ِ خانۂ خود را به نام، ضامن آهو
چراغ خانۂ قبرم تویی امام-رضا(ع)
شوَد به شوق تو عمرم تمام، ضامن آهو
میایی و به هوایت دوباره میگویم:
سلام قبلۂ هشتم! سلام؛ ضامن آهو!
#ألسلام_علیک_یا_علی_بن_موسی_الرضا
#أیهاالرئوف_إشفع_لناعندالله
?رباعی ششم امام رضاع
پَر میکشد این دل به هوای حرَمت
دستانِ تهیِ من و لطف و کرمت
گر گوشه نگاهی به منِ خسته کنی
زر می شوم از ذره ی خاکِ قدمت
#هستی_محرابی
#امام_رضا_مناجات
#امام_رضا_زمزمه
#زمزمه
ما گره گشا داریم ؛ دافع البلا داریم
هر کسی کسی دارد ؛ ما امام رضا داریم
ما امام رضا داریم
سر تا به قدم دردیم ؛ رو به این حرم کردیم
پشت پنجره فولاد ؛ ما دارالشفا داریم
ما امام رضا داریم
با همه تهی دستی ؛ شادیم که از هستی
بر دامن لطف تو ؛ دست التجا داریم
ما امام رضا داریم
تو دست عطا داری ؛ این همه گدا داری
ما دست تهی داریم ؛ ما فقط تو را داریم
ما امام رضا داریم
از درت مران ما را ؛ جان مادرت زهرا
غیر کوی تو مولا ؛ ما مگر کجا داریم
ما امام رضا داریم
روح و جان حج اینجاست ؛ ثامن‌الحجج اینجاست
با صفا تر از مروه ؛ مروه و صفا داریم
ما امام رضا داریم
حجّ فقرایی تو ؛ یار ضعفایی تو
اغنیا کجا دارند ؛ ثروتی که ما داریم
ما امام رضا داریم
هر چند گرفتاریم ؛ کی گفته که بی یاریم
ما حضرت معصومه ؛ ما امام رضا داریم
ما امام رضا داریم
ما عاصی و شرمنده ؛ تو رئوف و بخشنده
هم خوف از آن داریم ؛ هم به این رجا داریم
ما امام رضا داریم
گر چه غرق عصیانیم ؛ در پناه سلطانیم
چه واهمه ای دیگر ؛ از روز جزا داریم
ما امام رضا داریم
رحمی به دل ما کن ؛ راه بسته را وا کن
از تو خواستیم هر وقت ؛ میل کربلا داریم
ما امام رضا داریم
#عبدالحسین_میرزایی
.
?رباعی هشتم امام رضاع
از بس به شما عشق و ارادت دارم
از خاکِ رَهت دخیلِ حاجت دارم
دیدی چه کبوترانه می آیم چون
من سخت به آب و دانه عادت دارم
#هستی_محرابی
ای همه دلها، حرمت یا رضا
خلق خدا و کرمت یا رضا
جنّ و بشر، حور و ملک می‌برند
سجده به خاک حرمت یا رضا
بر سر این مملکت از بام طوس
سایه فکنده، عَلَمَت، یا رضا
نیست عجب گر که طواف آورد
کعبه به دور حرمت یا رضا
زاده موسایی و عیسا کند
زندگی از فیض دمت، یا رضا
بسکه بوَد، لطف و عطایت زیاد
ظرف وجود است کَمَت، یا رضا
گر تو قبولم نکنی، می‌دهم
به جان زهرا قسمت یا رضا
ضــامن آهــو بــه فـدایت شوم
جود و کرم کن، که گدایت شوم
تو هشت بحر نور را، گوهری
تو مطلع الفجر چهار اختری
تو شمع جمعی، به شبستان طوس
تو بر تن عالم خلقت، سری
نام علی بُوَد برازنده‌ات
بلکه تو یک محمّد دیگری
ضامن آهویی و پیش خدا
ضامن خلقی به صف محشری
هم پدر چهار ابن‌الرضا
هم پسر موسی ابن جعفری
ابوالجواد استی و باب‌المراد
ابوالحسن بضه پیغمبری
ای به فدایت پدر و مادرم
که خوبْ‌تر از پدر و مادری
دست کرم بر سر ما می‌کشی
پادشهـی نـاز گـدا مـی‌کشی
سائل درگاه تو، سلطان ماست
خاک درت، دارو و درمان ماست
روی تو! آفتاب عرش خدا
سایه تو بر سر ایران ماست
جان همه عالمی و از کرم
جای تو در قلب خراسان ماست
زهی کرم، که ضامن کلّ خلق
ضامن آهوی بیابان ماست
عنایتت آمده، کل نعَم
ولایتت، تمام ایمان ماست
بهشت، نه که با ولای شما
جحیم هم روضه رضوان ماست
مهر تو ای با همگان، مهربان
در تن ما خوبْ‌تر از جان ماست
سلسلة الذهب، تجلّای توست
کمـال توحید، تولاّی توست
مرغ دلم، خدا خدا می‌کند
رضا رضا، رضا رضا می‌کند
قبله من کعبه، ولی قلب من
روی به ایوان طلا می‌کند
حضرت معصومه علیها‌سلام
به زائران تو دعا می‌کند
نگاه تو، چشم تو، دست تو، نه
نام تو هم دردْ، دوا می‌کند
جز تو که رأفتت خدایی بوَد
حاجت ما را که روا می‌کند
دلت نیاید که جوابش کنی
زائر تو، هر چه خطا می‌کند
اگر چه آلوده و شرمنده‌ام
باز رضا نگه به ما می‌کند
تـو از کرم دست بگیری مرا
صـدا نکـرده می‌پذیری مرا
تو از گدا گرفته‌ای، احترام
تو می‌کنی زائر خود را سلام
بر در این خانه، امید آورند
یأس به درگاه تو باشد حرام
عادت تو، کرامت و عفو و جود
عادت من عجز و گدایی مدام
با چه گنه، ای پسر فاطمه
زهر ستم ریخت عدویت به کام
با که بگویم که به یک نیمْروز
آب شد اعضای وجودت تمام
از چه غریبانه زدی، دست و پا
ای به همه عالم خلقت، امام
داغ تو زائل نشود از جگر
تا که بگیرد پسرت انتقام
تو مهدی فاطمه را صدا کن
تو از بـرای فـرجش دعا کن
سوخت در آن حجره ز پا تا سرت
خون جگر ریخت ز چشم ترت
بر دل زارت، جگر زهر سوخت
آب شد ای جان جهان، پیکرت
مرد و زن و پیر و جوان، سوختند
در پی تشییع تن اطهرت
بر سر و بر سینه خود، می‌زدند
زنان نوغان همه چون خواهرت
پشت سر جنازه، انبوه خلق
پیش روی جنازه‌ات، مادرت
جسم شریف تو، اگر آب شد
دگر نشد بریده از تن، سرت
غریب بودی دم رفتن ولی
بود یگانه پسرت در برت
سنگ نزد کسی به پیشانیت
خون سرت نریخت بر منظرت
کـاش چکـد خـون دلـم، از دو عین
صبح و مسا، در غم جدّت حسین
تو هشتمین حجّت کبریایی
غریبی و با همه، آشنایی
مسیح نه، طبیب صد مسیحی
کلیم نه، کلام کبریایی
کنار حجره، لحظه شهادت
اشکْفشان به یاد کربلایی
کشت تو را به زهر کینه مأمون
نگفت تو عزیز مصطفایی
چگونه شد، زهر ستم دوایت؟
تو که به درد عالمی، دوایی
چشم و چراغ شیعه‌ای در ایران
گر چه ز جدّ و پدرت جدایی
دست خدا، همیشه بر سر ماست
تا تو، امام مهربان مایی
گر چه بوَد بنده روسیاهی
میثم دلباخته را نگاهی
سنگ زیر پای تو لعل بدخشان می شود
خار ، با فیض نگاهت سرو بستان می شود
گر نسیمی از کویت وزد سوی جحیم
دود آن عود و شرارش برگ ریحان می شود
زخم بی داروی جان و درد بی درمان دل
هر دو باخاک سر کوی تو درمان می شود
غم ندارم گر مرا در آتش دوزخ برند
چون برم نام تو را آتش گلستان می شود
مردگان روح را احیاگر جان می کند
هر که جسمش دفن در خاک خراسان می شود
گو اجل جان مرا گیرد ز کافر سخت تر
چون نگاهم بر تو افتد مرگ ، آسان می شود
در مفام رافتت این بس که نام چون تویی
روز و شب ذکر من آلوده دامان می شود
در بیابانی که لطفت ضامن آهو شود
گر گذار گرگ افتد گرگ چوپان می شود
گردش چشم تو را نازم که با ایمای
ای امام مهربانم یا رضا
نام تو ورد زبانم یا رضا
حاجت خود را نخواهم از کسی
تا تو هستی میزبانم یا رضا
دست خالی بار سنگین رو سیاه
میهمانم میهمانم یا رضا
پای خدّامت به روی دیده ام
درد زوارت به جانم یا رضا
تو کریم ابن کریم ابن کریم
من گدای آستانم یا رضا
در کنار آستانت بی نیاز
از بهشت جاودانم یا رضا
راز خود ناگفته می دانم توئی
واقف از درد نهانم یا رضا
گر چه از هر خار راهه خارتر
زائر این بوستانم یا رضا
تو بهار باغ دلهائی و من
کمتر از برگ خزانم یا رضا
چون گدایان سمج از دست تو
حاجتم را می ستانم یا رضا
دست خالی رفتن از دربار تو
نیست هرگز این گمانم یا رضا
جان زهرا گر چه قابل نیستم
لطف خود را ده نشانم یا ر
من بارها فتاده، تو دستم گرفته اي
لطفت زياد ديدم و كم ميبرم ز ِ ياد
پايم اگر به كويي و دستم به سويِ كس
پايم بريده مانَد و دستم شكسته باد
گفتم به دل كه بَهر گدايي كجا روم؟
گفتا برو به طوس بگو يا ابالجواد
شاعر : حاج علي انساني
دامن آلوده و بار گناه آورده ام
گر چه آهی در بساطم نیست آه آورده ام
هر که بودم هر که هستم با کسی مربوط نیست
بر امام مهربان خود پناه آورده ام
هر که آرد تحفه ای در محضر مولای خود
من دو دست خالی و کوه گناه آورده ام
در کرم شه را گدا باید گدا را نیز شاه
من گدا دست گدایی سوی شاه آورده ام
بر کبوترهای صحنت هدیه ی ناقابلی است
گندم اشکی که در این بارگاه آورده ام
ناله ام در سینه، اشگم در بصر، سوزم به دل
نامه ای چون دود آه خود سیاه آورده ام
نی عجل با کوه عصیان عفو، نازم را کشد
رو به سوی مظهر عفو اله آورده ام
ذرّه بودم زائر شمس الشّموسم کرده اند
قطره ای بودم به این دریا پناه آورده ام
گر چه هستم قطره
من کیستم؟ گدای تو یا ثامن الحجج
شرمندهی عطای تو یا ثامن الحجج
بالله نمیروم بر بیگانگان به عجز
تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج
از کار من گره نگشاید کسی مگر
دست گره گشای تو یا ثامن الحجج
تا آخرین نفس نکشم دست التجا
از دامن ولای تو یا ثامن الحجج
خواهم ز بخت همت و از حق سعادتی
تا سر نهم به پای تو یا ثامن الحجج
دارالشفاست کوی تو و خود تویی طبیب
درد من و دوای تو یا ثامن الحجج
هستی چو پاره ی تن پیغمبر خدا
جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج
چون می‌شود که دیده ی من هم برد نصیب
از دیدن لقای تو یا ثامن الحجج
سوزد همیشه لاله صفت قلب دوستان
از داغ ابتلای تو یا ثامن الحجج
هم ناله با جوان دل افس
کعبه ی امید قبله ی مراد
مهر تو خدا در دلم نهاد
سائل توام یا ابا الجواد
یا ابا الحسن یا امام رضا
آفتاب ایمان تویی رضا
افتخار ایران تویی رضا
حج ما فقیران تویی رضا
یا ابالحسن یا امام رضا
آفتاب دین شمس مشهدی
تو رئوف آل محمدی
پاره ی تن پاک احمدی
یا اباالحسن یا امام رضا
ایها الرئوف ایها الامیر
تو شهی و من بر توام فقیر
دست خالی ام دست من بگیر
یا ابالحسن یا امام رضا
بر دعا و آهم اثر بده
قلب خاشع و چشم تر بده
پر شکسته را بال و پر بده
یا ابالحسن یا امام رضا
بند اول:
اسمِ زیباتو میگم وقتی که دل پریشونه
این شبا دل زائرِ شما توی خراسونه
اینقده که آقاجون مهربون و با کرمی
مرغِ دل از کرمت هر روز و هر شب میخونه
میخری نوکراتو ، امام رضا چه خوب و بد
از درِ خونت آقا نمیکنی کسی رو رَد
مریضا رو آقاجون میدی شفا با یک نگاه
بی پناها رو آقا تو حرمت میدی پناه
بِاَبی اَنْتَ وَ اُمّی یا رضا اَلسلطان
بند دوم:
من گدای تواَم و تو شاهِ کلِّ عالمین
میخونم نفس نفس به عشقِ تو با شور و شین
وقتی که به پنجره فولاده تو زُل میزنم
از تو صحنِ انقلاب دل میره بین الحرمین
ضامنِ آهو دلِ سیاهمو جلا بده
جای مُزدِ نوکری بهم یه کربلا بده
قَسمِت میدم به دستای یلِ اُمِّ بنین
منو
#امام_رضا_مناجات
ای ضامن غریبان یاثامن الائمه
پناه بی پناهان یاثامن الائمه
چشم امید سویت گرد وغبار کویت
دوای دردمندان یاثامن الائمه
گیرم که خوب یا بد هر کس که بر تو رو زد
نمیشود پشیمان یاثامن الائمه
من قطره ام تو دریا من بنده ام تو مولا
من مور و تو سلیمان یاثامن الائمه
ماو هدایت تو باشد ولایت تو
شرط قبول ایمان یاثامن الائمه
ای مشهد الرضایت ایوان باصفایت
خوشتر ز باغ رضوان یاثامن الائمه
ای قبله گاه ایمان قبر تو در خراسان
شد کعبه فقیران یاثامن الائمه
من زارک کمن زارالله فوق عرشه
کوی تو عرش رحمان یاثامن الائمه
یکبار اگر مزارت هر کس کند زیارت
سه جاست بر تو مهمان یاثامن الائمه
با زائرت رفی
ديگه بد جوري دلم مانوسه
اين شبا تو صحنِ شاهِ طوسه
آقا امسال كه نشد سالِ بعد
طلبــم زيارتِ مخصــوصه
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
صداي نقاره خونس هميشه تو گوشم
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
كِي لباس خادميه حرم و ميپوشم
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
كِي ضريحتو ميگيرم ميونِ آغوشم
السلطان اباالحسن سلام الله عليه
رزق و روزي و به نوكر ميده
رزق و شخصا خوده مادر ميده
آب سقاخونه خوردم ، ديدم
طعم آبِ حوضِ كوثر ميده
آرام جانم ، روح و ريحانم
از همه بجز تو ديگه نقره داغم آقا
آرام جانم ، روح و ريحانم
عكس زيباتو زدم كنج اتاقم آقا
آرام جانم ، روح و ريحانم
تو سه جا منتظرم بياي سراغم آقا
السلطان اباالحسن سلام الله عليه
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
براي تو رو لبم سلامه
كبوترم گنبد تو جامه
هرچي بگم حق ادا نميشه
امام رضا آخر مرامه
حرم تو مولا بهشت دنياست
كرم تو آقا هميشه با ماست
نگاه دو چشمات قشنگ و زيباست
پرچمت تو عالم هميشه بالاست
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
سقاخونت چشمه ء حياته
شفا خاك كفش زائراته
با نگاهت مرده جون ميگيره
كل جهان توي پنجه هاته
حرم تو قطب دل زمينه
جاروكش خاكت روح الامينه
آرزوشه خورشيد براي تعظيم
روبروي ايوون طلات بشينه
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
فرشته سر به خاكت ميزار
غریب و بی وطنم من
با یه آه میشکنم من
کسی نیست دور و بر من
پسر من
بیا از شهر مدینه
سر بابا ت رو زمینه
نور چشمای ترمن
پسر من
بیا ای تازه جوونم بیا تا غریب نمونم
روی خاک با لب چاک
اسم تو رو زبون میارم
زود بیا ای دلربا
تا سر روی پاهات بزارم
آه پا روی زمین می کشم
شعله ء آتیشم
ای عزیزم
آه چشمام تیره شده پسرم
خون شده جیگرم
ای عزیزم
بیار از شهر پیغمبر
کمی از تربت مادر
تا بگیره حجره من
بوی مادر
کاش بیاد با تو به اینجا
مادر غمدیده ما
تا باهم یه بار ببینم
روی مادر
شبیه یه نخل بی برگ
مثل اون میشه جوون مرگ
پسرم بالا سرم
روضه بخون به جای قرآن
تو بگو از اون گلو
منم میگم حسین حسین جان
آه من هی دست و پا
خاک پای زایرای
مشهدالرضاتم اقا
إنقدر میگم رضاجان
تابدی براتم اقا
قربون ضریح و گنبد
قربون صحن و رواقت
هیچ بابی نمیشه اقا
بهترازباب الجوادت
یاامام رضا دعاکن
تو بقیع حرم بسازیم
گنبد طلاییتونو
برا مادرم بسازیم
(خدابه حق رضا فرج مولا مهدی برسان)
بند دوم(روضه)
زهردادن شمارو اقا
عباروسرت کشیدی
به یاد علی تو کوچه
چقدر زمین میخوردی
دخترا بابایی میشن
بمیرم نداری دختر
چقدر غریبی حتی
پیشتون نبود یه خواهر
ای عصای پیریه من
پیش من بیا جوادم
سرمن رو خاک حجره اس
بیاوبرس به دادم
(خدابه حق رضا فرج مولا مهدی برسان)
?رباعی یازدهم امام رضاع
ای کاش نظر کرده ی قرآن باشم
راویِ حدیثِ سبزِ جانان باشم
این نذرِ من است تا نفس می آید
يک عبدِ مطيع راهِ سلطان باشم
#هستی_محرابی
مناجات با امام رضا علیه السلام
بینِ رویا..در شلوغی حرم گم می شوم
دل شکسته روبرویت در تکلّم می شوم
ریزه خوارِ سفره ات بودم عزیزِ فاطمه
تکّه نانی ده که مست از نانِ گندم می شوم
قابِ عکسِ گنبدت می بینم و با اشتیاق
در خیالاتِ خودم غرقِ تبسّم می شوم
با رواق و گنبد و گلدسته ها دل می بری
با تماشای همین ها پُر تبسّم می شوم
کاش از سقاخانه ات یک جرعه ای بر ما رسد
آب می نوشم سپس سرمست از خُم می شوم
تا پناهم می دهی ای ضامن آهو رضا..
بی نیاز از عالم و از کلّ ِ مردم می شوم
تا تو را دارم چه غم دارم امامِ مهربان
با نگاهِ توست سرشارِ تنّعم می شوم
گاه گاهی خواب می بینم که دعوت کرده ای
بینِ رویا..در شلوغی حرم گم می شوم
شاعر:محسن راحت حق
زائر ز ره رسید و به مولا سلام کرد
رو بر حرم، به حال تمنا سلام کرد
افتاد تا نگاه صمیمی به گنبدش
نشناخت عاشقانه سر از پا، سلام کرد
باب المراد قافله باب الجواد بود
هر کس عریضه داشت همانجا سلام کرد
با زیر چشم پنجره فولاد را چو دید
بر یک طبیب صد دلِ شیدا سلام کرد
دیدم یکی مریض به سینه گذاشت دست
با عجز و با اشاره و ایما سلام کرد
آن دیگری برای عریضه زبان نداشت
پِلکی زد از ارادت و گویا سلام کرد
اینجا مقام قدسی محبوب انبیاست
عیسی نگر به زادهٔ موسی سلام کرد
با معرفت زنی به سر انداخت چادری
قبل از رضا به عصمت زهرا سلام کرد
از سوی زلزله زدگان قاصدی رسید
می خواست شکوه ای کند، اما سلام کرد
آقا سلام، من ز ره دوری آمدم
باید به پیشگاه تو مولا سلام کرد
یاران تو را سلام جداگانه می دهند
نام رضا شنید و مصلّی سلام کرد
لطفش کنیّ و میشنوی، میدهی جواب
هرکس تو را از آن سرِ دنیا سلام کرد
