امام رضا علیه السلام

پادشاه سخا امام رضا
اول و انتها امام رضا

دوره گردم که ذکر روز و شبم
یاحسن بوده یا امام رضا

پدرم زیر لب میان قنوت
نیمه شب گفت یا امام رضا

تا ابد شاکر توام یارب
چون که دادی به ما امام رضا

هر کسی خسته شد ز بدحالی
گفته ام که بیا امام رضا

از همان روز اولش بوده
راه ما تا خدا امام رضا

علت آفرینش باران
خلقت ما سوا امام رضا

بین کشتی و در دل طوفان
نوح را ناخدا امام رضا

لب دریای نیل هم بوده
ذکر صاحب عصا امام رضا

شرط حج استطاعت است اما
حج شاه و گدا امام رضا

هر شب جمعه زیر لب گفتم
یا سریع الرضا امام رضا

مطمئنم که روزی سفرِ
کربلا هست با امام رضا

زائر او رسید در یک جا
می رسد در سه جا امام رضا

جا

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ویرانه ترین خرابه ی آبادم
از معتکفان پنجره فولادم

از نام و نشان من بپرسی؟گویم
از سینه زنان صحن گوهرشادم

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو آمدی و ز خود جدایم کردی
عالی نسبم کرده، گدایم کردی

در حسرت یک بلیط مشهد بودم!
خود زائر مشهد الرضایم کردی

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

میلم کشیده مژده‏ى مهمانى‏ام دهند
جایى کنار یار خراسانى‏ام دهند

این بار مى‏روم که بخواهم ز محضرش
یکبار هم اقامت طولانى‏ام دهند

عطر بهشت بوى خوش حضرت رضاست
از عطر او ترنّم رضوانى‏ام دهند

باید ز گرمى نفس یار بهره برد
تا بارقه ز نفحه‏ى رحمانى‏ام دهند

یا لایق نگاه کریمانه‏ام کنند
یالااقل بصیرت ایمانى‏ام دهند

هر روز اگر تلاوت آیات مى‏کنم
دارم امید توشه‏ى قرآنى‏ام دهند

باید دل از دو رنگى و از کافرى برید
تا اهل‏بیت رنگ مسلمانى‏ام دهند

حالا طلب، زیارت مخصوصه مى‏کنم
تا در حرم توجّه عرفانى‏ام دهند

وقتى عزیز فاطمه همسفره‏ى گداست
سامان چنین به بى سر و سامانى‏ام دهند

دنیا به اعتبار رضا مى‏شناسدم
گر

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر هر کسی اذنِ دُخُولِ مَرقَدش داد
پر داد و پروازی به گِردِ گُـنبدش داد

هر زائری شد خاک ره یا خاکبوسش
از خاک بر افلاک بُردو مَسندَش داد

از دور هم بر او سلامی داد هر کس
هم پاسُخِ او را رضا، هم احمدش داد

رِندی طلب میکرد روزی ،روزی از او
او روزیّ تا روز محشر مُمتدش داد

برهرکه شرحی از قیامت خواست کافیست
یا شرحی از چشمِ رضا، یا از قدش داد

برآنکه مشمول دعای مادرش شد
اِذنِ بدونِ اِذن، رفت و آمدش داد

سوغاتی از او خواستم شیرین تر از عشق
سوهانِ قُم با زعفرانِ مشهدش داد

شاعر : حیدر توکل

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

يا لايق زيارت تان اين غلام نيست
يا گم شده ارادت من در ميان ليست

در ايستگاه آرزويم ايستاده ام
دست دعا گرفته ام اما بليط نيست

اين بار هم قطار زيارت بدون من
رفت و دلم دوباره پي اش بي صدا گريست

ما را ببر به دامنۀ گنبد طلا
آنجا كه كوهپايه آن اوج عاشقيست

اين كوه ها به عشق شما هشت مي شوند
هشت مقدسي كه بود آرزوي بيست

اي هشتمين مسير رسيدن به آسمان
ما را به خاكبوسي آن آستان بخوان

شاعر : محسن عرب خالقی

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اگر نزدیکی و دارم زیارتنامه را از دور می خوانم
دلی دارم،لبی شاعرتر و چشمی که با آن نور می خوانم

"الا یا ایهاالساقی ادر کاسا و ناولها" پیاپی می
بچرخان ساغرت را، می بنوشان ،دارم از انگور می خوانم

تو در یاری خراسانی، رواقی دیدی از آیینه ها اما
من از فیروزه های ریخته بر خاک نیشابور می خوانم

حباب نور از گلدسته تا گلدسته هر سو در چراغانی است
و من بر دارهای روشن از بسیاری منصور می خوانم

"و واعدنا" بخوان موسی، شبی سر کن کنار صحن گوهرشاد
در اتممنای این وادی است از ناگفته های طور می خوانم

مسیحا! دم بگیر از بازدم های میان پنجره فولاد
که اینجا محیی الاموات را در نفخه های صور می خوانم

بخوان داوود با

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

جمع كردند و پس انداز... همه!
ما ولي خرجِ زيارت كرديم
چه نيازيست به دريا؟! وقتي
كه به چشمانِ تو عادت كرديم

مشهدِ خونم اگر كم شده است
دستِ من نيست...حياتم با توست!
چنته ام خاليِ خاليست...ولي
مطمانّم كه نجاتم با توست... .

ما ، نَه آهو شده ايم از "همّت"
نَه كبوتر شده ايم از "پاكي"
كاش آهوترِ صحنت باشيم
با تو، هم خاكي و هم افلاكي!

شورِ آن "جامعه خواندن" در صحن
غمِ اين جامعه را بُرد از ما
وعده ي "مَن دَخلَ في حِصني... "
ميرساند به تو آخر ما را

بگُذارند براي اهلش
هرچه را جز حرَمت در دنياست
جانِ جانت... به جوادت سوگند
كربلا حاجت ما زائرهاست

شاعر : عارفه دهقانی

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فعلا که تو سرگرم عزیزان جدیدی
فعلا که به پابوس نداریم امیدی

معلوم تر از پیش شده روی سیاهم
درچشم همه شهر تو از بس که سپیدی

ایام زیارت شده مخصوص که در طوس
زوّار بگیرند دو دفعه ز تو عیدی

با اینکه خودش قفل شده بر حرم تو
شد پنجره فولاد عجب شاه کلیدی!

لطفی کن و یک بار سوالات مرا هم؛
پاسخ بده هرگونه و هروقت رسیدی

گفتند رئوفی تو و هر خواسته ای را
من قبل تر از اینکه بگویم تو شنیدی

پس خواسته ای نیست به جز عرضِ ارادت
باشد گله وقتی که مرا هم طلبیدی

شاعر : مهدی رحیمی

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گم کرده بودم کل اعضای خودم را
چشم و سر و ابرو و لب های خودم را

هر زائری با عضوی از من بود، دیدم
بی آینه در صحن سیمای خودم را

من پخش بودم بین زوّار تو درصحن
پایین پا دیدم دوتاپای خودم را

پس اینچنین هی تنگ می کردم به شدت
در صحن ها انگار که جای خودم را

برخاستم یک صحن روی پاش برخاست
در حوض دیدم قد رعنای خودم را

مِنهای خود گشتم ولی با یا رضایی
من جمع کردم با تو مَنهای خودم را

پس با زبان دیگران این بار خواندم
وقت زیارت نامه آقای خودم را

می خواند مردی در کنارم غصه اش را
آخرشنیدم صوت زیبای خودم را

در موی پیری تکیه بر دیوار دیدم
با حسرت امروز فردای خودم را

سی سال بعد از گم شدن حس کردم اینجا
بر

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هرچند که در شهر تو بازار زیاد است
باید برسم زود، خریدار زیاد است

من دربه‌در پنجره‌ فولادم و دیری‌ست
بین من و آن پنجره دیوار زیاد است

آن‌قدر کریمی که بدهکار تو کم نیست
آن‌قدر کریمی که طلبکار زیاد است

پاییز رسیدم به حرم، با همه گفتم
این‌جا چقدر چادر گل‌ دار زیاد است

با بار گناه آمده‌ام مثل همیشه
با بار گناه آمدم این بار زیاد است

گندم به کبوتر بدهم، شعر بگویم
آخر چه کنم در حرمت؟ کار زیاد است

نوروز به نوروز، محرم به محرم
سرمست زیاد است، عزادار زیاد است

هر گوشه ایران حرم توست که با تو
همسایه دیوار به دیوار زیاد است

از دور سلامی تو و از دور جوابی
این فاصله انگار نه انگار زیاد است

آن شب که ب

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

روسیاهم بی پناهم آه اینجا رو زدم
نام زیبای تو را من جار از هر سو زدم

ساعت ه هشت این دلم در ساحت سبز حرم
...پرسه می زد که میان صحن تو زانو زدم

عطر زیبای حرم تا بر مشام من رسید
طعنه بر عطر گلاب و عنبر و شب بو زدم

صاحب عالم ولیّ نعمت مایی رضا ع
خوب می دانی چرا من ناله ی "اشکوا.."زدم

هوهوی نقاره خانه از حرم دل می برد
تاشنیدم مست گشتم نغمه ی "یاهو" زدم

تا برادر دست ما گیرد به حق خواهرش
حرف از لطف "کریمه" حرف از "بانو"زدم

خواب دیدم مثل خدّام حرم در بین صحن
"آمدم ای شاه"را هِی خواندم و جارو زدم

حاجت من هم ضمانت شد همین که لحظه ای
رو به سلطان خراسان "ضامن آهو"زدم

می رسد لطف تو آقاجان به این زا

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

امروز پُر از حال و هوای طوسم

با صحن و سرا و گنبدت مأنوسم

بدجور دلم هوایِ مشهد کرده

در حسرتِ یک زیارتِ مخصوصم

عادل حسین قربان

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این گَنج به این طایفه، ارزان نرسیده
بی رَنج به دستان دلیران نرسیده

در هیچ زمان اینهمه انواع غنیمت
بی دغدغه و جَنگ به ایران نرسیده

از نام رضا مملکت ما شده آباد
با اینهمه یوسف که به کنعان نرسیده

اینجا حَرمی هست که بر دور ضریحش
در اصل کسی تازه به دوران نرسیده

راهی شدم از دور به سمت حرم تو
فرمان بده تا دست به فرمان نرسیده

جا داشت که درجاده ی مشهد، وسط قم
از شوق بمیریم به تهران نرسیده

قصد حرم حضرت معصومه که کردیم
مُردیم از این عشق، به شیخان نرسیده

انگار رضا باز نکرده به معارف
لبهای کسی را که به سوهان نرسیده

مشهد که شود کعبه، چه خوب است که زائر
مُحرِم بشود باز به سمنان نرسیده

باید بِکَنَد ک

• چهارشنبه
• 25
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتی به جان شاخه ی طوبی خزان افتاد
اشک خدا باران شد و از آسمان افتاد

خون دلت ریشه دوانده بین خاک طوس
خون لبت بعدش به جان زعفران افتاد

در سینه قلب پنجره فولاد هم شد آب
بر خاک حجره پیکرت تا نیمه جان افتاد

اشک کبوتر در مراثی تو کافی نیست
این قرعه بر چشم سیاه آهوان افتاد

ازچشمهای خشک ، سقاخانه میسازد
از تو دو خط روضه که دست روضه خوان افتاد

آهو نبوده کربلا پس کار جد تو
از گرگ ها بدتر ، به خولی و سنان افتاد

مثل تنوری در دلت آتش نهان داری
آری سر جدت به دست این و آن افتاد

با خون ، لبت مثل عقیقت سرخ شد ، اما
هرگز به دست ساربان یا خیزران افتاد ؟؟؟

شاعر : محسن حنیفی

• پنج شنبه
• 26
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از گریه پُرم ... شبیه اقیانوسم
محتاجِ سفر به نقطه ی پابوسم

ای کاش ، میان زائرانش بودم
جامانده ای از زیارتِ مخصوصم

شاعر : رضا قاسمی

• پنج شنبه
• 26
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ز عشقت طالب امداد هستم
گدای صحن گوهرشاد هستم

به شوق یک نگاهت یا رضا جان
دخیل پنجره فولاد هستم

شاعر : محمد مبشری

• پنج شنبه
• 26
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در این حریم ذکرم ، یارب و یا کریم است
دستم اگرچه خالیست، خرجیم با کریم است

کم میشود مگر از این سفره هر چه بردند؟
وقتی طرف حساب شاه و گدا، کریم است

بیهوده زائرانش دست کرم ندارند
هرکس شد آشنای این آشنا کریم است

تضمین ذکر “یامن یعطی الکثیر ” من اوست
گرچه زیاده خواهم، او منتها کریم است

با این لباس پاره ، فوراً مرا بغل کرد
من باورم نمیشد، اینقدرها کریم است

نوکر غریب باشد، مولا نمی پسندد
گفته سه جامی آیم ، آقای ما کریم است

اصلا ً بهشت یعنی در این حرم نشستن
امروز با رضاییم، فردا خدا کریم است

باب الجواد بودیم، دیدیم کاظمینیم
باب الرضا نوشته، ابن الرضا کریم است

هر جا که روضه بوده ، بالا نشسته ز

• یکشنبه
• 29
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:14
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با همین اشک سحر کار تکلم می شود
با وجود چشمه کِی حرف از تیمم می شود؟

چشم های نیمه بازم را به لطف خود ببخش
اشکِ بیش از حد دلیل این تورم می شود

آنقدَر ضامن شدی آخر حسابش گم شده
باز هم گفتی بیا.‌‌.. این بارِ چندم می شود؟

آیه ی تطهیر حق هستید و این هم حاصلش
"طابَتِ الْأرْضُ الّتی فِیهٰا دُفِنْتُم" می شود

پادشاهان در ورودی حرم زانو زدند
خودپرستی ها میان این حرم گم می شود

بس که حاجت داده شد پشت در باب الجواد
بیشتر از هر دری این جا تراکم می شود

رفع حاجت مانده و نذر کبوتر کرده ام
پیرمردی گفت با یک مشت گندم می شود

وقت خواهش کم نباید خواست از دست کریم
چون که او هرچیز دارد خرج مردم میشود

مثل سلما

• یکشنبه
• 29
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

جام ها بی تاب از رزقِ شراب و باده اند
صحن ها بهر حضور سائلان آماده اند

با امید وصل این جنت تقلا می کنند
ذره هایی که میان راه، بین جاده اند

کوثر است آب میان صحن و پاکم می کند
حوض های این حرم الحق که فوق العاده اند

مادرم می گفت: "سجاده نمی خواهد حرم
سنگ های خاکی اش بالاتر از سجاده اند"

چند عاشق با دو چشم خیس از راه آمدند
گوشه ی باب الجوادت از نفس افتاده اند

عده ای با نام زیبای تو مستی می کنند
عده ای هم دور مرقد جامعه سر داده اند:

"یا ولی الله ضامن شو گنهکار آمده
تا همین جا هم به لطف توست راهم داده اند

نسل در نسلت همه آقا و اهل بخششند
نسل در نسلم همه محتاج و نوکر زاده اند"

هرچه هم باشند ا

• یکشنبه
• 29
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دوباره مرغ این سینه به فکر سِیر در طوس است
خدا را شکر می گویم که این دل با تو مأنوس است

رجب...ذی القعده... می چسبد زیارت کردنت آقا
زیاراتی که منصوص و زیاراتی که مخصوصه است

چنان که قبل ذی الحجه رسیده ماه ذی القعده
بدون طوف در مشهد طواف کعبه منحوس است

"برو" یعنی "بمان پیشم"، "نمی خواهی نمی آیم"
تکلم کردن عاشق پر از افعال معکوس است

میان زندگیِ تک تک ما را که می گردی
عطایای تو ملموس و کرامات تو محسوس است

سگ ولگرد در مشهد، نگاهش خورد بر گنبد
به یمن این نظر کردن، مقرّب تر ز طاووس است

عَسیٰ أنْ تَکْرَهوا شیئًا...هُوَ خیرٌ لَکم... باشد...
...شده روزی من خیری، که در دوری و افسوس است

مرا بیست و س

• یکشنبه
• 29
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ين آستانه ملجأ دستان خالى است
‎تنها مريضخانه ى در اين حوالى است

‎من هم يكى ز خيل مريضان اين درم
‎چشمم ز خاك صحن حرم سرمه مالى است

‎"با اين همه مريض جوابم نميكنند"!!؟؟
‎اين جمله ميدهد خبر، امّا سئوالى است!!

‎آقا؛ كنار خانه ى تان پير گشته ايم
‎اين دل غريبه نيست، يكى از اهالى است

‎روى مرا غبار حريمت سفيد كرد
‎خاك تو آبروى منِ لاابالى است

‎اينجا بهشت روى زمين است تا ابد
‎فردوس در قياس، بهشتى خيالى است

مهدی فخارشاکری

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 17:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

می رسد بوی محرّم
من نمی دانم به تو نزدیکم آقا یا که دورم

چشم بر راهم به ظاهر درعمل سدِّ ظهورم

روز خود را می کنم آغاز با یاد تو امّـا....

در تمام روز اهل جرم و عصیانم ...شَرورم

آفتابِ پشت ابری و به من گرما رِساندی

چه زمانی که شدم ساکن چه دروقت عبورم

بیشتر مشهور بر شورآفرینم کاش قدری...

شورهای من شود آغشته با درک و شعورم

من کجا؟پرچم کجا؟این لطف زهراباشد و بس

وصله یِ ناجورم و مأجورم اینجا با تو جورم

می رسد بوی محرّم ... بی قرار کربلایی

پای این روضه نمی میرم چرا یارب صبورم

جدِّتان لب تشنه بود و دِشنه ای پشت سرش بود

دست و پا می زد ولی من...آه من ازماه دورم

شاعر : حسین ایمانی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کشتی نجاتی
من باده نوشی ام را هرگز نکردم انکار

بر عکس زاهد شهر می میخورم در انظار

بگذار تا بگویم کارم گذشته از کار

جرم نکرده ام را مردانه کردم اقرار

زیرا طرف حسابم غفار بود و ستار

ما را به جرم مستی ناچیز میفروشند

هی زاهدان به ماها پرهیز میفروشند

جای بهشت بر ما دهلیز میفروشند

سم را بجای دارو لبریز میفروشند

کوری کم فروشان داریم ما خریدار

نفرین به ما نمود و بیچاره خود تلف شد

تا با دلم در افتاد با دلبرم طرف شد

آوازه ی جنونم چنگ و سه تار و دف شد

شد کعبه عاشق من تا قبله ام نجف شد

ماندم به روی حرفم چون پیرمرد تمار

گیرم که جان سپارم جانانه دارد ارزش

جاروکشی در این میخانه دارد ارزش

قطع

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شمس الشموس
قیامتی که کسی را ره گریزی نیست

شفا اگر به شفاعت تو بر نخیزی نیست

دلم به مهر تو تا عرش میرود بالا

ولی بدون تو اندازه‌ی پشیزی نیست

سر بریده خورشید پیش پایت باد

که در ازای قدومت ستاره چیزی نیست

به غیر تو -که مبادا نفس کشم بی تو-

قسم به جان عزیزت مرا عزیزی نیست

بهشت آهوی اهلی خانه‌زاد شماست

که در رواق تو او را سر گریزی نیست

کسی نیامده اینجا که نا امید رود

تو را دلی که دلی بر زمین بریزی نیست

برای گردن هفت اسمان وعرش و زمین

به غیر نقش حریم تو سینه ریزی نیست

به آستان ملک پاسبانتان چیزی

برای مادر من بهتر از کنیزی نیست

فدای قافیه چشم توست قافیه ام

اگر طبیب تو باشی دگر مریضی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سنگ بی ارزش کنار تو زبرجد میشود

سنگ قبر دوستانت نیز مرقد میشود

تو تمامی صفات خوب را داری ولی

`رأفتت” بین صفت هایت سرآمد میشود

ذات قدسی تو هرگز قابل ادراک نیست

هرکه در ذاتت تفکر کرد مرتد میشود

عالم آل یهود از علم تو مغلوب شد

پس اسیر عالم آل محمد میشود

گنبدت از بسکه جذاب است ای شمس الشموس

صبح ها خورشید هم مجذوب گنبد میشود

بندگی را از کبوترهای جلد آموختم

در حرم عبد فراری هم مقید میشود

گرچه با چشمم ندیدم، با دلم حس کرده ام

از کنار زائران تو ملک رد میشود

زائرت هرجا رود حتی اگر حاجی شود

در کنار کعبه هم دلتنگ مشهد میشود

زائرت هرقدر در مشهد بماند، عاقبت

باز بین رفتن و ماندن مردد میشود

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو آن امام غریبی تو آن امام رئوف

در این کرانه،به خورشید بی بدل معروف

غزال خسته دوبیت اشک پیش پایت ریخت

همین که شد به نگاهش نگاه تو معطوف

به یک اشاره ی ابرو«نَهَیْتَ عَنْ مُنکَر»

به مهربانی لبخند«اَمَرْتَ بِالْمعروف»

تو نور را به دلم ریختی، نفهمیدم

نبود سنخیتی بین ظرف با مظروف

وزیده عطر بهشت از شمیم گیسوی تو

ندیده است به خود چهره تو رنگ خسوف

برای وصف تو تنها سکوت باید کرد

هنوز لنگ حروفم هنوز لنگ حروف

دوخط روایت «ابن شبیب» را خواندم

که پابه پای دلم سوخت برگ برگ لهوف

ورق ورق دل من پرکشید تا گودال

که «دعبل» آمد و سر داد روضه ی مکشوف

عباس همتی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مثل عشاقی که هر‌ ساعت دم از `او” می‌زنند

در حرم آیینه ها بانگ هوالهو می‌زنند

روی یوسف ها کجا و روی سلطان رئوف

از قضا این بار با هم دلبران مو می‌زنند

بعد یک ساعت نشستن با تو دانای عرب

رومیان لبخند بر علم ارسطو می‌زنند

در صف میزان، کبوترهای مشهد می‌رسند

سنگ عفوت را به شاهین ترازو می‌زنند

فرشبافان در پی کسب ضمانت نامه ات

نقشه‌ی قالیچه ها را طرح آهو می‌زنند

وه چه تصویری‌ست هر شب آبشاران بهشت

روبروی حوض گوهرشاد زانو می‌زنند

هر سحر کوه گناهان را که می‌ریزد زمین

خادمانت از حیاط صحن جارو می‌زنند

خسته از درهای بسته دستهای نا امید

عاقبت بر پنجره فولاد تو رو می‌زنند

شاعر : میلاد حسنی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از شیشه ی شکسته ی دل تارتر شدم

صحرای خشک بودم و اینبار تر شدم

از بسکه کودک دل من گریه میکند

از پیرمرد نوکرتان زارتر شدم

کم کم دوباره پا شدم از خواب غفلتم

اما ز بارش تو که بیدارتر شدم ...

فهمیده ام مریض نگاه تو بوده ام

حالا ز رقص زلف تو بیمارتر شدم

میخواستم کبوتر دل را رها کنم

اما چه میشود که گرفتارتر شدم

حتما دوباره فاصله ها با تو کم شدست

وقتی که عرش سایه نشین حرم شدست

با توستاره شکل منظم گرفته است

شکلی که عرش و کون و مکان هم گرفته است

با آسمان مقایسه هرگز نمیشود

این گنبدی که دست به پرچم گرفته است

از قوس ایستاده ی گنبد مشخص است

تعظیم میکند که قدی خم گرفته است

تا آسمان زمین نخ

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رضا شدی که رئوفی همیشه ناب بماند

برای عرض دعا راه مستجاب بماند

اگر تو شمس شموسی ، تعجبی هم نیست

به گنبد حرمت ، خیره آفتاب بماند

به ساعت حرمت میکند خدا تنظیم

اگر که ساعت لیل و نهار خواب بماند

به دست حضرت معصومه است خاتم ایران

نگین صحن تو بر روی این رکاب بماند

شکوه باب رضا و صفای باب جواد

رواست زائر تو بین انتخاب بماند

به شوق گوشه ی چشمی که انقلاب نماید

دل شکسته ی من ، صحن انقلاب بماند

سیاه مست ز یک جرعه آب این حرمم

وصال بین خمار و خم شراب بماند

همینکه حرف دلم را شنیده ای کافی ست

فدای یک سر مویت که بی جواب بماند

به تو رسیدم و یک ذره هم خیالی نیست

پل شکسته ی پشت سرم خراب بماند

ع

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض