امام رضا علیه السلام

به کرم خانه‌ی مشهد برو تا جان یابی
اذن ره یافتن درگه سلطان یابی
برو ای مور مگر ملک سلیمان یابی
هرچه مد نظر توست خراسان یابی

هرچه میخواهی از این درگه شاهانه بگیر
سالی یکبار برو روزی سالانه بگیر

سالی یکبار بدک نیست کبوتر بشوی
برو تا عاشق پرواز مکرر بشوی
دست خالی برو دستِ پر از زر بشوی
پادشاهی بکنی سائل این در بشوی

روزیِ خود فقط از صاحب این خانه بگیر
سالی یکبار برو روزی سالانه بگیر

عرض حاجت به شه عاطفه بردن، خوب است
کیسه‌ی زر که گرفتیم نشمردن، خوب است
دل به سلطان کرامات سپردن، خوب است
از می‌میکده‌ی غیر نخوردن، خوب است

از کف ساقیِ این میکده پیمانه بگیر
سالی یکبار برو روزی سالانه بگیر

مثل درم

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 10:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای که از قبرت سراسر نور بیرون می زند
زایر از دیدار تو مسرور بیرون می زند

رد شدی یک بار و یک عمر است بعد از رفتن ات
عطر از شبهای نیشابور بیرون می زند

از شلمچه تا خراسان عشق و مستی کاشتی
از مسیر حرکتت انگور بیرون می زند

با حضورت سور اسرافیل بر پا می شود
مرده هم از شوق تو از گور بیرون می زند

آب سقا خانه ات نهری است جوشان در بهشت
چون عسل از کندوی زنبور بیرون می زند

سازها هم عاشق ات هستند اگر وقت غروب
نغمه از نقاره و شیپور بیرون می زند

هر چه می خواهند نورت را بپوشانند باز
گنبد و گلدسته ات از دور بیرون می زند

ای بنازم ان امامی را که بعد از قرنها
هرگنه کار از درش مغفور بیرون می زند

کام شیرین

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 12:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا امام رضا(ع)
دلم هوای تو کرده هوای صحن وسرایت
مدد نما که بیایم حریم قبله نمایت

میان هشتی قلبم بجز تو راه ندارد
تو ماه هشت خدایی به آسمان ولایت

خدای داده به تو کنیه ای مثال رضا را
تویی که راضی ی ازتو همیشه بوده خدایت

تویی تو شاه کرامت امیر جود وسخایی
هزار حاتم طایی گدای جود وسخایت

اگر مریض شوم کوی توست باب رجوعم
همیشه بوده ام آقا،رهین طب رضایت

همیشه فخر کنم نوکری درگه پاکت
زکودکی به لبم بوده نام وذکر وثنایت

به وقت هجمه مشکل که هیچ چاره ندارم
امید من بود آن مشهد وحریم عطایت

برای شیعه به دنیا امید وجان جهانی
و آرزوی همه بوسه بر ضریح طلایت

شاعر : اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

معین البکا:
السلام علیک یا امام رضا :

زدم تا صلا یا امام الرئوف
شدم مبتلا یا امام الرئوف
خوشا مبتلا گشتن و بیدلی
به‌کوی ولا یا امام الرئوف
دلی دارم از مس ولی آمدم
نمایی طلا یا امام الرئوف
ز زنگار دل خسته ام نام تو
به دلها جلا یا امام الرئوف
به آلودگیهای من رحم کن
مکن‌بر ملا یا امام الرئوف
شکسته پر از جور عصیان منم
اسیر غم و رنج و هرمان منم

به کوی تو آسیمه سر آمدم
چو آواره ای در به در آمدم
شنیدم که آلودگی می بری
من از جمله آلوده تر آمدم
نه با پای خود آمدم، چون زدی
ز عشقت به جانم شرر آمدم
ز جور و جفای بداندیش نفس
به کوی تو خونین جگر آمدم
نگاهی ز رأفت به سویم نما
ببین غرق موج خطر آمدم
به هجران

• شنبه
• 17
• تیر
• 1396
• ساعت
• 13:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا غریب الغربا
من مست می عشق غریب الغربایم
محتاج عنایات معین الضعفایم
آهوی دلم درکف صیاد زمانه ست
درحسرت الطاف ضمانت ز رضایم
جز بام رضا(ع) مرغ دلم بام ندارد
پابست به آن گنبد وآن صحن وسرایم
دیریست که نامش بشده ورد زبانم
دیدار حریمش شده همواره دعایم
سیری نپذیرم ز زیارتگه پاکش
در مشهد او شاهد الطاف خدایم
با پیکر او طوس شده خاک بهشتی
درصحن رضا(ع) ازغم واندوه رهایم
دیدیم بسی داده شفا زایر بیمار
باکی زمرض نیست، به مولاست رجایم
خاتم بود ایران ونگینش شده مشهد
ازبابت آن شاکر در گاه خدایم
جارو کشی درگه او فوز عظیم است
ای کاش که مولا کند این هدیه عطایم
طوف حرمش حاجت این عاشق زار است
یا رب بنما حاجت من زو

• دوشنبه
• 19
• تیر
• 1396
• ساعت
• 05:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سلطان خراسان نه..که سلطان جهان است

ثابت شده فیضش همه جا در جریان است

در بسط بهایی شب شعری شده بر پا

احساس غزل خوانی ما در غلیان است

هر کس که نرفته ست به پابوسی سلطان

اشک غمش از هر مژه چون سیل روان است

عمری ست که نان رضوی نان شب ماست

هر کس به طریقی پی یک لقمه ی نان است

نزدیک تر است از رگ گردن به گدایش

چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

امروز رضا گفت که فردای قیامت

هر کس که شده زائر ما،از خودمان است

رنگین شده سجاده ی ما با می نابش

ما جام به دستیم و رضا پیر مغان است

ما را به غلامی خودش شاه پذیرفت

با ما به از این بود که با خلق جهان است

یک خادم خوش رو وسط شعر به من گفت

برخیر پسر

• سه شنبه
• 3
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 11:35
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کوری آمد وسط صحن تو، بینا برگشت
یک زن ویلچری، روی دوتا پا برگشت

کافرى تا به ضریح تو نگاهش افتاد
سجده ای کرد سپس شیعه ی مولا برگشت

خسته بود از همه ی آینه ها تا اینکه
زشت آمد،متحول شد وزیبا برگشت

آنکه در صحن به دنبال شفا آمده بود
با نگاهی به ضریح تو مسیحا برگشت

زائری گفت چرا اشک ندارم آقا
نگهش کردی و با دیده ی دریا برگشت

یک جوان حاجتش این بود: که زن میخواهم
رفت تا اینکه شبی پیش تو بابا برگشت

به گمانم که به طور تو مشرف شده بود
آنکه با معجزه و با ید بیضا برگشت

صبح درقامت یک مردگدا رفت حرم
ظهر نزدیک اذان بود که آقا برگشت

جبرئیل آمده بود ازوسط عرش، حرم
دوسه تا فرش تکان داد و به بالا برگشت

ن

• یکشنبه
• 8
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آرام نمودی تب و تاب هیجان را
جوشانده ای از شوق خودت هر قلیان را
از پای نشاندی ز تعجب جریان را
از دشمن و از دوست ربودی دلشان را
اینگونه رضا کرده ای از خود دوجهان را

هم رونق کار از می و میخانه گرفتی
هم عقل ز هر عاقل و دیوانه گرفتی
در قلب سماوات و زمین لانه گرفتی
ای عالِم فرزانه چه رندانه گرفتی
در دست خودت نبض زمین را و زمان را

در پاسختان مانده هر استادی و رندی
هر عالم ایرانی و یونانی و هندی
گشته است مسلمان تو نصرانی سندی
قوربان سَنه دانوشماقین اعجاز تکندی
بستی به کمند سخنت دست زبان را
(بستی به صریر سخنت دست لسان را)

اسلام بدون تو درونمایه ندارد
گردن کشی بی خردان پایه ندارد
خورشیدی و دیدند قدت

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:49
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قبل از آنکه هوای غربت شهر روی تنهاییم هوار شود
می روم ایستگاه... تا شاید این منِ خسته هم سوار شود

این منِ خسته از معادله ها، این منِ گُر گرفته از گله ها
می رود در هجوم فاصله ها، همدم کوپه ی قطار شود

همدم کوپه ی قطار شدم، چشم من خیس و چشم پنجره خیس
کاش این ابرهای پاییزی، بگذرد... بگذرد... بهار شود

دردها را یکی یکی گفتیم، خسته بودیم و چای میخوردیم
چای، یعنی که گاه با یک قند، تلخ، شیرین و خوش گوار شود

کوپه هم حرفهای تلخی داشت، مثلا اینکه بین این همه درد
آرزوی مسافر قبلی، فقط این بود: مایه دار شود

یا همین جا... همین رئیس قطار، دائما روزنامه می خواند
تا خدای نکرده نرخ بلیط، نکند کمتر از دلار ش

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر شانه های ضریحت تا می گذارم سرم را
انگار می گیری از من غوغای دور و برم را

حرفی ندارم به جز اشک نه حاجتی نه دعایی
دست شما می سپارم این چشم های ترم را

من از جوار کریمه از شهرِ بانو می آیم
آقا ! بگو می شناسم همسایه ی خواهرم را

عطرهوای رواقت ، آهنگ هر چلچراغ ات
نگذاشت باقی بماند بغضی که می آورم را

حتی اگر دانه ای هم گندم برایم نریزی
جایی ندارم بریزم جز صحن هایت پرم را

هربار مشهد می آیم انگار بار نخست است
هی ذوق دارم ببینم گلدسته های حرم را

شاعر : زهرا بشری موحد

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سلام ای غریب غریبان سلام !
سلام ای طبیب طبیبان سلام !

الا ماهتاب شبستان توس
الا حضرت نور ! شمس الشموس

غریبم من از راه دور آمدم
به دنبال یک جرعه نور آمدم

شبم ، آه یک جرعه ماهم بده
پناهی ندارم پناهم بده

ببخشا اگر دور و دیر آمدم
جوان بودم ، امروز پیر آمدم

منم زائری خام و بی ادعا
کبوتر کبوتر کبوتر دعا

اگر مست و مسرور و شاد آمدم
من از سمت باب الجواد آمدم

من از عطر نامت بهاری شدم
تو را دیدم آیینه کاری شدم

تو این خاک را رنگ و بو داده ای
به ایران من آبرو داده ای

ببخشای این عاشق ساده را
ببخشای این روستا زاده را

تو را دیدم و روشنایی شدم
علی ابن موسی الرضایی شدم

شاعر : سعید بیابانکی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پرواز خواهم کرد سویت، پر که باشد
پر چونکه باشد می پرم باور که باشد

شاه و گدا فرقی نخواهد داشت این است
درک کریم از اینکه پشت در، که باشد

آری رضا گفتن مؤثر بوده برلب
تاثیر دارد خطبه بر منبر که باشد

مثل شراب از سرکه بودن ها گذشتیم
پای طلب معنی ندارد سر که باشد

دیگر نمی آیم من از باب الجوادت
روی لبم سوگند بر مادر که باشد

قم می شود دروازه ی مشهد یقینا
حرف برادر می شود خواهر که باشد

وقت وداع اینجا ضریحت را همیشه
شش گوشه می بینم دو چشمم تر که باشد

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

برده بالا مرا امام رضا
از کجا تا کجا امام رضا

باز نام شما وسط آمد
باز آمد گدا، امام رضا

در مفاتیح قلب ما حک شد
ذکر رفع بلا امام رضا

سعی کردم ز تو جدا نشوم
بس که داری صفا امام رضا

عمدۀ خاطرات زندگیم
خاطراتیست با امام رضا

ذکر لبهای اوست معصومه
ذکر معصومه یا امام رضا

در حرم بعد هر شفا دادن
حرف نقّاره ها امام رضا

برده ای بارها دل از دل ما
پای گنبد طلا امام رضا

پسر فاطمه گره خورده
جان ما با شما امام رضا

طول و عرض حرم مجال تو نیست
وسعتت تا خدا امام رضا

هست روی لب هر ایرانی
همۀ هست ما امام رضا

شب هر جمعه در دعای کمیل
یا سریع الرضا امام رضا

مشهد و کربلا دل از ما برد
او جدا، او جدا، امام رض

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر گنبد تو ،دست توسّل مى زد
بر مصحف نام تو تفأّل مى زد

اينگونه شفاعت تو را حاجت داشت
"خورشيد" كه سوى حرمت زل مى زد

شاعر : محمد مهدی عبدالهی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آره تنهايى رو خيلى دوست دارم
مخصوصا وقتى تو مونسم باشى
اون روزى كه هيچكى نيست دور و برم
تو رو جون مادرت قسم، باشى

اگه قسمتم نشه حرم بيام
يه سلام عرض مى كنم از دور آقا
لحظه هاى آخرم منتظرم
مثل سلمانىِ نيشابور آقا

من با هيچى مثل رفت و آمد از
صحن سقاخونه حظ نمى كنم
يه دقيقه موندن تو حرم و
باهمه دنيا عوض نمى كنم

حرمت اينقده جاى خوب داره
كه يه گوشه ى مشخص ندارم
وقتى فكر و ذكر من امام رضاست
ديگه فرصت واسه هيچكس ندارم

همه لحظه هايى كه از عمر من
توى اين حرم گذشتُ دوست دارم
كفشامم فهميدن از بس اومدم
خيلى كفشدارى هشتُ دوست دارم

شاعر : علی زمانیان

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پایش که حرم رفت، زمینگیر نشد
قلبش که شد از عشق جوان، پیر نشد

هرچند تمام عمر، زُل زد به حرم
از دیدنِ گنبدت دلش سیر نشد!

شاعر : عارفه دهقانی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در حرم لب بر لب پیمانه باشد بهتر است
شمع دورش چند تا پروانه باشد بهتر است

بهتر آنکه از در هر خانه نومیدم کنند
دل اگر با غیر تو بیگانه باشد بهتر است

گر بنا باشد دلم را جز تو آبادش کند
این دل ویران همان ویرانه باشد بهتر است

جان من آقا مرا سرگرم کاشی‌ها مکن
میهمان مشغول صاحب‌خانه باشد بهتر است

صحنتان را می‌زنم برهم، جوابم را بده
این گدا گاهی اگر دیوانه باشد بهتر است

مدّعی در این حرم از سیر بالاها مگو
این کبوتر فکر آب و دانه باشد بهتر است

گنبدت مال همه؛ باب الجوادت مال من
جای ما پشت در میخانه باشد بهتر است

من که هربار آمدم اینجا گنهکار آمدم
توبه هم قولش اگر مردانه باشد بهتر است

تا شب قبرم

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باید شکست ساغر و از می وضو گرفت
باید ز دست بانی باده سبو گرفت
از عرش آمده است... زمین آبرو گرفت
هر عاشقی که باده ی خود را از او گرفت...
...گفته است این که از همه ی دلبران سر است
نامش رضاست زاده ی موسی ابن جعفر است

گیسو کمند، خوش قد و بالا و محشری
کارت شده است از همه ی خلق دلبری
پیغمبری و حضرت زهرا و حیدری
یعنی صفات حضرت حق را تو مظهری
ای نام دلربات دوای فقیرها
اصلا رسیده ای تو برای فقیرها

باید که سر دهیم همه بی مقدمه
روحی فداک یابن علی، یابن فاطمه
با عشق تو ز هول قیامت چه واهمه
سلطان ماسوایی و عبد تو ما همه
ما سال هاست ریزه خور سفره ی توایم
هشتم امام ! ما همه آواره ی تو ایم

مجنونم و جنون دل

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بیمارها دارالشفا را می شناسند
اینجا تمام دردها را می شناسند

هرکس که رفته کربلا از این حرم رفت
با نام مشهد کربلا را می شناسند

آرش براری

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مرغم که در حرم چمنی دارم از قدیم
پروانه‌ام که سوختنی دارم از قدیم

دل تا مقیم گوشه‌ی باب‌الجواد شد
از یاد بُرد که قَرَنی دارم از قدیم

از کُنیه‌ی ابالحسنت خوانده‌ام رضا
من رزق و روزیِ حسنی دارم از قدیم

دلخوش مرا به آبیِ فیروزه‌ای مکن
من میل سرخیِ یمنی دارم از قدیم

مادر مرا به دست رئوفت سپرده است
صد شکر، بیمه‌ی بدنی دارم از قدیم

در آسمان پرچم و گلدسته‌های تو
حال و هوای پرزدنی دارم از قدیم

از راه دور آمده‌ام پایبوسی‌ات
با تو هوای هم‌سخنی دارم از قدیم

من نذر کرده‌ام که بمیرم برای تو
در دست خویشتن کفنی دارم از قدیم

کرب و بلا... مدینه... نجف... جای خود، ولی
در مشهدالرّضا وطنی دارم از قدیم

یا

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باز هم ناله و فریاد دلم می خواهد
هشتمین نور خداداد دلم می خواهد

شوق پابوسی شیرین به سرم افتاده
من اگر تیشه فرهاد دلم می خواهد

دست بر سینه، سلامی و سپس اذن دخول
گوشه صحن گوهر شاد دلم می خواهد

به امیدی که رضا ضامن من هم بشود
شده ام آهو و صیاد دلم می خواهد

همه با دست پر از سمت حرم می آیند
از همان که به همه داد، دلم می خواهد

از همان جنس نگاهی که در آن سلمانی
به سیه کاسه ای افتاد، دلم می خواهد

هر کجا رفته ام این درد مداوا نشده
چقدر پنجره فولاد دلم می خواهد

یا معین الضعفا ، جان جوادت مددی
که ز دستان تو امداد دلم می خواهد

شاعر : محمود مربوبی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

به خواب رفته ام و شب نشسته دورو برم
دلم گرفته از این جانماز بی ثمرم

درخت خشکم و افسوس میخورم همه عمر
تبر به دست خودم خورده است بر کمرم

مرا محاصره کردند یاغیان گناه
شکسته نیزه و افتاده بر زمین سپرم
.
نگاه می کنم و کوپه کوپه می گذرند
قطارهای تو از اشک های در به درم

رسیده اند به تو خیل زایران و هنوز
منم که خیره به این ریل مانده چشم ترم

دلم گرفته برایم فقط همین کافیست
که سیر گریه کنم روی شانه های حرم

برای چای دلم جای زعفران بگذار
غبار از قدم کفشداری ات ببرم
…
مرا اگر که نخواهی طلب کنی آقا
چه سود دارد اگر من بلیط هم بخرم

میتراسادات دهقانی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صحن ، یکباره به آوای تو برمی خیزد
جمعیت پیش قدمهای تو برمی خیزد

تو فلج بودی و ارباب شفایت داده
صحن پیداست که در پای تو برمی خیزد

قبل از این هیچ نبودی پس از این محترمی
احترام است که از جای تو برمی خیزد

تو به امضای امام خودت از جا برخیز
همه ی شهر به امضای تو برمی خیزد

گیرم اصلا به کلاف آمده باشی ، یوسف
به خریداری کالای تو برمی خیزد

نوکرش باش و دم مرگ رضا را بطلب
مطمئن باش که آقای تو برمی خیزد

لطف او را پس از این نیز خودت خواهی دید
داخل قبر که اعضای تو برمی خیزد

از سه باری که خودش گفته یکی مانده هنوز
یار از امروز به فردای تو برمی خیزد

بموالاتکم ای عشق... بخوان ای شاعر
که قلم باز به انشای

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بازم رو به خورشید راهی شدم، رسیدم به گنبد به شمس الشموس
رسیدم به تو تا انیسم بشی، رسیدم به تو یا انیس النفوس

رسیدم به تو تا پناهم بشی، رسیدم به تو تووی این حال خوب
یه موسیقی از جنس چشمات می خوام، تو باشی و نقاره، تنگ غروب...

اجابت همین جاست این پنجره، همین دست هایی که فولادیه
پایین پا می شینم دخیلت می شم، که این حس واسه صحن آزادیه

واسه حال این شعر خوبه که باز بنوشه یه کم آب سقاخونه
یهو قافیه گم شد و عقل هم گرفت از سرم آب سقاخونه

دارم مست می شم تو این لحظه ها، دارم پُر می شم از هوای جنون
چقد آسمون اومده رو زمین، یا شاید حرم رفته تا آسمون

ببین ناخودآگاه تو این صحن ها، داره پای شعرم می افته

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

عشق یعنی که به شوق تو به صحرا بزنم
به هوای دل پاک تو به دریا بزنم

عشق یعنی بشوم آهوی آواره‌ی تو
بدهم دل به صدای خوش نقاره‌ی تو

عشق یعنی طپش این دل بارانی من
لطف پیدای تو و گریه‌ی پنهانی من

و خدا خواست که از دست تو درمان برسد
خواست تا عطر علی‌ش به خراسان برسد

یا رضا گفتم و وا شد به نگاهت گره ها
چه خبرها که رسید از دل این پنجره ها

یا رضا گفته و بینا شده چشمان کسی
یا رضا گفته اسیری که به دادش برسی

عشق یعنی به هوایت گذر از دامن و دشت
عشق در شوق سلامی ست، سرِ ساعت هشت

عشق در قلب قطاری است که از قم برسد
در نمازی است که تا رکعت هشتم برسد

شاعر : قاسم صرافان

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در ظلّ روزگارِ شما یا ابالحسن
هستیم ریزه خوارِ شما یا ابالحسن
در جمعِ جان نثارِ شما یا ابالحسن
ماییم هَمجَوارِ شما یا ابالحسن
از خیلِ دوستدارِ شما یا ابالحسن

مشهد زمین نیست ولی آسمان که هست
مشهد بهشت نیست ولی بیش از آن که هست
مشهد کَرانه نیست ولی بی کَران که هست
شُکرِ خدا برای سَرَم آسِتان که هست
شُد قبله ام دیارِ شما یا ابالحسن

باید گرفت زیرِ پرِ جبرئیل را
باید که پا برهنه ببینی خلیل را
در صحنِ انقلاب،مِیِ سَلسَبیل را
لطفِ کثیرِ حضرت و ظرفِ قَلیل را
چشمِ من و غبارِ شما يا ابالحسن

عالم علی و در همه جا سَر به سَر علی
آئینه شد خدا و علی ضَرب در علی
دل گفت علی و دیده علی و جگر علی
هشت است روبر

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

به سنگفرش و به حوض و به آب دقت کن
به طرز نقش، به رنگ و لعاب دقت کن

ببین چه طور نشسته به محضر گنبد
به صحنه ی ادب آفتاب دقت کن

دوبار را بنویسند اگر مَلَک شش بار
دراین حرم به حساب و کتاب دقت کن

اگر که از درِ پایین پا شدی زائر
به عکس دل بده اما به قاب دقت کن

به شب، غلام سیاه حرم توجه کن
به ماه، نوکر پادر رکاب دقت کن

به انقلاب به جمهوری و به آزادی
به فصل های جدید کتاب دقت کن

شفای واقعی اش را گرفته درواقع
به هرکه می‌شود اینجا جواب دقت کن

صدابزن طرف کوه گنبد و بعدش
هزار جور به این بازتاب دقت کن

همیشه موقع رفتن ز صحن حیران باش
همیشه وقت تشّرف به باب دقت کن

کنار حوض اگر روضه ای مهیا شد
به گریه

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

امشب که خدا با تو نمایان شده آقا
انگار دلم تازه مسلمان شده آقا
از یاد برد نام بهشت ابدی را
هر کس که دلش اهل خراسان شده آقا
هرکس كه رسیده است به جایی و مقامی
از خاک در خانه سلطان شده آقا
باید بنویسند كه گنجینه ی عرشیم
در سینه ی ماعشق تو پنهان شده آقا
فهمیده ام از هيمنه ي نور حضورت
با دیدن تو فاطمه خندان شده آقا
من را ببر از خانه به می خانه، ترم کن
دستی سر گیسو زده دیوانه ترم کن

لبخند بزن تا که ببینند رضا را
آیات جمالی و جلالی خدا را
لبخند بزن تا که ببینند حسینی
تا با تو حسن جلوه کند ارض و سما را
لبخند بزن تا همه در کیش تو آیند
تا شهر حسینیه کند صومعه ها را
باید كه شب آمدنت باز بگویند
تقوای تو

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گریه ام در حرم از روی پریشانی نیست
که پریشانی از آداب مسلمانی نیست

در طوافند چنان موج کبوترهایت
که در این سلسله انگار پریشانی نیست

عربی آمده پابوس تو از سمت عراق
همه ی حسرتش این است که ایرانی نیست

دست خالی ست هر آن کس به حرم می آید
در ورودی که نیازی به نگهبانی نیست !

در معطل شدن و دست رساندن به ضریح
لذتی هست که در سجده ی طولانی نیست

محمدحسین ملکیان

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تشکر ز خالق نهایت ندارد
که حمد خداوند غایت ندارد
بزرگی و الطاف و احسان سبحان
به رحمت و نعمت نهایت ندارد
اگر چه کسی هست در ناز و نعمت
چه دارد اگر او ولایت ندارد
ز توحید ، کس بی ولایت نگوید
دل بی ولایت هدایت ندارد
بدون رضا ره به توحید هرگز
که اصلا خدایش رضایت ندارد
خدا را ز روی رضا میتوان دید
که گفته ؛ کلامم روایت ندارد
حدیثی که با سلسله نقل گردد
به ردش کسی هیچ آیت ندارد
ز شرط و شروطی که فرمود آقا
عیان شد بما جز عنایت ندارد
ز سمت شلمچه رسیده است مهمان
چه حصن حصینی شده خاک ایران

نشابور بود و خدای مجسم
نقاب از رخ خویش برداشت یکدم
قلمها ز دستان حضار افتاد
خدا هست این یا نبی مکرم؟
تحیر ز چشمان پر ا

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض