امام رضا علیه السلام

می رسد بوی محرّم
من نمی دانم به تو نزدیکم آقا یا که دورم

چشم بر راهم به ظاهر درعمل سدِّ ظهورم

روز خود را می کنم آغاز با یاد تو امّـا....

در تمام روز اهل جرم و عصیانم ...شَرورم

آفتابِ پشت ابری و به من گرما رِساندی

چه زمانی که شدم ساکن چه دروقت عبورم

بیشتر مشهور بر شورآفرینم کاش قدری...

شورهای من شود آغشته با درک و شعورم

من کجا؟پرچم کجا؟این لطف زهراباشد و بس

وصله یِ ناجورم و مأجورم اینجا با تو جورم

می رسد بوی محرّم ... بی قرار کربلایی

پای این روضه نمی میرم چرا یارب صبورم

جدِّتان لب تشنه بود و دِشنه ای پشت سرش بود

دست و پا می زد ولی من...آه من ازماه دورم

شاعر : حسین ایمانی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کشتی نجاتی
من باده نوشی ام را هرگز نکردم انکار

بر عکس زاهد شهر می میخورم در انظار

بگذار تا بگویم کارم گذشته از کار

جرم نکرده ام را مردانه کردم اقرار

زیرا طرف حسابم غفار بود و ستار

ما را به جرم مستی ناچیز میفروشند

هی زاهدان به ماها پرهیز میفروشند

جای بهشت بر ما دهلیز میفروشند

سم را بجای دارو لبریز میفروشند

کوری کم فروشان داریم ما خریدار

نفرین به ما نمود و بیچاره خود تلف شد

تا با دلم در افتاد با دلبرم طرف شد

آوازه ی جنونم چنگ و سه تار و دف شد

شد کعبه عاشق من تا قبله ام نجف شد

ماندم به روی حرفم چون پیرمرد تمار

گیرم که جان سپارم جانانه دارد ارزش

جاروکشی در این میخانه دارد ارزش

قطع

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شمس الشموس
قیامتی که کسی را ره گریزی نیست

شفا اگر به شفاعت تو بر نخیزی نیست

دلم به مهر تو تا عرش میرود بالا

ولی بدون تو اندازه‌ی پشیزی نیست

سر بریده خورشید پیش پایت باد

که در ازای قدومت ستاره چیزی نیست

به غیر تو -که مبادا نفس کشم بی تو-

قسم به جان عزیزت مرا عزیزی نیست

بهشت آهوی اهلی خانه‌زاد شماست

که در رواق تو او را سر گریزی نیست

کسی نیامده اینجا که نا امید رود

تو را دلی که دلی بر زمین بریزی نیست

برای گردن هفت اسمان وعرش و زمین

به غیر نقش حریم تو سینه ریزی نیست

به آستان ملک پاسبانتان چیزی

برای مادر من بهتر از کنیزی نیست

فدای قافیه چشم توست قافیه ام

اگر طبیب تو باشی دگر مریضی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سنگ بی ارزش کنار تو زبرجد میشود

سنگ قبر دوستانت نیز مرقد میشود

تو تمامی صفات خوب را داری ولی

`رأفتت” بین صفت هایت سرآمد میشود

ذات قدسی تو هرگز قابل ادراک نیست

هرکه در ذاتت تفکر کرد مرتد میشود

عالم آل یهود از علم تو مغلوب شد

پس اسیر عالم آل محمد میشود

گنبدت از بسکه جذاب است ای شمس الشموس

صبح ها خورشید هم مجذوب گنبد میشود

بندگی را از کبوترهای جلد آموختم

در حرم عبد فراری هم مقید میشود

گرچه با چشمم ندیدم، با دلم حس کرده ام

از کنار زائران تو ملک رد میشود

زائرت هرجا رود حتی اگر حاجی شود

در کنار کعبه هم دلتنگ مشهد میشود

زائرت هرقدر در مشهد بماند، عاقبت

باز بین رفتن و ماندن مردد میشود

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو آن امام غریبی تو آن امام رئوف

در این کرانه،به خورشید بی بدل معروف

غزال خسته دوبیت اشک پیش پایت ریخت

همین که شد به نگاهش نگاه تو معطوف

به یک اشاره ی ابرو«نَهَیْتَ عَنْ مُنکَر»

به مهربانی لبخند«اَمَرْتَ بِالْمعروف»

تو نور را به دلم ریختی، نفهمیدم

نبود سنخیتی بین ظرف با مظروف

وزیده عطر بهشت از شمیم گیسوی تو

ندیده است به خود چهره تو رنگ خسوف

برای وصف تو تنها سکوت باید کرد

هنوز لنگ حروفم هنوز لنگ حروف

دوخط روایت «ابن شبیب» را خواندم

که پابه پای دلم سوخت برگ برگ لهوف

ورق ورق دل من پرکشید تا گودال

که «دعبل» آمد و سر داد روضه ی مکشوف

عباس همتی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مثل عشاقی که هر‌ ساعت دم از `او” می‌زنند

در حرم آیینه ها بانگ هوالهو می‌زنند

روی یوسف ها کجا و روی سلطان رئوف

از قضا این بار با هم دلبران مو می‌زنند

بعد یک ساعت نشستن با تو دانای عرب

رومیان لبخند بر علم ارسطو می‌زنند

در صف میزان، کبوترهای مشهد می‌رسند

سنگ عفوت را به شاهین ترازو می‌زنند

فرشبافان در پی کسب ضمانت نامه ات

نقشه‌ی قالیچه ها را طرح آهو می‌زنند

وه چه تصویری‌ست هر شب آبشاران بهشت

روبروی حوض گوهرشاد زانو می‌زنند

هر سحر کوه گناهان را که می‌ریزد زمین

خادمانت از حیاط صحن جارو می‌زنند

خسته از درهای بسته دستهای نا امید

عاقبت بر پنجره فولاد تو رو می‌زنند

شاعر : میلاد حسنی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از شیشه ی شکسته ی دل تارتر شدم

صحرای خشک بودم و اینبار تر شدم

از بسکه کودک دل من گریه میکند

از پیرمرد نوکرتان زارتر شدم

کم کم دوباره پا شدم از خواب غفلتم

اما ز بارش تو که بیدارتر شدم ...

فهمیده ام مریض نگاه تو بوده ام

حالا ز رقص زلف تو بیمارتر شدم

میخواستم کبوتر دل را رها کنم

اما چه میشود که گرفتارتر شدم

حتما دوباره فاصله ها با تو کم شدست

وقتی که عرش سایه نشین حرم شدست

با توستاره شکل منظم گرفته است

شکلی که عرش و کون و مکان هم گرفته است

با آسمان مقایسه هرگز نمیشود

این گنبدی که دست به پرچم گرفته است

از قوس ایستاده ی گنبد مشخص است

تعظیم میکند که قدی خم گرفته است

تا آسمان زمین نخ

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رضا شدی که رئوفی همیشه ناب بماند

برای عرض دعا راه مستجاب بماند

اگر تو شمس شموسی ، تعجبی هم نیست

به گنبد حرمت ، خیره آفتاب بماند

به ساعت حرمت میکند خدا تنظیم

اگر که ساعت لیل و نهار خواب بماند

به دست حضرت معصومه است خاتم ایران

نگین صحن تو بر روی این رکاب بماند

شکوه باب رضا و صفای باب جواد

رواست زائر تو بین انتخاب بماند

به شوق گوشه ی چشمی که انقلاب نماید

دل شکسته ی من ، صحن انقلاب بماند

سیاه مست ز یک جرعه آب این حرمم

وصال بین خمار و خم شراب بماند

همینکه حرف دلم را شنیده ای کافی ست

فدای یک سر مویت که بی جواب بماند

به تو رسیدم و یک ذره هم خیالی نیست

پل شکسته ی پشت سرم خراب بماند

ع

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کسی که دلی مسـتِ جانان ندارد

به جانان قسم می خورم جان ندارد

کمالم تویی بی تو نُقصانِ مَحضَم

چونان داستـانی که پـایـان ندارد

چه آرامشــی میدَمی بر وجودم !

که دریای دل ، مـیلِ طـوفان ندارد

حَیات و مَمات منی ، شـک ندارم

که این زندگی بی تو اِمکان ندارد

به آبـادیِ وادیِ عشق سوگــند

جهـانَم بـدونِ تـو ، سـامـان ندارد

مُسلمان نمی دانَمش مُسلمی را

که بر عشــق پاک تو ایمان ندارد

نیاورده شُکـری بجا بنده ای که

به الطاف بسیــارت ، اِذعـان ندارد

شِفاچیست غیر از مریض تو بودن؟

مریضــت نـیـازی به درمـان ندارد

خسارت به من خورد از عشق اغیار

بنازم به عشـقت که خُسران ندارد

دلـم جز تمـنّای وصل مُ

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بوی گل آید و دلتنگ خراسان نشوی؟

می شود بغض فرو داری و باران نشوی؟

او طبیبی ست که نزدش بروی، می خواهی

تا ابد محضر او باشی و درمان نشوی

فاتحِ قله ی مقصود نخواهی شد اگر

پای بوسِ حرمِ حضرت سلطان نشوی

کنج ایوان طلایش بنشینی، هرگز

طالبِ داشتنِ ملک سلیمان نشوی

آه ای باد! که دُورِ حرمش می گردی

ذکر هو هو به لب آور که پریشان نشوی

او مسیحای محمد صفتِ یوسف روست

سر فرو دار که چون آینه حیران نشوی

قلب او قبله ی دل هست و نمازت رد است

گَر به تکبیر لبش گوش به فرمان نشوی

هشتمین باب بهشت است و محال است به دل

عشق او داشته باشی و غزلخوان نشوی

شاعر : محمد فرخ طلب

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بی قرار و خراب سلطانم

مست مست شراب سلطانم

من یکی از هزار مدیونه

کرم بی حساب سلطانم

داده ام یک سلام و باز امشب

من خمار جواب سلطانم

نوکر خانه اباصلت و

بندگان جناب سلطانم

دوره گرد قدیمی صحنه

کوثر و انقلاب سلطانم

زنده ام زیر سایه کرمش

خوش به حال مجاور حرمش

ریزد از اسم اعظمش برکت

عادت او عطای بی منت

مومن و کافر از رضا دیدند

مهربانی ، محبت و رافت

احدی را نمی برد از یاد

چه قدر با وفاست این حضرت

می روند از حرم همه خوشحال

بس که او زود می دهد حاجت

به تمام قبیله و نسله

دشمن ثامن الحجج لعنت

همه جا ذکر خیر این آقاست

پرچم معجزات او بالاست

السلام علیک یا سلطان

آمده سوی تو گدا سلطان

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سلطان تویی،ضامن تویی
روز ازل در عرش با اذن خداوند

ما را غبار سنگ های صحن کردند

وقت نماز صبح در صحنت ملائک

با خادمانت فرش ها را پهن کردند

این قوم را با دست خالی برمگردان

این زائران جایی به جز مشهد ندارند

وقتی تو حج مستمندانی رضا جان

این سنگ ها چیزی کم از اسود مدارند

ماسنگ بودیم و تراش عشق خوردیم

تا در رکابت اندکی قیمت بگیریم

اذنی بده تا موقع غسل شهادت

از خواهرت در شهر قم رخصت بگیریم

ایران همه دولت سرای توست اقا

سلطان تویی،ضامن تویی،مولا توهستی

ما سنگ بی جان کف دریای سرخیم

تا ناخدای کشتی دنیا تو هستی

تا شاعران و ذاکران جمع اند اینجا

این جمع ها را نیز زهرا دوست دارد

دعبل بیا قدر

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رئوف آلِ على
کبوترانه به سوى تو آمدم آقا

کبوتر حرم و جلد مشهدم آقا

میان این همه سختى دلم به تو قرص است

دخیل بسته ام و رو به تو زدم آقا

به مهربانى تو من پناه آوردم

تورا به جان جوادت مکن ردم آقا

جنون عشق تو عقل مرا به غارت برد

جنون اول راه است..قدم قدم آقا...

–

به عشقِ عشقِ خودت سر به باد خواهم داد

و من به اهل زمین عشق یاد خواهم داد

–

دوباره إذن دخول و دوباره بوى حرم

شبیه گشته ام آقا به خلق وخوى حرم

حرم حرم حرم از روى لب نمى افتد

همیشه چشم دلم هست سمت و سوى حرم

قبول!نوکر خوبى نبوده ام اصلاً

جلا ببخش مرا هم به آبروى حرم

رئوف آلِ على أز تو خواهشى دارم

نذار تا که بمیرم در آرزوى ح

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اذن دخول
رسیده ام در باب الجواد با امید

چرا که یاس پر است از تضاد با امید

برای رفع گره های کور آمده است

دلی که دست به دست تو داد با امید

نیامده گره اش وا شد آن کسی که شبی

مقابل حرمت ایستاد با امید

به جای خواندن اذن دخول میگرید

نگاه پیرزنی بی سواد با امید

به قصد رفتگری در کنار جاروها

وزید در وسط صحن باد با امید

میان صحن تو دستش جلو تر است آنکس

که جمع گشته در او اعتقاد با امید

برای اینکه شوم دعبلت نگاهی کن

برای تو بنویسم زیاد با امید

سید محسن علوی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا ضامن آهو
بدهکاری حرم آمد ، تو پر کردی حسابش را

سلام گرگ گرچه با طمع ، دادی جوابش را

پریشان هرکس آمد در حرم با مشکلی کاری

تو با لبخند دادی پاسخ حال خرابش را

خدا شاهد که هرکس خوابتان را دید ، در ساعت

خودت تعبیر کردی با زیارت زود خوابش را

نه این چیز عجیبی نیست وقتی لطف سرشارت

نمک پرورده حتی کرده است اهل کتابش را

نه تنها زیر دِینَت چند مفلس مثل من هستند

که مدیون شما آقاست کشور انقلابش را

میان کربلا و مشهد و قم چند روزی هست

دلم با قاطعیت کرده آقا انتخابش را ...

نگاهم خیره حالا بر روی انگشترم مانده

همانکه قم گرفتم سنگ و در مشهد رکابش را

حمید رضا محسنات

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زحمت تیغ دو سر را گاهی ابرو می کشد
چشم های نافذش شمشیر از رو می کشد

گاه وصل و گاه هجر و گاه قبض و گاه بسط
می کشد هرچه دل بی تابم از او می کشد

اول ذی القعده با شوق زیارت مادرم
بابت خرج سفر دست از النگو می کشد

بست بالا بست پایین باطنا مثل هم اند
جذبه ی گلدسته اش دل را ز هر سو می کشد

مثل ایوان نجف ایوان طلایش دیدنی ست
زایر این بقعه حق دارد اگر هو می کشد

خواهرم را بوم نقاشی به ذوق آورده است
دور تا دور ضریحش یاس و شب بو می کشد

بر فراز ماذنه های رفیعش یاکریم
در طواف گنبد زردش پرستو می کشد

از امام ضامن خود اذن می گیرد سپس
در کنار حوض صحنش بچه آهو می کشد

تا سلامی بامدادان محضر حضرت دهند
بر لب

• شنبه
• 8
• مهر
• 1396
• ساعت
• 15:57
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به مهرت بگذرد روز و شبم يا ضامن آهو
زجانم رفته تاب و در تبم يا ضامن آهو

به شوق چشم تو آهو نهد پا در دل صحرا
چنان آهو نگاهت مطلبم يا ضامن آهو

غريبه نيستم در دام عشق تو كه يك عمري
اسيرت بوده اند اُم و اَبم يا ضامن آهو

گراُفتم يا گرفتم آنکه برخيزم ز الطافت
نيفتد نامت از روي لبم يا ضامن آهو

دعايم ميرود بالا هميشه زانكه نام تو
گره خورده به يارب ياربم يا ضامن آهو

مران از خود مرا اینجا مسیحی هم نگردد رد
بَدم اما حسيني مذهبم يا ضامن آهو

رئوف اهل بيت امشب نگاهي كن "رئوفي" را
بده بر خادمیَت منصبم يا ضامن آهو

شاعر : حسین رئوفی

• دوشنبه
• 17
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:19
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بند اول
بهشت روی زمین مشهدالرضا شده است
کبوتر دل من در حرم رها شده‌است
تمام قبله‌ی حاجات،پنجره فولاد
مس وجود من از یک نظر طلا شده است
جواز و اذن دخول حرم ز باب جواد
ثواب زائر این بارگه خدا شده است
به پیشواز مسافر رسد امام رئوف
نیآمده به زیارت ز ره،رضا شده است
نمیرود به وطن دست خالی از اینجا
هر آنکسی که بیاید ز در رضا شده است

اگر که قیمتیم زائر شما شده‌ام
ز کودکی به غم عشق مبتلا شده‌ام

بند دوم
امیر کشور دلها فقط تویی آقا
امام هشتم زهرا فقط تویی آقا
تویی که عالم دین محمدی شده‌ای
چو جد و مادر بابا فقط تویی آقا
کرامت از در و دیوار خانه‌ات ریزد
طبیب هر چه مسیحا فقط تویی آقا
تمام روضه‌ی رضوان و جن

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بند اول

السلطان ابالحسن ابالحسن ابالحسن(۲)

ای شاه خوبان جانم رضاجان
ای ماه تابان جانم رضا جان
ای بیکران تو مانند باران
شمس الشموس و شاه خراسان

السلطان ابالحسن.....(ع)
بند دوم
باب النجاتم باب الجوادت
بنموده ام من هر لحظه یادت
کرببلا شد باب المرادت
من سر سپرده بر عدل و دادت

السلطان ابالحسن...(۴)
بند سوم
آهوی دشتم چشمم براهت
در انتظار نیمه نگاهت
چشم من و آن رخسارِ ماهت
آسوده‌ خاطر من در پناهت

السلطان ابالحسن.....(۴)
بند چهارم
باغ بهارم صبر و قرارم
غیر از تو آقا یاری ندارم
سر بر حریم و خاکت گذارم
ای روشنی بخش شام تارم

السلطان ابالحسن.....

شاعر : مرتضی محمودپور

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بند اول
ای سر ناقابل من فدایت
میشنوم ز قدسیان صدایت
کبوتر کهنه‌ی بام توام
پرزنم عاشقانه در هوایت
اجازتی صاحب هفت آسمان؟
تا که شوم همیشه خاک پایت
ریزه خور سفره‌ی تو عالمیست
خلقت افلاک شد از برایت
تو عالم آل محمد شدی
به جز نبی خیل رسل گدایت

به ساق عرش خدا خودش نوشته‌ست
صحن و سرای حرمت بهشته‌ست

بند دوم
حرم نگو کعبه‌ی جان و دلم
میشود آخر این حرم قاتلم
بحر کرم، کرامتی کن به من
کشتی امید چه شد ساحلم
مُحرم این حرم شدم آمدم
به درگهت اگر که ناقابلم
شاه تویی ماه دل آرا تویی
از دل و جان بر حرمت سائلم
آهوی دشت ختنم آمدم
من به نگاه رافتت مایلم

ذره منم تو آفتاب منی
به شام تیره ماهتاب منی

بند سوم
حرز تو

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بند اول

ماهتابی میان پنجره‌هاست
یا طریقی به سمت و سوی خداست
در طراوت به مثل باران است
قطره قطره چو رود چون دریاست
تا که مجنون حضرت حق شد
بر همه اهل معرفت لیلاست
انتهایی ندارد این دریا
ساحل امن آدم و حواست
صد چو موسی کلیم بارگه‌اش
نجل زهرا و زاده‌ی موساست
حرم قدسیش امان همه
خاصه اینکه حج الفقراست
از حریمش به کربلا راهیست
سالها روضه خوان عاشوراست

روضه الفاطمه خراسان‌ست
ضامن آهوی بیابان است

بند دوم
از حرم تا به عرش راهی نیست
جز تو در این میانه ماهی نیست
از نگاهم اگر که پنهانی
از فراقت مرا جز آهی نیست
در طواف توام شدم حاجی
بسته احرام،اشتباهی نیست
این زیارت ثواب حج من است
من فقیر توام گناهی نیست

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:21
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

عمریست که در پرده‌ی ابهام نشستم
از خویش جدا گشتم و گمنام نشستم

در کنج قفس نیستم و بر تو اسیرم
چون مرغ گرفتار در این دام نشستم

شهره شده‌ام من به غم عشق دراین شهر
گویا چو کبوتر که بر این بام نشستم

کارم همه از شوق شده گریه مداوم
از بسکه به دیدار تو تا شام نشستم

مستی من از حد تصور نگذشته‌ست
زین روست که باز، از پی این جام نشستم

شاعر : مرتضی محمودپور

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:23
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

زیر ایوان طلا چشم ترم مخصوص ِ توست
جَلدِ خود کردی مرا! بال و‌ پرم مخصوص ِ توست

ضامن آهو شدی! پشتم به عشقت گرم شد
آبروداریِ روزِ محشرم مخصوص توست

رو زدم بر غیر و تا درها به رویم بسته شد
زائرم کردی و گفتی: این حرم مخصوص توست

رد نکردی از درِ باب ٱلجوادِ(ع) خود مرا
آمدم آقا! امیدِ آخرم مخصوص توست

مشهدت حجّ فقیران است و اطرافِ ضریح
هر چه می بینم تویی! دور و برم مخصوص توست

سر به دیوارِ حرم عشق شهادت داشت و
گفت: آقا جان؛ بگیر از من! سرم مخصوص توست

چشم هایش قطره قطره اشک بعد از هر نماز؛
دست بر سینه سلام ِ مادرم مخصوص توست

کاشکی امروز روزی زائرت بودم! ولی-
نیستم... آقا حسابم کن! کرم مخصوص توست!

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

غمگینم و راهی کن محضِ طلبِ درمان
محتاجِ گوهرشادم! آقا بطلب مهمان

از روز ازل هستند غیر از منِ دیوانه
حیرانِ تو آهوها٬ پابندِ تو صیادان

همسایه شدن با تو تقدیرِ خوشِ من بود
اهواز چه حسرت خورد بر حالِ دلِ سمنان

با چشم خودم دیدم٬ نامت شده پیدا در؛
فهرستِ مفاتیح و در حاشیهٔ قران

حاجت به تو می گفت و دستان تو را حس کرد
هر دانهٔ تسبیحِ دستانِ زنی گریان

یک شاعرِ دلداده نذرِ نظراتت کرد
دیوانِ خودش را در زاویهٔ این ایوان

هنگام طلوع صبح٬ لبخند-زنان دادی
گندم به کبوترها٬ بر سفرهٔ زائر نان

سلطانِ خراسان و همنام علی(ع) هستی
تا روز قیامت هست؛ مشهد نجف ِ ایران!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 12:41
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عاشق کوچک ترین کوره دهاتِ مشهدم
کیش مال دیگران! عمریست ماتِ مشهدم

یک حرم دارد طلا! آیینه باران! غرقِ نور
تا قیامت محو موصوف و صفات مشهدم

حسرت پابوس دارم ای اجل مهلت بده
جرعه جرعه تشنهٔ آب فرات مشهدم

شخص ِ میکاییل بی منّت تبرک برده است
بارها از زعفران و از نبات مشهدم

صبح جمعه٬ غرقِ «ندبه» کنج صحن انقلاب
عصر جمعه عاشقِ بغضِ «سمات» مشهدم

از کجا باید بگیرم؟! کربلایم پیشکش...
چند وقتی هست که گیرِ برات مشهدم!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

تا که هستم معتکف در هر رواق شاه طوس خاک را جارو مزن خادم که هستم خاکبوس

پلک خود را با طلوع گنبدش وا می کنم
هست خورشید جهان در چشم من شمسُ شموس

من زیارت نامه را اینگونه معنا کرده ام
تا که اشک آمد بگیرم از ضریح شاه بوس

از مسیر خاوران‌ تا شهر مشهد بر حرم
کرده هر مردی و هر سروی و هر کوهی جلوس

• دوشنبه
• 29
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شوق نسیم بامدادت بی نظیر است
حال زیارت با عبادت بی نظیر است

دلتنگِ قدری آبِ سقّاخانه هستم
یادم کن آقا جان که یادت بی نظیر است

دور و برت زائر٬ زیارتنامه٬ خادم
اوضاعِ بر وفق مرادت بی نظیر است

میگفت: از ما لحظه ای رو برنگردان
اشک غلام خانه زادت بی نظیر است

از دستهایت هر چه پیش آمد خوش آمد
سلطانی و کم یا زیادت بی نظیر است

خورشید بر گنبد-طلایت نور پاشید
اینگونه اظهار ارادت بی نظیر است

دور است چشم ِ زخم از صحن و سرایت
نقّاره خواند و «إن یکادت» بی نظیر است

کلّ حرم لطف خودش را دارد اما
آرامش باب ٱلجوادت بی نظیر است!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

زیر ایوان نگاهت حال و احوالم خوش است
با تو باشم لحظهٔ تحویل هر سالم خوش است

بارها در صحن آزادی به چشمم دیده ام
حال هرکس گفته: آقا بی پر و بالم٬ خوش است

حس خوبی دارم و‌ کنج حریمت باز هم
با مفاتیح ٱلجنان هر سطر اعمالم خوش است

دستْ خالی آمدم٬ آشفته٬ چشمم خیس خیس
پای سقاخانه حسّ و حال سیّالم خوش است

شعرهایم کاش باشد میزبانت تا ابد
دعبلت باشم اگر وٱلله اقبالم خوش است

گوشه ای از چشمهایت میشود باب الجواد(ع)
هر چه از این راه می آیم حرم حالم خوش است!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:53
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دلم گرفته از این روزگار بی پروا
برای وصل توهر شب گرفته‌ام احیا
بیا وحاجت دل راعطا نما آقا
که سائل تو شوم من به جنت الاعلی

شاعر : مرتضی محمودپور

• شنبه
• 22
• مهر
• 1396
• ساعت
• 06:20
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

کفش هایم آشنای کفشداری می شود
اسمم از امروز خادم افتخاری می شود

می روم با اشک سقاخانه را دریا کنم
کاسه ها ازچشمه های شوق جاری می شود

گردگیری می کنم دیوارها را با گلاب
دستهایم غرق این آیینه کاری می شود

سورهٔ وٱلشّمس از گلدسته می ریزد به صحن
لحن گرمی دارد و خورشید قاری می شود

جای جای ِ این بهشت از دانه و گندم پُر است
سرپناه ِ هر چه گنجشک فراری می شود!

شاعر : مرضیه عاطفی

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 10:03
• نوشته شده توسط
• ح.فیض