کم کم غروب واقعه از راه می رسید
یک زن میان دشت، سراسیمه می دوید
این خیمه ها نبود که آتش گرفته بود
آتش میان سینه ی او شعله می کشید
راهی نمانده بود برایش به غیر صبر
باید دل از عزیز سفر کرده می برید
مردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش
قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکید
آن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد
باید حماسه پشت حماسه می آفرید
شاعر:مطهره عباسیان
داد زد ها... سر از این خاک کجا بردارد
کیست آیا قدمی سمت خدا بردارد؟
خیمه زد روی پدر رو به جماعت پرسید
یک نفر نیست که بابای مرا بردارد؟
یک نفر نیست از این جمع قدم بگذارد
و بیاید سر بابای مرا بردارد؟
یک نفر نیست که مردی کند و برخیزد
حجم این داغ بزرگ از دل ما بردارد؟
یک نفر نیست به این مرد بگوید نامرد
تا دلش بشکند از حنجره پا بردارد؟
کسی از بین شما داغ برادر دیده ست؟
یا کسی با دل من داغ برابر دارد؟
آفتاب از نفس افتاد و جماعت رفتند
خیمه زد روی پدر خیمه که تا بردارد...
شاعر:مریم سقاطونی
عاقبت بر سینۀ تو جا گرفت
آن كه آخر سر تو را از ما گرفت
همره خود دشنه ای آورده بود
در همان دم ماجرا بالا گرفت
پنجه بر گیسوی تو انداخت و
از همان پشت سرت سر را گرفت
چشم هایت چون دهانت باز شد
گردنت را با دو دستش تا گرفت
تا صدای ناله ات را نشنود
گوش خود را زینب كبری گرفت
هستی و دار و ندارش بودی و
خنجری از او تو را یك جا گرفت
لابلای آن شلوغی ها، بگو
چشم زهرا را كسی آیا گرفت!؟
شاعر:محسن مهدوی
ای عرشیان خاکِ عزا بر سر بریزید
ای ساکنان آسمان ها پر بریزید
ای کاش اهلت را فرو می بردی ای خاک
خون گریه می کردی و خون می خوردی ای خاک
روز بزرگ محشر کبر است امروز
یا روز عالم سوز عاشوراست امروز
جنگ میان حق و باطل گشته آغاز
قومی به چاه نیستی، قومی به پرواز
این جنگ تا صبح قیامت پایدار است
بر خلق عالم حق و باطل آشکار است
این نکته در فریاد خون هر شهیدی است
ای اهل عالم کی حسینی، کی یزیدی است؟
گردون بدان وسعت ز گردش مانده امروز
خورشید خون از چشم خود افشانده امروز
امروز جسم میهمان نیزه داران
هم سنگ باران می شود هم تیرباران
امروز دل از شعله مالامال گردد
قرآن به زیر دست و پا پامال گردد
امروز حق آل پیغم
بنی اسد! لاله گون دامن صحراست
روی زمین پیکر عزیز زهراست
گل های زهرا گردیده پرپر
هنگام یاری است الله اکبر
بنی اسد! این تن پاک حسین است
زمین کرب و بلا خاک حسین است
کفن ندارد، سبط پیمبر
هنگام یاری است الله اکبر
بنی اسد! اشک غم زدیده بارید
یک بوریا به جای کفن بیارید
اجر شما با زهرای اطهر
هنگام یاری است الله اکبر
دو قرص آفتابند در خون شناور
این دو پسر عمویند قاسم و اکبر
این دو برادر عونند و جعفر
هنگام یاری است الله اکبر
قرص مه فاطمه به خون نشسته
در زیر تیغ و تیر و نیزه شکسته
زخم از ستاره دارد فزون تر
هنگام یاری است الله اکبر
بنی اسد! حق پیغمبر ادا شد
سر حسین مظلوم از تن جدا شد
در پیش چشم ساقی کوثر
کنار گودال زهرا تنها نشسته
آمده مادر با پهلوی شکسته
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
دامن طفلی گرفته آتش امشب
پروردگارا برس به داد زینب
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
زینب را شکسته شد دیگر پر و بال
سینه زنان آمده کنار گودال
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
حاج مهدی خرازی
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
برده مرغانِ حرم، سر در گریبان
کرده بر پا ماتم شام غریبان
مانده بر دل ها سوز عاشورا
داغ جانفرسا ای حسین مظلوم
کربلا افتاده از جوش و خروش است
غنچه ها پرپر شده بلبل خموش است
پیکر پاکان مانده بر میدان
با تن عریان ای حسین مظلوم
عالم از امروز خونین تر ندارد
صحنه ای را دیده کو باور ندارد
یک طرف ارشاد یک طرف بیداد
زین ستم فریاد ای حسین مظلوم
تشنگان افتاده بر خاک بیابان
کربلا سیراب از خون شهیدان
لاله ها پرپر باغ در آذر
باغبان مضطر ای حسین مظلوم
لاله ها را پرشکسته، سربریده
رأس بابا در بر دختر بریده
بعد ثارالله کار آل الله
ناله است و آه ای حسین مظلوم
اسب ها را نعل تازه بسته دشمن
استخوان سینه ها بشکسته د
عصمت کبریا شمع سوزان منم
عازم کوفه و شام و یران منم
یا حبیبی حسین یا حبیبی حسین (
2)
***
پسر فاطمه بسته شد محملم
ای عزیز دلم حل نما مشکلم
یا حبیبی حسین یا حبیبی حسین (2)
***
بوده ام ناظر صحنه ی کربلا
دیدم آتش زدند همه ی خیمه ها
یا حبیبی حسین یا حبیبی حسین (2)
***
حاج مهدی خرازی
دانلود سبک
منیع:سایت مدایح
گل های باغ خاتم الانبیا
پرپر شده بدشت کرب و بلا
بانگ وا غربتا
می رود بر سما
پیکر سالار شهیدان
مانده بروی خاک سوزان (2)
***
ریحانه ی فاطمه با سوز وآه
گشته روان به جانب قتلگاه
دارد این زمزمه
زینب فاطمه
پیکر سالار شهیدان
مانده بر روی خاک سوزان (2)
***
عمه ی مظلومه ی تو مهدیا
می بوسد آن رگ های بریده را
مهدیِ منتظر
کن به ما یک نظر
پیکر سالار شهیدان
مانده به روی خاک سوزان(2)
***
حاج مهدی خرازی
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
کی به دلم دست رد زدی،میترسیدم که بگی ردی
خیلی بدم ولی اومدم،دوباره گفتی خوش اومدی
تو که آخرش دست می کشی بر روی سرم
تو که آخرش می بخشی ای شاه کرم
بزار سالی یکباربیام،پابوس حرم
حرم4آرزومه،شیش گوشه ضریحت روبه رومه
داغ حرمت بغض گلومه
والله والله والله آقا کربلا نیام کارم تمومه
(شاه کربلا)2)4
تو کرمت کرم علی،بگن گدا منم اولی
دلم خوشه جایی اومدم(میدن جواب بی معطلی)2
در خونت و واکن حسین من پشت درم
اجازه بده که بگم اینجا نوکرم
بیرونم کنن از بهشت اما نه حرم
حرم حرم حرم آرزومه،هر جا میرم از تو گفتگومه
باز این دل من بین دو بومه
والله والله والله که می گن آتیش به زائرات حرومه
حرم حرم حرم آرزومه،شیش گوشه ض
بر روی شــن، جز ردپای ســـرخ خــنـجر نیست
جز نـــغمه‌هایی مانده از آوای پــــرپـــــر نیست
آن ســــو: نگـــــاه مادری بـــی‌تاب فــــــرزندی
این سو: یتیمی خفته با دستی که دیگر نیست
منبر نشین نیزه است آیا که می‌خواند…
آیا ظهوری تازه از وحی پیمبر نیست؟!
باد، عاشقانه، مو به مو سر را نوازش کرد
آیا نسیم شعله‌های آه خواهر نیست؟!
«ای قطره‌های خون، سفیران گلوی تو
باید ببوسم حنجرت را گر چه مادر نیست»
لب‌های سر انگار نجوا می‌کنند آرام:
«خواهر… برو… هر چند این رسم برادر نیست»
خواهر، اسیر شعله‌ی لب‌های تفدیده است
در سایه‌ی آتش، سفر کردن میسر نیست
ای که شام سیاه مهتابی،شب من پر شده از بی خوابی
منو کربلا نبردی آقا،کجا رفت نوکری و اربابی
نمی گم قصه مون آخرهاشه،چقدر در بزنم در واشه
من ازت یه کربلا می خوامو،تو بهم حرم نمیدی باشه
باشه لال میشم از این شیون و شین
(من کجا و صحن شاه عالمین)2
منمو داغ زیاراتت آقا(منمو خواب های بین الحرمین)2
(آقام آقام آقام آقام یا حسین)
بی تو شادی جهان جز غم نیست،رنج جنت ز جهنم کم نیست
هر که در عالم امکان خود را،نوکر کوی تو نخواند آدم نیست
می زنم طعنه که هستم غافل،چون به درگاه تو هستم شاکر
بعد مرگم منو محشورم کن،با رسول ترک و سید ذاکر
بعد مرگم منو ساکن می کنیم،کار ناممکن و ممکن می کنیم
چی بگم از کرمت وقتی حسین،عل
اگر دنیای تو قلبت،تویه غصه ها اسیره
بیا ببین سینه زن ها،تا دلت آروم بگیره
تموم دلهامونو خودش،به میخونه کشونده
مهر ارباب مونو خدا تو قلبمون نشونده
غیر این بیت الحسین برای ما جایی نمونده
دل من از لطف زهرایی مست حسینه
کلید شب های رویایی دست حسینه
(حسین وای)۴
تو قنوت هر نمازم،رو لبم زمزمه دارم
تموم زندگیمو از،پسر فاطمه دارم
عطر سیب حرمش تو زندگیم مثل نسیمه
همه دنیا بدونن آقای من خیلی کریمه
اسم اعظم حسین،معنی رب الکریمه
اگر بیرونم کردی باز جایی نمی رم
دامن ریحانه ی اربابم رو می گیرم
دل من از لطف زهرایی مست حسینه
کلید شب های رویایی دست حسینه
(حسین وای)۴
خیمهه ها می سوزنو،مادرا می سوزنو،بچه ها
چادرا می سوزنو،دامنا می سوزنو،معجر
می سوزنو،پا برهنه می دوند رو خار صحرا
می سوزنو،کربلا پر شده از ذکر یا زهرا
یک سو شب تاریک و تار
یک سو پر از دود و غبار
گم شده بودن بچه ها وقت علیکم بالفرار
پای برهنه روی خار،دنبال هر کس یک سوار
اون یکی چادر می بره،این یکی گوش با گوشواره
امان امان(حسین حسین جان)3
امان از این(شام غریبان)3
کربلا غوغا شده،نیزه ها بر پا شده
سر سر دعوا شده،صحبت خاک کردن گلهای زهراست
روی دشمن وا شده،نوبت چشم ها شده
عمه جان تنها شده،تو علقمه میلرزه تن عباس
ای وای بخاطر مقام،غارت اموال امام
کاش صحبت طناب نبود،کاش میشد اینجا کار تمام
دیگه بمونه،ا
شب شبِ آخر حسینه - سینه ها مضطر حسینه
پر از بارون حسرت و اشک - چشمای خواهر حسینه
همه تو حال مناجاتن، گرم حاجاتن
پاسبون خیمه هاس علمدار
قرآن میخونن با اشکاشون، شوق دلهاشون
لحظه لحظه جون دادن برا یار
چی میشه صبح نیاد،سحرنشه شب - ختم به خیربشه غمای زینب
واویلا آه و واویلا
امشب بهار شوق و شوره - از فردا دلخوشی به دوره
نیزه و شمشیرا تو راهن - منتظر سرا تنوره
صحرا پُره ناله و نواس، بزم گریههاس
هر کی داره نجوای شهادت
همه آمادن بشن فدا، ذکرشون خدا
گوشه گوشه کربلاس عبادت
چی میشه صبح نیاد،سحرنشه شب - ختم به خیربشه غمای زینب
واویلا آه و واویلا
صدا میاد از موج دریا - لبای تشنه خشکن اما
دل بی بی زینب گرفته
تو دیدی چشم تر آتش بگیرد
عزیزت پشت در آتش بگیرد
و بابایت سرش بر نیزه باشد
و سر نیزه سر آتش بگیرد
تو دیدی پیش چشم باغبانی
درختی از کمر آتش بگیرد
شده آیا دلت هر روز هر روز
که از هرم خبر آتش بگیرد
چه حالی می شوی وقتی ببینی
برادر از جگر آتش بگیرد
برادر زاده هایت دیده باشند
که حلقوم پدر آتش بگیرد
تو دیدی خیمه های اهل بیت ات
به هنگام سفر آتش بگیرد
مگو دیگر که نزدیک است از غم
دل زینب دگر آتش بگیرد
مگو دیگر تعجب هم ندارد
ندیدی چشم ترآتش بگیرد
شاعر:زهرا بیدجی
زمین کربلا و وای زینب
نوای نینوا و وای زینب
سر هجده بنی هاشم ز کینه
به نیزه ها و وای زینب
اباالفضل رشید و مشک بی آب
دو دست از تن جدا و وای زینب
رباب از داغ طفل شیر خوارش
شده صاحب عزا و وای زینب
سکینه نوحه خوانِ داغ بابا
رقیه در کجا و وای زینب
به زیر بوته ای از شدت ترس
دو کودک شد فدا و وای زینب
سر پاک حسینش نور عینش
جدا شد از قفا و وای زینب
تن صد پاره بر روی زمین و
کفن شد بوریا و وای زینب
هجوم دشمنان بی مروت
به سوی خیمه ها و وای زینب
اسیری و غم بی معجری و
عدوی بی حیا و وای زینب
شاعر:سید مجتبی شجاع
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم مو به مو
از خار، گرچه گرد حرم پاک کرده ای
تا شام و کوفه راه درازی است پیش رو
خون گوشواره ها زده بر گوشهایمان
صد بغض مانده جای گلوبند در گلو
تنها گذاشتیم تنت را و می رویم
اما سر تو همسفر ماست کو به کو
بی تاب نیستیم خداحافظت پدر
بی آب نیستیم خداحافظت عمو
شاعر:محمد مهدی سیار
سرش به نیزه به گل های چیده می ماند
به فجر از افق خون دمیده می ماند
یگانه بانوی پرچم به دوش عاشورا
به نخل سبز ز ماتم تکیده می ماند
میان خیمه ی آتش گرفته، طفل دلم
به آهویی که ز مردم رمیده می ماند
شب است گوش یتیمان ز ضربت سیلی
به لاله های ز حنجر دریده می ماند
رقیه طفل سه ساله که حوری حرم است
به آن که رنج نود ساله دیده می ماند
امام صادق حق پشت ناقه ی عریان
به زیر یوغ چو ماه خمیده می ماند
شوم فدای شهیدی که در کنار فرات
به آفتاب به خون آرمیده می ماند
هلال یک شبه ی من، ز چیست خونینی؟
نگاه تو به دل داغ دیده می ماند
حکایت "احد" و اشک چشم خونینش
به اختران ز گردون چکیده می ماند
شاعر:احد ده برزگی
از تماس تازيانه هر تني آزرده بود
صحنه را عباس اگر ميديد بي شك مرده بود
تا غروبِ روز عاشورا خدا خود شاهد است
عمه ي سادات را كوچك كسي نشمرده بود
از همان ساعت كه سقا رفت سمت علقمه
حالِ زينب مثل زن هاي برادر مُرده بود
خواست در آغوش ِ خود گيرد حسينش را نشد
بس كه تير و نيزه بر جسم حسينش خورده بود
فكر ميكردند نفرين كرده در حالي كه او
دستهايش را براي شكر بالا برده بود
السلام علی/ شاه کرببلا
تشنه کام غریب/ یا اباالشهدا
موندگاره غربتت یابن الزهرا یاحسین
الله الله حسینُ وِین، بسیوفٍ قَطَّعِین
یاد تو همیشه - ذکر کائناته
چون پیام تو (قد- قامت) الصلاته
یاحسین مظلوم 4
****
چه کسی تو رو کشت/ منو آواره کرد
توی کرببلا / منو بیچاره کرد
یا ذبیحاً بالقَفا مُهجَتِ قلب نبی
بین خون هم یاحسین آرزوی زینبی
پیش چشمای من - خیمه ها می سوزه
کلی دست و پا، تو - کربلا می سوزه
یاحسین مظلوم 4
****
روی خاکا تنت / روی نیزه سرت
نیگا کن که شده / پریشون خواهرت
با دلی غرق عذاب سینه ای پر اضطراب
رفته بر باد یاحسین آرزوهای رباب
دیده بین گودال - چشم خواهر تو
جای سالمی نیست - روی پیکر تو
یاحسین
شمع دل میسوزد و شام غریبان امشب است مو پریشان زینب است
گم شده طفلان و حیران در بیابان زینب است مو پریشان زینب است
******
آسمان کربلا تیره شده واویلتا حضرت زهرا بیا
سر به روی نی تن شه مانده زیر دست و پا حضرت زهرا بیا
********************
دم پـاره
آتش گرفته خیمه ها رأس حسین به نیزه ها
******
رأس حسین به نیزه ها آتیش زدن به خیمه ها
******
بر خیز ای باب نجات حسین جان آزاد شد آب فرات حسین جان
باز آتیش و دود شبیه مدینه-دلم غمینه
عمه سادات می گه با سکینه-دلم غمینه
خیمه آتیش می گیره و می بینه-دلم غمینه
دار و ندار خیمه رفت به یغما
خون می چکه از گوشای یتیما
زینب شده آواره توی صحرا
از خیمه ها دود داره می ره بالا
زینب می خونه،دیگه بی یارم
به روی نیزه ست،سر برادرم
دارن میان به،سراغ معجرم
سالار زینب خداحافظ حسین
روصورتا تا انگاری جای دست نشسته-دلا شکسته
پیکر لاله ها به خون نشسته-دلا شکسته
گوشواره از ضرب سیلی شکسته-دلا شکسته
حسین دیگه سر به بدن نداره
یوسف فاطمه کفن نداره
یوسف فاطمه کفن نداره
نمی دونن یتیم زدن نداره
اشک یتیم که خندیدن نداره
برای زینب وقت اسارته
زدن به زینب،خیلی جسارته
رو پیکر
زیب آغوش نبی ! نوک سنان جای تو نیست
مطبخ و خاک سیه، منزل و مأوای تو نیست
بی حیا آن که نهادت به روی خاک تنور
عرش را مرتبه ی خاک کف پای تو نیست
دیشب ای دوست به مهمانی خولی رفتی
جان من! جای تو در خانه اعدای تو نیست
وآی تا من ز جراحات تو این خاک سیاه
شویم از اشک که این گونه مداوای تو نیست
سایه ی خویش مگیر از سرم ای سرو بلند
که مرا هیچ به سر غیر تماشای تو نیست
در ره دوست گذشتی ز سر و مال و عیال
هیچ کس را به جهان همّت والای تو نیست
نه همین واله و شیدای تو شد خواهر تو
آن دلی کو که چو من واله و شیدای تو نیست
شاعر : صغیر اصفهانی
دل عالم زار و محزونه
که زینب باز روضه می خونه
خدایا شام غریبونه
وا ی وای
می خونه با حال غم
سهم زینبت اسارته
دشمنت مشغول غارته
روتنم زخم جسارته
حسین جان
درست مثل خیمه ها
بال و پر من سوخته حسین
آخ جگر من سوخته حسین
موی سر من سوخته حسین
حسین جان
ببین از داغ تو می بارم
باتو خیلی درد و دل دارم
برادر جان بی تو آواره م
وای وای
شده چشم کوفیا
خیره معجر خواهرت
روی نیزه ها رفته سرت
می سوزه دامن دخترت
واویلا
یتیمای خسته تو
جمع کردم از زیر دست و پا
پاره شد گوش و گوشواره ها
برای خواهرت کن دعا واویلا
شاعر : اسماعیل شبرنگ
دانلود سبک
سهم زینب شد اسارت - کوفه و شام و جسارت
ای حسین فاطمه پیراهنت کو؟
جای سالم در پی بوسیدنت کو ؟
ای سر نیزه نسینم پس تنت کو؟
( یا حبیبی یا حسین )
مانده ام تنها ی تنها - خسته ام بی تو زِ دنیا
پیش چشمان ترم امشب حرم سوخت
در میان شعله ها بال و پرم سوخت
سوختم آتش گرفتم پیکرم سوخت
( یا حبیبی یا حسین )
شاعر : اسماعیل شبرنگ
اي حسينم آمد شب شام غريبان تنها شدم در اين بيابان
حال مرا ببين حسين جان واويلا (2)
سينه ام پرسوزوآه است برروي من بسته راه است
در ميان آتشم اما دلم در قتله گاه است
واحسينم غريب مادرم حسين جان (3)
اي حسينم ديدم سر تو را بريدند تنت به خاك وخون كشيدند
به روي پيكرت دويدند واويلا (2)
آمدم قامت خميده آمدم با اشك ديده
خم شدم بوسه گرفتم من زرگهاي بريده
واحسينم غريب مادرم حسين جان (3)
اي حسين جان شد آسمانم بي ستاره افتاده بر جانم شراره
برحال زينب كن نظاره حسين جان (2)
خيمه ها گرديده غارت واشده راه جسارت
روزي تو كربلا وقسمت من شد اسارت
واحسينم غريب مادرم حسين جان (3)
شاعر : عابدین کاظمی
نشسته بغض سنگین در گلویم
چنانکه هیچ نتوانم بگویم
امان از سوز دل های پریشان
چه غمگین است این شام غریبان
چه غمگین است امشب روضه خواندن
روا باشد ز دیده خون فشاندن
چه گویم من که دل پر سوز و آه است
چه غوغایی میان قتلگاه است
که باشد آن زن قامت خمیده
که می بوسد ز رگ های بریده
چرا بر سینه و بر سر زنان است
به ذکر وا حسینا نوحه خوان است
ز لشگر این همه شور و شعف چیست؟
دلیل این صدای سوت و کف چیست؟
چرا این پاره پیکر سر ندارد
چرا انگشت و انگشتر ندارد
چرا عریان بدن بر روی خاک است
چرا هر عضو عضوش چاک چاک است
گمانم این تن بی سر حسین است
عزیزی که غریب عالمین است
تن پاکش هزاران تیر خورده
هزاران ضربه ی شمشیر خورد
رسول الله گریان حسیــــن است (2) شب شام غریبــان حسین است (2)
خــــــــزان روز عــــاشورا سر آمد شبی تاریـــــک و درد افزا بر آمد
خــــــزانی را خـــــزانی دیگــر آمد کز آن پژمــرده بُستان حسین است
زمیــــن کــــــــربلا در خون نشسته دریغا کشتـــــی از طوفان شکسته
زهــــم شیـــــــرازۀ هستـــی گسسته که هستی بسته با جان حسین است
خزان گلهــــــــــای زهـرا را گرفته سکوت مــــــرگ صحرا را گرفته
غبـــــــــــــار بغض در دلـها گرفته خجـــل از لـعل اطفال حسین است
کنار پیکری در خـــــــــون نـشسته نشسته مـــــــــــادری پهلو شکسته
زهـــــم شیــــــرازۀ هستی گســسته که هستی بسته با جان حسین است
شبی کـ
در غروبی میان آتش و دود
پسری را به نیزه ها بردند
روز ما شد سیاه، از وقتی
سحری را به نیزه ها بردند
بی تعادل شد آسمان، یعنی
قمری را به نیزه ها بردند
همره شیرخواره ای انگار
مادری را به نیزه ها بردند
چشم زینب اگر که کم سو شد
نظری را به نیزه ها بردند
دختری بینِ خیمه شد تنها
پدری را به نیزه ها بردند
چه بگویم ز ماتم زینب
چه سری را به نیزه ها بردند
اصغری را به نیزه ها بستند
اکبری را به نیزه ها بردند
شاعر : رضا باقریان
