#امام_زمان_عج
ای حجت نمونه ی معراج و کبریا
مجموعه تمامی اوصاف انبیا
فریاد می زنم ز تمام وجود خود
ای مهربان تر از پدر و مادرم بیا...
من عطر تورا زهرکجا می بویم
هرجا که رسم از تو سخن می گویم
درکعبه وکربلا وگلزار بقیع
ای مهدی فاطمه تورا می جویم
هرلحظه من از خدا تورا می خواهم
در مروه و در صفا تورا می خواهم
ای مهدی فاطمه ز درگاه خدا
دیدار تورا تورا تورا می خواهم
صاحب عصر و زمان ای وارث کنز ولا
حافظ دین خدایی قفل گنج هل اتی
ای گل باغ ولایت غنچة آل عبا
باغ سبز آفرینش شد زحسنت با صفا
میدهم آقا تو را آزار، هر هفته دو بار
بیقرارت میکنم بسیار، هر هفته دو بار
بر محاسن میکشی دست و تورّق میکنی
اشک هایت می چکد ناچار هر هفته دو بار
درگذر از من! بزرگی کن بیا اینبار هم
بار از پرونده ام بردار، هر هفته دو بار
عهد بستم با تو اما دم زدم از دیگران
میشوم شرمنده از این کار، هر هفته دو بار
کنج خیمه حال و روزت نامساعد میشود
میشوم از حالِ خود بیزار، هر هفته دو بار
معصیت هایم ظهورت را دوباره لغو کرد
منتفی شد جمعۂ دیدار، هر هفته دو بار
خوشبحال خوب هایی که بخوبی میشوند
از دعاهای تو برخوردار، هر هفته دو بار
زیر ایوان نجف، در روضه های کربلا
کن به جایم چند استغفار، هر هفته دو بار!
#ألسلام_علیک_یاصاحب_الزمان_عج
#حلالم_کن_آقا_دلت_رو_شکستم
#بالحجة_عج_إلهي_العفو
#مرضیه_عاطفی
┅─═ঊঈ?ঊঈ═─┅
@marziyehatefi
┅─═ঊঈ?ঊঈ═─┅
* عرضۂ اعمال بر پیامبر(ص) و امامان(ع)
http://wikifeqh.ir/%D8%B9%D8%B1%D8%B6%D9%87_%D8%A7%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%84_%D8%A8%D8%B1_%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1_%D9%88_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86
آقا تورو قسم به اون مادر خوب و نازنین
منتظراتو سر بَزن اشک چِشاشونو ببین
میگن آقا یه روز میایی یه قبری رو نشون میدی
نشونی از غُربتای یه مادر جَوون میدی
غروب جمعه ها دلا بسوی تو پَر میزنه
هرکی میره سراغ تو یه جایی رو سرمیزنه
هِی جمعه ها میان میرَن ما میمونیمو انتظار
کی میره این زمستونا کی میاد اون گُل بهار
کی میشه که با دیدنت یه عیدی رو بپا کنیم
نماز جمعه رو آقا ما به تو اقتدا کنیم
کی میشه این دلهای ما یه رنگ و باصفا بِشه
دلواپسی ها بمیره گُلهای باغچه وا بِشه
همه داریم میگیم آقا یَابن الحسن یَابن الحسن
تورو بجان مادرت یه سر بیا به ما بَزن
(نادر) میگه غُلامتم ،خدا میدونه هَس یانه؟
تو از دلا باخبری اونیکه میخونه هَس یانه ؟
كی شود از تو بيايد خبری مهدی جان
برسداين شب ما را سحری مهدی جان
ز فراق رخ تو تا به سحر ناله زنم
ناله دلشدگان را اثری مهدی جان
آه و افسوس که عمرم به فراق تو گذشت
حاصلم نیست بجز چشم تری مهدی جان
مادرت گفت میان در و دیوار بیا
که مرا حاصل خون پسری مهدی جان
بین چه سان سیلی دشمن رخ من کرده کبود
که چنین تیره نگشته قمری مهدی جان
صورت نیلی خود را ز علی پو شاندم
تا نبیند ز کبودی اثری مهدی جان
ای مصلح جهان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
ای یار خوش ادا روحی لک الفدا
وی آشنای ما ای میر مقتدا
ایرانیان تو را جانا کند صدا
ای پور مرتضی ما را بکن دعا
ای از نظر نهان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
ای یار بی بدیل ادرکنی الدّخیل
کوتاه دست ما خرماست بر نخیل
عَجِّل ظهورَکَ ای وارث خلیل
اکسیر معرفت هم مه لقا سلیل
یا صاحب الزمان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
یا صاحب الزمان ما را ز غم رهان
اصحاب کهف را بیدار کن به خوان
کفّار بعث را بر جایشان نشان
زندانخانه شد دنیا به شیعیان
ای مُنجی زمان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
ای روح معدلت وی کان معرفت
دریاب آگهی ما را ز مسئلت
ما در مجاهدت پس کی مراجعت
کی میکنی خودت با ما مشارکت
ای صادق البیان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
کشتی دین دگر افتاده در خطر
آتش بپا کند اعدای فتنه گر
بنگر بدیدۀ طفلان بی پدر
بر سوز نالۀ ایتام خونجگر
ای روح انس و جان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
ای وافی الودود ای تالی عهود
یا قائم الصلوة وی عارف سجود
بیداد میکند کفار قوم هود
از جور دشمنان بگسسته تار و پود
ای یار مؤمنان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
ای در پس حجاب از شرق دین بتاب
از مخلصان خود روی از کرم متاب
بر سر هوای تو بر دل نمانده تاب
ای قائم بحق ای نسل بو تراب
ای خصم یاغیان مهدی بیا بیا
الغوث الامان مهدی بیا بیا
جمعه ها لحظه ها شمار تواند
در هوای تو بی قرار تواند
جمعه ها بیشتر ز هر روزی
شاهد درد گریه دار تواند
جمعه ها با تمام دلتنگی
چشم به راه تو با بهار توامد
جمعه ها انتظار با معناست
مستحق های روزگار تواند
جمعه ها ندبه خوان درد و غمت
ندبه خوان های شام تار تواند
جمعه ها از فراق می‌گریند
گریه کن های داغدار تواند
مثل ما که در انتظار توایم
جمعه ها هم در انتظار تواند...
سر کوی فراق بنشینید
مطمئناً عبور نزدیک است
شب غم را رسیده پیک سحر
تابش روی نور نزدیک است
همره ذوالفقار می آید
مرگ قوم شرور نزدیک است
دور کعبه طواف عشق و سپس
اجتماع حضور نزدیک است
انتقام حسین و عاشورا
لحظه های غرور نزدیک است
پرچم یا علیست بر دوشش
منتظر ها ظهور نزدیک است
لحظه ای که ستمگران جهان
میشود مثل مور نزدیک است
قبر پنهان شود عیان روزی
می رسد صبح روز پیروزی
تو بیا تا گِرِه از کار جهان باز شود
با گُل روی تو هر روز من آغاز شود
تو بیا تا که شوم عبد و غلام کویت
تو شوی شاه و دلم بنده ی ممتاز شود
عرفه آمده آقا ، تو بیا یادم کن
با دعای تو فقط زندگیَم ساز شود
دست خالی تو رهایم نکن آقای کریم
با نگاه تو برای همه اعجاز شود
کرمی کن که گناهم همه بخشیده شود
تا دلم سوی خدا ، راهیِ پرواز شود
راه شش گوشه ی جدِّ تو که بسته است هنوز
حاجت کرببلا پیش تو ابراز شود
هرچه یاری می کنی من می شوم مغرورتر
با نگاهی ...قلبِ تاریکم نما پُرنورتر
خاکِ عالم بر سرم تنهای تنها مانده ای
نیست در دنیا زتو آقای من مهجورتر
صاحبی مانندِ تو دارد هوایم را،چه سود؟
نیستم از سینه چاکانِ دگر..مشکورتر
اندکی رُخ می نمایی تا پریشان تر شوم
اندکی دیدارِِ رویت کی شود مقدورتر؟
نامه ی اعمالِ من پُر باشد از جُرم و خطا
آبرویم را نبر..بر سرّ ِ من مستورتر
دوست دارم تا که بخشیده شوم راضی شوی
دوست دارم تا که در راهت شوم پُر شورتر
با دعای تو به هرجا می رسم..ظرفی بده
می شوم هر روز با لطفِ شما مشهورتر
سالها..گریه بدهکارم بر این بابُ الکرم
هر چه یاری می کنی من می شوم مغرورتر
کم کن این فاصله را جانِ عموجانِ خودت
حل کن این مسئله را جانِ عموجانِ خودت
سینه زنها همگی زیرِ عَلَم ...منتظرند
ختم کن قائله را جانِ عموجانِ خودت
روضه با نامِ اباالفضل ِ علی برپا شد
نطری قافله را جانِ عموجانِ خودت
بی تو بدجور بهم ریخته ام حضرت عشق
بِشنو صدها گله را جانِ عموجانِ خودت
در دلم هست شکایاتِ زیادی..چکنم
رفع کن شاکله را جانِ عموجانِ خودت
روضه ای خاطرم آمد ز اسارت،تلخ است
لعن کن حرمله را جانِ عموجانِ خودت
چه عذابی زده بر زینب و بر قلبِ رباب
زجر داد عائله را جانِ عموجانِ خودت
دلم نموده دوباره هوایِ حضرت مهدی
تمام دار و ندارم فدای حضرت مهدی
غزل اِفاقه نکرد و نشد خبر زِ ظهورش
که صد قصیده نوشتم برای حضرت مهدی
اگر که دیده براهی بخوان دعایِ فرج تا
ظهور او بِرِساند خدای حضرت مهدی
چه گویم از جبروت و مقام و جاه وجلالش
که گشته حاتم طایی گدای حضرت مهدی
خدا کند برسم من به آرزوی مَحالم
شوم چوخاک و بریزم بِپایِ حضرت مهدی
زَنَد چو تکیهٔ غیرت به بیت اَمْنِ الهی
به گوش جان رسد آنگه نوای حضرت مهدی
تمامِ عالَم هستی بِلَرزَد از جبروتش
رسد زِمکّه به عالم صدای حضرت مهدی
شَوَد جهان مُتَحیّر زِ صوت مُنجی عالم
شُکوهِ معجزه باشد نِدای حضرت مهدی
به دربِ کاخِ سفید و به سازمانِ مللها
به اهتزاز درآید لوای حضرت مهدی
غزلسرا شده (فیضی)که تا همیشه بگوید
مثالِ حافظِ شیراز ثنای حضرت مهدی
بگذار شبی مَحرمِ اَسرارِ تو باشم
در پردهء جان راز نِگه دارِ تو باشم
ای یوسفِ بازارِ ملاحت، منِ مسکین
آن مایه ندارم که خریدارِ تو باشم
گر خلوت وصلِ تو برازندهء من نیست
بگذار که در سایهء دیوارِ تو باشم
مرهم نتوان یافت، مگر داغِ تو جویم
عزّت نتوان جست، مگر خوارِ تو باشم
تا کی به من سوخته دل رخ ننمایی؟
تا چند چنین تشنهء دیدارِ تو باشم؟
دردیست مرا از تو که بهبود نجویم
بهبودِ من این است که بیمارِ تو باشم
مپسند که از حسرتِ روی تو، چو (نظمی)
رسوا به سرِ کوچه و بازارِ تو باشم
یا صاحب الزمان(عج)
ما منتظراز روز الستیم، بیا
از باده انتظار مستیم، بیا
ای کعبه آمال همه مظلومان
دل را به ظهور تو ببستیم بیا
با خواندن ندبه، جان عالم بر تو
پیغام وصال می فرستیم، بیا
دیریست که دل به مهر تو بسپردیم
از هرچه به غیر تو گسستیم بیا
در روز ظهور تو زمین زنده شود
مشتاق برآن روز خجستیم، بیا
هر جمعه به امّید اناالمهدی تو
بر راه ظهور تو نشستیم بیا
مپسند بمیریم ونبینیم تورا
ای جان جهان تا که هستیم، بیا
شعر :اسماعیل تقوایی
خسروا گوشه چشمی به منِ بی سر و پا کن
سوی دِل سُوختگان یک نظر از بهر خدا کن
نَفس نگذاردم اِی شَه که به اِخلاص بکوشم
مِنتی جانِ مرا از ستم نَفس رَها کن
حَل نشد مشکلِ دِل بر اَثر نَفس پَرستی
حَل آن را تو حَوالت به کَف و عُقده گشا کن
آخر اِی اَبر سَخا آب زن این نارِ هوایم
تنِ خاکی مرا خاکِ درِ اَهلِ وَفا کن
کرده ام گُم رَهِ وصلِ تو من اِی کَعبهء مقصود
رحمی این خستهء گم گشته به خود راهنما کن
آوخ آوخ که برفت از کَفِ من عمر به باطل
هُمتی دردِ من از داروی توفیق دَوا کن
خون شد آخر دلِ (حیران) و خود از دیدهِ بُرون شد
از رهِ لطف شَها یک نَظری سوی گدا کن
آن یارِ لاله رو گر، ما را نمی نوازد
سَهل است، از چه ما را، چون شَمع می گُدازد
دل آب شد زِ هجرش، دیگر چسان بسوزد
اُمّیدِ وصلِ او نیست، تا با غمش بسازد
عمری است در نیازم، در پای سَروِ نازَم
تا کِی نیاز آرم، تا چند او بنازد
غیر از نیازمندی، از بندگان نشاید
جانا تو نازنینی، ناز از تو می بَرازد
ای یکّه تازِ میدان، در عرصهء مَلاحت
آهسته تا که عاشق، جان در رَهت ببازد
ترسم زِ گَردِِ راهت، هم کس نشان نیابد
وَر چون سمندِ گردون، اَندر پی ات بتازَد
گر (مفتقر) دَهد جان، در پای نازنینت
سر تا به اوجِ کِیوان، از شُوق بر فَرازد
یار اگر بر سرِ ما دستِ وَفا را بکشد
بر سرِ سایه طلبْ، ظلَّ هُما را بکشد
جور و بیداد اگر قسمتِ معشوقانست
عاشقان در رهِ او بارِ وفا را بکشد
دارم امّید که آن نامه نگارِ خطِ عشق
خطِّ عفوی زِ عَطا، جُرم و خَطا را بکشد
آنکه ما را به خِفا تیر تَضَرُّع بنمود
خود یقین چلهء آماجِ دعا را بکشد
بارالها مَپَسَند آنکه هَزارانِ فراق
سوی گُلزارِ فلک داد و نَوا را بکشد
چه شود سُرمه کشِ نرگسِ شَهلای مَلَک
توتیایی زِ رَهش دیدهء ما را بکشد
عطرِ پیراهنِ یوسف عَجبا معجزه ایست
که به چشمانِ پدر، دستِ شَفا را بکشد
یارَب آن قافله سالارِ غریبان برسان
تا سُوی سَعی و مِنا، اهلِ صفا را بکشد
حاجیانِ حرمِ اَمن و امان، کعبه دلان
تا به کی حسرتِ آن خانه خدا را بکشد
رَفرَفِ عشق اگر زین بنهد بر دلِ ما
زیرِ ران، توسنِ تک تازِ سَما را بکشد
فلکش چاوش درگاهِ شهنشاه وِلاست
که به اقلیمِ وِلا اهلِ بلا را بکشد
گوهرِ شعرِ (نگین) را به شَهش بسپارید
بلکه آن شَه به دلش گنجِ ولا را بکشد
کِی میرسی به این دلِ وحشی اَمان دهی
رَه را برای گُمشدگانت نشان دهی
کِی میرسی که چشمِ تَرم انتظارِ توست
تا بر دلِ شکسته و زارم توان دهی
باز آی ، ای بهارِ پُر از شُورِ زندگی
تا بر وجودِ باغِ خزان دیده جان دهی
بر شاخ سارِ خشکِ درختِ اُمیدِ من
بارِ دگر لطافت و ذُوقِ جِنان دهی
کِی میرسی که باز کنی قید و بند را
سَهمی به هر پرنده از این آسمان دهی
در خوانِ لطفِ خویش به دستِ کرامتت
بر هر کسی هر آنچه که خواهد همان دهی
چشمِ ترم بیادِ شما نُدبه خوان شده
باید به شوره زارِ دل آبِ روان دهی
تا آسمانِ وصلِ تو پرواز می کنم
امشب اگر به توسنِ طبعم عنان دهی
از باده خیال تو (مدهوش) می شوم
یک شب اگر بخواب رُخت را نشان دهی
د ز کف صبر و قرارم
طاقت دوری ندارم
در رهش چشم انتظارم
ای خدا مهدی نیامد
دل همی سوزد ز داغش
چون شقایق های باغش
از کجا گیرم سراغش
ای خدا مهدی نیامد
نیست جز او گفت و گویم
هر طرف در جست و جویم
سوزم و هر لحظه گویم
ای خدا مهدی نیامد
ای شب! ای مه! ای ستاره!
شد ز غم دل پاره پاره
ورد من باشد هماره
ای خدا مهدی نیامد
در غم هجرش نوانم
همدم آه و فغانم
هست از آن ورد زبانم
ای خدا مهدی نیامد
جلوه اش هر دیده حوید
راه عشقش دل بپوید
کعبه هم هر لحظه گوید
ای خدا مهدی نیامد
گُل جمالش را ستاید
سرو سر بر خاک ساید
در چمن بلبل سراید
ای خدا مهدی نیامد
تا به کی این بی قراری
در غمش بی اختیاری
تا به کی گویم به زاری
ای خدا مهدی نیامد
آه آه از درد هجران
آه از دوریّ جانان
صبر من آمد به پایان
ای خدا مهدی نیامد
هست وصلش آرزویم
در صفا و مروه جویم
در طواف کعبه گویم
ای خدا مهدی نیامد
دل چو گُل خواهد شکفتن
مژده ی وصلش شنُفتن
تا به کی بایست گفتن
ای خدا مهدی نیامد
وابسته شد بر تو، طفیلِ آرزوهایم
جاری به سمت توست سیل آرزوهایم
عمرم به پایان میرود در آتش حسرت
در دوزخ عصیان و ویل آرزوهایم
از من گمانم دلخوری! چون دائماً دارد
تأخیر می افتد به نِیْل آرزوهایم
جانِ منِ بی آبرو اصلاً بگو آیا؟!...
آیا به میل توست میلِ آرزوهایم؟!
جمعه، سه شنبه ها قطار انتظار تو
رد میشود از رویِ ریل آرزوهایم
مشتاق دیدار توأم ای ماهِ پشت ابر
با تو گره خوده ست خیل آرزوهایم
بی شک خدا هم «نه» نمیگوید؛ اگر باشد-
تأیید و امضای تو ذیل آرزوهایم!
هر که عاشق شد به تو، خود انتخابش میکنی
بعد از آن با هجر و دوری ات عذابش میکنی
در فراقت حکمتی داری که سرّ عاشقی است
هر دلی که شد گرفتارت، کبابش میکنی
این سلوک عاشقانه رسم معشوق است که
قلب را واله کنی، پر اضطرابش می کنی
یوسفی اما تو را ناچیز قیمت می کنند
لاجرم رخ در حجابی و نقابش می کنی
خانه کفر است آن دل کو شود جای دو یار
بت شکن می آیی و ناگه خرابش می کنی
غير لیلا گر هوایی در سر مجنون بُوَد
چند گردویی عطا و پس جوابش می کنی
عاشقان انگور آوردند روی دست ها
یک نفر را سرکه و دیگر شرابش می کنی
هر که در عشقت تعالي یافت آخر یک سحر
می کُشی او را و با خونش خضابش می کنی
نیمه شب در خلوت محض و سکوتی پر ز نور
سوی خود می‌خوانی اش، نوکر خطابش می کنی
وصل دلبر حاجت هر عاشق دلسوخته است
هر دلی که سوخت آخر کامیابش می کنی
نگارا لطف ایله لطفون اولا شامل من زاره
قالوب حسرت یانان کونلوم گوزل بیرنازلی دلداره
غزلخوان بیر قوشام اما فراقونده نواخوانم
سالوب چولدن چوله عشقون ایدوب چوللرده آواره
سنون تک بیر گوله ننگم منه واضحدی بو مطلب
ولیکن بیر نطر ائتسن اولار ترفیع چون خاره
مریض دردمندم من بو درده وصلتون درمان
طبیبا مهریلن باخسان یئتر تسکین بیماره
منه سنسیز جهنم یر زمان ظلمت فلک ظالم
من غمدیده دوران گونوم قاره گجه م قاره
اماندی گلمه سن یارا عجل مشتاق دور وصله
چکر دست قضاییله فلک بو عمرومی داره
نچه مدتدی بیر قوش تک اولوب طائر گرفتارون
یئتیش داده چخیر جانیم اوزون بو درده ائت چاره
تقریر روز جمعه ۹۸/۴/۷ ?
سرود امام زمان (عج)
سبک مازندرانی
بند اول :
عالم و آدم مست و هواییِ تو
دل شده شیدا و هر کجاییِ تو
می زنه پر سمت و سوی هر جا باشی
راهی ام ای یارا جانا راهیِ تو
از ازل دل در دامِ تو افتاده یار
صیدمو در بندم در حوالیِ تو
"جانــــــا"
تو جان جانانی تو یار جانی
تو بر جان ما چون روح و روانی
الا باد صبا ای خوش طراوت
سلامم را بر وی کی می رسانی
اباصالح مولا ، دردم دوا کن
به ما دیوانگان هم اعتنا کن
دلی که حاجتش باشد زیارت
به حق زهرا حاجاتش روا کن
بِهارِ سو بِموئِه تِه نِموئی
مِه اِسپِه مو بِموئِه تِه نِموئی
دِواره جُمعه بَیّه داد و بیداد
جمعه ی شو بِموئِه تِه نِموئی
بِشکِسّه آئینه ی دل خار نَئونِه
صد تا دلِ خوش یک دلِ زار نَئونِه
" مِن بَمیرِم شِه جان رِه
آقا صاحب زمان ره "
بنده دوم :
آخ تی دلِ قِربون بَوِم ای یار
تِره نَدیما نارمِه من قِرار
اول نومه بعد بسم الله
تی نومِ ورمه مه باغِ بِهار
شِه پَلی گِمّه اَی خِداوندا
سالِم و دلخوش تو مِه یارِ دار
"جانـــــــا"
جانا محبتی هاکن اِماره
تی تنِ خسته ی درد و بِلاره
تو جان بخواهی دِمی جانِ قِربون
عاشق نیازی نارنه به اشاره
خامِه بَوِم کوتِر تا پر بَئیرِم
جامِ بلا از دست دلبر بَئیرِم
خامّه صِواحی تا وقتِ نِماشون
بِرمه واریِ مِن از سر بَئیرِم
تِتی بزو دار و بَسوزه می دل
عالِم سر کار و بَسوزه می دل
هر کی یه یاری شِه وَر دارنه اما
تینارِه می یار و بَسوزه می دل
بِشکِسّه آئینه ی دل خار نَئونِه
صد تا دل خوش یک دل زار نَئونِه
" من بَمیرم شه جان ره
آقا صاحب زمان ره "
شاعر : حسین بابانیا
مقدموندن عالم امکان بها اخذ ایلدی
گل وجودین خلق اولاندا مرحبا اخذ ایلدی
چشم یعقوب زمان نور و ضیا اخد ایلدی
خضر آدین تا سسلدی آب بقا اخذ ایلدی
حضرت داوود سندن خوش صدا اخد ایلدی
کیمیاسن شهرتین سندن طلا اخذ ایلدی
عاشقان سردرگمیدی مقتدا اخذ ایلدی
عارفان سیر و سلوکه رهنما اخذ ایلدی
دردمندان دردلری جمله دوا اخذ ایلدی
بی کس درمانده لرده آشنا اخذ ایلدی
شیعه لر عالی امام و پیشوا اخذ ایلدی
طائرم روحوم بو مدحتده صفا اخذ ایلدی
مهدیا نور علی سنده اولوبدور منجلی
عرشیان و فرشیان سسلور اوین آباد علی
یا صاحب الزمان
او بیاید بهار می آید
سبزی روزگار می آید
ابر ظلمت کناره می گیرد
قمر هشت وچار می آید
او بیاید زمانه می خندد
بهر عالم قرار می آید
مرغ دلهای منتظر شادان
مست در سبزه زار می آید
دوره عشق می شود آغاز
عاشقان را نگار می آید
او بیاید صلاح آمدنی است
مصلح با وقار می آید
می شکوفد گل امید جهان
حجت آشکار می آید
ظالمان در هراس آمدنش
شه با اقتدار می آید
می کند اوجهان دگرگونه
در کفش ذوالفقار می آید
او بیاید برای مظلومان
نوبت افتخار می آید
کاش باشیم آندم و بینیم
آخر انتظار می اید
شعر:اسماعیل تقوایی
درطلبم که این شب ظلمت ما سحرشود
بادصبا آید و از گمشده ام خبر شود
فصل بهار آید وگلشن نفسی تازه کند
فصل خزان بار ببندد از چمن بدر شود
جان ودلم شوربگیرد ازوصال دلبرم
یک نظری بیافکند غصه وغم بسر شود
سایه بختک از سر باغ رود با نگهش
تا به نگاه نرگسش طلسم بی اثر شود
پر هیجان شود دمی این دل افسرده ما
چشمه ی خشکیده ما بلکه دوباره تر شود
یار اگر رسد کنم دود سرش سپند تا
کور دوچشم دشمن و دیده ی بدنظرشود
درخت صبر طائرا زصبر بارور شود
وقت گشایش آید و زمانه ی دگر شود
#مدح_میلاد_امام_زمان_عج
نازنینا! از سرِ کوی تو می آید بهار
از نسیمِ گلشنِ روی تو می آید بهار
باغ لبریز از شکوفه چهچهِ بلبل بلند
خرّمم از عطرِ گیسوی تو می آید بهار
عید در عید اومده، مژده که خورشید اومده
مهدیِ زهرای اطهر، روحِ توحید اومده
می رسد از زلفِ مشکینت نسیمِ خوشگوار
هر نفس از یاسِ شب بوی تو می آید بهار
مژده که پیمانه ها لبریز شد از شهد می
دم به دم از باغِ مینوی تو می آید بهار
عید در عید اومده. مژده که خورشید اومده
مهدیِ زهرای اطهر، روحِ توحید اومده
من فدای آن قدمهایی که نور و رحمت است
آخرِ سال است و همپای تو می آید بهار
هر نفس در یاد تو سرشار از آرامشیم
عشقِ من از شور و شیدای تو می آید بهار
عید در عید اومده. مژده که خورشید اومده
مهدیِ زهرای اطهر، روحِ توحید اومده!
#چهارشنبه_۲۵_اسفند_۱۴۰۰
#بداهه
#هستی_محرابی
@Asharemehrabi
یا صاحب الزمان
تو خالق را دلیل آخرینی
طلوع صبح زیبای زمینی
تو ماه آخرین هشت وچهاری
میان خلق عالم بهترینی
تبر بر ریشه ظلم جهانی
نوید عزت مستضعفینی
تبسم بر لبان روزگاری
دلیل شادی اصحاب دینی
ظهور تو بهار آدمیت
تو مصباح الهدی، حبل المتینی
سرانجام خوش هر انتظاری
امید بی بدیل عاشقینی
تو هستی یوسف زهرا وحیدر
سرور قلب ختم المرسلینی
بیا مهدی، که دلها بیقرارست
بیا که رامش قلب زمینی
بیا تا روی زیبای تو بینیم
بیا تا لشگر دین را ببینی
شعر :اسماعیل تقوایی
یا صاحب الزمان
جان میدهمت که رخ نشانم بدهی
هر چند که اینگونه تو جانم بدهی
خورشید پس سحاب غیبت رفته
ظاهر شو که رامش روانم بدهی
با آمدنت بدان که برمن تو نشان
الطاف خدای مهربانم بدهی
دانم که جهان با تو گلستان بشود
بازآ که خبر زبوستانم بدهی
سو رفته ز چشمان به ره مانده من
کی آیی وسو به دیدگانم بدهی
ای کاش که جمعه ظهورت برسد
تا جان به وجود ناتوانم بدهی
یارب رتو مسئلت نمایم هر دم
تا جمعه موعود زمانم بدهی
سرباز سپاه حجتت باشم وتو
توفیق شهادت ارمغانم بدهی
شعر:اسماعیل تقوایی
صبح جمعه١۴٠١/۴/٣١
یا صاحب الزمان
غروب جمعه وبغضی گلو گیر
دوباره بی تو بودن هست تقدیر
دوباره انتظار روزموعود
شدن در کوی هجران تو زنجیر
الا ای کعبه ی دلهای مشتاق
کشم اندر فراقت آه شبگیر
بیا تا زندگی معنا بگیرد
بیا جانا، بیا دست مرا گیر
هراس ظالمین باشد ظهورت
بیا پایان ببر این ظلم وتزویر
گل نرگس، بهار آدمیت
نیایی گر تو، دنیا هست دلگیر
خوشا آندم که روی همچو ماهت
شود در قاب چشم خلق تصویر
خوشا آندم که صوت جانفروزت
بگوش آید میان ذکر تکبیر
بیا جان جهان، مهدی زهرا
بیا تا با تو یابد عدل تفسیر
شعر:اسماعیل تقوایی
