من بنده وا مانده ام
از قافله جا مانده ام
تنهای تنها مانده ام
بنشین از گناه گریه کنیم
مثل ابر سیاه گریه کنیم
رو به مرگم خودم نمی دانم
رو به مرگم خودم نمی دانم
برگ زردم خودم نمی دانم
دستهایم پر است از آتش
باز هم دل خور است از آتش
مــــاه رحـــمت مــاه خـــدا بــاشد2
مـــاه اســـتغفار و دعــــا بـــــاشد 2
یــا کـریم الـعفو 2
گــر بــدم مــولا گــر روم مـــولا 2
مــن بــه درگــاهت، آمـــدم مـــولا 2
یــا کـریم الـعفو 2
ای پـــناه مــن، بــی پـــناهـــم من2
غـــرق عصیان و رو ســیاهم مـن 2
یــا کـریم الـعفو 2
ای شــفا بــخش، ایــن دل و جـانم2
مــــــن بـه کــردار خــود پــشیمانم 2
یــا کـریم الـعفو 2
گـر چه صدها بار، توبه بشکستم2
دیـــده بــر عــفو رحــمتت بــــستم 2
یــا کـریم الـعفو 2
ســـحر بــــرخــیز و تجدید وضــو کـن
بـه آب تـــوبه خــــود را شــــتشو کـــن
اگر خــــواهی شـــوی پــــاک از پلیدی
به درگــاه خــــــــدای خـویش رو کـــن
بــه شــکر نـعمتش تـا مـــــــی تـــوانی
لـبت را آشـــــنا بـــــر ذکــــر او کــــن
در رحمت به رویت کـــــرده حــق باز
بــــه او رو اور و دفــع عـــــدو کـــــن
بـــه درگـــاهش ز بــهر رفع حــــاجت
دلا تـــا مــی توانی هـــای و هــــو کــن
گــــدای درگــه حـــق شـــو به عــــالم
ســحر بــا حـــق تــعالی گــفـتگو کــــن
اگـر خـواهی تو فیض از محضر حق
از او تـــوفـــــیق طــــاعت آرزو کــــن
دوباره ماه خدا میرسد به داد زمین
به اوج می رسد ایمان و اعتقاد زمین
پس از حکایت سردی و انجماد زمین
حلول ماه مبارک...شروع شاد زمین
دوباره بر سرمان هی ستاره می بارد
از آسمان به زمین...ماه پاره می بارد
سلام ساده ای از سمت ماه می آید
هر آنکه گم شده امشب به راه می آید
به شام خسته ی هستی پگاه می آید
دوباره موسم ترک گناه می آید
نشسته ایم که باز آیی از سفر ای یار
دوباره تازه شود بین عاشقان دیدار
که باز وقت ضیافت به بزم قرآن است
زمان عرض ارادت به حضرت جان است
بشر به سفره ی پر برکت تو مهمان است
چقدر حال سحرهایمان پریشان است
در اوج این همه ظلمت در اوج تاریکی
چه حس خوب و قشنگی! چقدر نزدیکی
چه عاشانه ی نابی
وقتی که طعم خاطراتت کرده درگیرم
باروزه ی چشمان پر مهر تو میمیرم
...
خرما و نان و سبزی و اندوه تنهایی
فرقی ندارد,بی تو از این زندگی سیرم
دیشب اگرمهمان قند خنده ات بودم
امشب ولی با اشک چشمانت نمک گیرم
با احتمال بودن تو زندگی کردم
شاید همین، اما، اگرها بوده تقدیرم
عمری اذان لحظه ی تنهایی ام بودی
ای نام تو در آسمان عشق، تکبیرم
وقتی امید سفره ی افطار دل باشی
تا بی نهایت هم شده من روزه میگیرم
می وزد باز نسیم خوش ماه رمضان
می رسد عطرمحبت بمشام دل و جان
ماه رحمت که در این ماه بتابد زافق
باز لبریز کند برکه جان را هیجان
این چه ماهی است که مردم به سربام آیند
تا بصد شوق دهندش بسر انگشت نشان
ای عروس رمضان پرده بر افکن زجمال
روی بنمای و مکن روی خود از خلق نهان
شاکر رحمت آن زنده ی جاویدانیم
که نمردیم و رسیدیم به شهر رمضان
مثل یک رود شده عقد اخوت جاری
با علی بسته در این ماه محمد پیمان
می شود باز به روی همه ابواب بهشت
می کند مائده ای پهن خداوند جهان
سینه ها می شود از شوق شکفتن لبریز
تا که می آیداز این مائده حرفی به میان
شامگاهان که رسد بوی ملائک بمشام
بال بگشاید و پرواز کند روح و روان
روزه با
نان و پنیر سفره ی افطارم از شما
آه و نگاه و ضرب دل زارم از شما
آهنگ قلب بی رمق و هِــق هق گلو
العفو و آه و چشم گهربارم از شما
ماه خدا رسید و مــَــهم پشت ابرها
پنهان شدی و غصّه و غم دارم از شما
با بالهای ندبه سوی توبه گاه عشق
پرواز کرده سینه ی سرشارم از شما
سرچشمه ی دعای فرج شد لب من و ...
سرمنزل هر آنچه به سر دارم از شما
راهی به سوی کوی خداوندیِّ نجات
آقا نشان بده ره دیدارم از شما
یار رفیق مانده و آلوده باش تا
قدرم دهد به قدر سر و کارم از شما
در ماه نور روز ظهور تو آرزوست
دل می دهم به تو که دلی دارم از شما
شاعر : حسین ایمانی
سفره ی افطار خود را پهن کردی در کجا ؟!
سامرا یا طوس یا کنج بقیع یا کربلا؟!
لقمه ی نانی بگیر و عاشقت را سیر کن
جان من آقا فدای لقمه ای نان شما
نان تو از جنس نان نیمه شبهای علیست
نیمه شب شاه عرب نان و رطب سهم گدا
مثل حیدر نیمه ی شب خانه ها را در بزن
منتظر داری میان تک تک این خانه ها
کوچه و پس کوچه های سینه ام بی تاب توست
ضربه های قلب من می گوید آقا جان بیا
مادرت چشم انتظار لحظه ی دیدار توست
تو بیاور بهر زخم سینه و پهلو دوا
چاره ی غمهای زهرا وارث مولا بیا
العجل دارُالشِّفای دردهای قلب ما
شاعر : حسین ایمانی
مهمان شدن به خوان شما مزّه می دهد
افطار و لقمه نان شما مزّه می دهد
در هر سحر دعای فرج برلبم نشست
این العجل به جان شما مزّه می دهد
قرآن پشت پرده بخوان سوره ای که وحی
با لهجه و بیان شما مزّه می دهد
هر چند خواب روزه ی مؤمن عبادت است
رویا پر از نشان شما مزّه می دهد
بر سفره ی سحر که نبودم نماز صبح
بیدار کن تکان شما مزّه می دهد
تعجیل کن بیا که شب قدر می رسد
احیاء چه با دهان شما مزّه می دهد
ای کاش تو اقامه کنی این نماز عید
قد قامت و اذان شما مزّه می دهد
شاعر : حسین ایمانی
سحر دوباره امیدی است سوی بهبودی
ز جنس پر زدنی نو به سوی قلّه ی نور
پل گذر به روی درّه های تاریکیست
نوید مقصد سبزی به سمت صبح ظهور
گرفته رونق بازار آن که اهل بکاست
چقدر گریه به زخم نداشته خوب است
ببر به خیمه ی لیلا تو نیز ظرفت را
هر آن که سر به بیابان گذاشته خوب است
حلول ماه رسید آه ماه من نرسید
غروب ها سر سفره عجیب دلتنگم
برای ندبه سرم درد میکند آری
برای ناله ی أمّن یجیب دلتنگم
یک کاسه شیر، نمک، نان و نیمی از خرما
کنار سفره ی افطاری ام میایی؟ یا
خودت برای خودت میزبان و مهمانی؟
به حسّ غربت دیرینه آشنایی، یا
اگر نمیشود آیی مرا به خیمه ببر
که همنشین تو گردم به وقت افطاری
و لااقل اگر این هم نشد، ب
حس می کنم شمیم خوش ماه یار را
آهنگ ربّنای لب نوبهار را
کم کم صدای آه سحر می رسد به گوش
آهی که زنده کرده دل بی قرار را
بیدار کرده هاتف درگاه عاشقی
با صوت عاشقانه ی خود روزگار را
گوش دلت که باز کنی نوش می کنی
نجوای آسمانیِّ شب زنده دار را
راهی به سوی عرش خداوند وا شده
باید گرفت از دل تیره غبار را
با یا علی برو به سوی خالق عظیم
بشکن به یُمن ذکر غفور این حصار را
رحم رحیم سهم دل صاف و صیغلیست
صیغل بده به توبه ی خود قلب تار را
توبه پلی ست از دل ما تا حریم عشق
باید نشانه رفت دل افتخار را
با افتخار بال و پر توبه وا کنید
دعوت کنید در حرم گریه یار را
از توبه تا دعای فرج می شود شنید
آوای ندبه های پر از ا
از روزهای گرم تابستان گذر کن
از خواب بگذر سینه را نذر سحر کن
روزه که می گیری نگاهت را نگهدار
از دیدن هر چه به جز خالق حذر کن
دل را به درگاه خدا بسپار بی شرط
با ربّنا خواندن به عرش حق سفر کن
از قید این و آن بکــَــن خود را پس از آن
هر جا که رفتی بر خداوندت نظر کن
آری خدای ما کریم و مهربان است
پروردگار اهل خاک و آسمان است
سوی حریم مغفرت دست نیازم
در ماه غفران غرقه در صهبای رازم
با یا علیُّ یا عظیمُ یا غفورت
کوک است ذکر لعل و ضرب قلب و سازم
وَالله جز درگاه تو جایی ندارم
معشوق من با عشق پاکت در نمازم
تو بنده ی بد را هم از در رد نکردی
این رحمت و لطف خدایم را بنازم
من بی قرار و نغمه ی یارب قرارم
آلو
چشمم به انتظار تو تر شد نیامدی
اشكم شبیه خون جگر شد نیامدی
گفتم غروب جمعه تو از راه می رسی
عمرم در این قرار به سر شد نیامدی
تا خواستم به جاده ی وصل تو رو كنم
غفلت مرا رفیق سفر شد نیامدی
در مسجدیم و طاعت این ماه شغل ماست
بی قبله هر نماز به سر شد نیامدی
این نفس بد مرام مرا خوار و زار كرد
روز و شبم به لغو سپر شد نیامدی
رسوایی گدای تو از حد گذشته است
عمرم به هر گناه هدر شد نیامدی
از ما گناه سر زد و تو شاهدش شدی
دیدی دلم به راه دگر شد نیامدی
خسران زده كسی ست كه از یار غافل است
بی تو دعا بدون اثر شد نیامدی
از ما كه منفعت نرسیده برای تو
هر چه ز ما رسیده ضرر شد نیامدی
گفتیم لا اقل سر افطار می رسی
دیده
لذت اشک مناجات سحر، مشهود است
حال آشفته دل از دیده تر مشهود است
منتی نِه ز کرم، دست زمین خورده بگیر
همه جا سایه لطف تو به سر مشهود است
راه خود را سحری جانب ما مایل کن
دست خالیِ گدا وقت گذر مشهود است
حال و روز من هجران زده دیدن دارد
حال دل سوخته از آه جگر مشهود است
هنر آن نیست نسوزی به میان آتش
بین خاکسترِ پروانه هنر مشهود است
هر که فانی نشود جام بقایش ندهند
مردیِ مرد به هنگام خطر مشهود است
من و تنهایی در قبر خودم می دانم
اوج بیچارگیم وقت سفر مشهود است
ماه خداوند مهربونه ، ماه رمضونه
درخت رحمت زده جوونه ، ماه رمضونه
فرشته تو آسمون می خونه ، ماه رمضونه
یازده ماهه در انتظار ِ
رسیدن ماه رمضونیم
تا ریشه ی گناه بخشکه
میون روضه ها می خونیم
اغفرلنا ذنوبنا یا الله ، بحرمة سیدنا ثارالله
******
هر کی و دیدم از اصل و ریشه ، خدایی میشه
با لطف زهرا واسه همیشه ، خدایی میشه
چشمی که اشک روضه قاطیشه ، خدایی میشه
وقتشه که بشوریم از دل
سیاهی حرف گناهو
گرمای توبه خیلی فوری
آب می کنه برف گناهو
اغفرلنا ذنوبنا یا الله ، بحرمة سیدنا ثارالله
******
حساب کتابم پاکه تو محشر ، با عشق حیدر
کم ما میشه همیشه بیشتر ، به عشق حیدر
خدا می بخشه ماها رو آخر ، به عشق حیدر
افکار
وقتِ خداحافظیه، مهمونی ام تموم شد!
حسرتِ این روزایِ خوش، بغضی توی گلوم شد
صاب خونه ممنون توأم، هیچ چیزی کم نذاشتی
با اینکه لایق نبودم، سنگ تموم گذاشتی
نمی تونم دل بِکنم، جدایی خیلی سخته!
بدرقه رفتن اینطوری، خدایی خیلی سخته!
ماه رمضون کجا میری!؟ نرو دلم می گیره
از این به بعد باز غروبا، بی تو دلم می گیره
تا سال بعد چیکار کنم! زنده شاید نباشم
با چشم گریون دوباره، از تو باید جداشم
حرف جدایی که میشه، دلم عزا می گیره
دلم به یادِ روضه های کربلا می گیره
**
حسین من نرو بمون، سایه ی روسرم باش
حالا که عباس ندارم، پناه این حرم باش
دلم شده پشتِ سرت، مثل موهات پریشون
خودت بگو چیکار کنم، تنها تو این بیابون
د
گریه می بارم من،زبس گنهكارم من
خجالت از احسانِ،تو مهربان دارم من
یا حبیب الباكین،یا حبیب الباكین
بنازم احسانت را، عشق به مهمانت را
به خانه ات ره دادی، عبد پریشانت را
یا قدیم الاحسان،یا قدیم الاحسان
خار به گلشن دارم،دِین به گردن دارم
اگر خریداری تو، جُرم و گنه من دارم
یا اله العاصین،یا اله العاصین
دیدم از بی عاری، خسارت ِ بسیاری
بیا و خوشحالم كن، به لحظه ی افطاری
فرمود:بنده ی ما دم افطار اول خدا می بخشتش،به خاطر این میگه:لقمه ی اول و بگو: یا واسع المغفره. خدا به موسی فرمود: اگر پرده كنار بره، بندهام بدونن من چقدر دوستشون دارم، همشون میمیرند. العفو...
یاالهی العفو،یا الهی العفو
من گدایی پستم، كه
رمضان تو کتاب دعای منی
به خدا تو بهشت خدای منی
ماه پیغمبر، ماه مولایی
ماه زهرایی ماه زهرایی
یا کریم العفو یا کریم العفو
رمضان رمضان تو بهار منی
تو قرار دل بی قرار منی
تو مه توبه مه غفرانی
تو مه ذکر و مه قرآنی
یا کریم العفو یا کریم العفو
ای خدا به جلال تو و عزتت
آمدم بر سر سفره ی رحمتت
بنده ی احسان توأم یا رب
هر که ام مهمان توأم یا رب
یا کریم العفو یا کریم العفو
تو بده قدرتم که گنه نکنم
از گنه نامه ام را سیه نکنم
گر چه شرمنده ز گنه هستم
به تو دل بستم به تو دل بستم
یا کریم العفو یا کریم العفو
اللهم ربّ شهر رمضان، الّذب انزلتَ فیه القرآن، وافترضتَ عَلی عبادک فیه الصیام، و ارزُقنی حَجَّ بیتِک الحر
#سلام_بر_ماه_عزیز_رمضان
السّلام ای ماهِ رحمت السّلام
ماهِ خیر و ماهِ برکت السّلام
السّلام ای ماهِ محبوبِ خدا
بندگانِ عاشق و خوبِ خدا
السّلام ای ماهِ قرآنِ کریم
ماهِ بِسم الله الرحمنِ الرحیم
السّلام ای ماهِ تسبیح و ثنا
ماهِ عشق و ماهِ قرآن و دعا
السّلام ای روزه دارانِ خدا
میهمانانِ سرِ خوانِ خدا
السّلام ای لاله زارِ بی بدیل
ماهِ پیوندِ خداوندِ جلیل
السّلام ای بارشِ انوارِ حق
روی ماهت جلوه ی دیدارِ حق
السّلام ای خوانِ افطار و سحر
ربّنای شوق با چشمانِ تر
السّلام ای جویبارِ منزلت
ای شبِِ قدرِ سراسر معرفت
السّلام ای حرمت ایمان ما
ای نزولِ کوثرِ قرآنِ ما
السّلام ای ماهِ خوش بخت و سعید
هر
خبر آمد که بهار دل ما آمده است
مژده ی کم شدن فاصله ها آمده است
باز از عرش خداوند ندا آمده است
بندگان ماه خدا، ماه خدا آمده است
من که پابند هوس ها و گناهم چه کنم؟
نفسِ سوخته ای در تهِ چاهم چه کنم؟
خبر آمد که کریم آمد و در واشده است
سفره پرداز قدیم آمد و در وا شده است
اسم رحمان و رحیم آمد و در وا شده است
درد عصیان مرا خویش مداوا شده است
آی مردم به خدا ربِّ رحیمی داریم
سجده آرید، خداوند کریمی داریم
ای که بخشدنده ی هر جرم و گناهی، العفو
به پشیمان شدگان نیز پناهی، العفو
من پشیمان شده ام؛ نیم نگاهی، العفو
یا الهیّ و الهیّ و الهی العفو
سائلی را به سر سفره ی خود راه بده
من گدای توأم ای حضرت الله- بده!
اللّهم رب شهر رمضان...
دل برای دیدنت... ( سبک:ای همه نیروی لشکرم...)
دعای عجّل فرج شده، ذکر لبم ذکر لبم
ز هجر تو تیره شد آقا، روز و شبم روز و شبم
عمریه من به جستجویت
مست مستم من از سبویت
کاشکی یک دم آقای خوبم
ن نشینم به روبرویت
یابن زهرا ای گل طاها
دل برای دیدنت آقا، پر می زنه پر می زنه
به دشت و صحرا سر می زنه سر می-زنه
ای تو مرهم به هر غم و درد بی تو آه به سینه ها سرد
یابن زهرا جان اباالفضل
صبح این جمعه آقا برگرد
یابن زهرا ای گل طاها
یابن الحسن؛ امشب شب دوم ماه مبارک رمضان است، امشب موقع افطار ؛ قبل از این که افطار رو باز کنم گفتم: السلام علیک یا ابا صالح المهدی، خوش به حال اونی که افطار در
اللّهم ربّ شهر رمضان...
دلت را خانه ی ما کن، مصفا کردنش با من
به ما درد دل افشا کن، مداوا کردنش با من
اگر گم کرده ای ای دل، کلید استجابت را
بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من
بیفشان قطره ی اشکی، که من هستم خریدارش
بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من
اگر درها به رویت بسته شد دل بر مکن بازآ
درِ این خانه دَقُّ الباب کن، واکردنش با من
به من گو حاجت خود را، اجابت می کنم آنی
طلب کن آنچه می-خواهی، مهیّا کردنش با من
بیا قبل از وقوع مرگ، روشن کن حسابت را
بیاور نیک و بد را، جمع و منها کردنش با من
چو خوردی روزی امروز، ما را شکر نعمت کن
غم فردا مخور تأمین فردا کردنش با من
به قرآن آیه ی رحمت، فراوان
اللّهم ربّ شهر رمضان...
خدایا بنده ی ناچیز و پستم، یارب العفو
که توبه کردم و توبه شکستم، یارب العفو
گذر از ما الهی
که بر ما تکیه-گاهی
ندارم کوله باری
به جز روی سیاهی
به درگاه تو، ندارم به جز، گناه بی شماره
تو بخشنده ای، ببخشا مرا، براتو کار نداره
***
خودت گفتی خدایا، توبه-ام را می-پذیری
اگر صد مرتبه، توبه شکستم، دست گیری
نمک خوردم خدایا
نمکدان را شکستم
هزاران توبه کردم
ولی عهدم گسستم
به نامه خدا، ندارم به جز، ثوابی رب داور
مسوزان مرا، به روز جزا، به پیش خصم حیدر
خدایا توی دعای مجیر این طور باهات حرف می-زنیم:
سبحانک یا الله، تعالیت یا رحمن، اَجِرنا مِن النار یا رب
سبحانک یا رحیم، تعالیت یا کریم
اللّهم ربّ شهر رمضان...
ای صد هزار جان گرامی فدای تو
عالم کم است زان که شود رو نمای تو
نامت همیشه و هر جاست ورد لب
خالی بُود میان همه لیک جای تو
از درگهت نروم جای دیگری
پر می زند دلم به خدا در هوای تو
روزی که می رسی همه ی خلق و انبیا
امیدوار تا که شوند در لوای تو
خوش باشد این دلم که شود ایها العزیز
روز فرج سیاهی لشگر برای تو
ناقابل است جان من و مثل من ولی
ای صد هزار جان گرامی فدای تو
آقا جان؛ یابن الحسن، همیشه و هر کجا که من می روم از شما دم می زنم؛ دلم خوشه که می گم منم یکی از نوکرای شما هستم. آقا جانم دلم به این خوشه که روز ظهور شما منم یکی از یاران شما باشم؛ یا اقلاً اگر جزو یاران شما نباشم
اللّهم ربّ شهر رمضان...
من بنده ی پر جرم و گناهم
بر درگه تو چه روسیاهم
من آمده ام خدای خوبم
تا آنکه دهی مرا پناهم
یا رب تو ببخشا، جرم و گنهم را
من بنده ی پستم، تو ربّ تعالی
صد مرتبه توبه ام شکستم
عهد کردم و عهد خود گسستم
ترسم که بمیرم و نباشد
جز جرم و گنه چیزی به دستم
یا رب به حسین الهی العفو
یا رب مددی گناه بسیار
من بنده ام و عبد خطاکار
یا رب تو مکن مُشت مرا باز
زیرا که تویی خدای ستار
من طاقت دوزخ، یا رب که ندارم
امّید عطا و ، بخشش ز تو دارم
صد مرتبه توبه ام شکستم
عهد کردم و عهد خود گسستم
ترسم که بمیرم و نباشد
جز جرم و گنه چیزی به دستم
یا رب به حسین الهی العفو
خدایا من بنده ی بد تو هستم که تو
اللّهم رب شهر رمضان...
حسرت دیدن روی ماهتو به سینه دارم
بی تو بی صبر و شکیبم، تویی تو صبر و قرارم
ای حبیبم ای طبیبم، بی تو من اسیر غم هام
بی تو من توی دو عالم، به خدا تنهای تنهام
بذر عشقت رو تو قلبم، کاشته ام ای گل زهرا
دربدر دوونم آقا، از پی ات به کوه و صحرا
خیمه تو بر پا نمودی ، تو کدوم محله آقا
سر بزاریم روی پاتو ، برسیم به آرزوها
شنیدم روز ظهورت، نزدیکه نزدیکه آقا
انگاری خدا نموده، برگه ی فرج رو امضا
برای کربلا رفتن، دلمون چه تنگه تنگه
شنیدم کربلا رفتن، آقا جون با تو قشنگه
آقا جان یابن الحسن؛ امشب شب هفتم ماه رمضانه، می خوام تو رو به شش ماهه ی ابی عبدالله قسمت بدم که توبه ی ما را بپذیری و
اللّهم رب شهر رمضان...
حسرت دیدن روی ماهتو به سینه دارم
بی تو بی صبر و شکیبم، تویی تو صبر و قرارم
ای حبیبم ای طبیبم، بی تو من اسیر غم هام
بی تو من توی دو عالم، به خدا تنهای تنهام
بذر عشقت رو تو قلبم، کاشته ام ای گل زهرا
دربدر دوونم آقا، از پی ات به کوه و صحرا
خیمه تو بر پا نمودی ، تو کدوم محله آقا
سر بزاریم روی پاتو ، برسیم به آرزوها
شنیدم روز ظهورت، نزدیکه نزدیکه آقا
انگاری خدا نموده، برگه ی فرج رو امضا
برای کربلا رفتن، دلمون چه تنگه تنگه
شنیدم کربلا رفتن، آقا جون با تو قشنگه
آقا جان یابن الحسن؛ امشب شب هفتم ماه رمضانه، می خوام تو رو به شش ماهه ی ابی عبدالله قسمت بدم که توبه ی ما را بپذیری و
اللّهم ربّ شهر رمضان...
بارگاهت بارگاه کبریا
سرخوش از تو انبیا و اولیا
دست حق بر روی قلب من نوشت
دین تو عشق علی موسی الرضا
یا علی موسی الرضا دل مرده ام
حاجت این دل به نام تو روا
گر تو را خوانم خدا، کفر است کفر
نیستی اما ز رب خود جدا
بی عصا اعجاز موسی می کنی
می دهد عیسی به ذکر تو شفا
سفره ی خوانت ز بس گسترده است
حاتم طایی سر خوانت گدا
می برد دل از تمام زائران
پنجره فولاد و ایوان طلا
مس بُدم با یک نگاهت گشته ام
همچو تیغ مرد سلمانی طلا
همچو آهو ای رئوف اهل بیت
تو شفیعم باش در روز جزا
عارف حقّ توأم شمس شموس
یادگاری ده برات کربلا
خدایا تو رو به حق علی بن موسی الرضا قسم می دم توی این شب نهم ماه رمضو
اللّهم ربّ شهر رمضان...
شنو صدای اِغفر ذنوبم
استغفر الله ربّی اَتوبم
به ناله های صبح و غروبم
ببخش یا رب، گناه ما را
الهی العفو به حق زهرا
رویم سیاه و شرمنده هستم
صد مرتبه توبه ام شکستم
عهدی که کردم خودم گسستم
امید بخشش دارم خدایا
الهی العفو به حق زهرا
آمد خدایا ماه رمضان
ماه صیام و نزول قرآن
ماه قبول توبه ز غفران
خدای رحمان راضی شو از ما
الهی العفو به حق زهرا
امشب شب رحلت جانگداز حضرت خدیجه کبری است، امشب شب بی مادری فاطمه سلام الله علیهاست. امشب آی شیعه ها همه بیاید برای مجلس عزای مادر بی بی دو عالم سنگ تموم بزاریم:
در روز دهم ماه مبارک رمضان سال 10 بعثت، حضرت خدیجه بانویی که تمام ثروتش را در
اللّهم ربّ شهر رمضان...
سحر ندارد شب فراقت
نشسته بر دل، غمی ز داغت
بگو بگیرم ز که سراغت
به جستجویت به کوه و صحرا
ای گل زهرا ای گل زهرا
به کوه و دریا، به دشت و ساحل
که دیدن تو نگشته حاصل
چه بوده آقا دلیل فاصل
یا تو مولا ز پشت ابرا
ای گل زهرا ای گل زهرا
تویی قرار و تویی شکیبم
بدون تو من ، به غم نصیبم
تویی طبیب و تویی حبیبم
ز هجر تو من اسیر غم ها
ای گل زهرا ای گل زهرا
همیشه خواهم من از خدایم
که از غم و درد کند رهایم
عجّل ولیک شده دعایم
الهی گردد ظهورت امضا
ای گل زهرا ای گل زهرا
شب فراقم اگر شود سر
چو دیدن تو شود میسّر
بریم مدینه مزار مادر که قبر زهرا کنی هویدا
ای گل زهرا ای گل زهرا
امشب شب یازدهم
