ماه مبارک رمضان

رمضان ماه شوق و انتظار است
شب جمعه بهار اندر بهار است
خوشا بر بنده دلخسته‏اى كه
در اين ماه خدا شب زنده دار است
به آخر مى‏رسد اين ميهمانى
نگشته اين دل من آسمانى
نديدم دلبر گمگشته ‏ام را
نديدم آن رخ صاحب زمانى
گذشت اين ماه و من كارى نكردم
به عشاق تو غمخوارى نكردم
هميشه يار شيطان شد دل من
امام خويش را يارى نكردم
به جز توبه دگر راهى نمانده
برايم ناله و آهى نمانده
مرا آريد دنبال نگارم
كه تا كويش دگر راهى نمانده
ز يارانم جدا افتادم اى واى
ز كف سرمايه ‏ام را دادم اى واى
الهى كى شود يارم بيايد
كه ازبند غمم آزاد نمايد
كنار دلبرم مى‏ ماندم اى كاش
ز وصف او خطى مى‏ خواندم اى كاش
شب جمعه نجف مى‏ بودم اى وا

• شنبه
• 14
• تیر
• 1393
• ساعت
• 07:47
• نوشته شده توسط
• علی

سر این سفره گدایی چه صفایی دارد
از همه خلق جدایی چه صفایی دارد

او تو را خوانده بیا روی به درگاهش کن
دعوت از سمت خدایی ،چه صفایی دارد

غم و نومیدی از این خانه بدور است بیا
از غم وغصه رهایی چه صفایی دارد

مهربان است وکریم عادت او احسان است
دائما غرق عطایی چه صفایی دارد

شوق دیدار تو دارد پس بدان مهمانی
شوق پرواز و رهایی چه صفایی دارد

مشهد و سفره افطار روی فرش حرم
عطر نان و طعم چایی چه صفایی دارد

شاعر : رسول میثمی

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1393
• ساعت
• 10:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نفس آلوده ی نفسم که هوا می خواهم
عبد شیطان شده ام، آه! خدا می خواهم

نه نمازی، نه نیازی، نه دعایی به لبم
حالت سوز مناجات و دعا می خواهم

هر طبیبی نتوانست مداوام کند
دلم از درد گرفته ست دوا می خواهم

نه هراسم ز عذاب ست و نه شوقم به وصال
کمم این است،کمی خوف و رجا می خواهم

بر سر سفره ی احسان تو خوبان جمعند
بین خوبان سر خوان تو جا می خواهم

گره ی کار به هر واسطه ای وا نشود
ضامنی مثل غریب الغربا می خواهم

روزه بی روضه صفایی که ندارد اصلا
اندکی روضه ی شاه شهدا می خواهم

کشته ی کشته ی اشکم که طلب کردم اشک
طلب عفو جدا، اشک ، جدا می خواهم

به تو دلداه ام ارباب!، که غیر از این نیست
از شما کی طلب غیر شم

• دوشنبه
• 16
• تیر
• 1393
• ساعت
• 15:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کاش من زائر آن صحن و سرایت بودم
شامل مرحمت و لطف و عطایت بودم
کاش در این رمضان ، گوشه ای از صحن شما
یک دهه معتکف کرببلایت بودم ...

شاعر : رضا رسولی

• پنج شنبه
• 19
• تیر
• 1393
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

وقتی خدا خواهد که دستی را بگیرد
حتی منِ آلوده را هم می‌پذیرد
از درب این خانه نمی‌گردد کسی رد
پس خوش به حال هر کسی این‌جا بمیرد
این جا همان جایی که دل را می‌برند و
بیچاره‌ها را با نگاهی می‌خرند و
از دیده‌ی آلوده تا باران می‌آيد
جای عذاب و النّار حق، غفران می‌آید
بر درد بی‌درمان دل درمان می‌آید
زهرا خودش از عرش، از رضوان می‌آید
هر کس الهی بالحسین العفو گوید
پا در کویرش می‌نهد تا گُل بروید
شرمنده‌ هستم بر سر قولم نماندم
یک شب نمازم را برای تو نخواندم
محض رضای تو، گناهی را نراندم!
باید خودم را پای چشمه می‌رساندم
تا این‌که با آن غسل می‌دادم تنم را
از تیرگی‌ها می‌زدودم دامنم را
یک روز اشکی داشتم حال

• دوشنبه
• 23
• تیر
• 1393
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• علی

امان از آنکه گناهان من حساب کنند
دل مرا تهی از شور و التهاب کنند

امان از آنکه برای جزای معصیتم
فرشتگان عذاب خدا شتاب کنند
امان از آنکه به پیش نگاه سرد حسین
غلام و نوکر بی مایه اش عذاب کنند
کجا روم چه کنم گر به جرمِ ظلم وستم
مرا زخانه ی خیر النسا جواب کنند
خدا نیاورد آن لحظه را که در آتش
مرا کنار عدوی علی عقاب کنند
چه هست صورت من لحظه ای که در محشر
به پیش خلق رُخم خالی از نقاب کنند
به رو زحشر پی زینب علی هستم
خدا کند که مرا کلب او خطاب کنند

شاعر : مجید خضرائی

• دوشنبه
• 23
• تیر
• 1393
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• علی

فرقِ مصطفی را تاج ، ذکر یا علی حیدر

کار او شب معراج ، ذکر یا علی حیدر
یا علی مدد حیدر ...
ذکر یا علی حیدر- اوج نیروی زهراست

ذکر ناب یا زهرا ، زور بازوی مولاست
می زند علی هرگه بر سپاهی از اعدا
نقشِ روی سربندش اِکفیانی یا زهرا
با مدد ز یا زهرا بس جنازه می ریزد
از دو تیغ شمشیرش خون تازه می ریزد
در مهارت جنگی ، بین شکار مولا را
دست و پای اعدا و ذوالفقار مولا را
زیر تیغ تیزش نَه ، زیر تیغ اَبرویش
پا و سر که می ریزد ، پای سَرو نیکویش
روز ، روز پیروزی است یا که شب شب بدر است
این سحرگه هِفده ، یا که لیله القدر است
عاشق ولی باید همچنان ولی باشد
شیعة علی همچون مرتضی علی باشد
در صحیفة مومن ذکر یا علی ث

• سه شنبه
• 24
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• علی

خراب آمده ام تا کنی تو آبادم
هزار شکر نگفتم ز چشمت افتادم
خرابِ بادة عَفوَم ببخش رسوا را
مُقّر و معترفم از هزار بیدادم
مَدَد نمی شوم آقا به غیر دستانت
بگیر دست مرا با تمام ایرادم
به نور وجه تو سوگند سخت محتاجم
که هرچه آبرویم داده ای ز کف دادم
من از عِقابِ تو سوی خودت گریزانم
گناه می کنم و باز می کنی یادم
همیشه بندة دربندِ خود صدایم کن
خدا نکرده مکن از اطاعت آزادم
قسم به جان علی در کنار خوان علی
به جز امان علی نیست هیچ امدادم
اگرچه سوی تو آلوده دامن آمده ام
ولی به اسم تو سوگند پاک بنیادم
میان این همه مهمان بعید می دانم
که مفتضح بکنی در میان افرادم
نشاندی اَم به کنار خداییان امّا
هنوز مزّه ندارد

• سه شنبه
• 24
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• علی

با حالی از سوز و گداز آمد گدایت
خدا آمد گدایت
با سوزی از راز و نیاز آمد گدایت
خدا آمد گدایت
من دوره گردم خدا دورت بگردم
الهی العفو
مهمان هر شب آمده ادرکنی یارب
خدا ادرکنی یارب
بَکّاء زینب آمده ادرکنی یارب
خدا ادرکنی یارب
ما را به زهرا قبول کن جان مولا
الهی العفو
مهمان منم مهمان منم تو میزبانی
خدا تو میزبانی
محتاج یک احسان منم تو مهربانی

خدا تو مهربانی
ای رهنمایم نما غرق عطایم
الهی العفو
آمد بهار ناله و آه و مناجات
شده وقت ملاقات
بر دل نوا بر لب دعا با خیل حاجات
شده وقت ملاقات
درک لقایت بده بر این گدایت
الهی العفو
یا رب دلم خو کرده با اَنّی اُحبک
خدا اَنّی اُحبک
در هر سحر خوانم ترا اَنّی اُحبک

• سه شنبه
• 24
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:43
• نوشته شده توسط
• علی

بايد هميشه ربنا يا ربنا كرد
هرشب نشست و خالق خود را صدا كرد
از اين هياهو و شلوغي بار بست و
يك گوشه را با خلوتي غار حرا كرد
پايين نشين بودم مرا بالا كشيدي
جاي مرا يك گوشه چشمت جابجا كرد
مردم چه فكري ميكنند درباره ي من!
بايد كه مشتم را به پيش خلق وا كرد
من معصيت كردم ولي تو رو نكردي
اين پرده پوشي ها مرا چه بي حيا كرد
از اينهمه توبه شكستن خسته هستم
هر دفعه بخشيدي و عبد تو خطا كرد
راه نجات ما فقط حُبِ حسين است
تنها نبايد به عبادت اتكا كرد
وقتي شب جمعه خدا هم زائر ِ توست
بايد فقط سجده به سمت كربلا كرد
آقاي خوبم در ميان روضه هايت
تا گريه كردم مادرت فوراً دعا كرد
تكه حصيري شد نصيبِ شاه عالم
بايد مرا

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• علی

دوباره باز پیچیده تو کوچه ها
ذکر یارب یارب از تو خونه ها
دوباره دلها میگره عطر گل سوسن
کاش شب احیا زنده باشیم بخونیم جوشن
چشامون بنور اقامون بشه روشن
دوباره ذکر ربنا تو لحظه ی افطار
دوباره شوره بندگی تو دلای بیمار
سفره دار دلامونه حیدر کرار
یاحیدردوباره دلا به عشقت بیقراره
یاحیدر نمک سفره ی هر چی روزه داره
یاحیدر رمضون همه صفاشو از تو داره
********
از شراره عشق تو لبریزم من
عالمو با تو بهم میریزم من
خیلی دلتنگم این روزایی که پریشونم
خیلی دلتنگم وقتی تنها زیر بارونم
بیاد مسجد کوفه این شبا میخونم
مولای یا مولا تویی غالب و منم مغلوب
مولای یا مولای توخدایی منم مربوب
رحم کن به بنده هات ای خالق محبو

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 12:41
• نوشته شده توسط
• علی

ماه مهمانی ِ دل شد، زده سو سو رمضان
مثل گل وا شده خوش منظر و خوش بو رمضان
یک سبد عشق و یک سفره ی بی رنگ و ریا
میزبانیست عجب ، مست و غزل گو رمضان
عطر نان در سر ِ این سفره تفاوت دارد
و شکر طعم ِ عسل گشته به کندو رمضان
سر ِ گلدسته ی مسجد غزل سرخ ِ اذان
چو به رقص آمده از شوق ِ هیاهو رمضان
خانه در گردش ِ او کعبه ی چرخان شده است
زده گلبانگ طوافش لب ِ هوهو رمضان
چهره ی ماه نقاب از رخ زیبا برداشت
بی حجاب است دگر ماه پری رو رمضان
سفره انداخت و پرداخت به اعمال بشر
به چه کارند در این ماه ِ ترازو رمضان؟
آسمان شاهد ِ ذکر است و دعاهای زمین
گوش کن شانه زده نغمه ی یاهو رمضان

شاعر : اکرم بهرامچی

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 09:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چشمم به راه آمدن یار مانده است
از نیمه شب گذشته و بیدار مانده است

گفتم که بار خویش سبک تر کنم نشد
وقتم تمام می شود و بار مانده است

در را نبند ، پشت در خانه ات هنوز
یک چند تا گدای گرفتار مانده است

با اینکه از قدیم بدهکار میشود
اینجا گدا هنوز طلبکار مانده است

چشمی به هم زدم رمضان هم تمام شد
رویم ز شرم جانب دیوار مانده است

گرچه وداع با رمضان می رسد به عید
قلب شکسته باز عزادار مانده است

اری وداع لحظه ی تلخ جدایی است
حالا کجا رود دلم انگار مانده است

شاید رود مدینه همانجا که فاطمه
مابین درب خانه و دیوار مانده است

وقت عبور از در خانه نگاه کن
یک تکه پیرهن سر مسمار مانده است

باید دل از مدینه ر

• جمعه
• 7
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 10:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کم کم هلالِ ماهِ خدا می رسد ز راه
اوقاتِ نابِ اهلِ بکاء می رسد ز راه

مهمان کند خدا همگان را به سفره اش
وقتی که ماهِ جود و سخا میرسد ز راه

گُل میکند به لب همه دم ذکر یا علی
زیرا بهارِ اهلِ دعا می رسد ز راه

ماهِ مجیر و جوشن و شب های عاشقی
ماهِ جنون و ماهِ صفا میرسد زِ راه

دستت دراز کن چو گدا سمتِ سفره اش
وقتی گدا به پشتِ گدا میرسد ز راه

امضا کند خدا گذر از نار دم به دم
چون ماهِ توبه ، ماهِ عطا میرسد ز راه

وقتی که ماهِ خوبِ خدا رو کند به ما
فرصت برای ترکِ گناه میرسد ز راه

معلوم میشود که عزیزی به نزدِ حق
وقتی بلا به پشت بلا می رسد ز راه

هر لحظه اش عبادت و هر ساعتش نکو
اوقاتِ سر به سر چو طل

• جمعه
• 22
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 07:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رمضان آمده و غرق گناهم چه کنم
معصیت گشته همه عمر تباهم چه کنم

غل و زنجیر شدم من به هوای نفسم
غافل از ذکر خدایم، ته چاهم چه کنم

لکه های معصیت قلب مرا کرده سیاه
بر سر این سفره با روی سیاهم چه کنم

"یا اله العاصین"پشت و پناه من تویی
آن دمی که نبود پشت و پناهم چه کنم

بارالها به دلم شوق مناجات بده
به حسین تو قسم آخر راهم چه کنم

دلم از حسرت دیدار حرم لبریز است
همه چیزم شده این قلب پر آهم چه کنم

ترسم این است که در ولوله روز جزا
نکند حضرت ارباب نگاهم چه کنم

روح این بنده زمین گیر شده میدانم
بیقرار حرم حضرت شاهم چه کنم

شاعر : محمد زنجانی

• چهارشنبه
• 27
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 10:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ
آی قربون خدای ماه رمضون برم،آی قربونت برم من رو رسوندی به ماه رمضونت. اگه منم مثل دیگران زیر خاك خوابیده بودم. اگه منم مثل دیگران نمی تونستم بیام.
للّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ وَافْتَرَضْتَ على عِبادِكَ فیهِ الصِّیامَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنى حَجَّ بَیْتِكَ الْحَرامِ فى عامى هذا وَ فى كُلِّ عامٍ وَ اغْفِرْ لى تِلْكَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُها غَیْرُكَ یا رَحْمنُ یا عَلاّمُ.
الهی العفو.....
مژده ای منتظران ماه خدا آمده است
ماه شب های مناجات و دعا آمده است
ماه پر مغفرت و رحمت و بركت آم

• چهارشنبه
• 27
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 17:16
• نوشته شده توسط
• علی

شکر خدا یک ماهِ دیگر روزه دارم
یک ماهِ دیگر روزه داری بی قرارم

تا که بیاید ماهِ رحمت ماهِ توبه
یک سال دارم روزها را میشمارم

من غرقِ در موج بدی اما تو یا رب
گفتی بیا یک ماهِ دیگر در کنارم

مهمان نمودی از کرم من را و لیکن
جز معصیت بر درگهت چیزی ندارم

هر جا که من رو میکنم مولا تو هستی
من سوی تو دائم در حرکت در فرارم

کاری کن از غفلت رهایی یابم ای دوست
چون سالها بر دردِ این غفلت دچارم

آری نمیبینم تو را در وقتِ عصیان
وقتی که من یک آینه پر از غبارم

حالم از این دنیا از این عالم گرفته
رحمی کن امشب ای خدا بر حالِ زارم

رحمی نما من را رها کن از بدی ها
اشکی بِده تا بر بدی هایم ببارم

آری بَــدم اما

• چهارشنبه
• 27
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 20:35
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بلبل از دوری گلزار نمیرد چه کند ؟
عاشق از دوری دلدار نمیرد چه کند ؟
خار از شاخه اگر گشت جدا می میرد
از غم دوری گل ، خار نمیرد چه کند ؟
دردمندی که سر کوی طبیبش نبرند
نا امیدانه دل زار نمیرد چه کند ؟
سایه انداخت ، اگر غربت و هجران به سری
دلش از حسرت دیدار نمیرد چه کند ؟
آنکه یک عمر به اغیار دلش خوش بوده
حالی از عشق رخ یار نمیرد چه کند ؟
هر زمان یاد ز الطاف خداوند کند
از سر شرم گنهکار نمیرد چه کند ؟
توبه گر دست دهد با دل این توبه شکن
تا شب از خجلت بسیار نمیرد چه کند ؟
مژده ، شد میکده بر پا و مِی اش حُبِّ علیست
مست این باده ی گلنار نمیرد چه کند ؟
هر دلی قابل آن نیست ، علی دوست شود
هر که شد محرم اس

• پنج شنبه
• 28
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• علی

هنوز زنده ام و فرصت رهایی هست
برای رفتن تا کوی دوست پایی هست
هنوز ذکر علی یا علی به روی لب است
هنوز وقت سحر حرف ربنایی هست
برای روز مبادا که دستمان خالی است
به لطف مادرشان اشک روضه هایی هست
گدایی در این خانه راه قرب خداست
هنوز شکر خدا فرصت گدایی هست
هنوز راه شهادت به روی ما بازاست
همیشه در گذر عشق کربلایی هست
من از نکیر و سوال و جواب می ترسم
دلم خوش است در آن لحظه ها رضایی هست...
هنوز ذکر بُنیّ به گوش می آید
هنوز در ته گودال هم صدایی هست
یکی نبود بگوید دگر نزن نامرد
میان این همه نیزه شکسته جایی هست؟!
اگر که پشت سر نائبش قدم بزنیم
برای یار سپاهش شدن رجایی هست

شاعر : حسین ایزدی

• پنج شنبه
• 28
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• علی

خراب کرده ام آقا خودت درستش کن
امید آخر دنیا خودت درستش کن
نمانده پشت سر من پلی که برگردم
خراب کرده ام آقا خودت درستش کن
ببین چگونه به هم خورده کار من ماندم
به حق حضرت زهرا خودت درستش کن
گرفت دست مرا هرکسی ، زمینم زد
شکست بال و پرم را خودت درستش کن
سفال توبه خود را شکسته ام از بس
تر ک ترک شده اما خودت درستش کن
اگرچه پیش تو در خلوت آبرویم رفت
برای محشر کبری خودت درستش کن
ثمر نداده درخت الهی العفوم
به پیش صاحب نجوا خودت درستش کن
شکسته بال و پر من ولی دلم تنگ است
سفر به کرببلا را خودت درستش کن

شاعر : موسی علیمرادی

• پنج شنبه
• 28
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• علی

کجاست اهل دلی که نگاه ما بکند
برای حال خراب دلم دعا بکند
کجاست خبره طبیبی که کیمیا داند
مس وجود مرا بهتر از طلا بکند
به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به یک نگاه مرا بنده خدا بکند
همین که داد و فغانم بلندشد دیدم
جناب خواجه شیراز این ندا بکند:
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
مرا بگیر و در خانه ات مقیمم کن
چقدر عبد فراری بروبیا بکند...
... به کارمن گره کور خورده است اما
گشایش از گره ام ذکر یارضا بکند
چه می شود شب جمعه یکی ز کرب و بلا
حواله ای بفرستد مرا صدا بکند
چه می شود که در آن جمعه عبد بی سر و پا
نماز صبح به موعود اقتدا بکند

شاعر : حسین ایزدی

• پنج شنبه
• 28
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• علی

رحم دار، رحم نه اینکه نشانم نمی دهند
با دست رعشه دار عنانم نمی دهند
یا در بساط زنده دلان نیست آشتی
یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد
من زیر بال معصیتم ضعف کرده ام
زانو به عزم توبه توانم نمی دهد
رفتم که واکنم لب خود را به شکوه ات
شکر خدا که گریه امانم نمی دهد
در سود آرزوی خودم حبس گشته ام
اینجاست آنچه غیر زیانم نمی دهد
آباد باد خانه این دیده ی خراب
زیرا جز او صفا به روانم نمی دهد
ما را کفن نکرده به پاکی قبول کن
ور نه نکیر و منکر امانم نمی دهد
حضرت فرمود: وقتی نکیر و منکر از مرده سوال میکنن، لال میشه، هی میگن: من ربک، من کتابک، من امامک، من قبلتک، خدا کنه لااقل بتونیم یه حسین بگیم...
ترسم که مرده

• پنج شنبه
• 28
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 12:54
• نوشته شده توسط
• علی

ای چرب ز مدح تو زبان ها به دهان ها
لکنت زده ی مدحت تو چرب زبان ها
ما رفته ز خود آمده بودیم که ناگاه
جوشید ز شش سمت بروها و بمان ها
افغان خراشیده به نی یافت تراشی
صیقلکده ی بانگ کلیمند شبان ها
لب تشنگی از حرمت و حرمان دو مقام است
یک روز محرم نشوند این رمضان ها
در شهر کسی نیست که چیزی نفروشد
در راسته ی ما همه بازند دکان ها
توضیح بتان نیز همان ستر بتان است
در پرده ی ناموس حجازند اذان ها

شاعر : محمد سهرابی

• جمعه
• 29
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 05:29
• نوشته شده توسط
• علی

توبه به لب دارد قرار ندارد
فکر از آغوش تو فرار ندارد
خسته ز افعال آمده که ببینی
غیر خودت با کسی که کار ندارد
حال بکش پرده ای به روی گناهش
عبد گنهکار که هوار ندارد
فکر زدن را مکن به روز قیامت
چوب زدن هم که افتخار ندارد
لااقل اینجا بزن نه پیش مغیره
در بر اعدا زدن که جار ندارد
روز قیامت اگر کنار حسین است
آتش سوزنده اعتبار ندارد
آتش اگر گر گرفته، از غم یار است
آتش عشق حسین مهار ندارد
گریه کن روضه های حضرت زهرا
صورتش از معصیت غبار ندارد

شاعر : رضا باقریان

• جمعه
• 29
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• علی

شاید کسی حال مرا پرسیده باشد
یا اشک چشمان ترم را دیده باشد
حق دارد این قلبی که مهمان خدا بود
از دوری ماه خدا رنجیده باشد
کِی می رسد تا آسمان ها ... بنده ای که
در گوشه ی زندان تن پوسیده باشد؟!!!
پیروز میدان جهاد روزه داری ست
هرکس که با نفس خودش جنگیده باشد
فطر آمده تا فطرت خود را بیابیم
گمگشته ای که روشنای دیده باشد
امکان ندارد سفره دار ماه غفران
تا این زمان ما را نیامرزیده باشد
شاید خدا در لحظه های روشن قدر
ما را به عشق مرتضی بخشیده باشد
بخشیده خواهد شد کسی که بین روضه
بر روی گونه اشک غم باریده باشد
رمز شروع گریه با ذکر حسین است
چشمی اگر چون چشمه ای خشکیده باشد
دنیا ندیده تا به حالا پیکری را .

• جمعه
• 29
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• علی

بى تو درخت ميوه هم بدون بار مي شود
گل بدون باغبان شبيه خار مي شود
ماسر و وضع خويش را اين دو سه شب نديده ايم
گرد و غبار که رسيد آينه تار مي شود
من از پياده بودن خودم پياده تر شدم
خوشا بحال آن که شب به شب سوار مي شود
گفت بيا اگر چه صد دفعه شکست توبه ات
توبه من که بيش از هزار بار مي شود!
اين گره اى که من زدم واشدنش بعيد نيست
بدست من نمي شود، بدست يار مي شود
تکيه نمي کنم ازين به بعد به توان خويش
بنده که خسته شد، خدا دست به کار مي شود
مگير گرمى محبت على و آل را
کار همه بدون آفتاب زار مي شود

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• جمعه
• 29
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 06:24
• نوشته شده توسط
• علی

نفس امّاره مرا اهل خطا کرد خدا
غفلت از تو بنگر باز چها کرد خدا

پرده انداخت میان من تو این دنیا
این عجوزه چه مرا از تو جدا کرد خدا

تا هلال رمضان بار دگر ظاهر شد
لب این بنده ی شرمنده صدا کرد خدا

چشم وا کردم و دیدم که کنارت هستم
لطف تو باز مرا اهل دعا کرد خدا

لقمه ی عفو تو این عبد گنهکارت را
بر سر سفره ات انگشت نما کرد خدا

من کجا؟ ناله کجا؟ اشک کجا؟ دل را باز
روضه ی کرببلا اهل بکا کرد

این که بخشیده شدم کار حسین است فقط
باز هم روضه ی ارباب چها کرد خدا

پیش زینب، سر او را که روی نیزه نشاند
بدنش را وسط دشت رها کرد

• چهارشنبه
• 3
• تیر
• 1394
• ساعت
• 22:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شبای ماهِ رمضون دلم میخواد گریه کنم
مثِ ابرِ آسمون دلم میخواد گریه کنم

دو سه شب گذشته از ماهِ دعا ماهِ صفا
من و رد نکن خدا قسم به شاهِ کربلا

مهمونم کردی خدا، مهمونِ ماهِ عاشقی
تو‌خودت یادم دادی قانون و راهِ عاشقی

من نمک خوردم، نمکدونو شکوندم آی خدا
حالا اومدم بگم پشیمونم به مرتضی

منم و یه کوله باری از گناه خدای من
منو از دست گناه نما جدا خدای من

میخوام امشبو بخونم از یه دخترِ غمین
همونی که خورده سیلی از جفا زِ دستِ کین

تو خرابه هی میگفت بابا بابا بابا بابا
بمیرم کی سرتو کرده جدا بابا بابا

می زدن تو صورتم حرومی های بی حیا
آتیش از کینه زدن بابا جونم به خیمه ها

نبودی حرومی ها به قصد کُشت

• چهارشنبه
• 3
• تیر
• 1394
• ساعت
• 22:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

روز سختي تازه ميفهمي هوادار تو کيست ؟
بي کس و درمانده وقتي ميشوي يار تو کيست ؟
مشتري وقتي که بسيار است ٬ سرگرمي ولي
در کسادي تازه ميفهمي خريدار تو کيست ؟
دست و پايت نه ، در آن روزي که قلبت بشکند
تازه در آن موقع ميداني مددکار تو کيست ؟
هرکسي آيد عيادت آخر شب ميرود
تازه آن هنگام ميفهمي پرستار تو کيست ؟
ميرسد روزي که اطرافت نمي ماند کسي !
آن زمان پي ميبري يار وفادار تو کيست !
پيش پايت يک نفر خود را به آتش ميکشد !
تازه ميفهمي که دهقان فداکار تو کيست ؟
ميروي يک روز از اين شهر و مي ميرد کسي !
تازه در آن روز ميفهمي گرفتار تو کيست

شاعر : رضا باقریان

• شنبه
• 6
• تیر
• 1394
• ساعت
• 09:04
• نوشته شده توسط
• علی

گفتم منم اهل خطا، گفتی که بخشیدم، بیا
گفتم شکستم توبه ها، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم شکسته بالم و پیش نگاهت لالم و
الکن شدم وقت دعا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که ای ستّار من، ای حضرت غفّار من
من بر خودم کردم جفا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم ز خوبی خالی ام، من دانه ای پوشالی ام
بنگر تهیدستم خدا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که احوالم بد است، از بس گناهم بی حد است
بخشیده ای این بنده را؟! گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که نفسم سرکش است، جایم درون آتش است
أِغفرلنا، أِغفرلنا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم دخیل کوثرم، من عاشق پیغمبرم
هستم محب مرتضا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که نالان می شوم، مانند باران می شوم
با

• یکشنبه
• 7
• تیر
• 1394
• ساعت
• 17:57
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار