پرورده‌ی دامان شما خون شهید
پیغام رسد ز روی گلگون شهید
از ماذنه‌ها بعد اذان بانگ زنید
عالم بخدا شده‌ست مدیون شهید
شاعر : مرتضی محمودپور
دیگه واسه بُغضای پی در پی
دنباله چاره م راه حل میخوام
دنباله آغوش تو میگردم
خیلی هوا سرده بغل میخوام
با اولین برف بدون تو
داره زمستون باورم میشه
تا باغچه ی خونه داره کم کم
هم رنگ موی مادرم میشه
برعکس یلدای همه سالآ
جات خالیه امسال بابایی!
یك روضه تو آشپزخونه برپاست
یك روضه تو هال پذیرایی
این قدر خونه بی تو روزاش تلخه
این قدر خونه بی تو شباش سرده
که مادرم با دست خالی باز
امشب برام کرسی درست کرده
باید یکی باشه کمک حالش
وقتی نیازه به کمک داره
مثل انار سفره ی امشب
دیوار قلب من ترک داره
غم روزگارشو سیاه کرده
تنها تو سینه ش غصه میجوشه
از وقتی رفتی از پیشم ، مادر
رنگ گلی دیگه نمیپوشه
چند وقته ک
ای یارحسین سردار حسین
چشمت روشن از دیدار حسین
خوش اومدی ای مرغ سحر
خوش اومدی ای یار از سفر
پاشو نگاه کن ای پهلوون که داده خون تو ثمر
پاشو از سفر بگو
از سوز جگر بگو
از دیدار با حسین تو لحظه ی آخر بگو
ای سردار بی سرم
ای برادرم یاس پرپرم
غوغا کردی ای سرباز حرم
سلام ما بر خون سرت
به جسم پر زخم اطهرت
سلام ما بر حلقوم و برهمه رگای حنجرت
ای کبوترشهید
ای لاله ی رو سفید
می خونیم با قلب خون خدا رو شکر جسمت رسید
ای سردار بی سرم
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
عاشقان باز درِ باغِ شهادت باز است
آسمان منتظرِ یک دو پَرِ پرواز است
رجعتِ سرخ بِه از رفتنِ بی هنگام است
گوش دارید که از عرش همین آواز است
هر کسی لایقِ ایثار و شهادت نشود
این سند پیشِ خداوندِ جهان یک راز است
آرزومندی عشّاق به پیمانه ی اوست
ساغرِ دلکشِ ساقے است، کِه را دمساز است
رقص در شعله ی خون کارِ شهیدان باشد
کارِ ققنوس در این سوختنش اعجاز است!
شاعر : هستی محرابی
هر شب از کوچه ی تو بوی شقایق آید
از دعای سحرت ناله ی عاشق آید
بَه چه زودی به بهار آمده ای ای گل من؟
این چنین از چمنت عطر حقایق آید؟
باید از گنبد و گلدسته اذان تو شنید
تا سر از کعبه ی تو جلوه ی صادق آید
یارب این نغمه ی خوش سازِ کدام حنجره است؟
که به هنگام سحر گوش خلایق آید!
شاعر : هستی محرابی
پرستوی مهاجر رفت و دگر نیامد
این انتظارِ سنگین آخر به سر نیامد
گویند این پرستو بال و پَرش شکسته
از سرنوشت و حالش ما را خبر نیامد
از او که سوخته یکسر در شعله های آتش
یک تکه استخوان هم از دست و سر نیامد
چشمانِ خسته ی ما دائم به انتظار است
از راست دیده ی ما نورِ بصر نیامد
صبر و توان نمانده ما را از این جدایی
این شامِ سردِ ما را آخر سحر نیامد
از جسمِ چاک چاکت دیگر نشانه ای نیست
جز آهِ سرد ما را از سینه بر نیامد
ما مانده ایم اینجا، او در هوای دیدار
باجانِ عاشقِ خود رفت و دگر نیامد
شاعر : هستی محرابی
به احترام شهداء بدرقه‌ی راهیان نور
ابتدایش دو کوهه چند نقطه...
آخرش پر شکوهه چند نقطه...
ابتدایش نهال سبزی بود
انتهایش شکوفه چند نقطه...
چفیه ساک و تکان دستی بود
گوئیا این مسافر عشق است
بندهای تعلقش وا شد
اولین گام و ظاهر عشق است
بسته بودش به سر چو سربندی
روی آن نقش بسته یا زهرا
کربلا مقصدش! نمیدانم.....
روی دست همه پس از چندی
این گل پرپر است!نه گل نیست
لاله‌ی بین این گلستان است
این تمام شرف،همه مردیست
بر تن نیمه جان من جان است
سفره‌ی هفت سین واین عکست
چقدر سینهای برعکسی
سوره فجر شد گواه تو و
نقش بسته به تارک عکست
این شکوه تمام ایمان است
اسوه،الگوی مرد آزاده
عاقبت برگه گشته دریا و...
رفت تا ا
خیز ای سروِ زمین خورده بهار آمده است
نرگس و نسترن و لاله به بار آمده است
خیز ای سروِ زمین خورده پرستوی دلم
بین کز دشت و دمن بویِ نگار آمده است!
مردی از خطه‌ی شهرری
سید اهل قلم راوی ایثار و جهاد
برهمه‌اهل‌طریقت عاشقی‌را یاد داد
باصدای‌عرشیش‌گوش‌شهیدان‌آشناست
تاقیامت روح‌پاکش در‌بهشت آزاد باد
شهیدان نماز جمعه
به سال شصت وسه در شهرتهران
منافقها جنایت آفریدند
حقیرانه به بمبی انفجاری
نماز جمعه را در خون کشیدند
مصلینی به جسمی پاره پاره
حسینی گشته ودر خون تپیدند
نماز جمعه شد معراج آنها
به سوی عرش بالا پر کشیدند
به دلها بود آمال شهادت
به نقد جان شهادت را خریدند
همه آنها به نفسی مطمئنه
ندای ارجعی از حق شنیدند
عبادا...بودند وبهشتی
به مرز قربةالهی رسیدند
شهیدان نماز جمعه،محشر
همه در پیش زهرا روسفیدند
شاعر:اسماعیل تقوایی
به یاد شهیدان
سوم خرداد
روز آزادی خرمشهر
به یاد شهیدان غلطان بخون
به عشاق رفته به مرز جنون
به آنانکه خود را فدا کرده اند
از این کار حق را رضا کرده‌اند
به یاد شهیدان فتح و ظفر
شهیدان مظلوم خونین شهر
به یاد شهیدان ام الرصاص
همان لاله رویانِ چون عطر یاس
شهیدان غواص بی بال و پر
که‌بادست‌بسته به موج خطر
زدند دل به دریای خون و بلا
به یاد علی اکبر کربلا
به یاد هویزه نشینان هور
به‌اشک وبه‌آه وبه‌شعروشعور
شهیدان خونینِ بازی دراز
که باخون نوشتند وقت نماز
(حسینی بمان حسین بمیر
امیری حسینًُ و نعم‌الامیر)
نابودیت ای ظلم! رقم خواهد خورد
بدجور معادله به هم خواهد خورد!
ما سنّی و شیعه، منتقم می آییم
نام تو از این زمین، قلم خواهد خورد
ز دشت پیکر خود لاله چیدند
جمال عشق را با خون کشیدند
ز بس در خودشناسی پیش رفتند
خدا را با دو چشم خویش دیدند
سلام ای شیرمردان مریوان
شهیدان حریم مرزایران
به قطره قطره خون خودنوشتید
که جان مافدای خاک ایران
این چه خونیست که در شاهرگِ غیرتِ توست؟
این چه عشقیست که در جوهره ی خلقتِ توست
این چه لطفیست، چه فخریست خدا داند و بس
حنجر و خنجر و مقتل همه در قسمتِ توست!
#شهید_محسن_حججی
#شهید_بی_سر
#هستی_محرابی
زبان قاصر از وصف ایثارتان
جهان مات آن ذات و کردارتان
خدایی شماها کجا ما کجا
همه سر به زیریم و شرمسارتان
شما همدم شاه شاهان شدید
ملائک غلامان دربارتان
ولی من سراپا شدم معصیت
شدم مایه ی حزن و سربارتان
شما پر کشیدید تا عرش حق
فدای دوچشمان بیدارتان
شما یار صاحب زمان گشته اید
عجب خالصانه بود کارتان
شما پیرو راه حق بوده اید
ابالفضل سقاست دلدارتان
ببخشید اگر خونتان شد لگد
اگر از میان رفته پندارتان
به حال من بد دعا کن شهید
که حرفم شود مثل گفتارتان
شود راه من راه مردان حق
بَرم بهره از کار و رفتارتان
بیا و به خوابم نصیحت بکن
که من تشته ام بهر دیدارتان
وحید زحمت کش شهری
هنوز اندیشه ی پرواز داریم
هزاران قمری سرباز داریم
شقایق، لاله، رز؛ کودک، جوان، پیر
شهید این بار از اهواز داریم
باعشق وامید گرکه الفت داریم
درعرصۀ عشق شوروغیرت داریم
ازسایۀ تردید برون می آئیم
هرجا که چراغی از بصیرت داریم
ای دل وضو بگیر و بیا وقت طاعت است
بشکن به یاد او که شکستن عبادت است
یک لحظه بی حسین بمانی مصیبت است
آزاده باش این دوسه روزی که فرصت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
در این جهان که معرکه نور و ظلمت است
از سرگذشتن حججی ها سعادت است
اینگونه رفتن از پی یک عمر خدمت است
عمری مجاهدت که پر از شور و همت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
آن کس شود شهید که او را لیاقت است
اهل تلاش و صدق و وفا و امانت است
او را به خانه رسم گذشت و محبت است
در سفره عطر نان حلال است و برکت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
اوج صلابت اس
هرموشکی از تو یادگار است حسن
چون غرّش تیغ ذوالفقار است حسن
لرزیده ز دستْ رنج تو اسراییل
نام تو شهید اقتدار است حسن
جاریست در زلالی این دشت آسمان
با این حساب سهم زمین «هشت آسمان»
اینجا پرنده‌های زیادی رها شدند
باید خطاب کرد به این دشت: «آسمان!»
دشتی که در قدم قدم خاک روشنش
دنبال رد پای خدا گشت آسمان
در پیشواز آن همه پرواز بارها
تا این دیار آمد و برگشت آسمان
ای دشت بر غروب تو سوگند لحظه‌ای
از خون کشتگان تو نگذشت آسمان
با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوش‌سرانجام شدند
از داغ غمت، خوشا شهیدانی که
با پهلوی تیر خورده گمنام شدند
عملیات والفجر هشت در ساعت 10: 22 دقیقه روز 20/11/1364 آغاز شد. سپاهِ اسلام، با عبور از عرضِ رودخانه وحشی"اروند" شهرِ استراتژیک "فاو" را آزاد کرد. رزمندگان اسلام، در طول دو سال و چند ماهی که بر "فاو" حاکمیت داشتند، این شهر را "فاطمیه" نام نهادند.
سرمای بهمن ماه گرمائی گرفته
با لاله های سرخ زیبائی گرفته
تا صحبت از دریادلان گویم, دل من
در ساحل اروند مأوائی گرفته
*
یاد بدن هائی که بی سر بین دشت است
یا در دل اروند رفته برنگشته است
با رمز یا زهرا دلم مهمان فاو است
این روزها یادآور والفجر هشت است
*
صدها صدف را موج دریا بُرد با خود
مادر, پسرها را چه زیبا برد با خود
هر کس که داغ قبر گم گشته به
#تقدیم_به_کبوتران_خونین_بال_وطنم
#شهدای_واقعه_تروریستی_پرسنل_سپاه
?️رباعی(اول)
خوشا آنان حسینی وار رفتند
کفن پوش از پی دیدار رفتند
چوسیمرغ حقیقت پر گشودند
به سوی یار خود خونبار رفتند
....................................
?️رباعی (دوم)
خوشا آنان که بی سر، پَر کشیدند
جنون عشق در دفتر کشیدند
به کام زخمی از دستان ساقی
شرابِ عاشقی را سر کشیدند!
.............................
?️رباعی(سوم)
خوشا آنان که چون پروانه رفتند
طوافِ شمعِ او جانانه رفتند
خوشا آنان سراپا مست و مجنون
که نوشیدند از این پیمانه رفتند!
#ایران_تسلیت
#هستی_محرابی
#لاله_های_سرخ_وطنم
هر چند که این ظلم و ستم تکراریست
امّا به دلِ شیعه چه زخمِ کاریست
تا داعشِ ملعون نشود محو بدان
این خونِ تو در رگِ زمانه جاریست
#ایران_تسلیت
#هستی_محرابی
دلم خونه چن وقته از رفتنت
چشام از غمت خیس و بارونیه
چه غوغاییه این شبا کربلا
میون شهیدا چه مهمونیه
رفیق شهیدم چه جات خالیه
تو رفتی و غم با دلم مونسه
شده شهرمون خونه ی ماتمت
چه سخته که این خونه بی یونسه
بدون تو هیأت پر از ماتمه
شدی آسمونی تو از بینمون
یه عمری پای روضه ها سوختی
که حالا برامون شدی روضه خون
خداحافظ ای داغ بی انتها
خداحافظ ای پیکر سوخته
چه رازی تو چشماته که اون نگات
نگام و به تابوت تو دوخته
#شهدای_مدافع_وطن
تا شعرِ من از داغِ تو غم می نوشد
خون از رگِ دفتر و قلم می جوشد
امّا تو چه خوشحال که مولات حسین
بر قامتِ تو رختِ علم می پوشد!
#سپاه_تسلیت
#هستی_محرابی
سینه ها با سوختن، ارزنده تر خواهند شد
شمع ها در عمق شب، تابنده تر خواهند شد
امتیاز ماست مُردن! می کُشند و غافلند
دم به دم با مرگِ ما بازنده تر خواهند شد
سنگ اگر هم صحبت آیینه های ما شود
ما زبان هامان از این بُرّنده تر خواهند شد
چون‌جواب صخره تکراری ست، پرسش های موج
بعد از این از صخره ها کوبنده تر خواهند شد
چشم هایی که پی میراث ما افتاده اند
منتظر باشند! در آینده، تر خواهند شد!
اهل دنیا را خیال مرگ حتی می کُشد
عاشقان با مرگ اما زنده تر خواهند شد
ای شهادت! دست خونین بر سر و رومان بکش!
تحفه ها، تزیین شده، زیبنده تر خواهند شد
رزق اگر باشد شهادت، شام با تهران یکی ست
《بی تفاوت ها》 فقط شرمند
شیعه هَر جا قَدَم که بَردارد
به دو دَستَش دُر و گُهَر دارد
با کتابِ خُدا و اهلُ البِیت
آسمانی است، بال و پَر دارد
شیعه نزدیکِ چهارده قَرن است
آرزوی شَبِ ظَفَر دارد
پیرِ ما گفت: هر چه هم بِکُشید
جسمِ ما جانِ تازه تَر دارد
هر چه کُشتند زنده تر شده ایم
شیعه با مرگ، خِیر و شَر دارد
مرگ در کامِ شیعیان طَعمی
از عَسَل هم لَذیذتَر دارد
شیشه اینبار آلتِ قتل است
سَنگدل، دَم به دَم هُنَر دارد
آهِ مَظلوم و دادِ مِلَّت ها
بی اثر نیست و اَثَر دارد
پای دین هَرچه خون که ریخته است
لاله روییده و ثَمَر دارد
آی مردم... ظُهور نزدیک است
شب به دُنبالِ خود سَحَر دارد
ظُلم آخر شکست خواهد خورد
روزگارِ خوشی بَ
کسی نمیدونست/ قصد سفر داره
کسی نمیدونست/ چقد هنر داره
کسی نمیدونست/ که چشم تر داره
حسین زهرا هم/ بهش نظر داره
اون صلوات شمار/ راه رسیدن به خدا بود
همون لباس سبز/ لباس رزم شهدا بود
با یه سلام هر شب/ زائر صحن کربلا بود
نوحه ی هر شبش یا ابا عبدالله
ذکر روی لبش یا ابا عبدالله
با دل بی قرار/ با حال نا معلوم
نگاش که میکنم/ دلم میشه آروم
مدافع وطن/ سینه زن حسین
شهید امنیت/ مجاهد مظلوم
به عشق کربلا/ رفت و گذشت از همه چیزش
امام حسینی بود/ که فاطمه کرده عزیزش
روضه ی این جوون/ به کربلا میره گریزش
سیدنا الغریب یا ابا عبدالله
یا شیب الخضیب یا ابا عبدالله
شعر و سبک: صادق اویسی
