اشعار محرم

بسم رب الساقی کرب و بلا ، شمس و قمر

جاده های عشق لبریز جنون است و خطر

راهی کوی حسینم بی قرار اربعین

باز در اوجم گرفته روح و جانم بال و پر

سالها گرد و غباری در حریمت بوده ام

از گدا بودن در این درگاه هستم مفتخر

کربلا جاریست از آن کوچه ای که تا ابد

عشق می سوزد میان شعله ها در پشت در

از نجف تا کربلا مردی غریب و منتظر

چهارده قرن است تنها می رود با چشم تر

عصر عاشورا حرم می سوخت می بارید غم

روضه ای کوتاه می خوانم و شرحی مختصر

گرگ ها پیراهنش را هم به غارت برده اند

پیکرش زیر سم اسبان و اوج نیزه سر

در اسارت کاروانی می رود تا شهر شام

یک به یک مجروح اما زخم زینب بیشتر

آمدم تا زخم هایت را ب

• جمعه
• 9
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

لباس نوکری اش را دوباره می پوشد
سماوری که برای حسین می جوشد

مگیر خرده که رنگ سیاه مکروه است
بهشت هم به گمانم سیاه می پوشد

نگاه داشته حرمت کسی که در این ماه
به یاد تشنه لبی کمتر آب می نوشد

همیشه بی حد و اندازه مزد می گیرد
همان که یک سرسوزن برای او کوشد

شدم غلام حسین و خیالم آسوده است
غلام می خرد اما غلام نفروشد

شاعر : ماشاءالله دهدشتی

• جمعه
• 9
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:41
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خوب است که از خود خبری داشته باشم
بر حال خرابم نظری داشته باشم

ای کاش که در روضه ی شب های مُحَرَّم
با لطف شما چَشمِ تَری داشته باشم

از آتش این عشق که افتاده به جانم
پیوسته دلِ شُعله وری داشته باشم

صد شکر که قسمت شده تا باز برایت
شعر و غزل مختصری داشته باشم

افسوس نشد ماه عزاداری ات آقا
جز شعر سرودن هنری داشته باشم

شاعر : محسن زعفرانیه

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:12
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شکرخدا که باز بدیدم محرمت
لایق شدم که درک کنم ماه ماتمت
شکر خدا که بار دگر سهم من شده
برسر زنم به سوگ تو در زیر پرچمت
خرجی زآب دیده نکردم که تا شود
جاری برای سوگ تو وهنگامه ی غمت
من دل سیاه و شال عزای تو گردنم
روشن شود دلم چو خورد رنگ ماتمتت
آقا منم غلام همه نوکران تو
راهی بده مرا تو به درگاه اعظمت
دراولین شبی که به قبرم،امید من
باشد،به دیده ام بگذاری تو مقدمت

شاعر : اسماعیل تقوایی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:22
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ماهِ محرّم است و عزادارتان شدیم
با اشک و آه ، گرمیِ بازارتان شدیم

ای تربتت شِفا و شفاعت! تفقّدی!
حرف از طبیب شد، همه بیمارتان شدیم

با پرچمِ محَبّت و، سربندِ یا حسین:
ما دسته دسته، دستِ علمدارتان شدیم

بر دار اگر رود سرِ ما، برعلی قسم
ماتِ زبانِ میثمِ تمّارتان شدیم

پیچیده طبعِ او، به سر و دست و قلبمان
اینگونه، ریزه خوار و گرفتارتان شدیم

خلقِ اثر، به جوهرِ خونت میسّر است
ما رهروانِ مکتبِ مختارتان شدیم

مجنونِ نوکری، درِ این خانه آمدیم
پیوسته وامدار و بدهکارتان شدیم

هَل مِن مُعین و ناصرِ آن روز: روضه ام
ما خاکِ پایِ هیئتِ انصارتان شدیم

از جان و تن گذشته و محزون وغصّه دار:
در انتظارِ آمدنِ ی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

محرم آمده شکر خدا کنيم همه
به گريه محشر کبرى به پا کنيم همه

به شکر اينکه رسيديم به عزاى حسين
ز سينه عقده ی يک ساله وا کنيم همه

همه حسينيه ها تحت قبه ی يار است
رسيده وقت اجابت دعا کنيم همه

با نام يک يک ما صدا زده زهرا
به اذن او پسرش را صدا کنيم همه

دوباره فاطمه در عرش مو پريشان است
به ناله حق نمک را ادا کنيم همه

حسين کشته ی اشک و ما طبيب حسين
به اشک زخم تن او دوا کنيم همه

خدا به عشق حسينش گناه ما بخشيد
ازين به بعد ز آقا حيا کنيم همه

قسم به عشق محرم بهار مردن ماست
تمام زندگى خود فدا کنيم همه

حلال تيغ هلال است خون سينه زنان
حرام باد که چون و چرا کنيم همه

قسم به نام خمينى و غيرت شهدا
در ا

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در مُحرم هر که صاحب منبر است
در قیامت عرش را تاج َسر است

غافل از "کبریت اَحمر" گر شود*
شعله ی سر دونهال بی بَر است

بی مرور این کتاب رهگشا
مطلبش ناقص کلامش اَبتر است

شرح حال و روز نوکر خواندنی است
بارها کبریت اَحمر خواندنی است

دانش هرکس وسیع تر دُرّتر است
پُر بُکاتر هرکه باشد کُر تر است

با وفاتر هر که شد، عباس تر
با ادب تر هرکه باشد، حُر تر است

مستند خوان تو که مُقُبِل تر شوی
فاطمه گِرید که بیدل تر شوی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتي كه جمع سينه زنان گريه مي كنند

باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است
در ماتم تو پير و جوان گريه مي كنند

اين سيل، سيل اشك عزادارهاي توست
چون ابر با تمام توان گريه مي كنند

تو كيستي كه در غم از دست دادنت
مردان ما شبيه زنان گريه مي كنند...

امیرتیموری

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نان گرمِ روضه را از شور می گیریم ما
از تنور سرد دوزخ، نور می گیریم ما

سردرِ هر بیت، پرچم می زنیم از اشک خویش
آخرِ شیرین زبانی، شور می گیریم ما
***
از «شب اول»، چو مسلم، کوچه گردِ کوفه ایم
تو بگو آئینه، پیش کور می گیریم ما

فصلِ ماهیگیری ار رودِ گل آلودِ وفاست
پیش پای چشم مردم، تور می گیریم ما

در «شب دوم» صدای کاروان را بشنوید!
حالِ موسی را خبر از طور می گیریم ما

شد «شب سوم» بساط گریه هامان جور شد...
پس سراغِ سیلی ناجور میگیریم ما

شاعریم و تورمان کرده است خاتون حسین!
روضه ی فاش از رخِ مستور می گیریم ما

یک «شب سوم» برای درک این روضه، کم است
جسم زهرا را مثال از حور می گیریم ما

شاعریم و با ر

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

لحظه لحظه عمر ما با عشق تدوین میشود
تلخ کامی های ما با روضه شیرین میشود

کفه ی اعمال ما از نورِ سجده خالی است
این سبک وزنی به نور اشک سنگین میشود

ای تپش های دل شوریده ی ما یا حسین
نبض دل با نام تو بالا و پایین میشود

زائرت با کوله بار فقر می آید ولی
در حرم یکباره برتر از سلاطین میشود

شاعرت در تنگای واژه ها در خلوتش
با دخیل اشک خود غرق مضامین میشود

پای منبرهای روضه هر که شاگردی کند
زودتر از حوزه ها معناگر دین میشود

تا چراغ روضه در هر خانه ای روشن شود
رزق آن خانه به نور عشق تأمین میشود

عشق اگر آید به میدان در نبرد کفر و دین
یک مسیحی چون وهب در راه گلچین میشود

کربلا میدید زخم سرخ اصحاب الحس

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هرکجا نام تو را بردیم "کوهِ طور" شد
آفت و شَرّ و بلا فوراً از آنجا دور شد

جایِ لبهایِ تو دیشب اشکِ هجران خوردم و
کامِ من شیرین با این قطره هایِ شور شد

در فراقِ یوسفش افتاد بر جانِ خودش
آنقَدَر گریه زلیخا کرد آخر کور شد

روضه هایِ خانگی برکت به خانه میدهند
خانه یِ تاریکِ ما با روضه غرقِ نور شد

جفت و جور اصلاً نمیشد کارهایم تا شبی
کفشِ روضه جفت کردم کارهایم جور شد

صبحِ محشر که شَوَد ، مأمورِ قَصرَت میشود
آنکه در روضه دمِ در خادم و مأمور شد

وای بر آن روضه خوان و شاعری که پاکتی ست
یا که با سواستفاده نامی و مشهور شد

شاهِ ما خیلی سفارش کرده: "فَابْکِ لِلْحُسَیْن"
نزدِ ما ایرانیان این جمله اش د

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یکدفعه عاشقم شد و کم کم مرا خرید
زیبا و زشت هرچه که بودم مرا خرید

مانند «جون»قبل محرم شدم غلام
مانند«عون» بعد محرم مرا خرید

هرجا رسید من ولی او را فروختم
هرجا رسید او ولی از دم مرا خرید

وقتی که عالِمِ دوسه شب گریه اش شدم
ازاینهمه مرید در عالَم، مرا خرید

ارباب من به قیمت بالای آن تنور
از شعله های داغ جهنم مرا خرید

ازخویشتن گرفت دلم را به روضه داد
ارباب هم فروخت مرا هم مرا خرید

اوج کریمی است که من را جدا فروخت
آنکس که در معامله درهم مرا خرید

یک عمر پای این دل بیچاره صبر کرد
تا آخرش به قیمت آدم مرا خرید

شاعر : مهدی رحیمی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

همه سرمايه ی مجنون غم ليلا باشد
عاشق آن است که سر گشته و شيدا باشد

بعد از آنى که شده دلبر ما خيمه نشين
عاشق دلشده آواره ی صحرا باشد

قطره اى مى چکد و لذت عمرش اين است
آخر راه دگر وصل به دريا باشد

پرچم مشکى هیئت همه جا محترم است
چونکه شيرازه اش از چادر زهرا باشد

رو سپيدند قيامت همه ی زوارت
چون به پيشانيشان نام تو آقا باشد

با همه معرفتم عرضه کنم محضر تو
اعتقادى که ز هر شبهه مبرا باشد

در عزا خانه ی تو دست خدا در کار است
تا خدا هست مصيبات تو بر پا باشد

گرچه بر سينه غم کرب و بلا دارم من
شک ندارم که حريم تو همين جا باشد

نوکر آن است که يک لحظه شده چون ارباب
وقت جان دادن خود بى کس و تنها باشد

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما که مريد ميکده و مست باده ايم
عمرى است دل به حضرت معشوق داده ايم

قبل از سرشتن گِلِمان مفتخر شديم
در کوى عشق نوکر اين خانواده ايم

جائى که جبرئيل ز خدام اين در است
ما هيچ تر ز هيچ و يک عبد ساده ايم

ما تازه با غم تو نگشتيم آشنا
جانا کنيز زادۀ تو بنده زاده ايم

يا ايها الامير به يک موى تو قسم
تا زنده ايم پاى رهت ايستاده ايم

وقتى شهيد تا به مقام شهود رفت
ما را بگو که تازه در آغاز جاده ايم

با عشق اينکه روزى از اينجا گذر کنى
صورت به زير مقدم پاکت نهاده ايم

حق گريه را به نام شما آفريده است
ما فيض گريه را به دو عالم نداده ايم

در بين روضه ديدۀ پر اشک بسته ايم
با يک سلام تا حرمت پر گشاده ايم

ما

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا در فراق کرب و بلا می کُشی مرا
یا با غم امام رضا می کُشی مرا

بالای سر اگر نکشی ام بدون شک
پایین پای خود به خدا می کُشی مرا

پایین پا و روی تل و پیش قتلگاه
در کربلای خویش سه جا می کُشی مرا

با روضه ی کشیده ی قاسم اگر نشد
با روضه ی حصیر و عبا می کُشی مرا

بیمار روضه ات منم ای بهترین طبیب
اما تو در ازای شفا می کُشی مرا

حا سین و یا و نون مقطع،به وقت ذکر
با اسم خود هجا به هجا می کُشی مرا

در بین اسم های خودت آخرش حسین
با اسم سیدالشهدا می کُشی مرا

دائم مرا به روضه ی گودال می بری
یا می کِشی به روضه و یا می کُشی مرا

شاعر : مهدی رحیمی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هر آنچه غیر غمت را کنار باید زد
شبانه روز دم از زلف یار باید زد

هر آنچه هست به راه تو خرج باید کرد
تمام نیروی خود را به کار باید زد

تنی که خرج نشد را به گور باید برد
سری که خرج نشد را به دار باید زد

برای آنکه به ما غمزه ای نشان بدهی
درِ سرای تو را چند بار باید زد؟

بنا نبود که عاشقی کنی محل ندهی
ز کم محلی معشوق زار باید زد

جبین شکستن ما التیام زخم دل است
که سر به خاک تو بی اختیار باید زد

برای مثل تویی آبشار باید شد
ز گریه طعنه به ابر بهار باید زد

ببند حلقۀ قلادۀ مرا به درت
به پای عبد فرار ی حصار باید زد

از این به بعد برای تو ناز خواهم کرد
که گاه پیش تو زیر قرار باید زد

سر مرا بستان و پ

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قبله نمای اهل ولا کربلای تو
دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی شوم
راه بهشت می رود از روضه های تو

عشق شما خوش است "من المهد الی اللحد"
خوشبخت آنکه پیر شد آقا به پای تو

پهلو زند به کوثر و تسنیم و سلسبیل
ته مانده ای ز چایی داغ عزای تو

حسن ختام بهتر از این میشود مگر ؟
شد روسفید " جون" سیاه از دعای تو

از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
شد پرچم خدا سر از تن جدای تو

از حنجر بریده ی خشکیده ات هنوز
آید به گوش عالم هستی صدای تو

در شعله ی محرم تو کائنات سوخت
سنگ است آن دلی که نسوزد برای تو

"هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق"
فانی است کل عالم و باقی بقای تو

شاعر : کمیل کاش

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

عاشق غمزده را ياد تو جانان کافيست
سينه ی سوخته را ناله ی سوزان کافيست

بهر راضى شدن مادر زارت زهرا
لحظه اى زمزمه ی ذکر حسين جان کافيست

کربلائى شدن ما به خدا آسان است
روضه اى کوته و يک ديده ی گريان کافيست

گريه شيرازه ی خون باشد و تسکين قلوب
قطره اش بهر دواى غم دوران کافيست

چون که سر چشمه ی اشک از دل پر درد بُود
به تسلاى غمِ قلب پريشان کافيست

گر که با لطف تو از دل حُجب نور رَود
صحنه ی داغ تو بر دادن هرجان کافيست

هر کسى ديده خودش صحنه ی يک قتلى را
روضه نه بهر غمش ياد عزيزان کافيست

دختر از دور اگر بوسه فرستد بر نى
بهر تکريم لب قارى قرآن کافيست

بهر زخمى شدن آبله پاى نهيف
يک اشاره ز سوى خار م

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صد شکر ميکنم که گرفتار تو شدم
منت نهاده اى و عزادار تو شدم

احرام عشق بسته به ميقات آمدم
حيران کوى وصل به ديدار تو شدم

يک عمر روسياهى من را حلال کن
کردم گناه و باعث آزار تو شدم

تا خويش را عزيز کنم نذر مادرت
يا ايها الغريب طرفدار تو شدم

سر بند نوکرى تو بستم به اين اميد
تو ميخرى مرا سوى بازار تو شدم

اين اشگ را که راه گرفته ز چشم تر
دارد نشان که محرم اسرار تو شدم

تا گم شدم ميان ره غفلت و گناه
راهى به راه عشق ز انوار تو شدم

بر جان خريده ام همه زخم زبان خلق
بر نام تو قسم همه جا يار تو شدم

تا خواستم به نوکريت کم بياورم
ناخواسته دخيل علمدار تو شدم

ما راهيان کرببلائيم تا ابد
سينه زنان خون خداي

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بگذرید از گنهم من خجل اربابم
هر چه باشد نمی از خاک و گل اربابم

بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است
نیستم دور،که من متصل اربابم

حور و قلمان جنان هم دل من را نبرند
من فقط مشتری روی گل اربابم

هر کسی روز جزا همره ارباب خود است
من کی ام ،منتسب و مشتمل اربابم

گرمی مهر حسین است انیس دل من
با وجودی که بدم مشتعل اربابم

شب جمعه ست گدا سوی حرم آمده است
راستش مست و خمارم کسل اربابم

با غم روضه ی شهزاده ی او میسوزم
سخت میسوزم و خود معتدل اربابم

ارباً اربا که شنیدید خدا میداند
من مصیبت زده ی داغ دل اربابم

خویش را با سر زانو به تن پاره رساند
لشگری خندد و من منفعل اربابم

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

روضه شروع شد ؛ همه پر در بياوريد
از اين بهشت ميوه ی نوبر بياوريد

حالا كه حوض كوثر ما گريه بر شماست
يك كاسه اشك ناب ،از آن ور بياوريد

ما گریه می کنیم که دل شستشو کنیم
پس از گلاب جاریِ قمصر بیاورید

در هیئتی که حال و هوای حرم پُر است
یکشب مرا به شکل کبوتر بیاورید

ای مردمان حاجت! از اینجا گذر کنید
حاجت هر آنچه هست،بر این در بیاورید

با "اشکِ گرم" ، خاطر ایمان خنک تر است
ما گریه می کنیم که باور بیاورید...

شاعر : رحمان نوازنی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در گنهکاری ز بس مشهور هستم
هر کجایی می روم مقهور هستم

طعنه ی مردم به من، دردی ندارد
درد من این است از تو دور هستم

بال پرواز مرا غفلت شکسته
در حصار جهل خود محصور هستم

غافل از سرمایه ی عمرم که طی شد
در سراشیبی تند گور هستم

معصیت های زیادم را ندیدم
بر عبادات کمم مغرور هستم

ذره ای سختی صدایم را درآورد
این همه نعمت، ولی من کور هستم

حق من عریانی و بی آبرویی است
با بزرگی خودت مستور هستم

سر پرستم باش در بازار دنیا
کودکی ناپخته و محجور هستم

سائلم، دور و بر باب الجوادم
در شعاع انتشار نور هستم

وقت جان کندن به دنبال رضایم
مثل سلمانی نیشابور هستم

خادم زوار اربابم حسینم
از تبار فُطرس و منصور¹ هستم

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تا از می و باده ی تو مستم...هستم
تا رشته ی دل را به تو بستم...هستم

من زندگی ام بسته به این نوکری است
تا نوکر مادر تو هستم...هستم

شاعر : سید مجتبی شجاع

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اي آنكه نظر به نيمه ي پُر داري
يك سنگ، ميانِ اينهمه دُر داري،

ناخالصي ام را به عنايت بردار!
آنگونه عنايتي كه با حُر داري

شاعر : عارفه دهقانی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آن شب که باغ حال و هوای دعا گرفت
هر شاخه‌ای قنوت برای خدا گرفت

شعر علیل و واژه‌ی بی‌اشتهای آن
با اشک‌های شوق تشرف شفا گرفت

در گرگ و میش صبح، در انبوه خیر و شر
دل بیدلانه حالت خوف و رجا گرفت

امّا پس از طلوع فراگیر آفتاب
بی‌اختیار دامن مهر تو را گرفت!

مهر تو شرح روشن اشراق ناب بود
خورشید با تبسّم تو روشنا گرفت

عالم قرار بود پس از تو شود خراب
مهرت قدم نهاد که عالم بقا گرفت

با فطرت اویس دل آمد به سوی تو
از عطر مصطفای وجودت صفا گرفت

باغ از شکوفه هر سحر احرام شوق بست
اذن طواف در حرم کربلا گرفت

بی شک سراغ رایحه‌ی گیسوی تو را
حافظ هزار بار ز باد صبا گرفت!

با شوق تو مشارق الهام جلوه کرد
با عطر

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای که گره ز کار دلم باز میکنی
جانم به لب رسیده چرا ناز میکنی

مثل همیشه تا که ز تو دور می شوم
با یک نگاه عاشقی آغاز میکنی

در انتظار سیصد و سیزده نفر
عمری بود که صحبت سرباز میکنی

صاحب نفس بیا و به داد دلم برس
ای آنکه با دعای خود اعجاز میکنی

تاکه به روی بال و پرم دست می کشی
دل را زعشق لایق پرواز میکنی

در بین گریه کردنم احساس می کنم
داری محبتت به من ابرازمی کنی

تا که در عاشقی به در بسته می خورم
با یک سلام در به رویم باز میکنی

دل چون شکست نی لبک یارمی شود
آهی کشی و سوز دلم سازمیکنی

در وقت مرگ بر دلم افتاده ای حبیب
این رو سیاه را تو سر افراز میکنی

با یک نگاه تا به خدا می بری مرا
کی یک غروب

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آخر امام شیعیان می آیی از راه
ای ماهِ از دیده نهان می آیی از راه

از این سفر محض دعای بی قراران
ای مهدیِ صاحب زمان می آیی از راه

تا که بخوانی بر فرازِ بام کعبه
نام علی را در اذان می آیی از راه

در هیبتت از حیدر و در چهره ی خود
از مادرت داری نشان می آیی از راه

تا که بگیری انتقام عمه ات را
از کوفیان و شامیان می آیی از راه

با ذوالفقار از پای کعبه سمتِ شامات
پای ضریح عمه جان می آیی از راه

تو وعده دادی که بیایی حتم دارم
روزِ قرارِ عاشقان می آیی از راه

آقا کجایی تا کمی روضه بخوانی؟
یک صبح جمعه روضه خوان می آیی از راه

حس می کنم با نوحۀ معروفِ عباس : ...
" ای ساقیِ لب تشنگان " می آیی از راه

مهد

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سحر که ناله ی پر درد در گلوی من است
زجا بلند شوم وقت گفتگوی من است

مرور می کنم ایام عمر می بینم
هزار راه نرفته است رو بروی من است

همین یکی دو سه قطره ز اشک هم دارم
قسم به چشم تو ته مانده سبوی من است

تو ناز می کنی و من پی تو سرگردان
چه بی اثر همه اوقات جستجوی من است

چه گویم از غم هجران همین بس ای اقا
برای نافله با خون دل وضوی من است

به خاک چادر زهرا قسم که اشک حسین
تمام ثروت عمر است و آبروی من است

میان روضه خدا شاهد است من می فهمم
نگاه مرحمت مادرت به سوی من است

به این دو دیده ی گریان خویش می نازم
نَمی ز چشمه ی کوثر میان جوی من است

به هر چه عشق قسم می خورم شب جمعه
زیارت حرم جدت آرزوی من

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما هم پياله ايم به شرط سبوى اشک
هم ناله ايم لحظه ی هر گفتگوى اشک

نامى براى صورت عاشق نهاده اند
دولت سراى گريه ميان دو کوى اشک

تطهير دل به خون جگر مى کنم ولى
تطهير ديده مى کنم از هر وضوى اشک

فرياد الفراق شنيدم به گوش دل
از ناله ی شکسته و بى هاى و هوى اشک

بوى بهار مى وزد از دامن سحر
سجاده ام ببين شده خوشبو ز بوى اشک

خواهى اگر که خوب بخوانى دل مرا
بنشين شبى ز رسم وفا روبروى اشک

تير گناه عصمت آيينه ام شکست
سنگ گناه گشته چنان سد جوى اشک

يا سيدالبکا سرى هم به ما بزن
روى مرا بگير تو بر آبروى اشک

شاعر : قاسم نعمتی

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یک کاروان دل، همره دلبر رسیده
زینب بیا که منزل آخر رسیده

یاران فرود آئید این وادی طور است
وعده ز سوی حضرت داور رسیده

اینجا زیارت‌خانه‌ی پیغمبران است
هر مُرسلی اینجا مقرّب‌تر رسیده

قبل از تمام کاروان هاشمی‌ها
کرب و بلا شاهد بُود مادر رسیده

اینجا فرات از چهار جانب موج دارد
از چه جواب العطش خنجر رسیده

کودک که می‌گرید جوابش کعب‌نی نیست
اینجا تمام حوصله‌ها سر رسیده

هرکس که عقده داشت از صفین و خیبر
بر قطعه‌قطعه کردنِ اکبر رسیده

آهنگران شهر را آرام سازید
تازه به خواب ناز علی‌اصغر رسیده

زن‌های کوفه خود مگر پوشش ندارند
که بانوان را غصه‌ی معجر رسیده

هرکس به اهلش وعده‌ی سوغات داده
اینجا برای برد

• شنبه
• 10
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض