حضرت معصومه سلام الله علیها

امام کل گنبدهاست گر تَحْتُ الْحَنَک دارد
که در پشت سرش معصومه فوجی از ملک دارد

جهان را می کند روشن ولی با نور این گنبد
یقین دارم به نور افشانی اش خورشید شک دارد

جهان کوچکی دارد ولی از هر نظر کامل
که زیر گنبدش هم چرخ دارد هم فلک دارد

کسی که مبدأ میل جهان را می دهد تغییر
برای طعم این تغییر دریایی نمک دارد

اگر که این همه گلدسته دارد معنی اش این است
به زُوّار گرفتارش فقط قصد کمک دارد

کریمه، عالمه یا ساجده یعنی که این خانم
فقط با چارده معصوم فصل مشترک دارد

یکی با دیدن گنبد یکی با بوسه بر مرقد
برای زائرانش نسخه های تک به تک دارد

نگو که سنگ قبر بهجت و علامه در اینجاست
بگو معصومه دور مرقدش سنگ

• پنج شنبه
• 5
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تعداد دردهای دلش بی شمار شد
از امتداد دوری تان بیقرار شد
با یک دل شکسته سوار قطارشد
آرام سوی مرقدتان رهسپار شد
در فکر بود هدیه بیارد برایتان
ریزد تمام هستی خود را به پایتان

شعری سرود تا دلش آرام تر شود
تا بلکه از صفای حرم با خبر شود
ایام روح مردگی اش زود سر شود
اهل نماز و گریه ی شب تا سحر شود
وقتی به قم رسید غمش را ز یاد برد
هر آنچه عشق غیر شما داشت باد برد

با چشم خیس و یک دل سرشار از امید
دستی بر آستانه درب حرم کشید
بعد از سلام کردن خود پاسخی شنید
بی اختیار سوی ضریح شما دوید
بی وقفه سر به روی ضریح شما گذاشت
در دل به جز نگاه شما آرزو نداشت

حالا خسی که یافته میقات خویش را
از عشق خواست یک یک

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دلم برای خودم تنگ میشود با تو
چقدر فاصله افتاده بین من تا تو

کویر خشک پر از خار و خاک من بانو
بزرگ و پاک و مطهر شبیه دریا تو

همیشه وقت گرفتاری ام امیدی هست
پناه من وسط مشکلات تنها تو

هوای شهر تو مثل نجف گنه سوز است
نجات بخش من از هرچه رنگ دنیا تو

عقیلة العرب شاه طوس معصومه (س)
یگانه دختر ناز جناب موسی تو

چقدر با نفست مرده زنده شد بانو
امید هر چه دل مرده بعد عیسی تو‎

شاعر : حسین ایزدی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پر می کشد مرغ دلم سمت حرم بانو
دیر آمدم، دیر آمدم، دیر آمدم بانو

آرامم و با هر قدم گم می شود انگار
در من هیاهوی خیابان ارم بانو

سیراب شد دشت کویر از بس که می بارد
ابر نگاه زائرانت دم به دم بانو

صحن تو را علامه ها با اشک می شویند
آلوده ام، در صحن بگذارم قدم بانو؟!

از صحن آیینه به آزادی مسیری نیست
تا پلک ها را می گذارم روی هم بانو!

از راه مشهد آمدم پابوس و می دانم
روی سر من می کشی دست کرم بانو

دست پر از این شهر خواهد رفت هر کس به-
-جان برادر داده نامت را قسم بانو

من کربلا می خواستم یک عمر و امضایت
زیر برات افسوس، افتاد از قلم بانو

میترا سادات دهقانی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ی جمالت بهار، معصومه
کرمت ماندگار ، معصومه
یادگار امام هفتـــــــــــم ما
ای رضا را قرار، معصومه
صلوات خدا به روح شما
بی حد و بی شمار، معصومه
نذر ایل و تبار تو جانِ
هر چه ایل و تبار، معصومه
ابر رحمت همان دو دست شماست
من کویرم ببار ، معصومه
خواهری مثل زینب و تو ندید
دیدۀ روزگار، معصومه
تا گدای کریمه هستم من
همۀ عمر بیمه هستم من

قلب عالم پر از تلاطم شد
لب دنیا پر از تبسم شد
عشق موسی بن جعفر است اینکه
نور چشم امام هشتم شد
قلب ما رفت تا درون حرم
بین امواج جمعیت گم شد
بابهای حریم او یک یک
باب حاجات کل مردم شد
قبلۀ دل همیشه مشهد بود
قبله چرخید وقبله ها قم شد
در جوارش کسی نشد آقا
غیر از آنکه گدای خا

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ساقی امشب غزلی ناب در این خُم دارد
جاده ‌ی عشق تمایل به سوی قم دارد

حسرت از سینه‌ ی لبریز غمم رفت و کنون
شوق در خاطر بی تاب ، ترنم دارد

بال سجاده‌ ی دل رخصت پروازش را
از غبار حرم قبله‌ ی هفتم دارد

بغض های گلویم پیش شما ای بانو
با لب گریه ام اظهار تکلم دارد

بی نگاه کرمت همت ما بی اثر است
قطره‌ ی دور ز دریا چه تلاطم دارد ؟

آب شور حرمت را بچشد گر زخمی
تا قیامت لب او میل تبسم دارد

از شما غیر شما هر چه بخواهم ضرر است
لب دریا چه کسی قصد تیمم دارد ؟

در صلاتین سر ظهر حرم می بینم
لذت بیشتری رکعت هشتم دارد

شاعر:سیدمحمد مظلومان

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در شان و مقام، به که دختر باشد
معصومه شده است تا که خواهر باشد

مانده است به مشهد برود یا شیراز
قم ماند که بین دو برادر باشد

مانند کبوتری که بالش خسته است
بیمار شده است و از پریدن خسته است

تا قم به هزار زحمت آمد از بس
خواهر به برادران خود وابسته است

یک روز عجیب محترم خواهم شد
محبوب ترین خاک عجم خواهم شد

معصومه به قم اگر نگاهم بکند
من کاشی سر در حرم خواهم شد

شاعر : محسن ناصحی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 14:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در شهرِ پُر غَمی که نَمانده ست مَحرمی
تو دافعَ البلایی و تو رافعَ الغَمی

در شهرِ شوره زار و نمکزار ، زخمی ام
تنها برای این دلِ زخمی تو مَرهمی

در هر قَدم زدن به تو ناگاه می رسم
بر هرچه مَقصدست همیشه مُقَدمی

ای از بهشت آمده، ای بهترینِ بهشت
امیدِ مَردمانِ من و این جهنمی

در این هوای خسته نسیمِ ملایمی
بَر این کویرِ تَف زده بارانِ نَم نمی

شَب های صحنِ تو همه را مَست می کند
بَه بَه چه گنبدی چه شکوهی چه پرچمی

صَحنِ اتابکی دَمِ ایوانِ آینه
هی دسته دسته رونَقِ ماهِ مُحَرمی

حاشا اگر خُلاصه کنم در حرم تورا
وقتی تو ماورای هرآنچه که دیدمی

ما گرمِ وصفِ گُنبد و گلدسته های تو
غافل از این که تو شرفِ عرشِ اعظمی

شاعر خیال کرده که همسایه ی شماست
بانو تو سایه سارِ تمامیِ عالمی

ای تو ز کوهِ خضرِ نبی تکیه گاه تر
ای آنکه مثلِ پایه ی افلاک محکمی

ای یک نگاه کوچکِ تو مُرده زنده کن
ای آنکه دَم به دَم ، دَمِ عیسی بن مریمی

دریا و رود و جنگل و صحرا و کوه و دشت
بانو تو در هر آنچه که دیدم مَجسمی

گاهی میان جذبه ی رنگین کمانی و
گاهی به روی نرمیِ گلبرگْ شبنمی

باران و ابر و نور و مَه و آسمان تویی
مانند کهکشانِ خدایی ، مُنَظمی

هرکس به قَدرِ ظرفِ خودَش از تو نوش کرد
دریای بیکران تو در این شعرها کمی

عمری اگرچه شاعرِ این شهر بوده ایم
بانو ببخش شأنِ تورا کم سروده ایم

از تو رها ، به وصفِ خیابان رسیده ایم
در وصفِ تو به مزه ی سوهان رسیده ایم

حاشا اگر خلاصه کنم در حرم تورا
بانو کمک نَما نشوم یک حرمسُرا

بانو برای شاعری ام تو بهانه ای
آیینی است پیشِ تو هر عاشقانه ای

تنها نه من! زمین و زمان سینه چاکِ توست
هرجای این جهان بشوَم خاک ، خاکِ توست

تنها برای مردمِ قُم نیست یاری ات
بانو کمک نَما نکنم انحصاری ات...!

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صاحبخانه
سبو روی لبش جز ذکرِ خِیر خم نمی آید

و این یعنی کبوتر جز پی گندم نمی آید

اسیر عشق راهش را به عشق آباد پیدا کرد

که عاشق هرگز از راهی که گردد گم ؛ نمی آید

از این شهری که بانو هست شیطان دور افتاده

پی این گنج هرگز مار یا کژدم نمی آید

در این وادی عشق آباد غیر از ذکر `یا زهرا

سلام الله علیها” بر لب مردم نمی آید

نه مشهد بلکه شهر شاه بانو مال سلطان است

ملک بی اذن صاحبخانه سمت قم نمی آید

به اذن حضرت سلطان علی موسی الرضا جبرییل

برای نوکری جز نوبت هشتم نمی آید

برای نوکری خوب است جبرائیل وقتی که

روی لب های او جز `چشم ای خانم” نمی آید

تولی و تبری را از اینجا یاد می گیرد

کسی که عاقبت

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 08:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رونق بده بر فصل زمستان بانو
هر صبح پس از نمازِ باران بانو

خورشید کنیزت شد و هنگام طلوع
شد در حرمت آینه بندان بانو

جاری شده اشک از زیارتنامه
گل داده بهار در بهاران بانو

در وصف تو واژه ها کریمند همه
دریا و بهار و لاله زاران بانو

دوشیزهٔ پاکدامنی مثل تو نیست
سوگند به آیه های قران بانو

از برکت عشق توست هستیم اگر
دلبستهٔ آن کوچه خیابان بانو

یکسو قم و آنسوی دگر هم مشهد
بین ٱلحرمینت شده سمنان بانو!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 15:44
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عطر خوشبویی که در سر تا سر ایران گم است
از گلاب ناب قمصر نیست از شهر قم است

مهربانویی که با لبخند مهمان میکند
باز هم راهی شدم! اینبار بار چندم است

می نشیند پای حرف زائران خسته دل
فکر و ذکرش غصه های بیشمار مردم است

ازضریحش گریه میبارد نه اینکه معجزه ست
روضهٔ داغ برادر در رواق هشتم است

در حریمش می شود همسایه خوب خدا
هر کسی که راه را گم کرده و سر در گم است

آمدم! ردم نکن! گفتند حاجت میدهی
چشمهای من میان لطف دریایت گم است!

شاعر : مرضیه عاطفی

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:59
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

هر کجای خاکِ ایران را تو بنهادی قدم
با قدوم خود مزیّن کرده ای خاکِ عجم

از قدمگاهِ تو حتی می شود حاجت گرفت
از زیارت نامه ات صد غرفه در جنّت گرفت

زائرِ آن هشتمینی، برکت ِاین سر زمین
واژه واژه برگِ قرآن روضه ی خُلدِ برین

با خودت اینجا کشاندی آن فراقِ سینه را
آمدی تنها ببینی صورتِ آیینه را

رنجِ راه و غربت و مِحنت کشیدن یک طرف
آخرش روی برادر را ندیدن یک طرف

لحظه های انتظارت در نگاهِ مشهد است
مرحمت کن یا رضا معصومه ات حالش بد است

از غمِ داغت شده آخر رفیقِ اشک و آه
ای دریغا در دلِ او حسرتِ دیدارِ ماه !

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 08:04
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بانویِ بهشتی و شفیعِ محشر
در رتبه ی پاکی و طهارت برتر

تو آمدی و اسوه شدی ای بانو
شد روزِ ولادتِ تو روزِ دختر

شاعر : هستی محرابی

• پنج شنبه
• 16
• آذر
• 1396
• ساعت
• 09:56
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بس که از روی دلم زائر تو رد شده است
دل من ریل قطار قم و مشهد شده است

بس که دلتنگم و دور از حرمت افتادم
سهم من حسرت یک بوسهءِ مرقد شده است

• جمعه
• 22
• دی
• 1396
• ساعت
• 00:22
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر کجای خاکِ ایران را تو بنهادی قدم
با قدوم خود مزیّن کرده ای خاکِ عجم

از قدمگاهِ تو حتی می شود حاجت گرفت
از زیارت نامه ات صد غرفه در جنّت گرفت

زائرِ آن هشتمینی، برکت ِاین سر زمین
واژه واژه برگِ قرآن روضه ی خُلدِ برین

با خودت اینجا کشاندی آن فراقِ سینه را
آمدی تنها ببینی صورتِ آیینه را

رنجِ راه و غربت و مِحنت کشیدن یک طرف
آخرش روی برادر را ندیدن یک طرف

لحظه های انتظارت در نگاهِ مشهد است
مرحمت کن یا رضا معصومه ات حالش بد است

از غمِ داغت شده آخر رفیقِ اشک و آه
ای دریغا در دلِ او حسرتِ دیدارِ ماه !

• جمعه
• 22
• دی
• 1396
• ساعت
• 00:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دارد مسیح ما میاید دیگر از راه

پس خیر میبیند گدا سرتاسر ار راه

ما قبله خود را گرفتیم آخر از راه

دست نیاز از ما و ناز دلبر از راه

از شوق لبریز است چشم جاده حتی

از خانه بیرون ریخت هر دلداده حتی

این دختر زهرا که نه! زهراست اصلا

در صبر عین زینب کبراست اصلا

بین کریمان شهره در دنیاست اصلا

جان علی موسی الرضای ماست اصلا

ساکن شده اینجا! که چون باران ببارد..

در شوره زار شهر قم گندم بکارد

در محملش امنیتی بسیار دارد

اندازه یک شهر خدمتکار دارد

هم ناقه ای آرام و بی آزار دارد

هم اینکه راهی راحت و هموار دارد

اهل محل نه بددهن نه لات هستند

تا چند خانه دور و بر سادات هستند

چشمی به ناموس خدا هرگ

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این شهرِ بسته بی گمان خالی ز روزن نیست

نه! این کویرِ تَف زده بی باغ و گلشن نیست

از شاعری بویی نبرده آن که می گوید

یا حضرت معصومه گفتن شعر گفتن نیست

شاعرشدم دیدم صدای سینه ام بعداز...

میدانِ هفتاد و دوتن جز ((تن تَتَن تن)) نیست

من بیمه ی آبِ قُمَم ، هستم نمک گیرت

جز دِینِ تو حرزی دگر بر گردنِ من نیست

حتی اگر بد ، هر کسی رو زد به دامانت

من حق ندارم که بگویم پاکدامن نیست

دیدم خودم حتی بزرگان در حریم تو

(مِن مِن) کُنان گفتند اینجا جای (مَن مَن) نیست

از کاج های شهرمان هم کمترم وقتی

از داغِ تو کلِ تنم لبریزِ سوزن نیست

یک سوی شهرِ من طلا ، یک سوش فیروزه

در سینه ی ما ثروتی جز این دو معد

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مست صحن تو یقین می شکند خم را هم

خوب می دانم اگر بی تو شوم گمراهم

عالم از نور شما روشن و ما مدیونیم

به کرم خانه ی تو روشنی قم را هم

آینه کاری ایوان تو مبهوتم کرد

زین سبب برده ام از یاد تکلم راهم

باید از پاکی سنگ حرمت حکم کنند

بعد هر بار وضو امر تیمم را هم

در میان دو برادر حرمت بر پا شد

رد نکردی ز ادب حد تقدم را هم

هر کبوتر که به صحن تو پناهنده شده

می خورد از کرم دست تو گندم را هم

آمدی قم همه اکرام نمودند تورا

بر لبان تو نشاندند تبسم را هم

فاطمه هستی و در آخر شعرم باید

قدر یک واژه بگویم در و هیزم را هم ...

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مِنّی اِلَیْکِ ... نامه ای از غربت ایران

درسینه دارم حرف هایی با تو خواهر جان

ای باطنت با ظاهرت یکدست آئینه

سنگ برادر را زدی یک عمر بر سینه

همپای اشکت می چکد تسبیحِ در دستم

دلتنگ استغفارهای هر شبت هستم

آن دست خط ، آن آیه مکتوب یادم هست

در حجره قرآن می نوشتی خوب یادم هست

هر وقت از دست زمانه غصه می خوردی

بغض نهانت را سوی سجاده می بردی

آن کس که قدر روح پاکت را بداند کیست؟

در هیچ جایی هیچ هم کفوی برایت نیست

در حد تعریفت ندارم حرف از این بهتر

معصومه ای معصومه ای معصومه ای خواهر

روی جوادم را ببوس وهمزبانش باش

جان تو و جان جواد آرام جانش باش

من حال و روزت را به چشم خویش می بینم

اشک ت

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گِرفته صحنِ تو آنقدر بوی مادر را

که با تو خوانده ام آیه به آیه کوثر را

بعید نیست که آرامشِ حریمِ شما

به سمت تو بِکِشَد آهوی برادر را

ز کافری که گرفته شفا، یقین کردم

که میکِشی تنِ کفتار رختِ کفتر را

پناه گاهِ یتیمان شده حرم، وقتی

که صحن آینه دارد شمیمِ مادر را

نشد که سفره بیاندازی و کسی نَخورَد

و خانه اش نَبَرد رزقِ صد برابر را

و بعدِ قصه ی آن کوچه و دَر و مادر

چه زود باز نِمایی به روی ما ” در ” را .

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اينجا كرامتخانه ي زهـراست

از سینه ام بعد از تو،غم بیرون نمی آید

بعد از تو غم از سینه ام بیرون نمی آید

تا شاهدت باشد، شهیــده رفتی از دنـیا

از پیکـرت تا حـشر ، سَم بیرون نمی آید

تا مدّتی بعد از به خون غلطیدنِ قُـوْمت

از خــاک ، انـار سـاوه هم بیرون نمی آید

در قم کسی از خانه اش هنـگـام استقبال

با قصدِ آزار و ستم بیرون نمی آید

در قم برای این که بر یـاریّ او آیــند

هـرگز زنی با قَـــدّ خَم بیرون نمی آید

قــبل از شــرف یابی به ایـوانِ مُـطلّایـت

مِهر از سرایش صُبحدم بیرون نمی آید

هرکس که در”شَأناً مِنَ الشَأنَت” تأمّـل کرد

از آســتانت ، یک قــدم بیرون نمی آیـد

قــم `عُــشّ آلُ الله”

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خواهرِ خورشید

اگر چه درد ... اگر چه هزار غم داریم

کنارِ حضرتِ معصومه ما چه کم داریم

کنارِ دخترِ باران و خواهرِ خورشید

بهشت حرفِ کمی هست تا حرم داریم

به ذکرِ شاهِ خراسان گرفته ایم دم و

به لطفِ حضرتِ معصومه بازدم داریم

مدافعانِ حریمِ کریمه ی عشقیم

همیشه چشم بر این سفره کرم داریم

محرّم و صفر و فاطمیه و رمضان

چقدر عشق که یکجا کنارِ هم داریم

سیاه پوش ، برایِ بقیع ، ویرانیم

علم به دوش به یادِ غمِ علمداریم

برایِ آنکه ببوسیم دستِ باران را

چه اشتیاقِ عجیبی که در حرم داریم
ابراهیم زمانی

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چشم تو حاجات ما را می دهد

عشق با یاد تو معنا می دهد

کار چشمان تو اعجاز است و بس

قطره را هم شان دریا می دهد

یاکریمه حاجتم را لطف تو

بی برو برگرد و امّا می دهد

_زینب موسی بن جعفر ع _ نام تو

خاتمه بر هر معمّا می دهد

گر چه زهرا س بی حرم باشد ولی

مرقد تو بوی زهرا س می دهد

نور می پاشی تو امشب سوی من

حضرت معصومه س ؛ ای بانوی من

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اخت الرضا تویی

دارد قلم هوای تو والا تبار را

خواهد بیان کند کمی از اعتبار را

باید بگوید از تو و یا ذوالفقار را

شاعر بساط کرده چنین نقش یار را

ترسیم کرده جای نگاهت بهار را

عطر تو میوزد به خزان و بهار قم

گلدسته گنبد و حرمت اعتبار قم

تنها نه من امام زمان بیقرار قم

علامه ها حقیر و تویی شاهکار قم

مستی بده ز یک نگهت میگسار را

ای آنکه از وجود تو قلبم جلا گرفت

از یمن مقدمت قم و ایران صفا گرفت

باید که از تو مشهد و هم کربلا گرفت

هر کس به هر روش مددی از شما گرفت

روشن کند ز برق نظر شام تار را

بانو دخیل دامن پاکت تمام شهر

ساییده سر به پای و به خاکت تمام شهر

شد سینه چاکِ سینه ی چاکت تمام ش

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هم شدی یاور امام رضا

هم شدی خواهر امام رضا

شأنت این گشته است که هستی

دختر مادر امام رضا

بارها چون رقیه بر دوشش

شده ای دختر امام رضا

در نبود وجود زهرا، تو؛

شده ای کوثر امام رضا

یک تنه مثل عمه ات زینب

شده ای لشکر امام رضا

خود معصوم محو معصومه ست

عشق از منظر امام رضا

پایتختش شده است قم بی شک

مُلک پهناور امام رضا

تا شود شیعه دینِ کل جهان

قم شده منبر امام رضا

حرمت عشق اهل بیت شده

شده سردفتر امام رضا

حرمت در مسیر مشهد هست؛

شعبه ی دیگر امام رضا

شب جمعه اگرکه قم رفتی

در حرم محضر امام رضا؛

از جوادش نگو و روضه نخوان

از علی اکبر امام رضا

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

عطر خوشبویی که در سر تا سرِ ایران گم است
از گلاب نابِ قمصر نیست! از شهر قم است

مهربانویی که با لبخند مهمان می کند
باز دل راهی شد و اینبار بارِ چندم است

می نشیند پای حرفِ زائران خسته دل
فکر و ذکرش غصه های بیشمار مردم است

در حریمش می شود همسایهٔ خوب خدا
هر کسی که راه را گم کرده و سردرگم است

در مسیرِ چادرش خورشید زانو می زند
بسکه محجوب است و ماهِ آسمانِ هفتم است

از ضریحش گریه می بارد! نه اینکه معجزه ست
روضهٔ داغ برادر در رواق هشتم است

صحنِ آیینه یقیناً بعدِ ایوانِ نجف
در مقامِ دلربایی در مقامِ دوم است!

• دوشنبه
• 2
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اِشْفَعی لی فاطمه

میزبانت گشت قم اینگونه تا روز جزا

رشد کرد اینگونه دین در تار و پود این فضا

بعد مشهد با احادیثی که از قم آمده

شد برای کل ایران فرصت تو مُقتضیٰ

بارگاهت عُشِّ آلُ الله شد، بر گِرد تو؛

گاه گفتم یا نبی و گاه هم یا مرتضی

گَبر اگر شیعه شود جای تعجب نیست که؛

داده از این دست حاجت هکذا و هکذا

آن نمازی را که در مشهد نخواندم بعد طوف

چون نماز واجبم در این حرم کردم قضا

گوییا که زائرم از قسمت باب الجواد

در حرم با گفتن یک یا علی موسیَ الرِّضا

در ازای اینکه تو معصومه ای حس می کنم

چارده معصوم را امروز در حال عزا

۲

در حرم نه، زائرت دارد اقامت در بهشت

قیمتی تر می شود با تو عبادت

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

‍ ‌ توسل به کریمه ی اهل بیت (ع)

درِ معصومه به امیدِ کرم آمده ام

شوقِ پیمان تو در باغِ حرم آمده ام

بخدا نیست مرا جز سرِ کویت غرضی

تو ببخشا که اگر لب به قسم آمده ام

خاضع و خاشع و عجزم به درِ خانه ی تو

به تولٌایِ تو هر پایِ قدم آمده ام

تو همان دستِ دعا، قبله ی حاجاتِ منی

نظَری کن تو که با چشمِ ترم آمده ام

خادم کوی توأم ای گلِ رجحانِ ولا

خوش به حالم که سرِ خوانِ نِعَم آمده ام

نذرِ عشقم که اگر روزی به کویت برسم

که بدان سینه همی کوهی ز غم آمده ام

باورم نیست نصیبم شده مینویِ برین

جنٌتِ فاطمه در باغِ اِرَم آمده ام

هیبتی هست مرا صحن و سرایِ حرمت

حیفِ این باغ ولایت که چه کم آمده ام

خرٌم

• پنج شنبه
• 19
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 20:22
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

تقدیم به خواهر امام رضا (ع)

امشب بجز معصومه نامی در سرم نیست
یعنی برای عشق و مستی هیچ کم نیست

من شعر میگویم برایش , این فضیلت
حتی میان شعر های محتشم نیست

رفتم به قم , گفتند مظلوم است , آری
بانوی مظلومیست , اما بی حرم نیست

گل جای هیزم بر درش بردند , یعنی
معصومه زهراییست که نا محترم نیست

گل ریختن , اکرام فرزندان زهرا
این افتخاراتیست که جز در عجم نیست

خاک قدومش چون که مشهد ساخت در قم
پس هیچکس اندازه ی او خوش قدم نیست

• جمعه
• 22
• تیر
• 1397
• ساعت
• 17:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

?فداها ابوها?

به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها

به دریای محضی که این خاک سوزان
گرفته از امواج او آبروها

سلام ای که لطف کریمانهٔ تو
کشانده دلم را به این سمت و سوها

سلام ای که گشته شب بارگاهت
به لطف نگاهت شب آرزوها

شراب طهور است و تسنیم نور است
که در این حرم می‌چکد از سبوها

چه شعری چه شوری چه عطری چه نوری
به جانم بتابان از این رنگ و بوها

هیاهوی اشک است و آه و تبسم
مرا غوطه‌ور کن در این های و هوها

به مدح تو گفتند و گفتیم اما
تو هستی فراتر از این گفتگوها

که موسی بن جعفر به وصف تو فرمود:
فداها ابوها فداها ابوها

به شوق مدینه به اینجا رسیدم
به زهرا رسیدم پس از جستجوها

• شنبه
• 23
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار