ولادت حضرت رقیه (س)

میلاد حضرت رقیه(س)

از سوی پیر میکده می در پیاله شد
میلاد یک ستاره به نام سه‌ساله شد
در دست کائنات ز سویش حواله شد
یاس سپید بوده اگر که چو لاله شد
بر غصه‌های عالم و آدم گره‌گشاست
نامش رقیه فاطمه‌ی دشت کربلاست

آزاده‌گان هر دو جهان بر درش مقیم
هرصبح میوزد ز حریمش به ما نسیم
او مظهر شکوه کریمانه‌ی کریم
داغش به روی سینه عشاق شد عظیم
آینه‌دار طلعت کوثر نشان شده
حورای بزم شاه شهیدان‌عیان شده

در بارگاه قدس‌الهی که میپرم
شادم‌ازاینکه من به‌حریمش‌چونوکرم
من ریزه‌خوار سفره‌ی آل پیمبرم
چادر نماز کوچک او سایه‌ی سرم
ایل و تبار من همه خاک رهش شدند
زنها کنیز و خادمه‌ی درگه‌اش شدند

کوچک نخوانیش که بزرگان گ

• پنج شنبه
• 28
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 21:21
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

بند اول

سوره ی کوثر ز ره رسیده
ثانیه مادر ز ره رسیده
چشم و چراغه خونه ی ارباب
سوگلیه دردونه ی ارباب

شادی شده مهمونه دلها
ریسه بندون شده عرش اعلا
اومده معدنه جود و سخا

?خوش آمدی بی بی جان رقیه?

بند دوم

بیته مولا امشب پره نوره
بر پا بساطه شادی و شوره
دخته ثارالله اومد به دنیا
جلوه ی حیدر شده هویدا

ای گُله خوش رنگ و بو رقیه
فاطمه ای خُلق و خو رقیه
زینته دوشه عمو رقیه

خوش آمدی بی بی جان رقیه

بند سوم

مفتخرم به گدای کویت
دستم درازه همیشه سویت
عشقت عجین در آب و گِله من
اسمته رافعه هر مشکله من

بابه حاجاته جهان رقیه
عمه ی صاحب زمان رقیه
نامه تو آرام جان رقیه

خوش آمدی بی بی جان رقیه

• شنبه
• 14
• فروردین
• 1400
• ساعت
• 21:17
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بار دیگر در ب رحمت باز شد
با ز شور عاشقی آغاز شد

این دلم آماده ی پرواز شد
با حسین فاطمه دم شد
باولایت این دلم شد منجلی
رفت در بیت حسین بن علی

جشن شادی گشته در هر جا به پا
شور عشق افتاده در بیت الولا

آمده روی زمین نور خدا
شادمان از مقدمش آل عبا
آمدا مشب شمع جمع عالمین
افتخار کربلا بنت الحسین

رحمت حق نازل امشب بر زمین
شامل ما لطف خلاق مبین
بر سپهر دین رسدماه مهین
شیعیان را آمده حبل المتین
دردمندان آمده امشب طبیب
عاشقان را آمده یار و حبیب

غنچه ای از باغ عصمت وا شده
هر کجا را بنگری غوغاشده
باز حسین بن علی بابا شده
نورباران در همه دنیا شده
بر مشام عطر گل یاس آمده
هست زینب جان عباس آمده

شهر یث

• یکشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 01:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بحر طویل
حضرت سه ساله‌ی ابی عبدالله(ع) حضرت رقیه
باز در خانه ارباب به پا شور وشعف شد، غم و غصه فراموش شد و وقت طرب شد،دوباره پدر ارشد این خانه علی شاه نجف شد،شده ماه رسول مدنی مولد فرخنده‌ی طفلی که به عالم شبیه است به زهرا، همان ام ابیها یکی دخترک ناز، پرآواز،به صد شور و به صد ساز،گشوده به جهان دیده‌ی زهرایی خود را و سپس خنده زده بر رخ بابا، همه منتظر طلعت زیبای پریچهره این نازگل خانه ارباب، همان گوهر نایاب، به شبهای سیه بر دل تاریک چو مهتاب، به یکباره بفرمود حسین بن علی بر علی اکبر، که تویی شبه پیمبر، برو در ماذنه با صوت جلی، گو تو اذان، چونکه رسیده است در این خانه، گل سرخ شقایق، به دامان تو

• یکشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 06:33
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

تقدیم
به سه ساله عالم

دردانه ارباب بدنیا آمد

سرتا به قدم به مثل لیلا آمد

با عمر کمش سفیر ثارللهیست

گویا که دوباره باز زهرا آمد

• یکشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دامن شب ستاره باران است

جلوه‌ای از خدا نمایان است

کودکی آمده که گیسویش

شرح والیل و قدر قرآن است

لیلی ایل سبز حورشید است

آیه‌های قدش فراوان است

هرکسی دل نداده بر دستش

روز محشر بدان پشیمان است

برتر از فهم و درک انسان‌هاست

خادم خادمش سلیمان است

خشت اول به نام او نشود

خانه از پایبست ویران است

آمد آیینه‌ی جمال و جلال

دستگیر ای محول ‌الاحوال

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 12:48
• نوشته شده توسط
• علی

سلام ما به حضور مطهّرت خاتون

درود ، دختر ارباب عشق و زیبائی

سلام روشنی چشمهای ثارالله

درود آبی بی انتهای دریائی

**

خوش آمدی و قدم رنجه کردی ای خاتون

و غصّه را ز دل نا امید ما بردی

تو آمدی و شب سوّمم مجزّا شد

مرا به مُحرِمی خانه ی خدا بردی

**

به روی دست تمامی خانه می چرخی

تمام خانه پر از شور و غرق احساس است

به روی دست علی اکبری و می خندی

چه قدر خنده ی تو دلنشین عبّاس است

**

منم که تاج گدائی تو به سر دارم

توئی که دست ترحّم براین سرم داری

منم که خسته ام و بال من شکسته شده

توئی که پیش خودت مرهم پرم داری

**

شبیه فاطمه ای و همیشه اهل کرم

یتیم و سائل و در بند هم گدای شما

حساب دف

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• علی

حورا شده در گرد تو پروانه ترین ها

تو کعبه ی عشّاقی و جانانه ترین ها

ای لیلی صحرای دل حضرت ارباب

مجنون شده ی عشق تو دیوانه ترین ها

سوگند که تا روز قیامت همه هستیم

با منکرتان دشمن و بیگانه ترین ها

کوچک حرمت جنّت ما خانه به دوشان

جذّاب تر از قصر ملوکانه ترین ها

گندم بده تا پر بزنم ، جلد تو باشم

محتاج تو ما کفتر بی دانه ترین ها

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• علی

تا از حرمت عطر خداوند بیاید

صدها ملکِ عاشقِ در بند بیاید

در مدح صفات تو کمیت کلمه لنگ

یا این که زبان قلمم بند بیاید

ارباب شود میل نگاهش به تو افزون

وقتی به لبانت گل لبخند بیاید

هر جا سخن از نام شکربار شما شد

در زیر زبان ها مزه ی قند بیاید

خوان کرمت جمع نگردیده، چو سائل

با دست تهی صد دفعه هر چند بیاید

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• علی

تا از حرمت عطر خداوند بیاید

صدها ملکِ عاشقِ در بند بیاید

در مدح صفات تو کمیت کلمه لنگ

یا این که زبان قلمم بند بیاید

ارباب شود میل نگاهش به تو افزون

وقتی به لبانت گل لبخند بیاید

هر جا سخن از نام شکربار شما شد

در زیر زبان ها مزه ی قند بیاید

خوان کرمت جمع نگردیده، چو سائل

با دست تهی صد دفعه هر چند بیاید

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• علی

عجب شبي ست كه يك ماه منظر آوردند

براي هاشميان باز مادر آوردند

زبس حسين دلش تنگ روي مادر بود

شبيه مادرش اينبار دختر آوردند

مثال عمه خود كافتخار حيدر بود

به دختران جهان دختري سرآوردند

درست مثل زمان تولد زهرا

سه آيه اي به بلنداي كوثرآوردند

براي اينكه بگيرند گاهوارش را

هزار مريمُ آسيه از در آوردند

عجيب نيست كه عباس ماه هديه كند

شبي كه حضرت زهراي ديگر آوردند

براي اينكه غزلهاي حق شود كامل

سه بيت از صدُ چارده غزل درآوردند

اگرچه حضرت زهرا ز نسل احمد بود

رقيه را ولي از نسل حيدر آوردند

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• علی

اين كيست كه بهشت شده رو نماي او

قصري هزار آينه شد سرسراي او

آميخته به عصمت و توحيد و معرفت

زرّينه خشت محكم اول بناي او

بانوي ماهتاب دميده است تا فقط

هنگام خواب قصه بگويد براي او

سمت نگاه مشرقي اش صبح دائم است

خورشيد سالهاست نشسته به پاي او

عطر هزار باغچه گل در ترنّمش

شهر بهار ساكن سبز هواي او

آئينه تداعي لبخند فاطمه است

انگار روبرو شده با خنده هاي او

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• علی

امشب نسیم عشق درعالم وزیده است

شهدجنون به کام دل ماچکیده است

مستی خودش شده است خراب شراب ما

عقل ازسرتمامی مستان پریده است

امشب فرشته از سربازار آسمان

صدهدیه بهر دیدن دلبرخریده است

حال وهوای عرش خدا داده برزمین

گویاکه شاهکار دگرآفریده است

تاکوچه های شهرمدینه به شوق وشور

مامور وحی دلشده باسر دودیده است

گویادوباره سوره کوثرشده نزول

گویادوباره حضرت زهرا رسیده است

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:50
• نوشته شده توسط
• علی

ستاره چون گل سر بود روي گيسويش

حسين فاطمه را مست گرده از بويش

ملائكه همه خيل سپاه او هستند

فرشته ها همه هستند خادم كويش

اگركه عشق علي جاري است در رگهاش

نشان قدرت مولاست روي بازويش

زبان اوست كه دارد نشان تيغ علي

جمال حضرت زهرا نشسته بر رويش

رقيه بود كه نامش يزيد را لرزاند

هلال ماه محرم هلال ابرويش

دوگوشواره او هديه علي اكبر

وهديه هاي عمو بود هر النگويش

منبع.سایت سهیل عرب

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• علی

غنچه ی لبخند حرم واشده

خانه ی ارباب چه زیبا شده

فصل بهار دل زهرا شده

قدِّ غم از آمدنش تا شده

مدینه کربلای دلها شده

مدد رقیّه نغمه ی ما شده

دختری از عشیره ی خاتم است

نگاه او دوای درد و غم است

گره گشای مشکل عالم است

اگر برایش بدهم جان کم است

در حرم شاه کرم مَحرم است

تمثال فاطمه مهیّا شده

سه ساله ی شاه شفا می دهد

صفا به روضه های ما می دهد

روضه ی او بوی خدا می دهد

خدا به روضه خوان نوا می دهد

نوای او حواله را می دهد

با دم او تذکره امضاء شده

نای من از نوای تو ناب شد

بالش تو بازوی ارباب شد

تصویری از مرضیّه در قاب شد

خندیدی ُّ و دل حرم آب شد

شکرخدا ندای محراب شد

فاطمیّه در تو هو

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• علی

داشت آن روز زمین قصه ای ازسرمی خواند

قصه ی دیگری از یاس معطر می خواند

رخ مولود چنان با رخ مادر می خواند

که پدر زیر لبی سوره ی کوثر می خواند

خانه غوغا شده ،انگار زمان برگشته

نکند حضرت زهرا(س) به جهان برگشته

نه فقط دور و بر خانه ی او همهمه است

عرض تبریک به ارباب برای همه است

زینب(س) آیینه به کف بر لبش این زمزمه است

به خدا خون علی(ع) در رگ این فاطمه(س)است

دختری که نفسش جلوه ی زهرا(س) دارد

پدرش بوسه به دستش بزند جا دارد

فاطمه(س) پر زده اما برکاتش باقی است

راه باز است ببینید صراطش باقی است

هم خدا هست هم این قوم حیاتش باقی است

حال اگر نیست پیمبر(ص) صلواتش باقی است

کار خورشید به ناخوا

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• علی

مطاف كعبه فقط چادر سياه تو بود

پر ملائكه عرش ، فرش راه تو بود

كنار جلوه ي نوري تو دو صد خورشيد

هميشه منتظر لحظه ي پگاه تو بود

تو از بهشت خدا كه نزول مي كردي

هزار حوريه دور و بر نگاه تو بود

ترنّمي كه در اطراف شهر مي پيچد

صداي خسته و پر سوز يا اباه تو بود

قرار شد كه خدا را به تو نشان بدهند

فراز شانه ي ارباب وعده گاه تو بود

تويي كه با جَلَواتش هميشه مقروني

نجيبه ي پدر و رقيه خاتوني

كوير قلب من ورد پاي بارانت

نخ دخيل من و اين ضريح چشمانت

شميم ياس گرفته ست شه پر فطرس

دقيقه اي كه رسد بر فراز ايوانت

عجيب نيست ، تو از بس به فاطمه رفتي

فرشته گرم طواف ست دور دامانت

ز جاده هاي سما آمدي

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:21
• نوشته شده توسط
• علی

دل پریشانم که از بابم نمی آید صدا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
دل پریشانم که از بابم نمی آید صدا

دل پریشانم که از بابم نمی آید صدا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
من نمی خواهم جدا گردم ز دشت کربلا
من نمی خواهم جدا گردم ز دشت کربلا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
عمه میسوزد دلم بابم چرا نامد ز جنگ
عمه میسوزد دلم بابم چرا نامد ز جنگ
گر بیاید میکنم
گر بیاید میرمد اندر بغل من سنگ سنگ
گر بیاید میرمد اندر بغل من سنگ سنگ
شوق و رونق غیر از این بابم چرا سرده ز رنگ
شوق و رونق غیر از این بابم چرا سرده ز رنگ
ذکر لا حول ولا الله از خونه میاید چرا
ذکر لا حول ولا الله از خونه میاید چرا
عمه بابایم ک

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• علی

در دل شهری سرد

در دل شام غریب

گوشه کوچکی از غم و اندوه بزرگ

باغ ویرانی بود

کنج این ویرانه

دختری بود یتیم

آه تنها سه بهار است که چرخیده زمین دور سرش

روزگاری همه دخترکان

آرزو می کردند :

پیش او بنشینند

تا که می خواست به بازی برود

خواب می برد ز چشمان همه

دختران می گفتند

کاش هم بازی او ما بودیم

کاش یک لحظه کنارش بودیم

ولی هم بازی او شیر مردی بود غیور

پهلوانی که قدو قامت او می سائید

به ستیغ خورشید

گاه در دامن او می خوابید

گاه در لحظه عشق

مرکبش بود به وقت بازی

گاه بر شانه او

راه می رفت سر دوش عمو

تا که از سقف سپهر

دامنی ماه و ستاره چیند

همه مجذوب نگاهش بودند

چه قد رشیرین بود

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• علی

ازخیمه هاکه رفتی و دیدی مرا به خواب

داغی بزرگ بر دل کوچک نهاده ای

گرچه زمن لب تو خداحافظی نکرد

می گفت عمّه ام به رخم بوسه داده ای

من با هوای دیدن تو زنده مانده ام

جویای گنج بودم و ویرانه نشین شدم

ممکن نشد که بوسه دهم بر رخت به نی

با چشم خود ز خرمن تو خوشه چین شدم

تا گفتگوی عمّه شنیدم میان راه

دیدم تو را به نیزه و باور نداشتم

تا یک نگه ز گوشه ی چشمی به من کنی

من چشم از سر تو دمی بر نداشتم

با آنکه آن نگاه ، مرا جان تازه داد

اما دوپلک خود ز چه بر هم گزاشتی

یکباره از چه رو ، دو ستاره افول کرد

گویا توان دیدن عمّه نداشتی

من کنار عمّه سِتادم به روی پای

مجروح پا و اِذن نشستن نداشتم

د

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• علی

رقيه
سلام حق به عفتت رقيه
به هر نفس ز عصمتت رقيه
عشق تو عشق ازلي رقيه
بنت حسين بن علي رقيه

ندارم از گفته‌ي خود واهمه
فاطمه‌اي، فاطمه‌اي، فاطمه
رقيه اي مليكه‌ي ملكِ عشق
زينب دومين به شهرِ دمشق
چادر خاكي‌ات شفا مي‌دهد
مدينه، كعبه، كربلا مي‌دهد
به پاي مدحِ تو بماند نفس
مديحه‌خوان تو حسين است و بس
تا كه نگه بر رخِ دختر كند
ياد ز آن گلرخِ مادر كند
به زير لب به سوره‌ي كوثري
بگويدش كه ثانيِ مادري
عمي العباس تو دل را بَرَد
دلِ ابالفضل به يغما بَرَد
تا كه تو را ديد اسيرِ تو شد
دامانِ عباس سريرِ تو شد
چو نه فلك گرمِ سجودِ شماست
خنده‌ي زينب ز وجود شماست
اي كه به هر درد و بلا راغبي
كتاب صبرِ عمه را كاتبي

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 16:08
• نوشته شده توسط
• علی

شبيه مادر
افتاده در دلم خدا
ديوونگي و شور و شين
از يومن پاك مقدمِ

رقيه دخترِ حسين
عشق الستم ـ رقيه رقيه
اي همه هستم ـ رقيه رقيه
دل به تو بستم ـ رقيه رقيه
سيدتي يا رقيه رقيه (3)
با ديدن گلِ رخش
هر ديده مبتلا مي‌شه
اگه كسي حاجت داره
حاجت اون روا مي‌شه
عشق الستم ـ رقيه رقيه
اي همه هستم ـ رقيه رقيه
دل به تو بستم ـ رقيه رقيه
سيدتي يا رقيه رقيه (3)
امشب تو آغوشِ حسين
انگار يه ماهِ كامله ست
صورت اين ياس شبيه
رخسار بي‌بي فاطمه ست
عشق الستم ـ رقيه رقيه
اي همه هستم ـ رقيه رقيه
دل به تو بستم ـ رقيه رقيه
سيدتي يا رقيه رقيه (3)
براي اربابم حسين
مليكه دختر اومده
همه با ديدنش مي‌گن
انگار كه مادر اومده
عشق ا

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• علی

اینجا محیط سوز و اشک و آه و ناله است

اینجا زیارتگاه زهرای سه ساله است

اینجا دمشقی ها گلی پژمرده دارند

در زیر گل مهمان سیلی خورده دارند

اینجا دل شب کودکی هجران کشیده

گلبوسه بگرفته زرگهای بریده

اینجا بهشت دسته گلهای مدینه است

اینجا عبادتگاه کلثوم وسکینه است

اینجا زیارتگاه جبریل امین است

اینجا عبادتگاه زین العابدین است

اینجا زچشم خود گلاب افشانده زینب

اینجا نماز شب نشسته خوانده زینب

اینجا به خاکش هر وجب دردی نهفته

اینجا سه ساله دختری بی شام خفته

اینجا نخفته چشم بیدار رقیه

اینجا حسین آمد به دیدار رقیه

اینجا قضا بر دفتر هجران ورق زد

اینجا رقیه پرده یکسو از طبق زد

اینجا هُمای فاطمه

• سه شنبه
• 20
• تیر
• 1391
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• علی

سلام ما به حضور مطهّرت خاتون

درود ، دختر ارباب عشق و زیبائی

سلام روشنی چشمهای ثارالله

درود آبی بی انتهای دریائی

خوش آمدی و قدم رنجه کردی ای خاتون

و غصّه را ز دل نا امید ما بردی

تو آمدی و شب سوّمم مجزّا شد

مرا به مُحرِمی خانه ی خدا بردی

به روی دست تمامی خانه می چرخی

تمام خانه پر از شور و غرق احساس است

به روی دست علی اکبری و می خندی

چه قدر خنده ی تو دلنشین عبّاس است

منم که تاج گدائی تو به سر دارم

توئی که دست ترحّم براین سرم داری

منم که خسته ام و بال من شکسته شده

توئی که پیش خودت مرهم پرم داری

شبیه فاطمه ای و همیشه اهل کرم

یتیم و سائل و در بند هم گدای شما

حساب دفتر لطفت ، پر از

• جمعه
• 23
• تیر
• 1391
• ساعت
• 07:53
• نوشته شده توسط
• vahid

دلم برای تپیدن بهانه ای می خواست
برای پوچ نبودن نشانه ای می خواست
کبوتری شده بود، آشیانه ای می خواست
و دانه از کرم نازدانه ای می خواست
که ناگهان خبر آورد جبرئیل امین
هبوط کرده ز جنت، ملیکه ای به زمین
ملیکه ای که بهشت است طلعت چشمش
شنو، تلاوت "نور" است صحبت چشمش
مسیح، دست به دامان قدرت چشمش
شفاست بارش باران رحمت چشمش
نسیم رحمت دلدار بر حسین (ع) وزید
دوباره غنچه ی یاسی به باغ خانه دمید
چقدر خنده ی او مثل خنده ی زهراست
به چشم هاش، خدایا چه محشری برپاست
شگفت تر ز مسیحایی دم عیسی ست
که دست کوچک او باب حاجت دنیاست
بیا و دست به دامان این شفیعه بمان
که او ز فاطمه دارد برات، خط امان
شاعر : عليرضا قنادي

• شنبه
• 25
• آذر
• 1391
• ساعت
• 06:50
• نوشته شده توسط
• feiz

داشت آن روز زمین قصه ی دلبر می خواند
قصه ی دیگری از یاس معطر می خواند
رخ مولود چنان با رخ مادر می خواند
که پدر زیر لبی سوره ی کوثر می خواند
خانه غوغا شده انگار زمان برگشته
نکند حضرت زهرا به جهان بر گشته
نه فقط دور و بر خانه ی او هم همه هست
عرض تبریک به ارباب برای همه است
زینب آیینه به کف بر لبش این زمزمه است
به خدا خون علی در رگ این فاطمه است
دختری که نفسش جلوه ی زهرا دارد
پدرش بوسه به دستش بزند جا دارد
فاطمه پر زده اما برکاتش باقیست
را باز است ببینید سراطش باقیست
هم خدا هست هم این قوم حیاتش باقیست
حال اگر نیست پیمبر صلواتش باقیست
کار خورشید به نا خواه درخشندگی است
کار هر لحظه ی این طایفه بخشن

• شنبه
• 25
• آذر
• 1391
• ساعت
• 09:13
• نوشته شده توسط
• feiz

کم نیست گدا اگر کرم بسیار است
تا هست عطای دلبرم بسیار است
از سفره ی با برکت دستان کریم
هر قدر به خورجین ببرم بسیار است
از درگه یار اگر که پا پس بکشم
فهمیده ام الحق ضررم بسیار است
هر چند که در نهایتش وصل خوشست
خار و خس راه لاجرم بسیار است
تا هست نفس به سینه ام میگویم
تا سوریه قصد سفرم بسیار است
عمریست هوای عشق در سر دارم
طوف حرم دمشق در سر دارم
در زمره ی عشاق سرآمد هستیم
خاک کف پای آل احمد هستیم
ای آینه ی بی کم و کسر مادر
تو فاطمه یا او تو؟ مردّد هستیم
با پای برهنه گاه در صحن رضا ع
زائر به نیابت تو مشهد هستیم
بر لعنت آن کسی که شد منکر تو
تا آخر عمرمان مقید هستیم
بگذار که اَنگ این و آن را بخوریم

• سه شنبه
• 3
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

پیاله پیاله غزل میزنم
شکر، جام باده، عسل میزنم
سخن از شباهت به زهرا شده
که از یک سه ساله مَثُل میزنم
همین قدر توفیق دارد قلم
همین حرف حدّ اقل میزنم
طعام سگ از دست صاحب رسید
دم از لطف او تا اجل میزنم
هر اندازه با واژه بازی کنم
قسم میخورم باز شَل میزنم
کُمِیتِ قلم لنگ مدحت شود
جا شعر هم سنگ مدحت شود
رسیدی بباری به پژمرده ها
تبسّم ببخشی به افسرده ها
رسیدی تو ای آسمانی ترین
گیری دو دست زمین خورده ها
بده روسپیدی به پیش حسین
به این ظلمتی ها، سیه چُرده ها
مکن بایگانی برات دمشق
ترحّم نما بر دل آزرده ها
ه از این که لایق شدم بهر وصل
حسابم کن از باد آورده ها
رسیدی که تکرار زهرا شوی
تجلّی اُمّ اَبیها شوی

• سه شنبه
• 3
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 07:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

کم نیست گدا اگر کرم بسیار است
تا هست عطای دلبرم بسیار است
از سفره ی با برکت دستان کریم
هر قدر به خورجین ببرم بسیار است
از درگه یار اگر که پا پس بکشم
فهمیده ام الحق ضررم بسیار است
هر چند که در نهایتش وصل خوشست
خار و خس راه لاجرم بسیار است
تا هست نفس به سینه ام میگویم
تا سوریه قصد سفرم بسیار است
عمریست هوای عشق در سر دارم
طوف حرم دمشق در سر دارم
در زمره ی عشاق سرآمد هستیم
خاک کف پای آل احمد هستیم
ای آینه ی بی کم و کسر مادر
تو فاطمه یا او تو؟ مردّد هستیم
با پای برهنه گاه در صحن رضا ع
زائر به نیابت تو مشهد هستیم
بر لعنت آن کسی که شد منکر تو
تا آخر عمرمان مقید هستیم
بگذار که اَنگ این و آن را بخوریم

• دوشنبه
• 9
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

زنده هستم به عشق دلداري
به اميد طلوع ديداري
گاه دنبال زندگي هستم
گاه دنبال چوبه‌ي داري
جرعه‌اي نور ، كاسه‌اي خورشيد
مرحمت كن به قلب بيماري
با خيال تو دائم‌الذكرم
موقع خواب و وقت بيداري
ما گرفتار عشق مولائيم
اي به قربان اين گرفتاري
شعله‌ي عشق خانمان سوز است
عشق در اصل آتش افروز است
مثل صبح بهار بيدارم
دور تو در مدار تكرارم
لب به لب ابر و باد و بارانم
آسمانم ولي نمي‌بارم
در تكاپوي نور سرزده‌ام
تازه‌ام ميل عاشقي دارم
از همان اول تولد ، نه
قبل از آن كرده‌اي گرفتارم
چه بهشتي چه دوزخي باشم
دست از اين عشق برنمي‌دارم
خاك عاشق به گريه گِل شده است
دل ما با رقيه دل شده است
موجي از شور و همهمه آمد
دور قند

• یکشنبه
• 15
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• یحیی