تو روحِ اشک و احساسی...رقیه
بهشتِ غنچه یِ یاسی...رقیه
تو بارانی ترین روز بهاری
لطیف و نرم و حساسی...رقیه
به حق...اُمّ ابیهایِ حسین و
به زهرا اَشبهُ الناسی...رقیّه
سه آیه کوثر و نورٌ علیٰ نور
شبیه فاطمه ...خاصی رقیه
تو نور چشم زیبای عمویی
شعاعِ برقِ الماسی...رقیه
تو احساسی ترین لبخندِ عالم
به رویِ ماهِ عباسی ...رقیه
تو را با اشک و احساس آفریدند
بهشتِ غنچه یِ یاس،آفریدند
سه آیه کوثر و نورِ مُبرهَن
از عشق و شور و اخلاص آفریدند
تو را اُمّ ابیهای حسین و
به زهرا اَشبهُ الناس آفریدند
تو را آیینه یِ مادر بزرگت
به حق، از هر نظر خاص آفریدند
تو را نورٌ علیٰ نورٌ علیٰ نور
گُهر در گوهر،الماس آفریدند
برای دخترِ شاه شهیدان
عمویی مثلِ عباس آفریدند
دلِ شیرِ عمو را پیشِ قلبت
رقیق القلب وحسّاس آفریدند
تورا نازک دل و بابایی و ناز
در اوجِ عشق و وسواس افریدند
اومده دخترِ دُردونه ي حضرت ارباب
میدرخشه روي دسته عمو نور مهتاب
واسه دیدنِ روي ماهش ملکِ از آسمون
اومده تا ، روي زمین ، شده خیلي بي تاب
غرقِ تبسم ، شده روزگارم
جان بي بي رقیه ، شده این شعارم
مِي میزنم از ، این باده ي ناب
اومد به دنیا ، شاپرکه ارباب
کسو کارم تو هستي ، جان بي بي رقیه
بَح از این حاله مستي ، جان بي بي رقیه
رُخ زیبات پرستي ، جان بي بي رقیه
جان بي بي رقیه
مددي مددي یارقیه
تا میره تو بغلِ عمو عباسش میخنده
عمو دورِ دستش دستبنده طلا میبنده
میخونه وان یکادو تا چشم نخوره رقیه
هر کي اسمت رو شنیده دَرِ خونت پابنده
صد قل هوالله ، بَر چشم و ابروش
هرکس که دیده ، دیگه رفته از هوش
رفته به
صدا صداي پاي مَجنونه
به شوق روي تو غَزل خُونه
پُر از ستاره آسمونا شد
به دنیا اومده یه ناز دونه ۲
بالِ تمومه ملائک ، فرشه به زیر پاش
چَرخش کُلِ دو عالم ، بَسته به نیم نگاش
وقتي که میخنده روي ، دستِ خودِ حسین
با یه شوقي میگهِ زینب ، عَمّه بِشه فداش
ریحانة الحسین
اي نور چشم حضرت زهرا
ریحانة الحسین
دل میبري تو از دلِ سقا
ریحانة الحسین
ذوق کرده مادرت میگي بابا
جانم ، بي بي رُقَیّه خاتون
میخونه لالایي عمو عباس
تُو گَهوارش پیچیده بوي یاس
میگه حسین ببین چقد نازه
آخه شبیه مادرم زهراس ۲
چشماشو باز میکنه تا ، عمو جُونش ببینه
صداي خنده ي نازش ، خیلي به دل میشینه
میاره وقتي که بالا ، دستاشو رو به عمو
من گل گلشن زهرا هستم
زینت دامن بابا هستم
عصمة اللهم وهم عالمه ام
بخدا فاطمه قافله ام
نوه سید بطحایم من
سرتر از مریم کبرایم من
چه کسی گفته تنم بی رمق است
نیمه شب مائده ام در طبق است
مثل زهراست خم قامت من
که پس از عمه شده نوبت من
خوب تعبیر شده رؤیایم
که شده همنفسم بابایم
من به ویرانه مقیمم بابا
چه کسی کرده یتیمم بابا
چه کسی پنجه کشیده به رویت
چه کسی نيزه زده بر گلویت
پس ببین ای همه آبرویم
جای دستان عدو بر گلویم
چون تو من چهره نیلی دارم
به رخم پنجه ز سیلی دارم
گوش پاره سند گویایی ست
سندم زینبی و زهرایی ست
گاه برگیسوی من چنگ زدند
گاه با خنده به من سنگ زدند
سحری نیست که آسودم من
شبرو از
داشت آن روز زمین قصه ای از سر میخواند
قصه ی دیگری از یاس معطر می خواند
رخ مولود چنان با رخ مادر میخواند
که پدر زیر لبی سوره ی کوثر میخواند
خانه غوغا شده ،انگار زمان برگشته
نکند حضرت زهرا به جهان برگشته
نه فقط دور و بر خانه ی او همهمه است
عرض تبریک به ارباب برای همه است
زینب آیینه به کف بر لبش این زمزمه است
به خدا خون علی در رگ این فاطمه است
دختری که نفسش جلوه ی زهرا دارد
پدرش بوسه به دستش بزند جا دارد
فاطمه پر زده اما برکاتش باقی است
راه باز است ببینید صراطش باقی است
هم خدا هست هم این قوم حیاتش باقی است
حال اگر نیست پیمبر صلواتش باقی است
کار خورشید به ناخواه درخشندگی است
کار هر لحظه ی این طا
باز امشب دل پر از شور و نواست
شادمان قلب و دل اهل ولاست
در دلم افتاده امشب شور عشق
گه مدینه میروم گاهی دمشق
در مدینه شور و غوغایی شده
بیت ثارالله تماشایی شده
در مدینه شد بپا شادی و شور
آمده از آسمان غلمان و حور
در فضا پیچیده است عطر جنان
فطرس آورده خبراز آسمان
نغمه های شور بلبل آمده
از گلستان حسین گل آمده
زد قدم اندر جهان نور دو عین
زینت عالم شده بنت الحسین
باب حاجات همه ناس آمده
هست زینب ،جان عباس آمده
میرسد از راه ماه عالمین
بر رقیه دخترش نازدحسین
زینبش گهواره جنبانی کند
یا حسین آیینه گردانی کند
در جهان گشته رقیه نام او
شیعیان مست ولا از جام او
بین‌آل الله اونور جلی است
غنچه باغ حسین بن علی
با طعم خنده های تو دنیا از این به بعد
نشناخت فصل فصل سرازپا از این به بعد
ای خوش به حال اهل مدینه که شد عیان
در چهره ی توحضرت زهرا از این به بعد
دردانه ی حسین شدی و چنین شدی
عشق علی اکبرِ لیلا ازاین به بعد
تو آمدی و لفظ عمو تازه پاگرفت
تکمیل گشت معنی بابا از این به بعد
تو گفته ای وعمه ی سادات گفته اند
در روضه ها به زینب کبری از این به بعد
هم دختر حسینی و هم مادرش، شدی
معنای لفظ ام ابیها از این به بعد
کم کم در این مسیر می آید به گوشمان
لفظی شبیه روضه بفرما از این به بعد
پایان این غزل همه روضه ست گریه کن
با گوشواره و ترک پا از این به بعد
هر که عبد است صاحبی دارد
من غلام رقیه خاتونم
میزنم پر در آسمان حرم
مرغ بام رقیه خاتونم
باده ناب عشق سر بکشم
مست جام رقیه خاتونم
روی قلبم نوشته نامش را
محو نام رقیه خاتونم
با محبت اسیر کرده مرا
صید دام رقیه خاتونم
من اگر نوکرم به دربارش
از مرام رقیه خاتونم
محرم بی کسیم بوده و هست
هم کلام رقیه خاتونم
وحی عشقی به سینه ام بانو
نظری محضرت زدم زانو...
بر ظلمت شب تابش مهتاب مبارک
پابوسی عشق از قدم آب مبارک
بر سر در عرش علوی نصب نمودند
میلاد جگر گوشه ی ارباب مبارک...
ای غنچه ی رعنا و دل آرای دل ما
ای یاد تو هر لحظه مسیحای دل ما
ای اوج طلب موج تمنای دل ما
ای فاطمه ی دوم و زهرای دل ما
سرمست شد از زمزمه ی نام تو دل ها
زنده کنی از هر نفست دلْ چو مسیحا
افتاده به دامیم و به جز جام نگیریم
هستیم و دل خویش از این دام نگیریم
بی ذکر تو یک لحظه که آرام نگیریم
بر حاجت خود غیر همین نام نگیریم
مرغ دل ما خیمه زده بر سر کویت
تو باب همه حاجت مایی چو عمویت
ای ماهِ شب حضرت خورشید رقیه
از ذکر تو آیینه ی امید رقیه
زینب ز تماشای تو خندید رقیه
جان داد اباالفضل تو را دید رقیه
لبخند تو چون موج سرور است به جنت
از یُمن تو حق بر همگان کرده محبت
با بردن نام تو شکوفا شده غنچه
لبخن
شعر ولادت #حضرت_رقیه سلام الله علیها
ارباب آمده ثمر باغ لاله اش
كرده ظهور فاطمه اى در سلاله اش
امد کسیکه مهجة قلب حسین را
دست خدا سند زده پشت قباله اش
نهج البلاغه هست و مقاتیح و کوثراست
یکروز اکر که ترجمه گردد رساله اش
یکراست میرود بغل شاه کربلا
دست کسی اگر برسد یک حواله اش
اندازه مسیح اولوالعزم زنده کرد
دلهای مرده را دم عمر سه ساله اش
عاشق شدیم و گفت رها کن بقیه را
بنویس روی سنگ نگین یا رقیه را
دختر نگو که مادر باباست بعدازاین
آیینه دار ام ابیهاست بعدازاین
دختر نگو که وارث شمشیر حیدر است
ارثیه دار حضرت زهراست بعدازاین
دختر نگو که غیرت دستان بسته اش
ویران کننده صف اعداست بعدازاین
در اشتیاق
مولاتی یا رقیه جان...
ای گل بهشت حسینی
بر عمّه نورِ عینی
خوش آمدی ای کعبه ایمان و احساس
بوسه زند بر ماه رویت عمو عباس
عالم تو را مَدیحه خوان
رقیه جان رقیه جان
مولاتی یا رقیه جان...
ای نگاهت آرامِ دلها
دار و ندارِ بابا
چه نَوه ای هستی به زهرا و به حیدر
چه خواهری هستی برای علی اکبر
قُدومِ تو بر دیدگان
رقیه جان رقیه جان
مولاتی یا رقیه جان...
گل ثارُاللهی رقیه
مِهر و ماهی رقیه
عشّاق بابایت گدایان تو هستند
روز قیامت دل به الطاف تو بستند
عنایتِ تو بیکران
رقیه جان رقیه جان
مولاتی یا رقیه جان...
یا مولاتی گل زیبای حسین
رقیه جان رقیه جان رقیه جان...
اومدی و دل محبّینِت
شده غرق شور و شعف جانا
جون ما قربونیِ قُنداقَت
گل یاسِ امامِ عاشورا
ای نام قشنگ تو صبر و قرارم
قربونِ تو همه دار و ندارم
ایشالا که شامل کرم تو باشم
همچین شبایی و حرم تو باشم
یا مولاتی گل زیبای حسین
رقیه جان رقیه جان رقیه جان...
سرِ سجّاده های مشتاقی
شب و روزم با ذکر تو سر شد
اومدی و همه میگن با تو
ماه شعبان چِقَد قشنگ تر شد
راهِ تو به عالمی راهِ نجاته
ای کوثر حسین جونم فداته
کاشکی دلداده و همقدم تو باشم
من هم مدافع حرم تو باشم
یا مولاتی گل زیبای حسین
رقیه جان رقیه جان رقیه جان...
السلام ای دستگیر عالمِین
ای به ارباب دو عالم نورعین
روز محشر چشم من بر دست توست
اشفعی لی فاطمه بنت الحسین
دخت شاه عالمین آمده است
برحسین نور دو عین آمده است
شادمان گشته دل اهل ولا
در جهان بنت حسین آمده است
گل زگلزار ولا آمده است
دختر خون خدا آمده است
شادمان گشته به جنت زهرا
نوه ی شیر خدا آمده است
امشب از لطف خدای ازلی
سرزده بار دگر نور جلی
شادمان گشته دل اهل ولا
آمده دخت حسین بن علی
در شهر مدینه امشب از لطف الاه
آمد به جهان رقیه ی ثارالله
تا کرد نظر بر رخ او زینب گفت:
لا حول ولا قوة الا بالله
جلوه های نور یزدان آمده
عاشقان ایام شعبان آمده
شهر یثرب جنة الاعلا شده
در چمن بار دگر گل واشده
هر کجا را بنگری شادی به پاست
بر لب هر شیعه ای شور و نواست
حور و غلمان آمده روی زمین
بهر تبریک آمده روح الامین
دسته گل در دست ،هر حورآمده
عاشقان نورالانور آمده
خانه ی مولا شده خلدبرین
سرزده خورشید عصمت در زمین
زد قدم در این جهان نور دو عین
گلبن باغ ولا، بنت الحسین
زد رقیه اندرین عالم قدم
از قدومش حل شود هر هم و غم
گشته عالم از وجودش منجلی
شادمان گشته حسین بن علی
این گل بستان سرای عصمت است
پای تا سر همچو زهرا رحمت است
عالم و آدم همه سرمست او
هر گره وا میشود با دست او
او چراغ پرفروغ امت است
حب و مهرش ره
بار دیگر شور و شادی شد به پا
شادمان گشته دل اهل ولا
هدیه داده ذات حی کبریا
آمده آیینه ی زهرا نما
قلب شیعه گشته امشب منجلی
آمده دخت حسین بن علی
عالم هستی پر از شادی و شور
آسمان دین حق پر شدزنور
شیعیان مرتضی غرق سرور
خانه ی مولا حسین وادی طور
آمده نور دو چشم زینبین
دختر خون خدا بنت الحسین
در گلستان ولا گل وا شده
جشن شادی و شعف برپاشده
در جنان شادان دل زهرا شده
دختراما زینت بابا شده
دختری از نسل طاها آمده
ثانی و تالی زهرا آمده
نخل دین بار دیگر داده ثمر
ملک دین را داده این گل زیب و فر
نوعروس فاطمه زاده قمر
بر حسین ابن علی نور بصر
شهریثرب از وجودش گلشن است
از قدومش دیده و دل روشن است
آمده شمع و
نور حق جلوه گر شد در مدینه
آمده رقیه سرور سینه
از گلستان دین ز لطف یزدان
سرزده یاس بی مثل و قرینه
غنچه ای وا شد زینت دنیا شد(۲)
شکر حق بابا حسین زهرا شد(۲)
از تبار آل الله(۲)
نور چشم ثارالله (۲)
مدینه غرق نور و در سروره
همه عالم پر از شادی و شوره
تا به دنیا اومد رقیه امشب
همه جای مدینه پرز نوره
دود کنید اسفند حسین شده خرسند
همره حیدر فاطمه زدلبخند
از تبار آل الله
نور چشم ثارالله
بحردین را در نایاب رسیده
در سپهر ولا مهتاب رسیده
شادمانی کنید ای اهل ایمان
رقیه دختر ارباب رسیده
غمو آزاد کن ای شیعه فریاد کن
دل ارباب و با خنده ات شاد کن
از تبار آل الله
نور چشم ثارالله
دختری آمده نور دو عینه
ماه ر
در سپهر ولا مهی پیدا شده
زیب دنیا شده یا رقیه
زینت این جهان گل زهرا شده
ذکر لب ها شده یا رقیه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
در شعف شیعیان گل باغ جنان
شده امشب عیان یا رقیه
هستی عالمین بر حسین نور عین
تویی بنت الحسین یا رقیه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
ماه دین شد پدید گل زهرا رسید
کس چواین گل ندید یا رقیه
نخل دین پرثمر مه شده جلوه گر
از ره آمد قمر یا رقیه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
هدیه ی داور است نوه ی حیدر است
هستی مادر است یا رقیه
نوگل عترت است پابه سرعصمت است بودنش رحمت است یا رقیه
آمد آمد ، نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
گل طاهاتویی عطر گ
ماه شعبان آمده
نور یزدان آمده
مظهر انوار سرمد آمده
گلی ز نسل محمد آمده
رقیه آمد(۴)
سرزده یک مه پاره
رحمت حق میباره
در مدینه شور و غوغا به پا شد
امشب حسین ابن علی بابا شد
رقیه آمد
امشب جهان گلشن شد
چشم حسین روشن شد
بر زینبین نور دو عین آمده
رقیه ی بنت الحسین آمده
رقیه آمد
بر زهرا نور عین است
دردانه ی حسین است
در سپهر دین قمر آمده است
ماهی در وقت سحر آمده است
رقیه آمد
امشب شدم مهمانت
شرمنده ی احسانت
تویی یا رقیه تمام هستم
آمده‌ام تا که بگیری دستم
رقیه آمد
عیدی برمن عطا کن
حاجت من روا کن
امشب یارقیه بر تو پناهم
از کرم و لطفت بنما نگاهم
رقیه آمد
شده پرستاره مه شعبان
رسیده زره یک مه تابان
هویدا شد گلی زیبا
رقیه جان(۲)
مدینه پر از شورش و غوغا
حسین بار دیگر شده بابا
پر از شادی همه دنیا
رقیه جان
رسیده زره دخت ثارالله
بود کودک اما چراغ راه
رقیه غنچه ی طاها
رقیه جان
همه اهل بیت محو دیدارش
زند بوسه بابابه رخسارش
شده خندان همه لبها
رقیه جان
حسین را بود هدیه ی داور
گل فاطمه ،هستی حیدر
بود این گل گل طاها
رقیه جان
ضریح رقیه صفا دارد
حریمش بوی کربلا دارد
بود این گل امید ما
رقیه جان
حریمت بود کعبه ی دلها
بود نام تو ذکر محفل ها
به حال ما نظر فرما
رقیه جان
از خدایم اذن دارم زیر سقف گنبدم
هردعایی را بخواهم مستجابش میکنم
غزل حضرت رقیه سلام الله علیها
فروغِ هفت آسمان رُقیّه
همایِ‌عرش‌آشیان رُقیّه
مکان گرفتی کنار زهرا
به عرصه ی لامکان رُقیّه
تو جلوه‌ی ذات لایزالی
تویی که داری شئونِ عالی
که در سجودند از قیامت
تمام کر‌ّوبیان رُقیّه
قسم به عشّاق بیقرارت،
به جان جانهای جان‌نثارت
فقط عموجان باوقارت
بُوَد جهان‌پهلوان رُقیّه
همان‌که‌سقای‌اهل‌بیت‌است پناه‌آقای‌اهل‌بیت‌است
در آفتاب آمده دو دستش
برای تو سایه‌بان رقیه
تو عشق ما از قدیم‌هایی
تو از تبار کریم‌هایی
سخاوتت بی‌نهایت‌است و
کرامتت بیکران رُقیّه
به‌هیچ‌کس جز تو دل‌نبستم
غلامت از عالم اَلَستم
من‌از ازل دلسپرده هستم
تو از ازل دل‌سِتان رقیه
اگرکه‌خوبم
نفسی تازه شد و تازه شد احوال زمین
واشد از شوق به یکباره پر و بال زمین
گوئیا جامه ای از نور به تن کرده فلک
رشته پولک هفت رنگ شده شال زمین
چه مبارک خبری بر روی لب افتاده
خاصّه در شهر مدینه که شده خال زمین
بسکه از عرش فرشته به طواف آمده است
که شده بیت ولا مرکز جنجال زمین
دختری آمده که یک نفسش می ارزد
به نفس های خلائق طی صد سال زمین
پاکی آئینه و آب به دنیا آمد
دختر حضرت ارباب به دنیا آمد
این ولادت چقدر شور و صفا آورده
چقدر خنده همراه بکا آورده
مستی قبل حلول رمضان را عشق است
ساقی این بار می از دست خدا آورده
دختر شاه پریان بنی هاشم را
حق به خانمی یک مشت گدا آورده
گردت ای دختر یزدگرد همه می گردند
که
سر زد از خانه خورشيد ولا ماه امشب
ز آسمان باز شده سوى زمين راه امشب
حلقه بر در زده شادى كه منم ، باز كنيد
ذكر تسبيح بخوانيد و غزل ساز كنيد
غزل شوق بخوانيد كه گل وا شده است
غنچه ی عصمت و تطهير شكوفا شده است
چشم بد دور عجب ماه جمالى دارد
چه نجيب است رقيه چه كمالى دارد
دختر ناز حسين است مبارك قدمش
كى فراموش شود خاطره عمر كمش
علوى زاده اى از نسل و تبار زهراست
ياس نورسته اى از باغ و بهار زهراست
آمده همسفر شاه شهيدان گردد
شمع دلسوخته كلبه ی احزان گردد
نمك خنده ی او برد دل مادر را
كرده حرز گل خود «چار قل و كوثر» را
عمه زينب به رويش صورت مادر را ديد
در خم ابروى او هيبت حيدر را ديد
چه صفا داشت در آن فرصت آئينه و ماه
ذكر «لاحول و لا قوة الا بالله»
بوسه از صورت ماهش على اكبر گيرد
عمو عباس چو جان او را در بر گيرد
شب شادى است به صد شوق سحر بايد كرد
غصه و اندوه را دست به سر بايد كرد
هر كه از دست رقيه طلبد فيض برات
بفرستد به صفاى قدم او صلوات
باز هنگام غزل خوانی شده
منزلِ ارباب مهمانی شده
لیله ی میلاد جانان آمده
دختر شاه شهیدان آمده
عرشیان دارد به لب این شورو شِین
مرحَبا ،صد آفرین بنت الحسین س
از تَبار قَدر و کوثر آمده
خواهرِ شهزاده اکبر آمده
گلشن مولا شکوفه باز کرد
باز خالق اینچنین اعجاز کرد
بر زبان اهل دل این زمزمه
بر زمین آمد دوباره فاطمه س
یثرب از یُمنش شده باغ بهشت
از گِلِ زهرا ،خدا او را سِرِشت
نور میبارد ز وَجهِ اَنورش
میچِکَد کوثر زِ گوشِ هر لَبَش
نرگسِ باغ ولایت آمده
معدن جود و سخاوت آمده
عمّه ای دارد چو زینب عالِمه
دستگیری میکند چون فاطمه
چند سالی بود، زهرا رفته بود
حالتِ مولایمان آشفته بود
خواست خالق تا که دلجویی کند
عِطر زهرا را حسین بویی کند
غنچه ای خندان ، بِدادی در بَرَش
داد یک دختر، شبیه مادرش
شاید آمد این ندا از آسمان
ای حسین ای سرور اهل جهان
هر زمان دلتنگِ زهرا میشوی
شایقِ دلبندِ طاها میشوی
خوب بِنگَر ،بر جمالِ دخترت
از دلت پَر میکِشد رنج و غمت
در مقامِ دخترت کافی، همین
بینِ اولادت شَود دُرِّ ثَمین
عالمی راغرق حیرت میکند
عاشقانت را شفاعت میکند
بر دَرش هر کَس رَوَد با اِلتَجا
این رقیّه میکند دردش دوا
بر درش حاتم گدایی میکند
دائماً مشکل گشایی میکند
دارد این دختر خودش بابِ کَرم
میشود دُردانه ی اهلِ حَرم
میرود از چهره آثارِ غمش
هر مریضی که بگیرد دامنش
دردِ بی درمان به پیشش هیچ نیست
دخترت قطعاً ،طبیبِ حاذِقیست
نام او وِردِ همه لَب میشود
عاقبت شاگردِ زینب میشود
لیک این درمانگَرِ دردِ جهان
میشود در کُنجِ ویرانه نهان
عمرِ او کوتاه، امّا پُر غم است
رنجها خُفته، در این عمرِ کَم است
مشعلِ اهلِ اسارت میشود
راویِ کرب و بلایت میشود
بینِ راهِ کوفه و شامات ،این
میخورد از روی ناقه بر زمین
ماهِ رُخسارش ،چنان نیلی شَود
صورتش ،جولانگهِ سیلی شَود
گوشه ی ویرانسرا لَرزَد چو بید
همچو زهرا قامتش باشد خَمید
قلبِ زینب را بسوزاند همین
بالِشش خِشتِ گِلین،فرشش زمین
راه و رسم عشق را اعلان دهد
عاقبت کُنجِ خرابه جان دهد
(بیکَسان) را رَهنمایی میکند
عاشقان را کربلایی میکند
بند اول
ملائک با شادمانی،میکنن عرش رو چراغون
واسه تبریک به پیمبر،شده جنت ریسه بندون
....
به دنیا اومد ثانیه فاطمه
باب نجات و امیده ماهمه
سینه چاکانه رقیه بیشمار
اولیش ابالفضل شاهه علقمه
....
دوره گهوارش جبرئیل غزل خونه
دود میکنه اسپند برای دردونه
الله و اکبر از مقام این بانو
فضائلش عالم رو کرده دیوونه
خوش آمدی یارقیه
بند دوم
میگه اذون علی اکبر،توگوشه سوگل ارباب
ان یکاد میخونه زینب ، برای نوگل ارباب
....
پشت دَر جَمْ شده اَند کُلی گِدا
هَمگیشون صِله می‌خوان از آقا
من هم بَهره حاجت اینجا اومدم
امضا کن اربعین برم کربلا
....
الله الله الله،نگاره بی همتا
الله الله الله، نائبة الزهرا
الله الله الله، دلبره بابایی
الله الله الله، عالیةُ الاعلا
سیدتی یارقیه،مولاتی یارقیه
بند سوم
ذکره یا رقیه بوده ، دائماً بر روی لبهام
بودنه توی حریمش،به خدا رؤیای شبهام
....
شمس و قمر معتکفه کوی او
می ارزد بر عالمی یک موی او
هر کی میبینه رقیه رو میگه
خیلی به فاطمه رفته روی او
....
فاتحِ بی بدیله کوفه و شامی
توی سختیا واسه نوکرت حامی
کاشکی من هم مثه سیدجوادذاکر
بنوشم از صحبای جنونت جامی
سیدتی یارقیه،مولاتی یارقیه
میلاد سه ساله ی کربلا
مبارکباد
بر نای نی یم ببین نوا آمده است
دردانه ی شاه کربلا آمده است
معراج سه ساله گشته دوش سقا
بر بیت ولا ببین صفا آمده است
میلاد حضرت رقیه (س)
دردانه ی سیدالشهداء
بنداول
مرغیم و پر زدیم به کاشانه ی شما
مستی نموده ایم ز میخانه ی شما
دردانه ی حسینی و باب الحوائجی
ای من فدای دست کریمانه ی شما
ما سائل و گدای سرای محبتیم
اینگونه ما نشسته در خانه ی شما
دستان کوچک تو بود تکیه گاه خلق
سر مینهیم ما به کرمخانه ی شما
مستیم از سبوی خم و این پیاله ات
سر میکشیم جرعه ز پیمانه ی شما
نامت چو نام فاطمه اعجاز میکند
هر قفل بسته ای ز کرم باز میکند
بنددوم
معراج توست دوش علمدار کربلا
دلهای شیعه گشته گرفتار کربلا
خورده عطش گره به لبان مطهرت
هر لحظه بوده یاد تو بیمار کربلا
نامت کنار نام عقیله به هرکجا
از شام و کوفه تا سر بازار کربلا
ای شاخه ی شکسته شده زیر دست وپا
در بین یاس و لاله ی گلزار کربلا
درشام و کوفه ناله زدی با دلی حزین
با عمه گفته ای ز شب تار کربلا
تو وارث تمام غم و درد مادری
کنج خرابه مثل گل یاس پرپری
بنددوم
شهر مدینه بار دگر گل به بر گرفت
از خانه حسین سحر این خبر گرفت
آمد دوباره فاطمه ی دوم حسین
مرغ دلم ز کنج قفس بال و پر گرفت
ساغر بدست آمده تا جرعه ای دهد
نخل ولا ز مقدم پاکش ثمر گرفت
زینب رسید و گفت حسین جان نگاه کن
باغ ولای مادرمان بار و بر گرفت
یک نکته گفت حضرت ارباب کائنات
زآن نکته قلب زینب کبرای شرر گرفت
گفتا تنش چو مادرمان نیلگون شود
از ضرب تازیانه رخش غرق خون شود
بندچهارم
شام سیاه من ز وجودت سر آمده
روز تولد تو علی اکبر آمده
آورده است بهر تو خلخال زینتی
چون از برای حضرتشان خواهر آمده
بادست گل به شوروشعف عاشقانه بین
ام البنین بهمره آب آور آمده
زینب به خنده گفت که مادر خوش آمدی
بهر حسین فاطمه چون دختر آمده
این نازنین مسافر دشت شقایق است
در دیده گان ما همه نیلوفر آمده
دخترمگوستاره ی شبهای زینب است
کشته شوی به پای حرم حق مطلب است
بندپنجم
گفتند و ما شنیده ایم ز ناقه فتاده ای
تا پای جان به پیش سنان ایستاده ای
در بین راه خار به پایت نشسته بود
شکوه نکرده ای و جوابش نداده ای
دستت به روی سر زچه معجر نداشتی
با پای خسته رهرو کوفه ز جاده ای
زجر آمده است داد بزن شیونی بکن
ای دختر ساله تو خود شیرزاده ای
کنج خرابه تا به سحر ای عزیز دل
سر را به روی خاک خرابه نهاده ای؟
سر آمد و سرت به هواداری سرست
تاروزحشرجاه و مقامت همی سرست
#میلاد_حضرت_رقیه
