ولادت حضرت رقیه (س)

دار و ندارم به زیر پات، که شدی فخر بابات
نیت منه شرط حیات، بریزم نقل و نبات
شیرینی میریزه از لبات، مثل قند و شکلات
امشب مستن همه عشاق
مادر شده ام اسحاق
حسین می گه لالا لالا رقیه(رقیه)
عزیزتر از جون بابا رقیه (رقیه)
می گن ملک از اون بالا رقیه (رقیه)
دنیا می خونه یک صدا رقیه (رقیه)
یا رقیه باب الحوایج باب الحوایج باب الحوایج (2)
********
روی لبش امشب عمو جون، یه دیوان غزل داره
دیگه چی می خواد وقتی بابا،تو رو تو بغل داره
نمک چشت واسه حسین،مزه ی عسل داره
عمرن اگه پسر داره
مزه ای که دختر داره
هر دو تون عشقین به خدا رقیه (رقیه)
بابات جدا خودت جدا رقیه (رقیه)
درد و بلات به جون ما رقیه (رقیه)
ما در هم

• دوشنبه
• 26
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 22:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بر طاق جنّان حك شده سیمای رقیه
خورشید كمی از رخ زیبای رقیه
مهتاب كه شب ها دل عالم برباید
یك نور ز رخسارِ دل آرای رقیه
دل در حرمش سجده كنان حلقه به گوش است
چون منتظرِ بخشش فردای رقیه
گر هر دو جهان ابر شوند اشك بریزند
یك قطره ز هر آبله ی پای رقیه
من كس نگذارم به دلم پای گذارد
زیرا كه حریم دلِ من جای رقیه
گر سبزترین ارض خدا را كه ببینی
آراسته با سبزیِ دیبایِ رقیه
او راه رود اهلِ حرم مستِ نظاره
این اشكِ حسین از قد و بالای رقیه
هر كرده ی او آیینه ی حضرت زهرا
این وجه شرر بر دلِ بابای رقیه
با این كه غم كرب و بلا سخت گران است
سنگین تر از آن ناله و غم های رقیه
هر انس و ملك تشنه ی یك خنده ز رویش
روح همگ

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 07:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

شبم صبح و صبحم پر از نورهاست
دلم مست ومستی پرازشورهاست
کلیم دلم را به دریا زدم
شدم نوح و درباورم طورهاست
به دریای طوفانی معجزه
عصا بهترین پاروی کورهاست
عصایم فقط عشق بی انتهاست
همان عشق پاکی که از دورهاست
مراسجده باید کند هرچه مست
جنون درتب و خون مغرور هاست
سه پلّه مرا تاخدا مانده است
سرم تشنه ی دار منصور هاست
چه می بینم این بار روی زمین
مدینه چرا مرکز حور هاست؟
همه در تعجّب همه در سکوت
زمین ازفلک غرق مأمورهاست
سلیمان شهر مدینه به تخت
به دور وبرش ازملک مورهاست
صلا می رسد رجعت کوثر است
قیامی پراز نفخه ی صورهاست
قیامت بپا شد بگو باهمه
رقّیه رسیده است یافاطمه
همه مست و درعین ناباوری
شده خیره بر ر

• پنج شنبه
• 29
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

در بحر ولا گوهرِ نایاب آمد
در شامِ سیاه،دخترِ مهتاب آمد
با ذکرِ حسین حسین همه گل ریزید
میلادِ رقیّه بِنتُ الارباب آمد

شاعر : حمیدرضا گلرخی

• چهارشنبه
• 20
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 07:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خلق کرده حق به پاس ناز تو احساس را
در نگاه دیگران کردی تداعی یاس را

اوج احساساتی و دارم یقین در خلقتت
خرج کرده حضرت رب واژه وسواس را

نازهای دخترانه داری و با خنده ات
میتوانی بر سر ذوق آوری عباس را

فاطمه در قاب کوچک بودی و زینب شدی
برده ای در قعر حیرت فکر خلق الناس را

طرز رفتار پدر با تو به ما اثبات کرد
بسته ای از پشت دست آدم حساس را

برق زد تا چشمت از شوق ملاقات حسین
از نوا انداخت بی شک ارزش الماس را

دوش عباس است جایت مطمئنا که عمو
ثبت کرده پای تو این جایگاه خاص را

صبر را بیچاره کردی شام را ویرانه تر
بر زمین کوبانده ای قوم خدانشناس را

از حجاب و صورت وقد خم تو روشن است
حمل کردی با خود از

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 14:48
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای رونق فصل بهار أُمِّ إِسحاق

ای دلخوشی روزگار أُمِّ إِسحاق

تو فرق داری با همه ، از دار دنیا

تنها تویی دار و ندار أُمِّ إِسحاق

تو به حیات مادر خود جلوه دادی

ای روشنی شام تار أُمِّ إِسحاق

گویا خدیجه فاطمه آورده از نو

بالا گرفته کار و بار أُمِّ إِسحاق

امشب ملائک به تماشایت نشستند

امشب که هستی در کنار أُمِّ إِسحاق

در چشمهای تو نجابت خانه کرده

ای سوگلی باوقار أُمِّ إِسحاق

دختر به خوبی تو این دنیا ندارد

غمخوار بابا ! خانه دار أُمِّ إِسحاق

نورٌ علی نورٌ علی نوری یقینا

خورشید زاده ! شاهکار أُمِّ إِسحاق

بی شک به دنبال کمالات است اگر که

بوسه به دستت زد هماره أُمِّ إِسحاق

در دامنش خاتو

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بهار،رویشِ او را به صحنِ گلها خواند

نسیم، آمدنش را به گوشِ دریا خواند

شبی که آمد و گُل شد سپیده می بارید

فرشته بر قدمِ نو رسیده می بارید

طلوعِ طلعتِ او را بنفشه آذین بست

هزار دستِ شقایق هزار نسرین بست

سحر ستاره ی گُل را به باغ ها پاشید

زمین غبارِ رهش را به آسمان بخشید

هزار خرمن خوش رنگِ خوشه یِ خورشید

هزار دامنِ گُل از هزار یاسِ سفید

چه دلنشین و شگفت و چه ناز و زیبا گفت

شبی که غنچه یِ لب را گشود و بابا گفت

طراوتِ نفسش جان به باغبان می داد

تبسمش به خداوندِ عشق ، جان می داد

گرفت تنگ در آغوش و بوسه افشاندش

چو جانِ رفته زِ تَن رویِ سینه خواباندش

دوباره آتشِ شوقش زِ دل زبانه گرفت

ش

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بام هایند و کبوترهایشان

بال ها و قیمت پرهایشان

بیشتر شادند آقاهای ما

وقت خوشحالی نوکرهایشان

منت گهواره ای را میکشند

عرشیان با سجده سرهایشان

برکت خانه است دختر داشتن

گفته اند این را پیمبرهایشان

بیشتر از اهل خانه میخرند

این پدرها ناز دخترهایشان

بین دخترها پدر ها دیده اند

در یکی رخسار مادرهایشان

دختر شاه اند عمو قربانشان

میدهد مژده به خواهرهایشان. ..

دختری آمد سراپا فاطمه

این رقیه خانم است یا فاطمه؟

در اصالت کیست طاها اینچنین؟

در جلالت کیست زهرا اینچنین؟

جلوه ای حیدر . نمایی ذوالفقار

مرتضا را کیست معنا اینچنین

دختر اینقدر آیینه شدن

جلوه شد زینب شدن را اینچنین

با همین چادر نم

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب حسین سر زده نوری به خانه اش

ماهی كه سر گذاشته بر روی شانه اش

عشقش، بهانه اش، نفس عاشقانه اش

مینازد او چقدر به این نازدانه اش

امشب شكفته است به بستان گل حسین

جانم فدای نغمه ات ای بلبل حسین

با یك نگاه لطف تو چیزی محال نیست

این اعتقاد ماست به قرآن خیال نیست

باب الحوائجی و برایت مثال نیست

این خانمی كه دیده ام عمرش سه سال نیست

عمری نمی شود بگذاریم نور را

وا كرده ای چقدر گره های كور را

شاعر : محمد رسولی

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مثل شکوفه رایحه ای دلفریب داشت*

گل برگهای روشنِ او بویِ سیب داشت

چون روز چشمه ی دریای نور بود

گُل بود اگر گُلِ زهرای نور بود

یاسی سپید در شبِ عاشق شکفته بود

یاسی که در حریر شقایق شکفته بود

آرام زیر بارش مهتاب خنده کرد

آری به رویِ حضرتِ ارباب خنده کرد

اما نسیم جرئت بوییدنش نداشت

حتی فرشته رخصت بوسیدنش نداشت

تنها نه خیره چشم سماوات مانده بود

چشم حسین بر رخِ گُل مات مانده بود

جانی دوباره با نفسش باغبان گرفت

از شوق از طراوت رویش زبان گرفت

زینب بیا و اوجِ عنایات را ببین

در این قمات مادر سادات را ببین

روح بلند عشق به محراب کوچک است

انگار عکس فاطمه در قاب کوچک است

آئینه ی تمامِ تمنا

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

عجز اگر آید به دیدارم جوابش می‌کنم
کاخ اگر کوه احد باشد خرابش می‌کنم

پرده های قصر افتاد از طنین ناله ام
کفر اگر در پرده باشد بی‌نقابش می‌کنم

مدح باب علم طاها گر چه اینجا باب نیست
در میان شامیان امروز بابش می‌کنم

یک رساله از کراماتم اگر در دست نیست
می نویسم بعدها صدها کتابش می‌کنم

دارم از بابا بزرگ خویش ارث روشنی
در شعاعم ذره باشد آفتابش می‌کنم

از خدایم اذن دارم زیر سقف گنبدم
هر دعایی را بخواهم مستجابش می‌کنم

آنکه حتی یک النگو در ضریح انداخته
با خدا در روز محشر بی‌حسابش می‌کنم

سفره دار روضه‌ی بابا منم، با دست خویش
گندمی گر نذر گردد آسیابش می‌کنم

زنده باشم بعد از این ای عمه جان گهواره‌ای

• دوشنبه
• 1
• آذر
• 1395
• ساعت
• 18:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آخر جواب داد سحر ربنای ما

دیدی گرفت این دم آخر دعای ما

دختر چراغ خانه ی باباست، باز هم

روشن شد از فروغ چراغی سرای ما

نامش رقیه است، رقیه؛ ولی بدان

آمد سه سال فاطمه باشد برای ما

زینب بیا و صورت او را نگاه کن

مثل گل است صورت خیرالنسای ما

دستان کوچکش گره های بزرگ را

وا می کنند از همه ی خلق، جای ما

در پرده حرف می زنم ای همسفر بدان

این دختر است همسفر کربلای ما

همواره فکر می کنم این پای کوچکش

دارد توان آمدن پا به پای ما

دق می کند اگر که ببیند به راه شام

پا می خورند روی زمین نیزه های ما

شاعر : امیر عظیمی

• سه شنبه
• 2
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 09:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

عرش از نورِ خدا غرقِ طَلاطُم شُده بود

بَسکه می ریخت گُل از عرش، زمین گُم شده بود

باز هنگامه یِ یک جلوه تَبَسُم شده بود

وقتِ رقصیدنِ دل وقتِ ترنُم شده بود

شب از آن شب همه شب مثلِ شقایق شده است

مثلِ مجنون شده یعنی که شب عاشق شده است

چه شکوهی که خدا نیز تماشا می کرد

بال در بالِ فرشته پَرِ خود وا می کرد

جلوه بر چشمِ علی اُمِ اَبیها می کرد

یا حسین ابنِ علی بود که غوغا می کرد

مثل خورشید دل از آنهمه کوکب می بُرد

زینبی آمده بود و دِلِ زینب می بُرد

لاله شوریده یِ هر لحظه ی دیدارش بود

ماه آواره و شب گرد و گرفتارش بود

مِهر همسایه یِ دیوار به دیوارش بود

خوشبحالِ دلش عباس علمدارش بود

چشم وا

• سه شنبه
• 2
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 09:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آنجا که شور عشق نباشد کمال نیست
آنجا که گریه هست صحبت مجال نیست
آنجا که هجر نیست امید وصال نیست
در پیش ما مقام ، به سن و به سال نیست

اینجا سه ساله حجت حق بر بزرگ هاست
ارث نواده ، عصمت مادربزرگ هاست

آیینه ی مقابل زهراست صورتش
خیلی کشیده است به زینب نجابتش
اسلام را کشیده به دوش رسالتش
حوریه های عرش نشینند کلفتش

مانده دخیل چادر او مریم از نخست
محتاج یک دمش شده عیسی هم از نخست

برده حجاب درس حیا از حجاب او
خورشید رو گرفته ز شرم نقاب او
دارد هزار شرح سه جلد کتاب او
چشمان عالمی ست سوی انقلاب او

گرچه اسیر سلسله ها شد اسیر نیست
کوچه به کوچه رفت ولی سر به زیر نیست

پای برهنه پایه ی تکفیر را شکست
بت

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یک جلوه کرد نور منور درست شد
نورش تلالو کرد ، که گوهر درست شد
از گرد و خاک مقدم او زر درست شد
بهر ثناش این همه منبر درست شد

محبوبه ای به هیبت حیدر درست شد

یا ذوالجلال رکن جلال آفریده ای
اعجوبه ی وقار و کمال آفریده ای
او را فقط برای سه سال آفریده ای
یعنی برای کار محال آفریده ای

پیغمبری ز نسل پیمبر درست شد

سر می دهند پای تو ایل و تبار ما
وفق مراد می شود این روزگار ما
کر شد دو گوش عالم و آدم ز جار ما
افتاده دست دختر ارباب کار ما

او لطف کرد و مشکل نوکر درست شد

یک یا رقیه گفته ام و جان گرفته ام
آشفته حال بودم و سامان گرفته ام
از دست این کریمه خودم نان گرفته ام
نذر سه ساله سفره ی احسان گرفته ا

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مستی ما از باده و از جام رد شد
آوازه ی مستی ما از بام رد شد

آمد خبر دلبند اربابم رسیده ست
کار دل از پیغام و پس پیغام رد شد

سر تا به پایش فاطمه،نامش رقیه
اما شباهت های او از نام رد شد

حتی نسیم صبح گاهی از کنارش
با احتیاط کاملی آرام رد شد

کوری چشم هر کسی که منکر اوست
ایمان به او از مرزهای شام رد شد

حیران این طفل است چشم هر دوعالم
هرگز نبیند مثل او دیگر دوعالم

جا دارد از مستی اگر در پیش پایش
سر را جدا سازند از پیکر دوعالم

پیری به من فرمود که قطعاً گرفتند
از دست های کوچکش ساغر دوعالم

چرخیده از روزی که او آمد به دنیا
بر روی انگشتان این دختر دوعالم

از سفره ی او انبیا حاجت گرفتند
شد کار او م

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بند اول
حضرت ارباب ما صاحب دختر شده
آیه ای از سوره کوثر مادر شده
مدینه پر ستاره‌ست
غنچه‌ی گل بهاره‌ست
فرشته‌ها میخونن
ترانه‌ استعاره‌ست
دختر ناز ارباب رسیده از راه
از آسمون آومده فرشته‌ی شاه
رقیه بنت الحسین عزیز بابا (۲)

بند دوم
زینت دوش علمدار و علی اکبره
تو دستای ساقی کرببلا ساغره
شمع شب تارمه
غنچه‌ی گلزارمه
تو ظلمت و غریبی
چشمای بیدارمه
بیت ولا از وجودش شده روشن
دلهای عاشق شده صفحه‌ی گلشن
رقیه بنت الحسین عزیز بابا (۲)

بند سوم
تو آسمون درخشید تا رو زمین ستارش
گلارو پرپر کنید بریزید تو گهوارش
ثانی زهرا شد
ام ابیها شد
همبازی اصغر
خوشگل سقا شد
مادرش ام اسحاق عروس زهراست
مجنون مهتاب شده تو دشت

• سه شنبه
• 25
• مهر
• 1396
• ساعت
• 13:56
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

یک دختر ناز تا بدنیا آمد
در چشم حسین دوباره زهرا آمد
نامش به جهان رقیه و میدانم
زینت به فراز دوش سقا آمد

شاعر : مرتضی محمودپور

• سه شنبه
• 25
• مهر
• 1396
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

روی بال ملک وحی چقدر زیبایی
تو به چشم همه‌ی اهل ولا زهرایی
قدمت بسکه مبارک بود ای طائر ناز
مونس حضرت ارباب تو در شبهایی

من به پایت همه‌ی هستی خود میریزم
من به یاد غم تو گریه کن پاییزم
منکه دل تنگ ضریح حرم چشم توام
گاه و بیگاهی ز جام سحرت لبریزم

روضه خوان تو شدم تا که زبانم وا شد
شور عشق تو به کانون دلم بر پا شد
ناله ات آتش سوزان شد و بر جانم زد
من چو مجنون و شرار دل من لیلا شد

روی بالم بنوسید که لیلای توام
روی هر ماذنه گوئید که شیدای توام
ساربان رفته بخواب و خبری نیست بگو
من بیچاره چه سازم که به صحرای توام

آسمان دل من ابری و بارانی شد
نام تو بردم و در راه، چه طوفانی شد
ردّ پایت به دل دشت پ

• سه شنبه
• 25
• مهر
• 1396
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

صاحب عطای‌خانه‌ی ارباب آمده است
زیباترین ترانه‌ی مهتاب آمده است
از بحر معرفت گوهر ناب آمده است
گویا مسبّب همه اسباب آمده است
چون او به مثل فاطمه چشمی ندیده است
زهراترین ستاره‌ی صبح سپیده است

در سایه سار او همه عالم مقیم شد
نوزاده‌ خانواده‌ی ذبح عظیم شد
با دست کوچکش به دو عالم کریم شد
گویا که فاطمه به شباهت دو نیم شد
زهرا در این میانه ظهوری دوباره کرد
زینب به روی ثانی مادر نظاره کرد

عاشقترین شقایق باغ ولا رسید
هنگامه‌ی ولادت مهر وفا رسید
گویاترین لسان به قالوا بلی رسید
زهراترین نشانه‌ی کرببلا رسید
لحن نوای گریه‌ی او لحن دیگر است
وقتی جدا ز دست علمدار و اکبر است

ای شانه بلند ابوالفضل جای تو
ا

• سه شنبه
• 25
• مهر
• 1396
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

#میلاد_ناز_دانه_امام_حسین_ع

تو غنچه ی نو شکفته ی زهرایی
تو رقیّه ای تاجِ سرِ بابایی

داری به تنت عطری از کرببلا
با هاله ی نور بر زمین می آیی!

#میلاد_نور_مبارک
#هستی_محرابی

• شنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 18:12
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

سرود زمينه :
شب تولد عشقه – شب تولد شبنم
از آسمونا می باره – سبد سبد گل مریم
بیائید جماعت بخونید ماشالله
بلااز بی بی مون دور باشه ایشالله
رقیه (4)
صدای دلم دلم بی عدد
می خونه رقیه مدد
روی آتیش اسفند بریز
تا کور بشه چشمای بد
رقیه (4)
********
کنار گهواره هستن – مریم و هاجر و حوا
فرشته ها اومدن که – براش بخونن لالا
چشاش مثل الماس – شیرینه مثل قند
ماه براش گوشواره است – ستاره گلوبند
رقیه (4)
کسیه که دلهامونو
امشب خدایی میکنه
مثل عمو عباس داره
گره گشایی میکنه
رقیه (4)
********

• یکشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 01:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گنجینه ی عشق است دلِ خونِ رقیه
عالم به فدای دلِ محزونِ رقیه

آنقدر که در طالعِ او اشکِ غم افتاد
شد وردِ لبِ ما اَنا مجنونِ رقیه!

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 14:20
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

خورده گره به مویش دلهای خانواده
تعبیر شد به خوبی رویای خانواده

در این سه سال آخر باور کنید عوض شد
با بودنِ رقیه دنیای خانواده

یکباره زیر و رو شد دنیای آل هاشم
وقتی که شد رقیه زهرای خانواده

زینب حسین عباس ، اکبر رباب قاسم
مجنون زیاد دارد لیلای خانواده

می شد رقیه هر روز شیرین تر از گذشته
پر شور تر از امروز ، فردای خانواده

دستش ز دست بابا هرگز جدا نمی شد
دختر دلش بُود با ، بابای خانواده

یک آسمان ، دو تا ماه ، این که عجب ندارد
او را بغل گرفته سقای خانواده

بس که شبیهِ زهراست حق داشت باشد این طفل
دُردانۀ حسین و یکتای خانواده

هر جای بارگاهش یک قطعه از بهشت است
طفلی که بود روزی ، گرمای خانواده

• پنج شنبه
• 20
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 22:33
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در شهر مدینه امشب از لطف الاه
آمد به جهان رقیّه ی ثاراللّه
تا کرد نظر بر رخ او زینب گفت:
لا حول و لا قوة الّا باللّه
**
امشب از لطف خدای ازلی
سر زده ماه ولا،نور جلی
گل بریزید به زیر قدمش
آمده دخت حسین ابن علی
**
دخت شاه عالمین آمده است
بر حسین نور دو عین آمده است
شادمان گشته دل اهل ولا
در جهان بنت حسین آمده است
**
گل ز گلزار ولا آمده است
دختر خون خدا آمده است
شادمان گشته به جنّت زهرا
نوه ی شیر خدا آمده است
**
غنچه ای از باغ ایمان آمده
جلوه گاه ماه شعبان آمده
بر حسین ابن علی،بنت الحسین
هدیه ای از سوی یزدان آمده

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بار دیگر شور و شادی شد بپا
شادمان گشته دل اهل ولا
هدیه داده ذات حیّ کبریا
آمده آئینه ی ایزد نما
قلب شیعه گشته امشب منجلی
آمده دخت حسین ابن علی
عالم هستی پر از شادی و شور
آسمان دین حق پر شد ز نور
شیعیان مرتضی غرق سرور
خانه ی مولا حسین وادی طور
آمده نور دو چشم زینبین
دختر خون خدا بنت الحسین
در گلستان ولا گل وا شده
جشن شادی و شعف بر پا شده
در جنان شادان دل زهرا شده
دختر امّا زینت بابا شده
دختری از نسل طاها آمده
ثانی و تالیّ زهرا آمده
نخل دین بار دگر داده ثمر
ملک دین را داده این گل زیب و فر
نو عروس فاطمه زاده قمر
بر حسین ابن علی نور بصر
شهر یثرب از وجودش گلشن است
از قدومش دیده و دل روشن است
آمده ش

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جلوه های نوریزدان آمده
عاشقان ایّام شعبان آمده
شهر یثرب جنة الا علا شده
در چمن بار دگر گل وا شده
هر کجا را بنگری شادی بپاست
بر لب هر شیعه ای شور و نواست
حور و غلمان آمده روی زمین
بهر تبریک آمده روح الامین
دسته گل در دست،هر حور آمده
عاشقان نورٌ علی نور آمده
خانه ی مولا شده خلد برین
سر زده خورشید عصمت در زمین
زد قدم در این جهان نور دو عین
گلبن باغ ولا،بنت الحسین
زد رقیّه اندر این عالم قدم
از قدومش حل شود هر همّ و غم
گشته عالم از وجودش منجلی
شادمان گشته حسین ابن علی
این گل بستانسرای عصمت است
پای تا سر همچو زهرا رحمت است
عالم و آدم همه سر مست او
هر گره وا می شود با دست او
او چراغ پر فروغ امّت است

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شهر مدینه از شعف،چون وادی طور آمده
امشب حسین ابن علی،شادان و مسرور آمده
ای شیعیان مرتضی نور آمده نور آمده
از خانه ی مولا حسین،نورٌ علی نور آمده
در آسمان دین حق،نوری دگر جلوه گر است
آمد رقیّه آنکه او،مولا حسین را کوثراست
در شهر یثرب بر همه،داده منادی این خبر
از بوستان مصطفی،نخل ولا داده ثمر
سر زد ز نسل فاطمه،خورشید در وقت سحر
امشب حسین ابن علی،دارد در آغوشش قمر
قلب تمام شیعیان از مقدم او منجلی است
شادان ز میلاد گلش،امشب حسین ابن علی است
امشب ز لطف کبریا،در باغ دین گل می رسد
بر گوش جان از شاخه ها نغمه ز بلبل می رسد
عطر و بوی باغ جنان از یاس و سنبل می رسد
امشب نوای ان یکاد و نور چار قل می رسد
پیچ

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در مه شعبان خالق منّان لطفش گشته شامل ما
امشب از رحمت زین گل عصمت شادان گردیده دل ما
یا رقیّه جان یا رقیّه جان رقیّه جان یا رقیّه(2)
**
شهر یثرب از مقدم این گل امشب چون وادی طور است
هر دل لایق هر دل عاشق از مقدمش در سرور است
یا رقیّه جان یا رقیّه جان رقیّه جان یا رقیّه(2)
**
آمده دنیا لاله ی زهرا رقیّه بنت الحسین است
همچنان زهرا این گل طاها نور چشم عالمین است
یا رقیّه جان یا رقیّه جان رقیّه جان یا رقیّه(2)
**
باشد این دختر نوه ی حیدر سر تا پا کوه شهامت
گل آلاله ماه سه ساله دارد بر شیعه ز عامت
یا رقیّه جان یا رقیّه جان رقیّه جان یا رقیّه(2)
**
تو ز لطف حق یا رقیه جان باب حاجات جهانی
ای رقیّه نا

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در سپهر ولا مهی پیدا شده
زیب دنیا شده یا رقیّه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
**
در شعف شیعیان گل باغ جنان
شده امشب عیان یا رقیّه
هستی عالمین بر حسین نور عین
تویی بنت الحسین یا رقیّه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
**
ماه دین شد پدید گل زهرا رسید
کس چو این گل ندید یا رقیّه
نخل دین پر ثمر مه شده جلوه گر
از ره آمد قمر یا رقیّه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
**
هدیه ی داور است نوه ی حیدر است
هستیّ مادر است یا رقیّه
نو گل عترت است پا به سر عصمت است
بودنش رحمت است یا رقیّه
آمد آمد نوه ی فاطمه
بنت الحسین نور چشم همه
**
گل طاها تویی عطر گلها تویی
نور دلها تویی یا رق

• چهارشنبه
• 21
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور