گل کردی و مات کرده ای آدم را
زینت شده ای امام را خاتم را
یک چند اسیر خیل گرگان بودی
عمری ست اسیر کرده ای عالم را
شاعر : حامد انتظام
زينب زني نبود كه با ظلم سَر كند
راحت ِز روي حقّ و حقيقت گذر كند
زينب زني شجاع و سياست مدار بود
بانو زبانزد همه‌ي روزگار بود
زينب كسي نبود كه حبس ابد شود
يا بي‌تفاوت از پُل تقدير رَد شود
بنت نجيب حضرت ياس الرسول بود
بانوي آسماني نسل بتول بود
شخصيّت نمونه‌ي ممتاز بانوان
گلچين جاودانه‌اي از بهترين زنان
يك زن ولي به هيبت مردانه‌ي علي
روح علي به كالبد اوست منجلي
داغ دلِ بنفشه‌ي حيدر شبي تپيد
با خطبه‌اي نهيب برآورد بر يزيد...
هر دلنوشته خطبه ي زينب(ع) نمي‌شود
يا هر غزل به عشق مرتّب نمي‌شود
هر عاشقي فدايي مذهب نمي‌شود
هر خطبه‌اي مخاطب مكتب نمي‌شود
هر ضجّه‌اي كه يارب و يا رب نمي‌شود
هر سر سپرده‌ا
نام زینب خاک را زر می کند
دخت حیدر کار حیدر می کند
نام زینب دلنشین و دلرباست
دختر مشکل گشا مشکل گشاست
ای که صبر از صبر تو جانش رسیده تا گلو
وارثی بر حلم سبحان و نبی ماه رو
آنچنان نقش تو شد پررنگ در راه خدا
کرده ای پیراهن زخمی دینت را رفو
حیدری پیغمبری زهرا خصالی اطهری
این روا نبْود برد نام تو را کس بی وضو
فارغ از درس اطاعت از امامت گشته ای
بس که تو کردی رعایت نکته هایش مو به مو
گونه ای از فاطمه درس حجاب آموختی
داده ای بر چادر و زن با حجابت آبرو
جمله هایت محکمات مصحف یزدان بود
در کلامت حضرت حق کرده با ما گفتگو
ذوالفقاری بر زبان داری بنازم هیبتت
لب گشودی و زده تبخال از ترست عدو
خطبه های حیدریت شام را لرزانده است
یک تنه،مردانه کردی لشگری را زیر و رو
جان اربابم قیاست با کسی معقول نیست
مدعی
کیستم من دختر شاه عرب
رازق بی منت نان و رطب
کیستم من عشق را معنا منم
دختر انسیه الحورا منم
کیستم من عاشقی دلسوخته
سرنوشتش را به دلبر دوخته
کیستم من در هجومی بی امان
غم طوافم می دهد چون حاجیان
کیستم من آسمان را اخترم
ذوالفقار در نیام حیدرم(ع)
کیستم من بهر حیدر زینتم
دختری نیکو سرشت و طینتم
کیستم سرمایه آل عبا
کیستم پیغمبر کرب و بلا
کیستم من عشق در بنیان من
صدچومریم میهمان خوان من
کیستم من ماه شبهای حسین
خواهر بی مثل وهمتای حسین
کیستم من نافله خوان شبم
زینبم من زینبم من زینبم
زینبم من یاروغمخوار حسین
آمدم تا که شوم یارحسین
زینبم من آرزوی فاطمه(س)
از تلاطمها ندارم واهمه
زینبم صبرم زجنس آهن است
س
زینب كبری مهین مشكات1نور
عالمی روشن ز نورش همچو طور2
دختر زهرا كه ماه آسمان
سجده آرد نزد او بر آستان
ملتمس از جوی فیضش مریم است
عیسی از انفاس وی فرّخ دم است
در عوالم هر چه انوار رب است
بینم از مشكات ذات زینب است
زن، كه دیده صاحب حكم و قضا؟
جز ولیّه حق و دخت مرتضی
گرچه زن گفتن بود از ما خطا
لافتی را زاده آمد لافتی
زینب كبری گرش دانی تو زن
جاهلی جاهل ز دانش دم مزن
بحر را فرزند، درّ و گوهر است
ماه اگر فرزند آرد اختر است
گر در آیینه بتابد مهر و ماه
ماه اگر خوانیش نبود اشتباه
الغرض فرزند، مرآت اَب است
دختر شیر خدا هم زینب است
اوست دنیای من و عقبای من
توشه امروز و هم فردای من
هم حیات و هم ممات من بد
عشق اگر عشق است سرگردان راه زینب است
ناز و مهر مهرورزان از نگاه زینب است
زن نگو مردان عالم مانده در مردانگیش
تابش خورشید غیرت از پگاه زینب است
یک زن و این قدر قدر و منزلت نزد خدا
برترین سوگند مهدی هم به جاه زینب است
گاه و بی گاه از دو چشمم اشک می بارد بر او
این بِلا تکلیفی چشم از نگاه زینب است
های هایش هو هوی باد است در گیسوی بید
شیون باد خزان از آه آه زینب است
حق به عشق او حجاب کعبه را انداخته
رنگ رخت کعبه از رخت سیاه زینب است
یک طرف خورشید امید است به روی نیزه ها
در کنار نیزه ی خورشید ماه زینب است
اشک و آه و ناله ی ایتام سربازان او
دختری کوچک علمدار سپاه زینب است
شاعر : محمود کریمی
بر آل عبا تو نور عینی زینب
تو پشت و پناه عالمینی زینب
در فضل و شرافتت همین بس باشد
اینکه تو شریکة الحسینی زینب
***
خورشید نجابت و ادب یا زینب
با فضل و وقار، منتجب یا زینب
در اوج شکوه مثل کوهی بانو
هستی تو عقیلة العرب! یا زینب
***
ای آینه عصمت زهرا! زینب
در صبر و وفا بدون همتا! زینب
تو محرم رازهای مولا بودی
چون فاطمه ای ام ابیها! زینب
***
تو مهر قبول کربلایی زینب
زهرای بتول کربلایی زینب
ای وارث نهضت حسین بن علی!
در شام، رسول کربلایی زینب
شاعر : یوسف رحیمی
تندیس وقار و آیت حلم
تدریس وفا حکایت علم
مستوره ی بزم گاه عرفان
منظومه کهکشان ایمان
اثبات حیا ثبوت عصمت
بینایی چشم قدس و عفت
ماه فلک آفرین تقوا
همزاد حیا قرین تقوا
اسطوره همت و شهامت
اعجوبه کارگاه خلقت
ترکیب حیا و جوش مذهب
آورده زنی به نام زینب
شاعر : محمد عابد تبریزی
نماز عشق به پا می کنم به نام حسین
به نای سینه نوا می کنم به نام حسین
تو زینبی و همه قاصرند از وصفت
کتاب عشق تو وا می کنم به نام حسین
به نام دلبرت اذن دخول می گیرم
طواف کوی تو را می کنم به نام حسین
به نام نامی معشوق شهره اند عشاق
تو را همیشه صدا می کنم به نام حسین
من از تو یاد گرفتم چنین عبادت را
میان سجده دعا می کنم به نام حسین
قسم به سجده ی تو اعتقاد من این است
نماز سوی خدا می کنم به نام حسین
تو آمدی که گویی برای قرب خدا
وجود خویش فدا می کنم به نام حسین
دمشق و کربلا هردو تربت عشق است
شب ولادت وقت صحبت عشق است
خدا عنان دل ما به دست تو داده
اسیر دام تو اما ز غیر آزاده
اگر پیاله ی ما بوی چشم تو
عالم شده، کربلای زینب
گرید جهان، در عزای زینب
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
در سینه‌ها، شد نفس شراره
داغ زهرا، تازه شد دوباره
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
یابن‌الزهرا، خواهر آمد از راه
قرآن بخوان، یا اباعبدالله
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
ون بر دل، لاله‌های دین است
صاحب‌عزا، زین‌العابدین است
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
ای دل بسوز، بهر زینب ایدل
دارد به سر، جای چوب محمل
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
یک لاله و، این همه نشانه
کعب نی و، ضرب تازیانه
واویلتا یا بقیة‌الله
واویلتا یا بقیة‌الله
ای نازنین، بلبل مدینه
بر عمه‌ات،
بند اول
ای وجودت تمامِ ثارالله
وی علمـدار بـام ثارالله
پایــدار همیشۀ توحید
پاسـدار قیــام ثــارالله
به تو دین متکی است تا محشر
از تـو پاینـده نام ثارالله
به قیام حسین‌گونۀ تو
تـا قیـامت سلام ثارالله
هر کلام تو یک حماسۀ خون
هـر نفس یـک پیــام ثارالله
همره و هم‌مـرام و همسنگر
همـدم و هـم‌کـلام ثارالله
ذوالفقـارِ زبـان تـو در کام
تیـغ حـق در نیــام ثارالله
نام تو، وصف تو، فضیلت تو
سخنِ صبح و شـام ثارالله
دل نــورانی تــو از آغـاز
بــود بیــت‌الحرام ثـارالله
چون تو خواندی خطابه، خونِ گلو
گشت شیرین به کام ثارالله
صحبتت: چشمه‌های علم علی
حــرمتت: احتــرام ثـارالله
بی تو دین را بقا نبود، نبود
کرب
بند دوم
صبـر یـک قطره و تـو دریایی
حلـم یک لالـه و تـو صحرایی
بعد حیدر تو حیدری به سخن
بعـد زهــرا فقـط تــو زهرایی
هاجـر دو ذبیحِ خفته به خون
مریــم هیجــده مسیحـــایی
قیمت اشک توست خون حسین
بلکه خود یک حسینِ تنهایی
قهرمان، شیرزن تو را خوانم؟
بـه خــدا فـوق فوق اینهایی
علم یـک آیـه و تویـی قرآن
علم یک صورت و تو معنایی
پـدرت زینـتِ تمـام وجـود
تـو کـه هستــیِّ زیب بابایی
برده دل از حسین، یک نگهت
بس‌که در چشـم او دل‌آرایی
مادر زهد و عصمت و تقـوا
دختر قدر و نور و طاهـایی
فاتـح کـربلا و کـوفه و شام
صـاحب خطبه‌هـای غرایـی
هر بلایی به چشم تو زیباست
خود به چشم خدا چه زیبایی
شهدا از تو زنـدگی دار
بند سوم
تو ز تجلیل برتری زینب
تو هماننـد مادری زینب
تا صدایت به کوفه گشت بلند
همه گفتند حیدری زینب
بــاعث سرفـــرازی اســلام
با سرِ شش برادری زینب
جز امامت که هست خاص حسین
بـا امـامت برابری زینب
منجـی چارمیـن ولـیّ خـدا
در کنـار بـرادری زینب
به خدا غیـر چــارده معصوم
از همه مردها سری زینب
همچنان از خطابه‌ات پیداست
که تو زهرای دیگری زینب
دخت زهرا، ولی کدامین دخت
دختِ اسلامْ‌پروری زینب
بلکه همـراه مـادرت زهـرا
مــادرِ اهل محشری زینب
تــو بــه نخــل امیــدِ ثــارالله
ریشه و شاخه و بری زینب
خلق را سر به سر در آن صحرا
ذکر یا زینب است و یا زهرا
********
شاعر : حاج غلامرضا سازگار
بند چهارم
لب خود تا به خطبه وا کردی
بـاالله اعجـازِ مرتضـی کردی
کوفـه شـد کـربلای دیگر تو
شـام را هـم تـو کـربلا کردی
تو به یک خطبه، حقّ و باطل را
تـا قیـامت ز هـم جـدا کردی
مثـل مـادر بـرای یــاری دین
بارهـا خـویش را فــدا کردی
جان به کف داشته چهل‌منزل
بـه امــام خــود اقتـدا کردی
در قنوت نماز شب به حسین
اشک افشانـدی و دعـا کردی
دست‌هــای یزیـد را بستــی
نهضت شـام را بـپـا کـردی
بـا نگـاه حسیـن از دل طشت
چشم خود بستی و حیا کردی
تو بـه گـودال شکرهـا گفتی
تو کـه تقـدیر از خـدا کردی
چه کشیـدی مگر به بزم یزید
کـه گریبـان خـود قبا کردی
لب و دندان و چوب و طشت و شراب؟
از چـه رو آسمـان نـگشت خـراب
بند پنجم
نفست جـانِ سیدالشهداست
روح و ریحان سیدالشهداست
قامتت در ریـاض رضوان هم
سرو بستـان سیدالشهداست
خطبه‌های همیشـه زندۀ تو
متن قـرآن سیـدالشهداست
از سر نیـزه‌ها به زخم سرت
چشم گریان سیدالشهداست
عضو عضو تو ای همه توحید
پر ز ایمـان سیـدالشهداست
می‌توان در مقام و وصف تو گفت
آنچه در شان سیدالشهداست
در ثنـایت به نیزه در حرکت
لب عطشـان سیدالشهداست
نامۀ عاشقانــه‌ات بــه خـدا
جسم عریان سیدالشهداست
تا زمین و زمان به امر خدا
تحت فرمان سیدالشهداست
نـام تـو، مدح تو، فضائل تو
ذکـر یاران سیدالشهداست
از خـداوندگار و خلق مدام
به تو و صبر تو، سلام سلام
********
شاعر : حاج غلامرضا سازگار
بند ششم
سرفرازی که شد خمیده، تویی
وارث مـــادر شهیــده تــویی
آنکه خورشیدِ خفته در خون را
شسته با اشک هر دو دیده تویی
آنکـه بــا تیـغ نطق حیدری‌اش
پــردۀ خصــم را دریـده تویی
آنکــه هــر تلخـیِ مصیبت را
شهد جان کرده و چشیده تویی
آنکــه بهــر بقــای عـاشورا
یک جهان شورآفریـده تویـی
آنکه زخم درون و زخم سـرش
آسمان را به خون کشیده تویی
باغبانــی کــه لاله‌هــایش را
دست گلچین به تیغ چیده تویی
زائـری کز هـزار و نهصـد زخم
پاسخ خـویش را شنیـده تویی
آسمانـی کــه بـی‌ستاره شــده
مهر و ماهش به خون طپیده تویی
آفتابی که گشته چل منزل
دور هجده سرِ بریده تویـی
ذکر سرها هماره بود به لب
السلام علیک یا زینب
*
بند هفتم
سال‌هــا تـا ابــد هـزارۀ توست
روزهــا روز یـــادوارۀ تــوست
کوفــه و شـام بعــد عــاشورا
شاهـد نهضـت دوبــارۀ تــوست
همچنان بغـض در گلــو مانــده
نفس کوفـه بــا اشــارۀ تـوست
این تـن گوشـوار عرش خداست
یا تو عرشی و گوشـوارۀ تـوست؟
سنـگ قعـر جهنّمـش خــوانند
دل هر کس که بـی‌شرارۀ توست
این بوَد حلق چاک چاک حسین
یا همان قلب پاره‌پـارۀ تـوست؟
اشــک شب‌هــای آسمانـی‌ها
خون هفتاد و دو ستارۀ توست
نظـر لطف تو، بـه گریۀ ماست
اشک شرمنـده از نظارۀ توست
همــه بیچــاره‌ایم و چــارۀ مـا
نظــر رحمــت همــارۀ تـوست
چشم مـا در مصیبت تـو گریست
گر پسندی تو، بهتر از این چیست؟
********
شاعر : حاج غلامر
بند هشتم
به خداونــدی خـدا سوگند
به امامـان جدا جـدا سوگند
به محمّد، به فاطمه، بـه علی
به تمامــیّ انبیــا ســوگند
به حسینی که تشنه لب، او را
سـر بریدنـد از قفـا سـوگند
بـه دو دست بریدۀ عباس
که جدا شد به کربلا سوگند
به همان سینۀ شکسته که گشت
از سـم اسب، توتیـا سـوگند
به همان طایری که با دمِ تیر
ذبـح گردیـد در هـوا سوگند
به یتیمی که چون خیام حسین
سـوخت دامانش از جفـا سـوگند
به خروش تو و به خون حسین
بـه دو دریـای اشـک مـا سوگند
بـه حسین و بـه ظهـر عــاشورا
بــه نواهــای نــینوا ســوگند
به خدایی که بود و باشد و هست
بـی تو اسـلام رفته بود از دست
********
شاعر : حاج غلامرضا سازگار
زینب زنی شگفت، به نام محرم است
این زن چقدر شکل قیام محرم است
نامش همیشه حس عطش می دهد به شعر
یادش درست، مثل سلام محرم است
در این همه شرنگ یزیدی که می وزد
شهد بهشتی است و به کام محرم است
او مرجع تمام سوالات عاشقی است
او امتداد راه امام محرم است
در مشک تشنه، عکس رخ یار دیده است
عمری است غرق شرب مدام محرم است
اصلا همیشه قصه به او ختم می شود
یک تن که نیست، بلکه تمام محرم است
یاللعجب چه حال غریبی نشسته است
در " ما رأیتُ..."ی که پیام محرم است
#
زینب هنوز مانده و فریاد می کشد
در کار ِ نشر ِ نور ِ مرام ِ محرم است
" هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
او راز ِ سبز ِ ثبت ِدوام ِمحرم است ! "
امشب خدا به کوثر خودداد کوثری
در بر گرفته فاطمه زهرای دیگری
یا این که در لباس زن آمد پیمبری
یا اینکه حق به حیدر خودداد حیدری
این شیردختری است که شمشیر حیدر است
سر تا قدم امام حسین مکرراست
این پاک تر زحاجرو حواو مریم است
سر تاقدم صحیفۀ آیات محکم است
در وصف او مدیحۀ جن و بشر کم است
ام المصائب است نه ام المحرم است
این سیب سرخ باغ بهشت محمد است
آب و گلش تمام سرشت محمد است
زهراست جان احمد و این جان فاطمه است
ریحانۀ محمد و ریحان فاطمه است
طاها و قدرو کوثرو فرقان فاطمه است
گویی تمام وحی به دامان فاطمه است
تنها فهیمه ای که ندیده مفهمه
از کودکی است عالمۀ بی معلمه
بی او درخت سبز ولایت ثمر نداشت
دریای آر
آنان که مشق اشک مرتب نوشته اند
با خط عشق این همه مطلب نوشته اند
آنان که بال گریه در آورده اند را
هم دوش انبیاءِ مقرب نوشته اند
این چند خط مختصر اما مفید را
هر روز خوانده اند که هر شب نوشته اند
تقدیر دو پیالۀ ما را هزار سال
پیش از شروع گریه لبالب نوشته اند
تکلیف چشم های مرا از همان نخست
از روی اشک حضرت زینب نوشته اند
یعنی که تشنگی ام از این مشرب است و بس
یعنی امام گریۀ ما زینب است و بس
ای دختر تجلی توحید آمدی
ای ماه! روی دامن خورشید آمدی
ای لاله ای که قبل شکوفایی ات حسین
هرگز چنین شکفته نخندید آمدی
هر چند در حجاب ولایت نهفته ای
روشن تر از تمام موالید آمدی
در خانۀ زمینی زهره از آسمان
ای ماه، ای
رسید مژده که ماه جمادی الاولی ٰست
مه مبارک میلاد زینب کبراست
دهید مژده به ختم رسل که این مولود
ولادت دگر پارة تنت زهراست
خدا به کوثر خود داد کوثری دیگر
که خیر، قطره و، خیر کثیر او دریاست
سزد چو فاطمه مصداق کوثرش خوانم
که او به فاطمه آیینة تمام نماست
محمد و علی و فاطمه، حسین و حسن
جمال انورشان در جمال او پیداست
هنوز شیر ننوشیده چشم نگشوده
به سینه اش طپش قلب سیدالشهداست
مرا چه زهره که گویم ثنای دخت علی
خدا گواست که اوصاف او کلام خداست
مقام یذهب عنکم گرفت این دختر
یقین کنید که قرآن به عصمتش گویاست
نماز شب به نماز شبش نماید فخر
دعا به هر نفس او نیازمند دعاست
خجسته چهرة او مصحفی به چشم حسین
چه مصحف
تو کیستی نایبة الحیدری
فاطمه را فاطمه ی دیگری
دوازده امام معصوم را
عمّه ای و دختری و خواهری
تو در مقام صبر و حلم و رضا
خدا گواه است که پیغمبری
تو زینبی زینت اُمّ و ابی
تو افتخار پدر و مادری
تو در چهل صحنه ی ایثار و صبر
با پسر فاطمه همسنگری
تو میوه ی درخت شرم و حیا
تو صدف عفاف را گوهری
تو پا به پای مادرت فاطمه
روز جزا شفیعه ی محشری
تو در شجاعت و شهامت، حسین
تو آسمان صبر را محوری
تو باب زهرایی و باب الحسین
تو بر حوائج خلایق دری
تو روز تنهایی خون خدا
نه یک نفر یار که یک لشکری
تو از منای سرخ کرب و بلا
حسین را بهین پیام آوری
تو دختر فاطمه یا فاطمه
تو کوثرِ کوثر، یا کوثری
تو یک زنی یک زن مرد آفرین
ت
خوبان روزگار مسلمان زینبند
دیوانۀ حسین و پریشان زینبند
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
حتما کنیز و پیر غلامان زینبند
در جنت الحسین تمام حسینیان
هستند غرق ناز که مهمان زینبند
مرغان خوش صدای بهشتی تمامشان
بیچارۀ طنین حسین جان زینبند
هفتاد و چند کشتۀ آقای کربلا
مردان آسمانی گردان زینبند
عباس با تمام جلال و ابهتش
بوده غلام حلقه به گوش و رعیتش
مدیون او کرامت صاحب کمال ها
شد نام او اجازۀ پرواز بال ها
یک شب بدون نافله از عمر او گذشت
این جمله را نوشته خدا در محال ها
کوری چشم خیرۀ ابن زیاد ها
زیباست در نگاه ظریفش محال ها
او مثل مادر و پدرش بی قرینه است
شرمنده می شوند ز وصفش مثال ها
شعرم به درد مدح و م
گوهر بحر ولایت پاسدار دین، توئی
در سپهر روشن روحانیان پروین، تویی
دختر شیر خدایی نور چشم فاطمه
پیکر مهر و وفا را زیور و آذین، تویی
چشمۀ علم و فضیلت اسوۀ حلم و حیا
مذهب عشق و صفا را مکتب و آئین، توئی
سینه ات گنجینۀ اسرار قرآن مبین
ای کلام الله ناطق، دختر یاسین، تویی
پشتبان سنگر تقوائی و روح حجاب
عطر جانبخش حیاء را نافۀ مشکین، توئی
در بلاغت یادگار مرتضائی زینبا
آتشین نطق علی را شیوۀ شیرین، تویی
یکه تاز عرصۀ ملک صفات و عصمتی
بانوان را رهبر و سر حلقۀ تمکین، تویی
بهر احقاق حقوق سرور آزادگان
در میان قوم باطل دیدۀ حق بین، تویی
چوبۀ محمل شد از خون سرت رنگین ز عشق
شادی "عنقا" را نشاید تا دل غمگین، تویی
مادرت آسمان خوبی ها
پدرت از اهالی بالا
ای که شاگرد اشک تو آدم
ای هوادار عشق تو حوّا
گوشه ای از نجابتت مریم
شمّه ای از عروج تو عیسی
متحیّر ز صبر تو ایوب
متوسل به طور تو موسی
همه شاگرد مکتبت هستند
از مسیحی گرفته تا بودا
پرچم کربلا به شانه ی توست
ای علمدار عصر عاشورا
فتنه ها را تو بر ملا کردی
کربلا را تو کربلا کردی
روح مضمون ناب یعنی تو
رمز پاکی آب یعنی تو
وامدار تلألؤ ات خورشید
حضرت آفتاب یعنی تو
ملأت کلّ شی یا زینب
همه با این حساب یعنی تو
صاحب رأیت القیام حسین
واژه ی انقلاب یعنی تو
منجی تنگنای آخرتی
پس حساب و کتاب یعنی تو
غیر محرم کسی ندیده تو را
جلوه ی در حجاب یعنی تو
جنس نوری عقیله ی عشقی
تو
استقامت در لغت صبر است و معنا زینب است
صبر باشد قطره ای ناچیز و دریا زینب است
در جهان آفرینش بهترین زن فاطمه است
بین زن ها بهترین زن بعد زهرا زینب است
زینت دوش نبی باشد حسین بن علی
آنکه باشد زینت دامان بابا زینب است
آنکه نطق آتشینش کوفه را زیر و زبر
کرد و شد آینده ساز خلق دنیا زینب است
آنکه در تاریخ نامش می درخشد تا ابد
فارغ التحصیل دانشگاه مولا زینب است
آنکه سر خط جهاد فی سبیل الله را
با اسارت رفتن خود کرد امضا زینب است
ژولیده نیشابوری
زينب آمد شام را تسخير كرد
با زبانش كار صد شمشير كرد
زينب آن علامه والا مقام
كربلا را مو بمو تفسير كرد
تا طلسم سا يه ها را بشكند
آيه هاي نور را تقرير كرد
پادشا ه بي سپا ه شا م شد
عالمي را ما ت از اين تدبير كرد
زينب آن ميرا ث دار كربلا
صحنه ها را یک به یک تصو ير كرد
روز ها را روز عا شو را نمود
كربلا را نيز عا لمگير كرد
عاشق شدیم و عاشق حیران ماشدند
قومی اسیر زلف پریشان ما شدند
آنقدر عاشقیم که عشاق روزگار
مبهوت اشتیاق گریبان ما شدند
روح القدس شدیم وتمامی شاعران
گرم غزل سرایی دیوان ما شدند
یوسف شدیم وبهر تماشای حال ما
صدها عزیز راهی زندان ما شدند
آنقدر آمدیم ومسلمان او شدیم
آنقدر آمدند ومسلمان ما شدند
ما عاشقیم عاشق حیران زینبیم
تکفیرمان کنید مسلمان زینبیم
مارا نوشته اند برای گدا شدن
سائل شدن ، اسیر شدن ، مبتلا شدن
از آنطرف خلاصه دری باز میشود
می ارزد انتظار به این آشنا شدن
عشاق سنگ خورده ی دیوار زینبیم
پس واجب است غرق تماشای ما شدن
وقتی مسیر جای قدمهای زینب است
میلی نمیکنیم به جز خاک پا شدن
اول طواف بعد منا پ
