مدايح حضرت زینب سلام الله علیها

وجودش مثل دریا بود عمه
دقیقا مثل زهرا بود عمه
اگرچه کربلا جا مانده بودی
حسین دوم ما بود عمه
هجوم یک سپاه تازیانه
ولی افسوس تنها بود عمه
خدا خیرش دهد این خواهرت را
کسی سیلی نخورد تا بود عمه
و بعداز ساقی آب آور ما
علم بر دوش و سقا بود عمه
تمام راه را مشغول ذکر
حسینم وا حسینا بود عمه
در اوج عاطفه چون مرد جنگید
اگر چه قامتش تا بود عمه
سرش بشگست اما دشمنش دید
سرش بالای بالا بود عمه
وبعد از این همه رنج و مصیبت
خدا را شکر بر پا بود عمه
یاسر مسافر

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

كربلا دارالنعیم زینب است
کعبه خود تحت حریم زینب است
عمر زینب وقف مولا بود و بس
او به زهرا المثنی بود و بس
چهره‌ي حیدر چو حق آئینه زد
سنگ زینب را حسین بر سینه زد
عشق؛ با زینب تبانی کرده است
رنگ گل را ارغوانی کرده است
هست و کیش رهبریت کیش او
صبر زانو می‌زند در پیش او
شاخص شخصیت زینب حیاست
گر بگویم دومین زهرا سزاست
کیست زینب؟ قدرت کل امم
عرش را با فرش می‌دوزد به هم
هم تراز زینب کبری کجاست؟
هر زنی را زینبی خواندن خطاست
زینب کبری ذلیل و خوار نیست
از زنان کوچه و بازار نیست
در رگ سرخ شهیدان شط اوست
حضرت عباس هم در خط اوست
مدعی رسوا شدی گر تافتی
عرشیان چون بر حسین دل باختند

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرکه شد کرببلایی در پناه زینب است
رحمت مطلق تمامش در نگاه زینب است
عزت و آزادگی مدیون شاه کربلاست
عفّت حُجب و حیا مدیون راه زینب است
هیچ جا بی اسم زینب روضه ای برپا نشد
نوکری محتاج تسبیح و گواه زینب است
روضه خوانان بهره دارند از همان صوت حزین
بهترین اسباب گریه سوز و آه زینب است
تار و پود عفّتش غارت نشد تکثیر شد
بیرق اسلام از چادر سیاه زینب است
خیمه اش هم گر بسوزد باز او فرمانرواست
قصرهای آسمانی پایگاه زینب است
کاخ ظلم شامین ویرانه شد با همّتش
کرد ساکت ملتّی را که سپاه زینب است
هیچ کس جرات ندارد بند بر دستش زند
این اسارت رفتن او دلبخواه زینب است
آن گلوی پاره ای که زینت دوش خداست
بوسه گاه فاطمه

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

تویی که شهره شهری به عشق ورزیدن
تویی که منتخب هستی به نیزه سر دیدن
بگو برای من از خاطرات خود بانو
کنار مقتل عشق و گلو و بوسیدن
ز بعد کرب و بلا کودکان بی بابا
شنیده ام که همیشه گرسنه خوابیدن
الا مفسر قرآن چقدر لذت داشت
صدای قاری قرآن زنیزه بشنیدن؟
بجز شما چه کسی می تواند ای خانم
شبیه ابر بهاری ز غصه باریدن
و ما رایتُ و الا جمیلتان یعنی
تویی که دیده نیالوده ای به بد دیدن
یاسر مسافر

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای یاد تو قد قامت «قول» ست و «قصیده»
نام تو تجلّای عقیق ست و عقیده
عنوان تو نورست که از نور می‌آید
تصویر تو «ماه» ست که از «مِهر» دمیده
ای وصف تو دریا به کفِ دست گرفتن
ای دیدن رویِ تو «ملاقات دو دیده»
توفان به نگاه تو امان‌نامه گرفته
ای خشم تو زانوی زمین‌لرزه بریده
هنگام اذان ست و تو ناموس اذانی
نام تو بلندست در این عرش خمیده
مثل تو کسی جانب حق را نگرفته
مثل تو کسی «دار اَناالحق» نخریده
مثل تو کسی مَحرم اسرار نگشته
مثل تو کسی میوه‌ی ممنوعه نچیده
مثل تو کسی «دَم» نزد از «خونِ» سرِ نور
مثل تو کسی سر نزد از سمت سپیده
مثل تو کسی در جلووِ مرگ ناِستاد
مثل تو کسی پشتِ سرِ خون ندویده
در حادثه تنها سفر

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

زصبرت در شگفتی اسمان شد
ز وصفت ناتوان وصف وبیان شد
چه کردی روزعاشورا که چشم
تمام افرینش خونفشان شد
در ان روز بلا غارت حرم شد
و پشت اسمان یکباره خم شد
تو بودی راست قامت در حوادث
اگر چه سینه ات کانون غم شد
زمین لرزید وقتی قلب محزون
گذشتی از لب گودال پر خون
تو چشم خویش خورشید ان زمان بست
نبیند انچه تو دیدی به هامون
اگر زینب تو عاشورا نبودی
نشان از کربلا و ما نبودی
تو روح صبر و ایثار و عفا فی
حقیقت بی تو پا بر جا نبودی
گهی زهرا به را در طشت دیدی
زمانی از سری قران شنیدی
اسارت تازیانه چوب و طعنه
تو هر چه درد و غم بوده چشیدی
غم از تو اشناتر گل ندیده
صبوری چون تو کجا جایی شنیده
خجالت می کشد از چهره ات

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرگز ندیده کس به دو عالم زن این‌چنین
خون خوردن آن‌چنان و سخن گفتن این‌چنین
در قصر ظالمان به تظلم که دیده است
شیرآفرین‌زنی که کند شیون این‌چنین
هر گونه‌اش پناه یتیمی دگر شده‌ست
آری بود کرامت آن دامن این‌چنین
زندان به عطر نافله‌ی خود بهشت کرد
زینب چراغ نامه کند روشن این‌چنین
پیش حسین اشک و به قصر یزید لعن
با دوست آن‌چنان و بَرِ دشمن این‌چنین
در دشت بیند آن تن دور از سر آن‌چنان
بر نیزه خواند آن سر دور از تن این‌چنین
آه ای سر حسین! چو سر در پی توام
خورشید من! به شام مرو بی‌من این‌چنین
از خون حجاب صورت خود کرده یا حسین
جز خواهرت که بوده به عفت زن این‌چنین؟
شاعر:محمد سعید میرزایی

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ستر ناموس نبوت چون حجاب زینب است
محتجب لفظ حجاب از احتجاب زینب است
دانش آموز علی خواهر ناموس دین
کی دهد معجر زسر ، قرآن کتاب زینب است
از مزارش گر صدای سوز و سازی بشنوی
آن صدای سوزش قلب کباب زینب است
از میان تربتش بوی حسین آید برون
کهنه پیراهن گمانم در مزار زینب است
جامه ی یاران سیاه و محمل و پرچم سیاه
آری آری این سیاهی یادگار زینب است
پرچم ات گر سرنگون شد من نگه می دارمش
غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است
ملجا اهل حرم تا ظهر اگر عباس بود
شب نگه بان در کنار نهر علقم زینب است

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای خوشا حرف عاشقانه زدن
تیر بر گُرده‌ی نشانه زدن
سر نهادن به شانه‌ی معشوق
گیسوی خاطرات شانه زدن
نیست جز شرح ماجرای فراق
حرفی از تلخی زمانه زدن
دل ما خانه‌ی محبت اوست
مستحب است سر به خانه زدن
ما سیه‌مست جام توحیدیم
حدّ ما نیست تازیانه زدن
بس كن ای مرغ بازمانده ز باغ
تا به كی حرف آب و دانه زدن
تا به كی بال شوق را بستن
تا به كی دم ز آشیانه زدن
می‌رسد فصل رویشی تازه
می‌رسد لحظه‌ی جوانه زدن
فصل ما چون بهار، رنگین است
فصل بیداریِ فلسطین است
سوخت در هُرم شعله‌ها غزّه
ننشسته ولی ز پا غزّه
همه شب از ستم به لب دارد
ناله‌های خدا خدا غزّه
هست امروز، شمر، اسرائیل
هست امروز، كربلا، غزّه
وقت «لبّیك یا حسین»

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

اهل عالم بشنويد اين مطلبم/بي خودازخود گشته درتاب وتبم
مجتبايي(ع) من مسلمان گشته ام / حقّ پرستم مدّعايم يا ربم
رهرو راه محمد(ص) هستم و / حيدريم(ع) شيعه ي اين مكتبم
لطف زهرا(س) شامل حالم شده / نوكري آل احمد(ص) منصبم
مِي پياپي تا گلو نوشيده ام / آن چنان كه مي چكد مِي از لبم
مِي كه مي گويم مِي ثارالَّهيست / آري آري از حسين(ع) لبالبم
جنّت من هيات و شكرخدا/با حسين(ع)طي مي شودروزو شبم
به وفاي قمر هاشميان / فاش مي گويم حسيني(ع) مذهبم
سر براي غم بي سر شكنم / پيرو فتواي بي بي زينبم(س)
شاعر:حمیدرضا گلرخی

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای که بی تو حقیقت زبان نداشت
خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت
بی تو حیا به خاک زمین دفن گشته بود
بی تو شرف ستاره به هفت آسمان نداشت
در باغ وحی بین دو ریحانه ی رسول
رعناتر از تو فاطمه سرو روان نداشت
تو عاشقی چو یوسف زهرا نداشتی
او چون تو عاشقی به تمام جهان نداشت
بی تو شکوفه های شهادت فسرده بود
بی تو ریاض عشق و وفا باغبان نداشت
آگاه بود عشق، که بی تو غریب بود
اقرار داشت صبر، که بی تو توان نداشت
در پهن دشت حادثه، با وسعت زمان
دنیا سراغ چون تو زنی قهرمان نداشت
تاریخ صابران جهان جان گداز تر
از قصّه صبوری تو داستان نداشت
هفتاد داغ بر جگرت بود و باز خصم
تنها نه از سخن، ز سکوتت امان نداشت
گر پای صبر

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

هیچ حرفی نزنی تا گله از غم باشد
چشم هایت نکند چشمه ی زمزم باشد
از سفر می رسی امّا چه بگویی، سخت ست
ارمغان سفرت غصّه و ماتم باشد
شبی از داغ دو فرزند جوان پیر شدن
شبی از داغ برادر کمرت خم باشد
همه رفتند کسی نیست که بازوی تو را.
جز خدا هیچ کسی نیست که محرم باشد
تا کجا قافله را... قافله را... قافله را
تا کجا راه چنین تیره و مبهم باشد؟
زخم آنقدر زیادست که باید بر آن
دست های علی و فاطمه مرهم باشد
آمدی تا زنی ازکوفه به تیغ سخنش
راوی سرخ ترین قصّه ی عالم باشد
خواهر کوچک خورشیدی، نامت باید
به یقین ماه ترین ماه محرّم باشد
شاعر: ساجده جبارپور

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

داری دوباره در دل ما غم می آوری
بغضی پر از غریبی و ماتم می آوری
حالا که بزم روضه بنام تو زینب است
حال و هوای ماه محرم می آوری
دلداده ی حسینی و با عشق خود به او
اصلا تویی که عشق مجسم می آوری
تو دخت مرتضایی و با تیغ خطبه ات
پیوسته لرزه بر همه عالم می آوری
ارث از علی گرفته و طوفان غیرتی
در موج هر بلا تو مگر کم می آوری؟
اما هلال غرق به خون با دلت چه کرد
در پیش او دو دیده زمزم می آوری
بی خود نبود بعد غم دلبرت حسین
دستی به زانو و کمر خم می آوری
" مرتضی شاهمندی "

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل گرفتار بلاي زينب است
تا قيامت مبتلاي زينب است
او خودش ثاراللهي در پرده است
پس خدا هم خونبهايِ زينب است
در مناجاتت فراموشم مكن
چشم ِآقا بر دعاي زينب است
روز عاشوراست آنچه ميرسد
در همه عالم صداي زينب است
قيمت اين اشكها گر شد بهشت
چون فقط در اقتداي زينب است
نيست قبرش در مدينه يا كه شام
كربلا كرب و بلاي زينب است
سربلندي مثل ماهِ كربلا
سر به زير خاك پاي زينب است
مبدأ فيض است چشمانِ ترش
گريه ها از گريه هاي زينب است
ما همه تحت لوايِ كربلا
كربلا تحتِ لواي زينب است
اينهمه ماتم به رويِ يك جگر؟
روز عاشورا عزاي زينب است

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

اندوه های قلب تو از سرمه رنگ داشت
از زخم ، صبح آینه ات شام زنگ داشت
خون بود لخته لخته به چشم تو می نشست
لختی اگر وداع برادر درنگ داشت
از روی تل برای پیمبر سخن بگو
این گیسوان کیست که قاتل به چنگ داشت؟
دیدی که از دلت عطشِ بوسه می چکد
از آن گلو که از شفق و لاله رنگ داشت
خطبه شکن شده است کسی که به نیزه ها
آیات وحی بر لبش آغوش تنگ داشت
سر را بزن به چوبه ی محمل که روی نی
پیشانی برادرت ، اندوه سنگ داشت

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای بتول علی نما زینب
دومین عصم خدا زینب
جامع افتخار آل الله
مرکز اقتدار ها زینب
هر چه خوبی که آفریده خدا
همه حاصل بود تو را زینب
علی دیگر و حسین دگر
آفرید از تو کبریا زینب
حق اُخت الحسین بودن را
خوب آورده ای به جا زینب
نهضتی کز حسین شد آغاز
تو رساندی به انتها زینب
در رسانیدن پیام حسین
ای تو جبریل کربلا زینب
وارثان قیام عاشورا
همه گویند یک صدا زینب
عدد شصت و نه که هست یکی
در حساب حروف با زینب
زان سبب گفته اند هر کس را
حاجتی هست از تو یا زینب
شصت و نه سکه را به نام شما
به مساکین کند عطا زینب
تا که از پنجۀ خدایی تو
حاجت او شود روا زینب
ای شهادت به صبر تو مدیون
مرد میدان هر بلا زینب
یک زن و اینهمه

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

کیست زینب آنکه عالم واله و حیران اوست
نور عصمت جلوه­گر از چهره تابان اوست
گوهر پاکی که از پستان عصمت خورده شیر
جان بقربانش که جان عالمی قربان اوست
زهره­ای کاندر سپهر عزت و جاه وجلال
روشنی بخش کواکب شمسة ایوان اوست
رونق رضوان ز انفاس نسیم گلشنش
نکهت جنت ز گیسوی عبیر افشان اوست
سیل نطق آتشینش کند کاخ کفر را
کاخ ایمان متکی بر پایه ایمان اوست
کیست این آشفته کز او عالمی آشفته است
کیست این سر گشته کاینسان چرخ سرگردان اوست
میوه بستان زهراء پارة قلب علی
آنکه عالم خوشه چین خرمن احسان اوست
آفتاب برج عصمت آنکه اهل فضل را
دیده روشن از فروغ دانش و عرفان اوست
جلوة حق کرد روشن کوفة تاریک را
گرمی بازار شام از

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

غرق گل شد کربلا، چون رهگذار زينب است
يا که خونين مقتل يار و تبار زينب است
قامت موزون اکبر، سرو ناز کربلاست
چشمة اين باغ، چشم اشکبار زينب است
گلبن قاسم دهد بر اين گلستان خرمي
يادگار مجتبي، در روزگار زينب است
لالة عطشان اين گلشن، علي اصغر بود
شاهد اين گفته، قلب داغدار زينب است
در کنار علقمه، سروي مگر آتش گرفت
يا سراپا غرقه در خون، جان نثار زينب است؟
اين گلستاني که پامال سم اسبان شده
جسم و جان احمد و، دار و ندار زينب است
با چنين طوفان گلريزي، چه گلهايي شکفت
کس نمي‌داند، خزان يا نوبهار زينب است
تا بياموزد رقيه، راه و رسم زينبي
در تمام صحنه ها، او هم کنار زينب است
گلشن آل خليل از آتش بيداد سوخت
عقل

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

زخمی هزار کربلای کینه ای
مثل نوحه های حضرت سکینه ای
اشک زینبانه در برابر سری
آه صادقانه در بقیع سینه ای
آن قَدَر عمیق مثل چاه حیدری
آن قَدَر زلال مثل آبگینه ای
مثل عالِمان سرآمد زمانه ای
مثل یک کتاب توی هر زمینه ای
مثل رازهای سر به مهر بابِلی
مثل شهر سوخته پُر از دفینه ای
مثل شام کودکان کوفه و پدر
مثل مادرت غریبه ی مدینه ای
شاعر :آرش پور علیزاده

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

نزدیک بود چادر خاکی به پاکند
شوری که باز در همه عالم صدا کند
چیزی نمانده بود ستون های قصر را
با خطبه های گرم خودش جا به جا کند
این قوم دل سیاه هدایت نمیشوند
باید رهایشان کند و.... یا دعا کند
تاریخ اگر نوشته که بانو خمیده بود
باید به قدر فهم خودش ادعا کند
آیا حقیقت است که خم می کند خدا
آنکس که ایستاده به او اقتدا کند
***
وقتی سرت به نیزه در آمد و آسمان
تردید کرد شکر کند یا خطا کند
بانو به صبر وعشق خودش امتداد داد
تا راز خونبهای تو را بر ملا کند
سیده صابره موسوی

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

بنده است زینب ولی کار خدایی میکند
بر سلاطین جهان فرمانروایی میکند
مست و مجنون حسین بن علی تنها یکیست
آنکه سر می بندد و سر را فدایی میکند
***
کلاس زینبی پر رمز و راز است
کتاب مکتب او جانماز است
مگو علامه میسازد کلاسش
که شاگرد کمش علامه ساز است
***
آنجا که وداع خواهری دیدن داشت
یک لحظه درنگ هم پرستیدن داشت
آنجا که گلو حسین و لب زینب بود
حقا که رگ بریده بوسیدن داشت

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما گرفتار بلای زینبیم
ما حسینی از عطای زینبیم
تا خدا بر ما عنایت می کند
ما گدای هر گدای زینبیم
بر گل نرگس قسم در روضه ها
سائل مهر و وفای زینبیم
ما برای دین به سینه می زنیم
شیعیانِ درسهای زینبیم
سینه عریان حسین بی کفن
رخ کبودان عزای زینبیم
آخر مجلس به وقت شور عشق
سوی مقتل در قفای زینبیم
ما به وادی محبت ازازل
کربلایی،از دعای زینبیم
وقت دیدار اجل بعد از حسین
چشم،در راه لقای زینبیم
در جزا گر مادرش رخصت دهد
دست بر سینه به پای زینبیم

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای صبرتو چون کوه در انبوهی از اندوه
طوفان بر آشفته ی آرام وزیده
ای روضه ترین شعرغم انگیز حماسه
ای بغض ترین ابر به باران نرسیده
ای کوه شبیه دلت و چشم تو چون رود
هرروز زمانه به غمت غصه ای افزود
غم درپی غم درپی غم درپی غم بود
ای آنکه کسی شکوه ای از تو نشنیده
من تاب ندارم که بگویم چه کشیدی
تا بشنوم آن روضه و آن داغ که دیدی
تو در دل گودال چه دیدی چه شنیدی ؟
که آمده ای با دل خون قد خمیده
نه دست خودم نیست که شعرم شده مقتل
شد شعر به یک روضه ی مکشوف مبدل
نه دست خودم نیست خدایا چه بگویم؟
این بیت رسیده ست به رگ های بریده
این کرب و بلا نیست مدینه ست در آتش
شد باز درون دل تو شعله ور آتش
در خیمه کسی هست ولی

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه ها که با دل زینب (س) نکرده این کوفه؟
تو نی سوار و منم کوچه گرد این کوفه
چه سنگها که نشد پرت سوی محمل من
به دستهای زن و طفل و مرد این کوفه
من از فراق نگارم عزا گرفته امُ
گرفته جشن ظفر فرد فردِ این کوفه
ادامه دار شده خاطرات کرب و بلا
چه آتشی ست به پا در نبرد این کوفه
به جای نان و رطبهای هر شب بابا
چه لقمه ها که نصیبم نکرده این کوفه
به خاندان رسول خدا کنایه زدند
چه داغ کرده دلم، قلب سرد این کوفه
نخوان دگر سرنیزه برایشان قرآن
که سکه می خورد آقا به در این کوفه
بخوان دعای فرج تا بیاید آن مردی
که پاسخی ست خدایی، به عهد این کوفه
شاعر:حسین حاجیلو

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

یراهن تو بوی گل یاس می دهد
بوی علیُّ و مادر احساس می دهد
مانده هنوز خون تو بر آن به جا حسین
خونی که بوی روضه ی عبّاس می دهد
من تشنه ی وصال تو هستم نه جام آب
زرگر کجا به جای مس الماس می دهد؟
الماس تکـِّه تکـِّه ی من خاک کربلا
نورت به هر حسینیِّه ای پاس می دهد
اجر کسی که گریه به تو کرده را خدا
با دست نیمه جان به دستاس می دهد
تنها دعای زینب تو لحظه ایست که
مهدی جواب ضربه ی آن داس می دهد
شاعر: حسين ايماني

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب وَرای فکر و خیال من و شماست
مدّاح او فقط وَ فقط شاه کربلاست
بی بیِّ آسمانیِّ عالم عقیله ایست
که افتخار مادر سادات و مرتضاست
عشق حسین و عاشق ارباب زینب است
این عشق و عاشقیِّ خدایی گرانبهاست
در سینه اش صحیفه ای از روضه حک شده
معنای روضه خوانیُّ و مفهوم اشک ماست
همراه و همدم حرم الله در عذاب
او ساربان قافله ی غصِّه و عزاست
او هر چه داشت نذر ولیِّ زمانه کرد
اصل ولایت است که با زینب آشناست
او دیده دست و پا زدن شاه تشنه لب
او دیده روی نیزه ی کینه سری جداست
با خطبه شام و کوفه ی غم را به هم زده
او حیدرانه قاصد جریان نینواست
پای سر بریده ی دلبر نوای او
با گریه ذکر العجل آقا بیا بیاست
شاعر: حسين اي

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

تفسیر عشق وعاشقی سرمشق ماشد
غوغایی از شور وشعف در دل به پا شد
راز و نیــاز آفـــــــــرینـــــش پُرصدا شد
نــان کلامـــم روغنی کامـــم روا شد
شوری خدایی در میان سینه جاشد
میلاد یار ومونس شاه وفا شد
این اشکها تفسیری از ایمان ناب است
هر قطره ی آن حرفهای صد کتاب است
بالاتر از صدها کتاب وهر حساب است
آئینه دار عشقِ گل در این گلاب است
لبخند بردلبر به هر پرسش جواب است
معشوق شاه وعاشقش بی بیِّ ماشد
زینب تجلیِّ تمام حُسن زهراست
آئینه ی صبر خدا و فخر مولاست
اسطوره ی ایثار وایمان در دودنیاست
بانوی حُجب وعفَّت وناموس سقّاست
زانوی سرلشکر رکابِ بی بیِّ ماست
چشمش فقط با خواهش ارباب واشد
خواهش چرا؟! تو اَمرکُ

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب تمام عصمت زهراست شک نکن
زینب مرام و هیبت مولاست شک نکن
زینب عقیله ی حرم و عشق خاتم است
بی بیِّ آسمانیِّ دنیاست شک نکن
آئینه ی بصیرت و رفتار مرتضی
آرام جان امِّ ابیهاست شک نکن
این اولیاء مخدَّره سرچشمه ی حیاست
سرمشق عشق و صبر و تولّاست شک نکن
زهراست در عطوفت و ایثار و معرفت
غوغای فضل و غیرت سقّاست شک نکن
او شاهراهی از دل عاشق به کربلاست
او بهترین مسیر تولّاست شک نکن
محکمترین دلیل فرج اشک زینب است
چشم انتظار مهدیِّ زهراست شک نکن
شاعر: حسين ايماني

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب عفیفه ایست کزین بهترش نبود
روح حماسه بود و کم از مادرش نبود
در مجلس یزید چه مردانه حرف زد
جز لافتی دگر صفتی در خورش نبود
با خطبه های حیدری اش انقلاب کرد
اصلا عجیب نیست! مگر دخترش نبود؟
حقا که خوب خواهری اش را تمام کرد
غیر از حسین عشق کسی در سرش نبود
سالم بمانَد و سر ارباب بشکند؟!
سر را نمی شکست اگر، خواهرش نبود
دارد نگاه می کند الشِّمرُ جالسٌ
چونین بلا و فاجعه در باورش نبود
شاید که تیغ دفعه ی اول بریده بود
گر جای بوسه های تو بر حنجرش نبود
با هر مصیبتی که شد آمد به قتلگاه
هرچه نگاه کرد، برادر سرش نبود
در ازدحام نیزه و شمشیر و سنگ ها
گم گشته بود، قسمتی از پیکرش نبود
شاعر: داود رحيمي

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادسته دسته شيعه تسليم زينبيم
بيچاره آن دلي كه در اين قوم و رسته نيست
با دستهاي بسته هـزاران گـره گشـود
ثابت شده ست ، دخت علي ، دست بسته نيست
گيرم به چشم شوهر خود هم غريبه شد
گيرم خميده گشت ؛ ولي هيچ خسته نيست
برخيز و باز ، نافله‌ات را به‌پـا نـمـا
پيغمبر قيام ، كه از پا نشسته نيست
سر را به پاي محمل سالار خود شكست
گرچه سرش‌شكسته ؛ ولي سرشكسته نيست
اين ها اشاره اي ز مقامات زينب است
وقتي كه رفت معجـر زينب كبـود بود
وقتي رسيـد ، گيسـويـش اما سپيـد بود
وقتي كه رفت كوه مصيبت به شانه داشت
وقتي رسيـد مثل هميشـه رشيـد بود
جاي تمام دختـركـان تازيـانـه خورد
طوري كه زنده ماندن زينب بعيد بود
تاريخ شاهد اس

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• یحیی