مدايح حضرت زینب سلام الله علیها

وقتــی که نام ِ زینب آمـد بـر زبانم
آتـش گرفتـم سوختم تا استـخوانـم
او چهـار سـاله بـود و در اوج لطافت
همـچون گُلـی سرشار از عشق و تراوت
در پیـش چشمـانش گذشت تابوت مادر
رنـگش پرید و پر زِ اشک مبهـوت مـادر
بـی مادری ارکان جسمش را به هم زد
وقـتی کـه بابـا رفت بر جانش شرر زد
بـی مادری یا اینکه بابـا رفت از دست
کافیست تا یک کوه از غم پشت بـشکست
در عُـمر خـود از بس مصیـبتها کشیده
اصلا به دوران رنـگ شادی را نـدیده
با چشم خود دیده غریـبی حـسن را
با زهر کین کُشتندآن گُل در چمن را
او دیده یک تشت پُر از خون و جگر را
او دیـده قلبی پر ز آه و پـر شرر را
بانـو تـرین بانوی تـاریخ مـصـیبت
مادر فقط با او نمـود

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب همان زهراست ، زهرا نیز زینب
زهرای بین دشت طوفان خیز زینب
هر چند روی تل دلش را بد شکستند
وقت هجوم تیغ های تیز ... زینب
دریای آرامیست در موج حوادث
اشکش همان صبری که شد لبریز زینب
بالا تر از ادراک عقل ناقص من
ما فوق ... انسان ... حوریه ... هر چیز .... زینب
یاسین قرآن حسین است این شکیبا
قلبش پر از اسرار سحر آمیز زینب
گاهی قیامش را که دستی لطمه می زد
می آمد از نی این صدا : برخیز زینب
صد بار شد کاخ یزید و شمر هایش
پیش وقارت ریز تر از ریز ... زینب
شاعر: مجتبي كرمي

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

نور دهد نور را برده دل حور را
صوم وصلاتم نگه گشته ولای علی
مرغ سعادت نشست بر سر من شکر شکر
می گذرد زندگی تحت لوای علی
زینب او باوفاست شیرزن کربلاست
صوم وصلاتش نگه گشته ولای علی
در دل من عقده هاست حاجت من کربلاست
با مژه جارو کنم صحن و سرای علی

• سه شنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا باد به موي سرت افتاد دلم ريخت
تا اشك ز چشم ترت افتاد دلم ريخت
امروز ميان تو و حُرّ ابن رياحي
تا صحبتي از مادرت افتاد دلم ريخت
اي آينه ي خواهر خود تا كه غبار ِ
اين دشت به دور و برت افتاد دلم ريخت
امروز كه يك مرتبه در موقع بازي
بر روي زمين دخترت افتاد دلم ريخت
درباره ي تنهايي و بي ياوري تو
تا زمزمه در لشگرت افتاد دلم ريخت
خورشيد من امروز كه اين سايه ي شوم ِ
سرنيزه به روي سرت افتاد دلم ريخت

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب سپهر عصمت،ماه منیر زاد
زهرا برای شیر خداوند، شیرزاد
بر سید و امام شهیدان سفیر زاد
تخت خطابه ملک سخن را امیرزاد
باغ امید فاطمه آباد زینب است
جان پیش کش کنید که میلاد زینب است
این شیر دختر فاطمه کوثرعلی ست
این مادر مقاومت،این دختر علیست
این از سنین کودکی اش یاور علیست
این نازدانه دخت پدر پرور علیست
خورشید صبح، رشک به رخساره اش برد
مردانگی پناه به گهواره اش برد
صبر است سر بلند که این مادر من است
خون فخر می کند که پیام آور من است
بالد به خویش فاطمه کاین دختر من است
نازد به او حسینکه این خواهر من است
انوار پنج تن زمه روشن جلی است
زهرا حسن حسین محمد و یا علی است
شاعر : حاج غلامرضا سازگار

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

ازکوفه رنگ وفتنه تا شام فریب بردند تورا غریب ا قوام فــریب
گفتند که خارجی ا ست سنگش بزنید اینگونه بپا کرد علم اسلام فریب
* * * *
تو ســرخی خون آفتابی زینب تندیــس عبور یک شها بی زینب
بر ساحل لبهای عطشناک فـرات مــفهوم عطـش زدای آبی زیـنب
* * * *
آنها که حقیقت تو را رنگ زدند درکوفه ی فتنه بر سرت سنگ زدن
آنها که بنام شیعه بیعت کردند دیدیم چگــونه بر تونیـرنگ زدنـد
* * * *
ما ا هل دلیم پیر عا لم با ما ست
مردا نگی صـاحب زمزم با مـا ست
هرگز نشود شمع شهادت خا موش
تا داغ گــلو سـوز محرم با مـا ست
* * * *
روزی که ولایت زمین می آید تصویر عــدا لت زمــین ، می آیـد
حاجت بطلب به صد تمنا (خادم) چون طا لب خ

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

قلم به دست گرفتم که با خدا باشم
قلم به دست گرفتم که از شما باشم
قلم به دست گرفتم که از تو بنویسم
و با ثنای تو هم دوش انبیا باشم
قلم به دست گرفتم در انزوای خودم
که غرقتان شوم و از خودم جدا باشم
قلم به دست گرفتم که با دو بال غزل
در آسمان تو پر وا کنم رها باشم
قلم به دست گرفتم در ابتدا اما
نشد مسافرتان تا به انتها باشم
قلم ز دست من افتاد و دم زدم از عشق
کبوتری شدم و پر زدم به شهر دمشق
برای آمدنت لحظه بی قراری کرد
زمین دوباره خروشید و چشمه جاری کرد
فرشته روی زمین را به مقدمت می شست
ملک زمینه شب را ستاره کاری کرد
مدینه آمدنت را در انتظار نشست
و بهر دیدن تو ثانیه شماری کرد
طلوع اشک فشانت به مادر و پ

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوثری داده خدا بر کوثر خیرالبشر
نخل سرسبز ولای مرتضی داده ثمر
شیر حق یعنی علی گردیده امشب مفتخر
چون این که این دردانه باشد زینت اُمّ و پدر
نام او زینب شده از جانب ربّ جلی
می زند خنده به روی ماه زیبایش علی
شهر ایثار و حیا را شهریاری می کند
در برش روح الامین خدمت گذاری می کند
از همان بدو تولّد بی قراری می کند
بهر دیدار حسین چشم انتظاری می کند
حضرت خون خدا آرام قلب زینب است
بهترین آغاز عشق و عاشقیشان امشب است
کیست این دختر بهار زندگی مرتضاست
کیست این دختر امید حضرت خیرالنساست
کیست این دختر صفابخش حیات مجتباست
کیست این دختر یگانه حامی خون خداست
آمده تا این که باشد بهترین یار حسین
در میان موج غم با

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینبم نائبة الزهرایم
مادرم گفته که بی همتایم
بشنوید ارض و سما! آوایم
این حسینی که بُوَد، آقایم
... تا که دیده به روی من وا کرد
مهر خود را به دل من جا کرد
کوثر حضرت کوثر هستم
زین اَب هستم و زیور هستم
زیور فاتح خیبر هستم
خطبه ام گفت: که حیدر هستم
همه دیدند هنر دارم من
مثل عباس، جگر دارم من
ذوالفقار سخنم برّان است
یکی از لشکر من طوفان است
دشمن از «مردی» من حیران است
بی سبب نیست که سرگردان است.
... دیده هر بار، حریف همه ام
پروش یافته ی فاطمه ام
ای برادر! به دلم غم دارم
دل سوزان و قدی خم دارم
دم آخر شده ماتم دارم
خاطراتی ز محرّم دارم
لرزش دستم اگر جلوه نماست
همه اش زیر سر کرب و بلاست
همه جا پای به

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

اما هنوز روضه زینب ادامه داشت
کز درد غصه هاش گرفت دست بر سرش
پر کرده بوی سیب تمامیّ خانه را
گویا نشته است کنون پیش دلبرش
زینب همان کس است که در طول عمر خود
هم مادر برادر و هم بوده خواهرش
از موقع پریدن مادر به آسمان
او مادری نموده برای برادرش
مثل غروب مقتل و مابین آسمان
با ناله می رسد صداهای مادرش
یاسر مسافر

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

ی یوسفم برادر در خون تپیده ام
شکر خدا به آخر راهم رسیده ام
طوفان دمیده آمده ام تا به ساحلت
با یاد کربلای تو خلوت گزیده ام
اصلا خبر شدی که بعد از فراق تو
یک لحظه هم خوشی به دنیا ندیده ام ؟
با آن شتاب قافله و نیزه دارها
با پای خسته پابه پایت دویده ام
وقت هجوم چوب به لبهای زخمی ات
شرمنده ات شدم که فقط لب گزیده ام
یک سال و نیم غصه و اندوه و اشک و آه
خیلی من از رباب خجالت کشیده ام
یادش بخیر قامت لیلای کربلا
تکه به تکه شد ، بریده بریده ام
هر روز در بقیع جگرم شعله ور شده
وقتی صدای ام بنین را شنیده ام
در مقتلت اگر چه تحمل نموده ام
در شام با رقیه ی تو قدخمیده ام

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

زمان به طرز عجیبی برای ما طی شد
که دور طشت طلا کاسه ها پر از می شد
عجب حراجی ارزان و مفت بازاریست
که قیمت سر تو گندم و جوی ری شد
امیر لشکر دشمن مرا چو بی کس دید
جواب ناله ی من تازیانه ی وی شد
تمام آل امیه مقابلم بودند
و ضربه های عدو باز هم پیاپی شد
تمام حیرتم از پاسخ سوالم بود
چگونه یک سری از پهلو بر سر نی شد؟

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

این روضه ها سفره ی احسان زینب (س) است
نان حلال سفره ی ما نان زینب (س) است
اینکه میان سینه زنی ها نشسته ایم
از اعتبار و لطف فراوان زینب(س) است
در لابه لای آتش نمرود هم خلیل(ع)
در زیر دین باغ و گلستان رینب(س) است
این اشک های جاری بردیدگانمان
تنها نمی زقطره ی باران زینب(س)است
در مدح و وصف دختر زهرا(س) همین بس است
جان حسین فاطمه(س) هم جان زینب(س) است

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوهی و سینه ی سپر داری باری از غصه روی شانه ی توست
تو همان یاکریم زخمی بال که فقط غصه آب و دانه ی توست
تو به یک شب خزان هجده گل به رخت خاک و گرد را دیدی
و خموشی شمس را در روز. غل و زنجیر و درد را دیدی
ضربه های پیاپی دست تازیانه به پیکرت بارید
عوض شاخ گل زبانم لال آتش و سنگ بر سرت بارید
کاش غصه ات همین ها بود هر چه گویم ندارد اتمامی
چه کشیدی ز مردم کوفی چه کشیدی ز مردم شامی

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

آمده سرشکسته محنت
آمده اشک ریز بت شکنت
السلام ای مرمل بدماء
چه خبر از هزار زخم تنت
از دو تا لاله های من چه خبر
چه خبر از سپاه بی کفنت
حال شش ماهه حرم خوب است ؟
چه خبر از دو حیدر حسنت ؟
خیز و بنگر به حال و اوضاع
اولین کاروان سینه زنت
علم ما شکسته گهواره
پرچم ماست کهنه پیرهنت
جمع ما روضه خوان نمی خواهد
نوحه ماست نام دل شکنت
تن هشتاد و چند عزادارت
وضع بهتر ندارد از بدنت
خیز و بنگر به موسفیدانت
بر سپاه کبود و گریانت
یاس بودم که پرپرت شده ام
قد کمانی حنجرت شده ام
قتلگاهت عجب حرایی شد
وحی آمد پیمبرت شده ام
اقراء اقراء رسید و حس کردم
آخرین تیر لشکرت شده ام
پیکر و موی من سیاه و سفید
چه قدر شکل مادرت ش

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب بساط کاخ ستم رابه هم زده
زینب بروی قله عصمت علم زده
مثل حسین فاطمه محبوب قلب هاست
زینب درون سینه ماهم حرم زده
زینب نگو بگو همه هیبت علی
کفار رابه خطبه چوتیغ دودم زده
زینب به ناز شصت خودش در اسارتش
بادست بسته ازولی الله دم زده
ای بزدلان شام که خرما می آورید
زینب به لوح عالمه مهرکرم زده
بایک اشاره کاخ ستم رابه باد داد
اوبررقیه ناله برنده یاد داد
گرچه گه ورودبه شهر ازدحام بود
اوچادرش به لطف خدابادوام بود
چشمان کورشهر حرامی ندیدکه
صدها یزید دربر زینب غلام بود
اصلاً یزید پست ترازاین کلامهاست
ازبسکه دخت فاطمه والا مقام بود
بعدازحسین سیف خدابود،دست او
تیغش کلام گشته ودربین کام بود
وقتی شروع کرد

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

پيكر قرآن، نشان تيرهاست
آيه آيه، طعمه ي شمشيرهاست
جسم پاك يوسفي در خون و خاك
مثل قلب پير كنعان، چاك چاك
يك گل خونين و هفتادو دو داغ
تشنه كام افتاده در دامان باغ
برگ هاي خشكش از خون، تر شده
غنچه روي سينه اش پرپر شده
سنگ دشمن، درّ ناياب من است
تشنگي، شيرين ترين آب من است
كاش تا بازم فدايي آورم
بود هفتاد و دو يار ديگرم
كاش صدها عون و جعفر داشتم
قاسم و عباس و اكبر داشتم
كاش مي دادي مرا، صد طفل شير
تا سپر مي شد گلوشان پيش تير
اين من و اين شعله ي تاب و تبم
اين بيابان گرد كويت، زينبم
عهد بستم با تو تا پاي سرم
رخ كند تقديم سيلي، دخترم
حكم كن؛ فرمان تو، نور است نور
تا گذارم چهره بر خاك تنور

دوست دارم

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

مروه ي كرببلا حال و هوايي دارد
اين سراشيبي ِ گودال منايي دارد
خبرش پر شده در دشت ز مركب افتاد
به زمين خوردن آيينه صدايي دارد
كينه توزان جمل خنجرشان كُند شده
مي زند بر تن او هر كه عصايي دارد
مادرش دوخته با دست ِ شكسته؛ نكشيد!
مگر اين پيرهن پاره بهايي دارد!؟
نيزه ها پاي ِ مناجات ِ لبش گريه كنند
خودمانيم ! عجب سوزِ صدايي دارد
قبله اين سوست؛ همين طور رهايش نكنيد
آخر اين كشته ي مظلوم خدايي دارد
بي كفن گوشه ي گودال بلا افتاده
چه كسي بين شما كهنه عبايي دارد؟
حق بده زينب دلخسته پريشان باشد
دلبرش بر سر ني زلف رهايي دارد
(وحيد قاسمي)

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

زينب چو ديد پيكري اندر ميان خون
چون آسمان و زخم تن از انجمش فزون
بي حد جراحتي نتوان گفتنش كه چند
پامال پيكري نتوان ديدنش كه چون
خنجر در او نشسته چو شهپر كه در هما
پيكان در او دميده چو مژگان كه از جفون**(پلك چشم)
گفت اين به خون طپيده نباشد حسين من
اين نيست آن كه در بر من بود تا كنون
يك دم فزون نرفت كه رفت از كنار من
اين زخمها به پيكر او چون رسيد چون؟
گر اين حسين قامت او از چه بر زمين
ور اين حسين رايت او از چه سرنگون؟
گر اين حسين من ، سر او از چه بر سنان
ور اين حسين من ، تن او از چه غرق خون
يا خواب بوده ام من و گمگشته است راه
يا خواب بوده آنكه مرا بوده رهنمون
ميگفت و ميگريست كه جانسوز ناله اي
آم

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

پيش پاي خودش به خاك افتاد
همه را با نگاه پس ميزد
تكيه بر نيزه ي غريبي داشت
خسته بود و نفس نفس ميزد
*****
جگرش پاره پاره بود اما
يك تنه رفت تا دل لشگر
سينه ي خويش را سپر كرد و
سپرش را شكست تير سه پر
*****
تا زمين خورد دوره اش كردند
هر كه با هرچه داشت زخمي زد
جنگ مغلوبه شد همه گفتند
ديگر از خاك بر نمي خيزد
*****
خوب نزديك ميشدند به او
ضربه ها تا دقيق تر بشود
نيزه در زخم تيغ ميكردند
تا شكافش عميق تر بشود
*****
اين علف هاي هرز با اين گل
چقدر دشمني مگر دارند
واي بر من چه ميكنند اينها
عده اي دستشان تبر دارند
*****
يك نفر رفت تا كه سر ببُرَد
ديگري رفت تا كه سر ببَرَد
ديگري رفت تا براي امير
سر زده از

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

به روي نيزه نشستي تورا نظاره كنم
بخند تا كه منم خنده اي دوباره كنم
اگر اجازه دهي لااقل براي تنت
كمي ز چادر خود را كفن قواره كنم
تمام سعي من اين است غارتت نكنند
در اين كشاكش جسمت بگو چه چاره كنم؟
و قطعه قطعه تورا پخش ميكنند اينجا
چگونه من بنشينم تورا نظاره كنم
بريده باد دو دستي كه گوشواره كشيد
به گوش پاره از اين پس چه گوشواره كنم
رسيده وقت نماز و براي قبله نما
به زلف هاي رهاي تو من اشاره كنم
شاعر:محسن مهدوی

• چهارشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

در واژه های شعر تو دیدم وقار را
حُجب و حیایِ فاطمی این تبار را
با تیغ خطبه فاتح صفین كوفه ای
مولا سپرده دست شما ذوالفقار را
در اوج بیكران خودت مست می كِشی
هفتاد و دو ستاره دنباله دار را
درس حجاب می دهد این آستین شرم
معنا كنید روسری وصله دار را
با واژه های «هیزم» و «مسمار» و «شعله ها»
آتش زنید مستمع بی قرار را
خانم اگر اشاره به طشت طلا كنید
خون گریه می كنیم خزان تا بهار را
چشمت به غیر چشم حسینت ندیده است
دیدی كنار طشت، بساط قمار را
زینب كجا و مجلس نامحرمان كجا!
از دست داده ام به خدا اختیار را
این بوی سیب چیست؟ دوباره گرفته ای
بر روی دست پیرهن شهریار را
اكسیر اشك روضه تان مس طلا كند
وقتش رسیده ا

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

غم متاعی ست که بازار تو دارد زینب
عشق خطی ست که افکار تو دارد زینب
شمع پروانه صفت دور سرت می گردد
نور رنگی ست که رخسار تو دارد زینب
چه مقامی ست تو را صد چو سلیمان نبی
سر تعظیم به دربار تو دارد زینب
چه مقامی ست تو را، صبر به میدان بلا
عجب از طاقت بسیار تو دارد زینب
مثل گوهر شود و قیمتی و کمیاب است
اشک چشمی که عزادار تو دارد زینب
قرنها می گذرد لیک تن کوفه هنوز
لرزه از خطبه و اخطار تو دارد زینب
شاعر:محمد ناصری

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

زینب فرشته بود و پر خویش وا نكرد
این كار را براى رضاى خدا نكرد
پر مى‏گشود اگر،همه را باد برده بود
سیمرغ بود و جلوه بى انتها نكرد
این كربلا چه بود كه جز این مسافرت
او را ز جان عزیزتر خود جدا نكرد
گیسوى آیه‏هاى نجیبى كه مى‏وزید
با معجر شكسته زینب چه‏ها نكرد
یاد رقیه حرف گلو گیر زینب است
حرفى كه تار صوتى او خوب ادا نكرد
آرى غذا نداشت ولى در تمام راه
یكبار هم نماز شبش را قضا نكرد
بیگانه بر غریبى زینب سلام كرد
كارى كه هیچ رهگذر آشنا نكرد
شاعر:حجت الاسلام رضا جعفری

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

جان و دلم فدای تو ای دلبرم ، حسین
دیگر رسیده است دم آخرم حسین
من رو به کربلای تو خوابیده ام اخا
دیدار من بیا ، پسر مادرم حسین
چیزی نماند از تو بجز کهنه پیرهن
این یادگار توست کنون در برم حسین
یک سال و نیم رفته ز عمر و نمی شود
درد نبودنت بخدا باورم حسین
یک سال و نیم مثل رباب تو می زدم
بر صورتم ، ز داغ علی اصغرم حسین
پیچیده است وقت اذان توی گوش من
" الله اکبر " علی اکبرم حسین
یادم نمی رود که صدای تو قطع شد
افتاد دلهره به میان حرم حسین
بالای تل دویدم و دیدم که ، می خوری
...شمشیر و نیزه ، پیش دو چشم ترم حسین
غارت شروع شد همه در خیمه ریختند
بردند گوشوار من و زیورم حسین
خلخال من ربود یکی شان ز پای من

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

شاعر نشسته است غزل دست و پا کند
مفعول و فاعلات و فعل دست و پا کند
باید برای قافیه "ال" دست و پا کند
شعری برای « بانوی تل » دست و پا کند
این واژه ی فتاده به دفتر برای توست
قول و غزل قلم، نی و جوهر برای توست
اصلا ازآن توست تمام قصیده ها
از خطبه ی تواند تمام رسیده ها
از تو شنیده ایم همه ناشنیده ها
در کوفه دیده اند تورا، گل ندیده ها
از کربلا به بعد گرفتار زینبیم
تا روضه ها به پاست بدهکار زینبیم
زیبا دلیل خلقت عرض و سما حسین
صاحب حسین ساکن کرببلا حسین
تنها امیر عرصه ی قالو بلا حسین
از زین فتاد خامس آل کسا حسین
« بعد از حسین قافله سالار زینب است»
معجر علم بود و علمدار زینب است
مرد آفرید در سفر کربلا

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا خیمه زد به ساحل خطبه کلام تو
خوابید موج های خروشان به نام تو
از کوفه تا به شام فقط سنگ می زدند
مدفون کنند تا همه جا سیر گام تو
جز با عنایت تو به چوب کجاوه ات
دست که می رسید به بالای بام تو
خطبه مخوان به مرم از سنگ پست تر
اینجا نمی دهند جواب سلام تو
ما را سوار ناقه غمگین خویش کن
شاید شویم زائر زلف امام تو
***
با روح اگرچه پریدن بعید بود
نامش برای قفل دل ما کلید بود
از دستهای سبز خدا رزق می گرفت
با این که زنده بود ولیکن شهید بود
پسوند یاد کردن او بوی آتشی
مثل فرشاه رحمت حق را نوید بود
تا تازیانه را ز سر عشق وا کند
هر لحظه ای که فرصت او می رسید بود
عمرش به آن قیاس که صد بار خوانده ایم
در یک سخ

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

خانه خراب عشقم و سربارِ زینبم
در به در مجالس سالار زینبم
این نعره ها و عربده ها بی دلیل نیست
یک گوشه از شلوغی بازار زینبم
هر کس به بیرق و علمش چپ نگاه کرد!
با خشم من طرف شده؛ مختار زینبم
آتش بکش، به دار بزن، جا نمی زنم
جانم فداش، میثم تمار زینبم
از زخم های گوشه ی ابروی من نپرس
مجروح داغ دلبر و بیمار زینبم
شکر خدای عزوجل مکتبی شدم
من از دعای خیر علی، زینبی شدم
غم خاضعانه گوش به فرمان زینب است
انگشت بر دهان شده، حیران زینب است
ایوب دل شکسته ی با آن همه مقام
شاگرد درس صبر دبستان زینب است
هرگز نگو که چادرش آتش گرفته است
این شعله های خیمه، گلستان زینب است
اصلاً عجیب نیست شکست یزدیان
وقتی حجاب، سنگر

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا چشم گشودم که در آغوش تو بودم
مدهوش دلم بودی و مدهوش تو بودم
بالاتر از این رنگ ندیدم به جهانم
یکسال نه یک عمر سیه پوش تو بودم
دستی به روی قلبم و آتش روی آتش
گفتی که مکن گریه و خاموش تو بودم
فریاد زدم شمع جهان بودی و هستی
پروانه صفت پیش تو بر دوش تو بودم
در روز دهم ساعت سه داخل مقتل
تا چشم گشودم...که در آغوش تو بودم
علی پور زمان

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

آتشفشان زخم منم،داغ دیده ام
خاکسترم،بهار به آتش کشیده ام
چشم بلا کشیده ی من خون جگر شده است
از باغ سرخ آینه ها آه چیده ام
ققنوسهای عاطفه را در فراق تو
از شعله شعله های دلم آفریده ام
از لحظه ای که رفتی و دیگر ندیدمت
من کشته ی وداع تو هستم، شهیده ام
گودال زخم جان به لبم کرد روی تل
بیتابم از فراز و نشیبی که دیده ام
لبریز بوسه های لب خارها شدم
دنبال اسب نیزه پیاده دویده ام
در جست و جوی عطر تنت ماه می شوی؟
شبها که من نسیم بیابان وزیده ام
"بزمی به پا کنید خوارج رسیده اند"
از این قبیل زخم زبان ها شنیده ام
کوهم که ایستاده ام و خم نمی شوم
شمشیر زخم خورده ولی آب دیده ام
با آرزوی صبح نگاهت بهشت من
هر چه

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• یحیی