شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

اَسماء بریز آب که قلبم مذاب شد
این مرد از خجالتِ این چهره آب شد
اسماء بریز آب که آتش گرفته‌ام
دیدی چگونه خانه‌ی من هم خراب شد

من چند بار شُسته‌ام و هَم نیامده
خونت هنوز می‌چکد از زخمِ تازه‌ات
این سنگِ غسل شاهدِ پهلویِ سرخِ توست
ای خاک بر سرم چه کنم با جنازه‌ات

دریاب حالِ کودکانِ خودت را ببینشان
با گریه آستین سرِ دندان گرفته‌اند
حالا كه وقتِ بُردنِ تابوتِ مادر است
از من نشانِ خانه‌یِ سلمان گرفته‌اند

حالا عزایِ کندن قبرت گرفته‌ام
حالا برای بردنِ تابوت مانده‌ام
این جایِ تیغ کیست که بر بازویِ تو است
این نقشِ دستِ کیست که مبهوت مانده‌ام

آه ای غرورِ من پس از این وقتِ تسلیت
لبخندها به دیدنِ یارِ

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

برو مسافرم، پرستوی مهاجرم
کنار تربتت، سحرا دیگه زائرم 2

برو جوون من، جوونِ قد کمون من
باشه برو خانم، هم دل و هم زبون من 2

برو ولی بدون که دیگه بی طرفدارم برو ولی بدون تمومه بعد تو کارم

برو ولی بدون تا عمر دارم عزادارم
زهرا خداحافظ، یا فاطمه خداحافظ 3
**
هرچی که بود گذشت، میخندیدیم،چه سود!گذشت
نُه سال کنار تو، ای وای دیدی چه زود گذشت 2

آزرده خاطری، انگار بُریدی این سِری
چه جور بگم بمون،حالا که دوست داری بری 2

محسن برای تو، غسل بدن برای من محسن برای تو، بُغض حسن برای من

محسن برای تو، این بی کفن برای من
زهرا خداحافظ، یا فاطمه خداحافظ 3

شاعر : عبدالله باقری

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

برخواست دگر جمع کند بستر خود را
میخواست که خوشحال کند همسر خود را

امروز خودش پای تنور آمد و نان پخت
تا سیر کند فاطمه نان آور خود را

این معجر خاکی دگر اندازه ی او نیست
داده است به آتش کمی از معجر خود را

رفتن پسرها وسط کوچه نشستن
سخت است ببینن غم مادر خود را

حالا که نشد باز کند پوشیه اش را
ای کاش کمی ناز کند دختر خود را

چون محرم راز علی و همدم او بود
در سینه نگه داشت دَم آخر خود را

روح علی و فاطمه در پیکر هم بود
پس برد علی دفن کند پیکر خود را

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رد خونست که بر پیکر این در مانده
مثل زخمی که روی بال کبوتر مانده
لرز سختیست که بر زانوی حیدر مانده
گرد و خاکست که بر چادر مادر مانده

غم عالم به سرم ریخت ،امان از کوچه
همه ی بال و پرم ریخت ، امان از کوچه

آنقدر سوخته که چادرش از سر افتاد
دست بر شانه ی من بود که مادر افتاد
بضعه افتاد ، همه جان پیمبر افتاد
دردسر بود که در خانه ى ما شر افتاد

گره افتاده به این کار،امان از کوچه
خم شده حیدر کرار ، امان از کوچه

مانده خاکستر در ، روی پر و بال اما
مانده در گوش من آن شورش و جنجال اما
یاد آن قد خم و آن تن بی حال اما
چادری که شده در معرکه پا مال اما

بدتر این بود نه با پا ، که با سر افتاد
تا به روی کمر

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خیلی زوده که وداع من و تو سر برسه
با جدایی چرا این قصه به آخر برسه

جای مادر کی حسینت رو در آغوش بگیره
به خدا زوده که زینب به برادر برسه

در نفهمید مگه قلب یل خیبری تو
بذا دستای من این بار به این در برسه

کار دنیا رو ببین من باید اینجا باشم و
در به پهلوی گلِ فاتح خیبر برسه

سخته زن جارو کنه خونه رو با دست کبود
حال زن بد باشه و خوب به شوهر برسه

سر سفره تو بشین، من به حسین لقمه می‌دم
سخته دستای کبود تو به اونور برسه

خوب می‌شد کاشکی که زخمات آخه اینجوری علی
چی بگه وقتی دوباره به پیمبر برسه

همدم ابوتراب! قرار نبود تنها بری
چادر خاکی تو تنها به حیدر برسه

میدونی چی به سر علی میاد اون شبی که
از ی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شب و کابوس از چشمِ منِ کَم سو نمی‌اُفتد
تبِ من کَم شده اما تبِ بانو نمی اُفتد

غرورم را شکسته خنده‌ی نامحرمی یارَب
چه دردی دارد آن کوچه که با دارو نمی‌اُفتد

جماعت داشت می‌آمد دلم لرزید می‌گفتم
که بیخود راهِ نامردی به ما این سو نمی‌اُفتد

کِشیدم قَد به رویِ پایم و آن لحظه فهمیدم
که حتی ردِ بادِ سیلی اش بر گونه می‌اُفتد

نشد حائِل کند دستش گرفته بود چادر را
که وقتی دست حائِل شد کسی با رو نمی‌اُفتد

به رویِ شانه‌ام دستی و دستی داشت بر دیوار
به خود گفتم خیالت تخت باشد او نمی‌اُفتد

سیاهی رفت چشمانش سیاهی رفت چشمانم
وَگَرنه مادری در کوچه بر زانو نمی‌اُفتد

میانِ خاک می‌گردیم و می‌گویم چه ضربی داشت

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر شانه می‌آورد تا بانو نیافتد
آرام تا این شمع از سوسو نیافتد

پروانه بود و دورِ مادر چرخ می‌زد
حتی نگاهی بر جلالِ او نیافتد

تا دید می‌آید حرامی سویشان گفت
ای کاش راهِ نانجیب این سو نیافتد

خیلی حواسِ مجتبیٰ جمع است اینجا
زخمی دگر این دفعه بر بازو نیافتد

وقتی که زد سیلی تقلا کرد طفلی
یعنی اگر اُفتاد هم با رو نیافتد

پهلویِ او تازه شکسته بود اُفتاد
اما نشد بر خاک از پهلو نیافتد

ای کاش دیوارِ گذر احساس هم داشت
ای کاش جایِ سنگ بر اَبرو نیافتد

یکروز در گودال هم می‌گفت مادر
زینب بیا از رویِ زین با رو نیافتد

قاتل رسید و مادرش فریاد می‌کرد
ای کاش بر این سینه با زانو نیافتد

ای کاش آبی رویِ این ل

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای برادر چه می‌کنی با خود
چند روزیست سرد و خاموشی
سر به زانو گرفته‌ای چندی
لبِ خود می گزی نمی‌جوشی

یک طرف حال و روزِ غمگینت
یک طرف ناله‌هایِ مادرمان
مانده‌ام با حسین در این بِین
که چه خاکی کنیم بر سرمان

درد و دل کن دوباره و دریاب
خواهری را که جان به لب کردی
بَسکه در بینِ خواب لرزیدی
بَسکه در بینِ خواب تب کردی

مشت خود می فشاری و در اشک
چهره‌ای نا امید می بینم
چه شده در میانِ گیسویت
چند تاری سپید می بینم

دست بردار از دلم خواهر
که پُر از شعله و شراره شده
بعد داغی که آتشم زده است
دل نمانده که پاره پاره شده

روضه‌ام روضه‌هایِ یک کوچه است
کوچه‌ای سرد و کوچه‌ای تاریک
کوچه‌ای سنگی و غبار آلود
کوچه

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مردک پست که عمری نمک حیدر خورد

نعره زد بر سر مادر به غرورم برخورد

ایستادم به نوک پنجه ی پا اما حیف

دستش از روی سرم رد شد و بر مادر خورد

هرچه کردم سپر درد و بلایش گردم

نشد ای وای که سیلی به رخش آخر خورد

آه زینب تو ندیدی! به خدا من دیدم

مادرم خورد به دیوار ولی با سر خورد

سیلی محکم او چشم مرا تار نمود

مادر از من دوسه تا سیلی محکمتر خورد

حسن ازغصه سرش را به زمین زد، غش کرد

باز زینب غم یک مرثیه ی دیگر خورد

قصه ی کوچه عجیب است مهاجر اما

وای از آن لحظه که زهرا لگدی از در خورد

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ریختند و وحشیانه با لگد در را زدند
عده ای هم جای در... پهلوی مادر را زدند

عده ای هیزم به دست و عده ای هم با قلاف
بی هوا آتش به پا کردند وهی... در را زدند

لشکر حیدر جلوی لشکری صف می کشد
این اراذل بی ترحم رکن لشکر را زدند

بوی سیب فاطمه از بوسه های مصطفی است
گرگ ها از ریشه این سیب معطر را زدند

فاطمه گوهر ..ولی دیگر صدف در کار نیست
باز کردند آن صدف را ...وای گوهر را زدند

ریشه ی دین سوخته ، افتاده ساقه بر زمین
آمدند و غنچه ای که گشته پرپر را زدند

قنفذ و مثمار باهم کارشان را کرده اند
از جهات مختلف این یاس حیدر را زدند

شاعر : محمد سعید طالبی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قلب دنيا سنگ شد وقتي كه آن در مي شكست
بايد از شرمندگي آنجا زمين سر مي شكست

فاجعه تازه رقم مي خورد وقتي كوچه ديد
در كمال بهت مردم قلب حيدر مي شكست

چشم هاي ذولفقاري علي خون گريه داشت
هيبت اسطوره سردار خيبر مي شكست

آيه اي از سوره اش روي زمين افتاده بود
قامت رعنايي بانوي كوثر مي شكست

نيروي پروانه بر در كارگر واقع نشد
بال هايش شعله ور گرديد و پر پر مي شكست

در به روي شعله ها چرخيد و تا پهلو رسيد
از تلاقيِ در و ديوار مادر مي شكست

شاعر : حسن کردی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

راه‌بندان پیش آمد،کوچه هم مسدود شد
هی قدم‌ برداشتند و هی غبار آلود شد

آن کسانی که ولایت را پذیرفتند، هم
فکرشان غرق خیال آتش نمرود شد

یک نفر میگفت : هیزم خشک باشد بهتر است
یک نفر با این کلام ازعمق دل خوشنود شد

خانه‌ای که عطر آن مافوقِ مُشک وعود بود
سوخت،بوی‌ ناب‌رفت‌و،جاگزینش دود شد

میخ داغ و سینه ای گنجینه از اسرار حق
فاصله بین در و پهلو کمی محدود شد

مادرسادات پشت در ولی ...، بایک لگد...
ثلث سادات جهان بااین اثر نابود شد !!

شرح کوچه روضه های فاطمیه طالب است
تابگویم گوشوار فاطمه مفقود شد

ابراهیم روشن روان

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گوشه ی چادر تو تا که به در میگیرد
مرتضی پشت سرت دست به سر میگیرد

تو فقط فضه بیا فاطمه را زود ببر
چون که دارد دَم در معرکه در میگیرد

از همان روز که برگشتی از آن کوچه حسن
زانویش را چه غریبانه به بر میگیرد

دخترت گفت در این خانه که نامحرم نیست
پس چرا مادرمان رُخ ز پدر میگیرد

فاطمه دخترمان حال تو را میداند
چند روزیست تو را زیر نظر میگیرد

زودتر خوب شوی فاطمه جان خوبتر است
زن همسایه سه ماه است خبر میگیرد

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتی که حال و روز تو بهتر نمی شود
در چهره ام امید میسر نمی شود

با زحمتی دو دیده به من بازکن گلم
آیینه از نگاه، مکدر نمی شود

پرپر مزن میان قفس، ای شکسته پر
این پر برای پر زدنت پر نمی شود

از میخ در حکایت شرم مرا بپرس
رویم سپید پیش پیمبر نمی شود

بر روی زخم گونه ی خود جان مرتضی
مرهم گذار، گوشه معجر نمی شود

داغت عجیب پشت علی را شکسته است
از پا فتاده، فاتح خیبر نمی شود

باشد، حسین را به برم می کشم، برو!
اما بدان، محبت مادر نمی شود

با التماس گفت: مرو! پیش من بمان
زهرا اشاره کرد که : دیگر نمی شود

شاعر : علی شکاری

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:49
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ناله کم کن تا نبینی بر لبانم آه را
غصه ی تو داده بر من این غمِ جانکاه را

میکنی این خانه را خود رو براه و میبری
از دو پای حیدرت بانو توانِ راه را

خوب میدانم چه دردی در وجودت میکشی
زانکه دیدم دودِ بر در...خونِ بر درگاه را

با پرِ چادر مپوشان صورتت از روی من
تا ببینم محرمم آن چهره ی چون ماه را

رو به درگاه خدا کن دست خود بالا ببر
کن دعایی حالِ این قوم بدِ گمراه را

گر که میخواهی نمیرم جان زهرا قطع کن
گریه های جانگداز و ناله ی ناگاه را

میروی تو میرود سنگ صبورِ خانه ام
میروم تا پر کنم از غصه هایم چاه را

داریوش جعفری

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:50
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هر زمان کردم نظر دیدم که بیداری چرا؟
پیشِ رویم چادر از رو بر نمیداری چرا؟

کس نمیگوید سلامم...کس نمیگوید جواب
بین این غمها تو قفلِ غم به لب داری چرا؟

رنگِ رخسارت خبر از روزگارت می دهد
کارِ خانه پس چرا لبخندِ اجباری چرا؟

هر چه پرسیدم ز حالت زود گفتی بهترم
پس بگو دستت ز پهلو بَر نمیداری چرا؟

ردِّ خونی پشتِ در روی زمین بینم... ولی
خیره با چشمان کم سو سوی مسماری چرا؟

یارِ هجده ساله ام رنگت چنان صد ساله هاست
دست بر زانو خمیده سمت دیواری چرا؟

این دعایت را شنیدم مرگ میکردی طلب
نوبهارِ خانه ام از عمر بیزاری چرا؟

ای همه پشت و پناهم عزم رفتن کرده ای؟
قصدِ این داری که از من دست برداری ؟ چرا؟

صبح ت

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مثل شمع سحری آب شدی از گریه
از خودت بی خبری آب شدی از گریه

بسترت خیس شد از اشک بیا گریه نکن
ناله ها از نفس انداخت تو را گریه نکن

دل من از نفس سوخته ات آگاه است
مثل اینکه شب بی مادریم در راه است

لحظه ها سخت تر از سخت به تو میگذرند
زخم ها گرچه که مخفی ست ولی جلوه گرند

زهره خانه حیدر چه شده خاموشی؟
ساکتی مادر من یا نکند بی هوشی؟

مثل تنهایی بابا چقدر تنهایی
دور کن از سر خود فکر سفر تنهایی

طرحی از قامت چون کوه تو باقی مانده
سایه ای از تن مجروح تو باقی مانده

دور از چشم هراسان حسن گریه نکن
این چنین ناله جانسوز نزن گریه نکن

بعد از آن کوچه باریک بهم ریخته ای
از همان لحظه تاریک بهم ریخته ای

شاع

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بعد از تو خانه دیگر از رونق می افتد
چون خانه ی بی مادر از رونق می افتد

باتو به هر ترتیب رونق دارد اما
تو می روی و آخر از رونق می افتد

هم خانه ی حیدر ندارد بی تو لطفی
هم خانه ی پیغمبر از رونق می افتد

بعد از فدک اهل ریا فهمیده بودند
با خطبه هایت منبر از رونق می افتد

بعد از تو مرگ و زندگی فرقی ندارد
رهبر نباشد لشکر از رونق می افتد

چیز عجیبی نیست این گوشه نشینی
چون مرغ بی بال و پر از رونق می افتد

حال علی آیینه ی بیماری توست
بی تو جهان حیدر از رونق می افتد

بیمار هستی ، خانه ات رونق ندارد
اما نباشی بدتر از رونق می افتد

شاعر : مجتبی خرسندی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دستِ من نیست که افتاده تنم شرمنده
مرگ آور شده، وضعِ بدنم شرمنده

با نگاه خودم امروز به فضّه گفتم
بابت اینهمه زحمت شدنم شرمنده

قسمت این بود حسن از تو و من هم باشم
لحظه ی دیدنِ روی حسنم شرمنده

عطر خون از ترک سینه ی من میپیچد
پلک هم نِه ، نفسی تا بزنم شرمنده

به خدا یک ضرر کوچک بد سوختن است
شده جزئی ز تنم پیرهنم شرمنده

باید انگار سپیده به مویت سر بزند
شب طولانی غسل و کفنم شرمنده

دستِ تو بسته شد و دست من از کار افتاد
تا قیامت تو زِ من ، از تو منم شرمنده

شاعر : حبیب نیازی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای وای از آن حدیث به دفتر نیامده
ای وای از آن شروع به آخر نیامده
ای وای از آن یقین به باور نیامده
ای وای از آن مزار کبوتر نیامده

ای وای از آنکه رفته و دیگر نیامده

ای دل حدیث دختر طاها شنیده ای؟
یَرضی شنیده ای لِرضاها شنیده ای؟
هنگامۀ نماز دعاها شنیده ای؟
حتی تَوَرّمت قَدَماها شنیده ای؟

أمّن یُجیب، اینهمه مضطر نیامده

یاللعجب، فصلّ لربّک ولادتش
واحیرتا لِیذهبَ عنکم شرافتش
طوبی لهُم وَ حُسن مَآب است مدحتش
جبریل با تمام بزرگی و رتبتش

از عهدۀ ستایش او برنیامده

اما چه سود حرمت قرآن شکسته شد
یکباره قلب سورۀ انسان شکسته شد
در را زدند و حرمت مهمان شکسته شد
نان ریخت، سفره سوخت، نمکدان شکسته شد

فص

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

داغ بر دل داشتن بیمار بودن مشکل است
بار غم در سینه و غمخوار بودن مشکل است

ناسزا زخم زبان سیلی همه در جای خود
بین آتش زخمی از مسمار بودن مشکل است

صبح تا شب همسخن با رهبری خانه نشین
در سکوت نیمه شب بیدار بودن مشکل است

یار حیدر بودن و ام ابیها وای من
دست بر پهلو و بر دیوار بودن مشکل است

هر چه آمد بر سرش سهل است اما شاهدِ
این سکوت حیدر کرار بودن مشکل است

درد و زخم سینه را آسان گرفتن سخت نیست
تشنه لب عریان بدن سردار بودن مشکل است

داریوش جعفری

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آفرینش شد بنا تنها برای فاطمه
پس هزاران بار جان ما فدای فاطمه

هر که می خواهد فنای حضرتِ دلبر شود
نیست راهی جز شود اول فنای فاطمه

گفت پیغمبر رضایم در رضای کوثر است
پس رضای حق شده جلب رضای فاطمه

هر کسی آخر به دین مالکِ خود می شود
من پرستش می کنم تنها خدای فاطمه

در عبادت یار حیدر بود زهرای بتول...
...یا که حیدر آمد اصلا پا به پای فاطمه؟

احترامش می کند مولا هر آن کس که شود
ذره ای از خاک پایِ پر بهای فاطمه

روز محشر چون همه حیران شوند آسوده است
هر که آمد بر در دولتسرای فاطمه

تا قیامت روزی ما بسته بر دستان اوست
دست های خسته ی مشکل گشای فاطمه

"حق او با گریه ی تنها نمی گردد ادا
پیر کن ما را خدا

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در این عالم اگرچه رو زدن بر دیگران عار است
گدای فاطمه بودن برایم بهترین کار است

صدایم را، دعایم را، نوای ربنایم را
همیشه گریه هایم را فقط مادر خریدار است

اگرچه بنده ای پستم، غلام فاطمه هستم
گرفته دست او دستم، مرا زهرا هوادار است

پر از غم شد سراپایم، مصیبت خوان زهرایم
برای معصیت هایم همیشه روضه کفاره است

الا یا ایها العالم، عزای بضعه ی خاتم
به قلب مرتضی مرهم به چشم منکرش خار است

کسی که فاطمه دارد، غم او خاتمه دارد
همیشه واهمه دارد کسی که بند اغیار است

شروع روضه شد با در، زمانی کوچه حالا در
نود روز است یک مادر میان خانه بیمار است

شده چون یاسِ پژمرده، مسیر سنگ دل مرده
به بار شیشه اش خورده.

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با نوکری ات سینه زن شوکت گرفته
هر چه گرفته از همین کِسوَت گرفته

شرکت، میان مجلست دارد قداست
عاشق وضویش را به این نیت گرفته

بی بی دعاکن تا دوباره بازگردد
حال بکایی را که معصیت گرفته

ما هرچه بالا می رویم از فاطمیه است
از روضه ات ایمان ما برکت گرفته

هرکس توسل کرد بر خاک قدومت
حاجات خود از مرتضی راحت گرفته

روزه بگیر و باز افطارت عطا کن
حاتم به پشت خانه ات نوبت گرفته

سائل، پیِ کهنه لباست آمد اما
رَخت عروسی از تو بی منت گرفته

شرحِ نماز تو همین بس که نوشتند
وصف کبودی و ورم پایت گرفته

فردا خیالش تخت باشد هرکه امروز
دنباله ی کار تو با همت گرفته

نوع اراداتش به مادر فرق دارد...
...هر کس که از خط

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

افضل الاعمال من گریه برای فاطمه است
برکت این زندگی از روضه های فاطمه است

درس توحیدم بوَد زهرا شناسی، زین سبب
می پرستم آن خدایی که خدای فاطمه است

منکر این روضه ها! بشنو که گفته رهبرم
روزی یک سالِ کشور در عزای فاطمه است

چشم دل واکردم و دیدم که قرآنِ خدا
آیه هایش یک به یک مدح و ثنای فاطمه است

هیچ کس با پای خود در مجلس روضه نرفت
هرکجا روضه بوَد، مهمانسرای فاطمه است

گرچه باشد قبر او بین قلوب شیعیان
عالم امکان ولی دولتسرای فاطمه است

خلقت جنت برای شیعه ی حیدر بود
نار، جای منکرین بی حیای فاطمه است

بین قبرم دو ملک تا سینه ام را بو کنند
پیش خود گویند:«به به، این گدای فاطمه است»

روز محشر سینه زن

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:06
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما هر چه داریم از شما داریم مادر
در سایه ی لطفت که جا داریم مادر

از مادری هایت همین بس بینِ سینه
یک دل ، اسیر مرتضی داریم مادر

فرزند زیر بال مادر غم ندارد
غصّه برای چه؟ که ما داریم مادر

ما پیر هم باشیم در چشمت همانیم
در وقت افتادن زِ پا داریم مادر

در آب و گل بودیم و داغت پیرمان کرد
ماها یتیمانِ عزاداریم مادر

بی ناله اصلا حنجره بهتر نباشد
نذر عزای تو صدا داریم مادر

آتش گرفتی ، تا نسوزانند ما را
روزِ قیامت هم تو را داریم مادر

تا انتقام پهلویت چیزی نمانده
ما هم برای خود خدا داریم مادر

آتش بگیرد ، آنکه دستت را شکسته
یاد شما دست دعا داریم مادر

ما با علی از حادثه ترسی نداریم
ما حضرتِ مشکل گ

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مدح زهرا را همین جمله کفایت می کند
چادرش حتی یهودی را هدایت می کند

ظاهرا روی زمین آمد و الا بین عرش
تکیه بر کرسی زده بر ما حکومت می کند

نور زهرا ابتدائا خلق عالم کرده است
عاقبت هم نور او روزی قیامت می کند

انبیا هر یک گروهی را شفاعت می کنند
انبیا را یک به یک زهرا شفاعت می کند

گفت پیغمبر که زهرا پاره‌ی جان من است
این روایت بر همه اتمام حجت می کند

محو نورانیت او می شود هفت آسمان
ساعتی که بین محرابش عبادت می کند

روزه می گیرد سه روز اما طعام خانه را
بین مسکین و یتیم و بنده قسمت می کند

ظاهرا نان می دهد دست گدا و باطنا
سائلش را فاطمه صاحبْ کرامت می کند

چشم هایش نه... همین خاک به روی چادرش
خلق

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:08
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صحنه را تصویر کن؛ فردوس، زهرا، ما، علی
ما کجا؟ جنت کجا و هم نشینی با علی؟

دین پیغمبر به شمشیر علی وابسته بود
جبرئیل از عرش گفته: " لا فَتی اِلّا عَلی "

عرشیان " عِندَ المَلیکِ المُقتَدِر " هو می کشند
لحظه ای با ذکر یا زهرا و گاهی یا علی

ابتداء قصه ها باید بگوییم این چنین:
" نیست بین آسمان غیر از خدا، زهرا، علی "

شعر شاعر این چنین باشد اگر عالی تر است
" قدر گل، بلبل بداند " ... قدر زهرا را علی

هر ورق از دفتر دنیا شهادت می دهد
از همیشه " شمس "‌ زهرا بود و " مولانا " علی

کفو زهرا حیدر است و کفو حیدر فاطمه
فاطمه باید که " بانو " باشد و " آقا " علی

این خوشی ها عاقبت با ضربه ای پاشیده شد
خنده

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:10
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نقل زَمَخشَري ست كه روزي ابولهب
يك سنگريزه جانب احمد روانه كرد

ريگي - به طول و عرض نخود- در كَفَش گرفت
از روي كين، نبي خدا را نشانه كرد

تبّت يدا أبي لهب از آسمان رسيد
فوراً لهيب خشم الهي زبانه كرد

فرمود: هر دو دست وي از تن بريده باد
نفرين بر آنكه اين عمل ظالمانه كرد

يك دست او فقط به كمين نبي نشست
خشم خدا به دست دگر هم كمانه كرد

با اين حساب، كيفر اهل سقيفه چيست؟
حق كسي كه حمله بر اين آستانه كرد؟

قرآن اگر هنوز مي آمد چه مي نوشت؟
در وصف آنكه خون به دل " اهل خانه" كرد

با مصطفى نكرد در آنجا ابولهب
با فاطمه هرآنچه كه اهل زمانه كرد

دشمن ، تقاص لات و هبل را ازو گرفت
كار علي و باغ فدك را بهانه

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تسکین ندهد ، درد و دلی خاطرمان را
این زخم قدیم روی بال و پرمان را

ما طایفه یک لحظه فراموش نکردیم
آن چیز که آورد مدینه سرمان را

باید که زِ ره غائبِ آن روز بیاید
آتش بزند باقیِ خاکسترمان را

یک لحظه ندیده ست به خود چشم ملائک
بند آمدن چشمه ی چشم ترمان را

تاریخ ندارد خبری داغتر از میخ
یا سوختن کوثر پیغمبرمان را

ما از گذرِ کوچه ی این روضه گرفتیم
لرزیدن و افتادگی پیکرمان را

تا خانه روی دست به زحمت پسرش بُرد
این یاس به هم ریخته ی پرپرمان را

کاری تر از آن ، ضربه ی دیوار به سر بود
آنقدر که ناجور زده مادرمان را

شاعر : حبیب نیازی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:14
• نوشته شده توسط
• ایدافیض