شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

یک دست بر دیوار و دستی بر کمر داری
یک زخم کاری بر تنت از میخ در داری

در کوچه آن ظالم چه آورده سرت ای وای
حتی میان خانه هم چادر به سر داری

کمتر بگو عجل وفاتی مهربان من
تو خوب از تنهایی حیدر خبر داری

دیگر نمی گیرم بغل زانوی غم زهرا
از انتظار مرگ اگر تو دست برداری

خون گریه کن شاید کمی آرام تر گردی
بر سینه داغ محسن و داغ پدر داری

من مطمئنم کوه را از پا می اندازد
این درد پهلویی که تو شب تا سحر داری

در سجده هایت مرگ حیدر را تمنا کن
حالا که ای بانوی من عزم سفر داری

تا زنده ام برده است خواب از چشم گریانم
این زخم هایی که به روی بال و پر داری

می بینمت روز دهم در قتلگاهی که
تو وعده ای با زینب خون

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نذر کردیم که در پشت سرش، کوچه کوچه سر ما را ببرند
اگر از کوچه ما این دفعه محمل دلبر ما را ببرند

مرغ باغ ملکوتیم ولی یک به یک کنج قفس میمیریم
قصد دارند تعلق هامان آبروی پر ما را ببرند

باید آنقدر بسوزیم و بمیریم تا وقت سحر محضر دوست
باد ها یا سر ما را ببرند یا که خاکستر ما را ببرند

حرف پشت سر دیوانه زدن مایه آبروی دیوانه است
پس از این خانه به آن خانه بگو حرف پشت سر ما را ببرند

مثل غارت زده ها زانو را وسط کوچه بغل میگیریم
گر که سرمایه ما را یعنی اشک چشم تر ما را ببرند

دوستی با فقرا از دل ها می برد دوستی دنیا را
میتوانند فقیرانت هم میل سیم و زر ما را ببرند

هر چه داریم در این خانه همه از دولت

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گوش کن نعره‌ی طوفانِ نجف یازهراست
گوش کن شُرشُرِ باران نجف یازهراست

فاطمه نَفسِ علی و نَفَسَش فاطمه است
جانِ زهراست علی جانِ نجف یازهراست

هرکه مشغولِ زیارت بشود می‌بیند
نقشِ آئینه‌یِ ایوانِ نجف یازهراست

از حرم می شنوم :فاطمه را بشناسید
همه‌ی روزی مهمانِ نجف یازهراست

‌مرقد فاطمه یا مضجعِ مولا اینجاست؟
بس که گفتند که درمانِ نجف یازهراست

دستِ زهراست، اگر سمت نجف می‌آیی
بخداوند که سلطانِ نجف یازهراست

گریه بر فاطمه کردیم و زِ جان سیر شدیم
ما چشیدیم ...فقط نانِ نجف یازهراست

گریه کردیم در این صحن و چه آرام شدیم
چاره‌یِ حال پریشان نجف یازهراست

شاعر : حسن لطفی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گفت نزدیکم و گفتند مگر نزدیک است
گفت و گفتند به پا خیزد اگر نزدیک است
برحذر باش دلا وسوسه گر نزدیک است

"صبر کن صبر که هنگام سفر نزدیک است
منتظر باش که دیدار پدر نزدیک است"

سنگ از آینه ها کینۀ دیرین دارد
کینه از آینه از روز نخستین دارد
که چرا آینه چشمان جهان بین دارد

"کینه و هیزم و آتش خبر از این دارد
کوچه لبریز هیاهوست؛ خطر نزدیک است"

ای فلک ای فلکِ بی خردِ ناگیرا
سپر انداز درین خانه و بی شمشیر آ
نشنیدی که خدا طهّرَهُم تطهیرا

"آه، آتش نکند شعله بگیری زیرا
مادرم فاطمه بسیار به در نزدیک است"

در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
عشق داند که درین دایره سرگردانند
.دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوان

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آسمان ماتم گرفته ، غصه دار فاطمه است
...در عزای فاطمیه بی قرار فاطمه است

این دهه صاحب زمان صاحب عزای مادر است
صاحب این غصه ها خود سفره دار فاطمه است

بین مجلس ناله ی " ای وای مادر می رسد"
مجلس ما دست شخصی از تبار فاطمه است

مصطفی با بوسه بر او می رود سمت خدا
راه معراجی شدن در اختیار فاطمه است

هر که اینجا اشک خود را خرج هیئت می کند
روز وانفسا یقینا در کنار فاطمه است

تک تک گریه کنان را سمت کوثر می برد
دست گیری کردن از بی چاره ، کار فاطمه است

در مدینه چادرش را پرچم اسلام کرد
دادن درس بصیرت راهکار فاطمه است

در تمام عصر ها باید ولایت را شناخت
پس ولایی کردن ما شاهکار فاطمه است

سینه ی ما هست پس

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

می نشینم وسط روضه ی روح افزایت
تا کمی یاد کنم از محن عظمایت

اولین آرزویم هست بمیرم زیر
پرچم مشکی یا فاطمة الزهرایت

می رود فکر بهشت از سر آن عاشق که
گریه ها کرده و دارد به سرش سودایت

تو همان دختر پیغمبر رحمت هستی
که به نفرین کسی وا نشده لب هایت

مهر تو فیض عظیمی است که روی منبر
سال ها کرد سفارش به همه بابایت

اهل یثرب همه دیدند که هر روز سه بار
بر علی نورفشانی بکند سیمایت

بارها دید علی حال تو را بین نماز
بارها دید ورم کرده سراسر پایت

حاضری جان بدهی زیر لگدها اما
دست بسته، سوی مسجد نرود مولایت

بعد تو، هم سخن چاه شود در دل شب
شوهر خسته دل غم زده و تنهایت

مهدی علی قاسمی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آدم است او یا مَلَک ماهیّتش معلوم نیست
گرچه مخلوق است نوع خلقتش معلوم نیست

حضرت زهراست خود تفسیری از آیات قدر
آن شب قدری که حتی ساعتش معلوم نیست

مادرش یا دخترش من هرچه دقت می کنم
با رسول الله، زهرا نسبتش معلوم نیست

در کسا بی فاطمه غیر از علی و بچه هاش
رحمة للعالمین هم ساحتش معلوم نیست

بعد ابر نیلی سیلی در این شب ها شده
مثل آن ماهی که نصف صورتش معلوم نیست

فاطمیه مثل دردی تا ظهور منتقم
طول درمان دارد اما مدتش معلوم نیست

روضه یعنی داستان مادری در اوج خود
چون به کوچه می رسد یک قسمتش معلوم نیست

گرچه معلوم است دارد می رود مادر ولی
حضرت فضه دلیل لکنتش معلوم نیست

ضربه وقتی ناگهان شد بی توجه می

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بگذار نیاید به دهانِ در و دیوار
در پرده بماند جریانِ در و دیوار

تا اینکه نبیند پسرش٬میخ دری را
صد بار قسم داده به جانِ در و دیوار

شرمنده ولی آه چه مانده است از این یاس
بین لگد و میخ و تکانِ در و دیوار

در پاسخ اینکه چه گذشته است به زهرا
بند آمده یک عمر زبانِ در و دیوار

این بوی بهشت است که در کوچه می آید
از سینهٴ یک غنچه میانِ در و دیوار

باید بنویسد پس از این واقعه٬ تاریخ
غم های علی را به توانِ در و دیوار

شاعر : مهدی رحیمی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

جایی که اعتبار گدا فرق میکند
حتماً اصول جود و سخا فرق میکند

در خانه ی کرامت زهرای مرضیه
با آفتابْ نوعِ عطا فرق میکند

ما ریزه خوارِ سفره ی احسان حیدریم
پس نحوه ی ارادت ما فرق میکند

حقِ کتاب و آل نبی چون ادا نشد
بغض نبی و رنگ کسا فرق میکند

وقتی ملیکه ای ز زمین میشود جدا
یعنی که حکم و طرح قضا فرق میکند

وقتی که حال مادرمان روبراه نیست
شرح شراره های عزا فرق میکند

حال و هوای بیت علی درد و ماتم است
درد و عزای آل عبا فرق میکند

سیلی شود نصیب تمامیِ مادران؟
یا احترام فخر نسا فرق میکند

میخ در است و سینه ی زهرا و شعله ها
این شعله ها به کرببلا فرق میکند

داریوش جعفری

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شانه بر دیوار محکم کرده و سر را به در
«وای» اگر دستی بکوبد کوبهٴ در را به در

مثل گل در دست طوفان تکه تکه بسته است
چادری از باغ میخک های پر پر را به در

شانهٴ دیوار از یک سو و باد از یک طرف
میخ کرده بال های این کبوتر را به در

در٬ دهانش از شگفتی باز مانده٬ گوییا
مو به مو گفته است پهلو حرف آخر را به در

خون تراوش کرده و حک کرده با خطی درشت
حرف های آتشین نام مادر را به در

باز خواهد شد پس از این از سر شرمندگی
هر زبانی تا بگوید نام حیدر را به در

شاعر : مهدی رحیمی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اون روزی که خونمونو در زدن
ریشه جونمو با تبر زدن
همه گفتن چقد عاشق همین
اخرش زندگیمو نظر زدن

بهارم خزون و دل مرده شده
گلای خونم چه پژمرده شده
نمیگه تو کوچه چی دیده آخه
حسنم بد جوری افسرده شده

در این خونه منو عذاب میده
سوال سینمو کی جواب میده
بعد تو بانوی زندگی من
به حسین نصف شبا کی آب میده

بیا فضه از غماش برام بگو
از شب اشک چشاش برام بگو
از همون روز که دیگه نخندید و
دست به دیوار شدناش برام بگو

به دل هیچ کسی آذر نزنید
با لگد خونه ای و در نزنید
نامسلمونا حیاتون کجا رفت
زن و تو خونه ی شوهر نزنید

شاعر : امیر علوی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

علی غزوه های بدر و احد
بی سپر در کرانه ی جنگم
همدم روزهای تنهایی
خنده ای کن که سخت دلتنگم

تو مرا بهتر از خودم بانو
می شناسی و حرف در ان نیست
نفسم بی تو حبس خواهد شد
پس بگو حرف رفتنت از چیست

یار نه سال زندگانی من
مهربان یار قد کمان علی
نظرت را عوض کنی خوب است
فکر رفتن نباش جان علی

لحظه هایت چه سرخ می گذرد
از لباس تن تو معلوم است
طرز پهلو گرفتنت با من
گفت که رفتن تو معلوم است

فکر همسایه هستی اما من
فکر رنج قنوت های تو ام
تا به تو می رسم غریبانه
شاهدی بر سکوت های تو ام

این صدای نفس نفس زدنت
باز انکار میکنی بانو؟
فضه که هست خانم خانه
تو چرا کار میکنی بانو؟

چند وقتی شده که خون جگرم
و جمالت اگ

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:55
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چی شد که بعد از اون کوچه
هنوز چشمات ورم داره
سه ماهه داره از پهلوت
فقط خونابه میباره

چقدر بی رحم بود اون اتیش
چه کرده با سر و رویت
چی شد بالا نمیادش
دیگه یک لحظه بازویت

چقدر نامرد بود اون مسمار
چرا لج کرد با پهلویت
تو رو تنها دید و افتاد
به جون دست و بازویت

تو افتادی ولی اول
با صورت خوردی توو دیوار
رد دستای پر خونت
هنوزم مونده روو دیوار

هجوم شعله ها بود و
دری که با لگد افتاد
شکسته شد گل از ساقه
جلو روش غنچه اش جون داد

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پاشو تا مثل قدیما خونمون رونق بگیره
نکنه چشمای سرخت دیگه از مرتضی سیره

منو شرمنده نکن با پلکایی که نیمه بازه
چی میشه چشمای زخمیت با علی بازم بسازه

منو این روزای پرتب تو و قامتی مورب
منو میکشه بی بی جون درد تو اشکای زینب

ای گل شکسته قامت حوریه چه شد جمالت
جوونیت و پام گذاشتی می میرم از این خجالت

هر چی ام به روم نیاری میدونم زخمت عمیقه
قامتت اگه خمیده کار اون غلاف تیغه

تو که طاقت یه برگ گل و رو چهره نداشتی
برا من چرا خودت رو جلو شعله ها گذاشتی

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ابر من ، باران من، ای رود جاری می روی
داری از باغ من ای عطر بهاری می روی

چند ماهی می شود با من غریبی می کنی
تا که می بینی مرا گوشه کناری می روی

رو مگیر از من علی از تو خجالت می کشد
می کشی آخر مرا با شرمساری می روی

ذوالفقارم در غلاف و صبر تقدیر من است
گرچه می دانی برایم ذوالفقاری می روی

زخم داری بر جگر اما نرو ،‌ بارفتنت
می گذاری بر دلم یک زخم کاری، می روی

یاریم کن لرزه برزانوی من انداختی
یار خود را از چه تنها می گذاری ،می روی

پای به پای هر نفس داری تکلم می کنی
روزهای عمر خود را می شماری ، می روی

غصه هایت را به دوشم ،داغ خود را بر دلم
بچه هایت را به زینب می سپاری ، می روی

ای گل هجده بها

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در باز شد و شعله به گیسوی تو افتاد
تو روی زمین خوردی و در روی تو افتاد

تو شیشه ی عمر منی و بار تو شیشه است
بدجور دلم ریخت تَرک روی تو افتاد

پیداست که لاغر شده ای این دو سه ماهه
آنقدر که از دست النگوی تو افتاد

گفتی که کمی خوبی و مشغول به کاری
پس باز چرا فاطمه جاروی تو افتاد

میخواستی از چشم علی اشک بگیری
اما چقدر حیف که بازوی تو افتاد

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این خانه را خراب مکن بر سرم مریز
غمگین ترین مریض ، علی را بهم مریز

این قدر وقتِ شانه پرت را تکان مده
پلکِ تو کافی است سرت را تکان مده

امشب چقدر حال و هوایت عوض شده
تقصیر سرفه است صدایت عوض شده

آئینه‌ی ترک ترک از سنگِ غم ، مریز
خانوم من عزیز علی را بهم مریز

دیدی چگونه زندگی‌ام را بهم زدند
دیدم تو را چگونه همه پشتِ‌هم زدند

قلبم کنارِ توست ولی تیر می‌کشد
این چند وقت پشتِ علی تیر می‌کشد

باشد قبول چهره‌ی خود را نشان مده
گهواره خالی است عزیزم تکان مده

ای خون تازه اینهمه در هر قدم مریز
ای سرفه‌ی غلیظ علی را بهم مریز

شاعر : حسن لطفی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این روزها حال و هوایت فرق کرده
لحن غم انگیز صدایت فرق کرده

آخر نگاهت را چرا از من گرفتی
شاید نگاه من برایت فرق کرده

آنقدر بانو خسته ای از ماندن خود
که در حضور من دعایت فرق کرده؟

از محرم خود رو گرفتی تا نبینم
رنگ عقیق چشم هایت فرق کرده

دیوار و گاهی شانه های مجتبایت
در خانه و کوچه عصایت فرق کرده

در سن هجده سالگی باور ندارم
اینگونه این قد رسایت فرق کرده

از لرزش زانوی من یک شهر فهمید
حال و هوای مرتضایت فرق کرده

دیگر مدینه مثل سابق باخدا نیست
زهرای من حالا حکایت فرق کرده

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هنوز وقتِ نمازت پرِ تو می‌اُفتد
به رویِ شانه‌یِ زینب سَرِ تو می‌اُفتد

بگیر چهره ولی عاقبت که می‌دانم
نگاهِ من به دو پلکِ ترِ تو می‌اُفتد

حسین پا شُد و یک دفعه پیشِ تو اُفتاد
از آن به بعد ببین دخترِ تو می‌اُفتد

کَمر خمیده‌یِ این خانواده پا نَشَوی...
که باز ساقه‌یِ نیلوفرِ تو می‌اُفتد

بخواب سُرفه برایَت بَد است می‌شِکنی
تَرَک به هر طرفِ پیکرِ تو می‌اُفتد

تو خنده می‌کنی و شهر هم که می‌خندد
نگاه جمع که بر شوهرِ تو می‌اُفتد

حواسِ من به درِ خانه بود می‌گفتم
اگر که در شِکَنَد بر سرِ تو می‌اُفتد

شکسته شد در و از آن به بعد میبینم
هنوز خون رویِ بسترِ تو می‌اُفتد

نبود باورم اینکه مقابلم آنجا
که ر

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:02
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هرچند دیگر خسته ای از زندگانی
راهی اگر دارد بمان خیلی جوانی

حتی هنوزم با نگاه نیلی خود
غمهای عالم را ز دوشم می تکانی

خورشید چشمت را رها از چادرت کن
این روزها مثل کسوف ناگهانی

من با سکوتت انس میگیرم شما هم
با درد پهلو سعی کن پیشم بمانی

تسبیح هم می افتد از انگشتهایت
ای جان من اینقدر یعنی نیمه جانی؟

دیوار و در هر روز هنگام عبورم
گفتند از تو با زبان بی زبانی

از مجتبی پرسید زینب راز کوچه
او گفت خواهر بهتر است اینکه ندانی

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زمین گریه زمان گریه، تمام چشمها گریه
صدای مادرم میآید از سجاده با گریه

چرا عجل وفاتی از قنوتش میچکد اینبار
چرا پس با صدای قطعه قطعه، پس چرا گریه؟

چرا ایندفعه جای "جار ثم الدار"ِ دستانش
به روی چادرش میبارد از هر ربنا گریه؟

دل معصوم وقتی بشکند کون و مکان بغض است
که ماهی بین دریا و کبوتر در هوا گریه

صدایی از در و همسایه میآمد که یا حیدر
بگو که فاطمه یا شب شود یا روز را گریه

پدر یک بیت الاحزان از کبود دردهایش ساخت
و کار ما در آنجا روز و شب شد، یکصدا گریه

جلال او، جمال او، صفاتی از خدا دارد
و با هر قطره اشک مادرم دارد خدا گریه

میان کوچه این ایام بی انصافی محض است
که خنده سهم قنفذ باشد اما سه

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:06
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خیلی با زحمت و سختی
پلکاش و رو هم میزاره
روزی چند بار رو لباساش
داره خونابه میباره

کار خونه ی علی رو
نشسته به جا میاره
واسه ی موهای زینب
رمق شونه نداره

زیر پلکای پر اشکش
رد کوچه ها نشسته
بیشتر از پهلوی زخمیش
دل فاطمه شکسته

زخم پهلو نمی زاره
جا به جا بشه تو بستر
ورم سیاه بازو
بریده امون مادر

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:08
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سخت است پیش چشم تو مادر بیفتد
مادر بیفتد ، سوره ی کوثر بیفتد

لنگ است کار خانه وقتی که نود روز
خانومِ خانه گوشه ی بستر بیفتد

از هُرم آتش هم اگر پلکی بسوزد
سخت است اشک از چشم های تر بیفتد

شیر خدا باشی و بند غم به دستت
شرمنده خواهی شد اگر همسر بیفتد

اصلا تصوّر کن خودت را جایِ مولا
پیشّ نگاهت یاسِ پیغمبر بیفتد

یا نه تصوّر کن خودت را جایِ بی بی
روی زمین افتاده باشی، ... دَر بیفتد

پائین گرفته صورتش را که مبادا
چشمش به چشمانِ تَرِ حیدر بیفتد

دختر به مادر می رود، پس این طبیعی است
یک روز هم در کوچه ای دختر بیفتد

شاعر : وحید محمدی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:10
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دوباره یاد قدیما میکنم
خونه رو برات مهیا میکنم
وقتی از راه میرسی غصه نخور
من خودم درو به روت وا میکنم

با خوشی تو خوشم گریه نکن
آقا منت میکشم گریه کن
جون زینب سرتو بالا بگیر
الهی فدات بشم گریه نکن

خدا بهتر از تو واسه من نداشت
تو دلم بذره محبتت رو کاشت
شب خواستگاری رو که یادته
دستمو بابام تو دست تو گذاشت

به سرم هوای تو پسرعمو
جوونیم فدای تو پسرعمو
دل به دل راه داره جونم مگه نه؟
میمیرم برای تو پسرعمو

آب شدم همه تنم ریخته به هم
تا گلای پیرهنم ریخته به هم
سرم افتاده به روی شونه ام
مهره های گردنم ریخته به هم

دیگه از مدینه دلسردم علی
غصه دارم و پر از دردم علی
یادته گوشواره ی عروسی مو ؟
یکی شو تو

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:11
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دستم گرفتم باز دفتر را به اصرار
ديدم غم شعري مصور را به اصرار

صديقه سردردش امانش را بريده
برداشت از بالش كمي سر را به اصرار

شكر خدا انگار حالش بود بهتر
او جمع كرد از خانه بستر را به اصرار

فضه تقاضا كرد بنشين،من كه هستم
برخواست از جا روز آخر را به اصرار

نگذاشت روز آخري در خانه باشد
راهي مسجد كرد حيدر را به اصرار

دستاس را چرخاند و گندم آسيا كرد
بوسيد زينب دست مادر را به اصرار

دست اش كمي از كار افتاده ولي باز
شانه زد او گيسوي دختر را به اصرار

ميكرد زير لب دعا؛عجل وفاتي
بستم ميان گريه دفتر را به اصرار

محسن صرامی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زودتر کاش بمیرم زِ غم اما چه کنم
مانده‌ام با تنِ تو با چه کنم با چه کنم

خواستم تا که نَگِریَم به کنارِ بابا
خواستم تا که نَگِریَم به تو اما چه کنم

گریه سخت است به مَردِ تو ولی می‌گِرید
زیر لب زمزمه‌اش این شده زهرا چه کنم

از سرِ شب که زدی شانه به مویم به لبت...
خون به جایِ نَفَست آمده حالا چه کنم

بسکه خون می‌چکد از پیرهنِ تازه‌ی تو
بارها گفته‌ام ای وای که بابا چه کنم

دیدم آن روز چه آمد به سَرَت در آتش
مانده بودم که در آن همهمه تنها چه کنم

در و دیوار به هم خورد و تو را خُرد نمود
می شنیدم نَفَست را که خدایا چه کنم

من به دنبالِ تو و فکرِ همه کُشتنِ تو
کَس نمی‌گفت که در زیرِ قدمها چه کنم

پل

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کمر فاطمه جز غربت تو خم نشود
تن مجروح، که با اشک تو مرهم نشود
حاضرم دست من از ساقه ترک بردارد
ولی از چشم تو حتی مژه ای کم نشود

به غرور تو لگد خورد، و یا همسر تو؟
ترکِ پهلوی زهرا به فدای سر تو

خودم از بی کسیِ تو به خدا باخبرم
گرچه خاکسترم، اما ز غمت شعله ورم
نیزه هم باشد اگر، سینه سپر خواهم کرد
امتحان دادم و، دیدی که برایت سپرم

نفسی باشد اگر، باز شوم یاور تو
ترکِ پهلوی زهرا به فدای سر تو

خواستم دست تو بسته نشود، اما شد
دل زار تو شکسته نشود، اما شد
خواستم پا شوم از زیر فشار در که...
تار و پود تو گسسته نشود، اما شد

می دود پشت سرت با قدِ خم دلبر تو
ترکِ پهلوی زهرا به فدای سر تو

من گرفتار تو

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آورده دستی را کمی بالا به زحمت
دستی گرفته زیر دستی را به زحمت

دست دعای دختری هم رفته بالا
بلکه نیوفتد مادرش زهرا به زحمت

سخت است درد بازویش را از عزبزش
پنهان کند صدیقه ی کبری به زحمت

زینب نکن اینگونه گیسو را پریشان
مویت مرتب میشود حالا به زحمت

برخواسته از جای خود قطعاً به سختی
خوابیده در بستر اگر شبها به زحمت

خون جگر از زخم پهلویش پیداست
می ایستد وقتی که روی پا به زحمت

از تاول پایش مشخص میشود که
یا با مَشقَّت راه رفته یا به زحمت

پیراهنش هم زار خواهد زد برایش
آن شب که غسلش میدهد مولا به زحمت

مظلوم عالم بیش از الان خواهد افتاد
با رفتن انسیة الحورا به زحمت

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مادر از خواب پرید و کمرش درد گرفت
مرغ پر بسته ی ما ، بال و پرش درد گرفت

سرفه ها خشک و گلوگیر ، خدا رحم کند
گفت زینب ، که دوباره جگرش درد گرفت

چشم را بست که قدری سرش آرام شود
یاد آن روز که افتاد ، سرش درد گرفت

خواست برخیزد از این بستر خونی اما
جای هر بوسه ی گرم پدرش درد گرفت

گریه هایش بخدا درد سری بود فقط
باز از گریه دو تا پلک ترش درد گرفت

بعد هفتاد و دو شب پهلوی او خونین بود
میخ آتش زده ی " در " اثرش درد گرفت

دست بر شانه ی من خانه تکانی میکرد
خم شد و داد کشیدم : کمرش درد گرفت

پوریا باقری

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

میباره چشم آسمون امشب
چه سوت و کوره خونمون امشب...
شام غریبونه مادره یا
شب عزای بابامونه امشب

دیگه نمیاد صدای زاری ش...
تموم شده کار خاک سپاری ش...
چادر خاکی...بستر خونی
چه جور بسازیم با یادگاری ش

میاد هنوز تو خونمون
عطر نجیب پیرهنش
چند ساعت پیش بود اونو
به روی شونه بردنش

بابام داره دغ میکنه
از بعد غسل مادرم
آخه خبر داره شده از
کبودیای رو تنش

تا که رسیدیم به خونه بازم
همه گرفتیم آستین به دندون
نکنه یک وقت از دفن مادر
بشن خبردار همسایه هامون

وای وای چه شب تار و سردیه
وای وای بی مادری بد دردیه
************
سایه ی غم روی سر خونه س
شب عزای مادر خونه س
نگاه ما به نگاه باباس
نگاه بابا به در خون

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض