شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

از میان درو دیوار صدا می آید
یک نفر ناله کنان پشت دری،گفت علی

یک نفر دست به پهلو ،به زمین افتاده
مادری خورد زمین و پسری گفت علی

شعله میریخت ز دیوار و در بیت الله
پشت در پیرهن شعله وری گفت علی

بال پروانه که میسوخت و میریخت زمین
ناله ی خسته تر از خسته تری گفت علی

چشم حیدر ز دم و دود سیاهی میرفت
تا که در معرکه چشمان تری گفت علی

فاتح خیبر و دستی که به بندست دچار
تیغ مانده به نیام و سپری گفت علی

چهار مهتاب تماشاگر محشر بودند
تابه روی در خانه ، شرری گفت علی

چادری سوخت ، سری سوخت ، گلی پرپر شد
وسط فاجعه بی بال و پری گفت على

میخ و دیوار و دری دست به یکی کردند
با لگد سوخت گلی ، ریخت دری ،گفت عل

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 17:12
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سر مشق زندگانی ما فاطمیه است
ایام کامرانی ما فاطمیه است

دل را گره به موی ولایت زدیم و بس
میثاق آسمانی ما فاطمیه است

یک لحظه در هیاهوی غم گم نمی شویم
پیداترین نشانی ما فاطمیه است

برنامه ی تکامل انسان ز ما بخواه
سر لوحه ی مبانی ما فاطمیه است

تاریخ هم به محفل ما خو گرفته است
منشور جاودانی ما فاطمیه است

این اشک ناب ماست بیان حیات ما
هنگام در فشانی ما فاطمیه است

داغی به دل نشسته که گفتن نمی توان
دور غم نهانی ما فاطمیه است

ما روضه های زنده ی داغ مدینه ایم
مبنای روضه خوانی ما فاطمیه است

پهلو شکسته گان ز غربت خمیده ایم
شرح قد کمانی ما فاطمیه است

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خورشـیـد آرزوی عـلی کم شـتـاب کن
رحـمی به حـال بی کسی بـوتـراب کن

ای قـلب مـُطـمـئن توقـرار دل مـنـی
عـمرعـلی، بــیـاوُ اجـل راجــواب کن

هـرشب به حال محتضرت غصه میخورم
مـثل گذشته،گرشده رفـع اضطراب کن

بـارغـمـم نـبـود درآن خانه که، تـویی
باخـنـده هات لـشکرغـم را عـذاب کن

غـیراز"وفات"روی لبـت نیست، فاطـمه
کـمـتردل حسین وحسن را کـبـاب کن

یک شهردشمن وتـوفـقـط یـارحـیـدری
بامن بـمان وغربـت مـن راحـسـاب کن

بیهوده است بعدتو مانـدن، مـرابــبــر
من را برای همـسَفَریْـتْ انـتـخـاب کن

سجاد زارع مولایی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

علی زهرای خود را بعد از آن فریاد پیدا کرد
بماند اینکه چادر را حسن در باد پیدا کرد

به غیر از در٬که درهم خورد شدشرقی وغربی شد
زمان٬ خم شد شبیه فاطمه٬ ابعاد پیدا کرد

زمان برگشت در جای خودش آن جا که ‌در کوچه
برای خویش محسن ساعت میلاد پیدا کرد

نگاهی کرد توی چشم اهل خانه مولا و
برای فاطمی گشتن سه استعداد پیدا کرد

گمانم بعد اگر که جزء بکّائین عالم شد
کلید چاه ها را حضرت سجاد پیدا کرد

مدینه بدتر از کوفه ست زهرا را شکستند و
فقط گفتند درب خانه ای ایراد پیدا کرد

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فرزندهایم خیره بر طرز نماز تو
در سجده رفتن هات را دشوار می بینند
هر چیز جز بیماری ات را تاب می آرند
هی دست بر پهلوی خود نگذار می ببیند

محمدحسین ملکیان

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو آه کشیدی و از آن روز به بعد
پهلوی همه سینه زنان درد گرفت

سیدحسین میرعمادی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از غصه سرتاسر شدی این چند ماهه
دلتنگ پیغمبر شدی این چند ماهه

وقتی شنیدی دست من را صبر بسته
یک پارچه حیدر شدی این چند ماهه

با خطبه هایت هرکجا فتنه به پا شد
پیغمبرِ دیگر شدی این چند ماهه

دیدی که تنها مانده ام، زهرا برایم...
سینه سپر، لشکر شدی این چند ماهه

حق داری اصلا خنده روی لب نداری
خسته از این بستر شدی این چند ماهه

من که خبر دارم... نپوشان صورتت را
یاسِ علی! پرپر شدی این چند ماهه

دارد علی دق می کند از این مصیبت
این قدر که لاغر شدی این چند ماهه

شرمنده ام زهرا در این کوچه... در این راه...
خاکی سرِ معبر شدی این چند ماهه

داغت قد من را شکست اما تو انگار
از من خمیده تر شدی این چند ماهه

فه

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آن رتبه را كه هيچ كسی از ازل نداشت
زهرا همیشه داشت كه چون خود مَثَل نداشت

از اين جهت شبيه به پروردگار بود
كه اصلِ اصل بوده و اصلاً بدل نداشت

حتی اذانِ حيّ علَي الغربت علی
بی ذكر نام فاطمه خيرالعمل نداشت

شيعه دلش چنين ز غمِ در نمی شكست
مانند مرتضی اگر اين خانه يل نداشت

هر چند سومين پسرش را بدون شك
در اوج عرش داشت ولی در بغل نداشت

سوگند مي خورم به خود نام فاطمه
زهرا اگر شهید نمی شد اجل نداشت

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رسد ز نم نم گریه صدای آمدنت
به اشک دیده بخوانم دعای آمدنت

سحر میان دعاها به خویش می گویم
چه کار کرده دل من برای آمدنت

چه دیده ها که به راهت سپید شد
چه گریه دار شده ماجرای آمدنت

تو خواستی که بیایی سری به ما بزنی
ولی نبود مهیا فضای آمدنت

در آن میان که بوی گناه می آید
نباشد ای پسر نور جای آمدنت

اگر چه شیعه کند پیشه راه تقوی را
دعا و گریه شود ره گشای آمدنت

سلام ما به شهیدان که با تن بی سر
چه عاشقانه نشستند پای آمدنت

تقاص سیلی نامرد به کوچه می گیری
در ابتدای ظهور و ابتدای آمدنت

چه می شود که بگیریم سر به روی دست
شویم همسفر کربلای آمدنت

شاعر : قاسم نعمتی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ کس دلاور نیست

بگو به آن که به قصد تو با تبر آمد
درخت عمر من این قدرها تناور نیست

برای بغض علی وقت دیدنت چیزی
به قدر خنده ی تو تلخ و گریه آور نیست

چه زخم ها که پس از زخم ها نخواهی خورد
که نیست بار نخستین و بار آخر نیست

هنوز درد تو را روضه خوان نفهمیده ست
تویی که فاطمه ای اوج روضه ات در نیست

محمد رفیعی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بانوی خانه ی من تکیه به دیوار نکن
آنقدر باتن مجروح خودت کارنکن

آرزوهای علی یک شبه برباد مرو
به جوانمرگی خود اینهمه اصرارنکن

سوی تابوت خودت خنده ی پر دردنکن
فاطمه!قلب مرا اینهمه آزارنکن

پیش چشمم کفن آماده نکن زهراجان
اینقدرخون به دل حیدرکرار نکن

عالیه رجبی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:41
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زهرا برای حضرت حق آفریده شد
پیش از وجودِ خلقِ خداوند دیده شد

سیب بهشت، آمدنش را بهانه بود
روحش به احمد از نفس حق دمیده شد

زهرا که بود؟ نور جلالیِ تحت عرش
فوق تصوّر است آنچه که از قدس چیده شد

احمد که گفت اُمِّ ابیهاست فاطمه
یعنی فضائلش چو محمّد حمیده شد

چندی گذشت تا که نسیم وصال او
سمت علیِ عالیِ اعلا وزیده شد

طوبای فاطمه که ثمر داد ناگهان
باد خزان گرفت و وجودش تکیده شد

گل بود و حیف ساقه ی او را لگد زدند
سیلی که خورد حوریه، رنگش پریده شد

وقتی هجوم برد سقیفه به خانه اش
در را شکست روی سرش، قد خمیده شد

شش ماهه داشت، میخ در او را شهید کرد
شش ماهه ای شهید برای شهیده شد

هر جا رسید روضه به مح

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

می نویسم به چشمِ تَر مادر
می نویسم به رویِ دَر مادر
با همین پاره یِ جگر مادر
سوختم از سکوت اگر مادر

می نویسم مرا بِبَر مادر
-
خواهرم نامِ مادر آورده
چادرِ گریه آور آورده
غمِ من باز هم سر آورده
کوچه دادِ مرا در آورده

باز رفتم به آن گذر مادر
-
کوچه بود و عبورِ بانویش
کوچه و یک بهشت در کویش
مادری و فرشته هر سویش
باد حتیٰ نخورده بر رویش

من در آن کوچه بی خبر مادر
-
کوچه بود و غروبِ غم بارش
کوچه بود و دو تا عزا دارش
کوچه‌ی سنگی و دو دیوارش
کوچه و سنگهایِ بسیارش

کوچه پُر شد زِ رهگذر مادر
-
دیدم آنجا هزار مشکل را
بسته بودند راهِ منزل را
جمعِ نامحرم و ارازل را
دیدم آن روز دستِ قاتل را

وای از چشمِ

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باز هم ما بازخواني مي كنيم از روي عشق
باز مي آيد نسيم از كوچه ها ، از سوي عشق

باز هم چشمانِ گريان ، باز هم دردي عميق
باز هم دستانِ آتش مي رسد تا موي عشق

آتشي با شعله هايي سَركِش و دودي غليظ
صحنه اي درد آور از آنروي و از آنسوي عشق

دائماً ميپرسم از خود ، باورش سخت است چون
داغ در بيتي مقدس ، وِلوِله در كوي عشق؟؟

عاشق از معشوقِ خود جا ماند و آخر ناگهان
بين يك دشتِ پر از صياد رفت آهوي عشق

يك طرف مردانِ جنگي ، واي اما آن طرف
حيدر و دستانِ لرزان ، محسن و بانوي عشق

ضربه ها آنجا اگر آغاز شد از يك هجوم
درد قطعاً مي شود آغاز از پهلوي عشق

بي گمان بايد تحمل كرد اين غم را ولي
تا چه اندازه توان دارد م

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما سائلیم و نوکریت آبروی ما
یا ایها العزیز نظر کن به سوی ما

تا کی برای نافله های سحر گهی
با خون دل شود دل شب ها وضوی ما

گر مانده ایم شکر خدا پای پرچمت
بر تار موی تو گرهی خورده موی ما

ساقی اشک! بر دل ما هم سری بزن
بوی میِ طهورِ تو دارد سبوی ما

هم چون نسیم در به درم می کنی چرا؟
پس کی رسد به خیمۀ تو جستجوی ما

آیا شود که نیمه شبی بهر درد دل
بد بگذرانی و شوی هم گفتگوی ما

ای شهریار عشق به نام مقدست
باشد وصال تو همۀ آرزوی ما

روضه گرفته ایم قدم رنجه ایی کنی
شاید فتد مسیر عبورت به کوی ما

از لحظه ایی که حرمت مادر شکسته شد
بغضی نهفته مانده ز غم در گلوی ما

ای نازنین فاطمه برگرد از سفر
خیمه نشین ف

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آیینه می‌شوم که تماشایِتان کنم
کِی می‌شود بخواهی وُّ پیدایِتان کنم

تو آبرویِ من شدی وُّ من نَخواسته ...
با جُرمِ خود بَنا شده رُسوایتان کنم

من روسیاه وُ مُجرم وُ آلوده وُ بَدَم
شرمنده آمدم که تمنّایتان کنم

روزی هزار بار دلَت را شکسته‌ام
حالا دلِ شکسته‌ام اِهدایتان کنم

یابنَ‌الحسن به خاطرِ من گریه می‌کُنی
باران شدم زیارتِ سیـمایِتان کنم

از روضه‌هایِ فاطمه تا نهرِ علقمه
خواندم دعایِ ندبه تماشایتان کنم

شاعر : حسین ایمانی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زبانحال میخ در ...

میخ در با من زدرد خویش گو
زان مصیبت با دلی پر ریش گو

گو چه کردی با وفادار علی
از چه خون شد سینه یار علی

گفت آتش کم بزن بر جان و تن
تهمت این جرم را برمن مزن

من به چوب و تخته درب خانه را
حفظ می کردم ، من آن کاشانه را

افتخارم بود در بیت علی
میخ در بودم در آن خانه ولی

دشمن مولا مرا شرمنده کرد
من چه گویم داغ دل را زنده کرد

تا به خود من آمدم دیدم چه شد
محسن زهرا میان خانه مرد

آه آتش گشت همدم با تنم
لال گردم دیگر از این گفتنم

عرش حق شد سرنگون در پشت در
آه ، یا اماه آمد از پسر

فاتح خیبر فتاده بر زمین
زیر پا جان امیرالمؤمنین

فضه بر صورت زند ، اسما بسر
این چه خاکی بود شد از

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتی در یک خانه در انظار میسوزد
یا مادری بین در و دیوار میسوزد
پروانه در سوز نگاه یار میسوزد
با دست بر زانو زده کرار میسوزد

حتما زمین خوردن برایش دردسر میشد
مردی که هرلحظه غم او بیشتر میشد

جای چهل تن در میان خانه اش کم بود
نا هم براى ناله ی پروانه اش کم بود
جای هزاران درد روی شانه اش کم بود
صبر دو چشم پرغم دردانه اش کم بود

در گیر و دار شعله ها پروانه میسوزد
در لب گزیدنهاش مرد خانه میسوزد

آتش گرفته دست بر دامان یک مادر
بر تار و پود پیکر زهرای پیغمبر
میسوخت در خون گریه های لاله اش حیدر
بال کبوتر بود و سوز و دود و خاکستر

در ازدحام خانه اش غوغای محشر بود
ذکر لب حیدر فقط الله و اکبر بود

سیلی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ماسرنمیدهیم به سامان هیچ کس
جزتونمیشویم پریشان هیچکس

تادامن عطای توباشدنمیشویم
درعمرخویش دست به دامان هیچ کس

ریزه خورهمیشه این استانه ایم
بامانساخته است دگرنان هیچکس

وقتی طبیب ماست طبیب طبیب ها
ماتن نمیدهیم به درمان هیچکس

مسکین یتیم اسیرنه فرقی نمیکند
خالی نمانده پیش تودستان هیچکس

ایمان مابه شرط ولای توکامل است
پس مانمیشویم مسلمان هیچکس

باماتم توماغم دیگرنمیخوریم
این دیده نیست غیرتوگریان هیچ کس

حالا اگر بناست که روضه سراشویم
بهترکه روضه خوان دل مرتضی شویم

اینقدرارزوی پریدن بیانکن
مظلوم عالمم تو علی را رها نکن

تنهاچراغ خانه ی من ازبرم نرو
سوسونزن نصیب دلم راعزانکن

این خانه بی تودرنظرم

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سيلي به روي حضرت خیر النساء زدند
در بین کوچه فاطمه را بی هوا زدند

در کوچه ها حریف علی نیست یک نفر
دستش طناب بسته و از پشت. پازدند

در بیشه شیر را به طنابی کشیده اند
در پیش دیده ها به گل مصطفی زدند

آتش فتاده بر سر و دستان فاطمه
او را میان شعله ی در با دو پا زدند

يك حوریه فتاده میان آتش و دود
سیلی به روی حوریه ی مرتضی زدند

تار است چشم مادر زینب به کوچه ها
او را به پیش دیده ی شاه ولا زدند

گم کرده بود فاطمه در کوچه خانه را
سیلی به روی فاطمه در کوچه ها زدند

با تازیانه ها تن زهرا کبود شد
حیدر بدان که فاطمه را بی هوا زدند

آرمین غلامی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بادخترت حرفی بزن تا دِق نکرده
چیزی بگو با این حسن تا دِق نکرده

فکرِکفن بیچاره کرده زینبت را
بااو بگو از پیرُهَن تادِق نکرده

درشهرِ خودتنها شدن داغِ کمی نیست
همدردِ شَه شو دروطن تا دِق نکرده

بااین سکوت اَنداختی ازپا علی را
قرآن بخوان قرآنِ من تادِق نکرده

بعداز توچاهِ شهر همدردِ امیراست
لَب واکُن اِی آرامِ تَن تادق نکرده

استادِ روضه روضۀ گودال باتو
حالا بخوان از بی کفن تادِق نکرده

بانویِ پاکی ها تورا به خاکِ چادر...
ندبه بخوان بابُوالحسن تادِق نکرده

شاعر : حسین ایمانی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زبانحال حضرت زینب(س) پشت در سوخته

در خورد به او به آسمان بویش رفت
آتش به سرش رسید و گیسویش رفت
من بودم و خواهر و برادرهایم
دیدیم که مسمار به پهلویش رفت

سیدحسین میرعمادی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رنگ رخساره نشان میدهد از سر درون
صورتت زرد و کبود است خدا رحم کند

یدالله شهریاری

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دوباره یاد قدیما میکنم
خونه رو برات مهیا میکنم
وقتی از راه میرسی غصه نخور
من خودم درو به روت وا میکنم

با خوشی تو خوشم گریه نکن
آقا منت میکشم گریه کن
جون زینب سرتو بالا بگیر
الهی فدات بشم گریه نکن

خدا بهتر از تو واسه من نداشت
تو دلم بذره محبتت رو کاشت
شب خواستگاری رو که یادته
دستمو بابام تو دست تو گذاشت

به سرم هوای تو پسرعمو
جوونیم فدای تو پسرعمو
دل به دل راه داره جونم مگه نه؟
میمیرم برای تو پسرعمو

آب شدم همه تنم ریخته به هم
تا گلای پیرهنم ریخته به هم
سرم افتاده به روی شونه ام
مهره های گردنم ریخته به هم

دیگه از مدینه دلسردم علی
غصه دارم و پر از دردم علی
یادته گوشواره ی عروسی مو ؟
یکی شو تو

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اگرچه سایه‌ای از دخترت به جا مانده
رسیده‌ام که بگویم قرارِ ما مانده

رسیده‌ام سرِ خاکی که سایه بانش ریخت
نِشسته‌ام ؟ نه قد و قامتم دوتا مانده

یکی دو روز فقط صبر کن ؛ کنارِ توأم
که چند نیمه نفس بینِ ما دوتا مانده

دلم برایِ علی شور می زند تنها
برای او فقط این یارِ بی صدا مانده

مسیرِ خانه‌ی‌مان تا مزارِ تو سُرخ است
جراحتی‌ست که در پهلویم به جا مانده

مدد زِ شانه‌ی طفلم گرفته می‌آیم
به چهره‌ام اثرِ دستِ بی‌حیا مانده

هنوز هم همه‌ی سرفه‌های من خونی ست
هنوز هم به رخم ردِّ شعله‌ها مانده

تمامِ روز فقط حرفِ زینبم این است:
که رویِ چادرِ تو چند جایِ پا مانده

بس است شِکوه‌ام و داغ‌هایِ من بگذار
نمک ب

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شبيه برگِ درختان رو به پاييزى
بخند..گرچه تو با خنده هم غم انگيزى

كه گفته از منِ دلخسته رو بپوشانى؟
از اينكه چهره نشانم دهى بپرهيزى

سكوت كرده‌اى اما پُر از صدايى تو
نگا‌ه‌هاى تو گويد زِ غصه لب ريزى

چقدر خيره به سقفى؟بس است جانِ على
چقدر گريه كنم تا دوباره برخيزى؟

حسن به گوشه‌اى آرام اشك مى‌ريزد
تو هم كه بر سرِ سجاده اشك مى‌ريزى...

شده عذابِ دلم گريه‌هاى پنهانت
بخند..گرچه تو با خنده هم غم انگيزى

آرمان صائمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

الجار ثم الدار شد رمز دعایت
دیدم که میلرزید آهسته صدایت

شهری که میسوزد خودش از بغض و کینه
میریزد آخر هیزم و آتش به پایت

قدر تو را مولا فقط میداند ای عشق
جاهل نمیفهمد تورا ای بی نهایت

حتی گذشتی از همان نان و نمک ها
میشد فقیری بین سفره هم غذایت

در مهربانی و وفا بی انتهایی
ای که دلیل خلق دنیا ابتدایت

عرش خدا از خانه ی تو نور برداشت
از گردش دستاس و شور ربنایت

آخر بجای بوسه پیغمبر آتش
افتاد برآن خانه شد کرببلایت

مولا فقط وصف تورا میگفت زهرا
ای که همه هستیه عالم شد فدایت

یک عمر اگر ما از غریبی ات بگوییم
پایان ندارد ماتم بی انتهایت

شاعر : سید امیر حسین خوشرو

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نیمه شب، اشک،‌ عزا، آه چه غوغا شده بود
مجلس ختم علی بود که برپا شده بود

گریه کن: دیدهٔ خونبار ولی الله و
روضه خوان: چشم کبودی که معمّا شده بود

هق هق گریه و مولای صبوری، ای وای
راز جانسوزترین حادثه اِفشا شده بود

بازویی را که نود روز ز مولا پوشاند
در شب پر زدنش، قاتل مولا شده بود

آه تا صبح دگر دیدهٔ او باز نشد
درد پهلو دگر انگار مداوا شده بود

دست می‌شُست ز جان، لحظه به لحظه مولا
گرچه زهرا خودش از قبل مهیّا شده بود

بر علی آن شب جانکاه چهل سال گذشت
بعد از آن قامت خیبرشکنش تا شده بود

همه گفتند علی عاقبت از پا افتاد
هر چه شد آه پس از رفتن زهرا شده بود

شاعر : یوسف رحیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با اين سكوت حال على را نگاه كن
جانم بگير و حال مرا رو به راه كن

زهرا بلند شو كه حسن نيمه جان شده
رحمى به حال بدِ اين قرص ماه كن

اين بچه ها بدون تو دق مرگ مى شوند
فكرى براى خانه ى بى سر پناه كن

باشد بخواب..و خواب ز چشمان من ببر
باشد بخواب و روز على را سياه كن

گيرم كه ظرف حسينت پر آب شد
فكرى براى تشنگىِ قتلگاه كن

آرمان صائمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چه خوب می شود از خواب سر که برداری
تمام غصه ی خود را کنار بگذاری

برای مادرت اینبار خانه امن شود
نه میخ باشد و آتش نه در نه آزاری

نه کوچه ای که ببندند راه را بر تو
نه ضربه ای که بکوباندت به دیواری

خدا کند که نبینی به خواب هم حتی
مصیبتی که چشیده حسن به بیداری

شاعر : محسن ناصحی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض