تاکه ما همسفر عشق به افلاک شویم
بارالها!مددی کن که همه پاک شویم
دست تقدیر چنان کن که پس از دادن جان
درجوارحرم عشق همه خاک شویم
نفس
دوباره دل هوای مرقد شش گوشه کرده
سبک: صدای پای یار مهربان از ره می آید
دوباره دل هوای مرقد شش گوشه کرده
دل عاشق بدون حبّ اربابش چه سرده
دوباره مست و مدهوش حرم گشته دل ما
دل عاشق ز داغ رأس پر خون پر ز درده
دوباره دل هوای مرقد شش گوشه کرده
دل عاشق بدون حبّ اربابش چه سرده
دوباره مست و مدهوش حرم گشته دل ما
دل عاشق ز داغ رأس پر خون پر ز درده
الا ای یار زینب پس چرا نیزه سواری
بیا بین صوت زیبایت دل زینب رو برده
*************************
دلم تنگ حریم و مرقد پاک حبیب است
به زیر لب همیشه ناله ی امن یجیب است
دوای درد این دل دیدن آن قبر شش گوش
خدا را شکر که بر درد دل من او طبیب است
الا ای
سلام ای ماه عالم تاب، سلام ای بی کفن ارباب
سلام ای ماه عالم تاب، سلام ای بی کفن ارباب
تو را جان علی اصغر بیا این بنده را دریاب
بیا راهی نشانم ده به کوی خود مکانم ده
کمی از آب کوثر به دل و روح و به جانم ده
سلام ای آشنا ارباب سلام ای دلربا ارباب
تو را جان علی اکبر بیا این بنده را دریاب
مرا از غصه آبم کن، مرا غرق شرابم کن
چو پیچک گرد چشمانت، مرا در پیچ و تابم کن
سلام ای عشق دیرینم، ببین از غصه غمگینم
برات کربلا ده تا، کنار قبّه بنشینم
منم عاشق به کوی تو، منم مست سبوی تو
به هر گل بنگرم دارم، به هر جا جستجوی تو
سروده جعفر ابوالفتحی
وبلاگ هیئت بیت الزهرا (س)
www.beit-al-zahra.blogfa.c
امام حسین - مناجاتی
مادرم من را به غم تعلیم کرد
قلب من را بر غمت تسلیم کرد
هر چه دارم از دعای مادر است
مادرم من را به تو تقدیم کرد
از همان دوران خوب بچه گی
گریه کردن را به من تفهیم کرد
در میان دیده ی بیمار من
پرچم عشق تو را تکریم کرد
روی دیوار دل تفدیده ام
چشم بیمار تو را ترسیم کرد
جایگاه قلب معصوم مرا
روی خاک کربلا تنظیم کرد
روی زیبای تو چشم قلب را
از همه زیبا رخان، تحریم کرد
سروده: جعفر ابوالفتحی
ظهرِعاشوراست ظهری درهوایی سوخته
هر طرف فریاد ِ الا الله و نایی سوخته
داغ خورشید است و شن های کویری بی امان
لشکر کفار در کرب و بلایی سوخته
هر طرف فریاد الا الله بانگ ِ یاحسین
جسم های بی سر، انبوه ِ رَدایی سوخته
خیمه ها غرقاب ِ خونِ ِ کودکانی تشنه لب
شیون و دریای اشک و های هایی سوخته
بر سر یک نیزه خورشیدیست رخشان تافلک
یک تن بی سر به خاک ِ نینوایی سوخته
زینب افتان و پریشان در هجوم ِ خاک و خون
می دود هر سو ولی با دست و پایی سوخته
طفل شش ماه حسین بن علی در خیمه گاه
شیر ِخون می نوشد از تیر جفایی سوخته
دختری کوچک میان خیمه سرگردان و مات
در به در دنبال ِ بابا ، در عزایی سوخته
از عمو عباس هم دیگر نمی
دریا شده در دل تو ای مولا گم
هر دم شده است در دمت عیسی گم
در گمشده عشق تو پیدا شد حق
بی عشق تو هست هرچه شد پیدا گم
هر کس که شد امروز برایت نوکر
اونیست در آن شلوغی فردا گم
تو مزد کمی زحمت مارا دادی
بی شک نشود اجر کسی اینجا گم
مظلومیت تورا به عالم گوییم
حق تو اگرچه شد در عاشورا گم
آنجا که شد آفتاب از نی پیدا
شد گرچه تنت به زیر دست و پا گم
وقتی که رسید دید زینب ، جای
یک بوسه شده در این قد و بالا گم
حالا که به روی نیزه ای خوب بگرد
انگار شده رقیه در صحرا گم
شاعر امیرفرخنده
تـــشــنه لـب در کربـــــلا غـــوغــا بپا کردی حسین (ع)
جان خــــود را هــم برای دیــن فــــدا کردی حسین(ع)
لحــظـــه آخــرکـــه آن نامــرد خـــنـجـــر را کــــشـید
جــای نــفــرین، زیــر لـــب او را دعـــا کردی حسین(ع)
تا که دیدی پشـــت زینب (س) از مصیبـــت گشتـــه خم
مــادرت زهــــرای اطــــــــهـر را صــدا کردی حسین(ع)
شـــد زمـیــن کـــربـــلا از خــــون یــاران تــو ســـــرخ
ایــــن هـــمــه ایــثــار در راه خـــــدا کــــردی حسین(ع)
در مــــحــرم اشـــک مـن، چــون خـون تو رنــگیــن شود
قــــلــب مــا را هــم به عـشقــت مبـتـــلا کـردی حسین(ع)
گــــــنـــــج من باشـد گـــدایی در مــیــــ
ماه غم، ماه عزا، ماه محن
بر تو بادا تسليت ياابن‌الحسن (عج)
در عزاي جد مظلومت حسين
اشکهايت گشته جاري از دو عين
شال غم افکنده‌اي مولا به دوش
ناله از دل مي‌کشي با صد خروش
چنين گويي تو با صد شور و عين
روز و شب گريم برايت يا حسين (ع)
گر نبودم تا تو را ياري کنم
آنقدر بهرت عزاداري کنم
اشک چشمم گر شود روزي تمام
خون کنم جاري ز چشمانم مدام
کي فراموشم شود اين خاطرات
کام عطشان تو و آب فرات
کي رود از ياد من شمشيرها
نيزه‌ها و سنگها و تيرها
چهره‌هاي نيلي و افروخته
جامه‌ها و خيمه هاي سوخته
تا که ياد آيد مرا از قتله‌گاه
ناله از دل برکشم با سوز وآه
زين وصيت‌ها همه جان بر لبم
داغدار عمه خود زينبم
تن که بیمار طبیبان شد دچارش بهتر است
دل که نذر کربلا شد بی قرارش بهتر است
بردن چیزی به دربار کریمان خوب نیست
سائل آقا شدن اصلاً ندارش بهتر است
ما چرا بی چاره، آن ها که حسینی نیستند
هر که شد وقف محرم روزگارش بهتر است
فاطمه با گریه اش ما را اسیر خود نمود
آری آری گریه اصلاً گریه دارش بهتر است
نوکری آسوده می میرد که بیند بعد او
در غلامی از خودش ایل و تبارش بهتر است
سن پیری بیشتر از هر چه باید گریه کرد
میوه ی خسته زمستان آب دارش بهتر است
روز روشن بود آقا کشته شد پس بعد از این
گریۀ ماه محرم آشکارش بهتر است
شاعر: علی اکبر لطیفیان
نگران بودم از این لحظه و آمد به سرم
زینب و روز وداع تو!؟ امان از دل من
این همه رنج و بلا دیدم و چشمم به تو بود
تازه با رفتنت آغاز شده مشکل من
شوق دیدار، تو را می‌کِشد اینسان، اما
ای همه هستی زینب! کمی آهسته برو
تو قرار است به میدان بروی ... آه ! ولی
جان من آمده بر لب، کمی آهسته برو
خواستی پیرهن کهنه چرا یوسف من؟
گرگ‌های سر راه تو چه دینی دارند؟
این جماعت سرشان گرم کدام اسلام است؟
که از آیینۀ پیغمبرشان بیزارند
تو که از روز تولد شدی آرامِ دلم
نرو اینگونه شتابان و نکن حیرانم
بوسه‌ای زیر گلویت زده‌ام اما باز
بروی، می‌روم از حال، خودم می‌دانم
با تو آمد دم میدان دل آواره‌ی من
پر زد انگار در این فاص
همه از خیمه ها بیرون دویدند
ولــــــی سالار زینب را ندیدند
یکی گوید فَرَس بــابای ما کو؟
یکی گوید فرس مولای ما کو؟
ای اسب چــــــه شد برادر من
ای خـــــــــاک سیاه بر سر من
ای اسب عزیز و سروَرم کو؟
مـــــــــــرگم برسد برادرم کو؟
ای اسب تو بــــــی وفا نبودی
بــــــــــا ما تو جفا نمی نمودی
ای هُد هُد نامۀ یتــــــــــــیمان
داری چــــه خبر تو از سایمان
از خون که کاکُلت خضابست
از بهر چـــه دیده ات پر آبست
ای بسته زبان، غــم که داری
کز سینه فغــــــان همی برآری
دانم که فلک به مــن چها کرد
آخر که برادرم جــــــــــدا کرد
ای آه که خاک بر ســــــر من
فــــــــــــــــریاد بی برادرم من
سلام ما به خــــاک کربلای تو
سلام ما به صحن و بارگاه تو
سلام مــــــــــا به تَلَّ زینیه ات
سلام مــــــا به نالۀ سکینه ات
سلام ما به همت و به صبر تو
سلام ما بـــــــه زائرین قبر تو
سلام ما به اکبر و به اصغرت
سلام ما به نــــازنین برادرت
سلام مـــــــا آه و جان گداز تو
سلام ما بــــــه آخرین نماز تو
سلام ما به قلب همچو لاله ات
سلام مــا به دختر سه ساله ات
سلام ما به جسم پاره پاره ات
سلام ما به طفل شیر خواره ات
اگه یه روز آقا حرمتو ببینم
اگه برات کربلامو بگیرم
چه خوبه که من تا تموم بدیهام
کنار ضریح شش گوش تو بمیرم
تویی تمام هستی من و می و مستی منو
حسین ارباب با وفائی
چشاتو بستی به پستی منو
کنارم تو نشستی گفتی خون خدائی
انت فی قلبی حسین
---------
پور علوی ماه زمین است و زمان است
او ساقی میناب و می اهل جهان است
گویید اگر الله حسین است بگویم
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است
دانلود سبک
کربلا میخونمه کربلا ایمونمه
کربلا یه جا واسه این دل دیوونمه
به من از بهشت نگو کربلا بهشتمه
تربت کرب و بلا تو گل و سرشتمه
جای پای عشقمه همه دنیای منه
واسه دیدنشه اگه قلبم می زنه
پای نخلای حسین توی بین الحرمین
بریم و بخونیم از پادشاه عالمین
به من از حسین بگو که حسین دین منه
کربلا خونه این دل غمگین منه
یه طرف ارباب و یه طرف امیرشه
یه طرف یه شاه و یه طرف وزیرشه
کربلا چه شهریه داره غوغا می کنه
شب جمعه خودشو فرش زهرا می کنه
به من از بهشت نگو کربلا بهشتمه
تربت کرب و بلا تو گل و سرشتمه
کربلا میخونمه کربلا ایمونمه
کربلا یه جا واسه این دل دیوونمه
به من از حسین بگو که حسین دین منه
کربلا خونه این دل غمگین
خدا سرنوشت ما رو توی هیئتا رقم زد
اسم ما دیوونه ها رو از تو عاقلا قلم زد
لذت تموم دنیا به خدا عشق و جنونه
عاقلی معنا نداره هر کسی اینو بدونه
دلی که عاشق نباشه مثل یک سنگ سیاهه
خسته میشه از زمونه همه عمرش تباهه
به خدا عشق حسینو من به یک دنیا نمی دم
جز حریم عشق عباس دیگه من جایی نمیرم
حک شده به روی سینه اسم عباس وفادار
میون تموم عشقا عشق من فقط علمدار
همیشه مدیون ساقی آبای نهر فراته
همیشه میگم اباالفضل همه عالم فداته
گریه کن بر غم ساقی تا که اشکات بشه راهی
به جز عباس وفادار ندارم پشت و پناهی
قصه کرب و بلا رو همه اونا شنیدن
واسه دستای بریده دونه دونه اشکات باریدن
همه ابرای تیره دل غمینن از غم یار
عمریه این دل تنگم می زنه دم از جدایی
آرزو داره یه روزی تا بشه كرب و بلایی
ین عشقای تو دنیا دل به دنبال حسینه
سر زمین آرزو ها حق كه بین الحرمینه
حسین وای
دل بریدم از همه جا عشقش به جون خریدم
بهتر از كربلات ارباب توی این دنیا ندیدم
عمریه دل بی قرارم همیشه به فكر یارم
به خدا به جز اباالفضل دیگه دلبری ندارم
حسین وای
به خدا عشق اباالفضل خیمه زد توی وجودم
شعله برق نگاهش آتیش زد به تار و پودم
توی اعماق وجود مثل یك ماه می درخشه
با نگاه مهربونش زندگی به من می بخشه
به خدا از روز اول كشته مرده نگاشم
الهی بیاد یه روزی كه به عشق او فداشم
میون این همه دلبر دلمو آقام خریده
مثل اربابم اباالفضل هیچكی تو دنیا ن
مگر به کربلا کفن
حسین من ، حسین من
به غیر بوریا نبود
حسین من ، حسین من
مگر حسین تشنه لب
حسین من ، حسین من
عزیز مصطفی نبود
حسین من ، حسین من
مگر کسی که کشته شد
حسین من ، حسین من
تنش برهنه می کنند
حسین من ، حسین من
مگر که پاره پیرهن
حسین من ، حسین من
به پیکرش روا نبود
حسین من ، حسین من
سرش به نوک نیزه ها
حسین من ، حسین من
تنش به خاک کربلا
حسین من ، حسین من
کفن برای او به جز
حسین من ، حسین من
شکسته نیزه ها نبود
حسین من ، حسین من
تشنه جگر شهید شد
حسین من ، حسین من
ز ظلم دشمنان مگر
حسین من ، حسین من
فرات مهر مادرش
حسین من ، حسین من
سیدالنساء نبود
حسین من ، حسین من
گر از بدن بریده شد
حسین من ، حسین
از تل زینبیه
زینب صدا می زد حسین
با قامتی خمیده
زینب صدا می زد حسین
رنگی ز رخ پریده
زینب صدا می زد حسین
هر جا به هر بهانه
زینب صدا می زد حسین
در زیر تازیانه
زینب صدا می زد حسین
بالین جسم عباس
زینب صدا می زد حسین
پاشیده شد گل یاس
زینب صدا می زد حسین
کنار نعش اکبر
زینب صدا می زد حسین
قاتل چو بر مقتل رسید
زینب صدا می زد حسین
تا حنجر شه را برید
زینب صدا می زد حسین
در خیمه گاه در قتلگاه
زینب صدا می زد حسین
در کوفه و شام بلا
زینب صدا می زد حسین
مگر كسی كه كشته شد
تنش برهنه می كنند
مگر كه كهنه پیرهن
به پیكرش روا نبود
مگر حسین فاطمه
زیز مصطفی نبود
مگر به كربلا كفن
به غیر بوریا نبود
ای كه به عشقت اسیر
خیل بنی آدمند
سوختگان غمت
با غم دل خرم اند
هر كه غمت را خرید
عشرت عالم فروخت
با خبران غمت
بی خبر از عالمند
یوسف مثل
در همه عالم تویی
در طلبت مرد و زن
آمده با درهم اند
خاك سر كوی تو
زنده كند مرده را
زان كه شهیدان تو
جمله مسیحا دمند
زبانحال حضرت زینب (س)
این پر شکسته دیگر میل سخن ندارد
مرغ دل شکسته شوق چمن ندارد
کی می شود که زینب در وصف تو بگوید :
افتاده بین صحرا حتی کفن ندارد
انقدر نیزه جاماند در پیکر شریفش
یک جای نیزه دیگر در این بدن ندارد
انقدر تیغ و شمشیر شد قسمت تن او
یک جای بوسه دیگر این پاره تن ندارد
من می روم برادر اما به زور نیزه
این باغ پر ز لاله یک یاسمن ندارد
سروده جعفر ابوالفتحی
http://harame-shah.rozblog.com/
ای کسانی که به داغ دل ما می خندید
ما ز جان مونس دردیم و شما می خندید
ملت گریه نگویید به عشاق حسین
خبر از عشق ندارید چرا می خندید
این سیه جامه به تن خلعت آزادی ماست
به چه دینید که بر اهل عزا می خندید
کور باد آن که نگرید به غم ثارالله
به خود آئید که بر خون خدا می خندید
این سفارش بود از حضرت صادق بر ما
به تباکای جماعت نه به جا می خندید
نا به جا گریه عناد است و به جا گریه جهاد
حق نسنجیده بدین زمزمه ها می خندید
روز عاشور که چشمان فلک خون می ریخت
ملک از عرش به روی شهدا می خندید
مرگ چون بود به کامش ز عسل شیرن تر
قاسم آن مست میِ جام ولا می خندید
اکبر آن لحظه که سیراب شد از دست رسول
از فنا رسته و بر آب
آفرینش ز ازل سر به گریبان تو بود
چرخ گردون، چو یکی گوی به دامان تو بود
خاک پای تو گِلِ آدم و حوّا گردید
خضر از خانه به دوشان بیابان تو بود
رفت فرزند فدای تو کند ابراهیم
نوح را در دل دریا، غم طوفان تو بود
موسی آن دم که عصا بر دل دریا می زد
یکی از سوختگان لب عطشان تو بود
عیسی آن لحظه که بر اوج سما کرد عروج
نگهش سوی زمین، بر تن عریان تو بود
چشم یعقوب که بر یوسف خود می افتاد
یاد داغ پسر و دیدۀ گریان تو بود
عضو عضو بدنت را چو نبی می بوسید
نگهش یکسره بر زخم فراوان تو بود
تن پاک تو به گودال و سرت زیر تنور
یاد آن شب، که دو جا فاطمه مهمان تو بود
نه فقط غربت تو بود شب یازدهم
صبح هم صحنه ای از شام غریبان
گریه بود اولین صدا، آری! ، روز اول که چشم وا کردیم
کشته‌ی اشک! همه اسم تو را ، با همان اشک‌ها صدا کردیم
شیر می‌داد مادر و فکرش ، پیش شش ماهه‌ی تو بود انگار
شیر مادر اگر که کم خوردیم ، به «علی اصغر» اقتدا کردیم
داشت کم کم سه سالمان می‌شد، چقدر یک سه ساله شیرین است
با گل خنده در دل بابا خودمان را چه خوب جا کردیم
سیزده ساله... اهل درد شدیم، با تو بار آمدیم و مرد شدیم
زیر یک تانک یا دم شمشیر... ، عهد را موبه مو وفا کردیم
یاد «اکبر» جوان شدن هم داشت، رفتنش قد کمان شدن هم داشت
- کاش می‌شد دوباره برگردد، ... چقدر با تو هی دعا کردیم
تشنه بودیم رفت و آب آوَرد، رفت آب آوَرَد، شراب آوَرد
دل سقا شکست و جا
این چه شوریست که امشب به دلم پا داده
که زما ن بر من دلداده شیدا داده
من و دل با قلم و شمع سحر حیرانیم
نه زبانی نه بیانی نه توان می دانیم
هر طرف می نگرم جلوه یار است عیان
نیست در سینه دل و نیست دگر جامه عیان
این چه دامیست که این گونه کمن دم زده است
این چه عشقیست که زنجیر به بندم زده است
چه شراریست که افتاده به قاموس زمین
چه هواییست که سودا زده ام کرده چنین
چه شرایست که جان و دل کوثر برده
چه شکوهیست که ارث از رخ حیدر برده
چه جمالیست که حسن ازلی را داراست
چه جلالیست در آغوش علی جا دارد
آه و ای دل به سر زلف کنایات مپیچ
ای قلم بشکن در پای عمارات نپیچ
ای که بر آل نبی جلوه دیگر داری
نمک فاطمی و صولت
پر پرواز من ،دوباره بالی بزن، برو زیارت
یادته تو حرم،تو صحن شاه كرم،گرفتی حاجت
سوی كرببلا،دوباره كاروونا، در تب و تابند
همه بی قرارند،آروم و قرار ندارند،مست و خرابند
قربون زائرات،فدای كاروونات،بازم جاموندم
چه شب ها رو با اشك،باداغ میدون مشك،به صبح رسوندم
كربلاكربلا، ای كعبه ی دل ما ،سلام برتو
آتیشم می زنه،داغت كمر شكنه،دل زیر پاته
فصل بارش من ،یه عمره خواهش من،كرببلاته
ذبیح بالقفا، یا ساكن كربلا،دل پریشونه
كرده دیر آقاجون،نكرده دعوتمون،نامه رسونت
دل به تنگ اُمده،به شیشه سنگ اُمده،هواتو كردم
بسه دربه دری،كی كربلام می بری،دورت بگردم
كربلاكربلا، ای كعبه ی دل ما ،سلام برتو
هوای شوروشین،هوای صحن حس
از سر کوی تو تا کوفه و شامم ببرند
نروم گر چه بدین تکیه کلامم ببرند
من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم
توام آورده ای و لشکر شامم ببرند
برادرم ...
من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم
توام آورده ای و لشکر شامم ببرند
با چه اجلال تمام آمدم اینجا با تو
بی تو بنگر به چه اجبار تمامم ببرند
به خداحافظی ات آمدم ای کشته چه زود
تا تو را یافته نایافته کامم ببرند
برادرم ...
از ازل همسفری بود نصیب من و تو
زین سبب با سر تو گام به گامم ببرند
شد عدو خود سبب خیر که همراه سرت
کو به کوی از پی ابلاغ پیامت ببرند
رمز دلبستگی من به تو این بس که حسین
تا خدا هست پی نام تو نامم ببرند
یا حسین ...
دانلود سبک
حسینم وا حسینم وا ، حسینا شهیدم وا شهیدم وا شهیدا
اگر کشتند چرا آبت ندادند به جان شیعیان داغت نهادند
اگر کشتند چرا خاکت نکردند کفن بر جسم صد چاکت نکردند
حسینم وا حسینم وا ، حسینا شهیدم وا شهیدم وا شهیدا
چرا بر نوک نی رفتی سر تو به قربان سر تو خواهر تو
برادر از غمت جانم کباب است که بینم ریشت از خونت خضاب است
حسینم وا حسینم وا ، حسینا شهیدم وا شهیدم وا شهیدا
کجا رفتند یارو یاورانت کجا رفتند اصحاب گرامت
فرات آخر چه این رسم وفا بود تو را مهمان عزیز مصطفی بود
حسینم وا حسینم وا ، حسینا شهیدم وا شهیدم وا شهیدا
گهی بر لعل عطشانت بگریم گهی بر این یتیمانت بگریم
چرا رگهای تو پر خاک گشته دل خواهر ز هجرت د
ای شهید فتاده به صحرا (2)
اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم (2)
همدم و مونس جان زهرا اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم
اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم (2)
پیکرت غرق خون در بر من سرور و رهبر و یاور من
بشنو ای لاله احمر من ناله و گریة مادر من
از غمت نوحه گر ای حسینم (2)
اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم (2)
ای عزیز دل و جان زینب قوّت قلب پژمان زینب
آفتاب درخشان زینب خیز و بین چشم گریان زینب
مهر درخشندة مشرقینم
اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم (2)
خواهرت تاب هجران ندارد همدمی جز یتیمان ندارد
چاره ای غیر افغان ندارد اشک دیگر به چشمان ندارد
خون روان گشته از هر دو عینم
اَلسَّلام اَلسَّلام ای حسینم (2)
یاورم در بدن سر ندا
ای کرده ترک جان و سر آهسته تر – آهسته تر (2)
وی سوی جانان رهسپر آهسته تر – آهسته تر (2)
حسین من ، حسین من ، ضیاء هر دو عین من (2)
آهسته رو تا حنجرت بوسم بجای مادرت
ای بر تو زهرا نوحه گر آهسته تر – آهسته تر (2)
حسین من ، حسین من ، ضیاء هر دو عین من (2)
مَهلاً به جان فاطمه کز رفتنت در علقمه
عباس را سازم خبر آهسته تر – آهسته تر (2)
حسین من ، حسین من ، ضیاء هر دو عین من (2)
آهسته تر رو یا حسین قربان رویت(2) تا جای زهرا مادرم بوسم گلویت
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
صبری نما بهر خدا، ای پور زهرا (2) قرآن بگیرم بر سرت، ای ماه بطحا
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
زینب به قربان تو و خُلق تو گردد (2) مهلت بده یک لحظه ای دور تو گردد
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
بر درد بی درمان ما آخر دوائی(2) آیا شود یک بار دیگر خیمه آئی
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
یا رب دلم شد غرقِ خون ای حیّ سبحان (2)
فرزند زهرا تشنه لب شد سوی میدان
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
چون شاه دین از خیمه گاهش دور گشتی
چشمان زینب کم کمَک بی نور گشتی
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان (2)
چون
