شهادت امام محمد باقر (ع)

هستي ما همه در كرببلا رفته به باد
چه به روز دل زينب كه نيامد اي داد
اربا اربا بدن شبه پيمبر از تيغ
دست عباس قلم شد به روي خاك افتاد
دشنه و تيغ و سنان سنگ و عصا يك لشكر
غرقه خون تشنه لبي خسته و تنها فرياد
شهدا را همه سر بر سر ني شد ديگر
سر ششماهه چرا، آه و فغان زين بيداد
يك طرف ضجه و شيون، يكسو هلهله بود
در فغان جمع نواميس خدا، دشمن، شاد
حمله كردند حرم را چو به غارت بردند
چه بسا طفل زير پاي ستوران مردند

• یکشنبه
• 21
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

بار بلا به شانه کشیدم به کودکی
از صبح تا به عصر چه دیدم به کودکی
از خیمه گاه تا ته گودال قتلگاه
دنبال عمه هام دویدم به کودکی
آن شب که در مقابل من عمه را زدند
فریاد الفرار شنیدم به کودکی
عمه اگرچه در همه جا شد سپر ولی
من ضرب دست شمر چشیدم به کودکی
آن شب که درخرابه سر آمد میان مان
چون عمه ام رقیه خمیدم به کودکی
با کعب نی لباس همه پاره پاره شد
بدتر ز اهل شام ندیدم به کودکی
یک سرخ مو زقافله ما کنیز خواست
این را به گوش خویش شنیدم به کودکی
در مجلس شراب که شخصیتم شکست
من آستین صبر جویدم به کودکی

شاعر : قاسم نعمتی

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلی شکسته وچشمی زگریه،تردارم
گشوده ام پر اگر نیت سفر دارم
اگرچه ماه محرم خزان شدم اما
همیشه چند دهه روضه در صفردارم
همه زمرگ پدر ارث می برند ومن
بساط گریه ام ارثی ست کز پدر دارم
هشام!زخم دلم که برای حالا نیست
من از غروب دهم زخم بر جگر دارم
زمانه دست زقلب شکسته ام بردار
من از بریدن رأسش خودم خبر دارم
به یاد ساقی لب تشنه امام شهید
میان قاب دلم عکسی از قمر دارم
اگرچه قصه من مال سالها پیش است
همیشه یک سر برنیزه در نظر دارم
غروب کرببلا زخمهای سختی داشت
ولی زشام بلا زخم بیشتر دارم!
از اینکه بودم واصغر زنیزه می افتاد
غرور له شده و آه شعله ور دارم
دلم گرفته از اینکه نشد درآن ایام
زروی دست رقیه طناب بر

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو که بر چشم خلق جا داری
نوری و جلوه ی خدا داری
نور چشمان حضرت سجاد
ریشه در باغ هل اتی داری
ثمر نخل احمدی که نسب
ز حسین و ز مجتبی داری
پسر سیّد البُکاء هستی
سرگذشتی پر از بلا داری
یادگاری ز لاله های عطش
بر دلت داغ کربلا داری
تو غروب سپیده را دیدی
عمّه ی قد خمیده را دیدی
همه جا گرد غصه پاشیدند
با سر تیغ و نیزه گل چیدند
دست های سیاه بر سر تو
سنگ های کبود باریدند
چشم هایی که گریه می کردند
سیلی و تازیانه می دیدند
مردم کوچه ی یهودی ها
دور سرها مدام رقصیدند
بی ابالفضل، کودکان یتیم
روی خشت خرابه خوابیدند
این همه غم که بر سرت آمدند
کودکیِ تو را رقم می زد

شاعر : علی صالحی

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

پنجمین شمس فروزنده عالم هستم
آخرین حلقه شبهای محرم هستم
شود از تربت بی شمع و چراغم معلوم
سند غربت ذریه آدم هستم
منکه در کودکی ام غُصه فراوان دیدم
از همان روز عزادار و پر از غم هستم
اولین گریه کن روضه گودالم من
روضه خوانِ حرم حضرت خاتم هستم
دست و پای پدرم را به طنابی بستند
باز با یاد رخش چشمه زمزم هستم

شاعر : رضا باقریان

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

صورتی زرد شده وقت سفر معلوم است
آتش سینه ای از دیده ی تر معلوم است
به خودش روی زمین مثل پدر می پیچد
از همین صحنه غم زهر و جگر معلوم است
وسط حجره تنش روی زمین افتاده
بین گرداب بلا فرض خطر معلوم است
باقر آل پیمبر بدنش می لرزد
در شب حادثه ای تلخ سحر معلوم است
کمرش زخمی زنجیر و غم شلاق است
اشک می بارد و داغی شرر معلوم است
یاد آن کوچه و بازار و غم ناموسش
خون رگ های عمو بین گذر معلوم است
سنگ های سر کوچه چه شتابی دارد
از سر نی به زمین خوردن سر معلوم است
به روی پیرهنی که کفنش شد آخر
حال جای قدم چند نفر معلوم است
زیر لب گفت که تشنه ست ؛سرش را نبرید
در نگاهش چه غمی باز مگر معلوم است

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

از گلو ناله ی مرغ سحری افتاده
پی آن ناله دل دربدری افتاده
پسری دید که از زینِ به زهر آغشته
گوشه ی حجره دوباره پدری افتاده
غم یک عمر بلا پشت بلا پشت بلا
همچو یک زهر به جان جگری افتاده
مرگ نزدیک شد و اهل حرم می گریند
چشم بیمار پدر بر پسری افتاده
پسرم گریه نکن چونکه میان چشمت
از غم خون جگری ها اثری افتاده
پسرم! گریه فقط گریه به غم های حسین
سوی گودال دلم را گذری افتاده
کودکی بودم و دیدم که میان مقتل
تن خورشید کنار قمری افتاده
کودکی بودم و دیدم که ز سیمرغ دلم
ته گودال فقط مشت پری افتاده
دیده ام وقت اسارت که به پای عمه
بارها از افق نیزه سری افتاده

شاعر : امیر عظیمی

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1392
• ساعت
• 07:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

با چش ترم سینه می زنم مثه پدرم سینه می زنم
به یاد تشنگی خیمه به یاد حرم سینه می زنم 2
همیشه غرق اشک و آهم
2 به یاد داغ قتلگاهم
می سوزم به یاد کرببلا/ به یاد خون خدا/ به یاد شام بلا 2
معنی بی تابی رو میدونم برای حرم زار و دلخونم
به یاد بی تابی رباب برای علی روضه می خونم 2
تشنگی برده بود امونش
می گردوند دور لب زبونش 2
می سوزم به یاد کرببلا/ به یاد خون خدا/ به یاد شام بلا 2
چی کشیدم از غصه های شام ناله می زنم با عزای شام
هنوز دارم خدا می سوزم با تهمت ناروای شام 2
رقیه بین کُند و زنجیر
می خوندش با نوای دلگیر 2
می سوزم به یاد کرببلا/ به یاد خون خدا/ به یاد شام بلا 2

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

با یاد خاطره هایم پر شده در شهر غربت ناله هایم
محزون و دلخسته، تنها مرد باقیمانده ی کرببلایم
وای امت کافر رسیدند اشک چشمم را ندیدند جد من را سر بریدند 2
واویلا واویلا
وای از آن دشت پر از خون قتلگاه و نیزه های سر شکسته
می بردند اهل حرم را به زیارت حسین با دست بسته
وای بر سر نیزه سر او روی ناقه خواهر او بین صحرا اکبر او 2
واویلا واویلا
وای از شام، نفرین و دشنام بارش سنگ از روی هر خانه ی شام
می گویند در بین میدان این جماعت گشته اند خارج ز اسلام
وای خطبه های عمه زینب شد به راه دین و مذهب باعث احیای مکتب 2
واویلا واویلا

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

روز محشر که هیچکس جز حق
بر دل و دین گواه و ناظر نیست
مدّعی ام که مذهبم غیر از
قالَ صادق و قالَ باقر نیست
آنکه ترسیم «أَمرُکُم رُشد» و
سخنانش «کلامُکُم نور» است

وای بر من که بستری شده و
درشبستان درد رنجور است
هر چه این زهر در تن آقا
خویشتن را به زور جا می زد
در حسینیّه ی دلش مولا
عمّه را بیشتر صدا می زد
« چه کشیدی تو عمه ی سادات
از غم تشت های خون آلود
روی تشتی زِ مجتبات جگر
روی تشتی سر حسینت بود»
دم آخر امام پنجم ما
تا که از فرط ضعف شد بیحال
عطش، آتش نشاند بر جگرش
دل او رفت تا ته گودال
ته گودال جدّ مظلومش
با لب تشنه دست و پا می زد
پسر فاطمه میان دو نهر
جگرش آب را صدا می زد
روضه برگشت مثل آن لح

• دوشنبه
• 7
• مهر
• 1393
• ساعت
• 20:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مجلس چهل و هشتم:
شهادت امام محمد باقر(ع)
دل ما و کویر تفته برگرد!
خدا را ای بهار رفته برگرد!
تمام جمعه ها را صبر کردیم
اقلاً جمعه ی این هفته برگرد؟!
یابن الحسن امشب شب روضه ی آخرین بازمانده ی کربلا امام محمد باقر است؛ امشب شبه روضه ی غریبیه؛ چرا؟ آخه تا دیشب مدینه چندین میلیون زائر داشت، ولی امشب که شب شهادت امام باقره؛ بقیع هیچ زائری نداره، بمیرم برات آقا. از کوچیکی بلا و مصیبت دیدی. فقط چند سال داشتی واقعه ی کربلا رو دیدی؟ خیلی سخته یه پسر بچه کوچیک ببینه که این همه دشمن و 72 نفر مرد جنگی؛ بعد از کربلا واقعه ی کوفه و اسارت و دروازه ی شام؛ کدوم شام؛ همون شامی که وقتی از امام سجاد پرسیدند: کدو

• چهارشنبه
• 8
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• سیده زینب فیض

انعکاس صدای عاشوراست
روضه های غروب های مناست
مرد سجاده، مرد نافله ها
مرد شب زنده دار قافله ها
مردی از جنس آیه تطهیر
خستگی های بردن زنجیر
هم سفر با ستاره ی غم هاست
«کربلا زاده ی» محرّم هاست
هم نژاد امام بی کفنان
دومین مرد کاروان زنان
راه طی کرده ی بیابان ها
قدم زخمی مغیلان ها
یاد خون طپنده ی گودال
خنده های زننده ی گودال
***
زخم بال و پر کبوترها
پا به پای اسارت سرها
بغض غمگین عصر عاشورا
گریه پشت پای معجرها
غیرت دست بسته محمل
شاهد التماس دخترها
کوچه کوچه؛ گذر گذر، همه جا
هم رکاب صدای حنجرها
***
برگ سبزی ست با نشانه ی سرخ
کودک زیر تازیانه ی سرخ

طفل رفته، خمیده برگشته
باغ گل رفته، چیده برگشته
آفتا

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر چه از اثر زهر جسم و جانم سوخت
دلم ز سوز غم و غصه نهانم سوخت
چگونه با که بگویم که من چه ها دیدم؟
چقدر رنج و مصیبت چقدر بلا دیدم
به سن کودکی ام داغ کربلا دیدم
تن بدون سر و سر به نیزه ها دیدم
اگر چه سوخت ز زهر جفا تمام تنم
به یاد آن تن غرق به خون و بی کفنم
عدو نشاند مرا روی زین زهر آلود
که تار و پود تنم را ز یکدگر بکشود
ز سوز زهر چو لرزه فتاد بر جانم
به دور مرکب من آمدند یارانم
مباد آنکه تن من ز صدر زین افتد
"بلند مرتبه شاهی" بر زمین افتد
ولیک جد غریبم به دشت کرب و بلا
نداشت یاور و یاری میان دشمنها
غریبی حسین را به کربلا دیدم
میان خیمه ولی قتلگاه را دیدم
"نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
نه س

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

دشت بلا بود و دلم تنگ خدا بود
غرق نوا بود لبم محو دعا بود
سجده ی خوفی به در درگه جانان
سجده ی خوفم به روی خاک بلا بود
هر نفسم بی نفس تر از نفس قبل
ناجی انفاس من بوی شما بود
باقر آل نبی به شهر شررها
گاه نگاهش به زمین ، گاه هوا بود
وای سری روی نی غرق خروش است
زینب غمدیده غرق بغض ، خموش است
نیزه به دستی که نیزه بر سر ما زد
سنگ به اجسام ما ، بر پر ما زد
آمد و یک تکه سنگ پرت نمود و
سنگ به پیشانی سرور ما زد
با زدن سنگ به پیشانی ارباب
سنگ به پیشانی مادر ما زد
هیچ غذایی نخورده ایم پس از تو
طعنه به این پیکر لاغر ما زد
پیرزنی بت پرست در کَفَش آتش
حرف ز موی سر اکبر ما زد
وای سری روی نی غرق خروش است
زینب

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

باقر آل پیمبر می دهد جان
در عزایش فاطمه شد دیده گریان
وااماما واماما واماما
زهر کینه زد شرر بر حاصل او
زین زهر آلوده گشته مقتل او
وااماما واماما واماما
----
سوزد از زهر جفا پا تاسر من
گشته یارب لحظه های آخر من
وااماما واماما واماما
گرچه زهر کین شرر زد بر دل من
خاطرات کودکی شد قاتل من
وااماما واماما واماما
من به طفلی بار محنت را کشیدم
کس نمی داند که با دیده چه دیدم
وااماما واماما واماما
با دوچشم پر زاشک از جور اعدا
غرق خون دیدم زمین کربلا را
من خودم دیدم حسین بی یار گشته
او اسیر فرقه خونخوار گشته
من نگه کردم به حال مضطر او
کشته شد بر روی دستش اصغر او
من خودم دیدم که دشمن از قفایش
می برید راس حس

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

من پنجمین شقایق باغ ولایتم
من باقر العلوم چراغ هدایتم
چشمم به جز جفا و مصیبت ندیده است
از خلق دون وفا و محبت ندیده است
بر روی دست من اثر بند مانده است
بر لب همیشه حسرت لبخند مانده است
در دل همیشه داغ گل یاس تازه است
داغ سر شکسته ی عباس تازه است
بر پای من ز شدت تاول نشانه هاست
بر پشت من اثر ز رد تازیانه هاست
دست من و رقیه به هم خصم بسته بود
من شاهدم که پهلوی آن گل شکسته بود...

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

از آن جفا که به من داشت خصم کین پرور
ببین که با من دلخون چه کرده ای مادر
گلی زگلشن آل رسول بودم من
که کرد دست خزان از جفا مرا پرپر
مرا عدو به چه جرم این همه نمود آزار
مگر نه اینکه منم نور چشم پیغمبر
مرا نشانده روی زین زهر آلودی
که زد شراره زهرش به پیکرم آذر
اگرچه زهر زده شعله بر دلم اما
بسوزد این جگر خسته ام زجای دگر
به کودکی جگرم سوخت چونکه من دیدم
به روی نیزه سر کوچک علی اصغر
نبود باورم این رأس طفل شش ماهه است
چه کرده بود که رأسش جدا شد از پیکر
گذشت عمری و اما هنوز می گریم
چوخاطرات قدیم آیدم به پیش نظر

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

منم باقر امام پنجمینم
شکافنده علوم این زمینم
به خردی شاهد کرببلایم
بسی گریان بر آن رنج وبلایم
خودم دیدم گلان را سر بریدند
تن آنها به خاک وخون کشیدمد
خودم دیدم که عمه داد میزد
به صحبت با سری فریاد میزد
خودم دیدم شرر بر خیمه ها را
جنایتهای خلق پر جفا را
شنیدم نغمه هل من معین را
بدیدم اشک بیمار غمین را
خودم دیدم فرار کودکان را
فغان وشیون کل زنان را
بدیدم لطمه ها در شام ویران
رقیه در خرابه چشم گریان
منم باقر امام پنجمینم
شهید راه حق با زهر کینم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 9
• مهر
• 1393
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امام پنجم شیعه فدا شد مدینه کربلا شد
فدایی ره دین خدا شد مدینه کربلا شد
******
سینه زنم به شور نینوایی شد یادگار کربلا فدایی
******
ای به دو عالم ولی محمد بن علی
******
علم تو علم خدا شاهد کرببلا

شاعر : حاج امیر عباسی

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

ای عزیز مصطفی امام ِ باقر مسموم زهر جفا امام ِ باقر
جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد
مادرت فاطمه صاحب عزا شد
واویلا واویلا آه و واویلا
******
ای که شکافنده ی علم خدایی تو شاهد روضه های کربلایی
ای احادیث تو فروغ مکتب
سلام ای یادگار داغ زینب
واویلا واویلا آه و واویلا
******
مزار خاکی تو قبله ی دلها نگاه لطف تو حلال مشکلها
مشکلم دوری از حرم شماست
حاجتم زیارت کرببلاست
واویلا واویلا آه و واویلا
******
ما از شما توشه ی غم را میخواهیم رزق گریه ی محرم را میخواهیم
گریه بر مصیبت سخت گودال
آن حرامی که شد بر کوفی حلال
واویلا واویلا آه و واویلا
******
یادگار لاله های شده پرپر ای شاهد غربت آن تن ِ بی سر
دیده ای

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

ای مسموم کینه امام ِ باقر غریب مدینه امام ِ باقر
گریم برایت ، جانم فدایت ، شهر مدینه شد کرببلایت
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا
******
نگاه رحمتت حلّ مشکلها مزار خاکی ات بهشت دلها
رافع همه ، حاجات مایی ، مجاور قبر پاک زهرایی
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا
******
ای بر خیرالبشر نور دو دیده هستی روضه خوان سر ِ بریده
بودی یا مولا ، یوم ُ العاشورا ، شاهد گودال و هجوم ِ اعدا
اویلا واویلا واویلا آه و واویلا

دانلود سبک

شاعر : حاج امیر عباسی

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:36
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

باقر به علم شهره هرخاص وعام شد
مسموم زهر کینه ی کور هشام شد

هر چند زهر کین بشد اسباب مرگ او
مرگش زکربلا ز برایش پیام شد

آنگه که بین بستر بیماریش فتاد
با یاد کربلا وپدر تشنه کام شد

یادش بیامد آن دم آخر که جد او
هل من معین بگفت وپدر اشک تام شد

او پنج ساله بود به صحرای کربلا
دیدش که بهر قتل حسین ازدحام شد

آن دم که دید نعش شهیدان به قتلگاه
با عمه زبنبش به فغان هم کلام شد

کردی مواظبت زپدر عصر روز خون
آنگه که غرق آتش وغارت خیام شد

یاد آمدش اسارت وکوفی وشامیان
خونین جگر پدر زسوی اهل شام شد

بایاد کربلا جگر از زهر پاره شد
یا فاطمه به لب دگر عمرش تمام شد

شاعر : اسماعیل تقوایی

• جمعه
• 27
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 18:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باقرم من که بدیدم غم دوران همه دم
دیدم آن آتش سوزان که روان شد به حرم

دیدم ان جا سر انگشتر جدم دعواست
دیدم آنجا چه کشید عمه ی خونین جگرم

یک طرف رأس برادر طرفی دست عمو
یک طرف تب کند از داغ برادر پدرم

یک طرف قاتل و یک جسم ز هم پاشیده
یک طرف نیزه و خونین ز عدو بال وپرم

یک طرف غارت و سیلی طرفی هلهله ها
یک طرف مادر شش ماهه که گفتا پسرم

یک طرف دختر ارباب و سری پر ز غبار
یک طرف ناله و شیون که امان از کمرم

باقرم من که مرا کرب و بلا پیر نمود
همه را دیده و گریان شده چشمان ترم

شاعر : سیروس بداغی

• سه شنبه
• 6
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

منم که عالم هستی گدای کوی من است

منم که کعبه دمادم به طوف روی من است

منم که کوثر و زمزم نمی ز جوی من است

منم که باغ جنان مست عطر و بوی من است

منم که زاده ی پورِ حسینِ زهرایم

منم که بر همه ی عالمین مولایم

منی که کل وجودم پر از خدا شده است

به کودکی دل من با غم آشنا شده است

دلم پر از غم جانسوز کربلا شده است

به پیش دیده من سر به نیزه ها شده است

چگونه شرح دهم من غمی که بر ما رفت

فقط همین ، سر اصغر میان سرها رفت

چگونه شرح دهم حال زار قافله را

چگونه شرح دهم های و هوی و هلهله را

چگونه شرح دهم خنده های حرمله را

چگونه شرح دهم رد پای سلسله را

چگونه شرح دهم روی نیزه قرآن را

چگونه شرح دهم

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

نینوا را سوزاند

ناله ام عاقبت این بیتِ عزا را سوزاند

به عبا پیچیدم

می کشم آه، همین آه عبا را سوزاند

باز هم سوخت لبم

کفِ آبی، عطشم کرببلا را سوزاند

کربلا گفتم باز

جگرم را نفسم را، سر و پا را سوزاند

شد غروب و گودال

دیدم آتش همه جا را، همه جا را سوزاند

خیمه ای اُفتاد و

بدنِ غرقِ به خونِ شهدا را سوزاند

مشعلی روشن شد

دامنِ دخترکی غرقِ دعا را سوزاند

شعله تا بالا رفت

گیسوانِ زِ سرِ نیزه رها را سوزاند

وای از نامحرم

حرمله باز دلِ عمه ی ما را سوزاند.

شاعر : حسن لطفی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در دو روز زندگی غربت فراوان دیده ام

بارها از پیکر خود، رفتن جان دیده ام

از غروب روز عاشورای سال شصت و یک

بر دل زهرایی ام زخمی نمایان دیده ام

حج نیمه کاره ام کامل شد و در کربلا

عصر عاشورا به جای عید قربان دیده ام

در منا آب گوارا دست زائر ها دهید

حاجی ام را در ته گودال عطشان دیده ام

زین اسبم را چرا آلوده بر سم می کنند؟!

من که مرگم را همان شام غریبان دیده ام

شرمساری غیور خیمه را حس کرده ام

بر روی مشک عمویم جای دندان دیده ام

خنده های حرمله خیلی غرورم را شکست

مادر شش ماهه را با چشم گریان دیده ام

کعب نی از شمر و ابن سعد ملعون خورده ام

یک حرم را بین آتش مات و حیران دیده ام

آن قدر در ب

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

پا به پای پدر سفر کردم

در میان خرابه سر کردم

پدرم بینِ ریسمان بود و

با رقیه پدر پدر کردم

عمه ام تا به رویِ خاک افتاد

دیده ام را ز اشک، تر کردم

از همان روزِ تلخ، تا امروز

گریه هر روز تا سحر کردم

دست در دست عمه ام آن روز

از دلِ نیزه ها گذر کردم

سُمِ مرکب بوی گلاب گرفت

از تنی که به آن نظر کردم

تا سه ساله میان راه افتاد

پدرم را خودم خبر کردم

آنقدَر داغ دارم از آن دم

که از این زهر، خون، جگر کردم

شاعر : رضا باقریان

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

هر جا کلاس درس شما برگزار شد

با شور و شوق روح الامین رهسپار شد

هر حرف غیر حرف شما فانی است، شکر

حرف شماست بین کتب ماندگار شد

یا باقرالعلوم، فقط با کلام توست

افکار پوچ مرجئه* بی اعتبار شد

ای قیمتی ترین گهر دین بگو چرا

سهمت مزار خاکی از این روزگار شد؟

آن زین زهر خورده چه ها کرده با شما

آثار مرگ در بدنت آشکار شد

آقا شنیده ایم که ازدست زهر زود

جسمت ورم کرده دلت داغدار شد

جسمت ورم که کرد دلت رفت کربلا

آن خاطرات له شده رویت هوار شد

بر تن سری نبود ولی جدتان حسین

ده اسب تازه نعل به سمتش قطار شد

از دستباف فاطمه بر پیکر حسین

پودی نماند و پیرهنش تار تار شد

تقصیر شمر بود که سر روی نیزه ر

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

از شام تا هشام فقط ناامید شد

پیش رقیه آخر سر روسپید شد

از سَم گذشته بود، دلیل شهادتش

این بود که مصائب زینب شدید شد

جا داشت بود عمهْ رقیه کنار او

این درد هم به علت زهرش مزید شد

روضه شنیدنی ست ولی پشت خیمه او

دیده که گوشواره کجا ناپدید شد

پا می کشید و حجره چو گودال سرخ گشت

ازبسکه محو روضه ی «او می کشید» شد

پس می بُرید از بدنش درخیال خود

تا اینکه ظهر نوبت«او می بُرید» شد

او می بُرید و»قصه به جایی رسید که

سوم امام کرب وبلا هم شهید شد

شاعر : مهدی رحیمی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

شیعه كند مرا صدا كه حجت خدا منم

آنكه شده به كودكى شاهد كربلا منم

ز بعد مرتضى على پس از حسین و مجتبى

از پس زین العابدین ولىّ كربلا منم

وارث علم و دین همه كنز خفىّ فاطمه

شاهد كوى علقمه وصىّ مصطفى منم

آنكه ز بین خاك و خون با غم و غربتى فزون

سر بریده دیده است به روى نیزه‏ها منم

همدم شیر خواره‏ام محرم گاهواره‏ام

همسفر رقیه‏ام محرم بچه‏ها منم

همره كاروانیان اسیر دست دشمنان

به زیر تازیانه‏ها به شام و نینوا منم

آنكه به روضه بانى است عاشق روضه خوانى است

چه در بقیع چه كربلا چه بین خانه‏ها منم

قسم به این حقیقتم بخاطر مصیبتم

آنكه بود به دست او برات كربلا منم

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ح.فیض