شهادت امام محمد باقر (ع)

با یاد خاطره هایم پر شده در شهر غربت ناله هایم
محزون و دلخسته، تنها مرد باقیمانده ی کرببلایم
وای امت کافر رسیدند اشک چشمم را ندیدند جد من را سر بریدند 2
واویلا واویلا
وای از آن دشت پر از خون قتلگاه و نیزه های سر شکسته
می بردند اهل حرم را به زیارت حسین با دست بسته
وای بر سر نیزه سر او روی ناقه خواهر او بین صحرا اکبر او 2
واویلا واویلا
وای از شام، نفرین و دشنام بارش سنگ از روی هر خانه ی شام
می گویند در بین میدان این جماعت گشته اند خارج ز اسلام
وای خطبه های عمه زینب شد به راه دین و مذهب باعث احیای مکتب 2
واویلا واویلا

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

روز محشر که هیچکس جز حق
بر دل و دین گواه و ناظر نیست
مدّعی ام که مذهبم غیر از
قالَ صادق و قالَ باقر نیست
آنکه ترسیم «أَمرُکُم رُشد» و
سخنانش «کلامُکُم نور» است

وای بر من که بستری شده و
درشبستان درد رنجور است
هر چه این زهر در تن آقا
خویشتن را به زور جا می زد
در حسینیّه ی دلش مولا
عمّه را بیشتر صدا می زد
« چه کشیدی تو عمه ی سادات
از غم تشت های خون آلود
روی تشتی زِ مجتبات جگر
روی تشتی سر حسینت بود»
دم آخر امام پنجم ما
تا که از فرط ضعف شد بیحال
عطش، آتش نشاند بر جگرش
دل او رفت تا ته گودال
ته گودال جدّ مظلومش
با لب تشنه دست و پا می زد
پسر فاطمه میان دو نهر
جگرش آب را صدا می زد
روضه برگشت مثل آن لح

• دوشنبه
• 7
• مهر
• 1393
• ساعت
• 20:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مجلس چهل و هشتم:
شهادت امام محمد باقر(ع)
دل ما و کویر تفته برگرد!
خدا را ای بهار رفته برگرد!
تمام جمعه ها را صبر کردیم
اقلاً جمعه ی این هفته برگرد؟!
یابن الحسن امشب شب روضه ی آخرین بازمانده ی کربلا امام محمد باقر است؛ امشب شبه روضه ی غریبیه؛ چرا؟ آخه تا دیشب مدینه چندین میلیون زائر داشت، ولی امشب که شب شهادت امام باقره؛ بقیع هیچ زائری نداره، بمیرم برات آقا. از کوچیکی بلا و مصیبت دیدی. فقط چند سال داشتی واقعه ی کربلا رو دیدی؟ خیلی سخته یه پسر بچه کوچیک ببینه که این همه دشمن و 72 نفر مرد جنگی؛ بعد از کربلا واقعه ی کوفه و اسارت و دروازه ی شام؛ کدوم شام؛ همون شامی که وقتی از امام سجاد پرسیدند: کدو

• چهارشنبه
• 8
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• feiz

انعکاس صدای عاشوراست
روضه های غروب های مناست
مرد سجاده، مرد نافله ها
مرد شب زنده دار قافله ها
مردی از جنس آیه تطهیر
خستگی های بردن زنجیر
هم سفر با ستاره ی غم هاست
«کربلا زاده ی» محرّم هاست
هم نژاد امام بی کفنان
دومین مرد کاروان زنان
راه طی کرده ی بیابان ها
قدم زخمی مغیلان ها
یاد خون طپنده ی گودال
خنده های زننده ی گودال
***
زخم بال و پر کبوترها
پا به پای اسارت سرها
بغض غمگین عصر عاشورا
گریه پشت پای معجرها
غیرت دست بسته محمل
شاهد التماس دخترها
کوچه کوچه؛ گذر گذر، همه جا
هم رکاب صدای حنجرها
***
برگ سبزی ست با نشانه ی سرخ
کودک زیر تازیانه ی سرخ

طفل رفته، خمیده برگشته
باغ گل رفته، چیده برگشته
آفتا

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر چه از اثر زهر جسم و جانم سوخت
دلم ز سوز غم و غصه نهانم سوخت
چگونه با که بگویم که من چه ها دیدم؟
چقدر رنج و مصیبت چقدر بلا دیدم
به سن کودکی ام داغ کربلا دیدم
تن بدون سر و سر به نیزه ها دیدم
اگر چه سوخت ز زهر جفا تمام تنم
به یاد آن تن غرق به خون و بی کفنم
عدو نشاند مرا روی زین زهر آلود
که تار و پود تنم را ز یکدگر بکشود
ز سوز زهر چو لرزه فتاد بر جانم
به دور مرکب من آمدند یارانم
مباد آنکه تن من ز صدر زین افتد
"بلند مرتبه شاهی" بر زمین افتد
ولیک جد غریبم به دشت کرب و بلا
نداشت یاور و یاری میان دشمنها
غریبی حسین را به کربلا دیدم
میان خیمه ولی قتلگاه را دیدم
"نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
نه س

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

دشت بلا بود و دلم تنگ خدا بود
غرق نوا بود لبم محو دعا بود
سجده ی خوفی به در درگه جانان
سجده ی خوفم به روی خاک بلا بود
هر نفسم بی نفس تر از نفس قبل
ناجی انفاس من بوی شما بود
باقر آل نبی به شهر شررها
گاه نگاهش به زمین ، گاه هوا بود
وای سری روی نی غرق خروش است
زینب غمدیده غرق بغض ، خموش است
نیزه به دستی که نیزه بر سر ما زد
سنگ به اجسام ما ، بر پر ما زد
آمد و یک تکه سنگ پرت نمود و
سنگ به پیشانی سرور ما زد
با زدن سنگ به پیشانی ارباب
سنگ به پیشانی مادر ما زد
هیچ غذایی نخورده ایم پس از تو
طعنه به این پیکر لاغر ما زد
پیرزنی بت پرست در کَفَش آتش
حرف ز موی سر اکبر ما زد
وای سری روی نی غرق خروش است
زینب

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

باقر آل پیمبر می دهد جان
در عزایش فاطمه شد دیده گریان
وااماما واماما واماما
زهر کینه زد شرر بر حاصل او
زین زهر آلوده گشته مقتل او
وااماما واماما واماما
----
سوزد از زهر جفا پا تاسر من
گشته یارب لحظه های آخر من
وااماما واماما واماما
گرچه زهر کین شرر زد بر دل من
خاطرات کودکی شد قاتل من
وااماما واماما واماما
من به طفلی بار محنت را کشیدم
کس نمی داند که با دیده چه دیدم
وااماما واماما واماما
با دوچشم پر زاشک از جور اعدا
غرق خون دیدم زمین کربلا را
من خودم دیدم حسین بی یار گشته
او اسیر فرقه خونخوار گشته
من نگه کردم به حال مضطر او
کشته شد بر روی دستش اصغر او
من خودم دیدم که دشمن از قفایش
می برید راس حس

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

من پنجمین شقایق باغ ولایتم
من باقر العلوم چراغ هدایتم
چشمم به جز جفا و مصیبت ندیده است
از خلق دون وفا و محبت ندیده است
بر روی دست من اثر بند مانده است
بر لب همیشه حسرت لبخند مانده است
در دل همیشه داغ گل یاس تازه است
داغ سر شکسته ی عباس تازه است
بر پای من ز شدت تاول نشانه هاست
بر پشت من اثر ز رد تازیانه هاست
دست من و رقیه به هم خصم بسته بود
من شاهدم که پهلوی آن گل شکسته بود...

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

از آن جفا که به من داشت خصم کین پرور
ببین که با من دلخون چه کرده ای مادر
گلی زگلشن آل رسول بودم من
که کرد دست خزان از جفا مرا پرپر
مرا عدو به چه جرم این همه نمود آزار
مگر نه اینکه منم نور چشم پیغمبر
مرا نشانده روی زین زهر آلودی
که زد شراره زهرش به پیکرم آذر
اگرچه زهر زده شعله بر دلم اما
بسوزد این جگر خسته ام زجای دگر
به کودکی جگرم سوخت چونکه من دیدم
به روی نیزه سر کوچک علی اصغر
نبود باورم این رأس طفل شش ماهه است
چه کرده بود که رأسش جدا شد از پیکر
گذشت عمری و اما هنوز می گریم
چوخاطرات قدیم آیدم به پیش نظر

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

منم باقر امام پنجمینم
شکافنده علوم این زمینم
به خردی شاهد کرببلایم
بسی گریان بر آن رنج وبلایم
خودم دیدم گلان را سر بریدند
تن آنها به خاک وخون کشیدمد
خودم دیدم که عمه داد میزد
به صحبت با سری فریاد میزد
خودم دیدم شرر بر خیمه ها را
جنایتهای خلق پر جفا را
شنیدم نغمه هل من معین را
بدیدم اشک بیمار غمین را
خودم دیدم فرار کودکان را
فغان وشیون کل زنان را
بدیدم لطمه ها در شام ویران
رقیه در خرابه چشم گریان
منم باقر امام پنجمینم
شهید راه حق با زهر کینم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 9
• مهر
• 1393
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امام پنجم شیعه فدا شد مدینه کربلا شد
فدایی ره دین خدا شد مدینه کربلا شد
******
سینه زنم به شور نینوایی شد یادگار کربلا فدایی
******
ای به دو عالم ولی محمد بن علی
******
علم تو علم خدا شاهد کرببلا

شاعر : حاج امیر عباسی

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

ای عزیز مصطفی امام ِ باقر مسموم زهر جفا امام ِ باقر
جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد
مادرت فاطمه صاحب عزا شد
واویلا واویلا آه و واویلا
******
ای که شکافنده ی علم خدایی تو شاهد روضه های کربلایی
ای احادیث تو فروغ مکتب
سلام ای یادگار داغ زینب
واویلا واویلا آه و واویلا
******
مزار خاکی تو قبله ی دلها نگاه لطف تو حلال مشکلها
مشکلم دوری از حرم شماست
حاجتم زیارت کرببلاست
واویلا واویلا آه و واویلا
******
ما از شما توشه ی غم را میخواهیم رزق گریه ی محرم را میخواهیم
گریه بر مصیبت سخت گودال
آن حرامی که شد بر کوفی حلال
واویلا واویلا آه و واویلا
******
یادگار لاله های شده پرپر ای شاهد غربت آن تن ِ بی سر
دیده ای

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

ای مسموم کینه امام ِ باقر غریب مدینه امام ِ باقر
گریم برایت ، جانم فدایت ، شهر مدینه شد کرببلایت
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا
******
نگاه رحمتت حلّ مشکلها مزار خاکی ات بهشت دلها
رافع همه ، حاجات مایی ، مجاور قبر پاک زهرایی
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا
******
ای بر خیرالبشر نور دو دیده هستی روضه خوان سر ِ بریده
بودی یا مولا ، یوم ُ العاشورا ، شاهد گودال و هجوم ِ اعدا
اویلا واویلا واویلا آه و واویلا

دانلود سبک

شاعر : حاج امیر عباسی

• چهارشنبه
• 25
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:36
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

باقر به علم شهره هرخاص وعام شد
مسموم زهر کینه ی کور هشام شد

هر چند زهر کین بشد اسباب مرگ او
مرگش زکربلا ز برایش پیام شد

آنگه که بین بستر بیماریش فتاد
با یاد کربلا وپدر تشنه کام شد

یادش بیامد آن دم آخر که جد او
هل من معین بگفت وپدر اشک تام شد

او پنج ساله بود به صحرای کربلا
دیدش که بهر قتل حسین ازدحام شد

آن دم که دید نعش شهیدان به قتلگاه
با عمه زبنبش به فغان هم کلام شد

کردی مواظبت زپدر عصر روز خون
آنگه که غرق آتش وغارت خیام شد

یاد آمدش اسارت وکوفی وشامیان
خونین جگر پدر زسوی اهل شام شد

بایاد کربلا جگر از زهر پاره شد
یا فاطمه به لب دگر عمرش تمام شد

شاعر : اسماعیل تقوایی

• جمعه
• 27
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 18:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باقرم من که بدیدم غم دوران همه دم
دیدم آن آتش سوزان که روان شد به حرم

دیدم ان جا سر انگشتر جدم دعواست
دیدم آنجا چه کشید عمه ی خونین جگرم

یک طرف رأس برادر طرفی دست عمو
یک طرف تب کند از داغ برادر پدرم

یک طرف قاتل و یک جسم ز هم پاشیده
یک طرف نیزه و خونین ز عدو بال وپرم

یک طرف غارت و سیلی طرفی هلهله ها
یک طرف مادر شش ماهه که گفتا پسرم

یک طرف دختر ارباب و سری پر ز غبار
یک طرف ناله و شیون که امان از کمرم

باقرم من که مرا کرب و بلا پیر نمود
همه را دیده و گریان شده چشمان ترم

شاعر : سیروس بداغی

• سه شنبه
• 6
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

منم که عالم هستی گدای کوی من است

منم که کعبه دمادم به طوف روی من است

منم که کوثر و زمزم نمی ز جوی من است

منم که باغ جنان مست عطر و بوی من است

منم که زاده ی پورِ حسینِ زهرایم

منم که بر همه ی عالمین مولایم

منی که کل وجودم پر از خدا شده است

به کودکی دل من با غم آشنا شده است

دلم پر از غم جانسوز کربلا شده است

به پیش دیده من سر به نیزه ها شده است

چگونه شرح دهم من غمی که بر ما رفت

فقط همین ، سر اصغر میان سرها رفت

چگونه شرح دهم حال زار قافله را

چگونه شرح دهم های و هوی و هلهله را

چگونه شرح دهم خنده های حرمله را

چگونه شرح دهم رد پای سلسله را

چگونه شرح دهم روی نیزه قرآن را

چگونه شرح دهم

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

نینوا را سوزاند

ناله ام عاقبت این بیتِ عزا را سوزاند

به عبا پیچیدم

می کشم آه، همین آه عبا را سوزاند

باز هم سوخت لبم

کفِ آبی، عطشم کرببلا را سوزاند

کربلا گفتم باز

جگرم را نفسم را، سر و پا را سوزاند

شد غروب و گودال

دیدم آتش همه جا را، همه جا را سوزاند

خیمه ای اُفتاد و

بدنِ غرقِ به خونِ شهدا را سوزاند

مشعلی روشن شد

دامنِ دخترکی غرقِ دعا را سوزاند

شعله تا بالا رفت

گیسوانِ زِ سرِ نیزه رها را سوزاند

وای از نامحرم

حرمله باز دلِ عمه ی ما را سوزاند.

شاعر : حسن لطفی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در دو روز زندگی غربت فراوان دیده ام

بارها از پیکر خود، رفتن جان دیده ام

از غروب روز عاشورای سال شصت و یک

بر دل زهرایی ام زخمی نمایان دیده ام

حج نیمه کاره ام کامل شد و در کربلا

عصر عاشورا به جای عید قربان دیده ام

در منا آب گوارا دست زائر ها دهید

حاجی ام را در ته گودال عطشان دیده ام

زین اسبم را چرا آلوده بر سم می کنند؟!

من که مرگم را همان شام غریبان دیده ام

شرمساری غیور خیمه را حس کرده ام

بر روی مشک عمویم جای دندان دیده ام

خنده های حرمله خیلی غرورم را شکست

مادر شش ماهه را با چشم گریان دیده ام

کعب نی از شمر و ابن سعد ملعون خورده ام

یک حرم را بین آتش مات و حیران دیده ام

آن قدر در ب

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

پا به پای پدر سفر کردم

در میان خرابه سر کردم

پدرم بینِ ریسمان بود و

با رقیه پدر پدر کردم

عمه ام تا به رویِ خاک افتاد

دیده ام را ز اشک، تر کردم

از همان روزِ تلخ، تا امروز

گریه هر روز تا سحر کردم

دست در دست عمه ام آن روز

از دلِ نیزه ها گذر کردم

سُمِ مرکب بوی گلاب گرفت

از تنی که به آن نظر کردم

تا سه ساله میان راه افتاد

پدرم را خودم خبر کردم

آنقدَر داغ دارم از آن دم

که از این زهر، خون، جگر کردم

شاعر : رضا باقریان

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

هر جا کلاس درس شما برگزار شد

با شور و شوق روح الامین رهسپار شد

هر حرف غیر حرف شما فانی است، شکر

حرف شماست بین کتب ماندگار شد

یا باقرالعلوم، فقط با کلام توست

افکار پوچ مرجئه* بی اعتبار شد

ای قیمتی ترین گهر دین بگو چرا

سهمت مزار خاکی از این روزگار شد؟

آن زین زهر خورده چه ها کرده با شما

آثار مرگ در بدنت آشکار شد

آقا شنیده ایم که ازدست زهر زود

جسمت ورم کرده دلت داغدار شد

جسمت ورم که کرد دلت رفت کربلا

آن خاطرات له شده رویت هوار شد

بر تن سری نبود ولی جدتان حسین

ده اسب تازه نعل به سمتش قطار شد

از دستباف فاطمه بر پیکر حسین

پودی نماند و پیرهنش تار تار شد

تقصیر شمر بود که سر روی نیزه ر

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

از شام تا هشام فقط ناامید شد

پیش رقیه آخر سر روسپید شد

از سَم گذشته بود، دلیل شهادتش

این بود که مصائب زینب شدید شد

جا داشت بود عمهْ رقیه کنار او

این درد هم به علت زهرش مزید شد

روضه شنیدنی ست ولی پشت خیمه او

دیده که گوشواره کجا ناپدید شد

پا می کشید و حجره چو گودال سرخ گشت

ازبسکه محو روضه ی «او می کشید» شد

پس می بُرید از بدنش درخیال خود

تا اینکه ظهر نوبت«او می بُرید» شد

او می بُرید و»قصه به جایی رسید که

سوم امام کرب وبلا هم شهید شد

شاعر : مهدی رحیمی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

شیعه كند مرا صدا كه حجت خدا منم

آنكه شده به كودكى شاهد كربلا منم

ز بعد مرتضى على پس از حسین و مجتبى

از پس زین العابدین ولىّ كربلا منم

وارث علم و دین همه كنز خفىّ فاطمه

شاهد كوى علقمه وصىّ مصطفى منم

آنكه ز بین خاك و خون با غم و غربتى فزون

سر بریده دیده است به روى نیزه‏ها منم

همدم شیر خواره‏ام محرم گاهواره‏ام

همسفر رقیه‏ام محرم بچه‏ها منم

همره كاروانیان اسیر دست دشمنان

به زیر تازیانه‏ها به شام و نینوا منم

آنكه به روضه بانى است عاشق روضه خوانى است

چه در بقیع چه كربلا چه بین خانه‏ها منم

قسم به این حقیقتم بخاطر مصیبتم

آنكه بود به دست او برات كربلا منم

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

آمدم در پناه چشمانت

زائر هفت آسمان باشم

باقر علمِ آل پیغمبر

آمدم در کلاستان باشم

تو الفبای شیعه بودن را

صرف کردی و یادمان دادی

و به دنیای تیره از تردید

یک بغل عشق ارمغان دادی

با کلامی صمیمی و محکم

فقه تاریخ را بنا کردی

با زلال حدیث و تفسیرت

باورم را پر از خدا کردی

ای که در شهر مادری،عمری

غربت از حرفهات پیدا بود

وقت دلواپسی توسل تو

یا الهی...به حق زهرا بود

دیده ای با نگاه خون آلود

که غریبی ز صدر زین افتاد

و در آغوش خاکی گودال

ناگهان عرش بر زمین افتاد

گر چه از زهر خون جگر گشتی

تا سه روزی که ناله میکردی

بی گمان لحظه های آخر را

یاد طفل سه ساله میکردی

شاعر : حسن کردی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

اي خيمۀ عشق از تو بر پا مانده
اي از تو دهان علم هم وا مانده

از آتش اشكهايتان معلوم است
در كرب و بلا كودكي ات جا مانده

شاعر : عباس احمدی

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چهار ساله است و مثل کاروانیان مسافر است
چهارساله است و شاهد غمین ترین مناظر است

بنا به کربلا رسیدن است، کربلا رسیدنی است
بنا به داغ دیدن است ، دیده و شکسته خاطر است

امام زاده است و خود امام ، از نبی بر او سلام
مخاطب سلام ، او ، مبلّغ سلام ، جابر است

بناست وارث گدازه های منبر پدر شود
کنون که نسل عنترِ* بنی امیّه بر منابر است

لهوفها رساله می شوند و تیغها قلم از او
آهای وارثان جهل و ظلم ، این امام باقر است

نمیشود همیشه گریه را سرود و اشک را نوشت
اگرچه روضه خوان دردهای او همیشه شاعر است

چقدر نیزه دید و دشنه دید ، اتّفاق تشنه دید
چقدر کربلا که در مقابلش هنوز حاضر است

*نام دسته‌ای از میمون‌ها

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کودکی باغی از ریاحین است
آسمانش ستاره آذین است

کودکی فصل خوب خاطره هاست
و پر از روزهای شیرین است

روزهایی شبیه یک رویا
مملو از خوابهای رنگین است

ولی انگار خاطرات شما
راوی زخم‌های دیرین است

توی تصویر چار سالگی ات
کودکی بغض کرده غمگین است

با سوالی که ذبح شش ماهه
راه و رسم کدام آیین است؟

یا سوالی شبیه اینکه چرا
عمه پیشانی‌اش پر از چین است

چه بگویم خودت که می‌دانی
روضه‌ی قتلگاه سنگین است

دستهایی که می‌رود بالا
دستهایی که رو به پایین است

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نقل چهار سالگی ات نقلِ کربلاست
این جمله خود به خود به خدا ختمِ روضه هاست

ای که امامِ پنجمِ مظلومِ شیعه ای
ذکر توسلِ به تو مشکل گشای ماست

باید که طولِ عمر تورا غرق غم نوشت
بس که به قابِ چشمِ تو تصویر نیزه هاست

تو کشتۀ مصائب کرببلا شدی
گر که شهیدِ زهر بخوانم تو را خطاست

ده سال در منا به عزایت گریستند
تا صبحِ روز حشر ، عزادار تو مناست

محنت کشیدهء دلِ ویرانه های شام
بخشی زِ خاطراتِ تو بین خرابه هاست

قدری زِ خاطرات تو هم در میان راه
دنبالِ نیزهء سرِ سلطان اولیاست

داغی که چند سال ، زِ عمر تو کاسته
بزم شراب و طعنه به ناموس مرتضاست

ای با کفن چه سخت شده شعرِ روضه ات
وقتی که سهمِ بی کفنی ، قطعه

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای آنکه قبرت بی چراغ و سایبان است !!!
روضه نمی خواهی !! مزارت روضه خوان است

گلدسته ات سنگی ست ، روی تربت تو
گنبد نداری ... گنبد تو آسمان است

اصلا نیازی به بیانش نیست دیگر
اوج غریبی تو از قبرت عیان است

تو یادگار داغ های کربلایی
از هرم ماتم در دلت آتشفشان است

هر روضه ات کرب و بلایی می شود ... چون
دور مزار تو پر از نامه رسان است

تو شاهد باران سیل آسای خونی
تو کعبه ای ... چشمت شبیه ناودان است

تو یادگار باغ های لاله هستی
اما به ذهنت خاطرات صد خزان است

جسم تو در خاک بقیع و روحت اما ...
در قلب یک گودال ، هر شب میهمان است

دیدی که در گودال ، جدت را چه کردند
دیدی که عمه روی تَل بر سرزنان است

تو

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هجوم موجِ بلا را به چشم خود دیدم
غروبِ کرببلا را به چشم خود دیدم

به سر زنان پیِ عمه به روی تل رفتم
ذبیحِ دشتِ منا را به چشم خود دیدم

میانِ آن همه نیزه به دست در گودال
سنانِ بی سر و پا را به چشم خود دیدم

به زورِ نیزه زِرِه را ز تن در آوردند
مُرَملٌ بدماء را به چشم خود دیدم

زقتلگاه همه دستِ پُر که می رفتند
به دوشِ خولی عبا را به چشم خود دیدم

زمان حملۀ آن ده سوارِ تازه نفس
غبارِ رویِ هوا را به چشم خود دیدم

میانِ پنجۀ هر نعل تازه و میخش
لباسِ خون خدا را به چشم خود دیدم

سلام بر بدنِ بی سری که عریان شد
تنِ به خاک ،رها را به چشم خود دیدم

میانِ طایفه ها رأسها که قسمت شد
سرِ همه شهدا را به چشم

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا باقر آل مصطفی (ص)

رباعی اول:

در خاطر او غم است از کرب و بلا

در سینه ی او ملال از تیغ جفا

گویی که هنوز خیمه ها شعله ورند

در باقر آل مصطفی (ص) عین صباء

رباعی دوم:

از روضه ی قتلگاه پر است سینه ی او

غم دور نمی شود ز رخساره ی او

هر چند چهارساله در کرب و بلا

در سوگ بُوَد مدینه با نوحه ی او

پ.ن:

وزن: مستفعل فاعلات مستفعل فع­

صباء: (اِمص .) کودکی

شاعر : مریم موسوی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار