شهادت امام محمد باقر (ع)

به سوی خاک بقیع دلم مسافر گشته
در عزایش بنگر شاعر و ذاکر گشته
پنجمین نور خدا گشته فدا واویلا
تسلیت، کشتۂ حق امام باقر گشته

شهر مدینه امشب غرق عزای باقر
صادق بغل گرفته حزن و نوای باقر
گرد یتیمی امشب بر دیدگان صادق
صد حیف نیست زائر اندر سرای باقر

باقر علم رسول ای مه لقا
از پدر داری نشان در کربلا
روی نی راس حسین را دیده ای
یا ابا اباجعفر امام ره گشا

ای امامی که شکافنده علمی باقر
به همه خلق شما صاحب حلمی باقر
یادگار سفر کرب و بلا عالم دین
از تبار علی و واژه ی سلمی باقر

تسلیت صاحب زمان امشب عزای باقر است
صادق از داغ پدر نوحه خوان و ذاکر است
باز شد کانون غم ها در مدینه وای وای
حضرت زهرا عزادار و علی مسافر است

ناقوس ماتم اندر شهر مدینه در زد
دنیا ز داغت آقا بر سینه و به سر زد
زهر جفا اثر کرد بر جان پاک باقر
نور امام باقر از ارض بال و پر زد

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

امشب مدینه غرق ماتم در عزا شد
امام باقر از جفا جانش فدا شد
مسموم شد از کینه ی قوم ستمگر
در راه دین حق فدا شد گشته پرپر
او یادگار دشت پر خون بلا بود
او ناظر روز عظیم کربلا بود
همراه بابا رفته از کوفه سوی شام
اندر خرابه دیده عمه گشته نا کام
راس به نی دیده دمادم در اسارت
سیلی به صورت، از دشمن جسارت
بازار شام و شهر آشوب و حرامی
پیشانی بشکسته دیده چشم چرانی
امشب درون خانه دیگر پر کشیده
لبیک حق را او به زهری سر کشیده
بالین او باشد پسر با چشم خونبار
گرید به سوگ باقر آقایم چه غم بار
صادق غمین بر پیکر بابا نشسته
شال عزایی بر کمر از غم ببسته
امشب بقیع بهر عزا زائر ندارد
جز مهدی آل عبا ذاکر ندارد
امشب علی و فاطمه حیران و نالان
مهدی رود سینه زنان با دیده گریان
کو گنبد و صحن و سرای حضرت حلم
خاکی بود قبرت چرا ای کاشف علم
مهدی بیاید شیعه می سازد حرم را
آن قبر مخفی رو شود ام الکرم را
امشب به جنت روضه خوان زهرای اطهر
گریه کنان اهل کساۓ،با حال مضطر
امشب دل مهدی بود خون از دم تو
او زائر است بر قبر خاکی و غم تو
ساقی خموش امشب دل عالم غمین است
گویا خدا هم در غمش زار و حزین است

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

تاریک و خموش است چرا قبر شریفت
در شهر پیمبر ز چه خاموش حریمت
فرزند علی و گل خوش بوی پیمبر
خاکیست چرا مرقد پر نور و عزیزت

شب جمعه دل من زائر شش گوشه ی توست
شب جمعه نفسم ذاکر هر روضه ی توست
شب جمعه بدنم گرم طواف غم توست
هر کجا ذکر لبم نوحه گر ماتم توست

کاش آدینه ای آید که کنارت باشم
مست دیدار رخ و رنگ نگارت باشم
یوسف فاطمه ای مضطر احوال همه
کاش آن جمعه بیاید که یارت باشم

شهر مدینه امشب غرق عزای باقر
صادق بغل گرفته حزن و نوای باقر
گرد یتیمی امشب بر دیدگان صادق
صد حیف نیست زائر اندر سرای باقر

مهدی عزا گرفته اندر عزای باقر
امشب شده مولا بر قبر او زائر
سینه زن غم اوست تنهادر مدینه
بانگ عزا میاید از نای مردی طاهر

کاش می شد که شوم زائر صحن خاکی
کاش می شود بزنم بوسه به خاک پاکی
کاش در موسم حج قبل منا و عرفات
می شدم حریف این عقده ز قلب شاکی

یا باقر العلوم فدای غریبی ات
آن لحظۂ بردن سوی اسیری ات
همراه کاروان از کوفه تا به شام
جانها فدای روضه شیب الخضیبی ات

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

سبک:من که مانند نی در نوایم
......................................................
یابن الزهرا،یابن الزهرا،وامصیبت(2
...............................................
ذاکر روضه های حسینم،بوده در کربلا ی حسینم
با پدر بوده ام کوفه و شام،رنج و سختی کشیدم و دشنام
دشمن ما،برده ما را،در اسارت
در خرابه،داده اسکان،بهر خجلت
...................................................
باقر علم احمد منم من،کاشف دین سرمد منم من
در علوم و فنون موشکافم،نسل حیدر گل مصطفایم
دشمن دین،کینه دارد،بر من و ما
می کشد او،راه و رسم ،عزت ما
............................ .......................
سوزد از زهر کین جگر من،ناله آید به لب در غم من
مهدی فاطمه در عزا شد،حضرت مرتضا در نوا شد
کشته گشته ،باقر ما،معدن علم
در عزایش،سوگواریم،وای از این غم
............................................... .. .
صاحب این عزا گشته صادق
در غم جانفزایش کند دق
حضرت ساجدین غرق ماتم
فاطمه روضه خوان گشته از غم
می سرآیم،ناله های ،ماتم او
اشگ و ناله،شد روانه،در غم او
...................................................
حضرت حجت اندر غم تو،بر سر قبر تو زائر تو
در بقیع روضه خوان مادر تو،سینه زن حیدر از ماتم تو
می سرآید،از زبان،کوفه و شام
از رقیه، از سکینه،مجلس شام

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

سبک:یا ابا صالح مددی مولا
....................................................
آه و واویلا،در غم باقر(2)
.....................................................
در غمت ای امام،می زنم ناله ها
داغ تو بر دلم،ای امام همام
مولا
نور چشمان،حضرت سجاد
یاوری تو بر،عمه ی سادات
...................................................
ای که در علم و دین،شهره ی عالمی
کاشف علمی و ،باقر احمدی
آقا
دشمنت بر تو،چه جسارت کرد
حین اسارت،بد نگاهت کرد
................................................
یادگارم خدا،از غم کربلا
کوفه و شام را،کرده ایم کربلا
جانا
در اسارت من،بوده ام هر دم
در خرابه هم،دیده ام من غم
.....................................................
ای مدینه به غم،در عزایش بخوان
بر سر قبر بی،زائرش روضه خوان
ای خاک
بر سر قبرش،زائری هیچ نیست
جز امام عصر،روضه خوانی نیست
....................................................
این گل فاطمه،دیده رنج و بلا
رفته از کربلا،تا به شام از جفا
مولا
همره بابا،در اسارت بود
گوئیا عاشق،بر شهادت بود
..................................................
صاحب این عزا،مهدی فاطمه
می سرآید کنون،ناله بی واهمه
آقا
در غم و اندوه،عالم شیعه
نوحه خوان حیدر،روضه فاطمه
..................................................
همره فاطمه،در عزایم خدا
روضه خواندم همی،بر غم کربلا
مولا
ساقی نالان،ناله ای سر کن
در غم باقر،آه و ماتم کن

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

اِی نامِ تو قرارِ دلِ بیقرارها
حرفِ تو ماندگارتَرین یادگارها

دَرکِ بَشر به فَهمِ مَسائل نمی رسید
از علمِ تو شِکستَه تَمامِ حِصارها

تَعبیرهای نابِ تو راهِ عُبورِ ماست
اِی مُعتبرتَر از همهء اِعتبارها

سِیلِ فِرشتِگانِ خدا پای دَرسِ تو
شاگردی اَت بُزرگتَرین اِفتخارها

از هر طَرف به مادرِ سادات میرَسی
مَحوِ سُلالهء تو تَمامِ تَبارها

ای سِوّمین اِمامِ سِتم دیدهء بَقیع
قُربانِ خاکِ قبرِ تو سَنگِ مَزارها

از کوچه های شام تو هم شکوه اِی بِکُن
اِی بازماندهء سَفرِ نِی سَوارها

اَصلاً خودَت بِگُو چقدَر بینِ ازدِحام
خوردِه ست بر سَرت لَگدِ نِیزه دارها

بی شَک تو هم میانِ بیابان دُویده اَی
مثلِ رقیه رَفته به پای تو خارها

با آنکه تو مُراقبِ او بوده اِی، وَلی
از دَستهای زَجر، کُتک خورده بارها

اِی وای از آن دَمی که به دستِ حَرامیان
از گُوشها کشیده شَوَد گُوشوارها

التماس دعای فرج

• یکشنبه
• 15
• مرداد
• 1402
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

باقرِ آلِ عَبايم من مُحرّم ديده ام
روزِ عاشورا و جَنگ و خون و ماتَم ديده اَم

بَعدِ چَندین سال از آن اَیُام سالِ شَصت و یک
یاد دارَم آنچه از خوبانِ عالَم دیده اَم

کُودَکی بُودَم که در بازارِ داغِ کَربَلا
عاشقان را نَقدِ جان بَر کَف مُصَمّم دیده اَم

كُودَكی لَب تَشنه بُودَم در کنارِ عَلقَمَه
مَشک های خالی و چشمانِ پُر نَم دیده اَم

یاد دارم شُور و شُوقِ هُمّتِ عُشاق را
جِلوهء اِیثار و اِیمان را دَمادَم دیده اَم

در تَقابُل با سپاهِ کُفر در میدانِ رَزم
عاشقان را در صُفوفِ حَق مُنظم دیده اَم

ظُهرِ عاشُورا نَمازِ عشق در میدانِ جَنگ
چون بپا می شد هِزاران اِبنِ مُلجَم دیده اَم

یاد دارم از وداعِ آخرِ جَدّم حسین
شَمه ای از حال و روزِ حَشرِ اَعظم دیده اَم

گر چه از ظُلمِ عَدو هر لَحظه دِلها خون شدَند
زَخمِ هِجران را زِ هر مُحنَت مُقدَم دیده اَم

آتَشِ ظُلم و سِتم چون خيمه را در بَر گِرفت
عَمّه اَم را در مَقامِ صَبر مُحكم ديده اَم

قَتلگاهی با صَفا اَجسادِ خونين بی كفَن
روی خاکِ کَربَلا اُوراقِ مُبهَم دیده اَم

کُودَکی بُودَم میانِ کاروانِ نیزه ها
روز و شَب چون اَبر می بارید نَم نَم دیده اَم

بر سَر آمد عُمرِ من امّا نمی آید به سَر
آنچه را در قَتلگاه و نَهرِ عَلقم دیده اَم

• یکشنبه
• 15
• مرداد
• 1402
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند ۱

خیلی پریشونه دلم
انگاری این درد و بلا تموم نمیشه
این غم که توسینه ماست
پا بند روضت میکنه واسه همیشه

میسوزه جگر تو از دنیا دلت سیره
انقدری بده حالت که چشمات داره میره

بارون غم و غصه میباره ازاین چشمام
دلگیره همه دنیا واسه این غم آقام

آقاجون دلم خونه
___________________________
بند ۲

الهی واست بمیرم
تورو زمینگیر میکنه این زهر کینه
دنیا پر از نامردیه
حرف دل تو هم آقا جون همینه

تورفتی ولی کسی سراز توجدا نکرد
پیکر تورو آقا رو خاکا رها نکرد

دلخونم ازاینکه تو تنها و غریب بودی
درگیر آدمای پست و نانجیب بودی

آقاجون دلم خونه

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 21:23
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

نه ایوون و نه گنبد و نه صحنی داره حرمت
یه روضه ی مجسمه گرد و غباره حرمت
پر زده باز مرغ دلم شد بیقرار حرمت
کاش بشینه روی پرم گرد و غبار حرمت

السلام علیک امام باقر امام باقر
امشب آقای من نداری زائر نداری زائر

خاکیه تربتت بمیرم آقا بمیرم آقا
واسه ی غربتت بمیرم آقا بمیرم آقا

ای امان ایدل ای وای...

تو یادگار کربلا ، شاهد رنج حرمی
تو روای مصیبت و درد و غم محرمی
تو دیدی دست و پا میزد تو قتلگاه شاه غریب
والشمر جالس علی ... شاهد ذبح اعظمی

غارت خیمه و حرم رو دیدی حرم رو دیدی
علقمه دستای قلم رو دیدی قلم رو دیدی

غارت معجر و جسارت دیدی جسارت دیدی
با همون کم اسارت دیدی اسارت دیدی

ای امان ایدل ای وای

پاره جگر شدی اگر از اثر زهر جفا
خونه دل تو واسه ی مصیبت شام بلا
یادت نمیره اون روزا به گردنت سلسله بود
جواب گریه ی شما رقص و کف و هلهله بود

خاطره داری از ، خرابه آقا ، خرابه آقا
داغ تو مجلسه شرابه آقا ، عذابه آقا

یادته خیزرون ، جسارت میکرد ، جسارت میکرد
یادته عمه جان ، به سینه میزد ، به سینه میزد

ای امان ایدل ای وای...

• سه شنبه
• 18
• مهر
• 1402
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

دست بر سینه رو به این خانه..
ایستاده گدای پرچانه

السلام علیک حضرت شمع
و علیک السلام پروانه

عاقلان فیض گریه میگیرند
از نمِ گریه های دیوانه

جان من پیشکش برای شما
پس دلم را بگیر بیعانه

حکمتش چیست قوم اربابان..
با گدا میشوند هم شانه

صاحب روزه دار ما انداخت
بهر ما سفره های شاهانه

ای بزرگ بدون صحن و حرم
که مزارت شده ست ویرانه

دل خود را مدینه ات کردیم
حرمی ساختیم جانانه

کاش میشد حیاط صحن تو را..
آب و جارو کنیم روزانه

ایمن از حادثات شوم شدم..
خادم باقرالعلوم شدم..

ناله را از جگر رها می‌کرد
آسمان هم عزا عزا می‌کرد

چشمهایش که تارشد از درد
مادرش را فقط صدا می‌کرد

با همان صورت ورم کرده..
سجده بر درگه خدا می‌کرد

تشنه بود و به آب کار نداشت
زخم را با نمک دوا می‌کرد

یادگار غروب عاشورا
یاد روز دهم چه ها می‌کرد

داد میزد حسین وای حسین
حجره را داشت کربلا می‌کرد

جد من زیر زخم های عمیق..
خویش را سخت جابه‌جا می‌کرد

جامه اش را کسی به تن می‌کرد
چکمه اش را کسی به پا می‌کرد

کاش یک مرد بود قاتل را..
از روی سینه اش جدا می‌کرد

ناله فاطمه به گوش رسید
شمر اما مگر اِبا میکرد؟!

نه کسی بیخیال خیمه شد و..
نه کسی از زنان حیا میکرد

پای این روضه آه باید مرد..
دختر بوتراب سیلی خورد

• پنج شنبه
• 19
• مهر
• 1403
• ساعت
• 20:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بیدار بود و مضطرب در تب دلش خون شد
از خاطراتِ کودکی هر شب دلش خون شد

با یادِ بابایِ مریض احوالِ در خیمه
در گریه هایِ بیهوا اغلب دلش خون شد

آهی کشید و هر چه ذهنش رفت در گودال
از قاتلانِ پست بد مَشرَب دلش خون شد

از خنده هایِ حرمله(لع) از فحش هایِ شمر(لع)
از نیزه های نحس لامذهب دلش خون شد

با جملهٔ "ألشمرُ جالِس" جان به لب میشد
یک عمر از عنوانِ این مطلب دلش خون شد

از داغِ جدّ تشنه لب گریان شد و هر بار-
حس کرد ظرف آب را بر لب؛ دلش خون شد

از فکرِ بر انگشت و انگشتر به هم می ریخت
از نعل هایِ تازه بر مرکب دلش خون شد

در روضهٔ دروازهٔ ساعات جان میداد
میگفت،آنجاعمه-جان زینب(س) دلش خون شد...
*
آورد یک نامرد تشتِ حاویِ "سر" را
افتاد بر جانِ رقیه(س) تب...دلش خون شد!

• سه شنبه
• 8
• آبان
• 1403
• ساعت
• 18:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور