شهادت امام جعفر صادق

مریدِ حضرت عشقن دلایِ مومنِ عاشق
سوا شدن همه خوبا برایِ مکتبِ صادق

دلِ ابرا براش گریونه
حرمش تویِ قلبامونِ
گریه هایِ ملائک امشب
تو سکوت بقیع پنهونه

عرشِ خدا عزادار به احترامِ صادق
دستم به دامنت یا آقا امام صادق ..

با پایِ خسته که میرفت تو کوچه ها پِیِ مرکب
دوباره باز مجسّم شد، تموم روضۀ زینب

تا رو خاکِ زمین جا می موند
دلِ آسمونُ می سوزوند
تازیونه که بالا می رفت
روضه ها دلشُ می لرزوند

بین مدینه شامُ، شیخ الائمه دیده
روضه ش پر از نشونه، از عشقِ سر بریده

عرشِ خدا عزادار، به احترامِ صادق
دستم به دامنت یا، آقا امام صادق ..

محاسن سفید عشق، چراغِ این شبِ تارِ
گریزِ روضۀ صادق ، با روضۀ علمدارِ

تا که نام خدا تو دنیاست، غم کرببلا پا بر جاست
با نشونیِ قالَ الصادق، می خونیم مددی یا عباس

ای جان روضه هایِ کربُ و بَلا اباالفضل
صلِّ علی حسینُ و صلِّ عَلی اباالفضل

صَلِّ عَلی اباالفضل ....

• دوشنبه
• 10
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

برا نوکریت شدم لایق
با نگاه تو شدم عاشق
بیخیال مردم دُنیا
هستم عَبد حضرت صادق

تو تب و تابمي ، تو مي نابمي
همه هستیم تویي بَه که اربابمي

نمک زندگیم ، سند بندگیم
با تو آشنا شدم از همون بچگیم

میشه آباد یه روزي خاک بقیعت
روضه خونيمون میشه همونجا برپا
میاد اون روز که با این همه عاشق
سینه زن میشیم برا حضرت زهرا

سیدي یا حضرت صادق

میزنم سنگ تو برسینه
که بشم غلام دَربارت
خیلي شرمندتم اي آقا
که منم همیشه سربارت

از دعاته که الان ، شدم آقا نوکرت
میخام آقا بشم فدایي مادرت

سایته رو سرم ، ارباب بي حرم
بیا رحمي بُکن تا که از دست نَرم

میسازیم به زودیاي زود ضریحت
میخونیم اِذن ورديه حریمت
پائین پاي حسن ایشاالله آقا
میگیریم روزي ز دستان کریمت

سیدي یا حضرت صادق

هر چي دارم از شما دارم
آخه تو لیاقتم دادي
چقدر سفارشا کردي
باشي با حسین تو آبادي

آقا جون محشري ، دلبرو سروري
تو رئیس مذهب شیعه ي جعفري

از دعاي تو آقا ، اربعینا میرم
توي جاده پیاده نجف تا حرم

عاشقاي تو آقا خیلي زیادن
دلشون میخاد بیان پاي پیاده
اگه قسمتم بشه میگم به عالم
رزق این نوکري رو فاطمه داده

سیدي یا حضرت صادق

• دوشنبه
• 10
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 23:36
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

ای پیر ائمه
ای ناجی اسلام
تو کعبه عشقی
شیعه همه احرام

یک جرعه ز عشقت بده ای شاه بنوشیم
از عشق تو مولا همه در جوش و خروشیم

بر جان علی ای پسر فاطمه آقا
بر قاطبه شیعه نگاهی تو بفرما

ذکر همه ما یا حضرت صادق
آرامش دلها یا حضرت صادق

یا شیخ الائمه یا جعفر صادق(۴)

در ماتم و داغت
ما غرق عزائیم
از هجر مزارت
در سوز و نوائیم

قلب تو شکست از همه زخم زبان ها
از حرف بد و خنده پیدا و نهان ها

دل خون شدی از دست ربیع و همه شهر
در قلب تو آن حرف بدش ، تیغ پر از زهر

جانیم سَنَه قربان یا حضرت صادق
ای ناجی قرآن یا حضرت صادق

یا شیخ الائمه یا جعفر صادق(۴)

تا روز ابد هست
آوای تو در گوش
این ماتم جانسوز
کی شود فراموش

روزی همه در صحن شما سینه زنانیم
ای کاش که پای رهت ای شاه بمانیم

جان ها به فدای دل پر سوز آقا
تکرار به خانه تو شد روضه زهرا

ای نور هدایت یا حضرت صادق
جان ها به فدایت یا حضرت صادق

یا شیخ الائمه یا حضرت صادق(۴)

التماس دعا

• سه شنبه
• 11
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 09:46
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

دلتنگی وقتی گُر گِرفت
میدونی قدر زیارتُ
می فهمن بقیع رفته ها
معنایِ اوج غربتُ ..

زیارت قبول حاجی
بگو رفتی، کنار بقیع یا نه؟
زیارت قبول حاجی
نشسته رو غبار بقیع یا نه؟
زیارت قبول حاجی
دیدی چه دلگیره مزار بقیع یا نه؟

مشهدِ امام رضا، گریه می کنه برا بقیع
هر غروب سامرا، گریه می کنه برا بقیع
شهر قم شهر نجف، گریه میکنن برا بقیع
حتی شهر کربلا، گریه می کنه برا بقیع

زائرایِ کاظمین، گریه می کنن برا بقیع
هم نوا با عالمین، گریه می کنن برا بقیع
گریه کُن های حسن، گریه می کنن برا بقیع
سینه زنهایِ حسین ، گریه می کنن برا بقیع

وای امان از غربت، فغان از غربت ..

آتیش افتاده رو دَرُ
خاکسترش رویِ سرم
این درِ نیم سوخته منُ
میندازه یادِ مادرم ..

بازم آتیشُ و هیزم
بازم دودُ بازم روضه ی مادر
بازم دستای بسته
بازم کوچه بازم غربت حیدر
بازم هتک حرمت شد
تویِ این شهر جلو چشمایِ دختر

باچشایِ غرق خون، گریه می کنم برا علی
بایه جسمِ نیمه جون، گریه می کنم برا علی
بی امام روی خاک، گریه می کنم برا علی
یاد مادر جون ، گریه می کنم برا علی

وای امان از غربت، فغان از غربت ..

پشتِ مرکب نیمه ی شب
اُفتادم آخر از نفس
با یادِ عمه زینبم
پَر می گیرم از قفس

می گیرم دمِ روضه روی خاکا
برایِ غم زینب
بر آن لحظه ای که رفت غریبونه
رو نی همدم زینب
برا عصر عاشورا همون ساعت
که بی محرمِ زینب

هرنفس با اشکُ و آه، گریه می کنم برا حسین
یادگار خیمه گاه، گریه می کنم برا حسین
یاد مجلسِ شراب، گریه می کنم برا حسین
یاد اون بزمِ گناه، گریه می کنم برا حسین

• پنج شنبه
• 13
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 16:31
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

بردند برای همه دنیا خبرش را
غمنامه ای ازسرخی چشمان ترش را

حتی رمقی نیست به دستان ضعیفش
آتش زده زهری همه ی بال وپرش را

هم سن زیادش سبب خستگی اش شد
هم شعله زده زهر تمام جگرش را

اطفال و عیالش همگی دل نگرانند
سوزانده ز آهش همه ی دو رو برش را

آنشب که پی مرکب دشمن به زمین خورد
آن شب که شکستند گمانم کمرش را

بی حرمتی و بی ادبی شد به مقامش
بدجور شکستند دل شعله ورش را

آنقدر تنش آب شده گوشه ی بستر
دیدند همه حال بد محتضرش را

عمریست برای دل خود روضه گرفته
پر کرده غم کوچه فضای سحرش را

سخت است برایش که فراموش نماید
آن مادر و آن ناله ی درپشت درش را

• پنج شنبه
• 13
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 17:12
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

تا که از آه سخن روی لبان می آید
باز هم حرف مدینه به میان می آید
تا که حرف از گل یاسی به زبان می آید
مهربان بانوی جنت نگران می آید

اشک از چشمه ی کوثر به زمین می ریزد
خاک از حرمت دلدار ز جا بر خیزد

قرن ها هست که ما داغ شقایق داریم
این چه امری است که از جانب خالق داریم
لطف یار است اگر یک دل عاشق داریم
همه از مرحمت حضرت صادق داریم

دین ما گر چه همان هدیه ی پبغمبری است
مُهرِ بر روی جبین و دل ما جعفری است

دلبری کز سخنش قفل دل ما وا شد
صد هزاران چو مسیح از دم او احیا شد
عشق ایجاد شد و غنچه و گل زیبا شد
دل بر او دادن ما روز ازل امضا شد

شکر خالق که شدیم از قِبَلِ او لایق
بشنویم از همه سو جمله ی قال الصادق

به خدا بی رخ او چشمه ی خورشید نبود
مهر و مهتاب نه و زهره و ناهید نبود
عارفان را به وصال این همه امید نبود
دین احمد پس از او زنده و جاوید نبود

آیه های سخنش جلوه ی قرآن دارد
ز حدیث لب او دیده چو باران دارد

عاقبت بر سر قتلش به جگر خون آمد
زهرِ منصور دوانیقی ملعون آمد
تا که افتاد زمین اشک چو جیحون آمد
مادر او ز جنان با دل محزون آمد

جسم آغشته به زهرش چو به بستر افتاد
گویی از غربت او عشق مکرر افتاد

او نیاورد دمی جز به خدا روی نیاز
وقت جان دادن اگر هر دو لبانش شده باز
لحظه ی آخر خود کرد سفارش به نماز
بود از داغ حسین یکسره در سوز و گداز

روضه بر جد غریبش همه دم می خوانده
اشک خون بهر غریبی حسین افشانده

گر چه در ظاهرش از زهر جفا جان داده
می توان گفت که از عشق خدا جان داده
یا که از داغ شه کرببلا جان داده
وز غم مادر و آن کوی بلا جان داده

هر چه بود این همه اندوه شده قاتل او
شعله ای گشته و آتش زده جان و دل او

به گمانم دم آخر که در آن بستر بود
ضجه و ناله کنان در بر او مادر بود
بس که در غربت و بی همره و بی یاور بود
یاد اندوه شه بی کفن و بی سر بود

او که هر صبح و مسا ذکر حسین بر لب داشت
دم آخر به دلش داغ غم زینب داشت

• پنج شنبه
• 13
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 17:13
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

من که کبوتر دلم،همیشه در هوای توست
همچو نسیم قدسیان،عازم آن سرای توست

دو چشم جان به سوی تو،کعبه ی کعبه کوی تو
قبله ی قلب خسته ام ،تربت دلربای توست

بقیع اگر چه خلوت از ، همهمه ی آدمیان
پر از حضور عرشیان ، به قبر باصفای توست

خیل ملک صف به صف از ، بارگه ات کند عبور
که بارگاه خاکی ات ، بهشت آشنای توست

هدیه هر فرشته بر ، جمع ملائک به جنان
ذره ای از خاک بقیع ، به عطر جان فزای توست

زائر قبر اطهرت ، زیارت خدا کند
که وجه بی بدیل تو،جلوه ای از خدای توست

مرا اگر که دعوتی ، بهر زیارتت کنی
جان دهم از شوق وصال،که این هم از عطای توست

ای که رئیس مذهبی،به مکتب خدای عشق
بقای دین احمدی،به لطف گفته های توست

جلوه ی رب ازلی،وارث غربت علی
معنی دین نبوی،تلالو ولای توست

به سن پیری ز پی،مرکب دشمنت روان
به کاخ آن که به لبش،طعنه و ناسزای توست

شرح نمی توان نمود،داغ تو را که گوییا
هر چه غریبی و غم است،جمع شده برای توست

رخت سیه به تن کند،مادر قد خمیده ات
اوکه همیشه گریه کن،به مجلس عزای توست

• پنج شنبه
• 13
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 17:15
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

◾نوحه ی سینه زنی
◾شهادت امام صادق (ع)

◾بنداول
پشت در آتش گرفتم یاد مادر اوفتادم
بی ردا پای پیاده سر به زانویم نهادم
چون پرستویی پرم سوخت
ناگهان موی سرم سوخت(۲)
واغریبا واغریبا (۳)

◾بنددوم
زیر لب گفتم که مادر من فدای دردهایت
بین آتش نیمه ی شب میزنم هردم صدایت
بین کوچه میدویدم
بار غمها راکشیدم (۲)
واغریبا واغریبا (۳)

◾بندسوم
همچو جدم اطهر خود دست‌هایم را چو بستند
حرمتم را بین کوچه از جفا یارب شکستند
میکند دشمن نظاره
مزد من شد تازیانه(۲)
واغریبا واغریبا (۳)

#نوحه_امام_صادق

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 06:53
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دود بود و آتش و فرزند زهرا بین آن
بی عبا و بی عمامه، پا برهنه، ای فغان
در میان شعله ی آتش به یاد زینب است
یاد آتش در خیام و ناله های کودکان

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• عادل لاله چینی

دوباره این نوکرای عاشق
باروضه های حضرت صادق
ناله میزنن میکنن هق هق

آقارو جلو چشم زن و بچش میکشیدن
انگار که ناله های مادرش رو نشنیدن

خدایی خیلی نامردن ای وای ای وای
همش جسارت میکردن ای وای ای وای

یاجعفربن محمد آقام آقام

دوباره پریشونه مدینه
دلگیره آسمونه مدینه
نوحه ی غم میخونه مدینه

یه عالم، غم و غصه توی قلب آقامونه
غمهایی که عذابش تو دلامون باهامونه

میخونه آروم زیر لب ای وای مادر
میبرنش تو دل شب ای وای مادر
ای وای مادر ای وای مادر

دوباره شعله های آتیشه
که راویه روضه خونا میشه
کربلا میره مث همیشه

کربلا اهل خیمه غریبونه بی قراری
کربلا ناله‌های بی امون و گریه زاری

آتیش زدن به خیمه ها،ای وای
راس حسین رو نیزه ها، ای وای

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 18:45
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

د◾یک منبر روضه
◾حضرت امام صادق (ع)

میان شعله های آتش سوزان عبایم سوخت
شنیدم ناله های کودکانم تا ردایم سوخت

شبانه ریختند در خانه ام با شعله آتش
به مثل نی میان شعله های کین نوایم سوخت

چنان عمامه ام افتاد از سر پشت در گفتم
خدایا نیمه شب دربین آتش دست وپایم سوخت

به یاد درد و داغ مادرم کردم صدایش لیک
درآن آتش که گفتم مادرم راه صدایم سوخت

لوای شیعه را برپا نمودم در دل آتش
به یکدم دیدم آنجاپیش چشمانم لوایم سوخت

#روضه_امام_صادق(ع)

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 07:11
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

از غربتت، چشمان ما را اختیاری نیست
بر روی قبرِ خاکی ات، سنگ مزاری نیست

کاشانه ام آباد باشد، قبر تو خاکی؟!
جانم به قربانت مرا دیگر قراری نیست

با این همه شاگرد، ماندم از چه در کوچه...
در شام فتنه، عاشقی و جان نثاری نیست

اشرار یثرب، ناسزا و هیزم و آتش
این رسم، رسم بردنِ پرهیزکاری نیست

در هست، آتش هست اما میخِ بر در نه
ضرب لگد نه، هول دادن نه، فشاری نیست

غصه نخور، این دود می خوابد، خدا را شکر...
پشت در این خانه یار بارداری نیست

شیخ و بزرگ شهر را وقتی که می افتد
ضربه زدن با تازیانه افتخاری نیست

روی سفیدت از چه رو اینقدر سرخ است؟!
برخیر ما را طاقت این داغِ کاری نیست

افتاده ای بر خاک کوچه، بهتر از صحراست
حداقل در معبرت، تیزیِ خاری نیست

خاکی شده پیشانی ات اما به رخسارت
از ضربِ سنگی تیز، خونِ تازه جاری نیست

عمامه ات افتاده از روی سرت اما
دورت برای غارتت، داد و هواری نیست

روی زمین آرام و راحت حمدِ حق را گو
بالاسرت، در انتظارت نیزه داری نیست

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

خلوتم پر شده از خلوت ایوان بقیع
مثل شمعی شده ام بین شبستان بقیع
برسانید کمی تربت ویران بقیع
که شوم زائر آن زائر پنهان بقیع

صبح صادق خبر از گمشده ام می آید
مست زهرا شده ام بوی حرم می آید

رونقِ اشک سحر بر سر سجاده دعاست
حلقه بر گوش شما بودن من کار خداست
فاطمی بودن ما خیر دعاهای شماست
نوکر خانهء تان سینه زن کرببلاست

آمدم در بزنم، زود جوابم نکنی
نام زهرا به لبم هست عذابم نکنی

جهل با جذبهء نور تو در آمد از چاه
ماه شبهای منی و ز تو دستم کوتاه
با نگاه تو مشخص شده راه از بیراه
منبرت چیست بجز ذکر اباعبدالله

توکهنسال ترین مرجع دینی آقا
بازهم روضه بخوان، خیر ببینی آقا

سنگ این قوم شکست آینهء هفتم را
خوانده ای زیر لب خود غزل چندم را
دشمن آورده دوباره چه کند هیزم را
آمده تازه کند داغ دل مردم را

دست صیاد تو را در قفست می گیرد
چه شده بین نمازت نفست می گیرد

یکصدا ناله شدی و نشنیدند ترا
ناسزاها به تو گفتند و خمیدند ترا
پیش چشم در و همسایه کشیدند ترا
بی عبا، پای برهنه همه دیدند ترا

نیمه شب دست ترا دشمن تو آمد و بست
نیمه شب حرمت تو پیش زن و بچه شکست

رفتی و پیکر تو بر در و دیوار نخورد
گوشهء پیرهنت بر نوک مسمار نخورد
پهلویت چند لگد در وسط کار نخورد
گذرت خورد به کوچه، سر بازار نخورد

پیش چشم حرمت وارد مقتل نشدی
چند روزی سر دروازه معطل نشدی

دود دیدی، همه را تار ندیدی اصلاً
حرمت را که گرفتار ندیدی اصلاً
پای پر آبله از خار ندیدی اصلاً
سنگ اندازی و آزار ندیدی اصلاً

رفتی و باز درخانه رساندند ترا
وسط مجلس مستان نکشاندند ترا

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 21:54
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

هرچه از درد و بلا بر سر حیدر افتاد
داد بیداد که یک روز به جعفر افتاد

یا رب این شعله چرا ول کن این طایفه نیست؟!
باز از خیمه گذشت و روی این در افتاد

سجده اش خورد به هم بس که تکانش دادند
سر سجاده ی خود با دل مضطر افتاد

با عصا هم بدود باز زمین می افتد
بی عصا رفت و به هر کوچه مکرر افتاد

پس کجایند دراین واقعه شاگردانش؟
پیش چشمان همه حرمت منبر افتاد

تا زمین خورد صدا زد ز جگر وا اُمّاه
پشتِ در یاد زمین خوردن مادر افتاد

مادرش خورد زمین، خورد زمین، خورد زمین
جلوی چشم علی، فاطمه با سر افتاد

فضه آمد کمکش ورنه مصیبت می‌شد
فضه با دیدن او پهلوی کوثر افتاد

گریه‌ی غربت زن قاتل شوهر باشد
پس عجب نیست بگوییم که حیدر افتاد

آخر روضه‌ی ما حرف حسین است حسین
دشنه با حنجر خشکیده ی او در افتاد

ولی الله به یک ضربه تنش برگشته
گذر شمر به این ناحیه آخر افتاد

کینه اش با دوسه تا ضربه به پایان نرسید
آنقدر زد روی تل یکسره خواهر افتاد

بانوک چکمه تنش این سو وآن سو می شد
بانوک نیزه سرش این ور و آن ور افتاد

آنکه درسجده فقط پای خدا می افتاد
وقت قتل علی اکبر شد و بدتر افتاد

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 21:57
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

در بقیع مهدی کنون دارد عزا
از برای صادق آل عبا
در عزای جدّ خود رخت سیه
بی گمان کرده به تن دارد نوا
جام اشکش پر ز خوناب دل است
گرید و نالد بر آن میر هُدا
شکوه از انگور سمّی می کند
لعن بر منصور غافل از خدا
آه و واویلا از آن جور و ستم
بود کی در شأن نسل مصطفی
او که تبلیغ حقایق می نمود
فارغ از جاه و جلال این سرا
روز و شب در نشر و ترویج علوم
سعی ها می کرد آن عالی سجا
مذهب اثنی عشر از سعی اوست
جعفری مذهب از او باشد بنا
حوزه ی علمیّه دایر کرده بود
پرورش داده بسی علّامه ها
من نمی دانم خلیفه از چه رو
گشت دشمن بر امام مقتدا
افترا بستند بر میر امم
خائنان دین ختم انبیا
دودمانش را زد آتش ضدّ دین
دود از درب سرایش زد هوا
جعفر صادق غریق بحر غم
یادش آمد خیمه های کربلا
یاد زینب کرده خون از دیده ریخت
جان فدای تو سرود ای مه لقا
وقت غارت عمّه ام زینب چه کرد
خیمه ها می سوخت در نار جفا

• دوشنبه
• 4
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

مولای من سلامِ خدا هدیه مَحضرت
گُلبوسهء مَلايکة اَلله بر درت

یا صادق الاَئمه که قرآنِ ناطقی
عالم فدای آن نَفسِ روح پَرورت

تا از تو کسبِ فیض کنند اِی شکوهِ علم
زانو زنند خیلِ مَلک پای مَنبرت

بر کُرسیّ خطابه لَبت چون که باز شد
باغِ بهشتِ مُصطفوی شد مُعطرت

از تو گرفت درسِ بصیرت اَبُو بصیر
صدها زراره کاتب و اَندیشه گُسترت

سرچشمهء زُلالِ حقیقت کلامِ توست
شد جرعه نوش، علم و فضیلت زِ کُوثرت

معراجِ توست علم و در آن سیر نُور شد
هَفت آسمانِ عالمِ مَعنا مُسخرت

تنها جَهاد، عرصهء شمشیر و تیغ نیست
روزِ ازَل جَهادِ سُخن شد مُقدّرت

در دستِ تو کتابِ خدا بود ذُوالفقار
فقه و اِصول، نیزه و شَمشیرِ دیگرت

مدیون توست مَکتبِ شیعه اَلی الأبد
در این جَهاد، لطفِ خدا بود یاوَرت

دشمن که بَست دستِ یَداللّهی تو را
رَد شد تمامِ خاطره ها از برابرت

رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک
سیلی نخورد پیشِ تو در کوچه هَمسرت

در طولِ عمر، داغِ فَدک با دلِ تو بود
می زد حدیثِ حادثه زخمِ مُکرّرت

باشد برای اهلِ وِلا، جلوهء حضور
در گوشهء بقیع، مزارِ مُطهرت

گاهی نگاه کن به دلِ بیقرار من
دست (کمیل) دامنِ تو، جان مادرت

• چهارشنبه
• 31
• شهریور
• 1400
• ساعت
• 17:08
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

در خلوتش با حال مضطر روضه میخواند
بعد از حدیث و درس و منبر روضه میخواند

تا خانه اش را در هجومی شعله ها دید
میسوخت و از داغ مادر روضه میخواند

از چشم های سنگ میشد اشک جاری
وقتی که از «مسمار» و «بستر» روضه میخواند

بستند دستش را و در ذهنش برای
لرزیدنِ دستانِ حیدر روضه میخواند

بی شک رئیس مذهب شیعه همه عمر
از ظلم ِ بر سردارِ خیبر روضه میخواند

تلفیق مسجد بود و هیئت، هر نمازش
اول اذان میگفت، آخر روضه میخواند

شیخ الائمه پیرِ داغِ کربلا بود
از پیکرِ مجروحِ بی «سر» روضه میخواند

با یادِ جدّش از عطش لبریز میشد
میخورد اغلب آب کمتر...روضه میخواند

با گریه بر پهنای صورت اشک میریخت
وقتی که از «خلخال» و «معجر» روضه میخواند!

• پنج شنبه
• 5
• خرداد
• 1401
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

◾بیست و پنجم شوال
◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)

◾بنداول
به یاد عمه جان من به کوفه
دو دست من بسته میان کوچه
پای پیاده بردنم شبانه
ز شاخه‌های غم زده شکوفه
به غصه و غم دل من اسیره
هر کی که بشنوه ز غم میمیره
ابن ربیع، یهودی مسلمان
ز بدر و خیبر انتقام میگیره
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

◾بنددوم
آتش کین به خانه‌ام شرر زد
خصم‌علی‌شرر به میخ در زد
تمام اهل خانه در وحشت و
میان لانه مرغ بال و پر زد
عبا و عمامه ز سر فتاده
داغ بزرگی بدلم نهاده
به یاد مظلومی جدم علی
دشمن دون سواره من پیاده
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

◾بندسوم
شیخ‌ الائمه‌ام ز پا فتادم
صورت به خاک تیره‌ من نهادم
در بین ره چندبار خوردم زمین
آمده غمهای علی به یادم
این همه‌ی ظلم و ستم بگو‌چیست
بزم حرامیان که جای من نیست
ابن ربیع به مثل شمر کافر
شما بگید شمر زمانه‌ام کیست
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• چهارشنبه
• 20
• اردیبهشت
• 1402
• ساعت
• 17:41
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

بند اول:

تنم
میسوزه از سَم
زیرِ لب هر دم
مرگمو میخوام
از خدا کم کم

شده
این زهرِ کاری
تو خونم جاری
با لبِ تشنه
جون دارم میدم

میسوزم از زهر، این دمه آخر
رویِ لبهامه مادر ای مادر

ندارم نایی و، شدم رنگ خزون
شبیه مادرم، شدم قامت کمون

یا صادق یا غریب

بند دوم:

زده
این زهرِ کینه
آتیش به سینه
بی حُرمتی ها
خیلی سنگینه

دلم
دریای درده
پاییز و سرده
شِکوه دارم از
شهرِ مدینه

زخمیِ کُلِّ بال و پره من
کردن جسارت، به مادره من

منو رو خاک غم، کشیدن بی هوا
شبیه مرتضیٰ، میون کوچه ها

یا صادق یا ‌غریب

بند سوم:

مُدام
میونه بستر
با چشمای تَر
روضه میخونم
از شاه بی سر

نکش
خنجر رو حنجر
دست بردار از سر
داره می بینه
مادری مُضطر

وقتی که رأسش، رو نیزه ها رفت
زینب به کاخِ طشت طلا رفت

امون از بزمِ مِی، امون از ازدحام
امون از کوچه ی، یهود و شهرِ شام

غریب آقای من

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 19:01
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند اول:

شبونه حمله کردن خونم
زدن آتیش به مال و جونم
خیلی به من اهانت کردن
که شکست دیگه قلبِ خونم

سجّاده میکِشَن
از زیرِ پایِ من
اینا چه قد بَدَن ، بدن ، بدن ، بدن

جلوی بچه ها
همش با ناسزا
میزننم صدا ، صدا ، صدا ، صدا

سَیِّدُ نَ الْغریب
سَیِّدُ نَ الْغریب ، غریب‌، غریب ، غریب

بند دوم:

دستِ بسته ، با حالِ مضطر
میبرن من رو مثلِ حیدر
تا که دیدم آتیشِ در رو
افتادم یادِ ‌داغِ مادر

اونجا که از جفا
چهل تا بی حیا
دَرو آتیش زدن ، زدن ، زدن ، زدن

مادره من میسوخت
میونِ شعله ‌ها‌‌‌‌‌
صدا میزد حسن ، حسن ، حسن ، حسن

امون از این زمون
امون از این زمون ، زمون ، زمون ، زمون

بند سوم:

اونا که حقِّ ما رو خوردن
منو به قصرِ ظلمت بردن
خنده کردن به حال و روزم
منه پیر و چه بد آزردن

با زهر کینه و
با حرف ناسزا
به قلبِ من زدن ، شرر ، شرر ، شرر

غرورمو شکست
دشمنِ رذل و پست
چشام شدن پر از ، گوهر ، گوهر ، گوهر

امون از این زمون
امون از این زمون ، زمون ، زمون ، زمون

بند چهارم:

رسیده دیگه جونم رو لب
میسوزم بد جوری توی تب
با دلی غرقِ خون میخونم
از غم و غصّه های زینب

واویلا شهر شام
سنگای روی بام
واویلا مجلسِ ، شراب ، شراب ، شراب

امون از ازدحام
طعنه های مدام
وای از غمِ ، رباب ، رباب ، رباب ، رباب

امون از این زمون
امون از این زمون ، زمون ، زمون ، زمون

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 19:02
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

به لطف مکتب حیدری
خوشم به منصب نوکری
شدم غلام و رعیتِ
رئیس مذهب جعفری
دم سینه زنا واویلاس / غم صادق آل طاهاس
توو بقیعِ دلم دوباره / چه غوغاس
آه - مدینه امشب چه خبره
آه - مزار آقام بی زائره ۲
آه - واصادقا واصادقا ۳

با ناله و با چشم تری
می خونه روضه یه مادری
شرار آتیش و خونه ی
رئیس مذهب جعفری
توو دل ما چه ماتمیه / شده روضه ی صادقیه
مثه روضه های شبای / فاطمیه
آه - شده با قامت کمونش
آه - شبیه مادر جوونش ۲
آه - واصادقا واصادقا ۳

با حال خسته و مضطری
می سوزه این دم آخری
با هر نفس میگه یا حسین
رئیس مذهب جعفری
بریده نفسش خدایا / دویده پی مرکب اما
نمونده بدنش به زیرِ / سُمّ اسبا
آه - توو خاک و خون نمونده تنش
آه - چی کشید جد بی کفنش ۲
آه - واحسینا واحسینا ۳

• جمعه
• 28
• مهر
• 1402
• ساعت
• 11:20
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

هر چی بگی پستن
شبونه ریختن توو خونه حرمت شکستن
هر چی بگی پستن
ارث از علی بُردی آقا، دستات و بستن ۲
ولی این روضه کجا / روضه‌ی کوچه‌ها کجا؟
غربت شما کجا / غربت مرتضی کجا؟
اینجا که‌ سقیفه نیست / با هم بگو بخند کنن
مردا هم دست نشدن / دست رو زنت بلند کنن ۲
جعفر بن محمد یا اباعبدالله ۳

هر چی بگی پستن
تُربت جانمازتو زدن شکستن
هر چی بگی پستن
پیاده بودی و روی مرکب نشستن ۲
ولی این روضه کجا / روضه‌ی کربلا کجا؟
خاکِ مرکبا کجا / نعلای مرکبا کجا؟
مُصحف فاطمه بود / ورق ورق جدا جدا
زیر نعل مرکبا / آیه ها شد هجا هجا ۲
یا حسین بن علی یا اباعبدالله ۳

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 19:07
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

هر چی که داره شیعه - از قال الصادقه
امشب توی بقیعه - هر قلبی که عاشقه
به سینه ی سائلی - دست رد نزده
یه عمره مثل مادر - بی صحن و گنبده
شامل حال شیعه است / رحمت عام صادق
می باره چشم عالم / برا امام صادق
بارون تنها زائر این مزاره
جبریل سر رو خاک بقیع میذاره
آقام غربتش تمومی نداره
مددی امام صادق ۳

این طایفه رسمشون - آتیش زدن دره
آقام توی شعله ها - فکر غم مادره
مادر تو پشت در - بار شیشه داشت آقا
روضه امشب ما - بسته باشه بهتره
خلاصه میشه روضه / توو آتیش مدینه
چه کرد با قلب حیدر / میخی که رفت توو سینه
بستن دست تو رو مثل مرتضی
افتاد عمامه از سر تو آقا
واست تازه میشه باز داغ زهرا
مددی امام صادق ۳
.

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 19:09
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

جلوه ی حقایق
نور قلب عاشق
ذکر رو لبامه
یا امام صادق

بی حرمتی کردن بهت ، تو کوچه ها کشوندنت
بی حرمتی کردن بهت ، با ناسزا سوزوندنت
شیخ الائمه بودی و ، روی خاکا نشوندنت

ای جانم فدای نام تو ای شان و مقام تو رفیع
قربون مزار خاکیتون، قربون غریبی بقیع

(یا اباعبدالله ، یا جعفر ابن محمد )
---
خونتو سوزوندن
عده ای بی حیا
زیر لب میگفتی
مادرم یا زهرا

خداروشکر کسی نسوخت ، میون اون آتیش و دود
خدا رو شکر که پشت در ، یک زن پا به ماه نبود
گریز روضه ی تو شد ، روضه ی اون یاس کبود

گریون روضه ی مادری، تو قلبت پر از رنج و غمه
تا روزی که منتقم بیاد، این روضه نداره خاتمه

(یا اباعبدالله ، یا جعفرابن محمد )
-----
از تبار عشقی
از قبیله ی نور
ناسزا شنیدی
بین کاخ منصور

شمشیرشو کشید ولی ، خجالت از جدت کشید
اما بمیرم برا اون ، غریب تشنه ی شهید
یه نانجیب تو کربلا ،سرش رو از قفا برید

تو روضه دار محرمی ، تو روضه خوندی برای ما
ما هم میخونیم برای تو، روضه ی غریب کربلا

(یا اباعبدالله ، یا سیدی حسین جان)
➖➖➖
منبع جواز نوکری

لینک کانال تلگرام
t.me/javazenokari

• دوشنبه
• 9
• مهر
• 1403
• ساعت
• 19:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ششم ماه فاطمیّ بقیع

دلم هوای بقیع دارد و غم صادق

عزا گرفته دل من ز ماتم صادق

دوباره بیرق مشکی به دست می گیرم

زنم به سینه که آمد محرم صادق

سلام من به بقیع و به تربت صادق

سلام من به مدینه به غربت صادق

سلام من به مدینه به آستان بقیع

سلام من به بقیع و کبوتران بقیع

سلام من به مزار معطّر صادق

که مثل ماه درخشد به آسمان بقیع

سلام من به ششم ماه فاطمیّ بقیع

سلام من به گل یاس هاشمیّ بقیع

ز بسکه کینه و غربت به هم موافق شد

هدف به تیر جسارت امام صادق شد

همانکه فاطمه را بین کوچه زد گویا

ز کینه قاتل این پیرمرد عاشق شد

امام پیر و کهن سال شیعه را کشتند

امان که روح سبکبال شیعه را کشتند

فضای شه

• شنبه
• 27
• شهریور
• 1389
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

گوشه ای از حرای حجرهء خویش
نیمه شبها،خدا خدا می کرد
طبق رسمی که ارث مادر بود
مردم شهر را دعا می کرد

هر ملک در دل آرزویش بود
بشنود سوز ربنایش را
آرزو داشت لحظه ای بوسد
مهر و تسبیح کربلایش را
هر زمان دل شکسته تر می شد
«فاطمه اشفعی لنا» می خواند
زیرلب با صدای بغض آلود
روضهء تلخ کوچه را می خواند
عاقبت در یکی از آن شبها
دل او را به درد آوردند
بی نمازان شهر پیغمبر
سرسجاده دوره اش کردند
پیرمرد قبیلهء ما را
در دل شب،کشان کشان بردند
با طنابی که دور دستش بود
پشت مرکب،کشان کشان بردند
ناجوانمردهای بی انصاف
سن وسالی گذشته از آقا !؟
می شود لااقل نگهدارید
حرمت گیسوی سپیدش را
پابرهنه،بدون عمامه
روح اسلام را

• چهارشنبه
• 31
• شهریور
• 1389
• ساعت
• 16:28
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

امروز، روز ناله و اندوه و ماتم است
روز عزای اشرف اولاد آدم است
چیزی شبیه روز حسین و محرّم است
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
ای دل که در حریم تو اندوه کربلاست
اندوهبار حضرت صادق، دلِ خداست
هفت آسمان برای غمش گریه می کنند
دور مزار بی حرمش گریه می کنند
در زیر پرچم و علمش گریه می کنند
بر سینه می زنند و همه اش گریه می کنند
زانو بغل نموده، ملالی گرفته اند
کرّوبیان چه اشک زلالی گرفته اند
در این عزا برای تأمّل مجال نیست
این رزق گریه بی غم آقا حلال نیست
اشکت بدون حضرت صادق زلال نیست
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
ای شیعه این عزا، چو عزای محرم است
شد سرنگون زِ ب

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 10:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دل گرفته یاد ایوان بقیع

دیده ای داریم گریان بقیع

حیف بر خاکش بتابد آفتاب

سایه ی عرش است بر جان بقیع

غربتش چون شمع آبم می کند

صحن ویرانش خرابم می کند

نسل در نسل عشق دارم، عاشقم

چون گرفتارت کما فی السّابقم

شیعه ی فقه و اصول مذهبم

زنده از انوار قال الصّادقم

کرسی درست جهاد اکبر است

ابن حیّان و مفضّل پرور است

فاطمیّه سفره ی جانانه ات

بود هر شب روضه ی ماهانه ات

درس اول روضه خوانی بود و بس

تا حسینیّه است مکتب خانه ات

روزی یک عمر ما دست شماست

خرج راه کربلا دست شماست

باز بر بیت ولا آتش زدند

نیمه شب وقت دعا، آتش زدند

باز هم دست ولایت بسته و

پشت در صدیقه را آتش زدند

نه ردایی نه عمام

• دوشنبه
• 13
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• جواد

آسمان است و زمين دور سرش مي گردد

آفتاب است و قمر خاك درش مي گردد

اين قد و قامت افتاده درخت طوباست

اين محاسن بخدا آبروي دين خداست

اين حرمخانه ي زهراست خجالت بکشید

اين حسينيه ي دنياست خجالت بکشید

شعله پشت حرم فاطمه زاده نبريد

پسر فاطمه را پاي پياده نبريد

میبريدش، ببريد از وسط مردم نه

هر چه خواهيد بياريد ولي هيزم نه

آي مردم بگذاريد عبا بردارد

پيرمرد است و خميده ست عصا بردارد

از مسيري ببريدش كه تماشا نشود

چشمي از اين در و همسايه به او وانشود

اصلاً اين مرد مگر پاي دويدن دارد؟

پيرمردي كه خميده ست كشيدن دارد؟

بگذاريد لبش ياد پيمبر بكند

وسط شعله كمي مادر مادر بكند

شعله ي تازه به چشما

• سه شنبه
• 14
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• جواد

گوشه‌ي بستر مرگ افتاده

پيرمردي كه غريب و تنهاست

پاي تا سر بدنش مي‌لرزد

اثر زهر ز رنگش پيداست

***

حال و روزش چه قَدَر پائيزي‌ست

همه‌ي برگ و برش مي‌سوزد

از لب خون‌شده‌اش معلوم است

پاره پاره جگرش مي‌سوزد

***

اشكهايش به غمِ ساعاتي

كه خدايي شده مي‌افزايند

رنجهايي كه كشيده دارند

باز در خاطره‌اش مي‌آيند

***

يادش آيد شب جانسوزي كه

حُرمت خانه‌اش از كينه شكست

آن قَدَر ضربه‌ي پا خورد آخر

در ِكاشانه‌اش از كينه شكست

***

لحظاتي كه ميان آتش

چارچوبِ درِ خانه مي‌سوخت

گريه مي‌كرد به آن روزي كه

پشت در مادر ِخانه مي‌سوخت

***

موقع مرگ دوباره آقا

ياد ، از خاطره‌اي ديگر كرد

يادِ آن خاطره‌ي

• سه شنبه
• 14
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:04
• نوشته شده توسط
• جواد