شهادت امام جعفر صادق

(من رفتم ای مدینه . از تو به سوز سینه )2
چون زهر کینه . شد حاصل من
داغی نهفته . شد قاتل من
پر میکشم . تا محضر .دادار داور
میراث من . باشد غریبی های حیدر
جان می دهم از . اندوه مادر . اندوه مادر
آه و واویلا . آه و واویلا
******
( ای دل شکسته مادر . سوی تو می کشم پر )2
قلبم ز داغ . جانانه ام سوخت
مثل تو مادر . کاشانه ام سوخت
کوی بنی هاشم دوباره پربلا شد
بعد از تو در کاشانه ام آتش به پا شد
چون خیمه های . کرببلا شد . کرببلا شد
آه و واویلا . آه و واویلا
******
(دلخون و بی قرارم . داغی به سینه دارم )2
چون حاجت من . آخر روا شد
تنها طبیبم . زهر جفا شد
در اهل عالم من غریب تراز همه ام
دنیا بدان کشته ی دا

• یکشنبه
• 19
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• علی

تو چشمای من پر از ستاره است
که مونس درد منه
با خنده دشمن شبیه خونه
آتیش به جونم می زنه
دل تموم بچه هام و
شبونه دشمنا می سوزونه
پای برهنه دست بسته
من و تو کوچه ها می کشونه
دل مضطر من پر خونه خدا
تن خسته من نیمه جونه خدا
امون از این غریبی....
تو شهر غربت جایی ندارم
کسی غم منو ندید
پای پیاده من و کشوندند
با این محاسن سپید
دشمن من به روی مرکب
می خنده بر این دل مضطر
باعث مرگ اولم شد
جسارتش به اسم مادر
توی این همه غم کسی رو ندارم
مثل ابر بهار اشک غم می بارم
امون از این غریبی....
وقتی که دشمن کشید تو کوچه
من پر آه و ناله رو
آورد به یادم آبله های
رقیه سه ساله رو
به زیر تازیونه های
دشمن به پر ز چشم الم

• شنبه
• 25
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:29
• نوشته شده توسط
• علی

(یارب بنگر که مرا . زهر جفا . شرر زده بر دل)2
(از ظلم خصم لعین . آتش کین . مرا بود در دل)
رسیده جان به لبم
بیا بیا پسرم
که پاره پاره شده
ز زهر کین جگرم
*******

(من صادقم که عدو . بر دل او . شرار غم افکند)2
(چون جدم شیر خدا. شد ز جفا . دو دست من در بند)
به آشیانه حق
چو طائر سحرم
که از جفای عدو
شکسته بال و پرم

شاعر : محمد مبشری

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 29
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• علی

آسمان را دیدی و بی حال افتادی زمین
با تمام شوکت و اجلال افتادی زمین
ای پرستوی گرفتار بلا ... کنج قفس
دلشکسته ... بی پر و بی بال افتادی زمین
در میان خنده های مردمان بی حیا
در میان هجم قیل و قال ... افتادی زمین
او به روی مرکب و تو پابرهنه در مسیر
پیش چشم دشمن دجّال ... افتادی زمین
سنگدل بود و تو را با دست بسته می کشید
پشت پای مردک قتّال ... افتادی زمین
زهر کینه چه به روز پیکرت آورده که ...
اینچنین با قامتی چون " دال " افتادی زمین
باتنی خسته میان کوچه های سوت و کور
تو به یاد پیکری پامال افتادی زمین
تو به یاد پیکری که بی کفن افتاده بود
در میان گودی گودال افتادی زمین
گفتی عاشوراست هرروز تو ... پس آ

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:34
• نوشته شده توسط
• علی

شده مدینه باز غم انگیز
به داغ بقیع، امون از این مصیبت
نه زائری نه خادمی هست
خدایا، همه بریم زیارت
امشب دلای ما می ره کنار بقیع
روضه به پا شده دم دیوار بقیع
بارون آسمون، وای
زائر اشکامون، وای
می باره بی امون، وای
غریب آقام آقام وای......
یه پیر مرد دل شکسته
میون آتیش، به یاد مادر افتاد
مادری که با ضرب سیلی
به پیش، نگاه حیدر افتاد
ای وای در خونه داره می سوزه خدا
ای وای که تازه شد روضه ی مادر ما
می بردنش حالا، وای
میون کوچه ها، وای
شبیه مرتضی، وای
غریب آقام آقام وای
دیگه تو حال احتضاره
امامی که بود، آبروی مدینه
رسیده لحظه های آخر
می سوزه حالا با زهر کینه
اما این آخری به یاد بی کفنه
روضه می خونه ا

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• علی

در بین سر و صدا کجا می بردند
هیزم به کدام کربلا می بردند
رفتند به عرش بی وضو نا اهلان
جایی که سلامی از خدا می بردند
در سوخت و یاد مادری افتادم
انگار... دوباره مرتضی می بردند
بر خورده به غیرتش، نمیدانستند؟
با بی ادبی نام که را می بردند؟
ارثیه ی زینب ست اگر او را هم
با پای برهنه بی عبا می بردند
یک پیر پیاده ظالمی بر مرکب
با خاطره ی سلسله ها می بردند
هم روضه ی کوچه ست هم کرببلاست
گویا که مصیبت همه آل عباست
اصحاب تواییم میثم تماریم
آماده ی سینه چاک هر پیکاریم
هم طایفه ی جناب سلمانیم و
جا پای قدومتان قدم برداریم
ما کیسه ی از مال تهی داریم و
با جان سبب رونق این بازاریم
هر کس که تویی امام او با اوییم

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• علی

پیرمردی بین آتش از نوا افتاده است
رهبری تنها میان کوچه ها افتاده است
با رخی نیلی به یاد مادرش فریاد زد
ماجرای کوچه بهرم خوب جا افتاده است
ضرب سیلی جای خود اما امان از حرف بد!
پور زهرا گیر مردی بی حیا افتاده است
دست بسته، مو پریشان، صورتش خاکی شده
با دلی پرغصه یاد کربلا افتاده است
دست بر زانو فقط میگفت: یازینب مدد
یاد آتش سوزیِ آن خیمه ها افتاده است
باز هم او مرد بود و هر دو دستش باز شد
یاد دسته بسته و شام بلا افتاده است
درد زینب این بُوَد در کل تاریخ بلا
کِی چهل منزل سر از پیکر جدا افتاده است
بنت حیدر دید و کاری بر نمی آمد ز او
رأس سلطان از سر نی زیر پا افتاده است
بی جهت سقا به نی سر برنمی گرد

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:18
• نوشته شده توسط
• علی

چنان پيچيده در ناى زمان فرياد يا زهرا
که داده خرمن هستى ما برباد يا زهرا
سرت بادا سلامت اى گل گلزار پيغمبر
که بلبل از غم گل از نفس افتاد يا زهرا
بهار ما مبدل بر عزا گرديد و فرزندت
شده مسموم زهر کينه از بيداد يا زهرا
به ياد پهلوى بشکسته و آن سينه مجروح
بسان نى چنان ناليد تا جان داد يا زهرا
در کاشانه اش از آتش بيداد مى سوزد
به جرم اينکه مي باشد تو را اولاد يا زهرا
سرو پاى برهنه نيمه شب مى برد آن جاني
پياده در بر آن جانى جلاد يا زهرا
ز درد بازوان خسته تو حضرت صادق
بياد تازيانه خوردنت افتاد يا زهرا

شاعر : محمد حسن فرحبخشیان - ژولیده نیشابوری

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• علی

ماتم عظمی بپاشد
شهریثرب کربلاشد
بارالهابادیگر
فاطمه صاحب عزاشد
ای که هستی مراشمس هدایت
حجت ابن الحسن سرت سلامت
واویلاواویلاامام صادق
همره زهرای اطهر
دیده گریان گشته حیدر
شدفدای دین وقرآن
صادق آل پیمبر
ای ششم مقتداقرآن ناطق
جان فدای تویاامام صادق
واویلاواویلاامام صادق
شام حزن واضطرابه
دیده هاازغم پرآبه
من بمیرم درمدینه
قبرمولایم خرابه
یوسف فاطمه زایرندارد
قبرمولای ماحایرندارد
واویلا واویلاامام صادق

شاعر : محمد خرم فر

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 09:03
• نوشته شده توسط
• علی

جلوه ی انماراکشتند
روح صدق وصفاراکشتند
واویلا واویلاواویلا
گشته وردلب هرعاشق
یامولایاامام صادق
واویلا3
لاله ی فاطمه پرپرشد
خونجگرموسی جعفرشد
واویلا3
نمی گنجددلم درسینه
پرکشدبسوی مدینه
واویلا

شاعر : محمد خرم فر

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 09:07
• نوشته شده توسط
• علی

آمد زمان غربت هر دل عاشق
شد کشته از زهر جفا حضرت صادق
تسلیت یا زهرا ، واویلا واویلا
******
روزیِ جان عاشقان سوز و اشک و آه
پاره جگر شد از جفا آن ولیُ الله
مدینه شد غوغا ، واویلا واویلا
******
نشسته از هجران آن رحمتِ دائم
گرد یتیمی بر رخ حضرت کاظم
که شده بی بابا ، واویلا واویلا
******
عُمری نموده گریه بر داغ عاشورا
که جسم جدّش بی کفن مانده بر صحرا
در بینِ نیزه ها ، واویلا واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• یکشنبه
• 18
• مرداد
• 1394
• ساعت
• 20:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(به سبک عزای علی اعلی شد)

غمزده شد دل هر عاشق ، در عزای امام ِ صادق
واویلا واویلا واویلا
جان عالم ز غم بر لب شد ، عزای رئیس مذهب شد
دهم با سوز سلامش ، دین شده زنده از کلامش
خانه اش بسوزد واویلا ، ذکر اودر آتش یا زهرا
در آتش دیده گریان کرده ، یاد شام ِ غریبان کرده
یاد بچه های بی بابا ، یاد کعب نی های اعدا
یاد آن سر ِ از تن جدا ، آن سر ِ به روی نیزه ها
یادِ آن قلوب شکسته ، یاد آن نماز نشسته
******
در عزای ولیّ سرمد ، عطر ناب شهیدان آمد
یازهرا یازهرا یازهرا
عزیزان دل خاص و عام ، شهیدان غوّاص و گمنام
لاله های پرپر السّلام ، عزیزان رهبر السّلام
حالتان نینوایی باشد ، عطرتان کربلایی باشد
بین تشییعتا

• یکشنبه
• 18
• مرداد
• 1394
• ساعت
• 20:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کسی که وحی در آیینۀ کلامش بود

حدیث نور به لبها علی الدوامش بود

نگین چمبر افلاکیان صداقت اوست

که صدق پرتوی از چلچراغ نامش بود

نیایش سحر او شمیم جنت داشت

سپیده چشمۀ نوری ز هر سلامش بود

به پاس رویش اندیشه های ناب بشر

قیام علمی او برترین قیامش بود

به راه شر مرو از روی جهل و نادانی

که راه خیر بشر شیوه و مرامش بود

ولی شناس نگشتیم ورنه می دانیم

جواب ما همه در حرکت غلامش بود*

چقدر زحمت ما را کشید و وقت وداع

نماز اول وقت آخرین پیامش بود

چه التفات به خاصان کند خدا داند

نسیم شعر «وفایی» ز لطف عامش بود

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

پیرمرد است و زمین‌خوردن او سخت‌تر است
پابرهنه به لگد بردن او سخت‌تر است
پشت پیراهن او وای چرا پاره شده
وسط سجده ز جا کندن او سخت‌تر است
خواست آرام کند دخترکان نگران
شعله افتاد چو بر گلشن او سخت‌تر است
میخ در داغ شود زخم عمیقی بزند
پیرهن نیز که چسبیدن او سخت‌تر است
پیرمرد است چرا در پی مرکب بدود
اینچنین با عجله رفتن او سخت‌تر است
دست او زخم شده بس که گره کور شده
بند اگر زبر شود بستن او سخت‌تر است
نه عبایی به تنش مانده نه عمامه چرا
وسط کوچه دعا کردن او سخت‌تر است
نانجیبانه چرا حرمت او بشکستند
از حجر نیز دل دشمن او سخت‌تر است
به علی‌اکبر خود با سر زانو برسید
پیرمرد است و زمین‌خوردن او سخت‌تر است

• پنج شنبه
• 29
• تیر
• 1396
• ساعت
• 09:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آتش به جان دلبر جانانه می زنند
با شعله ای که بر در این خانه می زنند

پیر و جوان که فرق ندارد برایشان
در میزنند و بعد چه جانانه می زنند

اینجا به هر روش که شده میزنند خلق
ضربه جدا و طعنه جداگانه می زنند

آتش نکرد افاقه و شمع غریب را
در پیش چشم مضطر پروانه می زنند

باشد بزن ولی نه سر کوچه بین خلق
یک سرشناس را که به هرجا نمی زنند

اینجا مدینه است طبیعی است هر کسی
تا زد برای حق علی چانه می زنند

افتاد یاد داغ عمویش که عده ای
دارند غنچه را دم گلخانه می زنند

جایی که بار شیشه پناهنده شد به سنگ
از دست مردمی که وقیحانه می زنند

مسمار هم حساب علی را نکرد پاک
اینجا فقط به نیت بیعانه می زنند....

شاعر :

• شنبه
• 7
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نیمه شب بود که خورشید عبادت میکرد
حضرت نور به سر چشمه اشارت میکرد

صادق آل عبا گرم مناجاتش بود
ذکر حق موجب تسکین جراحاتش بود

گاه یادی ز غم و غربت حیدر میکرد
یادی از کوچه و از روضه مادر میکرد

ناگهان بر در آن خانه هجوم آوردند
باز هیزم به در شهرعلوم آوردند

نیمه شب بود که آتش به در خانه زدند
صادق آل عبا را چه غریبانه زدند

بال پروانه شکسته است به بالش نزنید
لااقل پیش رخ اهل و عیالش نزنید

نیمه شب بود که در دست طناب آوردند
نانجیبان به سوی خانه شتاب آوردند

دست ذریه ی زهرا و علی را بستند
دست آیینه ی ذات ازلی را بستند

پشت مرکب مگر این مرد کشیدن دارد؟
سالخورده است مگر پای دویدن دارد؟

وای از آن لح

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بردند برای همه دنیا خبرش را
غمنامه ای ازسرخی چشمان ترش را

حتی رمقی نیست به دستان ضعیفش
آتش زده زهری همه ی بال وپرش را

هم سن زیادش سبب خستگی اش شد
هم شعله زده زهر تمام جگرش را

اطفال و عیالش همگی دل نگرانند
سوزانده ز آهش همه ی دوروبرش را

آنشب که پی مرکب دشمن به زمین خورد
آن شب که شکستند گمانم کمرش را

بی حرمتی وبی ادبی شد به مقامش
بدجور شکستند دل شعله ورش را

آنقدر تنش آب شده گوشه ی بستر
دیدند همه حال بد محتضرش را

عمریست برای دل خود روضه گرفته
پرکرده غم کوچه فضای سحرش را

سخت است برایش که فراموش نماید
آن مادر و آن ناله ی درپشت درش را

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 15:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از مهر، آسمان مدینه اثر نداشت
من سفره‌ام کباب، به غیر از جگر نداشت

«ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم»
جز داغ دل نصیب، جگر بیشتر نداشت

بردند اگر به بزم عدو نیمه‌شب مرا
آن جا یزید و چوب تر و تشت زر نداشت

از کودکانِ لرزه به پیکر فتاده‌ام
یک تن امید دیدن روی پدر نداشت

گویی مدینه رسم شده خانه سوختن
سهمی دگر ز مادر خود این پسر نداشت

غم نیست خانه‌ام اگر آتش گرفت، شکر
گر خانه سوخت، فاطمه‌ای پشت در نداشت

شاعر : حاج علی انسانی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

"بر جبین آسمان آثار غم شد آشکار
اشک می ریزند نم نم ابرهای داغدار

در میان سنگها آیینه ای تنها شده
روضه ی تنهایی اش هرگوشه ای برپا شده

غرق باران است هرکس جان او لایق شده ست
باز عالم سوگوار حضرت صادق شده ست"

حضرت صادق که جان ما فدای درس او
دانش‌آموزان او هستیم و پای درس او

"یادگار مصطفی را قوم سرکَش می کِشند
خانه ی وحی و نبوت را به آتَش می کِشند

باز در چشمم غم مولا مجسم می شود
روضه های مادرش زهرا مجسم می شود

قصه ی تلخ هجوم گرگ ها بر خانه ای
ماجرای شعله و بال و پر پروانه ای

وای من شیخ الائمه بی عمامه بی ردا
زنده شد در خاطر من روضه های کربلا

آنچه پیرش کرده داغ کشته ی کرب و بلاست
آنچه دائم پ

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

همان امام که احیا نمود مکتب را
بنا گذاشت به عالم ستون مذهب را

به علم و حکمت و ایمان خویش روشن کرد
در آسمان امامت هزار کوکب را

ز انقلاب کلامش ، کمال حاصل شد
نجات داد ز بیداد ، هر معذب را

به نور علم و عمل پرورید در عالم
هزارها خلف صالح و مهذب را

بنای حوزه اگر باقرالعلوم گذاشت
به فقه جعفری آراست صادقش لب را

حیات مکتب شیعه حدیث و قرآن است
که هر دو علت بالندگیست مذهب را

ز بعد کرب و بلا، بعد باقر و سجاد
شکست صادق دین پشت ظلمت شب را

میان محفل علمی ز ظلم دشمن گفت
به اهل بیت ، هدایت نمود اغلب را

رواج داد که راه عروج ما روضه است
ادا نمود حقوق حسین و زینب را

گناه شیخ الائمه چه بود ای مردم
شکست د

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر هم نزن نماز مرا، بی هوا نزن
حالا که می زنی، جلوی آشنا نزن

سجاده و عبای مرا می کِشی، بکش
اما لگد به تربت کرب و بلا نزن

آتش زدی به زندگی ام بس کن و برو
دیگر نمک به زخم دل من، بیا نزن

در خانه بس نبود غرورم شکسته شد؟
حداقل مقابل همسایه ها نزن

با تازیانه ات به سر و صورتم بزن
حرفی فقط به حضرت خیرالنساء نزن

بالای مرکبی و خجالت نمی کشی
پیچیده پای من... چه کنم؟! بی حیا نزن

موی سپید دارم و شیخ الائمه ام
هر طور می زنی بزنم، با عصا نزن

وقت گریز من شده "نوحوا علی الحسین"
زینب دوید و گفت: غریب مرا نزن

ای شمر بس کن و به روی سینه اش نرو
با چکمه ات قدم روی عرش خدا نزن

با دست و پا زدن گره ای وا نمی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مگر رسول به وصفش بیان کند سخنی
که وصف ذات خدا نیست کار همچو منی

جواب هر چه که باشد نوازش است مرا
خدا کند بنوازد مرا ولو به " لن " ی

بساط حوزه کرم میکند ، چه ذوالکرمی
بساط روضه عطا میکند ، چه ذوالمننی

به دست شیخ الائمه غدیر جان بگرفت
بله ؛غدیر جوان شد ز باده ی کهنی

ببین حدیث حدیث و ببین که بحث به بحث
چگونه یک تنه رفته به جنگ تن به تنی

به جعفر بن محمد بگو بسوز و بساز
مباش فکر حرم گر نواده ی حسنی

سیاه تر ز همه روزگار پروانه ست
اگر که شمع بسوزد میان انجمنی

نخست آنچه صدا میکند سر زانوست
اگر کشیده شود ناگهان سر رسنی

ببین چه بر سر زن یا که مرد میاید
طناب را بکشی ، تازیانه هم بزنی

عبا نداشت ک

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شرم را خوردند
حُرمت کاشانه ات بین هیاهوها شکست

درب خانه با هجوم‌خیل زالوها شکست

در همان‌شهری که روزی دست و بازوها شکست

شرم را خوردند ، پس از آن حیا قِی کرده اند

سوی بیتت نا مسلمانان هجوم آورده اند

در میان شهر پیغمبر حیا را ریختند

احترام زاده ی خیرالنسا را ریختند

نا نجیبان بین‌خانه بی هوا تا ریختند

ناگهان‌از اهل بیتت صبر و طاقت رخت بست

از سر سجاده ات حال عبادت رخت بست

زیر پایت را کشید و با سر افتادی زمین

خانه ات که سوخت مثل مادر، افتادی زمین

پیش چشمان عیال و دختر افتادی زمین

مثل حیدر هم تو را بردند بین کوچه ها

مثل حیدر هم‌ نگاهت کرده اند همسایه ها

نیمه شب در کوچه ها محزون و خسته

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هر کس دلش ز مهر و ولای تو عاری است

هرلحظه اش بدون توبی بندوباری است

ما جار میزنیم که آقایمان تویی...

شیخ الائمه! نوکریت افتخاری است

خاک رهت به منزله ی آب زندگی ست

صد سلسبیل زیر قدم هات جاری است

(ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما)*

عشق شما مسبب این ماندگاری است

اوقات خوش کنار بزرگان به سرشود

از برکت وجود تو خوش روزگاری است

مکتب به پا نموده ای علامه ساختی

شاگردیِ کلاس تو آموزگاری است

گنجینه ی حدیث و روایاتِ صادقی

دشمن ز تیغ تیز کلامت فراری است

صحن شما به زاویه ی عرش قائم است

دیوار های بقعه ات آیینه کاری است

آقا همینکه فاطمه آنجاست دلخوشی...

دردِ فراقِ مادر و فرزند کاری است

بیچاره

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در اصل هجران تشنگی و وصل باران است
حسی که من دارم همان حس بیابان است

نزدیکی و دوری ملاک وصل و هجران نیست
"راضی "ست او وصل است ؛ " ناراضی " ست هجران است

بازار ما گرم است از سنگ سر کوچه
دیوانه محتاج اذیتهای طفلان است

پروانه گر چه سوخته اما پشیمان نیست
روزی پشیمان میشود هر که پشیمان است

گاهی به جای حرف باید گریه را آورد
بهتر به حاجت میرسد طفلی که گریان است

فردا گریبان گناهش را نمیگیرند
هر که سر هجران تو پاره گریبان است

با قصد قربت آمدیم و قرب مان دادید
مهمان تو انگار نه انگار مهمان است

قصر است زندانی که یوسف را بغل کرده
قصری که یوسف را به زندان برده زندان است

باید برای تو که منت بر سرم دا

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بند اول

مکتب ما رهبرش در هر دوعالم صادق است
دین حق را لایق است(۲)

بند دوم
بعد حیدر ناطق قرآن خاتم صادق است
دین حق را لایق است(۲)

بند سوم
صادق آل عبا چون کشته‌ی زهر جفاست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

بند چهارم
کوچه شهر مدینه شاهراه کربلاست
فاطمه صاحب عزاست(۲)

شاعر : مرتضی محمودپور

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:41
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

جدّا همه ی عمر پریشان تو بودم
خونین جگر و خسته و گریان تو بودم

من صادق آل توام و در همه عمر
دلسوخته ی آن لب عطشان تو بودم

هرگاه که قرآن به لبم زمزمه کردم
یاد تو و صوت خوش قرآن تو بودم

گلچین ستم گر پی پرپرشدنم بود
زان بود که من یاس گلستان تو بودم

بر خانه ی من دست ستم چون شرر افکند
در یاد تو و آن خیمه ی طفلان تو بودم

آن شب که دل عترت من خون شد و لرزید
من غرق غم شام غریبان تو بودم

با پای پیاده چو مرا خصم دوانید
من یاد رقیه گل بستان تو بودم

منصور چو برکشتن من تیغ برآورد
یاد بدن پاره و عریان تو بودم

ای کاش که درکرب وبلا بودم وآن گاه
درپیش بلایا سپر جان تو بودم

با ناله «وفایی» ز زبان دل من

• دوشنبه
• 11
• تیر
• 1397
• ساعت
• 15:12
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زمزمه‌ی
شهادت امام صادق(ع)
بنداول

میان کوچه خدا دو دست من بسته شد

میان سینه ببین راه نفس بسته شد

نیمه‌ی شب میکشد پای پیاده مرا

ذکر لبم شد در این حادثه یا مرتضی

یاد گلهای پرپر کنم

یاد زهرا و حیدرکنم(۲)
بنددوم

زمزمه نیمه شب فاطمه یا فاطمه

هر نفسی زیر لب فاطمه یافاطمه

یاد مدینه کنم تا که شده شعله ور

شراره زد بر تنم‌آتش مسمار و در

یاد گلهای پرپر کنم

یاد زهرا و حیدر کنم(۲)
بندسوم

ز ضرب تازیانه از نفس افتاده‌ام

میان کوچه ز کین به ناله جان داده‌ام

خاطرم آزرده شد حرمت من را شکست

تیر نگاهش به شب به سینه‌ی من نشست

یاد گلهای پرپر کنم

یاد زهرا و حیدر کنم

• سه شنبه
• 12
• تیر
• 1397
• ساعت
• 20:30
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

بسم رب الحسین(ع)

یه لاله ازتبارحیدر-میون کوچه های غربت
اصلا ازاولش مدینه-به حتک حرمت داره عادت
وقتی که بردنت شبونه-همش بودی به تاب ودرتب
زیرلبت زمزمه داشتی-امون امون ازدل زینب

بازم دودو آتیش بازم دست بسته
یه مرد غریبی شده دلشکسته
باحال پریشون روخاکانشسته
(واویلاواویلاامون ازغریبی)

صدای ناله هاش پیچیده-سوزو گدازش بی جوابه
پای پیاده پشت مرکب-رودستشم جای طنابه
یه عده نانجیب آقارو-کشون کشون توکوچه بردن
حتی یذره هم نامردا حرمت سنشم نکردن

با کابوس کوچه یه روضه رولبهاش
یازهراشده ذکرروزاهو شبهاش
نبودمرحمی به دل زارو تنهاش
(واویلاواویلا امکون ازغریبی)

تولحظه ی آخرت آقا-بیادشاه سرجدایی
یادغروب کربل

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 17:59
• نوشته شده توسط
• کربلایی مصطفی اسماعیلی

بیست و پنجم شوال
شهادت حضرت صادق(ع)

من پریشان خاطر این جاده‌ام

صبر کن من از نفس افتاده‌ام

پیر مرد ایل آل حیدرم

من برای حفظ دین آماده‌ام

من پیاده تو سواره نیمه شب

صبرکن‌جانم رسیده چون به لب

تازیانه مزد حرف حق شده

این چنین افتاده‌ام در تاب و تب

یاد مادر یاد حیدر میکنم

یاد آتش سوزی در میکنم

آه... میسوزم ز داغ کربلا

من بدرد غربتم سر میکنم

ناطق قرآنم و این باورم

آیه‌ی تطهیر و کوثر مادرم

ناسزا گفتی به من ای بی‌حیا

من امامم زاده‌ی پیغمبرم

زد شرر بر جان من زهر جفا

سوختم از آتش کین ای خدا

کام من خشکیده‌ شد از زهر کین

میکنم یاد شهید کربلا

مثل‌دریایی‌که‌طوفان دیده است

همچوکوهی‌که‌به

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور