ای خدا پاره جگر مصحف ناطق شد
ای بقیع نوحه بخوان ماتم صادق شد
در مدینه چه عزایی و چه محشر شده است
چه ستم ها که به اولاد پیمبر شده است
یا امام صادق ......
دل خون دیده ی تر سینه ام غرق شرر
خانه ام در آتش در کجایی مادر
از تب زهر ، بسوزد جگر من چه کنم
طائر قدسم و در آتش دشمن چه کنم
یا امام صادق
نوحه امام صادق علیه السلام
سینه ی خونین دلان ، دشت شقایق گشته است
شعله ور از ماتم خورشید صادق گشته است
چشم عالم خون فشان شد مدینه نوحه خوان
امام صادق امام صادق
در میان خانه ای که بوده چون بیت الحرام
بین آتش روضه می خواند امام ابن امام
در کجایی مادرم
بین خلیل دیگرم
امام صادق امام صادق
آنکه پایش را به دوش آسمانها می نهد
وای من در کوچه ها پای برهنه می دود
صبر و غربت را ببین
این مصیبت را ببین
امام صادق امام صادق
شهادت امام صادق علیه السلام
یا امام زمان ای امام بر خلائق
شیعه گریان بود در غم امام صادق
میزند فاطمه بر سرو سینه
که عزاخانه شد شهر مدینه
سیدی سیدی آجرک الله
نوحه خوان گشته پروانه ی آتش گرفته
ارث مادر بود خانه ی آتش گرفته
خانه و آتش و هیزم و دیوار
قصه ی فاطمه گردیده تکرار
سیدی سیدی آجرک الله
آن محاسن سپیدی که حق خوانده امامش
وای من دشمن دین شکسته احترامش
در دل کوچه با پای پیاده
شیخ الائمه از نفس فتاده
سیدی سیدی آجرک الله
شهادت امام صادق علیه السلام
سینه ام سوزد از آتش زهر جفا
مادرم فاطمه به دیدن من بیا
مصحف ناطقم
حجت صادقم
من غریبم من غریبم
طائر قسم و لانه ام آتش گرفت
چون تو ای مادرم خانه ام آتش گرفت
بین آن شعله ها
میزنم من صدا
من غریبم من غریبم
نیمه شب دست بسته ای خدا بی گناه
قاتلم میبرد مرا سوی قتلگاه
رهبر مذهبم
جان شده بر لبم
من غریبم من غریبم
اِبن ربیع بر قلبم جفا کرد
از اهل خانه مرا جدا کرد
آه و واویلا آه و واویلا
نیمه شب می بُرد مرا از کینه
درکوچه های تنگ مدینه
آه و واویلا آه و واویلا
شرمی نکرد از مادرم زهرا
باتازیانه زد برمن اعدا
آه و واویلا آه و واویلا
با قدّخم و موی سپیدم
در پیِ مرکبش می دویدم
آه و واویلا آه و واویلا
باچه بی رحمی دشمن مرا برد
درکوچه ای که حیدر زمین خورد
آه و واویلا آه و واویلا
سوزانده منصور،پاتاسر من
تا اهانت کرد بر مادر من
آه و واویلا آه و واویلا
شد کفن جسمم در نوا هستم
یاد حسین و بوریا هستم
آه و واویلا آه و واویلا
******
شائق
شد بار چندم حرف پیغمبر زمین خورد.
یک بار دیگر سوره ی کوثر زمین خورد.
دستار او بر دور گردن، دست بسته.
در کوچه هم چون جد خود حیدر زمین خورد.
تا خانه اش در بین آتش سوخت، یاد از.
یک روضه کرد و ناله زد مادر زمین خورد.
از زیر پا تا جا نمازش را کشیدند.
مثل عمو حسن به صورت بر زمین خورد.
در آخر هر مجلس درسش که روضه است.
با ناله رفت از هوش و از منبر زمین خورد.
همراه یک بابای دل خسته به پای.
پیکر بی جان علی اکبر زمین خورد.
از خیمه تا گودال قتله گاه ارباب.
بر سر زنان صد بار یک خواهر زمین خورد.
با سنگی از یک پیر زن از پشت بامی.
از روی عرش نیزه ها یک سر زمین خورد.
یک نیمه شب دنبال مرکب تا که رفت او
هزار مرتبه شکر خدا که شیعه شدیم
به سینه مُهر ولای علی نشانه زدیم
غلام خانه ی اولاد مصطفی هستیم
و دل به ریشه ی خاکی چادری بستیم،
که گفته اید دو عالم گدای مادر ماست
که خلق عالم و آدم برای مادر ماست
به لطف درس تو ما شیعه ایم شکر خدا
به زیر دین شمائیم تا ابد آقا
تو شیعه را نه، که اسلام را بنا کردی
چه مکتبی تو از این درس ها به پا کردی
هزار حوزه و مکتب به پا شده امّا
هنوز هم نرسیده به ابتدای شما
اگر چه این همه عالِم به حوزه ها هستند
هنوز جیره خور سفره ی شما هستند
سلام ما به شما ای سلاله ی پر نور
سلام ما به شما یا مروج العاشور
نشسته ایم در این روضه ها کنار شما
که اشک ما بشود مایه ی قرار شما
امشب دوباره گرد غم بر جان نشسته
امشب دوباره شیعه پرهایش شکسته
اه از نهاد عرشیان بسیار برخاست
در خانه ی صادق چرا اینگونه غوغاست
یک بار دیگر میشود تکرار، تاریخ...
این بار اما سوخت خانه بیخ تا بیخ
بی رحم ها ارام...!اقا پیر مرد است
اقا نحیف و لاغر است و روی زرد است
قدری مروت تا که نعلینش بپوشد
مهلت بده تا لااقل ابی بنوشد
بردند اقا را غریبانه ،خدایا
با ناسزا بردند، جعفر! ابن زهرا
بردند اقا را به سمت کاخ منصور
بردند اما با بسی دشنام و با زور
ای وای از انگورهای زهر اگین
ای کاش میشد قسمت منصور بی دین
امشب بقیع و صادقِ مهمان مادر
باقر کنارش،انطرف تر هم پیمبر
درهای جنت را حسن جان باز کرده
مولا
هستی امیدشیعیان ای وارث پیمبر
صدیق آل فاطمه نام تو گشته جعفر
مولا منم گدایت دارم به دل ولایت
ای صادق آل محمد(۲)
ای صادق آل رسول هستم گدای کویت
گرچه بدم مولای من مستم زعطروبویت
لطف تو شامل من مهر تو در دل من
ای صادق آل محمد
همچون گداامشب ببین. بردرگهت نشستم مولابه تودل داده ام از غیر تو گسستم
هستی تو تکیه گاهم مولانما نگاهم
ای صادق آل محمد
بالطف حق مولای من مهرت بودبه سینه
سوزم تمام عمرخود ازغربت مدینه
جانم شودفدایت فدای غصه هایت
ای صادق آل محمد
چه رنج وغمهاکه دیدی چون جدخودپیمبر واویلتا تومدینه غریب بودی چوحیدر
دشمن دین شبانه آتش زده به خانه
ای صادق آل محمد
دشمن تورازخانه ات بادست بسته بر
صادق ای شمس هدایت
ششمین نور ولایت
چون علی بر جهان رهبری تو
رهبر شیعه جعفری تو
ای گل باغ زهرا مدد کن(۲)
ای که هستی نور سرمد
عالم علم محمد
رهنمای همه انس جانی
جان ما را تو روح و روانی
ای گل باغ زهرا مدد کن
من فدای قبر پاکت
سر گذارم روی خاکت
مهر تو جا گرفته به سینه
دعوتم کن بیایم مدینه
ای گل باغ زهرا مدد کن
من به درگاهت گدایم
با نگاهت با ولایم
حب و مهرت بود در دل من
لطف تو عمریه شامل من
ای گل باغ زهرا مدد کن
من گرفتار تو هستم
خسته بیمار تو هستم
ای که بر شیعیانت پناهی
از ره مرحمت کن نگاهی
ای گل باغ زهرا مدد کن
غم گرفته تار و پودم
سوخته از غم وجودم
بس که غم دیده ای،ای گل من
سوزد از غم همه حاصل
تو گل باغ ولایی امام صادق
ششمین نورخدایی. امام صادق
نوربخش همه عالم امکانی تو
عالم علم نبی ناطق قرآنی تو
منجی عالمیان ،برتن ماجانی تو
توز نسل مرتضایی امام صادق
ششمین نور خدایی امام صادق
جلوه روی تو چون ماه روی پیغمبر
خلق و خوی تو بود خلق و خوی پیغمبر
از تو بر جان برسد عطروبوی پیغمبر
نجل پاک مصطفایی امام صادق
ششمین نور خدایی امام صادق
دین خلاق مبین ازتوشده پاینده
عترت احمد و قرآن ز تو گشته زنده
جود و احسان و کرم ازتوشده شرمنده
منشأ جود و سخایی امام صادق
ششمین نورخدایی امام صادق
شکرلله همگی مست تولای تو ایم
تا دم آخر عمر غرق تمنای تو ایم
ای گل فاطمیون خاک کف پای توایم
همه امید مایی امام صادق
مدینه شد لبریز ماتم امشب واویلا واویلا موسی‌بن‌جعفرسوزدازغم امشب واویلا واویلا
مدینه الرسول عزا گرفته واویلا واویلا
اهل ولا امشب نوا گرفته واویلا واویلا
رفت از جهان صادق گل مدینه واویلا واویلا موسی بن جعفر میزندبه سینه واویلا واویلا
از بام و در آمد درون خانه واویلا واویلا
آن دشمن دور از خدا شبانه واویلا واویلا
دشمن ز جورو کینه وحشیانه واویلا واویلا
درنیمه شب آتش زده به خانه واویلا واویلا
آن نیمه شب یاد مدینه افتاد واویلا واویلا
یاد در و مسمار و سینه افتاد واویلا واویلا
افتاد یاد پهلوی شکسته واویلا واویلا
اشک علی با آن دل شکسته واویلا واویلا
آنکس که بودمعصوم وپاک ومظلوم واویلا واویلا
آخر
یا امام صادق علیه السلام
تیری به حنجر علی اصغرت نخورد
لب های تشنه ات به لب اکبرت نخورد
در ظلمت خرابه سرت میهمان نشد
چشم سه ساله ای به تن بی سرت نخورد
آتش زبانه زد وسط خانه ات ولی
انبوه شعله ها به تن دخترت نخورد
دشمن شکست حرمت آن خانه را ولی
دست حرامیان به پر خواهرت نخورد
در منظر نگاه پریشان کودکان
تیری به قلب ساقی آب آورت نخورد
امشب دلم غریب تر از غربت شماست
دلتنگ بوسه بر حرم و تربت شماست
یک روز می رسد که بسازیم از طلا
صحن و رواق چون حرم حضرت رضا
صحنی برای مادر پهلو شکسته ات
صحنی برای باقر و سجاد و مجتبی
یک گوشه از بهشت غریبانه ی بقیع
صحنی برای مادر سقای کربلا
چون یاکریم دور
نور خدا امام صادق
بر شیعیان شمس حقایق
ای آنکه عالم را حبیبی
بر درد بی درمان طبیبی
در شهر خود هم تو غریبی
مولای من امام صادق(۳)
تو صاحب قدررفیعی
تو زینت خاک بقیعی
خاک بقیع تو بهشتم
مهرو ولایت در سرشتم
حبت تمام سرنوشتم
مولای من امام صادق
مرقد تو از چه خراب است
قبرت میان آفتاب است
دشمن شکسته حرمت تو
این است نشان غربت تو
خاکیست قبر و تربت تو
مولای من امام صادق
منجی و رهنمای امت
در بین یاران هم به غربت
دشمن زد آتش خانه تو
دود آید از کاشانه تو
سوزد دل دردانه تو
مولای من امام صادق
در نیمه شب از ظلم و کینه
آن نانجیبان مدینه
نامردمان از بسکه پستند
قلب رئوفت را شکستند
دستان تو از کینه بستند
مولای من
به نام آنکه پُر کرده جهان از قالَ صادق‌ها
به نام آنکه می‌رویاند از جانها شقایق‌ها
به نام آنکه از دلهایِ سنگی ساخت عاشق‌ها
که می‌گردند از نورش مخالف‌ها موافق‌ها
به نامِ حضرت صادق دلت را روضه مهمان کُن
چراغِ اشک روشن کُن بقیعش را چراغان کُن
ندیده حکمت از درسش حکیمی اینچنین چون او
ادیبی یا طبیبی یا علیمی اینچنین چون او
ندیده دل صراط‌َالمُستقیمی اینچنین چون او
حلیمی یا رحیمی یا کریمی اینچنین چون او
سفارش‌های او شرحِ کلامی از کمالِ اوست
سفارش‌های او راهِ رسول‌الله و آلِ اوست
سفارش میکند بارِ فقیران را زمین مگذار
سفارش میکند در راهِ محرومان قدم بگذار
سفارش میکند دل را به تدبیر خدا بسپار
سفارش
من کشته زهر کینه ام///صاحب سوز سینه ام
روضه خوان مدینه ام
وای وای قرآن ناطقم من
وای وای امام صادقم من
آه هرکجا یاد کربلا///روضه خواندم به هرنوا
شد حسینیه ام به پا
وای وای گفتم بااشک دیده
وای وای ازشاه سربریده
آه نیمه شب ناله ها زدم/تا کمی دستُ پازدم
مادرم را صدا زدم
وای وای بین دهلیزِ خانه
وای وای می خوردم تازیانه
آه بغض دیرینه پاگرفت/دست خودراهواگرفت
سوی چشم مرا گرفت
وای وای خاکی شد صورت من
وای وای شکسته حرمت من
آه تاکه آتش فرو نشست/واشدازریسمان دودست
یاد زینب دلم شکست
وای وای خیمه ها شعله ورشد
وای وای لشگری حمله ورشد
آه هرطرف دختری دوید/دست نامحرمی رسید
معجر از گیسویش کشید
وای وای یه زن باای
یاصادق ال عبا
بنیانگذار روضه ها
ای رئیس مذهب ما
ای زادهءخیرالنسا
مدینه گشته کربلا
ازگریه محشری بپا
گفتی میان شعله ها
ازآتش آن خیمه ها
یاشیخ الائمه.پیر روضه هایی
عمری دیده گریان . یادکربلایی
باداغت مدینه. گشته شهرغمها
می آیدصدای.واویلای زهرا
واویلا واویلا
ازدیوار خانه.آتش شعله ور شد
زنده خاطرات.مادر پشت در شد
خاکی شد لباست.وقت حمله اما
نیفتاده ای تو. زیر دست و پاها
واویلا واویلا
اهل خانهء تو.گردیده هراسان
کردی یادی آنجا.ازشام غریبان
میدیدی چگونه. عمه بی پناه است
ازسوئی نگاهش. سوی قتلگاه است
واویلا واویلا
جد ما گریه کنانش را تماشا میکند
نوحوعلی الحسین
هرکه گرید بر حسین یاری زهرا میکند
نوحوعلی الحسین
بند اول
مدینه،دوباره میبینه آتیشی که،میکشه،زبونه از تو خونه
مدینه،دوباره میبینه صحنه ای رو،که دارن،میزنن تازیونه
مدینه،دوباره میبینه عده ای رو،که حمله،میارن وحشیونه
مدینه،میشنوه صدای ناله ای که،داره از،غم غربت میخونه
دوباره،میشه تکرار،قصه ی،کوچه اینبار،واسه ی،پسر زهرا
دوباره،واسه بیعت،میبرن،یه غریب و،که داره،نشون از مولا
میبینه پیرمردی رو،که جون نداره تو تنش
با دست بسته شبونه،از توی خونش میبرن
میبینه پیرمردی رو،که داره غم توی قلبش
میبرنش کاخ منصور،تا حرمتش رو بشکنن
(امون امون ای دل امون)
?بند دوم
فدای،آقایی بشم که تو مدینه،وارث،بلافصل فدک بود
فدای،آقایی بشم که توی خونش،شبیه،علی بی یار و
◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)
سبک سنتی
◾بنداول
شهر مدینه میکند نظاره
شد تازه داغ فاطمه دوباره
صادق حیدر است
وارث کوثر است
در بین آتش بی‌بال و پر شد
از ضرب سیلی خونین‌جگر شد
اجرک الله بقیه‌الله(۲)
◾بنددوم
عالم سیه‌پوش غم صادق است
آنکه به قرآن نبی ناطق است
به عالم غمگسار
شیعه شد عزادار
از این مصیبت الله اکبر
گوید دمادم با دیده‌ی تر
اجرک‌الله بقیه‌الله(۲)
#امام_صادق_شهادت
مزنیدم مبریدم ندهید آزارم
بگذارید عمامه به سرم بگذارم
قبل از آنیکه مرا در بر منصور برید
بگذارید حرم را به کسی بسپارم
پیرمردم پی مرکب ندوانید مرا
نه مرا پای دویدن نه عصایی دارم
بگذار ابن ربیع تا نفسی تازه کنم
بس کن اینقدر نکش بر روی سنگ و خارم
تازیانه بزن اما لب خود باز مکن
نام زهرا مبر اینقدر مده آزارم
به زمین میخورم و ذکر لبم یازهراست
یاد افتادن او بین در و دیوارم
سوخت در شعله در خانه ام و شکر خدا
که نیفتاد در سوخته روی یارم
پیش چشم پسرش مادر ما را می زد
از مغیره به خدا تا به ابد بیزارم
#عبدالحسین
.
اگر چه سخت روز و شب چو ابری زار می گریم
نه از اینکه شدم بی یاور و بی یار می گریم
شده هر صحنه ای از غربتم یادآور یک غم
چو جد خویش مثل حیدر کرار می گریم
اگر چه خانه ام آتش گرفت از کینه،تنها من
به یاد سینه ی صدیقه و مسمار می گریم
به کوچه بد زمین خوردم که زهرا را صدا کردم
به یاد صورتی که خورده بر دیوار می گریم
مرا در کوچه گرداندند یاد شام افتادم
به یاد عمه ام در کوچه و بازار می گریم
شنیدم عمه ام را می زدند و خارجی خواندند
چو او بوده اسیر خنده ی انظار می گریم
کشیده تیغ بر رویم سه بار آن بی حیا و،من
به یاد آن لب و دندان که شد خونبار می گریم
دلم شد غرق خون وقتی که شد جسمم کفن،شائق
بر آن جسمی ک
یه پیر مرد افتاد، جوونا دارن می خندن
میون این کوچه، دستمو دارن میبندن
کشون کشون میبردنم آه!
افتادم از نفس توی راه
نیمه ی شب غریبم اما ، الحمدلله
یه کم زمین میخوردمو ، یه کمی می دویدمو
نفس من بند اومده، خدا دیگه بریدمو
همه رو ریختم تو دلم حرفایی که شنیدمو
نمیکنن رعایت محاسن سفیدمو
(یامظلوم)(امام صادق)(۳)
یه عده بی غیرت ،ریختن میون این خونه
از در ِ خونه م زد ، شعله ی آتیش زبونه
جلوی چشم زن و بچه م
سر و پای برهنه رفتم
هوای مادرم رو کردم، امون از این غم
به یاد بیت فاطمه که کندن از جا درشو
چهل نفر بسته بودن تموم دور و برشو
علی رو مسجد می برن، شمشیره بالا سرشو
حسن نشسته بود رو خاک، لگد زدن مادرشو
(
بند اول:
تنم
میسوزه از سَم
زیرِ لب هر دم
مرگمو میخوام
از خدا کم کم
شده
این زهرِ کاری
تو خونم جاری
با لبِ تشنه
جون دارم میدم
میسوزم از زهر ، این دمه آخر
رویِ لبهامه مادر ای مادر
خدایا من غریبه آلِ حیدرم
اسیره بسترم ، شبیهِ مادرم
یا صادق یا غریب
بند دوم:
زده
این زهرِ کینه
آتیش به سینه
بی حُرمتی ها
خیلی سنگینه
دلم
دریای درده
پُر آه و سرده
شِکوه دارم از
شهرِ مدینه
زخمیِ کُلِّ بال و پره من
دُشنام میدادن به مادره من
منو رو خاک غم ، کشیدن بی هوا
شبیه مرتضی ٰ، میون کوچه ها
یا صادق یا غریب
بند سوم:
مُدام
در بین بستر
با چشمای تَر
روضه میخونم
از شَهِ بی سر
نکش
خنجر رو حنجر
دست بردار از سر
بند اول
گریه کن ای مدینه،ماتم سرای صادق
ای کربلای صادق،شده عزای صادق
گریه کن ای مدینه،دوباره دل حزینه
دوباره قصه ی تو،آتیش زده به سینه
قصه ی ماتمت به دل زده شراره
قصه ی یک جوون و پیرمرد زاره
شرح غریبیه علی و غصه ی اون
تا به امام صادقت ادامه داره
امام و از تو کوچه بردن
مثل علی با دست بسته
گرد و غبار کوچه ای وای
به روی صورتش نشسته
آقام امام صادق،به زهرا نور عینه
آقام امام صادق،گریه کنه حسینه
(آقام امام صادق)
بند دوم
دوباره از رو کینه،گرفت آتیش زبونه
یه عده وحشیونه،میومدن تو خونه
پای برهنه بردن،نامردای زمونه
امام و از تو خونه،بین نماز شبونه
کشون کشون آوردنش به سمت مرکب
زدن سیلی به صورت رئ
◾نوحه،زمینه،شور
واحدسینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)
◾بنداول
از کوچه‌های شهرغم
افتان و خیزان میروم
باهرنفس من دم‌به‌دم
افتان و خیزان میروم
پای برهنه نیمه شب
در کوچه یاد مادرم
وای مادرم وای مادرم
وای مادرم وای مادرم(۲)
◾بنددوم
در کوچه‌های حادثه
تنهای تنها میروم
یارب مدد کن‌نیمه شب
با یاد زهرا میروم
من یادگار کوثرم
من وارث پیغمبرم
وای مادرم وای مادرم
وای مادرم وای مادر(۲)
◾بندسوم
موی سپید و حرمتم
از تازیانه سوخته
چون مادر مظلومه‌ام
در این زمانه سوخته
آتش گرفته خانه‌ام
چون یاس سرخ پرپرم
وای مادرم وای مادرم
وای مادرم وای مادرم(۲)
ماتم صادق از ره رسیده
ماهِ معصومِ غربت کشیده۲
آه/ای امام مظلوم
آه/ای شهیدِ مسموم
شیعه گشته در عزا/مدینه شد،کرببلا
حُرمت خانه ی او شکسته
از ستم ها دگر گشته خسته
زنده شد در دلش داغ زهرا
یاد بابا و دستانِ بسته ۲
آه/در عزا دنیا شد
آه/غرق غم موسا شد۲
شیعه گشته در عزا/مدینه شد،کرببلا
بضعه ی پاک پیغمبری تو
مذهب شیعه را رهبری تو
تشنه لب همچو جد غریبت
لاله ی از جفا پرپری تو ۲
آه/خون دلها خوردی
آه/چون گُلی پژمردی۲
شیعه گشته در عزا/مدینه شد،کرببلا
با این محاسن سفیدت
وقتی که تو کوچه کشیدت
بدجوری خوردی به زمین آه
شبیه مادر شهیدت
همین جا که زمین خوردی
همین جا مادرت افتاد
همین جا بود که زخمی شد
همین جا بود حسن جون داد
تو کوچه شکست حرمت حرمت محاسن سفیدت
تو کوچه شکست احترام مادر شهیدت
غریب آقام غریب آقام
تو گذر کوچه غم ها
دوباره موندی تک و تنها
دوباره پیچیده تو گوشت
صدای ناله های زهرا
همین جا بود حسن می دید
یه نامحرم جلو اومد
همین جا گوشواره اش افتاد
همین جا بود که سیلی زد
تو کوچه شکست قامت خدایی رشیدت
تو کوچه شکست احترام مادر شهیدت
غریب آقام غریب آقام
به زیر لب نوا گرفتی
نذرتو از خدا گرفتی
با لب تشنه دم آخر
روضه ی کربلا گرفتی
شهید ک
نه سنگ مزاری
نه یک سایه بانی
نه شمع و چراغی
نه یک روضه خوانی
بمیرم مزار تو ندارد نشان
بود زائرت تنها امام زمان
واویلا واویلا واویلا
---------------------------
اگر غصه خوردی
مصیبت کشیدی
اگر پشت مرکب
پیاده دویدی
لباس تنت دیگر به غارت نرفت
کسی از عزیزانت اسارت نرفت
واویلا واویلا واویلا
--------------------------
شبیه رقیه
به دنبال مرکب
پیاده کشاندند
تو را نیمه شب
فدای دل خون و دل مضطرت
که عمامه افتاده ز روی سرت
واویلا واویلا واویلا
__________________________________
@amirhoseinolfat
