امشب زمین و آسمان در آه و افغانِ رضا
هم آدم و جن و ملک شد مرثیه خوانِ رضا
ِ
بوی غریبیِ رضا پیچیده تا عرشِ خدا
معصومه دارد روضه ی شامِ غریبانِ رضا
شاعر : هستی محرابی
خورشید ، سر به زیر عبایی ز ابر برد
اینگونه از حدیث کسا ارث صبر برد
دریا، ز باد فتنه ،به خود موج می گرفت
آن موج را به ساحل آرام قبر برد
چشم گهر فشان یتیمش ، گواه بود
او را عدو ز شهر پیمبر ، به جبر برد
آن روز، هر زنی ،که شنید از خزان باغ
یک شاخه تسلیت به عزایی ستبر برد
<<آشوب در تمامی ذرات عالم است>>
خورشید سر به زیر عبایی ز ابر برد
شورسینه‌زنی زیارت مخصوص
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بنداول
من بنده و تویی سلطان ملک دین
دست مرا بگیر من خورده‌ام‌زمین
تا زائرت شدم گفتم که نوکرم
این افتخار رامدیون مادرم
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بنددوم
باب‌الجواد تو شد قبله‌گاه من
بگذشته با توام هر سال و ماه من
من گریه میکنم در پای تربتت
عالم فدایی یک لحظه غربتت
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بندسوم
ای پاره‌ی تن پیغمبر خدا
من زائر توام‌بنما نظربه‌ما
شمس‌الشموسی‌برتو سلام ما
برماعطا نما آقا تو کربلا
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
شهادت امام رضا (ع)
رضا ای نو گل باغ ولایت (2)
منم آن سائل خوان عطایت
نما بر من نگاهی
رضا جان گاهگاهی
رضا جانم رضا جان (2)
*******
منم محتاج یک نیم نگاهت (2)
نگاهی کن تو بر این رو سیاهت
ببین شور و نوایم
به درگاهت گدایم
رضا جانم رضا جان (2)
*******
مریض عشق تو هستم رضا جان (2)
در عالم بر تو دل بستم رضا جان
گل موسی بن جعفر
تویی بر شیعه رهبر
رضا جانم رضا جان (2)
*******
تو درمان تمام دردهایی (2)
امید شیعه هستی جان مایی
بیا دردم دوا کن
مرا حاجت روا کن
رضا جانم رضا جان (2)
*******
همه عالم شد از داغت پریشان (2)
ز سوز غم تمام شیعه گریان
خراسان در عزایت
شده کرب و بلایت
رضا جانم رضا جان (2)
*******
تو
شهادت امام رضا علیه السلام
پاره قلب مصطفایی
بر شیعیان شمس الضحایی
مولا علی موسی الرضایی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
تو پادشاه ارض طوسی
در این جهان شمس الشموسی
انیس و همدم نفوسی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
مولا رئوف و مهربانی
مایه آرامش جانی
مولای ما ، جان جهانی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
مظهر ذات سرمدی تو
هشتم گل محمدی تو
عالم آل احمدی تو
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
ای پاره قلب پیمبر
نور دل موسی بن جعفر
در خصلت و خویی چو حیدر
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
دوری تو از شهر مدینه
کشته شدی با زهر کینه
دلها ز داغ تو غمینه
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
گشته خراسان قتلگاهت
ب
شهادت حضرت رضا علیه السلام
یا غریب الغربا یا معین الضعفا
ای امید عالمین یا علی موسی الرضا
هشتمین شمس هدایت یا رضا
منشا لطف و عنایت یا رضا
یا علی موسی الرضا (4)
********
پاره قلب رسول نور چشمان بتول
سائل درمانده را از کرامت کن قبول
ز اینهه لطف و عطا شرمنده ام
با ولای تو در عالم زنده ام
یا علی موسی الرضا (4)
********
ای امام مهربان بر همه آرام جان
گر چه بد هستم ولی از درت من را مران
امشب از لطف تو مهمان توام
ریزه خوار خوان احسان توام
یا علی موسی الرضا (4)
********
از درون صحن تو می وزد عطر جنان
جای تو باشد رضا در قلوب شیعیان
مرقد پاکت حریم کبریاست
صحن های این حرم دارالشفاست
یا علی موسی الرضا (4)
ای هشتمین عزیز خدا یا اباالحسن
ای نور چشم اهل ولا یا ابا الحسن
**
بر قلب و روح و جان تمامی شیعیان
مهرت بود ز عرش علا یا ابالحسن
**
از لطف خاص خالق یکتا به عرش و فرش
تا روز حشر تویی مقتدا یا اباالحسن
**
تو منشا کرامت و ایثارو رأفتی
کنز سخاو جود و عطا یا اباالحسن
**
ای نور چشم حیدر و زهرا و مصطفی
از تو گرفته دیده ضیا یا اباالحسن
**
حور و ملک به گرد حریم تو در طواف
زینت فضای صحن شما یا ابالحسن
**
عطر و بوی حریم مصّفای تو عجین
با عطر و بوی کرب و بلا یا ابالحسن
**
مولا کنار مرقدوصحن و سرای تو
هردرد با تو می شوددوا یا ابالحسن
**
هرکس که با خلوص به سوی تو رو کند
براو کنی تو لطف و عطا یا اباالحسن
**
ا
هشتم گل بستان دینی
نجل امیر المومنینی
برما امام مقتدایی
از نسل پاک مرتضایی
مولا علی موسی الرضایی
رئوف عالم یا رضا جان(۳)
***
مولاتویی ضامن آهو
چون فاطمه در خصلت و خو
همچون نبی ماه جمالت
چون مرتضی جاه و جلالت
عالم بود محو کمالت
رئوف عالم یا رضا جان(۳)
***
ای هستی موسی بن جعفر
ای پارۀ قلب پیمبر
مولا صفا بخش جهانی
در مکرمت حیدر ثانی
در جسم عالم روح و جانی
رئوف عالم یا رضا جان(۳)
***
مولا غریب الغربایی
شما معین الضعفایی
بر شیعیان امام هشتم
در آسمان دین تو انجم
مولا تویی پناه مردم
رئوف عالم یا رضا جان(۳)
***
سرتا به پایت رحمتی تو
باب النّجات امّتی تو
نور خدای سرمدی تو
هشتم گل محمدی تو
عالم آل احمدی
ای گل باغ ایمان
مظهر حی یزدان
پارۀ قلب احمد
تویی شاه خراسان
گل گلزار ال عبا
یا علی ابن موسی الرضا
**
گل باغ ولایی
هستی مصطفایی
جان موسی بن جعفر
علی موسی الرّضایی
گل گلزار آل عبا
یا علی ابن موسی الرّضا
**
حرم با صفایت
جنّت شیعیان است
گنبد تو رضا جان
رهگشای جنان است
گل گلزار آل عبا
یا علی ابن موسی الرّضا
**
تو صفا بخش دل ها
کعبۀ عاشقانی
همگان عاشق تو
بس که تو مهربانی
گل گلزار آل عبا
یا علی ابن موسی الرّضا
**
گرچه من روسیاهم
برتو مولا پناهم
گل زهرای اطهر
از کرم کن نگاهم
گل گلزار آل عبا
یا علی ابن موسی الرّضا
**
جان عالم فدایت
سوزدهر دل برایت
یا رضا کل عالم
شده بزم عزایت
گل گلزار آل عبا
یا علی ابن
ياسر خادم امام رضا نقل كرد كه در راه در جايى كه ميان ما و طوس هفت منزل راه باقى مانده بود، ابو الحسن عليه السّلام بيمار شد، و تا ما بطوس رسيديم بيمارى آن حضرت شدّت يافت، و چندين روز در طوس اقامت كرديم، و مأمون روزى دو بار بعيادت او مى آمد، و در روز آخرى كه در آن روز حضرت از دنيا رفت كه بسيار هم ضعيف شده بود، بعد از اينكه نماز ظهرش را بجاى آورد بمن گفت: اى ياسر، اين مردم چيزى نميخورند؟ عرضكردم با اين وضعى كه شما داريد اى سرور من چطور ميتوانند چيزى بخورند، حضرت
اين كلام را كه شنيد كمر خم خود را راست كرده فرمود: غذا را بياوريد، و همه كاركنان خود را خواند و احدى را باقى نگذارد مگر بر سر سفره نشاني
اباصلت مى گويد : و ابو جعفر مرا گفت: اى ابا صلت برخيز از آن پستو و انبار تخته اى كه ميّت را بر آن ميشويند حاضر ساز و آب براى تغسيل بياور، عرضكردم، در انبار و پستو تخته غسل و آب نيست، ولى حضرت فرمود: آنچه بتو امر كردم انجام ده، من داخل انبار شدم و ديدم هر دو آماده است، بيرون آوردم و دامن قبا بر كمر بستم و پاى برهنه نمودم كه آن جناب را غسل دهم، حضرت فرمود: اى ابا صلت كنار رو كه غير از تو كسى با من است كه مرا در تجهيز يارى مى كند، و امام را غسل داده، و بمن فرمود: به پستو رو و جامه دانى كه در آن كفن و حنوط است بياور، من رفتم بقچه اى ديدم كه هرگز
آن را نديده بودم، آن را برگرفته نزد حضرت آوردم، پس
ا
روضه امام رضا
و گريز به كودال قتلگاه
اخبار و آثار حضرت رضا عليه السلام صفحه ٧٩
مستدرك الوسائل جلد٧ ص٢٣٨
حضرت رضا از مکه معظمه بیرون شدند و از طریق بادیه وارد
قادسیه شدند كه نزديك کوفه بود و آخرین حد عراق به شمار می‌رفت.
احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی مى گوید: در قادسیه به استقبال حضرت رضا رفتيم، پس از اینکه خدمتش رسیديم فرمودند: برای ما اطاقی اجاره کنيد که دارای دو در باشد، دری به حیاط باز شود و دری به بیرون تا مراجعه کنندگان به آزادی رفت و آمد کنند. راوى مي گه همون طور كه حضرت رضا فرمودند با عزت و احترام تمام براي امام رضا عليه السلام خانه اى اجاره كرديم كه مردم راحت بتوانند در خانه ى علي ابن
روضه وداع امام رضا با مدينه
و گريز به روضه ى وداع امام حسين
عيون اخبار الرضا (ع) ج ١ص٢٠
مقتل مرحوم مقرم ص١٨٨
در فرازي از زيارتنامه حضرت رضا مي‌خوانيم:
«السَّلامُ عَلي مَن اَمَرَ اَهلَهُ وَ عَيالَهُ بِالنِّياحَةَ عَلَيه قَبلَ وُصُولِ القَتلِ اِلَيه
.سلام بر آن كسي كه به اهل و عيال خود، دستور داد تا قبل از شهادتش براي او گريه و ناله كنند.
قال الراوى :
و جَمَعَ اَولادَهُ و عِيالَهُ وَ اَمَرَهُم بِالبُكاء عَليه قَبلَ الوُصُولِ المُوتِ اِلَيه.
راوى مي گه امام رضا عليه السلام هنگام وداع
، از مدينه، افراد خانواده و بستگانش را
به دور خود جمع كرد و به آنها فرمود:
«هم اكنون براي من گريه كنيد تا صداي گر
روضه تشنگي امام رضا
در كوير و گريز به كربلا
اخبار و آثار حضرت امام رضا عليه السلام صفحه٨٤
مقتل الحسين شيخ صدوق صفحه ١٣١
حضرت رضا (ع) در سر راه خود به یکی از کویرها رسید،
این کویر همواره مرکز دزدان و عیاران و حرامیان بوده است.
راوى
مى گه : ما خدمت حضرت رضا (ع) بودیم در حالی که در راه خراسان بود،
به سرزمین بی آب و علفی رسیدیم، تشنگی سختى همه ما رو اذيت مي كرد و نزدیک بود هم خودمون و چهارپایان مون هلاک بشيم.
امام رضا عليه السلام نگاهى به من كرد و نگران ما شد و فرمود: دنبال آب بريد و با دست خودش جائی رو نشون دادند، رفتیم به سمتى كه حضرت فرمودند و آب پیدا کردیم، و همه از هلاکت و نابودی نجات پيدا كر
ورود امام رضا به نيشابور
و گريز به روضه ى عطش
اخبار و اثار حضرت امام رضا ( علیه السلام )
صفحه٨٧
در رواق چشم های اشکبار ( ترجمه لهوف ) صفحه ١٨٣
شیخ صدوق نقل مي كنه : حضرت رضا علیه السلام در راه خراسان وارد نیشابور شدند در
محله ای به نام «فروبین» منزل کردند،
در آن خانه چشمه ای بود که آب آن خشک شده و جریان نداشت، به يمن حضور امام رئوف
آب آن چاه بسیار زیاد شد و مردم محله از آن استفاده می‌کردند، جلو درب منزل حوضی درست کردند و چند پله برای آن ساختند و مردم از آن پله‌ها پائین رفته و از چشمه آب بر می‌داشتند.
مردم نیشابور هنوز هم از آن حوض آب برمی دارند، و در آن محل نماز می‌خوانند .
عرض كنيم يا امام رض
السلام ای امام رئوف
السلام ای آروم دلها
کسی که حرمت رو دیده
دیگه چی می‌خواد تو این دنیا
وقتایی که حاجتی دارم
میام پای پنجره‌فولاد
تا دلتو به دست بیارم
میام از سمت باب‌الجواد
(یا علی بن موسی الرضا)
شفیقِ ماندگانی تو؛ رفیق راه هم هستی
اگر در راه باشم، راه؛ اگر در چاه هم، هستی
همیشه در کنارت شاد هستم، گاه هم غمگین
تو در این لحظه های کمترِ کوتاه هم هستی
می آیم در حرم با رو سیاهی؛ در شگفتم، تو
نه تنها نیستی دلخور، که خاطرخواه هم هستی!
می آیم می نشینم هی «امین الله» می خوانم
می آیم می نشینم؛ که امان الله هم هستی
تو را در چهره ی دلدادگانت «خنده» می¬بینم
نیاز و ناز و سوز و حال و اشک و آه هم هستی
شب و روز من از نور تو روشن می¬شود؛ باری
تو خورشیدی در این شک نیست! امّا ماه هم هستی...
روز پایان صفر
دل شود غرق عزا در روز پایان صفر
قاصدک آرد زداغ هشتمین مولا خبر
مرغ دل پر می زند سوی خراسان رضا(ع)
تا عزاداری کند در سوگ آن والا گهر
کفتران صحن او سرها بزیر ودر سکوت
طبل ها،نقاره ها،خاموش اندر رهگذر
شهر مشهد می نماید بر تنش،رخت عزا
هیأتیها جملگی روسوی مشهد در سفر
روز پایان صفر در طوس غوغایی بود
زهر مامون لعین بر پیکری کرده اثر
در میان هجره ی در بسته می نالد رضا(ع)
روی خاک افتاده آید از دهان خون جگر
یاد کوچه،مادرش زهرا(س)،به خاطر آورد
یاد مادر بیشتر بر جان مولا زد شرر
در غریبی ناله زد اینک کجایی ای جواد
رس به فریاد پدر حالا که باشم محتضر
از مدینه آمد و بابا در آغوشش گرفت
د
شهادت علی بن موسی الرضا(ع)
دلخون شده ی آخر ماه صفرم
درحجره در بسته بسوزد جگرم
مسموم به زهر کینه ی مامونم
جان در ره حق دهم مثال پدرم
در غربت طوس واز دیارم دورم
شهر نبوی بیامده در نظرم
الحق که غریب الغربایم اکنون
تنهایم وچون طایر بی بال وپرم
ای کاش کنون مدینه بودم تاکه
پر از همه آشنا شود دور وبرم
درنام رضا باشم وراضی هستم
از آنچه نوشته در قضا وقدرم
اجداد من از ره شهادت رفتند
منهم به شهادتی چنین مفتخرم
روسوی مدینه کرده ونالیدم
یا رب برسان کنار بابا پسرم
آمد به برم جواد وگریان نالید
حالات تو بابا زده برجان شررم
سر را بروی زانوی او بنهادم
بوسید جوادمن دوچشمان ترم
آرام شدم برای جان دادن خو
دوبیتی شهادت حضرت امام رضا(ع)
دلم ديوانه‌ي روي رضا شد
به دشت عشق آهوی رضا شد
به وقت مرگ، شاعر،نوکری گفت
خوشا آن که ثناگوی رضا شد
دوبیتی شهادت حضرت امام رضا(ع)
به لب دارم نوایی نینوایی
دلم با ذکر جدّم شد هوایی
ببر فرش از میان حجره تا من
خراسان را کنم کرب و بلایی
دوبیتی شهادت حضرت امام رضا(ع)
خدا داند که دردم بی شمار است
خزان گردیده عمرم، بی بهار است
من آن صیدم که میل دام دارد
و صیادم کنون در انتظار است
غزل شهادت حضرت امام رضا(ع)
حجره را با تارِ مژگان، آب و جارو مي‌كنم
من غريبم گريه بر مظلوميِ او مي‌كنم
گر كه او منّت گذارد بر منِ دور از وطن
هستي‌ام را از براي ديدنش رو مي‌كنم
تا كه هم دردش شوم در ماجراي كوچه‌ها
جسم خاک آلوده را اين سو و آن سو مي‌كنم
تا به مهمانی ام آید بین حجره مادرم
چادرش را همچو گل می بوسم و بو مي‌كنم
انتظار نور رويش را كشم در این سرا
پیش پایش همچو شمعي خسته سو سو مي‌كنم
با دلِ خون گشته ام يادي كنم از میخ و در
دم به دم ناله بر آن بشكسته پهلو مي‌كنم
اي جوادِ من نگاهی کن رسیده فاطمه
پای بزم روضه اش با او هیاهو می کنم
غزل شهادت حضرت امام رضا(ع)
من كه اين صحن و سرايم را نمايان كرده‌ام
شرحِ دردِ غربتم در سينه پنهان كرده‌ام
از براي دین پیغمبر، نجات مسلمین
عزم رفتن در غريبي خراسان كرده‌ام
لحظه‌اي كه از مدينه آمدم بر سوي طوس
من وداعي ديدني با نورِ چشمان كرده‌ام
آن دم آمد خاطرم پر مي‌زدم من در عطش
يادي از لب‌هاي خشكِ شاهِ عطشان كرده‌ام
منتظر بودم جوادم تا بيايد از سفر
گريه بر آن زينب زار و پريشان كرده‌ام
در ميان حجره و دلخسته و زار و غریب
بهرِ فرزندم، جوادم ختم قرآن كرده‌ام
تا جوادم آمد و او را بغل كردم به آه
يادِ از آن كرب و بلا و آن يتيمان كرده‌ام
مادرم وقتي سرم را روي زانويش نهاد
دردِ دل ها نزد آن بانوی نالان
غزل شهادت حضرت امام رضا(ع)
بال ملك كنايه از گنبد و بارگاه توست
چشمِ اسيرِ خاكيان منتظرِ نگاهِ توست
اي شه ملكِ ماسوا عرش به زيرِ پاي توست
قرصٍ قمر اشاره‌ي صورتِ همچو ماهِ توست
این همه صحن دور و بر، این همه وسعت حرم
جمله دلیل کوری دشمن روسیاه توست
نیست فقط جای شما، در دلِ مشهد الرضا
بین قلوب عاشقان خانه و جایگاه توست
طوس و تمام كشورم، نذر ولی نعمتی ات
هستی و کائنات هم جيره خورِ پناهِ توست
صحن و سرای خواهرت گرچه نگین شهر قم
گوشه‌اي از غريبی و غربت و اشك و آهِ توست
گر تو نظر بيفكني از سر لطف و مرحمت
اين تن و جان بي‌ثمر ذره ی خاكِ راه توست
سبک ۴ شهادت حضرت امام رضا ع ـ ذکر / ثلاث سنتی ـ شمع
آمدم شمعِ شبِ تارِ تو باشم ای پدر
در ديارِ بي‌كسي يارِ تو باشم ای پدر
آمدم بهرِ عيادت
ديده بگشا بر جوادت
يا ابالمظلوم ـ يا ابالمسموم(۳)
از غريبي قلب زار و خسته داري ای پدر
سر به خاكِ حجره‌اي در بسته داري ای پدر
پر زني هر دم به سويي
ذكر وا امّاه بگويي
يا ابالمظلوم ـ يا ابالمسموم(۳)
ديدم اي بابا دلت از غم شكسته وای من
مادرت زهرا كنار تو نشسته وای من
من غریبی تو دیدم
بهرِ دلداري رسيدم
يا ابالمظلوم ـ يا ابالمسموم(۳)
اي غريبِ طوس و اي شاه خراسان آمدم
اي پدر با قلب محزون، چشمِ گريان آمدم
خون ببارم خون ببارم
اي خدا بابا ندارم
يا ابالمظلوم ـ يا ابالم
سلام ای ماه خوبی ها!
سلام ای هشتمین سکوی معراج بشر تا عالم بالا. امام مهربان آقا، علی، موسی الرضای ما.
دلم تنگ است آقاجان! وجودم شیشه ای نازک، گناهانم چنان سنگ است آقاجان!
تو می دانی گرفتارم، گره روی گره دارم و این دنیای کژ رفتار پر آزار بی مقدار، والله مرا برده سر دارم. سر دارم، عزیزا با نگاهی التماس آمیز، سوی گنبدت فریاد می آرم:
الا ای ضامن آهوی صحراها! الا ای کشتی امید دریاها، الا ای سید و سرور، رضا، آقای آقاها! نجاتم ده، براتم ده، به جان جد عطشانت -حسین بن علی- آب حیاتم ده!
بشر بیمار شد مولا، شفایی نیست. به جز مهر تو در عالم دوایی نیست. به درب خانه ات دیگر گدایی ام، گدایی نیست.برای من و آن
بیا جوادم ای قرص ماهم
بر در حجره باشد نگاهم
آه و واویلا آه و واویلا
چون گلِ فصل خزان خشکیدم
در بین حجره بر خود پیچیدم
آه و واویلا آه و واویلا
از قصر مامون تا حجره مُردم
چون علی چندین بار زمین خوردم
آه و واویلا آه و واویلا
بر روی خاک حجره جان دادم
بس که نالیدم از پا فتادم
آه و واویلا آه و واویلا
گرچه از زهر کینه آزردم
دیگر با نیزه زمین نخوردم
آه و واویلا آه و واویلا
*****
شائق
گرفتم اشک بخواباند آتش جگرم را
چسان مهار کنم سیل چشم های ترم را
چرا که دست زمان ثانیه به ثانیه دارد
تمام می کند امشب محرم و صفرم را
هنوز از غم ارباب آنچنان نشدم آب
که گم کنند همه بعد سوختن اثرم را
اگر بنا شد مزدی به دست من بگذاری
شریک ساز در این اجر، مادر و پدرم را
یکی به درب حسینیه آن یکی روی دیوار
و من گذاشته ام روی شال روضه سرم را
دو ماه هر شب و هر روز در حسینه جا داشت
کجا روان کنمش آه، قلب دربه درم را
مگر که گوشه ی باب الرضا پناه بگیرم
منی که باز به لب دارم آرزوی حرم را
گرچه چشمان مرا اشک غمت پر می کند
تا قیامت بر غمت چشمم تفاخر می کند
می رسد آن روز که نان شب هجر تو را
رونق بازارت ای خورشید! آجر می کند
درد هجران تو و داغ فراق این دو ماه
قلبمان را بیشتر غرق تاثر می کند
چند روزی هست بی تابم چه چیزی بعد از این
جای خالی دو ماهه روضه را پر می کند
آنچه دردم را تسلا می دهد این است که
مادرت از این عزاداران تشکر می کند
در روایت دیده ام روز قیامت فاطمه
اشک های روضه را می گیرد و در می کند
باز آقای خراسان است که پایان ماه
از عزاداران پذیرایی درخور می کند
