شعر شهادت امام رضا

مرد مردان مرد امام رضا

هم دوا هم که درد امام رضا

در تمام وقایع ایران

فاتح هر نبرد امام رضا

کاش اذن دخول می دادی

به منِ صحنْ گرد امام رضا

بیش از پیش در صفر انگار

گنبدت گشته زرد امام رضا

به جوادش سپرده در ظاهر

هرکه را کرده طرد امام رضا

دور تا دور من پُر از صحن است

آه... دورم نگرد امام رضا

روضه ی سرد و گرم امام حسین

روضه ی گرم و سرد امام رضا

سفره را پهن کرد امام حسین

سفره را جمع کرد امام رضا

شاعر : مهدی رحیمی

• جمعه
• 20
• آذر
• 1394
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• حمید

من که با یاد حریم دلبرم هوایی ام

سائل امام رضا گدای کربلایی ام

آرزوم اینه که تو راه آقام فدا بشم

مورد لطف و عنایت امام رضا بشم

ای به تموم عالم ولی امام رضا امام رضا

تجلّی زهرا و علی امام رضا امام رضا

رضا یا مولا

******

خوشبحال اون کسی که بنده ی خدا میشه

وَ با تقوی نوکر خوب امام رضا میشه

خوبه حالا که دلم شور تولا باهاشه

جوری زندگی کنم آقام ازم راضی باشه

جداییِ از راه گناه آبرومه آبرومه

شهادتِ در راه خدا آرزومه آرزومه

رضا یا مولا

******

ما همه سربازای راه شماییم یا رضا

مثل خوبا فدای راه شماییم یا رضا

تو راه ولایت و با مدد از لطف ولی

فدای شما میشیم تو لشگر سید علی

برا گداهات ی

• جمعه
• 20
• آذر
• 1394
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• حمید

سلام ما سلام ما به روی تو ای نور هل اتی

درود بی کران ما به محضر تو یا امام رضا

مَهِ لیله ی جان رضا یا رضا

تجلّی سبحان رضا یا رضا

غریب خراسان رضا یا رضا

غریب خراسان رضا یا رضا

******

سلام ما سلام ما به تو که هستی بضعة النبی

عنایتی به ما نما نَمی ز بَحرِ سوز زینبی

دعا کن شویم اهل مُلک ولا

به سوز غمت تا ابد مبتلا

وَ سائل به سلطانِ قالوا بلی

سلامٌ علی ساکنِ کربلا

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• جمعه
• 20
• آذر
• 1394
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• حمید

ای گل خشبو ، یا ضامن آهو

غریب خراسان رضا جان

دریای رأفت حقیقت رحمت

نهایت ایمان رضا جان

مرقد تو ، ای پسر زهرا ، برای محبین خودِ بهشته

روی قلبِ ، همه سینه زنها ، با قلم لطفش خدا نوشته

یا رضا یا رضا

*******

فروغ انجُم ، یا امامِ هشتم

به دل ما شور تولاست

راه عشق ما ، از حرمت آقا

تا نجف و بعدم کربلاست

یاد خوبا ، همه پیرغلاما ، سینه زنا و یاران خمینی

با شهدا ، ما رو ببر آقا ، به سوی بهشت نور حسینی

کربلا کربلا اللهم الرزقنا

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• جمعه
• 20
• آذر
• 1394
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• حمید

گنبدت مال خودت من فکر راهی دیگرم
فکر دستی مهربان و سرپناهی دیگرم

گندم صحن تورا خوردم که درفکر حرم
مثل آدم دم به دم درگیر آهی دیگرم

آدم ازجنت به درشد من ز صحن انقلاب
او گناهی دیگر است و من گناهی دیگرم

خلقت آدم اگر که اشتباهی بود، من؛
اشتباهی محض روی اشتباهی دیگرم

نیمی از خود را به جنگ نیم دیگر برده ام
دل سپاهی دیگر است و من سپاهی دیگرم

چون کلاغی که میان کفترانت گم شده است
من هم آری درحریمت روسیاهی دیگرم

چارراه خسروی و بیقراری های من
من که در هر چارراهی،چارراهی دیگرم

ماه را می بینم و با آه می گویم به او
من خودم درگیر جزرومدِّ ماهی دیگرم

حال که من را نمی خواهی میان شهر قم
راهیِ صحن و سرا

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:48
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

شمعی شدم که بی تو به سوسو درآمده ست
سوسو کنان دوباره از این سو درآمده ست

چشمم ز گنبد تو خود ماه آمده
ابرو به صحن رفته و چاقو درآمده ست

اصلا برای اینکه شود خاک پای تو
بالای چشم های من ابرو درآمده ست

هرشب گر از حوالی گنبد گذشته است
حق می دهم که ماه به زانو درآمده ست

زانو زده ضریح و برای نوازشم
ازکتف مرقد تو دو بازو درآمده ست

ازگوش پا گذاشته در سینه یا رضا
ازبین لب به عشق تو یاهو درآمده ست

درصحن جامع آمده گرگی به شکل من
از صحن انقلاب تو آهو درآمده ست

شاعر : مهدی رحیمی

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:50
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

خیرت رسید و عبد معاصی عطا گرفت،

پست و حقیر عالم امکان بها گرفت،

رو بر تو کرد با همه ی روسیاهیش،

ازگوشه چشم نافذتان او شفا گرفت،

آقا ردش نکن که امیدش فقط تویی،
باصد امید کوبه ی بیت الولا گرفت،

جانی دوباره در تن بی جان او نشست،
تا عشقتان میان دلش را فرا گرفت،

یاایهالرئوف و زلطف مجسمت،
بی دست و پاترین بشردست و پا گرفت،

بخشیده شد تمام گناه و خطای او،
وقتی قدم در آن حرم باصفا گرفت،

شبنم ز دیده ی تر او بر زمین چکید،

بازائرین تو چو دم یارضا گرفت،

یا ایهاالکریم و به عشق نگاه تو،
بنگر دراز دست خودش این گدا گرفت،

قربان نام تو که گره را گشایش ست،
باید که نام اطهرتان را طلا گرفت،

هرکس زآب دلکش

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:53
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دوباره قسمت من شد مسافرت باشم

در این زیارت مخصوصه زائرت باشم

دوباره رزق عزای حسین و دست شما

بناست قبل محرم مجاورت باشم

کنار پنجره فولاد ، حاجتم این است:

نظر کنی که حبیب مظاهرت باشم

اگر چه غرق گناهم ولی مدد کن تا…

همیشه نوکر تحت اوامرت باشم

ورق ورق ، دو سه تا بیت ناقص الوزن و…

سیاه مشق نوشتم که شاعرت باشم

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:57
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

حرم جهان من و اسمان مردم بود
همیشه خاطره انگیز و پر تلاطم بود
حرم برای من اغاز راه رفتن شد
شما معلم و تشویق من تبسم بود
سرود چک چک باران و سنگ مرمرها
و کودکی که سرش زیر چادری گم بود
تو را مخاطب حرفم همیشه می دیدم
چقدر بین من و چشمتان تفاهم بود
سه بخش بود “محبت” دلم به من میگفت
پدر و مادر و بخشی امام هشتم بود
“دلم برای خودم تنگ میشود” وقتی
ضریح کودکی ام کاسه های گندم بود
تمام خاطره های سپید من اینجاست
شب و حرم و فرشته که در ترنم بود
کجاست لهجه صاف دهاتی ام امروز
که در ضمیر وجودم هر انچه گفتُم بود
سخاوت ابدی تو سهم این خاک است
و دست های شما ابروی افلاک است

شاعر : حسن کردی

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:08
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مردغریبِ بُرده عبا روی سر،نیافت
خون لخته ریزد از لبت ای خون جگر نیافت
از زهر پای تا به سرت تیر می کِشد
دیگر به کوچه روی زمین اینقدر نیافت

درد سرت ز چیست به جایی نخورده است؟
چشمت سیاه رفته،از این درد سر نیافت
پنجاه مرتبه-به زمین خورده ای-بس است
یا فاطمه(س)بگوی واز این بیشتر نیافت
دیوار را بگیر-کمک حالِ خوبی است
راهی نمانده-می رسی-آهسته تر نیافت
مَردُم دراین مَسیربه تو بی تفاوتند
باشد-بیافت ولی در گذر نیافت
تا خانه پهلویت به سلامت نمی رسد
با سنگهای لَب پَرِ این کوچه،دَر نیافت
درها که بسته-حُجره که بی فرش مانده،پس
بر خاک قتلگاه زصورت،زسر نیافت
لب تشنه مثل مار گزیده-به خود مپیچ
دِق می کُندبرابر چ

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به جز هوای حرم در سرم هوایی نیست
اسیر دام تورا حاجت رهایی نیست
به غیر گوشهٔ بام تو-ای امام رئوف
کبوتر دل من جلد هیچ جایی نیست

بدون پَرتُوِنور تو ای جناب ضُحی
فقط سیاهی محض است روشنایی نیست
سرت همیشه شلوغ است وهیچ سلطانی
به خواب صاحب همچین برو بیایی نیست

اگر که نوکر این درگهم حساب کنی
مرا به شاهی عالم هم اِعتنایی نیست
خدا گواست که دردستهای محتاجم
به جز به محضرتان کاسهٔ گدایی نیست

همه قبیلهٔ من رفته اند قربانت
به غیر تیر نگاهت که آشنایی نیست
بدون آبرویی که شما به من دادید
به قدر پول سیاهم مرابهایی نیست

دلم گره به ضریح تو خورده میدانم
به غیر این گره،هیچم گره گشایی نیست
هزار سال نمیخواهم آن به

• جمعه
• 14
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:14
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در خواب من آشفته بازاری بپا کردی

با قلب بیمارم بگو یارا چه ها کردی

یک عمر مجذوب هوای نینوا بودم

تو آمدی، این خطه را هم کربلا کردی

از بس که سنگت را به سنگ سینه کوبیدم

من را اسیر سنگ اسماعیل طلا کردی

در بخت آنکس که مجرد آمد و برگشت

چیزی نشد که همسری را دست و پا کردی

در هجمه ی امواج نفس بودم که دل را

مانند آن برنامه ی سمت خدا کردی

یک بار من می آیم و چندبارهم تو

با این گدای بی وفای خود وفا کردی

شکر خدا که آمدی و با عنایاتت

در رهبری "سید علی" را سهم ما کردی

آمد خبر که روز "هشتم" در المپیک

رنگ مدال تیم ایران را طلا کردی.. !

میثم جلالی

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

غرق عصیانم ولی پای تو گیرم لااقل

عاشق روی تو ای ماه منیرم لااقل

تا مسیر عاشقی سمت خراسان شماست

من هم از آوارگان این مسیرم لااقل

کاشکی می شد که یک ساعت نشانِ خدمتِ

خادمان افتخاری را بگیرم لااقل

گر نشد توفیق تا من کشتۀ عشقش شوم

دلخوشم از اینکه بر عشقش اسیرم لااقل

ساکن صحن رضا بودن اگر ممکن نشد

کاش می شد در رواق او بمیرم لااقل

من ندارم جز گدایی بر درش سرمایه ای

باز هم شکرانه دارد من فقیرم لااقل

وعده داده در سه جا آید به دیدارم رضا

می شود در روز محشر دستگیرم لااقل

تا ابد این حیدری بودن برای ما بس است

هر که هستم عبد مولای غدیرم لااقل

شد علی نامش که جاویدان شود یاد علی

عمر ما خورده

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قطار می رود و می دود به دنبالش

دلی که سخت پریشان شدست احوالش

چه می شد اینکه برای کبوتری جا داشت

کبوتری که نماندست چیزی از بالش

نشست گوشه ای و سفره ی دلش وا شد

که وا نشد گرۀ باز هم ز اقبالش

قرار بود که فردا به "او" سلام کند

نه اینکه باز دوباره به سوی "تمثالش"

نگاه کرد به ظرفی که توی کیفش بود

به ظرف خالی سهم نبات یک سالش

"به لب رسید مرا جان و بر نیامد کام"

گرفت فالی و این بود حاصل فالش

قطار می رود و باد می وزد هر سو

به باد می دهد انگار باز آمالش

نگاه کرد به پشت سرش، تعجب کرد!

چه بیشمار... ، زمین ماندگان امثالش

قطار می رود و ایستگاه می گرید

قطار می رود و می دوند دنبالش

شاعر : مص

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

با صدای ساعتی که زنگ میزد هشت صبح
باادب تعظیم کردم روبه مشهد هشت صبح
بازیارت نامهٔ مخصوص مولانا الرضا (ع )
باز باشوق حرم اشکم در آمد هشت صبح

درخیالم آسمانی را تصور میکنم
بال در می آورم تاروی گنبد هشت صبح
بین کفترها کلاغی روی سقاخانه ات
سربه زیرازشرم وخجلت مینشیند هشت صبح
حضرت خورشید عالمتاب، طبق عادتش
ازدرباب الجواد (ع )تو می آید هشت صبح
چه بخواهی، چه نخواهی، تانفس یاری کند
می رسم پابوسی تو ،خوب یابد هشت صبح
عهدبستم اولین کارم ،رئوف فاطمه (س )
التماس گوشه چشمی، ازتو باشد هشت صبح
ای امام مهربانی، سائل این بارگاه
روزی اش راآمده ،ازتوبخواهد هشت صبح
بی تکَلُّف موقع برگشت ،خواهش میکنم
بازتا فردا ه

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بیمارم و دنبال شفا آمده ام
محتاجم و در پی عطا آمده ام

سوگند به تک تک کبوترهایت
با آرزوی کرب و بلا آمده ام

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

این جاست کـه هر دلبر و دلداده بیاید

هم شخص گرفتار هم آزاده بیاید

در این حرم قدس که باغی ز بهشت است

هـرکس به توّلای تو دل داده بیاید

پُر نور شود آینۀ بود و نبودش

آن کس که چو آئینه دلان ساده بیاید

این جا میِ توحید به زوّار ببخشند

هـر دل که بُوَد تشنۀ این باده بیاید

پرواز ز خود تا به خدا از حرم توست

از بهر سفر هرکه شد آماده بیاید

این گنبد و گلدسته نشانی است که گوید

هرکس که بهشتی است از این جاده بیاید

بر سر در این کعبۀ امیّد نوشتند

هرکس که به کارش گره افتاده بیاید

از حق طلب جلب رضای تو نماید

هرگاه «وفائی» سر سجّاده بیاید

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

هر کس رسید پای ضریحت شفا گرفت

راه عروج تا ملکوت سما گرفت

بیگانه کن مرا زخودم غرق خود نما

تا آن که جار زنند مریضی شفا گرفت

صحن عتیق تو شده دارالشفای خلق

هر کس شفا گرفت ز دست شما گرفت

حاجت گرفته سائلت اما نمی رود

از بس که از کنار تو ماندن بها گرفت

از درگه شما به خداوند می رسیم

بی تو نمی شود که سراغ از خدا گرفت

حج و منا و سعی و صفایم فقط تویی

قلبم مقابل حرم تو صفا گرفت

هر کس رسید کرب و بلا، سامرا، نجف

برگ براتش از علی موسی الرضا گرفت

هر مستمند در حرمت جزو اغنیاست

هر بی نوا کنار ضریحت نوا گرفت:

"عبد ذلیل را تو مران ایها الرئوف

از غم بیا مرا برهان ایها الرئوف"

شاعر : مجتبی قاسمی

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

این حرم در طول سال از بس که زائر داشته

خاطرات خوب و شیرینی به خاطر داشته

فرق شهرت با تمام شهرها این است که

شهر زیبای تو هر فصلی مسافر داشته

هرکسی یک بار اگر حتی به مشهد آمده

دائما حال خوشی با آن مناظر داشته

آسمانت، گنبدت، صحن و سرای مرقدت

جایگاهی ویژه در شعر معاصر داشته

چون هوای غربت ما شاعران خسته را

با هوای غایبین، در حال حاضر، داشته

من به جرأت گفته‎ام قد تمام خادمان

بارگاهت تا همین امروز، شاعر داشته

جالب است آقا! خیابان‎های اطراف حرم

نیمه شب‎ها هم شبیه روز عابر داشته

هر کسی مهر تو باشد در دلش، انگار که

در میان سینه یک صندوق جواهر، داشته

باطن هر زائری با دیدنت شد روسپید

رو س

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به شهر طوس غریب وبه دور از وطنم

فتاده زهر جفا آتشی به جان وتنم

به خود بپیچم وامید بر شفایم نیست

به خاک حجره ام آغشته گشته این بدنم

کنون که زهر اثر کرده خوب می فهمم

که در مدینه چه آمد سر عمو حسنم

دوباره یاد من افتاده چادر خاکی

به آه وناله عزادار این غم کهنم

نه محرمی به برم همدمی ندارم من

بیا جواد که محتاج یار هم سخنم

بیا که سر بگذارم دمی به زانویت

زبعد غسل تنم ،کن بدست خود کفنم

بخوان به پیکر من روضه ی علی اکبر

بخوان زآنچه کشیدست جد بی کفنم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 9
• آذر
• 1395
• ساعت
• 04:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چون جام زهر... غریبانه سر کشید
فریاد زد خدا و... عبا را به سر کشید

پنجاه و چند ساله ی موسی به کوچه ها
پنجاه و چند مرتبه آه از جگر کشید

با سینه ای که آتش از آن شعله می کشید
ناله برای کشته ی دیوار و در کشید

او بود و خاک حجره و یک ناله ی ضعیف
آری نفس نفس زدنش تا سحر کشید

یک روزه زهر بر دل زارش اثر نمود
وقت سحر به جانب دادار پر کشید

در انتظار آمدن میوه ی دلش...
پا را به سوی قبله چنان محتضر کشید

سینه زنان، دریده گریبان، پسر رسید
دستی به روی ماه کبود پدر کشید
**
آه از دمی که زینب کبرای غم نصیب
« آمد تن امام زمان را به بر کشید»

با دست زخم خورده ی خود دختر علی
تیر شکسته از تن مولا به در کشید

گ

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آمدی در خاک ایران، خاک ایران سبز شد
از جنوب کشور من تا خراسان سبز شد

ردِّ پایت شد مسیر رودهای بی قرار
هر کجا که آمدی حتی بیابان سبز شد

می شود ردِّ تو را در نقشه ها ترسیم کرد
چون به هرجایی که باریده ست باران، سبز شد

خواستم دورت بگردم در خیابان رضا
تا که گفتم السلام از دوور میدان سبز شد

در خیابانِ رضا پشت چراغِ قرمزش
بارها تا هشت خواندیم و خیابان سبز شد

بارها دیدم که مادر از زیارت آمد و
تاک پیر خانه ی ما در زمستان سبز شد

گندم پس مانده های کفترانت را شبی
ریختم در سفره دیدم صبح از آن نان سبز شد

روضه ی انگور می آمد به گوشم من خودم
در شب سی صفر دیدم که ایوان سبز شد
***
دست در انگور بردی رنگ م

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چون مرغ پرشکسته که زخمیست بال او
آشفته بود از اثرِ زهر حال او

آمد برون ز مجلس مأمون عبا به سر
گویی دگر رسیده زمان وصال او

بر خاکِ حُجره ذکر لبانش حسین بود
یادی ز دشت کربُبَلا در خیال او

ابن الرضا رسید و سرش را به برگرفت
آمد جواد.. دلبر نیکو خصال او

وای از حسین که ته گودال قتلگاه
یک لشگر است در پی جنگ و قتال او

کس را نبود زَهْره،که گیرد سر از تنش
از بس که بود هیبتِ حقّ در جلال او

آمد ز ره جوان نصارا به قتل و دید
دل می بَرَد ز خلق جهانی جمال او

با رأفت او نظر به سوی قاتلش نمود
خاموش کی شود نظرِ بی زوال او

با یک نگاه شامل لطف اله شد
نام شهید هم روی او شد کمال او

شاعر : وحید دکامین

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چون کارگر آن جا که کند کار به وقتش
من آمده ام سوی تو این بار به وقتش

در صحن اتاقم غزلی گفتم و دیدم
انگار میسر شده دیدار به وقتش

سهمم بشود گندم گنبد چو کبوتر
گر باز کنم پیش تو منقار به وقتش

هر وقت به مشهد بروی خلق بگویند
در نزد طبیب آمده بیمار به وقتش

تا دیده شود عاقبت و چیده شود گل
دل کنده ز هم صحبتی خار به وقتش

سلطان که رضا شد به گداهاش بگویید
صدبار نه، سویش برو یک بار به وقتش_

_مانند شب سیِّ صفر که لب انگور؛
یک بوسه گرفت از دهن یار به وقتش

چون مادری است این پسرش نیز برایش؛
هی قصه ی کوچه شده تکرار به وقتش

هی رفته به این سو و سپس رفته به آن سو
گشته است سپس دیده ی او تار به وقتش

چون کر

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آرزوی وصل تو آتش به جانم ریخته
درد دل با تو سخنها بر زبانم ریخته

بند می آید زبانم تا به صحنت میرسم
گوئیا ظرف عسل روی زبانم ریخته

جنس من جور است کوهی از گناه آورده ام
آبرویم پای اجناس دکانم ریخته

دوره گردم آبرویم میفروشم میخری
پیش سلطان ترسم از سود و زیانم ریخته

پهن کردم سفره ای از عرش کنج خانه ات
روی سنگ صحنهایت خرده نانم ریخته

مُسطتیعم حاجیم چون آمدم بیت الرضا
دوور تا دور حرم اشک روانم ریخته

من نمیبینم تو هر دفعه بقل کردی مرا
عطر دستان تو لای گیسوانم ریخته

صحن گوهرشاد چیزی کم ندارد از بهشت
بوی سیب از هر کجایی می تکانم ریخته

در میان صحنهایت عشق من باب الجواد
صد هزاران بوسه اینجا از دها

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نم نم کنار حجره دربسته میرسید
کم کم به قتلگاه خودش خسته میرسید

مانند شخص مار گزیده به پیچ و تاب
فریاد یا جواد چه پیوسته میرسید

پهلو به خاک حجره که از درد میگذاشت
آهی به یاد پهلوی بشکسته میرسید

از کام تشنه و جگر پاره پاره اش
انگار حرف روضۀ سر بسته میرسید

این جسم خسته زیر سم اسبها نرفت
اما صدای حملۀ یک دسته میرسید

خواهر نبود یار برادر شود ولی
یک خواهری به مقتلی آهسته میرسید

اینجا جواب زمزمۀ یابنیی از...
یک نوجوان ز پشت درِ بسته میرسید

اما صدای یا ولدی بی جواب ماند
هرچند صوت یک پدر خسته میرسید

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قطره بودیم و هم مسیر شدیم
با ولای علی کثیر شدیم
دست ما نه... نگاه زهرا بود
پای این عشق اگر اسیر شدیم
یا علی گفت و هو کشیدیم و
راوی خطبه ی غدیر شدیم
ذره بودیم و بی نوا بودیم
دم باب الجواد امیر شدیم
سائل وادی خراسانیم
رعیت زیر دِین سلطانیم

شکر، گاهی به سینه آهی هست
ذوق خشکیده از گناهی هست
آخر کار عشق بازی ما
راه باز است و بارگاهی هست
صوت نقاره خانه می گوید:
بی پناهی؟ بیا پناهی هست
سر این سفره ی کرم حتی
جام کوثر اگر بخواهی هست
از سرم شوق و بیم افتاده
گذرم بر کریم افتاده

با نگاهش دوباره خواند مرا
سوی دارالشفاء کشاند مرا
دید تنها و بی کس افتادم
در رواق حرم نشاند مرا
هر کجا گیرِ دام افتادم
ضامنم ش

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با روی گشاده آمده تا مشهد
دل را به تو داده آمده تا مشهد

آنکس که فلج بود و شفایش دادی...
با پای پیاده آمده تا مشهد

شاعر : سید مجتبی شجاع

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

احوال دل به گوشه ی میخانه جالب است
یک جرعه می ز ساقیِ فرزانه ، جالب است

پیمانه پر نمی شود از بسکه تشنه ام
مخمور بودنم ، شود افسانه جالب است

جایی که ذکر تو مسِ مارا طلا کند
مشرِف شدن به کنج همین خانه جالب است

تن را تُراب کوی رضاجان نوشته اند
طوفی به سوی کعبه ی جانانه جالب است

از کربلا رسیدم و دلتنگِ مشهدم
در سر هوای مرقدِ مستانه جالب است

در روضه ات صدای عطش می رسد به گوش
حال و هوای عاشق دیوانه جالب است

پرپر شدی و شکرِ خدا دلبرت رسید
این احتضار در بَرِ دُردانه جالب است

خورشید هم شبی به دامنِ دختر طلوع کرد
با سر رسیدنش به گوشه ی ویرانه جالب است

علی احمدیان

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 10:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حس خیال شعر مرا بیشتر کنید
آن شب تمام قافیه ها را خبر کنید
حسی عجیب در بدنم شعله میکشد
آتش دوباره در سخنم شعله میکشد
توصیف عشق و شرح فضایل کجا و من
شاعر شدم فرزدق و دعبل کجا و من
دستم بگیر 2 قافیه سازی کن ای غریب
با ما کمی 2 غریب نوازی کن ای غریب
*لحظه های آخره سفره ی محرم و صفر داره جمع میشه، با امام رضا خلوت کن،بگو:آقا!*
دستم بگیر 2 قافیه سازی کن ای غریب
با ما کمی 2 غریب نوازی کن ای غریب
غریب الغربا...... ببین غربا اومدن،ببین غریب اومدیم،غیر تو کسی رو نداریم آقاجان*

*دو ماه در به در پرچم هات بودیم ،دو ماه در به در سیاهی ها بودیم ،حالا بگو از فردا چه کنیم ؟آقا جانم!...این در به دری مارا به س

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض