شعر شهادت امام رضا

غرق عصیانم ولی پای تو گیرم لااقل

عاشق روی تو ای ماه منیرم لااقل

تا مسیر عاشقی سمت خراسان شماست

من هم از آوارگان این مسیرم لااقل

کاشکی می شد که یک ساعت نشانِ خدمتِ

خادمان افتخاری را بگیرم لااقل

گر نشد توفیق تا من کشتۀ عشقش شوم

دلخوشم از اینکه بر عشقش اسیرم لااقل

ساکن صحن رضا بودن اگر ممکن نشد

کاش می شد در رواق او بمیرم لااقل

من ندارم جز گدایی بر درش سرمایه ای

باز هم شکرانه دارد من فقیرم لااقل

وعده داده در سه جا آید به دیدارم رضا

می شود در روز محشر دستگیرم لااقل

تا ابد این حیدری بودن برای ما بس است

هر که هستم عبد مولای غدیرم لااقل

شد علی نامش که جاویدان شود یاد علی

عمر ما خورده

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قطار می رود و می دود به دنبالش

دلی که سخت پریشان شدست احوالش

چه می شد اینکه برای کبوتری جا داشت

کبوتری که نماندست چیزی از بالش

نشست گوشه ای و سفره ی دلش وا شد

که وا نشد گرۀ باز هم ز اقبالش

قرار بود که فردا به "او" سلام کند

نه اینکه باز دوباره به سوی "تمثالش"

نگاه کرد به ظرفی که توی کیفش بود

به ظرف خالی سهم نبات یک سالش

"به لب رسید مرا جان و بر نیامد کام"

گرفت فالی و این بود حاصل فالش

قطار می رود و باد می وزد هر سو

به باد می دهد انگار باز آمالش

نگاه کرد به پشت سرش، تعجب کرد!

چه بیشمار... ، زمین ماندگان امثالش

قطار می رود و ایستگاه می گرید

قطار می رود و می دوند دنبالش

شاعر : مص

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

با صدای ساعتی که زنگ میزد هشت صبح
باادب تعظیم کردم روبه مشهد هشت صبح
بازیارت نامهٔ مخصوص مولانا الرضا (ع )
باز باشوق حرم اشکم در آمد هشت صبح

درخیالم آسمانی را تصور میکنم
بال در می آورم تاروی گنبد هشت صبح
بین کفترها کلاغی روی سقاخانه ات
سربه زیرازشرم وخجلت مینشیند هشت صبح
حضرت خورشید عالمتاب، طبق عادتش
ازدرباب الجواد (ع )تو می آید هشت صبح
چه بخواهی، چه نخواهی، تانفس یاری کند
می رسم پابوسی تو ،خوب یابد هشت صبح
عهدبستم اولین کارم ،رئوف فاطمه (س )
التماس گوشه چشمی، ازتو باشد هشت صبح
ای امام مهربانی، سائل این بارگاه
روزی اش راآمده ،ازتوبخواهد هشت صبح
بی تکَلُّف موقع برگشت ،خواهش میکنم
بازتا فردا ه

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بیمارم و دنبال شفا آمده ام
محتاجم و در پی عطا آمده ام

سوگند به تک تک کبوترهایت
با آرزوی کرب و بلا آمده ام

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

این جاست کـه هر دلبر و دلداده بیاید

هم شخص گرفتار هم آزاده بیاید

در این حرم قدس که باغی ز بهشت است

هـرکس به توّلای تو دل داده بیاید

پُر نور شود آینۀ بود و نبودش

آن کس که چو آئینه دلان ساده بیاید

این جا میِ توحید به زوّار ببخشند

هـر دل که بُوَد تشنۀ این باده بیاید

پرواز ز خود تا به خدا از حرم توست

از بهر سفر هرکه شد آماده بیاید

این گنبد و گلدسته نشانی است که گوید

هرکس که بهشتی است از این جاده بیاید

بر سر در این کعبۀ امیّد نوشتند

هرکس که به کارش گره افتاده بیاید

از حق طلب جلب رضای تو نماید

هرگاه «وفائی» سر سجّاده بیاید

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

هر کس رسید پای ضریحت شفا گرفت

راه عروج تا ملکوت سما گرفت

بیگانه کن مرا زخودم غرق خود نما

تا آن که جار زنند مریضی شفا گرفت

صحن عتیق تو شده دارالشفای خلق

هر کس شفا گرفت ز دست شما گرفت

حاجت گرفته سائلت اما نمی رود

از بس که از کنار تو ماندن بها گرفت

از درگه شما به خداوند می رسیم

بی تو نمی شود که سراغ از خدا گرفت

حج و منا و سعی و صفایم فقط تویی

قلبم مقابل حرم تو صفا گرفت

هر کس رسید کرب و بلا، سامرا، نجف

برگ براتش از علی موسی الرضا گرفت

هر مستمند در حرمت جزو اغنیاست

هر بی نوا کنار ضریحت نوا گرفت:

"عبد ذلیل را تو مران ایها الرئوف

از غم بیا مرا برهان ایها الرئوف"

شاعر : مجتبی قاسمی

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

این حرم در طول سال از بس که زائر داشته

خاطرات خوب و شیرینی به خاطر داشته

فرق شهرت با تمام شهرها این است که

شهر زیبای تو هر فصلی مسافر داشته

هرکسی یک بار اگر حتی به مشهد آمده

دائما حال خوشی با آن مناظر داشته

آسمانت، گنبدت، صحن و سرای مرقدت

جایگاهی ویژه در شعر معاصر داشته

چون هوای غربت ما شاعران خسته را

با هوای غایبین، در حال حاضر، داشته

من به جرأت گفته‎ام قد تمام خادمان

بارگاهت تا همین امروز، شاعر داشته

جالب است آقا! خیابان‎های اطراف حرم

نیمه شب‎ها هم شبیه روز عابر داشته

هر کسی مهر تو باشد در دلش، انگار که

در میان سینه یک صندوق جواهر، داشته

باطن هر زائری با دیدنت شد روسپید

رو س

• چهارشنبه
• 19
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به شهر طوس غریب وبه دور از وطنم

فتاده زهر جفا آتشی به جان وتنم

به خود بپیچم وامید بر شفایم نیست

به خاک حجره ام آغشته گشته این بدنم

کنون که زهر اثر کرده خوب می فهمم

که در مدینه چه آمد سر عمو حسنم

دوباره یاد من افتاده چادر خاکی

به آه وناله عزادار این غم کهنم

نه محرمی به برم همدمی ندارم من

بیا جواد که محتاج یار هم سخنم

بیا که سر بگذارم دمی به زانویت

زبعد غسل تنم ،کن بدست خود کفنم

بخوان به پیکر من روضه ی علی اکبر

بخوان زآنچه کشیدست جد بی کفنم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 9
• آذر
• 1395
• ساعت
• 04:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چون جام زهر... غریبانه سر کشید
فریاد زد خدا و... عبا را به سر کشید

پنجاه و چند ساله ی موسی به کوچه ها
پنجاه و چند مرتبه آه از جگر کشید

با سینه ای که آتش از آن شعله می کشید
ناله برای کشته ی دیوار و در کشید

او بود و خاک حجره و یک ناله ی ضعیف
آری نفس نفس زدنش تا سحر کشید

یک روزه زهر بر دل زارش اثر نمود
وقت سحر به جانب دادار پر کشید

در انتظار آمدن میوه ی دلش...
پا را به سوی قبله چنان محتضر کشید

سینه زنان، دریده گریبان، پسر رسید
دستی به روی ماه کبود پدر کشید
**
آه از دمی که زینب کبرای غم نصیب
« آمد تن امام زمان را به بر کشید»

با دست زخم خورده ی خود دختر علی
تیر شکسته از تن مولا به در کشید

گ

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آمدی در خاک ایران، خاک ایران سبز شد
از جنوب کشور من تا خراسان سبز شد

ردِّ پایت شد مسیر رودهای بی قرار
هر کجا که آمدی حتی بیابان سبز شد

می شود ردِّ تو را در نقشه ها ترسیم کرد
چون به هرجایی که باریده ست باران، سبز شد

خواستم دورت بگردم در خیابان رضا
تا که گفتم السلام از دوور میدان سبز شد

در خیابانِ رضا پشت چراغِ قرمزش
بارها تا هشت خواندیم و خیابان سبز شد

بارها دیدم که مادر از زیارت آمد و
تاک پیر خانه ی ما در زمستان سبز شد

گندم پس مانده های کفترانت را شبی
ریختم در سفره دیدم صبح از آن نان سبز شد

روضه ی انگور می آمد به گوشم من خودم
در شب سی صفر دیدم که ایوان سبز شد
***
دست در انگور بردی رنگ م

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چون مرغ پرشکسته که زخمیست بال او
آشفته بود از اثرِ زهر حال او

آمد برون ز مجلس مأمون عبا به سر
گویی دگر رسیده زمان وصال او

بر خاکِ حُجره ذکر لبانش حسین بود
یادی ز دشت کربُبَلا در خیال او

ابن الرضا رسید و سرش را به برگرفت
آمد جواد.. دلبر نیکو خصال او

وای از حسین که ته گودال قتلگاه
یک لشگر است در پی جنگ و قتال او

کس را نبود زَهْره،که گیرد سر از تنش
از بس که بود هیبتِ حقّ در جلال او

آمد ز ره جوان نصارا به قتل و دید
دل می بَرَد ز خلق جهانی جمال او

با رأفت او نظر به سوی قاتلش نمود
خاموش کی شود نظرِ بی زوال او

با یک نگاه شامل لطف اله شد
نام شهید هم روی او شد کمال او

شاعر : وحید دکامین

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چون کارگر آن جا که کند کار به وقتش
من آمده ام سوی تو این بار به وقتش

در صحن اتاقم غزلی گفتم و دیدم
انگار میسر شده دیدار به وقتش

سهمم بشود گندم گنبد چو کبوتر
گر باز کنم پیش تو منقار به وقتش

هر وقت به مشهد بروی خلق بگویند
در نزد طبیب آمده بیمار به وقتش

تا دیده شود عاقبت و چیده شود گل
دل کنده ز هم صحبتی خار به وقتش

سلطان که رضا شد به گداهاش بگویید
صدبار نه، سویش برو یک بار به وقتش_

_مانند شب سیِّ صفر که لب انگور؛
یک بوسه گرفت از دهن یار به وقتش

چون مادری است این پسرش نیز برایش؛
هی قصه ی کوچه شده تکرار به وقتش

هی رفته به این سو و سپس رفته به آن سو
گشته است سپس دیده ی او تار به وقتش

چون کر

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آرزوی وصل تو آتش به جانم ریخته
درد دل با تو سخنها بر زبانم ریخته

بند می آید زبانم تا به صحنت میرسم
گوئیا ظرف عسل روی زبانم ریخته

جنس من جور است کوهی از گناه آورده ام
آبرویم پای اجناس دکانم ریخته

دوره گردم آبرویم میفروشم میخری
پیش سلطان ترسم از سود و زیانم ریخته

پهن کردم سفره ای از عرش کنج خانه ات
روی سنگ صحنهایت خرده نانم ریخته

مُسطتیعم حاجیم چون آمدم بیت الرضا
دوور تا دور حرم اشک روانم ریخته

من نمیبینم تو هر دفعه بقل کردی مرا
عطر دستان تو لای گیسوانم ریخته

صحن گوهرشاد چیزی کم ندارد از بهشت
بوی سیب از هر کجایی می تکانم ریخته

در میان صحنهایت عشق من باب الجواد
صد هزاران بوسه اینجا از دها

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نم نم کنار حجره دربسته میرسید
کم کم به قتلگاه خودش خسته میرسید

مانند شخص مار گزیده به پیچ و تاب
فریاد یا جواد چه پیوسته میرسید

پهلو به خاک حجره که از درد میگذاشت
آهی به یاد پهلوی بشکسته میرسید

از کام تشنه و جگر پاره پاره اش
انگار حرف روضۀ سر بسته میرسید

این جسم خسته زیر سم اسبها نرفت
اما صدای حملۀ یک دسته میرسید

خواهر نبود یار برادر شود ولی
یک خواهری به مقتلی آهسته میرسید

اینجا جواب زمزمۀ یابنیی از...
یک نوجوان ز پشت درِ بسته میرسید

اما صدای یا ولدی بی جواب ماند
هرچند صوت یک پدر خسته میرسید

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قطره بودیم و هم مسیر شدیم
با ولای علی کثیر شدیم
دست ما نه... نگاه زهرا بود
پای این عشق اگر اسیر شدیم
یا علی گفت و هو کشیدیم و
راوی خطبه ی غدیر شدیم
ذره بودیم و بی نوا بودیم
دم باب الجواد امیر شدیم
سائل وادی خراسانیم
رعیت زیر دِین سلطانیم

شکر، گاهی به سینه آهی هست
ذوق خشکیده از گناهی هست
آخر کار عشق بازی ما
راه باز است و بارگاهی هست
صوت نقاره خانه می گوید:
بی پناهی؟ بیا پناهی هست
سر این سفره ی کرم حتی
جام کوثر اگر بخواهی هست
از سرم شوق و بیم افتاده
گذرم بر کریم افتاده

با نگاهش دوباره خواند مرا
سوی دارالشفاء کشاند مرا
دید تنها و بی کس افتادم
در رواق حرم نشاند مرا
هر کجا گیرِ دام افتادم
ضامنم ش

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با روی گشاده آمده تا مشهد
دل را به تو داده آمده تا مشهد

آنکس که فلج بود و شفایش دادی...
با پای پیاده آمده تا مشهد

شاعر : سید مجتبی شجاع

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 09:47
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

احوال دل به گوشه ی میخانه جالب است
یک جرعه می ز ساقیِ فرزانه ، جالب است

پیمانه پر نمی شود از بسکه تشنه ام
مخمور بودنم ، شود افسانه جالب است

جایی که ذکر تو مسِ مارا طلا کند
مشرِف شدن به کنج همین خانه جالب است

تن را تُراب کوی رضاجان نوشته اند
طوفی به سوی کعبه ی جانانه جالب است

از کربلا رسیدم و دلتنگِ مشهدم
در سر هوای مرقدِ مستانه جالب است

در روضه ات صدای عطش می رسد به گوش
حال و هوای عاشق دیوانه جالب است

پرپر شدی و شکرِ خدا دلبرت رسید
این احتضار در بَرِ دُردانه جالب است

خورشید هم شبی به دامنِ دختر طلوع کرد
با سر رسیدنش به گوشه ی ویرانه جالب است

علی احمدیان

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 10:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حس خیال شعر مرا بیشتر کنید
آن شب تمام قافیه ها را خبر کنید
حسی عجیب در بدنم شعله میکشد
آتش دوباره در سخنم شعله میکشد
توصیف عشق و شرح فضایل کجا و من
شاعر شدم فرزدق و دعبل کجا و من
دستم بگیر 2 قافیه سازی کن ای غریب
با ما کمی 2 غریب نوازی کن ای غریب
*لحظه های آخره سفره ی محرم و صفر داره جمع میشه، با امام رضا خلوت کن،بگو:آقا!*
دستم بگیر 2 قافیه سازی کن ای غریب
با ما کمی 2 غریب نوازی کن ای غریب
غریب الغربا...... ببین غربا اومدن،ببین غریب اومدیم،غیر تو کسی رو نداریم آقاجان*

*دو ماه در به در پرچم هات بودیم ،دو ماه در به در سیاهی ها بودیم ،حالا بگو از فردا چه کنیم ؟آقا جانم!...این در به دری مارا به س

• جمعه
• 3
• دی
• 1395
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قامت سرو در آن کوچه بهم ریخته بود
زهر انگار ز سر تا به قدم ریخته بود

هر قدم، زیر لبش نالهٔ یا زهرا داشت
دردها بود که بر زانوی خَم ریخته بود

گفته بود از غمِ خود پیشِ اباصلت کمی
وای اگر دیدی عبا روی سرم ریخته بود...

با سر و صورت و زانو وسط حجره فتاد
همهٔ عرش، کفِ حجرهٔ غم ریخته بود

مثل یک مار گزیده، بخودش می پیچید
یادِ گودال در آنجا ز قلم ریخته بود

خوب شد زودتر از مرگ، جوادش آمد
دید بر جان پدر، زهرِ ستم ریخته بود

روی زانوی پسر، جان پدر بر لب شد
روی لبهای پسر نوحه و دم ریخته بود

آه، این واقعه در کرب و بلا بر عکس است
اشکِ بابا به پسر، پیش حرم ریخته بود

پدری پیش پسر با سرِ زانو آمد
چه پسر،

• یکشنبه
• 29
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پایان صفر آمد و اندوه دوباره
گریان ز غریب الغربا ماه و ستاره
ما را نبود طاقت داغ گل زهرا
در ماتم او خون دل ما گشته هماره
مسموم شد از کینه مامون تن پاکش
آن گونه که خیزد ز دل شعله شراره
آمد به سوی خانه به سر داشت عبای
پیداست خدایا جگر او شده پاره
افتاد ز پا گوشه آن حجره خاموش
تقصیر خودش نیست ندارد ره چاره
چون چشم به راهی که به دیدار پسر بود
می کرد بر آن حجره در بسته نظاره
آمد ز مدینه پسرش تا به خراسان
بگریست بر آن لاله خونین به کناره
آن دم که جواد آمد و بالای سرش بود
می کرد پدر بر رخ جانانه نظاره
بر حال پدر با دل خون بار نظر کرد
افتاد نفس در بر بابا به شماره
گویی که فرو ریخته ارکان امامت
برخواست

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:46
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

غریبانه
میان حجره ام تنها ونالان
نمی خواهم غریبانه دهم جان

نمودم ناله رو سوی مدینه
صداکردم جوادم دیده گریان

بیا ای نور چشمم از مدینه
سرم را گیر بابا روی دامان

بپیچم بر خود از دردی که دارم
بیا ای یوسف بابا به کنعان

اثر کرده به جانم زهر مامون
پذیرایی چه بد کرده زمهمان

بیا اینجا که بابا مانده تنها
جگر پاره،پشیمان وپریشان

بیاد مادرم زهرا فتادم
چوبودم روی خاک حجره غلطان

شده نام عمو ورد زبانم
همی گویم حسن جانم حسن جان

بیا بابا به تسکین دل من
بخوان بهر پدر جانا تو قرآن

بیا بابا بده غسلم کفن کن
نمازم را بخوان ای روح وریحان

به بالین رضا آمد جوادش
رساند کار بابا رابه سامان

جوادش را علی موسی ا

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:43
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نقاره می زنند چه شوری به پا شده
عمری دلم مریض امام رضا شده

پابوس شاه طوس میاید مسلما
جامانده ای که تشنه ی کرببلا شده

حتی برای گبر و مسیحی و ارمنی
سلطان طوس ملجا و دار و شفا شده

فولاد های پنجره فولاد از شما
ارزش گرفته ،برتر از هر طلا شده

ای عاشقان وجود امام رئوف تان
این روز ها به زهر جفا مبتلا شده

تعیین مرگ و زندگی عالم وجود
وابسته بر گذاشتن یک عبا شده

شاعر : علی اصغر یزدی

• جمعه
• 26
• آبان
• 1396
• ساعت
• 19:01
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

معصومه جان مُردم از این چشم انتظاری
داد از غمِ این لحظه های بیقراری

معصومه جان خواهر نوشتم تا بیایی
چشمم به راهت مانده پس آخر کجایی؟

خواهر نوشتم شِکوه کردم از غریبی
از روزگارِ محنت و دردِ جدایی

یکسال و نیمه که تو را اصلاً ندیدم
مردم ز دردِ انتظارت کی می آیی؟

دیشب به خوابِم دیده بودم آمدی تو
چون از تو من آخر ندیدم بی وفایی

بوی تو را حس کرده ام در آسمانم
گوشِ من از جان تو می آمد صدایی

عطرِ قدمهای تو را در تب شنیدم
در بسترِ دردم ز جای خود پریدم

دیدم تو را گو لحظه ای امّا ندیدم
یادِ تو را با کاسه ی زهرم چشیدم

معصومه جان مُردم از این چشم انتظاری
وا از من و این لحظه های بیقراری

دیدم رسیدی د

• دوشنبه
• 13
• آذر
• 1396
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

امشب زمین و آسمان در آه و افغانِ رضا
هم آدم و جن و ملک شد مرثیه خوانِ رضا
ِ
بوی غریبیِ رضا پیچیده تا عرشِ خدا
معصومه دارد روضه ی شامِ غریبانِ رضا

شاعر : هستی محرابی

• پنج شنبه
• 16
• آذر
• 1396
• ساعت
• 08:49
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

خورشید ، سر به زیر عبایی ز ابر برد

اینگونه از حدیث کسا ارث صبر برد

دریا، ز باد فتنه ،به خود موج می گرفت

آن موج را به ساحل آرام قبر برد

چشم گهر فشان یتیمش ، گواه بود

او را عدو ز شهر پیمبر ، به جبر برد

آن روز، هر زنی ،که شنید از خزان باغ

یک شاخه تسلیت به عزایی ستبر برد

<<آشوب در تمامی ذرات عالم است>>

خورشید سر به زیر عبایی ز ابر برد

• پنج شنبه
• 10
• اسفند
• 1396
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• feiz

شورسینه‌زنی زیارت مخصوص
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بنداول
من بنده‌ و تویی سلطان ملک دین
دست مرا بگیر من خورده‌ام‌زمین
تا زائرت شدم گفتم که نوکرم
این افتخار رامدیون مادرم
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بنددوم
باب‌الجواد تو شد قبله‌گاه من
بگذشته با توام هر سال و ماه من
من گریه میکنم در پای تربتت
عالم فدایی یک لحظه غربتت
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)
بندسوم
ای پاره‌ی تن پیغمبر خدا
من زائر توام‌بنما نظربه‌ما
شمس‌الشموسی‌برتو سلام ما
برماعطا نما آقا تو کربلا
ای رضاجان ای رضاجان
ای رضاجان ای رضاجان(۲)

• دوشنبه
• 15
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 01:03
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شهادت امام رضا (ع)
رضا ای نو گل باغ ولایت (2)
منم آن سائل خوان عطایت
نما بر من نگاهی
رضا جان گاهگاهی
رضا جانم رضا جان (2)
*******
منم محتاج یک نیم نگاهت (2)
نگاهی کن تو بر این رو سیاهت
ببین شور و نوایم
به درگاهت گدایم
رضا جانم رضا جان (2)
*******
مریض عشق تو هستم رضا جان (2)
در عالم بر تو دل بستم رضا جان
گل موسی بن جعفر
تویی بر شیعه رهبر
رضا جانم رضا جان (2)
*******
تو درمان تمام دردهایی (2)
امید شیعه هستی جان مایی
بیا دردم دوا کن
مرا حاجت روا کن
رضا جانم رضا جان (2)
*******
همه عالم شد از داغت پریشان (2)
ز سوز غم تمام شیعه گریان
خراسان در عزایت
شده کرب و بلایت
رضا جانم رضا جان (2)
*******
تو

• شنبه
• 20
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 20:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شهادت امام رضا علیه السلام
پاره قلب مصطفایی
بر شیعیان شمس الضحایی
مولا علی موسی الرضایی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
تو پادشاه ارض طوسی
در این جهان شمس الشموسی
انیس و همدم نفوسی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
مولا رئوف و مهربانی
مایه آرامش جانی
مولای ما ، جان جهانی
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
مظهر ذات سرمدی تو
هشتم گل محمدی تو
عالم آل احمدی تو
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
ای پاره قلب پیمبر
نور دل موسی بن جعفر
در خصلت و خویی چو حیدر
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
دوری تو از شهر مدینه
کشته شدی با زهر کینه
دلها ز داغ تو غمینه
رضا رضا رضا رضا جان (3)
********
گشته خراسان قتلگاهت
ب

• یکشنبه
• 21
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 23:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شهادت حضرت رضا علیه السلام
یا غریب الغربا یا معین الضعفا
ای امید عالمین یا علی موسی الرضا
هشتمین شمس هدایت یا رضا
منشا لطف و عنایت یا رضا
یا علی موسی الرضا (4)
********
پاره قلب رسول نور چشمان بتول
سائل درمانده را از کرامت کن قبول
ز اینهه لطف و عطا شرمنده ام
با ولای تو در عالم زنده ام
یا علی موسی الرضا (4)
********
ای امام مهربان بر همه آرام جان
گر چه بد هستم ولی از درت من را مران
امشب از لطف تو مهمان توام
ریزه خوار خوان احسان توام
یا علی موسی الرضا (4)
********
از درون صحن تو می وزد عطر جنان
جای تو باشد رضا در قلوب شیعیان
مرقد پاکت حریم کبریاست
صحن های این حرم دارالشفاست
یا علی موسی الرضا (4)

• دوشنبه
• 22
• مرداد
• 1397
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای هشتمین عزیز خدا یا اباالحسن
ای نور چشم اهل ولا یا ابا الحسن
**
بر قلب و روح و جان تمامی شیعیان
مهرت بود ز عرش علا یا ابالحسن
**
از لطف خاص خالق یکتا به عرش و فرش
تا روز حشر تویی مقتدا یا اباالحسن
**
تو منشا کرامت و ایثارو رأفتی
کنز سخاو جود و عطا یا اباالحسن
**
ای نور چشم حیدر و زهرا و مصطفی
از تو گرفته دیده ضیا یا اباالحسن
**
حور و ملک به گرد حریم تو در طواف
زینت فضای صحن شما یا ابالحسن
**
عطر و بوی حریم مصّفای تو عجین
با عطر و بوی کرب و بلا یا ابالحسن
**
مولا کنار مرقدوصحن و سرای تو
هردرد با تو می شوددوا یا ابالحسن
**
هرکس که با خلوص به سوی تو رو کند
براو کنی تو لطف و عطا یا اباالحسن
**
ا

• دوشنبه
• 12
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:49
• نوشته شده توسط
• سجاد