سهم من از مصیبت جدم حساب شد
پایم همینکه باز به بزم شراب شد
مردانه بود بزمُ دلم یاد عمه سوخت
دیدم چقدر عمه ام آنجا عذاب شد
بسیار گریه کردم از این غصه که چرا
ناموس کبریا به کنیزی خطاب شد
میخواند جد من به لبش آیه های نور
افسوس خیزران به لب او جواب شد
تشتِ زر و شراب و سر و کینه ی یزید
اینها دلیل رفتنِ تاب از رباب شد
غریب سامـره را وقت ربنــــــا بردند
خدا به خیر کند نیمه شب چرا بردند
خدا به خیر کند قصد جان او کردند
دعا کنید سلامت به خانه بر گردند
گل بهشت چرا دست خار و خس افتاد
عزیز فاطمـــه در کـــوچه از نفس افتاد
همینکه شد نفسش تنگ در میانه‌ی راه
به گریه زمزمه می کرد ، آه ... یا اُمّاه
هزار شکر که آتش در این سرا نزدند
هزار شکر که بانوی خانه را نزدند
حرامیان ، خودِ بیتُ الحرام رابردند
امام هادی علیه السلام را بردند
خدا کند که از این بیشتر جفا نکنند
خدا کند که سرش از بدن جدا نکنند
چقدر بی ادبی می کند به محضر او
و داد می زند این نانجیب بـر سر او
میان جمع به آقام هتک حرمت شد
جسارتی شد و ابنُ الرضا اذِیّت شد
امام هادی مظلــــــــوم را تکلُّف کرد
شراب به پســر فاطمـــه تعارف کرد
یکی نگفت بس است،اینقدَر نکن تحقیر
نکن شراب تعـــــارف به آیه‌‌ی تطهیـــــر
یکی نگفت بس است ،دست ازسرش بردار
عزیز فاطمــــــــــــــــــــه را اینقدَر نده آزار
ز احتـــــرام ولیُ اللَّه اِمتِنــــــــاع چرا؟
امام عرش نشین ، بِرکةُ السِّباع چرا؟
ــــــــــ
سلام یا علی بن محمدِالهـــــــــــــــادی
چه شد که یاد غم عمه جانت افتادی؟
حریم فاطمه و اینهمه عذاب کجا
عقیلةُ العرب و مجلس شراب کجا
حریم فاطمه دربین ازدحام ای وای
مخدرات علی ، مجلس حرام ای وای
صدای قاری قرآنِ آشنا زکجاست؟
گمانم از لب خونین سیدالشهداست
من از تلاوت شـــاه شهید می ترسم
ز چوب دستیِ دست یزید می ترسم
یزید مست شراب است ،آه و واویلا
دوباره فکر عذاب است ، آه و واویلا
به دختران علی طعنه بی امان می زد
بر آن لبان ترک خورده خیزران می زد
با تو معنا می‌شود هم غصه‌ها؛ هم شادی‌ام
من پُر از دلدادگی‌های امامِ هادی‌ام
ای امامِ "جامعه"؛ ای "ذکرکم فی‌الذاکرین":
کاش یک جرعه از آن جامِ ولا می‌دادی‌ام
بی‌تو این دل... دل که نه، ویران‌سرای من شده
با نگاهت این خرابی می‌شود آبادی‌ام
عشقِ من عشقی‌ست ناب و ساده و با سابقه
منشأ این عشق هم دل بستنِ اجدادی‌ام
روز و شب در وادیِ جرم و خطا غوطه‌ورم
پس خودت تضمین کن از شَرِّ گنه، آزادی‌ام
با نگاهت واژه‌ها در شعر، تابان می‌شوند
ورنه من یک شاعرِ بی‌ادعای عادی‌ام
☑️بند اول
مرغ دلم هواییه مجنون و کربلاییه
پر زده سوی سامرا زائر قبر هادیه
ارباب و صفای عالمینه هادی
سیدی از نسل آقام حسینه هادی
زمزمه ی رو لبامه حضرت هادی آقامه
?یا علی النقی یا هادی / یا علی النقی یا هادی
☑️بند دوم
قربون نام تو آقا اهل عزا و عاشقا
وعده ی ما سینه زنا ان شالله توی سامرا
ای بی قرین تو ذکر لبهای جوادی
جوونیمون فدای تو امام هادی
آبروی منو تو دادی منم گدایت یا هادی
?یا علی النقی یا هادی / یا علی النقی یا هادی
☑️بند سوم
ای پادشاه بی بدل کلب تو گشتم از ازل
دشمنتو سر میبرم میگم اینم خیر العمل
ما همگی محافظ این مرز و بومیم
سینه زنیم رزمنده ی حیدریونیم
خون توی رگامون فدای نام آقامون
?یا علی النقی یا هادی / یا علی النقی یا هادی(ع)
?بند اول:
ای دهمین، نور الهی
تا جنت الاعلی راهی
ای کشتی هدایت
سردمدار ولایت
ای منشور عدل و آزادی
خلقت رو اصل و بنیادی، هادی
مبنای هر اعتقادی
شافع روز معادی، هادی
توی اصول دین، یک اصل سیاسیه
قبولی امامت، شرط اساسیه
لازمه بر شیعه جامعه بخونه چون
یه دوره ی کامل امام شناسیه
یا امام هادی
?بند دوم:
ای صاحب فضل بی پایان
خالی از هر عیب و نُقصان
ای اعلم الفقها
برترینِ انسان ها
ای علت اوج و آبادی
دین و علمو رونق دادی، هادی
خالق هر استعدادی
به کل علوم استادی، هادی
میباره گوهر از هر نطق کلام تو
عاجزه واژه ها از وصف مقام تو
با کینه میگم لعنت به اون که ای آقا
نگه نداشت پست ملعون احترامه تو
یا امام هادی
?بند سوم:
ای فرمانروای عوالم
ای جدِّ مهدی قائم
عند الله خیر العباد
سیدی ابن الجواد
ای بهترین ناجی و نادی
دوستت دارم مادرزادی، هادی
همیشه پشتم ایستادی
تو هر غم و تو هر شادی، هادی
شیعه ی تو هستم، حیدری و با غیرت
پای دفاع از تو، میگم آقا با نفرت
اینو برسونید دست اون حرومزاده
تا صبح محشر به شاهین نجسی لعنت
یا امام هادی(ع)
?بند اول:
ممنونم گرفتی آقا دستمو
منو آوردی توی این وادی
مسیرِ درستِ زندگی رو، توو
دعای جامعه یادم دادی
ای آموزگارِ مکتبِ وِلا
از تو میخوام ای امامِ خوبیا
توی این شب و روزِ پر از بلا
دستمو بگیر تو رو امام رضا
دلم اسیرِ توئه
در مسیرِ توئه
سرمایه دار اونیه
که فقیرِ توئه
صراطِ مستقیمِ
اعتقادی تویی
گُم نمیشم به خدا
وقتی هادی تویی
کاری ندارم با بقیه
حرفِ دلِ هر عاشقیه
بهترین اسمی که شنیدم
اسمِ دل انگیزِ نقیّه
یا علی النقی
?بند دوم:
همه ی دنیا رو گشتم و دیدم
ضریحِ شیش گوشه تو دنیا دوتاس
یه دونه تو قلبِ شهرِ سامرا
یه دونه تو جنّتِ کرب و بلاس
کربلا بهشتِ اما ای آقا
هیچ جایی نمیشه مثلِ سامرا
دعام اینه رو به روی گنبدت
دستمو بگیر تو رو امام رضا
سَجیَّتُ الْکَرَمی
فوقِ باورمی
ذکرِ تولدم و
دمِ آخرمی
مستِ مرامِ توام
جلدِ بامِ توام
تو پادشاهمی و
من غلامِ توام
فخرم اینه تو سرورمی
سایه ی بالای سرمی
ترسی ندارم از قیامت
شافع روزِ محشرمی
یا علی النقی(ع)
?بند اول:
دلخور از زمونه ام
دنیا بد کرده باهام
خسته از تبعیدمو
من غریب سامرام
مدینه شده واسم
زنده توی سامرا
میریزن تو خونمو
میکنن بهم جفا
لحظه به لحظه، روضه می بینم
یاده غمای، زهرا غمینم
دلگیره از اون، میخ تو سینم
میبینم میزنن یه زنو، چهل نفر
جلو چشمای بچه ها و، جای شوهر
وسط آتیش و میونِ، دیوار و در
آه و واویلا
?بند دوم:
جگرم میسوزه و
جونم اومده به لب
نه نفس مونده واسم
نه توون و تاب و تب
افتادم به یاد شام
خیلی شد حالم خراب
مثه عمه زینبم
بردنم بزم شراب
لحظه به لحظه، روضه میخونم
یاده لب و چووبِ خیزرونم
داغ رقیه، بُرده امونم
چه قده تو خرابه ی شام، آزردنش
سره خونیِ باباشو تا، آوردنش
سه ساله گلی رو یه شبه، پژمردنش
آه و واویلا
?بند سوم:
خدا رو شکر که منم
آخرش شد تقدیرم
تشنه لب مثه حسین
دیگه دارم میمیرم
این دمای آخری
میباره خون از چشام
روضه های کربلا
تداعی شده برام
با جسم خونی، تشنه و بی حال
گیر افتاده بود، تنها تو گودال
روی سرش بود، لشکری خوشحال
جلوی چشای خواهرش، تو کربلا
سرشو بریدن و زدن، رو نیزه ها
مونده بود تن بی کفنش، به زیره پا
آه و واویلا
بالاخره کارش رو کرد - زهر کینه
شرار آتیش داره به - جونم میشینه
نبوده به جز درد و غم - حاصل من
قبر منو کَند دشمنم - مقابل من ۲
منو بردن توی کاروان سرا / گله نکردم
توی اوج گرفتاری و بلا / گله نکردم
دوییدم پشت مرکب بی معطلی / گله نکردم
نفسم به شماره افتاد ولی / گله نکردم ۲
اما ...
یاد خرابه افتادم // که شد دوباره چشم من خیس
خرابه هرچی‌ام باشه // که جای ناموس خدا نیست
خیلی گریه کردم - یاد رقیه کردم ۲
[واویلا واویلا] ۴
شبیه علی من رو از - خونه بردن
بی حیاها نیمه‌ی شب - هجوم آوردن
چجوری بگم که شکست - حرمتا رو
چجوری تعریف کنم اون - جسارتا رو ۲
توی بزم شراب که وارد شدم / غمی نداشتم
غم زینب رو داشتم برا خودم / غمی نداشتم
توو قفس حتی پیش درنده ها / غمی نداشتم
برا هیچی به جز داغ کربلا / غمی نداشتم ۲
ای وای ...
آخه توو کربلا گرگا // پیرهن یوسفو دریدن
توو قتلگاه جلو زینب // سرش رو از قفا بریدن
محشر شد توو گودال - مادر رفته از حال ۲
[واویلا واویلا] ۴
بالاتر از این هاست لوایی که تو داری
خورشید دمیده ز عبایی که تو داری
از بنده نوازی و عطایی که تو داری
آقای جهان است گدایی که تو داری
ما خاک بخیلیم و شما ابر سخایی
محبوب شده از کرمت شغل گدایی
چون جامه که بر قامت زیبا بنشیند
مهر تو به دل های مصفا بنشیند
هر کس به دلش مهر تو آقا بنشیند
مهرش به دل حضرت زهرا بنشیند
لطف خود زهراست که ما اهل یقینیم
آن روز دعا کرده که امروز چنینیم
تو آینه داری و کلام تو گهر بار
در وصف تو ماندند...چه گفتار و چه اشعار
حقا که زلالی و نجیبی و نسب دار
بر شیر ندارد اثری زوزه ی کفتار
در عالم از این نکته هزاران اثر افتاد
«با آل علی هر که در افتاد ور افتاد»
بیراهه نرفتیم اگر هاد
زمزمه‌ی شهادت امام هادی(ع)
یارب مدد کن امشب در سامرا بمانم
تا روضه‌ی غریبی بین حرم بخوانم
با قلب پاره پاره با چشم لاله گونم
سرداب را ببینم از دیده خون فشانم
آتش زده شراره بر قلب پاره پاره
مادر بیا زجنت بنما به من نظاره
مسموم زهر کینه، دور از مدینه ماندم
بردامنم نشسته، از اشک من ستاره
حالم شده دگرگون،از بسکه ناله کردم
یاد حسین و یاد، طفل سه ساله کردم
با کام خشکِ از آب رنگ رخم پریده
چشمان منتظر را چون رنگ لاله کردم
جان داده در غریبی ابن الرضای ثانی
ای وای از این غریبی گریم ز ناتوانی
بر روی خاک حجره سر را نهاده از غم
چون مادرش جوان است با قامت کمانی
بند اول
مظلوم امام هادی
مسموم امام هادی
آتیش گرفته جگرم
میسوزه از پا تا سرم
بالا نمیاد نفسم
میسوزه چشمای ترم
آتیش گرفته بدنم
میریزه خون از دهنم
بالا نمیاد نفسم
روضه خون بی کفنم
قلبم و پاره،کرده زهر جفا
زمینگیرم کرد،دشمن بی حیا
برای من شد،سامرا کربلا
(مظلوم امام هادی
مسموم امام هادی)
بند دوم
اومده مادر به برم
میکِشه دست روی سرم
طاقت ندارم ببینم
قد خمیده ی مادرم
اومده با قد کمون
اومده با اشک روون
طاقت ندارم ببینم
رو صورتش داره نشون
قلب منو خون،کرده زهر جفا
دارم میسوزم،از غم کوچه ها
برای من شد،سامرا کربلا
(مظلوم امام هادی
مسموم امام هادی)
بند سوم
تا بردنم بزم شراب
دادن منو خیلی عذاب
ب
نیمۀ شب امام رابردند
خانه و خانواده مضطرب است
نگرانِ امامِ هادی شد
سامرا بی قرار و ملتهب است
من بمیرم که پیش چشمانش
سَبِّ جدِّ گرامی اش کردند
دل هفت آسمان به درد آمد
بس که بی احترامی اش کردند
می بَرَندش بدونِ عمامه
غربت از چشمهاش معلوم است
خوب که ، در رُخش نگاه کنی
مثل جدّش علیست مظلوم است
جان به قربان آن امامی که
دستهایش به غصه زنجیر است
علتِ بردنش به بزم شراب
به گمانم به قصد تحقیر است
متوکل مقابل حضار
اندکی آمد و توقف کرد
بی حیا از شرابِ در دستش
به امام دهم تعارف کرد
خواست تا که امام هادی را
نحوهء دیگری عذاب دهد
گفت با او که شعر میخوانی
منتظر ماند تا جواب دهد
حضرتش قصد شعر خواندن کرد
ک
شوره محشره تو سامرا
گريونن تمو----م زائرا
شد جونش فدا امام ما
ميون غربت اين شهر اي واي
گُـل وجود آقا شد پرپر
از ته دل ميزد ناله اي واي
بيا برس به داد من مادر
مهموم---مسموم---يا امام هادي
مغموم---مظـلوم---يا امام هادي
ای وای ای وای وای از این غریبی
--------------------------
عُمري ظلم بي حساب ديده
بي حدّ و حساب عذاب ديده
اي واي مجلسِ شراب ديده
پاي برهنه با زحمت اي واي
نيمه ي شب كُجا رفته اي واي
به ياده زينب افتاده حتماً
وقتي تو كوچه ها رفته اي واي
دل با--- داغه---كربلا عجينه
اشكاش---واسه---زين العابدينه
ای وای ای وای وای از این غریبی
---------------------------
میسوزه دلم برا آقام
روضه ی
«اَلسَّلامُ عَلَیکم یا اَهلَ بَیت النُبوه»
«اَلسَّلامُ عَلیکَ یا اَبا صالِحَ المَهدی»
نیارد خدا لحظه ای دوری از تو
و در من نه اِمکان مَهجوری از تو
نمی خواهم ای آفتابِ محبّت
بتابد به جانم مگر نوری از تو
*بِاَبی اَنتَ وَاُمی وَنَفسی وَمالی وَ اُسرتی ... دار و ندارم فدایِ شما آقاجان ....*
نه کویت بهشت و نه رویت فرشته
که زیباییِ جنت و حوری از تو
رسد تا به مافوقِ شاهی گدایت
رقیبِ سلیمان شود موری از تو
*آقا سرت سلامت .. یابن الحسن .. بابابزرگت شهید شده امشب فصل بهار نزدیکه پسرِ نرجس خاتون گُلِ فاطمه .. همه میرن به بوستان ها به گلستان ها به چمن زار ها ، الحمدلله گُلِ زهرا مارو کشوند آورد کنارِ
شعله ءآتش شده پا تا سرِ ابن الرضا
سامرا شد کربلا( ۲)
میزند از تشنگی با کام پُر خون دست و پا
@angoorezarih
سوّمِ رجب این دل دارد
شَرَرِ سوگ اِبنُ الزّهرا
خون شده دلِ دلدادگان
شده ماتمسَرا سامرا
یا امام هادی یا مظلوم...
پسرِ جوادُالائمه
شد شهید کینه واویلا
ناله زد برایش در جنّت
بانوی مدینه واویلا
یا امام هادی یا مظلوم...
از شراره ی زهر کینه
بین حجره ای دست و پا زد
بین بستر شهادتش
مادرِ خودش را صدا زد
یا امام هادی یا مظلوم...
السلام ای هادی دین خدا
السلام ای دومین ابن الرضا
السلام ای نور پاک منجلی
دهمین نور ولا، چارم علی
السلام ای زیب شهر سامرا
نور تو روشنگر ارض و سما
السلام ای بر همه نور امید
شیعیان تو در عالم روسپید
آن حریم با صفایت جنت است
شیعیان را حب و مهرت عزت است
کعبه ی ما مرقدت در سامراست
مرقد تو ملجاء و مأوای ماست
هادی دین نور چشم امتی
پای تا سر نور و جود و رحمتی
شیوه ی تو در جهان پیغمبری
دستگیر شیعیان حیدری
کارتان مولاست ذره پروری
با ولایت از همه دل می بری
مهر تو نور و ضیای دیده ام
گل ز گلزار ولایت چیده ام
ای که هستی نور خلاق مبین
نجل مولانا امیرالمؤمنین
با گلم مهر و ولای تو عجین
شد ولایت شیعه را حصن حصین
در وجود تو بود اسرار ها
دیده ای از دشمنان آزارها
آتشی در قلب تو افروختند
نیمه شب در خانه ی تو ریختند
قلب شیعه گردد از این غم کباب
حضرت هادی کجا بزم شراب
زین همه ظلم و ستم جان بر لبی
یاد سوز و اشک های زینبی
همچو شمعی عمه جانت گشت آب
تا که بردندش سوی بزم شراب
دم سر ببریده از محبوب زد
بر لبش دشمن ز کینه چوب زد
زین مصیبت خون دل افلاک کرد
زینبش این جا گریبان چاک کرد
دیده ای از دشمنان رنج و محن
خون شده از داغ تو قلب حسن
عسکری از داغ تو شد خونجگر
ریزد از سوز غمت اشک بصر
گشته تشییع تو روی دست ها
پیکر جدت به زیر اسب ها
بی حیا مردم به جای هر کمک
بر یتیمان می زدند از کین کتک
کودکان را ظالمانه می زدند
کعب نی یا تازیانه می زدند
دهمین نور حجت یزدان
شیعه امشب ز داغ تو گریان
سامره گشته غرق ماتم و حزن
حسن از سوز غم شده نالان
آه و واویلا آه و واویلا۳
ای که عالم همیشه مهمانت
سامره گشته بیت الاحزانت
ای گل گلشن ولا هادی
رسیده از ستم به لب جانت
آه و واویلا آه و واویلا۳
دشمن از کینه داده بر تو عذاب
هادی دین کجا و بزم شراب
بمیرم بر تو و غریبی تو
زهر کینه کرده وجودت آب
آه و واویلا آه و واویلا۳
زد شرر زهر کین به پیکر تو
در کنارت نبوده خواهر تو
ندیده روی نیزه ها سر تو
نزدند تازیانه دختر تو
آه و واویلا آه و واویلا۳
ندیدی کربلا و کوفه و شام
نشنیدی زخم زبان دشنام
بر سر و روی اهل بیت حسین
می زدند سنگ کینه از لب بام
آه و واویلا آه و واویلا۳
مردم شام سنگ محک زده اند
به زخم زینبش نمک زده اند
مدخل شهر تا گوشه ی ویران
بچه ها را ز کین کتک زده اند
آه و واویلا آه و واویلا۳
بوده عالم برای تو زندان
نبردند کودک تو در ویران
پیش چشمان کودکان شما
نزدند بر لبت چوب خزران
آه و واویلا آه و واویلا۳
از ستم در کرب و بلا هادی
زده آتش به خیمه ها هادی
پیش چشمان عمه ات زینب
سر جدت به نیزه ها زده اند
آه و واویلا آه و واویلا۳
بر شیعه ی مولی،داغ او عظیم است
بعد داغ بابا،عسکری یتیم است
مهربان امام ما
بر شما سلام ما
وای من از این غم۲
در بیت ولایت،شور غم به پا شد
در سامره امشب،همچو کربلا شد
غربتش شده معنا
می رود سوی عقبی
وای من از این غم۲
سامره شد امشب،غرق سوز و ماتم
در عزای هادی،غم گرفته عالم
دل ها همه غمگین است
او فدایی دین است
وای من از این غم۲
دشمن ولایت،خون دل حسن کرد
با گریه به خانه،پیکرش کفن کرد
افتاده حسن از پا
وقت کفن بابا
وای من از این غم۲
از ماتم بابا،شد حسن پریشان
ریزد به کنارش،اشک غم چو باران
رهبر همه امت
می رود سوی جنت
وای من از این غم۲
مظهر حی سرمد،گل بستان احمد
سوزم امشب ز داغت،علی بن محمد
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
در همه عالم امشب،شور و غوغا به پا شد
از غم داغ هادی،سامره کربلا شد
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
دهمین نور رحمت،ای گل باغ عصمت
می زند در فراقت،بر سر و سینه امت
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
دشمنان از شقاوت،برده بزم شرابت
جان عالم فدایت،زهر کین کرده آبت
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
دشمن دین شبانه،غرق کین ظالمانه
پا برهنه شما را،ز چه بردند ز خانه
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
ای گل پرپر از کین،دیده ها گشته گریان
زین غم و داغ عظمی،همه دل ها پریشان
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
در غم هادی دین،عالمی گشته غمگین
شیعه زین غم بسوزد،کشته شد رهبر دین
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
محشری گشته برپا،غرق غم آل طاها
ریزد از داغ هادی،در جنان اشک زهرا
در غم بابا حسن گریان
تسلیت یا صاحب الزمان
◾نوحه سینه زنی
◾شهادت امام هادی(ع)
◾بنداول
ظلم و ستمها همه بر ملا شد
هادی دین کشته به سامرا شد
امام عسکری شده خون جگر
در سامرا شور عزا به پا شد
به دامن پسر سر بابا
دوباره شور غم شده برپا
ادامه کرببلا اینجاست
به سینه و سر میزند زهرا
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)
◾بنددوم
ابن‌الرضای دوم زهرا
مدفون در میان سامرا
جامعه‌ی کبیره میخوانم
به عشق روی حضرت مولا
منم چو مجنون لیلا
آمده‌ام ز کوه و صحرا
به عشق هادی ولایت
دخیل بسته‌ام در اینجا
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
تب دارترين تب زده ي بستر دردم
پر سوز ترين زمزمه ي حنجر دردم
رنگ رخ من بر همگان فاش نموده
در باغ نبي جلوه ي نيلوفر دردم
فرياد عطش زد دهن سوخته ام تا
تر شد لب خشكيده اش از ساغر دردم
جاي عرق از چهره ي من زهر چكيده
پيغامبر خسته دل باور دردم
بر زير گلوي جگرم دشنه كشيدند
من كشته ي تيغ شرر لشگر دردم
آتش فكند بر قد وبالاي سپيدار
يك ذره ي ناچيز ز خاكستر دردم
خون گريه كند اخترو مهتاب برايم
افلاك شده مستمع منبر دردم
شاعر : وحید قاسمی
شعر شهادت حضرت امام هادی(ع)
شمع جمع شبستان
فتاده مرغ دلم ز آشیان در این وادی
كه هر كجا رود افتد به دام صیادی
به دانه‌ای دُّر یكدانه می‌دهد برباد
نه گوش هوش و نه چشم بصیر نقّادی
چنان اسیر هوا و هوس شدم كه نپرس
نه حال نغمه سرایی نه طبع وقّادی
دلا دل از همه برگیر و خلوتی بپذیر
مدار از همه عالم امید امدادی
مگر ز قبله حاجات و كعبه مقصود
ملاذ(1) حاضر و بادی(2)علیّ الهادی
محیط كون و مكان نقطه بصیر وجود
مدار عالم امكان مجرّد و مادی
شَها تو شاهد میقات «لِی مَعَ اللّهی»(3)
تو شمع جمع شبستان مُلك ایجادی
صحیفه ملكوتیّ و نسخه لاهوت
ولیّ عرصه ناسوت بهر ارشادی
مقام باطن ذات تو قاب قوسین اس
به بهانه‌ی شهادت امام مظلوممان امام هادی علیه السلام
السلام علیک یا مولا
عالمی را غریبیت کشته
ای غریب غروب سامرا
عالمی را غریبیت کشته
گرچه بی آبرویم ای آقا
هر چه باشم ولی گدای توام
دیدن مرقدت چه حالی داشت
از همان روز در هوای توام
آشنای غریب دلتنگی
ای امام عزیز دل خسته
دست های گره گشای تو را
غل و زنجیر ظالمان بسته
از دعای قنوت نیمه شبت
همگان استفاده می بردند
نیمه شب بود و کوچه ها تاریک
که تو را هم پیاده می بردند
قصّه ی کوچه های باریکی
می شود پیش چشمتان تکرار
آهِ مظلوم و اشکِ غربت وای
سامرا شد مدینه باز این بار
چقَدَر خون دل که از دست
بی وفا مردم زمان خوردی
پسر مرتضی و بزم
ای عزیز زهرا امام هادی آقا امام هادی
غریب سامرا امام هادی آقا امام هادی
مسموم کینه دور از مدینه
شعله بر آرم از سوز سینه
آه و واویلا
******
آتش بر دلها زد سوز آوایت آقا سوز آوایت
شرار دلها از درد و غمهایت آقا درد و غمهایت
خورشید رحمت نور ولایت
ای گشته مسموم در شهر غربت
آه و واویلا
******
عطش زهر کین بر تو اثر کرد آقا بر تو اثر کرد
حالت ، قلب زهرا زیر و زبر کرد آقا زیر و زبر کرد
عزیز دلم همه حاصلم
می سوزد تنت داغت قاتلم
آه و واویلا
******
پسرم صبری کن لحظه ای دیگر آه لحظه ای دیگر
می شوی سیراب از چشمه ی کوثر آه چشمه ی کوثر
گریه کن بهر نور دو عینم
مجروح و بی سر عطشان حسینم
آه و واویلا
**********
ش
بود من را در اینجا چند کلامی به مرد غیرت و شیعه سلامی
و بغضم را به دندان مي فشارم و لعنت می فرستم بر حرامی
کنون حرفم به کل این جهان است به هر مرد و زن و پیر و جوان است
و اما کل حرفانم در اینجا به آن نطفه حرام بد زبان است
بدان که شیعیانش باوقارند به پای نام آقا سر سپارند
که گفته زاده گاهت این دیاراست همه گیلانــیان غـیرتــمدارند
در این خطه همه خادم براویند فقط نامش برند،تادروضویند!...
بقای عمرو هستی راهمیشه به ذکر نام زیبایش بـجویـــند
در این وادی به میرزایش بنازند همه گیلانیانش سرفرازند
چه بهجتها دراینجا پروریده که دائم در سجودند و نمازند
تو یک مطرب وَ ابلیسان پرستی تو دائم در شراب و خمر و مست
تا دل آقا می گرفت ، به زیر لب دعا می کرد
با اشک چشماش یادی از ، حسین و کربلا می کرد
گرفته امشب همه عالم رنگ ماتم
دوای درد دلامونه اشک نم نم
غریبونه روضة آقا رو می خونیم
می گیره هیئت دوباره بوی محرم
حرف رفتن می زنه ، با دلی پر شراره
زخمیه بال و پرش ، دیگه آروم نداره
وقتی که دست غم از باغ دلم لاله می چید
آقامون پای برهنه روی خاکا می دوید
کبوتر کنج قفس ، بیقرار و دلواپس
می زنه نفس نفس
شده دلامون از غمِ ، امام هادی چاک چاک
از ماتمش یه آسمون ، ستاره ریخته روی خاک
بهار قلبش اسیر فصل خزونه
بارونی و ابری چشمای آسمونه
توی کوچه دستای آقامونو بستند
آقایی که خون شده قلبش از زمونه
عشق من سامراته
قبلهء من خاك پاته
بهشت رويايي من
صحن و سراته
قربون اسم زيبات
من هستم از گداهات
روزيمه توى دستات
يا مولا لك لبيك
-----------------------------
تو مقصود و مرادي
تو پارهء قلب جوادى
ردم نكن از در خونت
امام هادى
محتاج يك نگاتم
دلتنگ سامراتم
گريون روضه هاتم
يا مولا لك لبيك
----------------------------
بار غمها كشيدى
زخم زبونا شنيدى
پياده دنبال مركب
تو ميدويدى
ميبيني گريه هامو
ميدونى حاجتامو
كى ميدى كربلامو
يا مولا لك لبيك
----------------------------
__________________________________
@amirhoseinolfat
