بغض دل خویش را هویدا کردند
خون بر جگر شیعه ی زهرا کردند
یک عده حرام زاده ی بی سر و پا
توهین به امام هادی ما کردند
......................................................
دریاست ولایت و تو کمتر زکفی
شیطان صفتی و بی حیا و شرفی
حیف نجف معظم مولا نیست؟!!
شاهین حرامزاده ای ، نه نجفی
غمی محاصره کرده است روح انسان را
بناست تا که بگیرد از آدمی جان را
دروغ سرخ حسد روی جامه ی یوسف
گرفته سوی دو تا چشم پیر کنعان را
امام جامعه ی وحی، حضرت هادی
چگونه تاب بیارد هوای زندان را
قفس نشین شده اما شنیده اند همه
نوای روح فزای هزار دستان را
مرام منکر زهرا و مرتضی این است
به تیغ و زهر جفا می کُشد امامان را
چه زهر دشنه تباری که در وجود امام
دریده عمق جگر را، بریده شریان را
جگر که تفته شود تشنه می شود انسان
به جرعه ای بچشان آن لبان عطشان را
حسین فاطمه مهمان کوفه بود ولی
نگه نداشته اند احترام مهمان را
به جای آب، به لبهاش سنگ می زد خصم
و عمه جان شما دید سنگ باران را
ای نور حق امام دهم مالک الرّقاب
شرمنده پیش مهر رخت نور آفتاب
ای یادگار نه خلف خاتم الرُّسُل
وی جانشین هشت وصی ابوتراب
حق بسته هفت باب جهنم ز راه لطف
بر روی دوستان تو از شیخ تا به شاب
پیوسته انس و جن و ملک با تمام خلق
از شش جهت شوند ز فیض تو کامیاب
شاها توئی امام هدی منبع نقا
غوث وری و طود نهی محیی کتاب
نور مُبین و رمز متین کهف مذنبین
حصن حصین و خسرو دین هادی صواب
در وادی ضلالت و حیرت نمی فتد
هر کس که از هدایت تو کرد اکتساب
مشمول لطف و مرحمتت گر کسی نشد
هرگز ره نجات نیابد ز هیچ باب
لکن بسی دریغ که از خصم بدشعار
شد ظلمها به ساحت قدس تو بیحساب
دادَت خرابه جا متوکل چو از عناد
در حیرتم که
ندانم چه گونه کنم آه و زار
بیاد امام علی النقی
توسل کنم با دل پرشرار
بیاد امام علی النقی
امام دهم حجت کردگار
ز دنیا رود با دل پرشرار
عزاخانه ها شد پر از آه و زار
بیاد امام علی النقی
بقتل وی عباسیان دغا
کمر بسته اند از عناد و جفا
دل شیعیان از جفا داغدار
بیاد امام علی النقی
سموم ستم بر چمن شد وزان
گل گلستان محمّد خزان
همه نوحه گویان همه بیقرار
بیاد امام علی النقی
علی النقی هادی مطلق است
بدنیا وصی رسول حق است
کشد اهل ایمان غم بیشمار
بیاد امام علی النقی
توسل کند هر که بر این امام
نیافتند بدام بلا والسلام
«علومی» تو هم اشک غم کن نثار
بیاد امام علی النقی
سامرا غرق عزا و ماتم است
رحلت سبط رسول خاتم است
ای امام هادی ای ابن الرضا
دل غمین جدت امام هشتم است
در فراق نجل زهرای بتول
گر بسوزد عالم امکان کم است
رهبری آزرده خاطر از جفا
کوله بارش پر ز اندوه و غم است
قاتلت بی رحم و دلسنگ و پلید
می گسار و ساقی شرب خم است
از متوکل شنیدی ناسزا
دشمن تو خصم آل هاشم است
او پیاده سوی خود خوانده تو را
این سزای صالحان عالم است
کربلا را کرده ویران بارها
مسند عباسیان را حاکم است
از چه رو رفتی سوی بزم شراب
او خدا نشناس و پست و ظالم است
وای من زهر شرر بار و جگر
هر که شد مسموم قد او خم است
مجتبی هم پاره پاره شد دلش
گریه گل قطره های شبنم است
بر سر بالین تو آمد
امام دهم آن علىّ النّقى
گل گلستان محمّدتقى
گلى که به گلشن گل شادى است
زالقاب خوبش يکى هادى است
که نصف مه پاک ذى الحجّه بود
دو چشمان پاکش به عالم گشود
سمانه سرور و تبسّم نمود
که زنگ غم از سينه و دل زدود
بود بوالحسن کنيه، نامش على
ز روى مهش نورحق منجلى
مدينه منوّرتر از پيش گشت
چرا چون چراغ شبش بيش گشت
ز ماه رجب سوّمين روز شد
دم دادنِ جانِ جانسوز شد
چو اجداد امجاد و پاکان خويش
به زهر جفا شد دلش ريش ريش
ز درد وغمش شد قيامت به پا
غريبانه جان داد در سامرا
پدر را پسر غسل و هم کفن کرد
به صدعزّوجاهش ورا دفن کرد
نه مجروح بود و نه بى دست و سر
نه عريان و عطشان نه خونين جگر
اجازه دهيدم اى اهل و
سبک ۴ ـ ذکر / شور ـ سلام
آقا ـ سلام ما به سامرایت
به ناله های بی صدایت
ببین که آمده نشسته
به پای روضه ات گدایت
مولا ـ یا حضرت امام هادی(۴)
آقا ـ کمر به کشتنِ تو بستند
به قتل تو کمین نشستند
به بزم جام و می گساری
چگونه حرمتت شکستند
مولا ـ یا حضرت امام هادی(۴)
آقا ـ غم جهان به سینه ای تو
چو وارث مدینه ای تو
شبیه مادر شهیده
اسیر بغض و کینه ای تو
مولا ـ یا حضرت امام هادی(۳)
شکسته روضه ات دل مقلب القلوب را
گرفته رنگ چهره ی تو حالت غروب را
شکوه غربتت، شراره زد به قلب کائنات
گریست دجله وفرات،گریست اهدنا الصّراط
عزا گرفته اند پای روضه ی تو سال ها
برای سر سلامتی به جد تو غزال ها
فرازهای جامعه کبیره سوگوار تو
فراز سجیة الکرم شده است بی قرار تو
گمان کنم که فاطمه کنارتو نشسته است
زبان گرفته مادری که پهلویش شکسته است
فدای روی زرد تو، وجود غرق درد تو
چقدر آه میکشد، کنار جسم سردتو
زمان رنج وغصه ی تو خاتمه گرفته است
چقدر روضه ی تو بوی فاطمه گرفته است
دوشنبه بود لحظه ی هجوم زهر برجگر
دوشنبه بود وکوچه ها،دوشنبه بود و میخ در
دوشنبه قاتلت شده، دوشنبه بود خانه سوخت
مغیره
ازحصارغریب سامّرا
ناله ازکنج سینه می آید
ناله بی کسی مردی که
گشته دوراز مدینه می آید
قدراوراکسی نمیداند
آسمان هدایت است آقا
هرکلامش هزارباب ولی
کَرشده گوش آدم شنوا
تاکه دست کسی به او نرسد
دشمن اورا گرفته تحت نظر
غافل از اینکه کلّ این عالم
خم شود دربرش تابه کمر
درحصارهم اگرباشد
بال پرواز پیک آزادی است
ردّ پایش به کعبه منتهی است
آخر جاده خدا هادی است
بگذارید ازغمش گویم
مصحفش را دوباره باز کنم
ما که کمتر به یاد او هستیم
شرح داغش کمی دراز کنم
بسکه کمتر به یاد او بودیم
معتمد سر زخاک بیرون کرد
با نوک تند وتیز شاهینی
قلب محزون شیعه را خون کرد
او که جدّ اطهر مهدی است
دشمن از دیده ها نهانش کرد
عاجز از
در غم ابن الرضا
سامرا شد کربلا
شد عزا خانه دو عالم
سینه میسوزد از این غم
واویلا۲
زد شرر زهر جفا
بر دل آن مقتدا
بی کَس و دور از مدینه
جان دهد با آه سینه
واویلا۲
دشمن او را با عتاب
برده در بزم شراب
زنده او را شد در آن شب
یاد شام و داغ زینب
واویلا ۲
@angoorezarih
◾روضه‌ی مُجسّم امام هادی(ع)
◾وحضرت علی اکبر(ع)
قبله‌گاه عاشقان شد سامرا
خانه‌ات دارالشفای اولیا
هادی‌گمگشته‌گان عالمین
مس‌جانها را تویی‌توکیمیا
چشمایت معجزه میآورد
هر کویری با تو باغ دلگشا
من امامان را ز تو بشناختم
جامعه خواندم شدم اهل ولا
کوثر و یاسین و طاها را امام
ای ز نسل اِنمّا و هل اتی
ای تو هادیّ المُضلّین رحمتی
تا بگویم در طریقت من بلی
چشمهایم میزبان اشک شد
روضه‌ات‌در سامرا تاشد بپا
یادم آمد لحظه‌ی جان دادنت
گفتی ای نور دوچشمانم بیا
سر به زانوی پسر جان داده‌ای
وای من از روضه‌های کربلا
شبه‌پیغمبر به خاک افتاده بود
پاره پاره تن ز جور اشقیا
شاه با زانو کنارش تا رسید
دید اکبر ب
عزیز جواد الائمه سلام
گل فاطمه یا علی النقی
تویی که به من راه و میدی نشون
بخون جامعه تا کنم عاشقی
چه قد نا امید و تو دادی امید
چه قد بی نوا رو تو دادی نجات
تویی چاره ی درد بیچاره ها
میشه مرده زنده توی روضه هات
به یاری مردم نداری نیاز
به جای همه یار تو هست خدا
علی رو مگه میشه تبعید کرد
نجف رو آوردی توی سامرا
علی بودی و قوم بد کینه ها
گذاشتن برای تو سنگ تموم
دلت رفت مدینه تو اون نیمه شب
به خونه ات همین که آوردن هجوم
تو رو بردنت دست بسته ولی
ندیدی توی شعله خانوم تو
تو رو بردنت دست بسته ولی
نکشته لگد ، طفل معصوم تو
تو رو پیر کردن تو بزم شراب
بمیرم بمیرم بمیرم برات
فقط گریه اینجا برات مرهمه
بر
حرمی كه واسه شیعه ها یه خونه ی مادر زادیه
حرم امام عسكری حرم امام هادیه
دریایی كه دیگه سرابه
حرمی كه میگن خرابه
خدا كنه كه اینا خوابه
برام عذابه،برام عذابه
چشام پر از ستاره،پر از ستاره
آقام حرم نداره،حرم نداره
یا اباالمهدی،یااباالمهدی،یاابالمهدی
غریب امام عسكری
غمی كه تو قلبم میتپه
غم دل اهل عالمه
غمی كه میگه گریه كنید
برا پسرای فاطمه
چرا دلم بگیره آروم
باز داره میخونه یه خانوم
وای پسرم شهید مسموم
غریب ِ مظلوم غریب ِ مظلوم
دلم چه بی قراره،چه بی قراره
آقام حرم نداره،حرم نداره
یا اباالمهدی،یااباالمهدی،یاابالمهدی
غریب امام عسكری
دل من و میبره بقیع،غربتی كه تو این حرمه
شب كه
حرمی كه واسه شیعه ها یه خونه ی مادر زادیه
حرم امام عسكری حرم امام هادیه
دریایی كه دیگه سرابه
حرمی كه میگن خرابه
خدا كنه كه اینا خوابه
برام عذابه،برام عذابه
چشام پر از ستاره،پر از ستاره
آقام حرم نداره،حرم نداره
یا اباالمهدی،یااباالمهدی،یاابالمهدی
غریب امام عسكری
غمی كه تو قلبم میتپه
غم دل اهل عالمه
غمی كه میگه گریه كنید
برا پسرای فاطمه
چرا دلم بگیره آروم
باز داره میخونه یه خانوم
وای پسرم شهید مسموم
غریب ِ مظلوم غریب ِ مظلوم
دلم چه بی قراره،چه بی قراره
آقام حرم نداره،حرم نداره
یا اباالمهدی،یااباالمهدی،یاابالمهدی
غریب امام عسكری
دل من و میبره بقیع،غربتی كه تو این حرمه
شب كه
دارد دل تنگم هوای هادی(ع)
مستانه می خوانم ثنای هادی (ع)
روی نیاز آورده ام به کویش
هستم گدای بینوای هادی
چنگ توسل میزنم به نامش
گردد نصیبم تا عطای هادی
چشم انتظار یک نگاه اویم
حبل المتین من غبای هادی
محشر که میدان شفاعت اوست
حاتم بنازد بر عطای هادی
از بدو خلقتش خدا نهاده
هفت آسمان زیر لوای هادی
بر روی نادم از گنه شود باز
درهای رحمت از دعای هادی
از بهر شیعیان جواز جنت
باشد برات سامرای هادی
یوم شهادتش رسید و گردید
اهل سما غرق عزای هادی
خون بر دل امام عسکری شد
محزون نشسته در سرای هادی
دارد ثواب بی نهایت امروز
سینه زنی نزد خدای هادی
هرجا که بزم ماتمش به پا شد
آنجا شود دار البکای هادی
جا
شورامام هادی علیه السلام
بسم الله الرّحمن الرّحیم
((ای کعبه‌ی دل کوی تو یا حضرت هادی))
((ای قبله‌ی‌جان روی تو یا حضرت هادی))
تو دست خداوند کریمی و دراز است
دست دو جهان سوی تو یا حضرت هادی
هم نامي باعلي كُنيه ت اباالحسن
النّاصحُ الامين وَليّ ذُوالمَنن
نوه ي شاه طوس جَدّ آقاي من
خوشبخته اونكه دلش از تو جدا نيست
دلمُرده س اونكه به تو دل مبتلا نيست
بدبخته دنياس كسي كه با شما نيست
ياايّهاالولي ياهاديَ النّقي
اي چارمين علي ياهادي النّقي
---------------------------------
((من آبرو از خاك در سامره دارم))
((من عشق دو قرص قمر سامره دارم))
ايّام خوشم را همه در صحن تو بودم
((من خاطره ها از سفر سامره د
دهم امامم که قدم کمان کردند
چها به قلب من این دشمنان کردند
مرا حرامیها از خانه می بردند
بدون عمامه شبانه می بردند
دست مرا یارب از کینه می بندن
به پیش چشمانم قبر مرا کندن
با دیدن این صحنه با سر افتادم
به یاد نبش قبر اصغر افتادم
برده مرا دشمن در بزم می خاره
به یاد زینب هر دو دیده خونباره
دور و بر زینب دف می زدن ای وای
با خنده نامردا کف می زدن ای وای
******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج
تو رفتی و دلم در سوز و آهه
پس از تو چشم ما دائم براهه
پس از تو دیگه روز خوش ندیدم
چشای رنگ خون ما گواهه
بند اول
از همه سیره
سن و سالش کمه اما پیره
به دلش غصه شده زنجیره
گوشه ی حجره داره می میره،داره می میره
وای که زهر جفا
معلومه اثرش - می سوزه جگرش
نشسته دم آخر - پسرش بالاسرش
"یا غریب سامرا، یا غریب سامرا" ۲
بند دوم
این دم آخر
روضه می خونه با چشای تر
روضه ی گودال و سر و خنجر
رو لباش ذکر غریب مادر، غریب مادر
چشماش خیره به در
مادر کی می رسه؟ - حیدر کی میرسه؟
از تو سینش نفس - آخر کی می رسه؟
"یا غریب سامرا - یا غریب سامرا" ۲
بند سوم
روضه می خونه
واسم این دنیا مث زندونه
اشکای چشمام مث بارونه
به یاد جدّم جگرم خونه، جگرم خونه
کاش این مردم پست
وقت تشییع من - سوت و کف نزنن
کاشکی تابوت منو - تیربار
دلم امشب گدای سامراست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست
یا علی النقی الهادی
حرم تو بهشت قرب خداست
آسمان خاکبوس گنبد تو
کهکشان پیش پای تو برخاست
«مهبط الوحی و معدن الرحمه»
دل دریایی و زلال شماست
ذره با یک اشاره ات خورشید
قطره با یک نگاه تو دریاست
«من عصاکم فقد عصی الله» است
که مطیع شما مطیع خداست
قصه ی دوستی تان مولا
شرح و تفسیر وال من والاست
«قد نشرتم شرایع الاحکام»
راه غیر از شما فریب و خطاست
«قولکم صدقُ ، فعلکم حقٌ»
«امرکم متبع» که حکم قضاست
بسته بر بال هر ملک آمین
نفس جاری تو عین دعاست
«من اتاکم نجی» ، برای همه
آن ضریح شکسته قبله نماست
مشعل جامعه کبیره ی تو
به یقین رهگشای اهل ولاست
#ماه_رجب آمده و ، فارغ ز شور و شادی ام
من غصه دار ماتم ، آقا امام هادی ام
.
ای دهمین امام ما ، ای بهترین کلام ما
ای بردن نام خوشت ، دلگرمی مدام ما
.
ای عشق در در عالمین ، عزت و آبروی من
زیارت جامعه ات ، مصحف آرزوی من
.
تو معدن سخایی و ، آواره ی کویت منم
تو شمع جمع عالم و ، پروانه ی رویت منم
.
گنجینه ی محبتت ، شد قلب مبتلای من
ای مرقدت در سامرا ، کعبه و کربلای من
.
ای یادگار فاطمه، غرق الم گشته دلت
از ظلم دشمن لعین ، زهر جفا شد قاتلت
.
ای حجت حیّ ودود،ای هادی آل رسول
با جگر پاره شدی ، مهمان زهرای بتول
.
از غربت بی حدّ تو،چشمان عالم شد پر آب
چونکه تو را برده عدو ، میان آن بزم شراب
.
برابر آن ظال
دخیل بسته ام امشب پرِ عبایت را
مگر نگاه کنی حال این گدایت را
ز من زُراره بساز ای امامِ خوبی ها
خدا به دست تو داده فقط هدایت را
دعای من که به جایی نمی رسد آقا
همیشه خواسته ام از خدا دعایت را
دعای جامعه خواندی و، خواندم و دیدم
فکنده بر سرِ من سایه ی لوایت را
دلم هوای تو کرده است، اَیُهاالعَطشان
خدا نصیب کند خاک سامرایت را
دلیل گریه ی من روضه های غربت توست
خدا نگیرد از این چشم روضه هایت را
چگونه حُرمتِ تو مستدام مانده، بگو
شکست دشمن دون قلب پربلایت را
امامِ سامره، ای سامرا عزادارت
چگونه باز کنم در غمت روایت را
نوشته اند مقاتل غریب افتادی
گرفت زهرِ ستم یک نَفَس صدایت را
میان هجره تنت مثل بید می لرزید
کبود کرد همین زهر، دست و پایت را
همینکه پای نهادی میانِ بزمِ شراب
شکست بغضِ تو، چون جَدِ سرجدایت را...
به چوب کینه پلیدی نوازشش می کرد
مُخدَّرات همه دیدند، این جنایت را
آقا برات عزا گرفتم تو روضه تو جا گرفتم
من با همین سینه زنی پیش ما بها گرفتم
یادگار مرتضایی رسیده جون تو به لب
خیلی اقا غصه خوردی خیری ندیدی روز و شب
از جراحت زهر کینه میسوزی اقا توی تب
تنهای تنهایی مغموم غمهایی
خونت رو سوزوندن اخه تو پسر زهرایی
****
تو سایه کرت اقا تو حسرت حرمت اقا
دل تنگم و با چش تر پریشونم با غمت اقا
سامرا و اون ضریحت دل من و برد به خدا
کاشکی اقا تا قیامت نشم از این خونه جدا
شال مشکیم روی دوشم برات و جون میدم اقا
یا حضرت هادی لب تشنه جون دادی
ذریه زهرا روی زمین اقا افتادی
****
روی لبت دمای اخر خوندی تو از گلای پرپر
ابری شده حالا چشات با روضه غریب مادر
یاد اون که توی غربت نداره جونی به تنش
من بمیرم وقت رفتن شده یه پیرهن کفنش
کرب و بلا انگار گودالی از خونه
اقای مظلومم داغ تو رو دلا میمونه
ابر بارانی ام و این شب ها
پا به پای غم تو می بارم
تشنه ی گریه ام و می خواهم
سر به خاک قدمت بگذارم
اشک یعنی که درون قلبم
باز هم درد زیادی دارم
من عزادار گل زهرایم
ماتمِ حضرت هادی دارم
سامرا گفتم و قلبم لرزید
ناگهان پرده ی چشمم تر گشت
داغ تصویر حریمی ویران
تلخی خاطره هایم برگشت
من از احوال حریمت آقا...
شدت فاجعه را می خوانم...
با دل خسته مفاتیح به دست...
خط به خط جامعه را می خوانم...
عادت دست شما احسان است...
من به دنبال کرم آمده ام...
از گدایان قدیمی توٱم...
بازهم سمت حرم آمده ام...
اینقدر آه نکش می سوزم...
از دلم زمزمه بر می خیزد...
تا که بر روی زمین می افتی...
ناله ی فاطمه بر می خیزد...
لحظه ی آخر خود می دیدی
مادرت با دل شاکی آمد
آه اینبار خدا رحم کند
با همان چادر خاکی آمد
سرّ مظلومیت نام علی ع
غربت شهر چه کرده با تو؟؟
سخت می افتی و برمی خیزی
اثر زهر چه کرده با تو؟؟
چشم خونین تو امّا اینبار ...
راوی واقعه ی عاشوراست...
یاد غم های حسین افتادی...
سامراء شعبه ای از کرببلاست...
تشنه بودی و پریشان احوال
وسط بزم شراب افتادی
در همان حین که گریان بودی
یاد احوال رباب افتادی
زیر لب نوحه کنان می گفتی
جای هر تکه کلامی...ای وای
زینب و مجلس رقص و شادی
عمه و چشم حرامی ای وای
همه را گفتم و دیدم قطعاً
جمعه ای نور سحر می آید
انتقام علوی در راه است
عشق با تیغ دو سر می آید
حال و هوای چشم ترت جور دیگری ست
ذکر قنوت هر سحرت جور دیگری ست
وقتی میان سجده به معراج می پَری
پِی می برم که جنس پرت جور دیگری ست
حتّی نسیم کویِ تو هم اعتراف کرد
عطر بهشتی گذرت جور دیگری ست
در سامرا همیشه زیارت لذیذ هست
طعم زیارت سحرت جور دیگری ست
هادی ترین چراغ هدایت کلام توست.
نور چراغ شعله ورت جور دیگری ست
این جامعه ز "جامعه" ات رُشد کرده است
محصول کِشت پر ثمرت جور دیگری ست
درندگان کنار تو آرام می شوند
بر روی قلب ها اثرت جور دیگری ست
ارباب های ما همگی با سخاوتند
امّا عنایت پدرت جور دیگری ست
کشکول چشم های مرا پر ز اشک کن
حال گدای پُشت درت جور دیگری ست
زهری رسید و شمع وجود تو آب شد
سوسوی نور مختصرت جور دیگری ست
دیگر گُمان کنم جگری هم نمانده چون
خون لخته های دور و برت جور دیگری ست
او دیده دست و پا زدنت کنج حجره را...
آه دمادم پسرت جور دیگری ست
شُکر خدا سر از بدن تو جدا نشد
شُکر خدا کفن به تنت "بوریا" نشد
شکر خدا به پیرهنت نیزه ای نخورد
شکر خدا که بر بدنت نیزه ای نخورد
پیشانی تو سنگ و عصایی ندیده است
آقا!دو پلک شب شکنت نیزه ای نخورد
تو دست و پا زدی نه ولی زیر دست و پا
بال تو وقت پر زدنت نیزه ای نخورد
شکر خدا که دور و بر تو سنان نبود
شکر خدا که بر دهنت نیزه ای نخورد
عمامه و عبای تو سهم عدو نشد
با سُمِّ اسب پیکر تو زیر و رو نشد
یا هادی ای امامم درد مرا دوا کن
آقا مرا صدا کن زوار سامرا کن
یا هادی ای امامم دلتنگ کربلایم
لطفی تو کن برایم راهی کربلا کن
یا هادی ای امامم دلتنگ مهدی هستم
بهر فرج دعا کن دل را زغم جدا کن
یا هادی ای امامم درمانده و فقیرم
بر نفس خود اسیرم آقا مرا دعا کن
یا هادی ای امامم من عبد بینوایم
من نوکر شمایم حاجات من روا کن
جهان سوگوارِ علی النقی
زمان بی قرارِ علی النقی
شده سومین روزِ ماه رجب
دلم داغدارِ علی النقی
عزیزان بپوشید رخت عزا
خزان شد بهارِ علی النقی
سیه گشت از فتنۀ ظالمان
همه روزگارِ علی النقی
مگوئید یاران که یاری نداشت
خدا بود یارِ علی النقی
دوباره روان گشته دلهای ما
به سوی مزارِ علی النقی
شفا می دهد معجزه می کند
غبارِ دیارِ علی النقی
خوشا بر دلی که در این لحظه ها
بگردد شکارِ علی النقی
قسم به سلامی که موسی الرضا
نموده نثارِ علی النقی
قسم به جواد و به آن دیده ای
که شد اشکبارِ علی النقی
قسم به مقامِ حسینِ شهید
قسم به وقارِ علی النقی
غروبِ همین روز خواهد گریست
علی در کنارِ علی النقی
بند اول
(می سوزه جون وتنم از زهر کین
قلب زارم میکشه حسرت چنین
توی حجره دست و پا تا میزنم
مثل مادر میخورم روی زمین )
(میخونم با سوز و ناله
عمر من رو به زواله
بعد ازین زهر هلاهل
زنده موندنم محاله )
غریبم من غریبم
بند دوم
(یادم اومدغرق درد واضطراب
بین یک قوم خبیث و نا ثواب
پابرهنه دست بسته بردنم
با دله خون مجلس بزم شراب)
(یادم اومد شهر شام و
شلوغی و ازدحام و
زینب و بزم شراب و
سه ساله میگفت بابام و)
غریبم من غریبم
#نذر_شهادت_امام_هادی_علیه_السلام
#مرثیه_سینه_زنی_با_سبک_سنتی_اخلاص
#ساده_و_بی_ریا_محفلهای_فراموش_شده
شاخه نخلِ حیدر از جفا شکسته
فاطمه به جنّت در عزا نشسته
شیعیان دوباره موسمِ عزا شد
در زمین عزای سبطِ مرتضی شد
ای چراغِ ایمان، یا امامِ هادی(ع)
مقتدای پاکان، یا امامِ هادی(ع)
شعله ور به جانت گشته زهرِ کینه
اشکِ غم به دیده، خونِ دل به سینه
در میانِ حجره شعله شعله آهت
لحظه لحظه بر در حسرتِ نگاهت
نورِ عقل و برهان، یا امام هادی
ای صراط و میزان، یا امامِ هادی
شرحِ حال و روزت کس خبر ندارد
گو پسر نشانی از پدر ندارد
می زدی صدایش با گلوی تشنه
زخمِ تشنگی ات مثلِ جوی تشنه
ای دلیلِ عرفان، یا امامِ هادی
ای بهشتِ رضوان، یا امامِ هادی
حیفِ باغِ جانت طعمه ی خزان شد
داغِ ناگوارت سهمِ آسمان شد
سامرا کجایی کرده ام هوایت
پُر ز بغض و آهی جانِ من فدایت
ای بهشتِ جانان، یا امامِ هادی
مهربانتر از جان، یا امام هادی
سر به مُهرِ خاکِ کربلا نهادی
دیده خون، ز جَدّ و عمّه کرده یادی
سالها به مقتل بس که روضه خواندی
عشقِ روضه بوده اینکه زنده ماندی
دردِ عمه را بر سینه ام نشاندی
عاقبت دلم را کربلا کشاندی!
نورِ پاکِ سبحان، یا امامِ هادی(ع)
ای نسیمِ باران، یا امامِ هادی(ع)
#بداهه_جمعه_۱۵_بهمن_۱۴۰۰
#هستی_محرابی
کبوترم کبوتر خسته‌ی یک
گنبد نوساز آقاجون
یه زائرم با ذکر تو سفرم
میشه آغاز آقاجون
یه عاشقم یه عاشقی
که رونده شده از همه جا
یه قاصدک که شده امشب
مُحرِم صحن سامرا
ای ساکن سامرا
انا الدخیل یا حضرت ابن‌الرضا
تو شاهی و منم گدا
انا الدخیل یا حضرت ابن‌الرضا
من ریگ صحرا ، تو شاه و مولا
منم سراب و ، تو مثل دریا
منم غُبارِ ٬ پشت قدم‌هات
عبد توام ای ، عزیز زهرا
"مولا امام هادی ، مولا امام هادی"
باز میرسه بوی شبای صفر و
شبای روضه و عذاب
دلم گرفت میخوام بخونم باز براتون
روضه‌ی مجلس شراب
سرش به‌زیر میون یک مشت
حرومزاده‌ی پست
آقا ببخش قلم شاعر
دوباره بغضش شکست
تو اون وضعیت حجاب
تو چی کشیدی میون مجلس شراب
ای ناموس ابوتراب
تو چی کشیدی میون مجلس شراب
پیش نگاهت ، سر برادر
سوخته بمیرم ، چادر و معجر
خنده‌ی شومِ ٬ مرد یهودی
الله اکبر ، الله اکبر
"دخت ابوترابم ، تو مجلس شرابم"
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
