حضرت علی علیه السلام

«ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر»

بود در محفل ارباب نظر
نقل شیرینتری از نقل و شکر
می شمردند یکایک چو گهر
مدحت صاحب شمشیر دوسر
که بشر می شود اینگونه مگر؟
«ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
رَبُّهَ فیه تجلّی و ظهَر»

چه بشر؟ مظهر اوصاف خدا
چه بشر؟ مطلع انوار هُدی
چه بشر؟ پادشه ارض و سما
چه بشر؟ صاحب دستور و قضا
چه بشر؟ حاکم و فرمان قدر
«ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
هُوَ وَالواجِبُ نورٌ و قَمَر»

چه بشر؟ مرشد جبریل امین
چه بشر؟ آینه ی خالق بین
چه بشر؟ نور إلاهش به جبین
چه بشر؟ ناطق قرآن مبین
چه بشر؟ قاسم فردوس و سقر
«ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
یا لَهُ صاحِبَ سَمْعٌ وبَصَر»

چه بشر؟ باعث ایجا

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چو خواهی شوی ایمن از هر بلا
شوی در دو عالم ز غمها رها
بگو از دل و جان به صوت جلی
امیر زمین و زمان یا علی

علی اسم اعظم ولی خدا
علی مظهر لطف و مهر و صفا
علی منبع جود و بحر سخا
علی حیدر و صفدر و مرتضا
بزن عا شقانه ز دل این صدا
بگو از دل و جان به صوت جلی
امیر زمین و زمان یا علی

علی بر دو عالم یگانه ولی
ز نور جمالش جهان منجلی
بود خانه اش خانه همدلی
همه واژه ها محو نام علی
به عالم چو خواهی شرافت دلا
بگو از دل و جان به صوت جلی
امیر زمین و زمان یا علی

علی وارث خاتم المُرسلین
علی سرور و رهبر مسلمین
علی مظهر حق به روی زمین
علی پا به سر ضدّ مستکبرین
چو خواهی شود کاخ اعدا فنا
بگو از دل و جان به صوت جلی

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بیا در گلشن پُر بارِ مولا
بزن زخمه زجان ، بر تارِ مولا

زلیخائی نما ، از خود به در شو
اگر خواهی شوی دلدار مولا !

از این شام سیه خواهی رهایی
تو کسب نور کن ز انوار مولا

درخت باورت گر بارِحق داد
پدیدارت شود اسرار مولا !

سعادت گر تو خواهی در دو دنیا
نما سرمشق خود کردار مولا

چو نابینای مادرزاد باشد
هر آن کس کاو کند انکار مولا

بُوَد خورشید تقوا و شجاعت !
که با حق یار و حق هم یار مولا

بشر ، آموز راه زندگی از ...
کلام حقّ و گوهر بار مولا !

به عرش و فرش مانده در تحیّر
تمام ما سوا در کار مولا !

بُوَد او اوّلین مظلوم عالم
دل از این درد شد افگارِ مولا

در این آشفته بازارِ جهانی
خریدارم من از بازار

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دل در گرو یار است ، تا باد چنین بادا
قهرش همه تیمار است ، تا باد چنین بادا

کیفیت مستی می ، آموخت ز لعل وی
چون خانۀ خمّار است ، تا باد چنین بادا

نازم به می و مستی ، کان شعله گر هستی
می خورده و هشیار است ، تا باد چنین بادا

مستی من درویش ، زین بیش دگر مندیش
کز نرگس بیمار است ، تا باد چنین بادا

خواهم که ز چمشانش ، نوشم می و مژگانش
جیشی است که خونخوار است ، تا باد چنین بادا

مهرش به غضب توأم ، زخمش به جگر مرهم
گه ابر و گهی نار است ، تا باد چنین بادا

شمعی است به محفلها ، ماهی است جهان آرا
سرچشمۀ انوار است ، تا باد چنین بادا

من سالک آن شاهم ، کز فرط ید و بیضا
خود فاعل و مختار است ، تا باد چنین

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرحوم حسینی سعدی زمان
تضمین دو بیت از یک قصیده مرحوم صامت

علی ای مظهر حق دین حق را اولین قائد
نبودی گر تو - کی بودی بمَعبود ازل عابد
هویدا از صفات تو صفات خالق واحد
تو ممدوح و خدا مادح بِوَصف اِنَّما شاهد
تو خود منصوص نصّ آیۀ اِنّا فَتَحنائی

همه غرقند در دریای فاء فَوقَ اَیدیهِم
بجز ذات تو کو ؟ معنای فاء فوق ایدیهم
پدید از دست تو بیضای فاء فوق ایدیهم
توئی آن نقطه در بالای فاء فوق ایدیهم
که در وقت تَنَزّل تحت بِسمِ الله را بائی

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دری که بیت شریف خدا بُود صدفش
فزونتر است ز هر در عزت و شرفش

علیست آن در اعلای عالم ملکوت
که کعبه شد بهمه فخر آخرین صدفش

زهی خلف که ملائک بپاس حرمت او
شدند مایل تعظیم و سجدۀ سلفش

فدای سایۀ آن ماه روی طوبا قد
که مهر عرش شرف آرمید در کنفش

چو دست صاحب معراج شد بر او اورنگ
ز حق شد آیۀ اکملت دیهیم شرفش

بهشت را نبود جلوه بی جمال علی
رواست غبطه کند گر بهشت بر نجفش

ز لطف شاه ولایت بحش باشد شاد
کسی که عید غدیر است در جهان شعفش

ایاغ جنت ازآن بر کَفَش شود موکول
که سر بپای پیمبر نهاد جان بکفش

مرا بهشت رضای شهی بود که بعمر
بجز رضای خدای جهان نشد هدفش

چو شعر « ناصر» شیدا بمدح آل عباست
از آن بقیمت دُ

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گذرم چو من به هرجا، شنوم بس آشکارا
به ترنمی گوارا، بسراید این نوا را

علی ای همای رحمت، تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی، همه سایة هما را

چه زند دم از براهین، ز خداشناسی و دین
که زپا فتاده مسکین، نشناسد آشنا را

دل اگر خدا شناسی، همه در رخ علی بین
به علی شناختم من، به خدا قسم خدا را

همه ذره لب گشاید چه فروتنی نماید!
که به امر حق درآید به تکلم آشکارا

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سرچشمه بقا را

چو شود سرای برزخ ز دل آرد آنگه آوخ
همه، پر جراحت و زخ بکند فغان و غوغا

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ار نه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

چه کنم ز بی‌کسی من، من و دس

• سه شنبه
• 23
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قسم بذات کبریا قسم به ختم انبیا
قسم بجان مرتضی قسم به خیرة النساء
قسم بجان مجتبی سلیل پاک مصطفی
قسم به خون ناحق شهید دشت کربلا
برون ز حد وصف ما جلالت علی بود
صراط مستقیم حق ولایت علی بود

قسم به شاه ماسوا امام زین العابدین
قسم به باقر العلوم سمیّ ختم مرسلین
قسم به علم صادق و موسس اساس دین
قسم به جان کاظم و قسم بر آن دل حزین
برون ز حد وصف ما جلالت علی بود
صراط مستقیم حق ولایت علی بود

امام هشتمین ما یه حضرت رضا قسم
جواد نور دیده اش تقی مقتدا قسم
نقی هادی و حسن ولی رهنما قسم
به حجت ابن العسکری امام ماسوا قسم
برون ز حد وصف ما جلالت علی بود
صراط مستقیم حق ولایت علی بود

قسم بعرش لم یزل قسم به لوح

• چهارشنبه
• 24
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:01
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلا تا کی در این عالم غم و جور و محن بینی
بکار خویشتن هر دم دو صد عقد و شکن بینی

اگر خواهی که در بزمی درآئی بهر استیناس
بسان شمع مجلس اشگریزی تب بتن بینی

وگر سوی گلستان رو کنی وقتی پی نزهت
همه گل خوار بینی گلستان بیت الحزن بینی

وگر خواهی که از الحان مرغان چمن وقتی
غمی از دل زدائی جمله را زاغ و زغن بینی

وگر خواهی که پروازی کنی زین کلبۀ احزان
شکسته بال باشی بر دو پای خود رسن بینی

دمی دست از علایق باز دار و رو مجرد شو
غبار از چشم خود برگیر تا راه وطن بینی

غریب و بیکس و نالان چو افتادی زعجز از پا
ز عرشت دستگیر آمد چمن اندر چمن بینی

همه خار مغیلان ره عشقش بزیر پا
حریر پرنیان دانی و دیبا و پر

• چهارشنبه
• 24
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای به جهان آیت حّی ودود
جوهرۀ جملۀ بود و نبود

با تو بود حق و حقیقت عیان
ذات تو از ذات حقیقت نشان

جلوۀ حسن تو صفات خدا
صورت تو آینۀ کبریا

دین و دیانت ز تو بالا گرفت
لفظ عدالت ز تو معنی گرفت

هست شها از دل شیدای تو
گشته جهان محو تماشای تو

واصل عرفان و حقیقت تویی
در ره حق پیر طریقت تویی

زادگهت بیت خدا ای فتی
عین خداوندی و عین خدا

حبل ولای تو به اهل جهان
هست ز حق موهبت بی‌کران

طالع فرخنده بود هرکه را
مهر تو افتد به دلش ای فتی

یافته‌اند اهل حقیقت عیان
در رخ دلجوی تو سّر نهان

کار جهان راست شد از این کلام
تا که بیاورد سروش این پیام:

لازمۀ دین حق است ای رسول
امر ولایت، که بود از اصول

منطق ا

• پنج شنبه
• 25
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در دو عالم شیر حق فرمان رواست
لطف او بر درد بی درمان دواست

سرّ حق در سینه ی شیر حق است
شیر حق فرمان روا بر ماسواست

آن که ز آدم تا به خاتم هر زمان
انبیا و اولیا را رهنماست

آنکه از نور رخش در کسب فیض
ماه و خورشید و دگر ارض و سماست

آن که اندر پرده ی لاریب حق
همنشین با ابن عمش مصطفاست

آنکه اندر وصف او از قول حق
جمله قرآن از الف تا حرف یاست

گفت با احمد سخن ز اسرار غیب
آنکه واقف از همه اسرارهاست

چون یدالله فوق ایدیهم بود
دست او الحق فراز دستهاست

زد قدم بر دوش پاک مصطفی
آنکه هر جا دست او مشگل گشاست

کعبه زینت یافت از مولود او
مفتخر زین رو به عرش کبریاست

در قیامت کی به دوزخ می رود
هر که را در

• پنج شنبه
• 25
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

لطفِ پروردگار را خواهم
یک نسیم از بهار را خواهم
خلوتی در کنار را خواهم
دوری از روزگار را خواهم
سرِ بی اختیار را خواهم
دَمی از ذوالفقار را خواهم

تیغِ شیرِ خدا مرا هوس است
اَبروی مرتضی مرا هوس است

دل با نفس همنشین دارم
چه شیاطین که در کمین دارم
رو زِ عصیان شرمگین دارم
خوش دلم من، به این یقین دارم
تا علی را به دل نگین دارم
چه غم از روزِ واپسین دارم

سرِ من روزِ حشر، پایین نیست
زندگی بی علی که شیرین نیست

وقت آن است انقلاب کنم
پای در حلقه ی رکاب کنم
مدحِ خلّاقِ آفتاب کنم
سر فرو در دلِ شراب کنم
عشقِ خود را کمی حساب کنم
عرضه اش نزدِ بوتراب کنم

تا همان قدر ساغرم بدهد
رُتبه ای مثلِ قنبرم بدهد

شاهِ

• سه شنبه
• 30
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 12:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تضمین غزل زیبای استاد شهریار تبریزی

به نجف رساندم امشب دل درد آشنا را
که به خاکبوست آرم نفس شکسته پا را
مدد از خدا گرفتم که بگویم از تو یارا
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را

جلوات اولیا را به جمال او جلی بین
و بهشت آرزو را به ولایت ولی بین
به زلال مهرش آیینه ی قلب ، صیقلی بین
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به مدیح او خدایا قلمم ز پا نماند
دل من ز عشق مولا نفسی جدا نماند
اگر آستین فشاند به جهان گدا نماند
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه ی بقا را

به مصاف او کسی که برود رود به مسلخ
ز نه

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 20:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به جز مهر علی در دل ندارم دلبر دیگر
نباشد عاشقان را غیر دلبر ، دل برِ دیگر

من از پیمانۀ شاه ولایت آنچنان مستم
که از ساقیّ سیمین بر نخواهم ساغر دیگر

رُخش مرآت حق ، آئینه دارش مهر عالمتاب
بدین آئینۀ روشن نزیبد زیور دیگر

بلندای آسمان در برزخ مهر جهان آرا
که از سطح زمین پیداست مهر انور دیگر

اگر باد صبا آرد شمیم جانفزایش را
چه حاجت بر مشام جان شمیم عنبر دیگر

ز پیر عقل پرسیدم خداوند است علی ، گفتا :
مگو این نکته جز داور نداری داور دیگر

خدا خود خودنمایی کرده در خلقت حیدر
عقیمند امّهات اربعه بر حیدر دیگر

نبودی گر به دستش ذوالفقار ، اسلام کی بودی؟
نیاید بر صف هیجا به جز وی صفدر دیگر

زبان قاصر ،

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 20:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای شاه که فریادرس روز حسابی
تو راز نهان گشته به هر واژه ی نابی

ازتابش نور تو به رخساره ی افلاک
حاصل شده بر آدم وحوا گل وآبی

درمحکمه ی دادرس کل خلایق
بی عشق تو ممکن نشود دفع عذابی

باعشق تومعناشده شیرازه ی وحدت
بی عشق جمالت چه حدیثی چه کتابی؟

تعریف تودر وسعت اندیشه نگنجد
دریایی ومن برکف موج تو حبابی

عشق رخ تو با رگی از برگ بهشتی
انداخته بر گردن من رشته طنابی

رگهای من از آتش عشق تودراین دل
ازپوست برون جسته چنان تار ربابی

ازبسکه تومحبوب خدایی چه عجب گر
دریاشود از مهر رخت ،جرعه ی آبی

ای ساقی کوثر چه شود از خم عشقت
بر باور غمدیده دهی جام شرابی؟

ای ساقی کوثرکه تو مقصود وجودی
مشهودی وشاهدبه ه

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 20:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ماییم درد پرور دنیای بی وفا،
با درد کرده خو، شده مستغنی از دوا

هرگز نکرده درد دل اظهار ما طلب ،
هر جا که دیده خط زده بر نسخه ی شفا

مطلق وفا ندیده ز ابنای روزگار ،
بر خود در آرزوی وفا کرده صد جفا

وحشت گزیده از همه عالم چه جای غیر!
با خویش هم نگشته در این وحشت آشنا

ماییم فرقه ای که همیشه مدار چرخ ،
انداخته است تفرقه ای در میان ما

سیل دمادم از مژه هر س و گشوده لیک ،
بسته زبان چو شمع ، در افشای ماجرا

ماییم آن گروه پریشان که چون حباب،
صورت نبسته جمعیت ما به هیچ جا

از گردباد حادثه بر باد داده باز ،
هرجا که کرده به هر امل خانه ای بنا

جسته طریق مهر ز دور فلک ولی،
زان آینه ندیده به جز عکس مدعا

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 20:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تير در بين كمان است هدف را چه كنم
در از آن دور درخشيد صدف را چه كنم

طاقتم طاق شده حوصله ام كمتر از آن
مانده ام بر در ميخانه كه صف را چه كنم

هر طرف مينگرم اوست،نبينم غيري
آنكه با من شده اينگونه طرف را چه كنم

فرض بر اينكه پس از اين نخورم ديگر مي
مستي بي حد ايوان نجف را چه كنم

آمدم مست علي باشم و بيمار علي
ما كه هستيم خدا هست گرفتار علي

مانده ام اينكه پيمبر شب معراج چه كرد
رفته ديدار خدا يا كه به ديدار علي

خوش به حال در جنت كه به لب كوبه ي آن
دائمأ برده فقط نام گهربار علي

ما كجا مست،كجا عاشق و كي ديوانه
تا كسي هست چنان ميثم تمار علي

در چهل منزل علي رفته شبي مهماني
شده اين بار هم او باعث س

• پنج شنبه
• 2
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 19:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلا گر آرزو داری که یابی جنت اوفر
بدل باید که بندی نقش مهر حیدر صفدر

قدم ننهد کسی در روضه رضوان مگر آنکس
که باشد در کفَش مهری ز مهر خواجه قنبر

برو بر عرصۀ اسلام امیر نخل و خیبر کن
که دارد از خدا و از پیمبر تیغ دو سر ، دختر

امام مذهب و ملت امیر مشرق و مغرب
که از تیغش منور شد چراغ شمسۀ خاور

ز ابر رحمت یزدان نبارد قطره ای بر کس
مگر از رشحۀ جام قبول ساقی کوثر

خلاصی ز آتش دوزخ بحبّ بوالحسن یابی
که کرده دادرس در عرصۀ آخر زمان داور

امین سرّ ما اوحی رئیس یثرب و بطحا
خطیب مسجد اقصی وصیّ شرع پیغمبر

نرفته در رکاب کس چو باد صرصرش دلدل
ندیده کوره و سندان ز برگ سوسنش خنجر

سحر در فکر این بودم که مدح

• جمعه
• 3
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شاهِ جهان، امیر مظفّر، علی علی
کوهِ شکوه و شاهِ فلک فر، علی علی

شاهی که جلوه ی رُخ او تافت از ازل
آفاق را نموده منوّر، علی علی

در ذات او صفات خدایی ست جلوه‌گر
مرآت حق و مظهر داور، علی علی

حرزِ ولایتش که امان از مخاوف است
جبریل کرده نقش به شهپر، علی علی

بگشای چشم خویش بر این نیلگون رواق
بنوشته بر کتیبه اش از زر، علی علی

در آسمانِ مجد و کرامت، در این جهان
مِهرِ سپهر و کوکبِ اَزهر، علی علی

وصفِ رُخ علی چه توانم؟ که حُسن دوست
در آن رُخ نکوست مصوّر، علی علی

آری، به یاد ابروی مردانه علیست
هرکس کشیده باده ز ساغر، علی علی

بحرِ علوم و دُرج حقایق، سحابِ فضل
فصلُ الخطاب و صاحبِ منبر، علی علی

بر

• جمعه
• 3
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش
پیوسته در حمایت و لطف اله باش

از خارجی هزار به یک جو نمی خرند
از کوه تا به کوه منافق سپاه باش

چون احمدم شفیع بود روز رستخیز
گو این تن بلاکش من پر گناه باش!

آن را که دوستی علی نیست کافر است
گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش

امروز زنده ام به ولای تو یا علی
فردا به روح پاک امامان گواه باش

قبر امام هشتم و سلطان دین رضا
از جان ببوس و بر در ِ آن بارگاه باش

دستت نمی رسد که بچینی گلی ز شاخ
باری به گلبن ایشان گیاه باش

مرد خدا شناس که تقوی طلب کند
خواهی سپید جامه و خواهی سیاه باش

حافظ طریق بندگی شاه پیشه کن
وآنگاه در طریق چو مردان راه باش

• جمعه
• 3
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در حیرتم ز منقبت و مدحت علی
از علم و از شجاعت و از حکمت علی

بالاتر است از همه جز ختم انبیا
شان و مقام و منزلت و شوکت علی

از همّت بلند علی شد رواج دین
از کهکشان بلند بود همت علی

هنگام رزم شیر ژیان دل دو نیم از او
در بزم انس شهد و شکر صحبت علی

از قدرت علی چه بگویم نمونه ای است
از قدرت خدای جهان قدرت علی

دامان او ز لوث معاصی منزّه است
تقواست جسم و جان علی فطرت علی

خوش گفته است خواجه و عین حقیقت است
باشد به روح اقدس او رحمت علی

«آنرا که دوستی علی نیست کافر است»(1)
بر منکر ولایت او لعنت علی

گر بیشه ها قلم شود و کاتب انس و جنّ
پایان پذیر می نشود مدحت علی

در مسند قضاوت علی را نظیر نیست
شد کش

• جمعه
• 3
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ز پیمانۀ عشق مستم علیّ
خدا را بگیرید دستم علیّ

اگر دست افتاده باید گرفتن
من از پای بالله نشستم علیّ

چه حاجت مرا با می و جام و ساقی
که مست علی از الستم علیّ

بباغ ولایت نشاندند نخلی
چو شاخی از آن نخل رُستم علیّ ( 1 )

گل عشق چیدم ز باغ ولایت
دل خار چون خار خستم علیّ

کشد چوب تکفیر گر شیخ و زاهد
بگو من از این باده مستم علیّ

من آن ماهیِ بحر موّاج عشقم
که ایمن ز صیاد و شستم علیّ

دلم بود عمری بقید علایق
بیکباره زآن قید جستم علیّ

چراغ دل افروخته در شب تار
رخ یار تا صبح جُستم علیّ

بدامان وصلش رسید آخر الامر
شبی روشن از صبح دستم علیّ

زبالا و پست جهان در گذشتم
که فارغ ز بالا و پستم علیّ

علیٌّ م

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:01
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای ز وجود تو همی کعبه به عزّت و شرف
قبۀ زرنگار تو ، مایۀ فخر بر نجف

سجده بر آدم از ملک در اثر وجود توست
این همه عزّت و شرف ، بر سلف است از خلف

مهر ولایت تو شد ، بر همه خلق آشکار
خاتم انبیا ترا کرد بلند چون بکف

گر تو بچشم جاهلان از دگران شوی قیاس
لعل بدست بی خرد فرق ندارد از خزف

هر که شها بمهر تو پا ننهد بحشرگاه
بر سر خود همی زند ، دست تغابن از اسف

فلک نجات آخرت، «ناصر» علی و آل اوست
روز جزا محب را مژده دهند «لاتخف»

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرتضی عرش خدا را لنگر است
جانشین حضرت پیغمبر است

بی علی باید وضو باطل شود
فاطمه نام علی را ازبر است

بارها گفته نبی در هر مکان
بعد من شخصاً که حیدر رهبر است

پیروی واجب بُود بر اُمّتش
شیعیانش عشق حیدر بر سر است

مرتضی نورش چنان ساطع بُوَد
او امیر عدل و دادِ گُستر است

افتخار کلّ نسوان جهان
دخت طاها مرتضی را همسر است

اعتقاد شیعه محکمتر شود
حُب او از اوّل و تا آخر است

«غمکشا» گو بر وفاداران چنان
پیروان باوفای حیدر است

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آنکه بر خوبان و بر مردان عالم شاه بود
جان او خورشید و رویش هم بسان ماه بود

مرتضی بود آنکه پایش هم سر قاف کمال
طلعت و غُربش هم اندر خانه ی الله بود

از غم بیچارگان هرگز نیاسود او دمی
درد و رنج بی شمارش زاین سبب جانکاه بود

مردمی هایش به دوران را کسی پاسخ نگفت
گوش پاسخگوی او گویا که قعر چاه بود

ذوالفقارش در کمر اندر غلاف مهر بود
دست او پیوسته با دست خدا همراه بود

کوهی از امیال نفسانی نهادش پشت پای
هیبت دنیایی اندر چشم او چون کاه بود

بس محقّر بود این دنیا مر او را در نظر
بی نیاز از ثروت اندوزیّ و کسب جاه بود

خنده ای زد بر شهادت تا بدیدارش رسید
او شهادت را چنان گویی که خاطر خواه بود

از حصار

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عنوان کنم کلام بنام تو یاعلی
خواهم مدد ز نام و کلام تو یاعلی

ای شهسوار کشور دین محمدی
روشن شده ز برق حسام تو یاعلی

ای پیشهٔ تو شیوهٔ الطاف و معدلت
بادا جهان فدای مرام تو یاعلی

ای نان تو طعام یتیمان گرسنه
نان جوین ولیک طعام تو یاعلی

والاترین مقام تو بعد پیمبر است
پیش خدا مقام عظام تو یاعلی

شیرخدا امام هدا قلب عالمی
پاینده دین حق ز قوام تو یاعلی

ترتیب و نظم داده به اسلام سرمدی
پیکار پرفتوح و نظام تو یاعلی

کون و مکان به امر خداوند لامکان
گردیده اند یکسره رام تو یاعلی

مقصد به جز خدا و رضای خدا نبود
پیوسته در قعود و قیام تو یاعلی

مارا بسی سفارش تقوا نموده ای
پیک هدایت است پیام تو یاعلی

در

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای پادشاه کونین ای کاشف الکرائب
حاضر به معنی امّا از چشم غیر غائب
بر دفتر تقادیر تدبیر توست صائب
دیوان لم یزل را جز تو نبود نائب
یامظهر العجائب، یامنبع الغرائب

ای گوهر وجودت عاری ز عیب و علت
خالی ضمیر پاکت از کثرت و ز قلّت
دولت تو هستی الحق اندر جهان به ملت
نازم به ملتی که دارند چون تو دولت
یامظهر العجائب یامنبع الغرائب

از نسل آدمی لیک از آدمی تو سابق
پیش از وجود خلقی از لطف و مهر خالق
روح مقدّسی تو بی قید و بی علایق
ایوان بارگاهت این نیلگون سرادق
یا مظهر العجائب یامنبع الغرائب

ای موج بحر دانش وی گوهر یگانه
سیمرغ عرش پرواز قاف حق آشیانه
چون تو نزاده فرزند از مادر زمانه
مهر سپهر بوسد هر صحبت

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دم به دم دم از ولای مرتضی باید زدن
دست دل در دامن آل عبا باید زدن

نقش حُب خاندان بر لوح جان باید نگاشت
مُهر مِهر حیدری بر دل چو ما باید زدن

دم مزن با هر که او بیگانه باشد از علی
گر نفس خواهی زدن با آشنا باید زدن

روبروی دوستان مرتضی باید نهاد
مدعی را تیغ غیرت بر قفا باید زدن

لافتی الا علی لاسیف الی ذوالفقار
این نفس را از سر صدق و صفا باید زدن

در دو عالم چارده معصوم را باید گزید
پنج نوبت بر در دولت سرا باید زدن

پیشوائی بایدت جستن ز اولاد رسول
پس قدم مردانه در راه خدا باید زدن

گر بلائی آید از عشق شهید کربلا
عاشقانه آن بلا را مرحبا باید زدن

هر درختی کو ندارد میوهٔ حب علی
اصل و فرعش چون قلم

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سپاس و حمد بی پایان خدا را
که سر بخشید و سودا داد ما را

بدان سودا و سر نازم که افروخت
شرار عشق شاه لافتی را

دلا گر عالمی آتش بگیرد
چه غم داری که داری مرتضی را

من اندر قدر آن قائد چه گویم
ببین مدح و مقال اتقیا را

چرا از دست آن مولی نبوسم
که پا بنهاد دوش مصطفا را

حریم یا و سین خلوتگه اوست
گشاید او رموز طا و ها را

سر کوی علی را خواهم ای دل
نمی‌خواهم ثریا و سرا را

گدای درگه آن مرتضایم
که سلطان می‌کند مهرش گدا را

چه خوش می‌گفت پیری، عشق مولی
چو«شاهی» بیخود از ما کرد ما را

• جمعه
• 10
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سخت بي معناست،بي معنا عبادت بي علي
پس نصيب كس نمي گردد شهادت بي علي

فرق چنداني ندارد در قباحت با زنا
هر كه ميخواند نمازي با جماعت بي علي

آنكه با بغض علي مرده جهنم جاي اوست
پيش حق كي ميشود مشمول رحمت بي علي

بايد از باب علي شد وارد راز و نياز
پس دعا هرگز نخواهد شد اجابت بي علي

حب او ايمان،خدا را شكر من هستم محب
دين ندارد ذره اي ولله قيمت بي علي

هست آنجا كه علي باشد بهشت عاشقان
فرق با دوزخ ندارد باغ جنت بي علي

از علي بايد براتي در امان از نار داشت
رد نگردد از صراط آدم سلامت بي علي

در روايت ديدم از معصوم حتي انبياء
روز محشر كارشان افتد به زحمت بي علي

پا به پاي حق اميرالمومنين را سجده كن
سخ

• چهارشنبه
• 15
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور