ز جور و فتنه دنیای دون ملالی نیست
که نام حیدر کرار تکیه گاه من است
به جز سرای علی دولتی مرا نبود
غلام درگه اویم خدا گواه من است
به روز حشر هم اندر دلم هراسی نیست
که سرور دو جهان شافع گناه من است
چو سائلی به درش حلقه میزنم هر دم
که لطف و مرحمتش مایه رفاه من است
به بذل و بخشش و اکرام اغنیا چه نیاز
که روز و شب به دو دست علی نگاه من است
از این مسیر به ظلمت نشسته باکی نیست
چرا که ساقی کوثر چراغ راه من است
مدال نوکریش را به عالمی ندهم
گدایی در مولایم عز و جاه من است
گدای لطف علی بوده ام ز روز ازل
که خیمه کرمش بهترین پناه من است
اگرچه غرق خطایی ولیک (فرقانی)
بگو به خلق که حیدر پناه گاه من است
- یکشنبه
- 21
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
