تشنه‌ام دید ولی حرمله آبش را خورد
شمر همراهِ سنان بود شرابش را خورد
خنده‌ی ابن زیاد است خدا رحم کند
مستیِ زجر زیاد است خدا رحم کند
حاضرم جان دهم اما بدنت را نکِشند
دهنم خُرد شود پیرهنت را نکشند
وای در پیشِ حرم داغِ عمو راحت نیست
تیغ اگر کُند شود پشتِ گلو راحت نیست
این همه نعل فقط پشت تو را میشکند
ساربان گفته که انگشت تو را میشکند
مانند سایه از سرم ای تاج سر ، مرو
ما با هم آمدیم و تو بی همسفر ، مرو
تنها نه این که خواهر تو ، مادر توام
از رفتنت به خاطر من درگُذر ، مرو
از کودکی برای تو بودم سپر ، حسین
میدان جنگ می روی و بی سپر ، مرو
حالا که می روی کمی آهسته تر برو
آتش به جان مزن تو از این بیشتر ، مرو
طفلت به خواب رفته و بیدار اگر شود
بیچاره میکند همه را بی خبر ، مرو
لبها دو چوب خشک شده میخورد به هم
این گونه از مقابل چشمان تر ، مرو
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
ای از تمام اهل حرم تشنه تر ، مرو
باشد نگاه تو به من اما دلت کجاست؟
هستی به یاد مادر و دیوار و در ، مرو
زلفت زپیچ و تاب فزونش طناب شد
یک حلقه ده که قلب گلوی من آب شد
یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت
یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد
از آتش تو شکوه به افلاک ریختم
یک قطره از شکایت من آفتاب شد
شمعم به پیچ کوچه شبیخون ز باد خورد
یا رب حسین را برسان، شب خراب شد
یحیی شدن چه داشت که عیسی شدن نداشت؟
طشت آمد و فلک دلش از غصّه آب شد
«دستم نمی‌رسد که دل از سینه بر کنم»
زیرا بلندی دل ما زآن جناب شد
جولان چشم مست تو تیغ از سپر گرفت
جمعی هلاک گشته و جمعی جواب شد
تحویل سال سوختگان از محرّم است
یعنی حسین عید خدا انتخاب شد
عاشق چو مرد گریه زچشمش نمی‌رود
اشکم برای مجلس ختمم گلاب شد
وقتی خدا به حشر بگوید چه دا
این جمله حک کنید به سنگ مزارِ ما
عشقِ حسین(ع) تا به ابد افتخارِ ما
ما را برای روضه فقط آفریده اند
این گریه هاست رمزِ ثُبات و قرارِ ما
یک قطره اشک را به طلا هم نمی دهیم
دل را محک زنید و بسنجید عیارِ ما
شادی به جای خود، غم و نوحه به جای خود
حُبِّ علی(ع) و آلِ علی(ع) اعتبارِ ما
بر سینه می زنیم سنگ تو را فقط
ذکر حسین(ع) تا به قیامت شعارِ ما
اینکه افتاده به سمتِ تو مسیرم کافیست
تا قیامت شده ای نِعمَ الاَمیرم، کافیست
جز حسین بن علی عشقِ دگر نیست مرا
در همین حد که به عشقِ تو فقیرم کافیست
شاعر و خادم و مداح ندارد فرقی
اینکه یک نوکرِ ناچیز و حقیرم کافیست!
من اگر با کرم و لطف و عطایت آقا
حاجتِ دیدنِ "شش گوشه" بگیرم کافیست
دستِ دل را به ضریحت برسانم روزی
آنقَدَر گریه کنم تا که بمیرم کافیست
گرچه من را میتوانی زود از سر وا کنی
تا سحر این پا و آن پا میکنم در وا کنی
آمدم دیگر بمانم پس مرا بیرون نکن
مشت خاک آورده ام که کیسه ی زر وا کنى
اول مهمانی از تو خواهشی دارم فقط
می شود زنجیر را از پای نوکر وا کنی
من خودم رسوای این و آن شدم با معصیت
پیش چشم خلق لازم نیست دفتر وا کنی
افتضاحی که به بار آورده ام شد دردسر
اصلاً اینجا آمدم که از سرم شر وا کنی
واسطه چه بهتر از این نام زهرا هست که
آنقدر می کوبم این در را که آخر وا کنی
گریه از نان شبی که می خورم واجب تر است
کاشکی بر چشم خشکم نهر کوثر وا کنی
من گرفتاری خود را میبرم امشب نجف
تا گره های مرا با دست حیدر وا کنی
هرشبى كه روزه ام وا مى
آقا شیرین تر از اسمِ نوکریت
اینه بِهم بـگن پیر غلامتم
مدالِ نوکریته به گَردنم ۲
میخام همه بدونن به نامتم ۲
چقد اسمِ تو شیرینه
به دلِ هر کي میشینه
با تو دارم حسین جانم
یه رفاقته دیرینه
نگاهم کُن ، که نگاه تو عاشقم کرد
نگاه تو ، واسه دیدنِ تو لایقم کرد
نگاهم کُن ، آخه تو کشتیِ نجاتي
نگاه تو ، از همه دُنیا فارقم کرد
حسین جانم ، اي جانم
همین که رام میدي تُوي روضه هات
یعني منم شُدم آقا مَحرمت
خُدایي خیلي خوبي که با بَدیم
منو خریدي واسه مُحرمت ۲
میدونم که گُنهکارم
ولي خیلي دوست دارم
من آخر عُمر ارباب
به تو خیلي بدهکارم
حلالم کُن ، اگه خوب نوکري نَبودم
حلالم کُن ، میدونم آبروتو بُردم
حلالم کُن
نوشته اند مقاتل که بوده ای تنها
غریب بودی و یاری نداشتی آقا
نوشته اند که لب تشنه جان سپردی تو
فدای خشکی لبهات؛ جان صد دریا
نوشته اند مقاتل صدای هلهله ها
صدای خنده ی شمر و صدای حرمله ها
صدای خولی و اخنس؛ سنان و زاده ی سعد
نشانده بود به جان خیام؛ ولوله ها
نوشته اند پس از آنکه آب شد جگرت
کنار پیکر در خون شناور پسرت
و بعد از آنکه علمدار بر زمین افتاد
گرفت گرد غریبی تمام دور و برت
نوشته اند کنار جوان خود مردی
ز داغ غنچه ی عطشان خویش؛ پژمردی
نوشته اند؛ ولی باورم نمی گردد
که نیزه خورد به پهلوت و بر زمین خوردی
نوشته اند که خورشید رنگ خون گردید
تمام دشت ز خون تو لاله گون گردید
و لرزه بر بدن آسمان ف
فدای ذرّه ذرّه خاکِ پایت
شب جمعه ست! دلتنگم برایت
یکی را زائرِ شش گوشه کردی
یکی را کُشت داغِ کربلایت!
استکان مجلست را خوب می شویم که تو
روز محشر بر گناهم خوب ستاری کنی
بدون حرم دق میکنم
بده حرمی به نوکرت
به تو روزدم ردم نکن
آقا تورو جون مادرت
همه ی امیدم هیئته
مگه میشه از اینجا برم
خیال حرم آقای من
نمیره بیرون از این سرم
حالــم بده
میخـوام بیـام آقـا دوباره کربلا
این دل شده
بیتابو مسـت و بی قراره کربلا
خالی شده
دستای من از بار سـنگـین گـنـاه
محدودیت
واسـه کـسی اصـلا نـداره کـربلا
آقام آقام حسین
⬇️ بند ۲
زندگیمو مدیونم آقا
به خون علی اصغرت
نزاری بـریزه آبـروم
آقاتو رو جون مادرت
نـکـنه دوباره قسـتم
اینه نیام آقا کربلا
میدونی دلم واسه حرم
دیگه بی قراره این روزا
چشمای من
میباره واسه درد دوری بی امون
دوری بسه
دیگه بده شش گوشتو آقا نشون
روزامو با
گــریـه بـ
هـوای نوکـرو داری
مگه میشه که تنها شم
تورو دارم دلم گرمه
نمیزاری تو رسـوا شم
منه شیدارو میشناسی
بی تـو زنده نمـیمـونم
حـرمـت لـازمـه واسـم
مـیبـیـنی ابـر بـارونــم
آبرو به مـن دادی تا کـه بمونم نوکر
بر نمیگردم با دست خالی از این در
هر تپش این قلبم اسم تورو میخونه
وقتـی بمیـرم آقا خـوبیـه که میـمونه
یا حسین ارباب غریب
⬇️ بند ۲
هـمه ی هسـتیمو آقا
در ازای حــرم میـدم
نمیره یادم اون روزو
آقا شش گوشتو دیدم
مادرت حضرت زهرا
گریه هامونو میبینه
واسه درد نفـسگیرم
حرم تو یه تـسکـینه
خوب یا که بدم آقا اما تورو دوستدارم
بایـه نـگــاهـت واشــد آقـا گـره از کـارم
مردونـه میـگم اینـو من عاشـق تـو هسـ
بند اول:
من برام هیشکی، ارباب نمیشه
هیشکی مثلِ حسین ناب نمیشه
وقتی میگم سلام یا حسین جان
دیگه لب، تشنه ی آب نمیشه
گریه پا روضه هاش بندگیمه
اسمش آرامش زندگیمه
میدونم ذکره آقام حسین جان
رافعِ درد و افسردگیمه
حسین آقام
حسین مولام
حسین دینمو دنیامه، حسین عقبام
حسین جانان
حسین ایمان
حسین پادشاهمه وُ حسین سلطان
حسین سرور
حسین رهبر
حسین شفیعِ عقبامه، حسین محشر
جان حسین، سَنَه گوربان حسین
بند دوم:
یکسره روی لب هامه آقا
کربلات خواب شب هامه آقا
بی قرارم واسه دیدنه تو
شیش گوشَت فکر و رؤیامه آقا
گنبدِ تو به کعبه شبیهِ
شیش ماهَت واسم آقا مسیحه
کی میگه گریه زشته برا مَرد
عشقِ من گریه پای ضریحه
فدا
شور ۲
مثل تموم نوکرات / گذشتم از خیرِ سرم
با یک نگاه فاطمه / شدم مدافعِ حرم
خوابِ روز و شبمِ که آقاجون
روي چشاي منِ جا قدمت
گفتی توي شبِ قبر نوکر من
میامُ واسه خودم میخرمت
به همه میگم / آقا به تو با بی قراري
سر و بدنم / فداي تو که سر نداري
(حسین آقام آقام)
اگه مرید تو شدم / نگاه شاه علقمه ست
وقتی میگم حسین حسین / اسمم تو لیستِ فاطمه ست
با دستاي کرمت شده یه بار
مثه غبار حرم منو بخر
میدونی که دلمو به تو دادم
یه شبِ جمعه حرم منو ببر
به همه میگم / آقا به تو با زبون ساده
زده به سرم / بیام حرم با پاي پیاده
(حسین آقام آقام)
اگه که سینه زن شدم / به نونِ هیئتِ تواِ
ریز و درشتِ زندگیم / فقط زِ دولت ت
دل خوشیِ من کرم زینبت
مستم زیر سایه ي علمِ زینبت
کافیه لب تر کنی تا ببینی آقا
جونمو میدم برا حرم زینبت
پا روضه اش مستم چون که مادریم
مدافع هستم آره حیدریم
اگه رسمِ ما شد شکستن سر
فداي بی بی رسم نوکریم
خواهر ارباب من / با تو معنی میشه عشق
تو دنیا، دنیاي من / بانویی تو شهر دمشق
(دنیامی اربابم حسین)
هواي دل من هواي کربلا
گذشته جونیم فداي کربلا
دنیا رو که گشتم به خدا هیچ کجا
نداره صفاي شباي کربلا
میشم آخر من رهسپار حرم
یه عمره هستم بی قرارِ حرم
بیام میگردم دور تو آقاجون
مثه کبوتر رو مدار حرم
من با تو افلاکیم / باز عشقت زد به سرم
ایشالا قسمت بشه / پامو بزارم تو حرم
(دنیامی اربابم حسین)
شور زیبا ا
بیا آقا / جونیمو تو نده به باد
دل دیوونه تو رو میخواد
بی تو کار من میشه کساد
یه عالمه / مریدتن و تویی مراد
آقایی فقط به تو میاد
الحق میشه گفت دستمریزاد
قلبم / اسمِ / کربلا رو تا شنید
جا خورد / پر زد / از تو سینه پرید
ثبتم کن آقا توي خادمات
وقفم کن براي غم و عزات
دفنم کن میون کرببلات (کشتی نجات)
(حسین واي)
خدایی که / حرمت اقا بی نظیره
کاش تو عمري که داره میره
براتی دستمو بگیره
خدا کنه / حتی توي لیست ذخیره
مادرت منو بپذیره
کار دلم حسابی گیره
امشب / وصلِ / دستم به ضریحت
قفلِ / قلبو / بستم به ضریحت
دلتنگم برا شباي حرم
محوَم تو برو بیاي حرم
خوابم برد رو قالیاي حرم ( به پاي حرم)
(حسین واي)
رودِ حر
شور عاشورایی آهنگ شیدایی حسین
مهجه الزهرایی سلطان دلهایی حسین
عرش و فرش خدا یک دل و یک نوا میگن
نوکرت میمونیم از بس تو آقایی حسین
یه یاحسین میگمو درداي من میشه دوا
یه یاحسین میگم پر میگیرم تا کربلا
عشق تو شه والا نسب / جاریه توي خونم حسین
وقتی که اسمتو میبرم / مادرت میگه جونم حسین
یاحسین ابی عبدالله
آقا به قیمت بالاي این اشکا قسم
پاي تو میمونم به این سیاهیا قسم
مادرم دستامو توي دستاي تو گذاشت
رومو زمین ننداز به مادرت زهرا قسم
یه یاحسین میگمو اشک میریزن دو عالمین
یه یاحسین میگمو ملائکه میگن حسین
نوکر نوکراي تواَم / کفتر جلد گنبد طلا
اونقدر به تو رو میزنم / تا منو ببري کربلا
یا حسین ابی عبدالله
غروبا که دل غم داره به یاد حرم
دوباره چشام میباره به یاد حرم
همونی که توي هیئت جوونیشو باخت
شبا رو تا صبح بیداره به یاد حرم
ولی هنوز دوسِت دارم حرم حرم
نمیره فکرت از سرم حرم حرم
قبوله دستم خالیه ولی بدون
محاله از تو بگذرم حرم حرم
نازتو با جون میخرم حرم حرم
همیشه فکر سفرم حرم حرم
زیارت تو توي سرنوشتمه
بالاخره یه روز میرم حرم حرم
حسین واي
یه گوشه دارم میمیرم آرزو به دل
نوشته توي تقدیرم آرزو به دل
هوایی که میشم آقا عکس حرمو
توي بغلم میگیرم آرزو به دل
تو رو خدا نگو نیا میخوام بیام
برا زیارت شما میخوام بیام
دیگه رسیده کارد به استخون من
بزا بیام تو رو خدا میخوام بیام
هوایی و سر به هوا میخوام بیام
و
من از گدایی درت خیرایی دیدم
به پادشاهی به خدا باتو رسیدم
چقد بزرگم آقاجون زیر پر تو
عشق تو رو به قیمت عمرم خریدم
باز منو کربلاتو باز منو روضه هاتو
به دو عالم نمی دم این همه خوبیاتو
آقاجون با اسم شما عبد نمک گیرم
اگه یک شب حسین نگم خدایی می میرم
حسین ااا
یه گوشه ای پناه بده آقا تو هییت
من اومدم بهت بدم دست رفاقت
شبیه طیب منو تو طیب کن آقا
تا که مثه رسول ترک باشم دیوونت
این دلم زار زاره این گدا بی قراره
هرشب آقا براتو مثل بارون می باره
عشق تو جاریه آقا توی رگ وخونم
دل عالم می لرزه تا ذکرتو می خونم
حسین ااا
حرم برای دل من باب نجاته
حرم پناهگاه همه سینه زناته
از صدقه سر توا هرچی که دارم
دلم آقا
به شوق تو کبوترم هرچی باشه یه نوکرم
اگه تو ول کنی دستم رو
جز در خونت بگو کجا برم
برای نوکریت خدا منو خرید
فقط برای تو بوده که من رو آفرید
یه ذره تربتو روی سرم پاشید
به خاطر تو روی گناهام قلم کشید
مجنون مجنون مجنونم
عمریه به شما مدیونم
بابت همه چی ممنونم
ثارالله3
خوشا به حال زایرات چقد دلم تنگه برات
چی میشه اربعین آقاجون محل دیدارم باشه کربلات
ایشالله یه شبی با دعای شما منم راهی می شم با هروله شور ونوا
اگه خدا بخواد اگه روزی بشه
پیاده باز می رم من از نجف کرببلا
شرمنده ام شرمنده ام شرمنده ام
سیاهه پیش تو پرونده ام
تورو دارمو ثروتمندم
ثارالله3
ما سینه چاک زینبیم عمری هلاک زینبیم
عنوان ما همین ب
واحد شلاقی –امام حسین- محرم 94
هر کجا برم آقا نوای روضه ها تو دوست دارم
آبرو به من دادی سیاهیه عزاتو دوست دارم
توی هییتت آقا به دست تو دلم رو می سپارم
بیرق وکتیبه ها آقا محرماتو دوست دارم
با نگاهت آقا کردی نوکرت رو قیمتی
ما بزرگ شدیم با سفره نذریای هییتی
ما هارو ببر حرم یه بار با جمع هییتی
منو کبوترم کنی غلام حلقه گوش این درم کنی
منو دوباره راهیه حرم کنی
ازت میخوام در حق من کرم کنی
دستمو بگیر امیری حسین و نعم الامیر3
کربلا برای من خدایی آقا فوق جنته
شبهای حرم برام آقا مثه صبح قیامته
کاش بیام کنار تو شده برا یکی دو ساعته
هر شبی که روضتم برام مثه شب زیارته
این دلم یه عمریه که توی دستای شماس
می ز
شکرخدا نوکره اربابم
از عشق تو ،سر تا پا بی تابم
فقط بگو آخرش می بینم
یه کربلا،جون من دریابم 2
** ای حسین عشقه دوعالم،آقا
بی تو روسیاه و، زوالم ، آقا
خادمه روضه و نوکرات هستم
عمری بیقراره،سه ساله م آقا
یا مولا، *ثارالله*3
بند دوم
یه روزی از داغ تو می میرم
بعده یه عمر،نوکری تون پیرم
یک شب جمعه میون صحنت
یه روضه ی،قتلگاه میگیرم
** عشق تو توی،خون و، وجودم
علت خلقت،نبودی نبودم
روز و شب رو این،لبم ذکرت آقا
تربت حریم ،تو مهر سجودم
یامولا.... ثارالله ۳
شعروملودی: عبدالحسین باقری
تو ظلمت تو دنیا ، مصباحی
به عالمی دادی ،آگاهی
راهی که باتو باشه نداره، گمراهی
راهو نشونم دادی- تاب و توونم دادی
یه مرده بوم آقا-توجونم دادی
رهبر آزاده ها-دلبردلداده ها
فدای خونوادت-خونواده ها
تقدیم باتو
یادنیا یاتو
خواب میبینم هرشب آقاکربلاتو
حسین آقام (۴)
نوشته روقلبم ،ثارالله
براتومیمیرم ،ایشالا
حتی یه لحظه تنهام نذاشتی، تاحالا
تویی نعم الامیرم- دامنتو میگیرم
اگه تو لب ترکنی-برات میمیرم
توروضه راهم دادی- محل به آهم دادی
به زیرچترنگات- پناهم دادی
رویای شبهام
ای دین و دنیام
من فقط یک گوشه چشمی ازتو میخوام
حسین آقام(۴)
تو مرحمت کردی ، میدونم
که پای اسم تو ،مجنونم
انگار تو عرشم وقتی براتو، میخ
((بند اول))
بارونه بارونه
چشمامون گریونه
فراق کربلای تو اربابم دلومیسوزونه
زمزمه‌ی رو‌لبه
نون و‌آب هر شبه
ذکر مستی ما دیوونه ها زینبه
حاجت نوکر اینه
پایین پات بشینه
شب جمعه شیش گوشه‌ی تورو ببینه
بی قرار توام پر میدی تا بپرم
گرچه پستم و زشتم قول دادی بخرم
یک سفر شب جمعه لطفی کن اقاجون
باعنایت زهرا کربلا ببرم
((یاحسین اقام اقام یاحسین مولا))
((بند دوم))
میگیریم ای آقا
برات کربلا
آخرش از دستای باکرم علی موسی الرضا
گفته که میخرمت
کربلا میبرمت
به لطف مادرت آخر میام حرمت
گرچه پستم و زشتم
این شده سرنوشتم
اسم تورو باخون رو پیشونیم نوشتم
عاشق توام ارباب ای دل و دلبرم
وقت سجده سر را رو تربتت میزار
با دست تهی آمده؛ محتاج و فقیرم
ارباب، حسین بن علی(ع) هست امیرم
ایکاش که در کرب و بلا یک شب جمعه
از دستِ أبالفضل(ع) امان نامه بگیرم!
یا حسین(ع)
از کودکیم نام تو شد ورد زبانم
پر از می عشقت شده جام دل وجانم
مُحْرم شده ام در حرم ماه محرم
تا خون به عزای تو زهر دیده فشانم
درگاه حسینی تو را نوکر عامم
دیریست که سعیم بود اینگونه بمانم
درخیمه ی حزن تو به دنبال پناهم
فخرم شده همواره که از هیأتیانم
بشمار مرا در صف عشاق فقیرت
تا در صف محشر بشود خط امانم
ای قبله ی عشاق جهان کرببلایت
در آرزوی دیدن آن نیک مکانم
لطفی و نما ساکن بین الحرمینم
گردد به نظر بر دوحرم شاد روانم
شش گوشه ی زیبای تو آرامش دلها
هرگوشه آن مرغ دلم را بنشانم
ذکر لب من وقت مماتم،حسین است
تا بر سر لطف آرمت ای جان جهانم
شعر:اسماعیل تقوایی
هر شب جمعه در فراق حرم
غبطه بر زائر شما خوردم
زودتر کربلا ببر من را
آمدیم و نیامده مُردم
منم که حرف دلم را مدام می گویم
ثنای حضرت عالی مقام می گویم
همیشه رو به حرم می شوم به عشق حسین
به شوق پاسخ مولا سلام می گویم
یا حسین(ع)
چراغ راه ایمانم حسین است
حبیب بهتر از جانم حسین است
غمش سوزانده قلب عالمی را
دلیل چشم گریانم حسین است
غلام درگه شاه شهیدم
خوشم ارباب و سلطانم حسین است
ندارم در خور مولا عطایی
منم مور و سلیمانم حسین است
غم دنیا ندارم اوست ارباب
جهاندار و جهانبانم حسین است
ندارم در هجوم درد باکی
شفای درد و درمانم حسین است
دلم را برده این لیلای عالم
منم مجنون وسامانم حسین است
به روز حشر میزان هست قرآن
مرا میزان و قرآنم حسین است
به عقبی وبه هنگام حسابم
شفیعم نزد یزدانم حسین است
شعر:اسماعیل تقوایی
دوباره حرف هلال است بین مردم شهر
دوباره شد دل ما همدم دل زینب
سلام ما به همان ماه دلربایی که
طلوع کرده به نیزه مقابل زینب
شبیه قبله ء سیاری و نکاه حرم
به سوی کعبهءچشم ترت نمازی کرد
برای دلخوشی پیر دست بستهءعشق
نسیم آمدو با گیسوی تو بازی کرد
