امام حسین علیه السلام

من اشک بخون تپیده ام یا مولا
از چشم غمت چکیده ام یا مولا
دانی که چرا مرید راهت شده ام
از بسکه یزید دیده ام یا مولا
**
گویند تمام روز ها عاشوراست
گویند تمامی زمین کرببلاست
این حرف بجاست چون کسی مثل حسین
هر موقع و هر کجا که باشد تنهاست
**
هر همسفری که برده بودی مولا
بر دشنه ی خون سپرده بودی مولا
آن لحظه که رو بسوی میدان کردی
هفتاد و دو زخم خورده بودی مولا
**
هم دشت بزیر خونشان بود دریغ
هم خون شفق بر آسمان بود دریغ
آن روز غروب را مجسم بکنید
آن سرخترین روز جهان بود دریغ
**
همزاد دلیری و شجاعت بودی
همپایه آسمان مناعت بودی
در مسجد کربلا در آن ظهر غریب
هم پیشنماز و هم جماعت بودی

شاعر : علیرضا دهقانی

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

این کاسه های اشک دو تا چشمه شفاست
این آب گرمِ چشمه تنزیهی خداست
کم حرف می زنیم و فقط گریه می کنیم
چون اشک صادقانه ترین گفتگوی ماست
سرگرم دیدن " من و ما " هم نمی شویم
در بین گریه ها سر ما گرم کربلاست
اینجا حسینه است ؛هوایش بهشتی است
اینجا نفس بکش که هوایش پر از خداست
اینجا به روی عرش الهی نشسته ایم
چون بال جبرییل خدا فرش این عزاست
آقا دو دست ما و سر زلف نیزه ات
زلفی که روی دست خدا سمت ما رهاست

شاعر : رحمان نوازنی

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم همیشه گرفته به یاد کرب و بلا
مقــدس است برایم همیشه شال عزا
همیشه و همه جا دم زنینوا زده ام
مقــدس است برایـم همیشه راه شما
به یاحسین دلم را گره زدند آقا
به لوح سینه من حک شده است یا زهرا
خدا کند که بمیرم نیاید آن روزی
کــه صورتم نشود تر به یاد عاشورا
به عشق کرببلایت همیشه بیمارم
جــوانی ام همه دم وقف اکبر لیلا
رواست جان بدهم از غریبی ات آقا
که تشنه لب شده ای کشته بر لب دریا
کجا روم به که گویم که جسم اطهرتان
سه روز بی کفن افتاده روی خاک بلا
تویی که قاری قرآن آسمان هایی
به روی منـبر نیزه چه می کــنی حالا

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

در سینه ام ولای شما موج می زند
شوق حـــریم کرب و بــلا موج می زند
این جا نشسته ایم که شاید نظر کنی
این جا که ازدحام گدا موج می زند
وقتی زچشم های همه اشک می چکد
لطف و عطا و عفو خدا موج می زند
وقتی به یاد علقمه ات خیس می شویم
دریـا زدیده ی تر ما مــوج می زند
روضه نشین حضرت سالار زینبیم
تا ذکـــر سید الشهدا موج می زند
اصغر زفرط تشنگی از هوش رفته است
با من بگو فرات چرا موج می زند؟

شاعر : محمدحسن بیات لو

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما از ازل اسیر تو، بیمار زینبیم
دیوانه‌ی توأیم و گرفتار زینبیم
بی اذن او که اشک ز دیده نمی‌چکد
ما ریزه‌خوار چشم گوهربار زینبیم
ما را خدا برای عزای تو خلق کرد
ما در عزا، شیعه رفتار زینبیم
سوگند بر محبّتی که تو داری به اسم او
ما در محرّم تو، عزادار زینبیم
وقتی که هست حاجت تو یک دعای او
ما سائل همیشه‌ی دربار زینبیم
تنها خدا بخاطر او بگذرد ز ما
ما روسفید رحمت بسیار زینبیم
او صاحب اجازه‌ی رفتن به کربلاست
ما تا حرم دخیل و گرفتار زینبیم
او هر چه داشت پای امام غریب ریخت
ما شیعه تداوم ایثار زینبیم

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

در سینه ای که عشق شما موج می زند
سرچشمه های نور خدا موج می زند
با یادتان زلال ترین قطره های اشک
در چشم های عاشق ما موج می زند
دریای شور و شوق زیارت چه بی شکیب
در لحظه های خیس دعا موج می زند
وقتی که پرچم حرمت موج می خورد
در او هزار قبله نما موج می زند
آوای خشک «العطش» کودکان هنوز
در خیمه گاه مانده به جا موج می زند
رودی که گفته اند دلش سخت سنگی است
آرام مانده است و یا موج می زند؟
از او چقدر خاطره در ذهن کربلاست
تا جاری است خاطره ها موج می زند:
در خیمه آب نیست و گهواره تشنه است
آن رود رو سیاه کجا موج می زند
وقتی که ساقی حرم از دست رفته است
دیگر فراتِ آب چرا موج می زند
می خواهد اشک طفل تو را در بی

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 11:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

ذره ذره دل من آب شده، بی تابم
من به یاد حرم کرببلا می خوابم
در همین خواب پر از داغ خودم ای آقا
من دلم را به ضریح حرمت می سابم
تا دم صبح به عشق حرمت بیدارم
فخرم این شد که تویی عشق من ای اربابم
در کف نیمه شب صحن ابالفضلم من
یک شبی از کرمت ای گل من دریابم
کربلا قتلگه عشق نبی جان ولی است
کربلا تاج سر پاک حسین بن علی است
تشنه ی یک نگه کرببلا می مانم
تا ابد از حرم کرببلا می خوانم
این سگ روسیه ات را به غلامی بپذیر
من غلام پسر فاطمه ام می دانم
خیمه ی مشکی تو هیئتمان است بیا
بر در درگه این خیمه ببین دربانم
جان و سر می دهم و لطمه زنم از غم تو
بخدا اذن دهی در ره تو سلمانم
تو حسینی و خدا مدح تو آغاز نمود

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

ســر را بـه پـاي تـو سپـردن افـتـخـار اسـت
هر كس كه اربابش تو باشي رستگار است
يـا لـيـتـنـا كـنـا مـعـك ورد زبـانـــــــــــــــــم
جـمــع فـدائـيـان راهـت بـيـشـمـار اســــت
شب هاي جمعه كــــربلا مي پاشد از هم
هر جا كـه ميـبيـني پر از گـرد و غـبـار است
فـريـاد،واويـلـا حـسـيـن مـظـلـوم عـالـــــــــم
معـلـوم كـرده فاطـمه هــم در جــــوار اسـت
پـيـچـيـده عـطـر سـيـب سـرخـي در حريمت
مـــولـا دوبـاره روضـــــه هـايـت بـرقـرار اسـت
آن زائـري كـه زيـر پـاهـايـت بــــــــميـــــــــرد
آقــا مـشـخـص مـيـشود او كهـنـه كـار است
مـهـر تـو را زهــــــــــرا مـــيــان دل نشانـــده
مـــهـــرت مـيـان سيـنـ

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 15:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما را شهید اشک و محن آفریده اند
عاشق تر از اویس قرن آفریده اند
امر خدای عزوجل بوده در ازل
ما را برای سینه زدن آفریده اند
×××
ما را ز خاک کرببلا آفریده اند
با ذوق چشم های خدا آفریده اند
ما را ز خاک و یکصد و ده خمره ی شراب
تنها به عشق آل عبا آفریده اند

شاعر : وحید قاسمی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

منوغلامی کوی شماخداراشکر
منونشستن درروضه هاخداراشکر
تمام عالم امکان اسیرگریه ی تو
همین که من شدم اهل بکا خداراشکر
تمام آرزوی من بودزیارت تو
منورسیدن کرب وبلاخداراشکر
گره گشای دو عالم امیرعلقمه است
منوگدایی صاحب لواخداراشکر
من ازنشستن در روضه هایتان ارباب
گرفته ام دو سه باری شفاخداراشکر
عنایت ونظرخواهرت بود که شدم
غلام حضرت خیرالنساخداراشکر

شاعر : هاشم محمدی آرا

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل خوشم من چون گدای این درم
هم گدای فاطمه هم حیدرم
سوی این در هست دائم دست من
نیست حاجت بر سرای دیگرم
آبرویم از در این خانه است
زین سبب از خلق عالم برترم
تا که آید نام زیبای حسین
اشک آید از دو چشمان ترم
روضه‌هایش چون به گوشم می‌رسد
می‌زند بر سینه و دل آذرم
کاش می‌شد کربلا باشم شبی
تا به بر گیرم مزار دلبرم
یاد دارم کودکی بودم ولی
شور عشقی بود دائم در سرم
تا که ایام محرم می‌رسید
می‌نمودم رخت ماتم در برم
یاد دارم مانده در گوشم هنوز
گریه‌های بی‌صدای مادرم
این چنین می‌گفت با صد شور و شین
من فدای کام عطشان حسین

شاعر : رضا قربانی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوثر لبان پاک تو باشد، خمارتم
عمری درون هیئتتان در جوارتم
کاری نکرده ام که بنازم به آن ولی
فخرم بود ز گریه کنان تبارتم
پاییز گشته ام ز گناهان بی شمار
آقا چه می شود که بگویی بهارتم
قلبم اسیر نگاه کریم توست
من هم غلاممو ز نگاه تو یارتم
****************************
خواهش نکن که شوم مثل اکبرت
من هم غلامیم ز غلامان اصغرت
****************************************
خیلی به حال ما کرم و جود کرده ای
هر چه به چنته ی کرمت بود کرده ای
ای گریه کن که به سر می زنی ببین
در این معامله چقدر سود کرده ای

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا حسین از کودکی بودم غلام هیئتت
قلب من خورده سند آقا به نام هیئتت
من درون روضه هایت پا گرفتم عشق من
با دلم مِی، می زنم آقا ز جام هیئتت
من ز تو می خوانم و از عشق تو دم می زنم
تا تو هم بر من بیاموزی مرام هیئتت
می نویسم مصراع بعدی به خط شور و عشق
طعنه بر تخت سلیمان زد مقام هیئتت
من نمک پرورده ی اشک تو هستم جان من
کام من تر شد عزیز من ز کام هیئتت
در مصاف عاشق و معشوق ای جانم شده
این دلم همچون اسیرانی به دام هیئتت
السلام ای کشته ی لب تشنه در بین دو نهر
می رسد بر گوش جان آقا سلام هیئتت
گر کنم تشبیه قلبم را به کفتر عیب نیست
کفتر قلبم زده پر روی بام هیئتت

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

بوسه از خال لبت ای یار چیز دیگری است
غمزه ی چشم تو ای دلدار چیز دیگری است
ای تو لیلای همه عشاق ای معشوق ما
این سر مجنون به روی دار چیز دیگری است
دل برایت خانه ی غمهاست ای جانم ولی
از غم تو گریه ی بسیار چیز دیگری است
داستان کربلا مشهور بین مردم است
قصه رأس و تنور نار، چیز دیگری است
گرچه کل این بدن رفته به زیر سم ولی
پهلوی بشکسته ی مردار چیز دیگری است
گرچه سرها روی نی ها خفته بودند ای شهید
دیده ات بر روی نی بیدار، چیز دیگری است
گرچه راه شام و کوفه پر مصیبت بود لیک
آن تن تب کرده و بیمار چیز دیگری است
بین راه کربلا تا کوفه غم بسیار لیک
سیلی و کعب و سنان در کار، چیز دیگری است
چشم ها بسیار شد گریان

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگیر بال مرا باز در هوای خودت
مرا ببر به کنارت، به کربلای خودت
نفس بزن که مذابم کنی در این شب‌ها
نفس بده که بسوزم فقط برای خودت
دلم کتیبۀ اشعار محتشم شده است
بزن به سینه‌ام آتش، به روضه‌های خودت
از آن زمان که به پایم نوشته شد، این زخم
نشسته بر جگرم داغ بوریای خودت
وصیتم شده آقا! مرا کفن نکنند
مگر به پیرهن مشکی عزای خودت

شاعر : حسن لطفی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

کرده ام نذر که عمری ز غمت گریه کنم
آه از دل کشم و از المت گریه کنم
گر دل سوخته ای لطف به من کرده خدا
بهر آن ست که سوزم ز غمت گریه کنم
گاه در ماتم تو بر سر و بر سینه زنم
گاه بنشینم و زیر علمت گریه کنم
منم آن سائل درمانده که با دست تهی
در دل شب به امید کرمت گریه کنم
به غبار حرم کرببلایت سوگند
دوست دارم که شبی در حرمت گریه کنم
کاش آئی دم مردن به سر بالینم
تا نهم صورت خود بر قدمت گریه کنم
همه شب گفت "وفائی" سر سجاده اشک
کی شود در حرم محترمت گریه کنم

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

به پای بیرق روضه اگر که سینه زنم
غلام درگه ارباب و شاه بی کفنم
ز روضه روزی خود را همیشه می گیرم
به اشک و آه و به گریه همین نفس زدنم
هوای گوشه ی شش گوشه ات به سر دارم
درست می شود عمری که مرغ این چمنم
درون سینه ام آتش بگیرد از نامت
به جام آب طهورا چو بوسه ای بزنم
نظر نما به غلام سیاه خود ارباب
عنایتی بنمایی زغصّه می شکنم
به دشت پر زسپاهی و سی هزارنفر
به یاد قتله گه و یاد روضه ی حسنم
که هیچ روز نباشد کیومک العاشور
فدای اهل خیام تو پاره های تنم
چه فایده به گلابی که شستشویت داد
شراب و تشت طلا آه خاک بر دهنم
به وقت مرگ کنارم دو سه کفن دارم
مرا ببخش حسین بوریا نشد کفنم

شاعر : حمید قلی زاده

• جمعه
• 8
• آذر
• 1392
• ساعت
• 17:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بعد از شما حیات به دردی نمی خورد
صد دجله و فرات به دردی نمی خورد
قبل از بریدن سرتان روزه بوده اند
آن صوم و آن صلات به دردی نمی خورد
در اوج ترش رویی و تلخی صحبتند
شیرینی نبات به دردی نمی خورد
مهتاب من تویی! من و خاکی قمر کجا؟
شمس و قمر، کُرات به دردی نمی خورد
خواهم چه کار زندگی بی حسین را
زین پس دگر حیات به دردی نمی خورد

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

قلم به دست من از روضه ی تو آزرده است
و هم چنان دل من از غم تو پژمرده است
برای راحتی از اوج روضه ات گفتم:
که روضه های لهوفت سند نیاورده است
دوباره آب و هوای دلم پریشان شد
دوباره درد تو شعر مرا صدا کرده است
*
چرا که راس تو از بین این همه نیزه...؟
عجب حکایتی این نیزه دست و پا کرده است
خدا کند که بیایی، چرا که خفاشی
برای غارت معجر به پشت این پرده است
سر تو را که در آغوش می کشید گفت:
تمام حاجت من را خدا برآورده است
برای شادی عمه به پیش سر می گفت:
چرا که گریه کنانی مگر خدا مرده است؟
چرا که آیه ی نور، قطره هایی از خون شد؟
مگر که سنگ سیاهی به آن لبت خورده است
و مقطع غزل خسته ی من این باشد:
صدای مرد غر

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

«خال تو را به گوشه ی لب هر که دید گفت
گویی بلال بر سر کوثر نشسته است»
ابروی چون کمند تو راه فرار را
بر عاکفان گوشه ی چشم تو بسته است
حال مرا به سختی و اندوه هر که دید
گفتا مگر ز درگه ارباب رسته است
تا قلب من به طوف جمالت نیامده
زانوی غم بغل گرفته و محزون و خسته است
از مدعی عشق شما این سوال هست
از چه به دست غیر شما چشم بسته است
از دوری و فراق شما قرن های قرن
زمزم ز غم به گریه و زاری نشسته است

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی كه سوغات فرشته تربت توست
عرش خدا هم گوشه ای از هیئت توست
پس تا كه در عرش خدا روضه بگیرند
پیراهن پاره نشان هیئت توست
بالاترین تسبیح در بین ملائك
هنگام روضه اشك و ذكر غربت توست
چشمان دریایی فطرس داد می زد
بال و پری دارم اگر از منت توست
ای آفرینش بر مدار چشم هایت
عزت اگر داریم ما از عزت توست
فردای محشر پرده ها تا كه بیفتد
چشم همه بر بخشش و بر رحمت توست
آه ای قتیل گریه ها ای صاحب اشك
چشمان بارانی ما در خدمت توست

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار مرتبه گر سر بُرند از بدنم
خدا نیاورد آن دم که از تو دل بکنم
به نوک نیزه، مجسّم کنم جمالت را
به چوب محمل زینب جَبین دل شکنم
تمام عمر سخن از تو گفته ام، چه شود؟
که وقت مرگ بود، نامت آخرین سخنم
گریستم به تو، یک عمر و از تو می خواهم
در آخرین نفسم، باز بر تو گریه کنم
در آشیانهٔ تن با تو بوده ام مأنوس
مباد بی تو از این آشیانه پر بزنم!
سری که خاک تو نبود، به دورش اندازم
دلی که بر تو نسوزد، در آتشش فکنم
به خاک کرببلا سجده کرده ام عمری
که بوی تربت پاک تو خیزد از کفنم
کریم تر ز کریمان روزگار تویی
گناه کارتر از هر گناه کار منم
به چشم من، نگهی کن که وقت جان دادن
تو را نگه کنم و جان برآید از بدنم
ز سر

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

از خوشی های جهان درد و غمت ما را بس
از زیادی عطای تو کمت ما را بس
ما همه ریزه خور سفره احسان توئیم
تکه نانی که دهی از نِعَمت ما را بس
گر نشد قسمت ما دیدن بین الحرمین
زدن سینه به زیر علمت ما را بس
گر تهی دست و فقیرم، ولی روز جزا
قطره اشکی که چکد در المت ما را بس
گر چه روی تو ندیدیم ولی در دم مرگ
گر بر این دیده گذاری قدمت ما را بس
تو یم جودی و ما تشنه ولی در همه عمر
قطره ای از یم جود و کرمت ما را بس

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماسوا هست پریشان اباعبدالله
عاشق و بی سر و سامان اباعبدالله
حق گواه است که پاینده و جاوید شود
هرکه جان داد به جانان اباعبدالله
بی نیاز از دو جهان می کند هر سائل را
کرم و لطف فراوان اباعبدالله
شکر لله که از بین همه خلق جهان
ما شدیم جزء محبان اباعبدالله
هستی خود همه قربانی حق کرد حسین
هستی ما همه قربان اباعبدالله
همه بیمار و نخواهیم شفا را ز مسیح
چشممان هست به درمان اباعبدالله
به شهان سلطنت هر دو جهان ارزانی
ما گداییم گدایان اباعبدالله
دَرِ این خانه نخوردیم غم روزی را
روزی ماست به دستان اباعبدالله
ما نه تنها به سر سفره او ریزه خوریم
آفرینش همه مهمان اباعبدالله
شاه ما نوکریش سلطنت است پس بی شک
پا

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

زير دينيم به زير علم شاه حسين
اي به قربان عطا و كرم شاه حسين
دم چايي شما از دم سينه زنهاست
كس نديدست دمي مثل دم شاه حسين
اين حرم نيست شفا خانه بي بي زهراست
بستريم بكنيد در حرم شاه حسين
شاعران گرچه زيادند براي ارباب
نشود هيچكسي محتشم شاه حسين
لحظه مرگ مرا فرش قدمهاش كنيد
چشم ناقابل ما و قدم شاه حسين
اشك امروزي ما برگ امان فرداست
كيمياييست عجب اشك غم شاه حسين

شاعر : سید پوریا هاشمی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

اصلا حسین جنس غمش مثل کیمیاست
ارباب ما حسابش از همه عالمی جداست
فهمیدم از حسین و منی پیغمبرم که او
آرام جان نه بلکه حسین جان مصطفاست
وصف حدیث من احب حسین را شنیده اید
دلداده حسین غرق یم لطف کبریاست
شاهی که اختیار دو عالم به دست اوست
آنکه سریر سلطنتش خاک کربلاست
دارد حیات دین نبی از دم حسین
محیی دین بخوانمش او را اگر رواست
حتما اجابت است دعا زیر قبه اش
خاک حریم قدسی ارباب ما شفاست
او کشتی نجات وچراغ هدایت است
قبله نمای ما سر پاک زتن جداست
مدیون خون اویم ومجنون خواهرش
آن خواهری که هستی او روی نیزه هاست
با پای نیزه میرود وپا به پای او
تا شهر شام خواهر دلخسته در نواست
حرفی بزن بگو جواب رقیه چه میش

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

روضه برپاشده وباز به هم ریخته ام
اشک بسیار ز دوری حرم ریخته ام
آنقدر سینه زدم که بدنم خسته شده
پر چو فطرس به هواخواهی غم ریخته ام
تابچسبد به خودم روضه این چند دهه
هرچه را داشته ام پای علم ریخته ام
برده اند عرش ملائک که تبرّک بشوند
عرقی راکه دم شور و دو دم ریخته ام
مطمئن می شوم از این عطش بی پایان
اشک در محضرچشمان تو کم ریخته ام
مثل اسفند دلم ریخت میان آتش
بسکه از عشق تو آتش به دلم ریخته ام
آنقدر ناز کشیدی توکه از رو رفتم
آبرو را که تو دادی چه کنم؟ریخته ام
به سرم خورده بگیرم دم و بر سر بزنم
روضه برپا شده و باز به هم ریخته ام

شاعر : رضا دین پرور

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما راهی شهر كرببلا هستیم
نوكرای سیّدُ الشهدا هستیم
میشه دعامون مستجاب
با دستای طفل رباب
اربعین كربلا هستیم
آتیش گرفته زغمت كل جونم
باز عاشقونه تو محرم میخونم
باز این چه شور است كه در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
تلاطم اشكم چون امواج دریاست
تا قیامت پرچم اربابم بالاست
كرببلا،غازریه
حرم شهر ماریه
سرچشمه ی جنون ما
هر دم میخونم با دلی غم گرفته
قلبی كه بازم برا تو دم گرفته
كشتی شكست خورده ی طوفان كربلا
در خاك و خون فتاده به میدان كربلا
شاه قامت قیامت ما عباسه
دلبر با اُبهت ما عباسه
دیوانه ام احساسی ام
من روضة العباسی ام
قله ی غیرت عباسه
تو تكسوار حرمی یا اباالفضل
تو شهریار كر

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 16:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

چنان شمعی که از اطرافیان پروانه می سازد
حسین بن علی (ع) از عاقلان دیوانه می سازد
حریمش جای عرش و فرش را با هم عوض کرده ست
که جبریل امین در بارگاهش لانه می سازد
به عبدش شأن بیت الله بخشیدست از این رو
لباس مشکی او کعبه از دیوانه می سازد
ندارم بی عیشم را که یک عمر است یار من
کبوترهای صحن خویش را با دانه می سازد
هوای مست های خویش را دارد که پی در پی
میان کوچه های شهر ما میخانه می سازد
کسی که ساکن شهرش شد اسمش کربلائی نیست
بهشتی می شود هرکس در آنجا خانه می سازد
طبیبان بارها گفتند این غم را علاجی نیست
دگر غیر از هوای کربلاء بر ما نمی سازد

شاعر : پیمان طالبی

• یکشنبه
• 10
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی قراران توآقا زیر پرچم زنده اند
آری آری سینه زنها فصل ماتم زنده اند
در حقیقت تو به آنها زندگی بخشیده ای
آن نفس هایی که از عیسی بن مریم زنده اند
عاشقان با هرنفس نام شما را می برند
سینه زن های تو آقا تا همان دم زنده اند
هرکسی پای غمت جان داد عمر خضر یافت
هم شهیدان می روند از بین ما هم زنده اند
پیر ما فرمود اسلام از محرم زنده است
پس مسلمان یقینا از محرم زنده اند
کودکان از غربت شش ماه ات جان می دهند
داغ اکبر دیده ها با قامت خم زنده اند
لااقل آزاده باشید از خیلش بگذرید
مردهای این حرم هرچند هم کم زنده اند

• دوشنبه
• 11
• آذر
• 1392
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• یحیی