امام حسین علیه السلام

بی روی تو کس مهرولارا نشناسد

نشناخت تورا هرکه خدارا نشناسد

ازثابت و سیاره و خورشید یکی نیست

کان آیینه قبله نمارا مشناسد

هرذره ی چرخنده دراین گنبد وارون

درپیش تو خورشید سهارا نشناسد

ای آیینه ی کعبه و ترسیم خدایی

دل جزتو دگرراهنمارا نشناسد

کزروی خرد پیش تو نارد به تمنا

پرگارزمان نقطه ی بارا نشناسد

ناکام زدنیا برود آنکه به عمری

یکباره ره کرب و بلارا نشناسد

حیثیت عالم همه ازنام حسین است

آن کیست که آن کان وفارا نشناسد

با یاد حسین ارنبود زایرکعبه

حاجی ست ولی سعی و صفارا نشناسد

ازکوثرو تسنیم کجا بهره بگیرد

هرتشنه که آن آب بقارا نشناسد

درسینه ما عشق حسین است زند موج

دریای ولا چون و چرا را نشناسد

ما عاشق دربارحسینیم (صدیقا)

آیینه ما نقش خطارا نشناسد

شاعر:مرحوم صدیق تبریزی

• چهارشنبه
• 21
• آبان
• 1399
• ساعت
• 13:05
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

‍ رهبر آزادگانی یا حسین

سرور دلدادگانی یا حسین

در حریم کبریا نام تو بود

نامدار هر زمانی یا حسین

پهلوانان در کنارت کوچکند

شیر مرد و پهلوانی یا حسین

گشته از خونت مسلمانی بلند

خود نگین کشتگانی یا حسین

خون پاکت آفرینش ها نمود

باعث محو غمانی یا حسین

هر چه گویند و بگویم من کنون

تو نه اینی و نه آنی یا حسین

هرکجا صاحب دلی پیدا شود

در درون او نهانی یا حسین

من چه گویم وصف پاکت ای حبیب

خود حقیقت را عیانی یا حسین

دارم از لطفت شفاعت یا حسین

تو شفیع شیعیانی یا حسین

کاشکی شمس از تو نوری می گرفت

نیر ارض و سماعی یا حسین

• چهارشنبه
• 21
• آبان
• 1399
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

تقدیر نموده حکم و ما محکومیم
از دیده شش گوشه ی او محرومیم

یا رب سببی ساز زیارت برویم
ما شیفتگان آن شه مظلومیم

اسماعیل تقوایی

• پنج شنبه
• 22
• آبان
• 1399
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

خسته و دلگیرم از عالم به تو رو میزنم
تا دلم پُر میشود از غم به تو رو میزنم

دردمندم! بغض هایم در گلو سنگین شده
باز میخواهم کمی مرهم! به تو رو میزنم

من گدایی وقت نشناسم! حلالم کن حسین(ع)
هر زمان، هر ثانیه هردم به تو رو میزنم

زحمتت دادم به جایش عزّتم دادی مدام
هم بدهکارم به لطفت، هم به تو رو میزنم

توبه آوردم، قبولش کن که بین روضه ها
پا به پای حضرت آدم به تو رو میزنم

هست احسانِ تو از عهد قدیم و در حرم-
دست بر کهنه ترین پرچم به تو رو میزنم

اشک هایم را ببین! شب های جمعه بیشتر
آرزوی کربلا دارم به تو رو میزنم!

#صلی_ألله_علیک_یا_أباعبدالله_الحسین
#أللهم_ارزقنا_کربلا

• پنج شنبه
• 22
• آبان
• 1399
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

گُل کرده باز طبعِ خوشِ شاعرانه ام
در وصفِ توست هر غزلِ عاشقانه ام

عشقِ حسین حال مرا خوب می کند
در این مسیر تا به ابد جاودانه ام

با یک سلام پَر زده قلبم به کربلا!
از راه دور شد حرمت آشیانه ام

شکر خدا که با کرم خویش می دهی
شب های جمعه سهم دل پُر بهانه ام

دوری کـــــــربلا به خـــــدا می کــــشد مرا
با لطفِ خود به سوی حرم کن روانه‌ام

• یکشنبه
• 2
• آذر
• 1399
• ساعت
• 21:51
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

چند وقتیست که از کرببلا محرومیم
پشت در مانده وهجران زده ومغمومیم

دلخوش هستیم به تقدیم سلامی از دور
این قضا و قدر ماست، به آن محکومیم

راه عشق است ره بسته بروی عشاق
همگی عاشق آن یکه شه مظلومیم

یارب این راه بروی همه عشاق گشا
ما غلامان همه سرگشته ی آن مخدومیم

شیعه هستیم وحسین قبله گه ما باشد
همه دنبال شفاعت زسوی معصومیم

شعر:اسماعیل تقوایی

• جمعه
• 7
• آذر
• 1399
• ساعت
• 15:47
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

شب جمعه ست، حسین ای ارباب
حال دل سوختگان هست خراب

دل ما خوش به سلام از دور است
با علیکی دل ما را دریاب

• جمعه
• 14
• آذر
• 1399
• ساعت
• 00:00
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

فراق کربلا
نوکرم عبدم غلامم مستحق این نیَم؟
تا بیایم کربلایت ای عزیز فاطمه

هر شب جمعه دلم بهر تو آقا پَر کشَد
کن نظر بر این گدایت ای عزیز فاطمه

بس که دلتنگ تو باشم هر شب جمعه رسَد
روضه میخوانم برایت ای عزیز فاطمه

آرزو دارم بمیرم خود که می دانی کجا
در میان روضه هایت ای عزیز فاطمه

لایقم کن تا کُنم روزی میان روضه ها
جان ناقابل فدایت ای عزیز فاطمه

#اللهم ارزقنا کربلا

• جمعه
• 14
• آذر
• 1399
• ساعت
• 17:51
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

چه میشود نگهی هم بما کنی اقا
مرا برای غلامی سوا کنی اقا

چه میشود که شبی هم میان خلوت خود
فقط بخاطر زهرا دعا کنی اقا

فراق تو همه درد است ای طبیب دلم
چه میشود که تو دردم دوا کنی اقا

گرفته ای ز همان روز ابتدا دستم
گرفته ای و محال است رها کنی اقا

بدان امید دهم جان که روز رستاخیز
میان آن همه من را صدا کنی اقا

چقدر گریه کنم من میان روضه ی تان
که زائر حرم کربلا کنی اقا...

#ابوالفضل_شایسته

• چهارشنبه
• 26
• آذر
• 1399
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

روضه دارالشفای نوکرهاست
ما شفا از حسین می خواهیم

سر حالیم زیر پرچم او
ما دوا از حسین میخواهیم

او وفا را نشانمان داده
ما وفا از حسین میخواهیم

حاجت دل ز بعد بسم الله
ابتدا از حسین میخواهیم

آتش عشق را به خیمه ی دل
همه جا از حسین میخواهیم

وسط روضه با دلی پر خون
گریه را از حسین میخواهیم

شب جمعه که سخت بی تابیم
کربلا از حسین میخواهیم

روی لبهای ماست آهنگت
ما حرم لازمیم و دلتنگت...

• پنج شنبه
• 27
• آذر
• 1399
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

نگاه کن به منِ بینوا تو را به خدا
بیا... به قصد ترحّم بیا! تو را به خدا

به کنجِ دنجِ اتاقم که هیئت غم توست
دوباره روضه بخوان بی ریا، تو را به خدا

دلم گرفته برای حرم مرا برسان
به زائرانِ شب جمعه ها؛ تو را به خدا

نشسته ام سرِ راهت بیا و مثل قدیم
ردم نکن بطلب کربلا؛ تو را به خدا

چه بیقرارِ محرّم شدم ببر امشب-
به روضۂ شب هشتم مرا تو را به خدا

فدای تو بشوم پیش چشم من نگذار
تنِ مقطّعه را در عبا؛ تو را به خدا

نفس نفس نزن و بیقرار گریه نکن
غریب و بی رمق و بیصدا؛ تو را به خدا

حسینِ تشنه لبِ من! امام مظلومم
به خاک پنجه نکش بیهوا؛ تو را به خدا

شکسته داغ جوان قامت تو را! بگذار...
فدای تو بشود این گدا؛ تو را به خدا!

#صلی_ألله_علیک_یا_أباعبدالله_الحسین
#ألسلام_علیک_یا_علی_بن_الحسین
#بالحسین_ع_إلهی_العفو
#أللهم_ارزقنا_کربلا

• پنج شنبه
• 27
• آذر
• 1399
• ساعت
• 17:22
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

غبار هر قدم تو صفای میخانه ست
نسوخت آنکه به گردت شبیه پروانه ست

چه گویم از خم چشم لبالبت ساقی
که با وجود تو میخانه هم کرمخانه ست

به غصه های دل بی قرار واقف نیست
کسی که با غم دوری یار بیگانه ست

به پای مکتب عشق و جنون و ایثارت
هرانکه عقل و دلش را نداده دیوانه ست

مرا بزن ، زدنت هم بدون حکمت نیست
همیشه کار کریمان خدا پسندانه ست

• یکشنبه
• 30
• آذر
• 1399
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

اهل کوفه نیستیم بر دین وفا خواهیم کرد
بر حسین و سربداران اقتدا خواهیم کرد

داده پیر می فروش زان می که مستیم و خمار
دیر و مسجد را به همت می سرا خواهیم کرد

ترک میخانه نخواهیم ما به فتوای شیوخ
جان و دل مست از می جام ولا خواهیم کرد

ما همه رند خراباتیم در وادی عشق
عشق ونفرت را به عالم برملا خواهیم کرد

خونفشانیم در غم کرب و بلای شاه دین
عامه را با رمز عشقش آشنا خواهیم کرد

مکتب مارا معلم چون حسین ابن علی است
غیر این مکتب معلم را رها خواهیم کرد

مکتب ما بزم عرفان مجمع عشق و وفاست
ره بیابد اجنبی از خود جدا خواهیم کرد

عاشقان کربلاییم با قلوب پر صفا
مجلس وعظ و عزا را با صفا خواهیم کرد

کربلا دارالشفای هر مریض و دردمند
تربتش را بهر بیماران دوا خواهیم کرد

شاعر دربار شاهنشاه دینی ( عدلیا )
نطق تو گویا بگردد ما دعا خواهیم کرد

• چهارشنبه
• 17
• دی
• 1399
• ساعت
• 20:44
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

آن که عمرش مرگ بود ومرگ عمرش زندگی
اخترخاک آشنای عـرش و هم وارستگی

آنکه عشقش تک خدا بود تابع عهد الست
قل هوالله احد گفت دست بیدادان شکست

درس عبرت داد و گفتا تا نگردیم لال و کور
نی کنیم ظلمی به مظلوم نی نهیم گردن به زور

ترکی

سن بو دنیا هم او دنیا مقتدا سن یا حسین
سن بشر سن هر بشردن ماورا سن یاحسین

سن شباب اهل جنّت سن امیر کاینات
پنج تن ایچره گل اهل کسا سن یا حسین

جدّون احمد باب پاکون حیدرو زهرا آنان
نور چشم حضرت خیرالنسا سن یا حسین

منزلی که پرورش تاپدون مکان وحی دی
شاهد احکام و آیات خدا سن یا حسین

عالم کل علومدان درسون آلدون سن تمام
دانش آموزعلی " مکتب اُم القرا سن یا حسین

روح پاکون خلق اولوب آدم نبیدن چون ازل
برتراز هر انبیا نور هدا سن یا حسین

کربلاده اولمادی بیرجه مسلمان یار اولا
سالک حق شاهد کرب و بلا سن یا حسین

حقوی پامال ایدنلر روز محشر سربه زیر
واقعا مظلوم تاریخ مثل حیدرمجتبا سن یا حسین

کاروان عـشقه رهبر مظهر عشق و وفا
سن حسن تک بیرکریم سن با سخا سن یا حسین

(عدلی ) پیر روز محشر دست بدامن دورسنه
اذن اولونسا شافع روز جزا سن یا حسین

رباعی :
درگاه شه تشنه همیشه باز است
نازم به کسی که بر حسین سرباز است
گر خرج کنی به ماتمش یک درهم
آن درهم تو به نزد حق ممتاز است

• پنج شنبه
• 18
• دی
• 1399
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

آسمان عشق را رنگ و هوای دیگر است
پسر فاطمه را عالمیان نوحه گر است

رو سیه جامه بپوش مهر حسین گیر به دل
خالی از مهرحسین دل صدف بی گهر است

بهار گریه است دیده کن آشنای اشک
غافل مشو ز گوهر بریز قطره های اشک

گوهر به تابناکی و پاکی چو اشک نیست
روزی شود قیامتی دانی بهای اشک

اشکی به چشم و آهی به دل آر ز صدق و صفا
کن سلامی بر حسین تشنه لب ز نای اشک

عاشور محرم است آسمان به رنگ خون
خون می تراود ز زیر سنگ فضا از هوای اشک

گلزار دین ز کین عدو پرپر است ولیک
بلبل خموش و چمن پر ز های های اشک

زینب به جستجوی گل میان لاله هاست
یابد ببوید آورد از دل نوای اشک

تا نگاهش در یم خون بر گل پرپر فتاد
با صد نوا و آه نشست در سرای اشک

ترجمان عشق شد زان اشک حسرت چون بسی
خونِ دل افشاند ازدیده به دامن جای اشک

آن شب چراغ دیدۀ او تا سپیده سوخت
بگشود گره به همت مشکل گشای اشک

سوخت از آتش غم لیک در میان موج
بر پا نمودشام غریبان با صفای اشگ

سوخت از آتش غم لیک در میان موج
بر پا نمود شام غریبان با صفای اشگ

زآن پس لوای نهضت حسین ع به دوش او
هرجارسید عَلَم به گریه زد نشد دوای اشک

مانند موج یک نفس آرام نبود در حیات
آن قهرمان کربلا صاحب لوای اشک

«عدلی» به محشر اگرقطرۀ اشکی بود ترا
دریا شود به نگاه حسین قطره های اشک

• جمعه
• 19
• دی
• 1399
• ساعت
• 23:11
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

گشته بر مخلوق عالم سید و سرور حسین
کل احرار جهان را در جهان رهبرحسین

برده برعرش برین روح الامین قنداقه اش
حی داور عاشق او عاشق داورحسین

حضرت آدم نموده ترک اولی در بهشت
حکم هوکرده عمل ازعهدخود بهترحسین

گرزطوفانها هراسان میشود نوح نبی
دل بطوفان میزند درکربلا یکسرحسین

یک ذبیحی گرخلیل آورده بر کوی منا
کرده هفتادو دوگل درکربلا پرپرحسین

کورگشت یعقوب اگردرهجریوسف برملا
خودکفن پیچیده آری قامت اکبرحسین

درمناجاتش کلیم الله بگفت ارنی اگر
خودجمال الله بودحق راکنداظهرحسین

مردگانی زنده کردعیسی بن مریم بادعا
من گمانم در دعا کرده توسل برحسین

بارها فرموده طاهامن زاویم او زمن
از شباب جنت و برجنتی زیورحسین

مرتضی انگشترش را داد بر سائل ولی
میدهد برساربان انگشت وانگشترحسین

کاروان عمرما منزل به منزل میرود
منزل اول حسین و منزل آخر حسین

(نادرا) خالق اگر صدها جهان آرد پدید
ازهمه خوبان عالم میشود برتر حسین

• یکشنبه
• 21
• دی
• 1399
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

مَحبوب همه شیخ وهمه شاب حسین است
در کَنز اَزل آن گُهر ناب حسین است

اَشرف شده چون آدم خاکی زخلایق
بر تابلو حُسن بشر قاب حسین است

واعظ شَرف از منبر و مِحراب طلب کرد
چون زینت هر منبر ومِحراب حسین است

شوری که بود ماه مُحرّم غَلیانش
این یک عَجَب و باعث اِعجاب حسین است

هرجا که ستمدیده کشد آه جگرسوز
برآه دلش از همه بی تاب حسین است

اَنهار جِنان گرچه که لب تشنهء اویند
لب تشنه فتاده به لب آب حسین است

رَاسی که سر نیزه سوار است و سرافراز
عَزم سفرش در شب مهتاب حسین است

این غافلهء غم که شده عازم کوفه
بر رَاس نِی اش قاری نایاب حسین است

افتاده بیا (نادر) اگر طالب فیضی
شاهان جهان نوکر و ارباب حسین است

• یکشنبه
• 21
• دی
• 1399
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

ستون خیمه عالم حسین است
سرور سینه خاتم حسین است

بوداو رابط معبود ومخلوق
دلیل توبه آدم حسین است

کسی که تابگویم نام اورا
وجودم رابگیردغم حسین است

یم دنیا وعقبا پرطنین است
دلاناجی به هردو یم حسین است

گذشت آنکس که از سرلشگرخود
کنارچشمه علقم حسین است

چه می جویی صفا در کعبه زاهد
صفاو مروه و زمزم حسین است

همان که از غم کرب وبلایش
بگیردآسمان ماتم حسین است

به سایل مهربان و باکرامت
به میدان شرزه وضیغم حسین است

مگرزنده شودمرده به یک دم
به عیسی آنکه داده دم حسین است

زدست جهل دلخون( آذرین ) شد
به زخم سینه اش مرهم حسین است

• سه شنبه
• 23
• دی
• 1399
• ساعت
• 22:18
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بارِ فراقِ یار سنگین است بر شانه
یعقوب نابینا شد و مجنون ، دیوانه

آنقدر گِرد شمع گشت آخر پرش سوخت
تاوانِ عاشق بودنش را داد پروانه

آری دلی که بشکند منزلگه یار است
کاری که ابراهیم کرد با قلب بُتخانه

دلداده ی ماهِ رُخَت گشتیم نادیده
افسونگران توصیفمان کردند "افسانه"

طعنه زدند به مستیِ ما ، خب خیالی نیست
ناخورده مِی هرگز نداند قدر پیمانه

یک جرعه از آب حرم نوشیدم و گفتم :
انگار در مسجد بنا کرده ست میخانه

افلاک رفتن خاک بودن میپسندد
خاکِ درش شو ، فوق افلاک است این خانه

آلوده دامانم ، قبول ، دستم به دامانت
عصیانِ ما با رحمتِ تو نیست بیگانه

مارا مریضی نه ، فراقِ یار خواهد کشت
دور از حرم دق میکنیم آخر غریبانه

.

روضه نشینِ روضه های آن چهل روزیم
از ظهر عاشورا تا شب های ویرانه

آنکه به مُلک ری طمع کرد و تو را کشت
از گندم ری هم نخورد ، حتی یک دانه

• دوشنبه
• 6
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

جوهر مهر در سرشت من است
چه کنم عشق در سرشت من است

به حسینِ فاطمه میبالم
که کلید درِ بهشت من است

از زخم شکوفه بر تنش گل میکرد
این گُل بخدای خود توکل میکرد

مانند ستاره بوده آن سینهٔ شه
یاهو کُنان چه درد تحمل میکرد

• جمعه
• 24
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 17:52
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

در مُلک وفا رهبر آزاده حسین است
آنکس که به ما درس شرف داده حسین است

او زادهٔ زهرا و یل بدر و حنین است
در عرش برین زینت دلدار حسین است

در روضهٔ رضوان میِ حق دست حسین است
خوش آنکه در این دهر فنا مست حسین است

ما در دو جهان مست می ناب حسینیم
دیوانهٔ زینب، همه بی تاب حسینیم

ما شیعهٔ و دلدادهٔ آن شیرخداییم
دیوانٔه زنجیریه آن کرب و بلاییم

• جمعه
• 24
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 19:59
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

هرکه درخط جنون است جگرها دارد
غفلت ازمعرکه ی عشق ضررها دارد

این حسین است که بایک نگهش حر و زهیر
سر به زیرآمده اند بسکه هنرها دارد

جذبه ی عشق حسین است که عالمگیر است
گوشه ای ازنگهش در و گوهرها دارد

هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله
راه پر پیچ وخم عشق خطرها دارد

سینه زنهای حسین ابن علی گوش کنید
گریه در روضه ی ارباب اثرها دارد

به همه گریه کنان و به همه سینه زنان
فاطمه مادرسادات نظرها دارد

وای از روضه ی طشت زر و راس پرخون
زینب ازاین غم جانکاه شررها دارد

زینبش گفت مزن چوب مزن چوب مزن
خیزران بر لب خشکیده اثرها دارد

فاطمه سوزد از این روضه ی جانسوز (بهار)
((که درآتشکده ی سینه شررها دارد))*

* از فروغی بسطامی

• سه شنبه
• 5
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 22:42
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

ببین اسیر شدم
اسیرِ جاده هایِ بد مسیر شدم
نمیرسم به مقصدُ بهونه گیر شدم
ببین اسیر شدم ..

نجاتم بده ، دارم داد میزنم از قعر چاه
نجاتم بده ، از این راهی که رفتم اشتباه

یارم یارم یارم؛
به غیرِ تو کسی ندارم
ای یارِ غمخوارم؛
میزاری سر رو پات بزارم

ببین خراب شدم
به خاطرِ گناهام از خجالت آب شدم
تو این روزا با دوری از حرم عذاب شدم
ببین خراب شدم ..

جوابم نکن
پُر از درد اومدم درمون بدی
جوابم نکن
بازم رحم کن بهم یا سیدی

آقام آقام آقام؛
فقط خودت رو از تو میخوام
خیلی خیلی تنهام؛
کی جز تو مونده تویِ دنیام

یام یارم یارم؛
به غیرِ تو کسی ندارم
ای یارِ غمخوارم؛
میزاری سر رو پات بزارم

نزار هلاک بشم
آقا نزاری کربلا ندیده خاک بشم
بزار بیام حرم بزار همونجا پاک بشم
نزار هلاک بشم

جدایی بسه؛
چقدر سخت میگدره بی کربلا
جدایی بسه؛
دلم شور میزنه پنجشنبه ها

دلگیرم دلگیرم
حرم نرم آقا میمیرم
تو رویاهام میرم
ضریحتُ بغل میگیرم

یام یارم یارم؛
به غیرِ تو کسی ندارم
ای یارِ غمخوارم؛
میزاری سر رو پات بزارم

یااباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

• سه شنبه
• 12
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

خودم اینجا و دلم رفته به جایی دیگر
جز هوای حرمت نیست هوایی دیگر

شب جمعه برسانید مرا شش گوشه
که به عقلم نرسیده ست دعایی دیگر

حرف ویروس شد و راه حرم را بستند
آمد از پشت بلا باز بلایی دیگر

اشک غم ریختن و غصه برایت خوردن
من ندارم به جز این آب و غذایی دیگر

درد اگر هست شفاخانه ی ارباب که هست
نیست جز تربت دلدار دوایی دیگر

ثروتم غربت انبوه فراق است که نیست
در دلم طاقت اندوه جدایی دیگر

مثل من رعیت بیچاره فراوان اما
شاه پیدا نشود مثل شمایی دیگر

هر سلامی به شما اجر زیارت دارد
هر سلام است خودش کرببلایی دیگر

هر شب جمعه پریشان حسینیم همه
خسته از دوری بین الحرمینیم همه

• پنج شنبه
• 14
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 14:47
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

مثل کسی که روی لبش یارضا رضاست
کارم فقط حسین حسین وخدا خداست

بی ناله های روضه ات از دست می روم
آری دوای عاشق کرببلا بلاست

اشکی به کاسه های دو چشمم حواله شد
گفتم یکی یکی است؟ که گفتی دوتا دوتاست

نوکر زیاد دیده ام از تو، چه بد، چه خوب!
فرقی نمی کند که به حالت گدا گداست

"یاربنا" مؤخره ی "یامن اسمه" ست
هرکس هر آنچه خواست بگوید دعا دعاست

وقتی که هست چشم تو... دارالشفا چرا؟
اصلاً بکِش به دار مرا که شفا شفاست

روز جزا به عشق علمدار کربلا
دستم به پای تو که می افتد جدا جداست

زیر جنازه ام همه گویند یا حسین
در محضر شریف تو حرف بجابجاست

• پنج شنبه
• 14
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 14:55
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

آیه آیه می کنم تفسیر قرآن خودم را
می نویسم در کنارت چشم حیران خودم را

کم نوشتم از نگاهت از نگاهت از نگاهت
می نویسم عاقبت ای عشق دیوان خودم را

در هیاهوی جهان از هر چه جز تو می گریزم
دیده ام هر جا که حرفت نیست زندان خودم را

تا که در بازار عشقت ، خویش را در صف ببینم
بسته ام از آن نخستین روز ، دکان خودم را

در میان سفره ات ای روح بخش زندگانی
بی نوا نان دیده و من دیده ام جان خودم را

چشم امیدم به سوی اشکهایم بوده زیرا
اینچنین سنجیده ام ای نور ایمان خودم را

قطره قطره اشک ، رحمت می شود در تنگنایم
حق نشانم می دهد یک روز باران خودم را

من که در آغاز با تربت دهان را باز کردم
خوب می بینم سرِ این سفره پایان خودم را

• پنج شنبه
• 14
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

از اتاقِ خلوتم، از حسّ و حالِ دور و بر
با خودم آورده ام بغض گلو و چشم تر

خسته از بارِ گناهم، شانه ام سنگین شده
تو فقط از حال نامعلوم ِ من داری خبر

سال ها رزق مرا تا پشتِ در آورده ای
سال ها حاجت گرفتم دوستت دارم اگر

نفْس از قبر و قیامت غافلم کرده حسین(ع)
نیستم آماده! نزدیک است هر لحظه سفر

توبه های نیمه کاره، قول هایِ سَرسری
خیرهایم را مبدّل کرده همواره به شر

خوش بحال آنکه حیرانت شد و جز تو ندید
شد تمام تار و پودش از نگاهت شعله ور

شک ندارم می پذیری مهربان، با جان و دل
هر که بردارد قدم سمت تو، حتی مختصر

مثل آنها که به عشقت رفت «سر» از یادشان
این وصیت را شنیدم از شهیدان مستمر:

هر کسی که چشم خود را بست از نامحرمان
میشود در روضه رزق اشک چشمش بیشتر

روضه گفتم! دل تکانی خورد و از داغت شکست
یادِ آن ساعت که آمد مادرت بالای سر

یاد آن ساعت که افتادی میان قتلگاه
خواهرت افتاد بعد از تو میان دردسر

همسرت را که نگو...دق کرد از داغ تو و
از غم ِ قنداقه و آغوش ِ خالی از پسر

زیر لب با گریه شاید گفته باشد اینچنین
حرمله(لع) گهواره اش را پس بده! با خود نبر!

• پنج شنبه
• 14
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

غزلی سوزناک

سوزانده غمت، جان و دل مرثیه خوان را
باروضه به آتش بکشد هردو جهان را

انگار که او دیده تو را زیر سم اسب
نذر بدنت کرده همین اشک روان را

در گریه ی خود زمزمه می کرد که ارباب
لرزانده غم تو دل هر پیر و جوان را

ای بر بدنت بوسه زده نیزه و شمشیر
داغ تو گرفته است از او تاب و توان را

فریاد زد و گفت ببین آمده زینب
تا دید کنار تن تو شمر و سَنان را

• جمعه
• 15
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

بنداول

رسید سال نو اومده باز نوکر
اسم شما اومد دیدهامون شد تر
ایام عیدی و یادی کنیم از اون
مدافعی ک شد برای تو پرپر

کنار قران و هفت سین امسالم
پیرهن روضه و کنارشه شالم
عکس مدافعی که بامن هم سن بود
گذاشتم روبرو چ حالی شد حالم

اسمت رولبم هرشب
از عشق توام درتب
روزی یه سالم تو
دستاته بی بی زینب

یازینب۴ام المصائب زینب۴۲

بند دوم

شکر خدا بی بی که هوامو داری
همیشه واسه من تو کم نمیذاری
سالی ک شد شروع سال همه ماهاست
کلب توام بی بی با اشکای جاری

تحویل سال نشد کرببلا باشم
میون زائرا پایین پا باشم
حتما یه خیری بود ولی خدارو شکر
قسمت شده تو روضه شما باشم

امضاتو بزن خاتون
اسمم رو بذار مجنون
دوری برا من بسه
ببین ک شدم محزون

یازینب۴ام المصائب زینب۲

• جمعه
• 15
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 16:29
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

قدیم وقت گرفتاری و بلا مردم

کنار منبر روضه نماز میخواندند

تمامِ سال فقط ظهر روز عاشورا

دو جمله روضه ی باز از ریاض میخواندند

به روی منبر روضه به غیر پیرغلام

نمینشست کسی... احترام میکردند

برایشان به خدا کوچک و بزرگ نداشت

به پای نوکر زینب قیام میکردند

بساط چایی و جارو زدن، میانداری....

عزیزِ‌فاطمه هر منصبی که داد بگیر

جوانِ مرثیه‌خوان اول از همه یکسال

برو شرایط و آداب روضه یاد بگیر

بگو به مدعیِ عشق، آدمِ عاشق

به سیم و زر ندهد عشقِ مهربانش را

برای روضه هرآنکس که پول طی کرده

زده به خون گلوی حسین نانش را.....

• یکشنبه
• 17
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 09:25
• نوشته شده توسط
• taherehsadat