امام حسین علیه السلام

بر گروه اهل دین با امرِ ذات
نوح کشتی ساخت از بهر نجات

شد روان بر روی اَمواجی مَهیب
تا که افتاد اتفاقی بس عجیب

ناگهان کشتی تکانی سخت خورد
گوئیا تیری به قلب بخت خورد

رنگ و روی خَلق شد از ترس زرد
پس نبیَُ الَّه به ایزد عرض کرد

بارالها ، ای کریمِ چاره ساز
مهربان ، معبود ، ای بنده نواز

با همین کشتی به دور از هر اَلَم
سرزمین ها را بَسی طِی کرده ام

لیک اینجا ترس ، صبرم را رُبود
بارالها حکتمش را گو چه بود

پس بر آن آئینهٔ حقّ الیقین
گشت نازل جبرئیلِ راستین

گفت جبریلش به آوای جلی
هست اینجا مقتل پورِ علی

این زمین ، دریای اندوه و بلاست
قتلگاهِ سِبطِ طاها ، کربلاست

کُشته می گردد در اینجا از جفا
ر

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 19:58
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

ای شه مظلوم حسین وای وای
بی کس و مَغموم حسین وی وای

ذکر لب هر دوجهان یا حسین
نورِ زمین و آسمان یا حسین
تمام اَجزای فَلک بگوید
به گریه و آه و فغان یا حسین
ای شه مظلوم حسین وای وای
بی کس و مَغموم حسین وی وای

زینب به سینه میزند دم به دم
ناله زنان تمام اهل حرم
خون خدا زِ جورِ اَهریمنان
بی سر فتاده بِینِ گودال غم
ای شه مظلوم حسین وای وای
بی کس و مَغموم حسین وای وای

دل از غم عُظمای او آگَه است
با ناله های زینبی هَمرَه است
یا رب زِ جورِ کوفیانِ بی دین
به روی نیزه رأسِ ثارُالّه است
ای شه مظلوم حسین وای وای
بی کس و مَغموم حسین وی وای

مَه در خُسوف و تیره آفتاب است
قلبِ همه آل نبی کباب است
لیلا به یا

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 20:05
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

مهرِ تو روشنگر ارض و سما ، یاحسین
بساطِ آزادگی از تو به پا یاحسین

طلعت امّید عشق کوکب و خورشید عشق
نو ولایت بتاب بر دل ما یاحسین

ای گل خیرالنسا ، شد زِ فروغ ولا
رایت عشقت بلند ، در همه جا یاحسین

مست مِیِ تو مَلَک ، خاک ره تو فَلَک
کَس نَبَرد بی وضو نام تو را یاحسین

ساقی جام بلا ، تشنه لب کربلا
از تو گرفته وفا ، درس وفا یاحسین

کعبهٔ کعبه تویی ، مَروهٔ مَروِه تویی
کوه صفا بر گرفت ، از تو صفا یاحسین

جان به فدای تو باد ، فیض عطای تو داد
تُحفه به خِضرِ نبی آب بقا یاحسین

ای گل سیمای تو ، حُسنِ دل آرای تو
جلوه ی زیباییِ وَجهِ خدا یاحسین

مسیحْ مجنون تو ، خلیلْ مدیون تو
هزار همچون ذبیح ، تو را

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 20:08
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

یاحسین ای یگانه رمز حیات
ای به دستان رحمتِ تو برات
ای صفاتِ تو بهترینِ صفات
عشق از تو گشته واله و مات
راهِ سرخِ تو هست راه نجات
ای حسین جان جوانی ام به فدات

من به عشق تو مبتلا هستم
من گدای تو را گدا هستم
از همینجا که در نوا هستم
زائرِ خاک کربلا هستم
کن عنایت مرا زِ لُطف ، برات
ای حسین جان جوانی ام به فدات

بر سپهرِ قلوب مهتابی
نورِ رحمت به خلق می تابی
آستان کمال را بابی
همگان بنده و تو اربابی
بهترینی تو از تمام جَهات
ای حسین جان جوانی ام به فدات

شوره زارِ دل از تو چون گلشن
مهرِ تو نورِ وادیِ اِیمَن
دیده ام شد زِ نورِ تو روشن
تُربتِ مَقدَمَت به دیدهٔ من
طَلعَت کردگار را مِرعات
ای حسین جان جوا

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

((ای حسین جان همگی والِه و شیدای توایم
گشته مدهوش ازآن جرعه صهبای توایم

هرزمان گریه کند طفل جگر گوشه ای
یاد آن طفل رَضیع اصغر شیدای توایم

چون ببینم به گلزار یکی لاله ی سرخ
یاد آن سَروِ روان اکبر رعنای توایم))

هرزمانی که رسد بر دل ما محنت وغم
یاد پیغامبرت ، زینب کبرای توایم

هر زمانی که ببینم به گلشن گل یاس
یاد آن طفل سه ساله گل زیبای توایم

هر زمان آب ببینیم به دستان کسی
یاد صاحب علم و یاور و سقای توایم

بخدا تا به قیامت زِ ولا و زِ شرف
مُغرِض و دشمن و خصم همه اعدای توایم

چون به ما کرد عطا عشق تو را روز ازل
تا ابد شاکر آن خالق یکتای توایم

روی تو قبله و ما تا دمِ میزان ، مولا!
مُحرم کعبه آ

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 20:43
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

هست از لطفِ خداوند جهان
صحبت از آن سَرور آزادگان

لَیْله ی نُطْقَمْ مُنَوَّرْ زان مَه است
صحبت از آقا اَباعبدالَّهْ است

بود آن دلدادۀ ربّ غفور
از سر یک رهگذاری در عبور

دید چندین مستحقِّ بی نوا
جمله گستردند خوانی از عبا

دور از هر غصّه و رنج و مِحَن
نان خشکی می خورند آن چند تن

چشمشان تا بر رخ مولا فتاد
در دل مجنونشان غوغا فتاد

لیک قبل از هر مَقال و هر کلام
کرد ثارُا... بر آنها سلام

آن مصفّا گَشْتِگانِ راه عشق
بعدِ پاسخ بر سلامِ شاه عشق

یک صدا گفتند ای نور دو عین
کن از این سفره تناول یا حسین

گفت ای نیکو دلانِ نیک نام
هست صَدْقه بهر آل الَّهْ حرام

من هم از آن اهل بیت اطهرم
بضعۀ زهرا ، عزی

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 21:34
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

الا ای آفتاب کربلایی
حسین جان ای گل خیر النسایی

تو آگاهی ز احوال گدایت
گدای رو سیاه و بینوایت

منم مرثیه خوانِ غربت تو
منم محزون ز سوز محنت تو

اگر چه روضه خوانی می کنم من
سُلوکی آسمانی می کنم من

اگر چه بر تو هستم خاک محضر
ولیکَن ای کریمِ بنده پرور

زبانم در کلامم گیر دارد
دلم یک زخم از شمشیر دارد

که آن شمشیر ، شمشیر گناه است
تمام عُمرِ من از آن تباه است

سبو از درگه عشق تو بُردم
نمک از سفره ی لطف تو خوردم

ولی در وادی شیطان نشستم
نمک خوردم نمکدان را شکستم

میان خار و خس بودم حسین جان
پِی میل و هوس بودم حسین جان

شدم خار و ندارم رنگ و بویی
به پیشِ تو ندارم آبرویی

شبستانم تُهی از نورِ مَه ب

• چهارشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 21:36
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

ای عزیز مصطفی یالیتنا کنا معک
ای شهید سرجدا یالیتنا کنا معک

ای که در صحرای طف گشتی به دست ظالمان
کشته ی راه خدا یالیتنا کنامعک

ای زِ رخسار الهیِ تو پیدا و عیان
شمس و نجم و والضّحی یالیتنا کنا معک

آیه آیه مصحف توحید شرح حُسن توست
ای بهار هل اتیٰ یالیتنا کنا معک

ای جمیع خلق بر تو بنده ی حلقه به گوش
ای خدایت خونبها یالیتنا کنا معک

بین محراب ولایت در قنوت معرفت
بر لبم دارم دعا یالیتنا کنا معک

خیمه ی دین تا قیامت هست ای سلطان عشق
از قیام تو به پا یالیتنا کنا معک

انبیا و اولیا جمله تو را دلباخته
خاکبوسَت اوصیا یالیتنا کنا معک

دست حق روز ازل در جام تقدیرِ تو ریخت
باده ی قالو بَلیٰ یالیتنا کنا

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

آنقدر از وجودِ خود هِی بزنم صدای تو
تا که شوم شبی حسین زائر کربلای تو

قسم به زمزم و منا ، زنده ی هر دو عالمم
مقتل من اگر شود گوشه ای از منای تو

فخر و شرف تو داده‌ای به مَروه اِی خون خدا
صفا ندارد ارزشی مقابلِ صفای تو

چشمه ی فیض ایزدی تویی عزیز فاطمه
نور گرفته آفتاب از اُفُقِ ضیای تو

جرم ثواب می شود به غمزه ی اشاره ات
مِسّ فلک شود طلا به لطف کیمیای تو

کرسی و لوح و عرش و فرش هست به فرمان خدا
ذرّه ی کم قدر و بَها میان ماسِوای تو

تو آن شهی که از شرف بُوَد ز قدر و منزلت
بال ملک تُراب بر حریم کبریای تو

هماره شکر می کنم چون که زِ عهد زر حسین
نصیبم از کرم شده موهبت ولای تو

به طورِ عمر من بود ع

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

دوباره بوی محرّم رسد به شامه ی جان
دوباره اشک روان میشود ز چشم زمان

دوباره رخت عزا در عزای ثارالله
شود به پیکر انسان و حوری و غلمان

دوباره خیمه ی ماتم به هرکجا برپاست
دوباره گشته دل عاشقان او سوزان

به یاد مرثیه های شهیدِ در گودال
به ناله نوحه بخوانند ساکنان جِنان

در آن بهار بکا بر حسین خون خدا
خوش است سینه ی سوزان و دیده ی گریان

زِ روی او همه جا گشته مهدِ مطلق نور
زِ نور او شده روشن ستاره ی ایمان

ازینجای شعر را میتوان مجزّا وَ بدونِ خواندنِ بیت های بالا اجرا کرد:

حسین کیست همان که به یک اشاره ی چشم
زِ خیل عالمیان درد میکند درمان

حسین کیست که همان به روز سخت جزا
لب تمام محبان او بود خند

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 16:19
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

یاد حرمت سر به هوا کرد مرا
انداخت به یاد گنبدی زرد مرا

جانم به فدات یا اباعبدالله
اسمت چقَدَر به وجد آورد مرا

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با عشق تو ما بندگی کردیم عمری
با گریه رفع خستگی کردیم عمری
ما را ببخشا نوکر خوبی نبودیم
با خاطرت ما زندگی کردیم عمری...

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با عشق تو ما بندگی کردیم عمری
با گریه رفع خستگی کردیم عمری
ما را ببخشا نوکر خوبی نبودیم
با خاطرت ما زندگی کردیم عمری...

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نام ‌تو را بر سر در دلها نوشتند
نبض و تپشهای دل زهرا نوشتند

ای اعظم الاذکار نام اعظمت را
بر روح و جان زینب کبرا نوشتند

ای کشته اشک ای دلیل اشک عاشق
ذکر تو را بر قلب لب زیبا نوشتند

نام بلند آوازه ات معشوق عشق است
عشاق عشقت را همه دنیا نوشتند

زیبا ترین نامی که با خود مستی آورد
بر سینه جام خماران تا نوشتند

ای خوش دلی که مست و همراه حسین است
گریه کن و سینه زن راه حسین است...

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلتنگ کویت هستم ای آقای بی سر
بی تاب رویت هستم ای آقای بی سر

شبهای جمعه بی قرار روضه‌های
زخم گلویت هستم ای آقای بی سر

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یا مَن اَرْجوهْ ! ببین دیدهٔ گریان دارم
ذکرِ اَلعَفو به لب،حاجتِ غفران دارم

همه خوبان به مناجات و دعا مشغولند
من زِ تأثیرِ گنه حالِ پریشان دارم

بسکه نَفسانیَتَم شعله به جانم انداخت
خجلت از عترت و شرم از رخِ قرآن دارم

همه عمرم به هَویٰ و هوسم طی گردید
من کجا رنگ و نشانی زِ شهیدان دارم

یادِ تاریکی قبر و لحد و حشر و صراط
دلِ آتشکده و سینه سوزان دارم

برکتِ ماهِ رجب شامل حالم شده است
که به لب نغمهٔ زیبای حسین جان دارم

خسته از معصیتم،کن به گدا لطف،حسین
من به آقاییِ بی حدّ تو ایمان دارم

بدم اما ز غمِ کرببلایت عمری است
ناله بر مرثیه های لبِ عطشان دارم

یادِ آن پیکرِ افتاده به زیرِ سُمِ اسب
در د

• دوشنبه
• 8
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هر طپش میل تشنگی دارد
هر که در راه سید الشهداست
ماهِ «مهمانی» و "عطش" یعنی
رمضان ماه سید الشهداست

مثل ماه محرمش سی شب
می رود قلب ما ته گودال
خود بی بی رقیه در روضه
سفره را پهن می کند هر سال

اینکه مهمانی خداست، قبول
ما برای حسین آمده ایم
اینکه ماه عبادت است، درست
به دعای حسین آمده ایم

تشنه ماندن تقرب محض است
پیش لبهای خشک طفل رباب
یا اباالفضل هر کجا گفتند
بعد افطار هم نخوردیم آب

چند ساعت که تشنه می مانی
دیده ات تار می شود کم کم
تشنه باشی و گرم هم باشد
ضعف بسیار می شود کم کم

تشنگی در جگر نفوذ کند
بی رمق می شود تمام تنت
زخم شمشیر و نیزه هم بخوری
دیگر از دست می رود بدنت

آب دیدی دلت شکست بگو:

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پای برهنه می دود زینب به گودال
افسوس دیر آمد سرت از تن جدا شد....

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در آسمان عشق با تیر بلا خیز
بی پر شدی بی پر شدن را دوست دارم

گل بودی و دستان طوفان پرپرت کرد
پرپر شدی پرپر شدن را دوست دارم

در سینه گودال فکر خیمه بودی
مضطر شدی مضطر شدن را دوست دارم

خنجر به استقبالِ حلقومت رسیده
بی سر شدی بی سر شدن را دوست دارم

بر عالم امکان شدی سالار و سرور
سرور شدی نوکر شدن را دوست دارم

کوتاهی ما را ببخش آرام جانها
کم آهی ما را ببخش آرام جانها...

۹۹/۲/۱۱

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بیا از آفتاب امشب بخوانیم
بیا از آب آب امشب بخوانیم
پَرِ قنداقه را باهم بگیریم
بیا "بس کن رباب" امشب بخوانیم

(حسن لطفی ۹۸/۰۳/۰۷)

• شنبه
• 13
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 17:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آورده با خود اهل نظر را يكي يكي
پس بسته اند بار سفر را يكي يكي

اينجا كجاست،وادي طف،خاك نينوا
تكرار ميكنند خبر را يكي يكي

روزي هزار مرتبه پروانه اش شدند
تا ده شمرده اند سحر را يكي يكي

هفتاد و دو پسر همگي بسته اند صف
بوسيده اند دست پدر را يكي يكي

سبقت گرفتنه اند ز هم در فدا شدن
رو كرده اند اصل هنر را يكي يكي

تك تك سپر شدند در آماج تيرها
با جان خريده اند خطر را يكي يكي

چيدند در عباي پيمبر دوتا دوتا
اعضاي چاك چاك پسر را يكي يكي

تقديم كرده اند به سردار بي سپاه
دلداگان قافله سر را يكي يكي

تا قلب عرش،خون خدا،حضرت حسين
آورد و برد اهل نظر را يكي يكي...

• شنبه
• 13
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 17:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به فدای لب عطشان حسین
یا حسین
ترکِ روی لبت آتش جان است...حسین
نام تو ورد لبم هر رمضان است...حسین
رمضان،آب، عطش...روضه ی مکشوفِ شماست
شرح این قصه چه حاجت به بیان است...حسین؟

#منصوره_محمدی_مزینان

• یکشنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

غزل‌امام‌حسین‌علیه‌السّلام
قسم به خاك بیابان سیّدالشّهداء
شفاست،دست‌به‌دامان سیّدالشّهداء

خدا گواه،دوای هزار و یک درد است
غذای سفره ي احسان سیّدالشّهداء

فقط به ما نه،به‌زرتشتی‌و‌ به‌بودایی
رسیده لطف فراوان سیّدالشّهداء

اگرکه در پی دنياي اَمن مي‌گردی
بیا به روضه‌ی‌رضوان‌ سیّدالشّهداء

اگركه طالب فيضي بيا دمي بنشين
كنار پير غلامان سیّدالشّهدا‌ء

به‌چشمهای‌خودت‌امرکن‌که‌گریه‌کنند
برای پیکر عریان سیّدالشّهداء

به‌چوبدستی‌بدمست‌،وقت‌شُرب‌ِشراب
شکست گوهر دندان‌ سیّدالشّهداء

سلام لحظه‌ی افطار و موقع سحرم
به‌ساحت لب عطشان سیّدالشّهداء
محمدقاسمي
شب اول رمضان١٤٤١

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ندای دلبر از قتلگه آید
صدای خنجر از قتلگه آید
میان این هیاهوی نفس گیر
غریب مادر از قتلگه آید

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خونِ دل می‌چکدم دیده ی مژگانی چند
ز غم فاجعۀ قتل شهیدانی چند
.
نه چنان فاجعه ی قتل توان گفت که چون
نه دگر سر زند از عالم امکانی چند
.
نه ز مسلم رسد این فاجعه بر کافر گبر
نه دل گبر پسندد به مسلمانی چند
.
کاش آن روز از این فاجعه، می‌گشت پدید
به سر خطّۀ هستی، خط بطلانی چند
.
حسرت لعل لب، ای کاش بَرَد آب! که کرد
حسرت آب روان را لب عطشانی چند
.
«اللَّه‌ اللَّه»؛ عطش آن روز چه آتش افروخت؟
که شرر زد به لب چشمۀ حیوانی چند
.
دل آتش زده را آتش دیگر می زد
اشک سوزنده تر از آتش سوزانی چند
.
وارث نوح، چه دریای شکیبایی داشت!
که در آن عرصه نیانگیخته طوفانی چند
.
کاش سوزد به سَقَر آتش بیداد! که سوخت
خیمۀ سوخته

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 12:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#صلی_علیک_یا_ابا_عبدالله

از ماذنه ها بوی خدا می آید
گلبانگ نسیم ربنا می آید
این دهمین افطار عجب بوی خوشی
از صحن و سرای کربلا می آید!

#هستی_محرابی

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 21:41
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

#السلام_علیک_یامظلوم_یااباعبدالله

دهمین سفره افطار و دلم پر ز غم است
چه کنم مرغ دلم تشنه ی باغ حرم است
نه مرا حال دعا و نه مرا شوق سحر
مرهم درد من آن روضه ی شاه کرم است!

#هستی_محرابی

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 22:29
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

زعشق حق شه دین خویش را چنان گم کرد
که قطع رابطه از جان و مال و مردم کرد
.
زانبیای اولوالعزم – گر مؤخر بود
براه عشق و وفا – از همه تقدم کرد
.
زعرش خانه زین تا بفرش تکیه نمود
زشوق، بحر وفا – در دلش تلاطم کرد
.
بفکر سجده در افتاد باتن مجروح
اگرچه قوم جفا ۔ عزم بر تهاجم کرد
.
دو دست زد بزمین و بخاک رخ مالید
زوحط آب بدل از وضو – تیمم کرد
.
اگرچه درج دهانش زخاک و خون پر بود
ولیک زیر لبی – با خدا تکلم کرد
.
زجور آل امیه به پیشگاه الاه
بیک اشاره دو صد شکوه و تظلم کرد
.
چنان دو نرکس پر خون بغمزه مینگریست
که دشمنان بخون تشنه اش – ترحم کرد
.
((لبی که خنده و شادی ندید در همه عمر
بزیر خنجر شمر لعین تبسم کر

• سه شنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به ساغر غمت ای شاه تا حواله شدم
خراب باده ی عشقت به یک پیاله شدم

گناه ، از من اگر ساخت یک بت سنگی
به هیأت آمدم و در دم استحاله شدم

در این زمانه که هر کس خوش است با صنمی
شبی بدون تو ماندم ، هزارساله شدم

همیشه آه کشیدم غم فراقت را
از این که وصل ندیدم همیشه ناله شدم

به دوش بردم از این داغ سوزنی ، امّا
شکسته شد کمرم ، از غمت مچاله شدم

حسین گفتنِ من ناگهان و آنی نیست
من از قدیم گرفتار این سلاله شدم

غلام حلقه به گوشم مرا مران از خود
بس است هرچه در این راه بی قباله شدم

• چهارشنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دیوان من اگر تو نبودی غزل نداشت
گل واژه های عشق و شهادت مثل نداشت

در کربلا اگر تو نبودی صفا نبود
رفتن به کام حادثه طعم عسل نداشت

ای شاه عشق تشنگی ات شور آب هاست
دریا شبیه داغ تو را از ازل نداشت

کوفی دلان همیشه کمی دیر می رسند
انگار نامه های تو ضرب الاجل نداشت

این مسئله که عزت اسلام یا سکوت
آیا به جز بریدن سر راه حل نداشت ؟

ای یادگار غربت شب های فاطمه
دیوان من اگر تو نبودی غزل نداشت

• چهارشنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور