در خــــــــــــراسان جلوۀ ایزد نما دارد رضا
قُبّـــــۀ زرین و ایــــــــــــوان طلا دارد رضا
هر مریضی که امیدش قطع شد از هر طبیب
گـــــــــــر بیاید بر درش دارالشفا دارد رضا
ایشالا که یه روزی من قربونی پیش پات بشم
تو سجده ی دلم میگم امام رضا فدات بشم
امام رضا فدات بشم
حرفِ ملائک خدا میوه ی باغ ربّنا
ذکر لبِ پیر خمین ذکر تموم شهدا
امام رضا فدات بشم
کبوترای عاشقی جلد حریم تو شدن
اسیر لطف و کرمِ دست کریم تو شدن
امام رضا فدات بشم
قسم به اون صحن و سرات هستی برام خیلی عزیز
منم شدم کبوترت خودت برام دونه بریز
امام رضا فدات بشم
بَدم ولی دوسِت دارم خیلی زیاد خیلی زیاد
دلم می خواد به حَرَمِت وارد شَم از باب الجواد
امام رضا فدات بشم
باب الجواد حرمت در بهشته براما
نام قشنگت و آقا خدا نوشته رو دلا
امام رضا فدات بشم
ذکر خداییِ شما برای دردامون دواس
مشهد تو برام آقا مدینه و کرببل
تو حرم امام رضا رو شونه های آسمون
خودتو به قافله ی حرم حسین برسون
ایشالا تا محرم ببوسیم خاک پاشو
بگیریم ما تو مشهد برات کربلاشو
یا رضا تو سلطانی یا رضا تو سلطانی حسین خراسانی
کسی برا درد دلم گوش شنوا نمیشه
بدون این آقا به روم در بهشت وا نمیشه
نگاهش محشریه حریمش حیدریه
همه این و میدونن آقامون مادریه
یا رضا تو سلطانی یا رضا تو سلطانی حسین خراسانی
سپیده ی محبته یار دلای بی کسه
خود آقا وعده داده سه جا به دادم برسه
کنار سقاخونه دلم بازم می خونه
تو صحنش پای زائر رو دوش آسمونه
یا رضا تو سلطانی یا رضا تو سلطانی حسین خراسانی
شنیده ام تو شهر طوس قامت تو ز غم خمید
پر زدی تو شهر غریب کسی به دادت نرسید
ز س
سنگ حرم تو نور پیشانی هاست
همسایگی ات فخرخراسانی هاست
ننداخته تاس،جفت هشت آوردیم
این قاعده ی قمار ایرانی هاست
شاعر : احمد بابایی
تسلیمم ای کریم که زندانی ام کنید
فکری برای بی سر و سامانی ام کنید
بخشش بس است، عمر من بی نوا گذشت
من را مؤاخذه به هوسرانی ام کنید
باشد... به رو سیاه، نگاهی نمی کنید
حداقل نظر به پشیمانی ام کنید
بال مرا تعلق نفسم شکسته است
از خود تهی کنید مرا، فانی ام کنید
آتش زدم به بال و پرم پیش چشم تان
تا که توجهی به پریشانی ام کنید
من حاضرم قسم بخورم خوب می شوم
ای مهربان اگر که خراسانی ام کنید
تاریکم و به جلوه ی شمس الشموسی اش
با هر فرازِ جامعه نورانی ام کنید
تنها خوشم به بابِ جوادالائمه اش
آن دور و بر مرا سگ دربانی ام کنید
گریان شدن برای حسین است آبرو
با سوز و آه و زمزمه بارانی ام کنید
تشنه، هزار
امام رضا
آقا سلام عرض ادب عرض احترام
آقای من به روح بلندت دو صد سلام
از راه دور آمده ام با هزار امید
پرونده ی سیاه مرا کن شما سفید
سلطان طوس فدای صحن و حریمتان
قربان مهر و رعفت و خلق کریمتان
من طائر شکسته پرم یک نظر نما
این نوکر شکسته دلت را بکن صدا
لطفی بکن به نوکر خود مهربان من
قوت بده به یک نظری بر وجود و تن
شکر خدا که آمدم و زائرت شدم
دور ضریح پر زدم و طائرت شدم
هوا هوای بهشت است در حریم شما
فدای مهربانی و لطف عظیم شما
گدا همیشه گدایی ز خانه تو کند
امید نوکر تو بر ید کریم شما
نفس برای همه میشود چو آب و غذا
اگر نوازشی کند او را نسیم شما
تو شاه عالمی و ما گدای خانه ی تو
خدا کند که شوم زائر فهیم شما
تو هشتمین امامی و من خانزاد شما
نیاورد که شوم نوکر رجیم شما
تویی که راه رسیدن به حضرت حقّی
همیشه چنگ زنم من به حبل ضخیم شما
وحید زحمت کش شهری
به هنگام گرفتاری توکل بر خدا عشق است
گره ها را سپردن دست یار آشنا عشق است
بیا تسلیم حق باشیم و راضی بر رضای او
که در سیر اِلیَ اللّهی توسل بر رضا عشق است
تفال زد برایم پیر راهی از کتاب عشق
در آمد ایهاالعالم علی موسی الرضا عشق است
زیارت می کنم قبر شریفش را که این آقا
برای دیدن زائر بیاید در "سه جا" عشق است
بیاید وقت میزان و صراط و نامه ی اعمال
بگیرد پیش چشم منکران دست مرا عشق است
گدایی از کسی جز حق خجالت آور است اما
اگر سلطان رضا شد تا ابد باشم گدا عشق است
برای من که بی درد و ضعیف و بی کس و کارم
رضا هم درد باشد هم به درد من دوا عشق است
گرفتارم، گرفتارم، گره روی گره دارم
سراسر حاجتم از او شوم حا
ذکری‌ست مدام بر لب چشمانم
شرمنده‌تر از همیشه‌ام، ویرانم
با حال خراب و سر به زیر آمده‌ام
آداب زیارت تو را می‌دانم
در این همه ازدحام خلوت کردم
در همهۀ مدام خلوت کردم
امشب که حرم شلوغ‌تر هم شده است
بی‌دغدغه با امام خلوت کردم
شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می‌کنم
تا که بگذارم نماز عشق، نیت می‌کنم
ای ولایت شرط توحید تمام عاشقان!
با تولای تو، من تجدید بیعت می‌کنم
در حریم حضرت خورشید، جای ذره نیست
از حضور خود در این درگاه حیرت می‌کنم
تا نگاهم می‌کنند آیینه‌ها از هر طرف
شرم از آیینۀ قرآن و عترت می‌کنم
من که سنگین‌بارم از بسیاری جرم و گناه،
خواهش بال کبوتر با چه جرأت می‌کنم؟
نعمت قرب جوارت را به من بخشیده‌اند
در بهشت آرزو کفران نعمت می‌کنم
ای شنیده با صبوری درد دل‌های مرا
اشک اگر بگذارد امشب با تو صحبت می‌کنم
من که با فرمان‌بری از نفس عادت کرده‌ام،
کی به خود می‌آیم آخر، کی عبادت می‌کنم؟
خط نزن اسم مرا با صد خطا
از خیر تو گدای حریمت بقا گرفت،
این بنده ی حقیر دوعالم بها گرفت،
رو بر تو کرد با همه ی روسیاهیش،
ازپرتو نگاه ملیحت شفا گرفت،
آقا ردش نکن که امیدش فقط تویی،
این شد سبب که کوبه ی بیت الولا گرفت،
جانی دوباره در تن بی جان او نشست،
تا عشقتان میان دلش را فرا گرفت،
بی شک عزیز حضرت زهرا ز لطف تو،
بی دست و پاترین بشر دست و پا گرفت،
بخشیده شد تمام گناه و خطای او،
وقتی قدم در آن حرم باصفا گرفت،
یا ایهاالکریم و به عشق کرم زتو،
سمت تودست خالی اش این بینوا گرفت،
شبنم ز دیده ی تر او بر زمین چکید،
بازائرین تو چو دم یارضا گرفت،
نامت گره گشا بود آقا قسم به حق،
باید که نام اطهرتان را طلا گرفت،
هرکس زآب ب
یا غریبَ الغربا،یا معینَ الضُعفا
جانِ علی و زهرا،یا علی بن موسیٰ
سائلِ کرمتم،زائرِ حرمتم
یا امام رضا
یا رضا جانم...
روسیاهیم میدونی،اوضاع سائل هارو
زیر لحد آقا جون،یادت نره ماهارو
لطفِ بی نهایتی،دریای کرامتی
یا امام رضا
یا رضا جانم...
توو حجره ی در بسته،تو میزدی دست و پا
آتیش زده به قلبت،شرار زهرِ جفا
نوحه خون پسرِ تو،گریه کن مادرِ تو
حضرت زهرا
یا رضا جانم...
زمان رها گشتن از خود/زمان سفر تا خدا شد
دوباره دل عاشق من/هوایی صحن رضا شد
غریب غریبان رضا جان/شهید خراسان رضا جان
تو را خوانم از عمق جانم/به چشمان گریان رضا جان
دخیلک یا مولا/گل به باغ زهرا
علی بن موسی علی بن موسی
یا مولا یابن الزهرا...
خوشا بر کسی که اسیر ِ/تولای آل عبا شد
خوشا بر کسی که گدای ِ/سر کوی لطف رضا شد
رضا رأفت و لطف و غفران/رضا عادتش جود و احسان
خوشا بر کسی که بخواند/رضا را به چشمان گریان
نوای دل ما/مدد یابن الزهرا
علی بن موسی علی بن موسی
یا مولا یابن الزهرا...
غریبی او گشته معلوم/ز زهر جفا گشته مسموم
دل از شرح این ماجرا سوخت/که جان داده در حجره مظلوم
جواد از مدینه
به دست لطف تو روزی کم فراوان است
که درحریم تو ((دارالکرم)) فراوان است
زبان گریه ی بی اختیار می گوید :
((و یسمعون کلامی)) که غم فراوان است
به کیمیای تو هر چیز می رسد به کمال
کنار آبخوری جام جم فراوان است
قرار شد که کنار تو بشکند تبعیض
اگر که هم عرب و هم عجم فراوان است
نمونه اند سلیمان و حاتم طائی
گدا برای تو از این رقم فراوان است
قسم به جان جواد تو می دهم گرچه
برای عرض نیازم قسم فراوان است
به شعر ساده ی من هم صله عنایت شد
اگر چه دور و برت محتشم فراوان است
به لطف حضرت موسی بن جعفر است اگر
که در سراسر ایران حرم فراوان است
ما فقیران حسینیم و گرفتار رضا
سینه زن های حسینیم و بدهکار رضا
کاسه لیسان حسین و سگ دربار رضا
مستمندان حسین و سر بازار رضا
تا قیامت همگی رعیت سلطان هستیم
شکرلله که در خدمت سلطان هستیم
آخرین چاره ما پنجره فولاد رضاست
صحن نو مروه ی ما ، صحن گوهرشاد صفاست
حرمش سنگ صبور دل بیچاره ماست
کاظمین و نجف و سامره و کرببلاست
غم ندارد دل ما ضامن آهو داریم
هرچه داریم درین زندگی از او داریم
حضرت عشق سلام ای دل و دلدار سلام
وقت دیدار شده حضرت سالار سلام
یار شادی و غم و مونس و غمخوار سلام
پسر فاطمه و حیدر کرار سلام
باز با شوق درین قبله نور آمده ایم
بده آقا صدقه از ره دور آمده ایم
ما گدایان خراسان تو هستیم
شبی تو اوج ناامیدی هام
دستای مادرم رو بوسیدم
پلکم از خستگی که سنگین شد
توی خوابم بهشت رو دیدم
خواب دیدم نگاه خیسم رو
گره کرده ام به پنجره فولاد
تو دلم حاجتامو میشمارم
که نگاهم به دور و وَر افتاد
پسر نوجوونی رو دیدم
که به فرهاد قصه ها میموند
عشق شیرین تو اشک شورش بود
طفلکی زیر لب دعا میخوند
مادری رو دیدم پر از تشویش
غرق دلشوره های پر تکرار
نگرون جوون سربازش
تودلش رخت میشورن انکار
پیرمردی با پاهای لرزون
خودشو میکشید با سختی
گفت: دورت بگردم آقاجون
اومدم... با هزار بدبختی
برق چشماش بهارو می مونه
دلش اما غروب پاییزه
درد دل کرد... تازه فهمیدم
سرگذشتش چقد غم انگیزه
پشت این پنجره قیامتیه
پولدار
یا علی بن موسی الرضا(ع)
بیقرارم بیقرار مشهدش
دل شده تنگ حریم مرقدش
مرغ دل کرده هوای کوی او
تا نشیند یک دمی بر گنبدش
قلب من با هر تپش گوید رضا
مهر خاور سوی خود می خواندش
باز بگرفته دلم از روزگار
هست آن آرام دلها مقصدش
مستجاب الدعوه باشد هرکسی
چون حریم پاک او شد معبدش
نا امیدان را امید آخر است
مشکلی گرهست او بگشایدش
پنجره فولاد او دارالشفاست
هست راه التفات ایزدش
هرکه یکبارآید آنجا بی گمان
می شود مفتون ودل می بازدش
اوغریب است ومعین بیکسان
دل خراب آید کسی، می سازدش
هرکه مشکل دارد ازهر مسلکی
درگه موسی الرضا می خواهدش
عالمی باشد دخیل مهر او
هست دنیایی زدلها مسندش
شعر:اسماعیل تقوایی
مینویسم برای دوران ها
تو نجاتی برای بحران ها
چاره ی درد مشکلاتی تو
تو مع العسرِ یُسر و آسان ها
ما مریضان کوی عشق توایم
در نگاهت نهفته درمان ها
به کویر دل شکسته ببار
ای نزول تمام باران ها
ای مطیع تو کائنات فلک
خادم صحن تو سلیمان ها
حاجی کعبه تو کعبه حق
کعبه ها زائر خراسان ها
حرمت راس کل حاجت هاست
آرزوی همه مسلمان ها
همه عالم فقیر درگاهت
و تو سلطان کُلِ سلطان ها
انتهای تو می رسد به خدا
ابتدایی برای پایان ها
مظهر ذات کبرایی تو
نام تو نبض قلب قرآن ها
از گِلت خلق گشته آقا جان
شیعیانی شبیه سلمان ها
و خلاصه که ثامن الحجج و
آبرویی برای ایران ها...
بی پناهان پناه میخواهند
چون حرم تکیه گاه م
قطعاً خدا می خواست تا جانان تو باشی
تا هشتمین آیینه ی قرآن تو باشی
هرکس تو را دارد یقین اهلِ نجات است
گویا خدا می خواست که میزان تو باشی
ای قبله ی هفتم..امامِ مهربانی
بهتر که بر سرهای ما سامان تو باشی
مثلِ کویری خشگم و لب تشنه هستم
آیا شودمولای من ، باران تو باشی
مثلِ رعیّت آمدم بهرِ غلامی
حق خواسته تا بر همه سلطان تو باشی
این کشورِ ما بیمه ات باشد رضاجان
پشت و پناه ِ مردمِ ایران تو باشی
«جانها فدایِ نامِ زیبایت که عشق است»
«دارم سری در زیرِ پاهایت که عشق است»
خاکی شدم بال و پرم را قوّتی ده
بهرِ سخن گفتن به طبعم قدرتی ده
نزدیکتر کن نوکرت را بر حریمت
بهر گداییِ درت یک همّتی ده
بی دست و پایم ،
چه حرم بسته شود چه باز، آقایم که هست!
مثل سابق حاجتم را به خراسان میبرم
اینچنین دنیا نمی ماند حرم وا میشود...
آب سقاخانه اش را بهر درمان میبرم
?رباعی چهارم امام رضاع
از درد پُرم ، دل نگران و خسته
در باغِ حرم لب به دعا آهسته
از دل گره ای زدم به زلفِ ضریحت
تا بند زنی به این دلِ بشکسته
#هستی_محرابی
بسم الله الرحمن الرحیم
" غزل‌رباعی "
ای آن که کار و بار تو مشکل گشایی است
در آستان لطف تو کارم گدایی است
دیدیم در نگاه بلند کبوتران
در این حریم اوج اسارت، رهایی است
از بس که مهربان و رئوفی برای تو
فرقی نداشته ست که سائل کجایی است
ما صاف و ساده در طلب دیدن توایم
ما را قبول کن دل ما روستایی است
تنها نه این که حج فقیرانی ای امام
هرکس که زائر تو شود کربلایی است
در مدح تو قلم زده هر شاعری ولی
اول کسی که شعر نوشته "سنایی" است
با دست خالی آمدم و دست پُر شدم
سهم من از زیارت تو این رباعی است:
"دل خسته و روسیاه، با بار گناه
افتاده دلم به راه، با بارگناه
چون ذره پی کسب فروغ از خورشید
رفتم به پناه شاه، با بار گناه"
#مجتبی_خرسندی
#امام_رضا_علیه_السلام
ای نام تو بهترین ترانه
بر روی لب همه زمانه
ای یاد تو مونس دل زار
دل را به کسی جز عشق نسپار
هم یاد تو آرامش قلب است
هم نوکریت خواهش قلب است
بر نوکری خود عادتم ده
هم عادت و هم لیاقتم ده
من بر تو زدم رو مددی کن
ای ضامن آهو مددی کن ...
#محمد_حبیب_زاده ۹۹/۴/۱۸
بِاذنِ الله احوالم خدایی است
دلم از لطفِ زهرا هَل اَتایی است
دوباره کوثری شد جان و دلها
رئوف آمد، کرامت ها رضایی است
نیازِ آفرینش برطرف شد
بیا سائل که هنگام گدایی است
به نجمه میدهد مژده، فرشته
قدوم ماه پاره، مصطفایی است
نه تنها شیعه میخواند علی را
علی موسی الرضا هم مرتضایی است
فدای پنجمین فرزندِ ارباب
که حتی مشهدش هم کربلایی است
بخوانند اهلِ دل، از دل رضا را
که سلطان سریرِ ارتضایی است
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
خدا را دل چه آسان میشناسد
که از شاه خراسان میشناسد
نه من از جان رضا را میشناسم
رضا جان را، حسین جان میشناسد
امامِ صاحبُ التفسیرِ خود را
همه آیات قرآن میشناسد
نه دیروز و نه امروز و نه فردا
رضا را کلِّ دوران میشناسد
ز عُلیا تا به سُفلی خِطّۀ اوست
رضا را عرش رحمان میشناسد
ز فَوقَ الارض تا تَحتَ الثَّری نیز
ولی را اِنس تا جان میشناسد
امامِ خویش را قلبِ مؤیَّد
ز ابر و باد و باران میشناسد
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
شده وِردِ ملائک ذکرِ نامش
رسد از عالم و آدم سلامش
خدا حبِّ ولایش را بما داد
خوشا آنکه رضا باشد امامش
حدیثِ سلسله، تطهیرِ دلهاست
و یک جمله است، مضمونِ کلامش
گِره خورده است توحید و ولایت
همان تکمیلِ دین باشد مقامش
غدیر از لطف او بر ما رسیده
خدا را شکر، زین لطفِ تمامش
علیِ سوم زهراست آقا
شهیرِ شاه مردان است نامش
چنان جدِّ کریمش سفره دار است
نِشیند در کنارِ او غلامش
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
فلک با دورِ چشمانش بگردد
تمام چرخ حیرانش بگردد
همه هفت آسمان زیرِ نفوذش
زمین در تحت فرمانش بگردد
تمام عمر، کارش میزبانییست
خوشا عمری که مهمانش بگردد
بگو حُجّاج را، حَجّی است مقبول
که حاجی دورِ ایوانش بگردد
غنی ها گِردِ کعبه در طوافند
گدا هم دورِ سلطانش بگردد
همه قربانیِ کوی منایش
که مسلخ نیز قربانش بگردد
به دربارش همه عنوان بگیرند
گدا دنبال سلطانش بگردد
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
بیا ای دردمند، آقا طبیب است
رضا حتی به پیغمبر حبیب است
امیدِ حضرت موسی بن جعفر
شبیه جدِّ مظلومش غریب است
چه مظلومانه او مسموم گردد
گریزِ روضه اش، یَابنَ الشبیب است
بیاد کربلا روز و شبِ اوست
غمین از روضۀ شَیبُ الخضیب است
هماره پلکهایش زخم از اشک
قرینِ گریۀ خَدُّالتریب است
تمام عمر، ذکرش واحسینا
شهید داغِ اَبدانُ السَّلیب است
برای عمۀ مضروبۀ خود
دعایش تا فرج، صبر و شکیب است
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
از طلا بودن پشیمان گشته ام
با مس ارباب مرجان گشته ام
از همه دنیا بریدم ساده دل
نوکر شاه خراسان گشته ام
بر لب پیمانه پیمان می زنم
بوسه بر خاک خراسان می زنم
چون رضا مستضعفین را حامی است
فارغ از هر در ٬ در آن می زنم
با رضا بودن مرا جان می دهد
مژده میعاد جانان ر می دهد
بس کرم دارد کریم اولیا
هر چه میخواهم مرا آن می دهد
بلبل طبعم به بستان رضاست
داروی دردم به دستان رضاست
حاتم طائی که وصفش می کنند
در کرم طفل دبستان رضاست
بر ولائیون رضا نور ولاست
بی رضا بودن خوشیها هم بلاست
کربلا خواهی! بیا بر این حرم
این حرم هم گوشه ای از کربلاست
جان نبود و دل رضا را می شناخت
شمع هر محفل رضا را می شناخت
آدم و حوا که از گِل ٬ گُل شدند
گل نبود و گل رضا را می شناخت
هستم و با من نظر مولا کند
در دلم اغیار حاشا جا کند
فارغ التحصیلم اندر عاشقی
مدرکم را گر رضا امضا کند
کانال عباسی معروفان اهری
خوشم که شاه رئوفم مرا صدا کرده
میان این همه مردم مرا سوا کرده
مرا کشانده به اینجا دگر عوض بشوم
به بی پناهِ گنهکار اعتنا کرده
زِگوشه ی حرمش تا به عرش راهی نیست
مرا امام رضا عاشقِ خدا کرده
اگر گره به دلم خورده چاره اش اینجاست
گره ز کار دلم با نگاه وا کرده
یقین کنید که سلطان نگفته می بخشد
همین که زائرِ اویی به تو عطا کرده
زمان جلوه ی یا ایها الرضایی خویش
ز بس که لطف نموده همه رضا کرده
به زیر سایه ی ایوان باصفایِ رضا
دلم هوایِ نجف ؛ صحنِ مرتضی کرده
بلند بلند به پیری گریه می کنم امشب
شبیه طفل که دستِ پدر رها کرده
صدایِ پای محرم به گوش می آید
چه آتشی به جگر روضه ها به پا کرده
قسم به ناله ی شب های جمعه ی زهرا
دلم هوایِ سحرهایِ کربلا کرده
صدا زند پسر من ؛ کدام بی انصاف
تنت بدون کفن بر زمین رها کرده ؟
اصلاً بعید نیست که نامه‌‌سیاه‌ها
گردند تحت قُبه‌ات از بی‌گناه‌ها
ای کربلای من، نجف من، بقیع من
ای مشهد تو جمع همه بارِگاه‌ها
قربانِ کیمیایِ دو چشمانِ مستِ تو
آقا مرا نگاه کن از آن نگاه‌ها
در کوی تو شکسته دلی می‌خرند و بس
ذکر خداست پای ضریح تو آه‌ها
تو زیر سایه‌ات همه را راه می‌دهی
یا ایهاالعزیزِ همه بی‌پناه‌ها
تو سایه‌ات شبیهِ خدا بر سر همه‌ست
مهمان‌نوازی‌ات چه‌قَدَر عین فاطمه‌‌ست
گنبد طلای تو دلم رو کربلایی کرد
توی ایون طلا نگر دل و هوایی کرد
تو رواقت پا می زارم رو پر فرشته هاست
انگاری عرش خدا صحن و سرای با صفات
زائرات مثل کبوتر رو زمین بال می زنند
دور این صحن و سرا حلقه به دلها می زنند
انگاری تو حرمت فرشته ها جارو کشند
خاک پای زائرات رو رو ی چشما می کشند
قطعه بهشتی کشور پاکم مشهده
مرقد مطهر امام عشقم مشهده
ضامن آهو شدن یه تیکه از لطف شماست
ضامن شیعیان شدن روز قیامت با شماست
هر کسی قبر شما رو بگیره با معرفت
ثواب هزار تا حج نصب اوست با معرفت
فقرا حج ندارند اماشما رو که دارند
ای امام الغربا رحمی نما گناه دارند
برات کرب و بلا با دست مهربون توست
راه دشت نینوا از حرم پر نور توست
جون زهرا مادرت عاشقارو نگاه بکن
برات کربلای ما همه رو امضا بکن
ساقی امروز با امید کرمت راهی شده
چشم به راه قدمت لحظه احتضار شده
آمدم در حرمت ،جان جهان مولا جان
دیدم اینجا کرم و مرحمتت آقا جان
کفتران دور حریمت چو پروانه به شمع
زائران غرق طواف حرمت مولا جان
ای عقیق حرم آل علی شمس ولا
آمدم صحن عتیق در حرمت مولا جان
دیدن گنبد زیبای شما جذاب است
ای شفیع همگان روز جزا آقا جان
پسر موسی جعفر،پور زهرا و علی
حضرت شمس الشموس،مهر خدا مولا جان
این حرم محفل امن است برای من و ما
حرمت قبله ی عشق است رضا،آقا جان
ای فروغ دل زهرا و علی بحر کرم
رحم کن بر همه جان پسرت مهدی جان
کن دعا بهر فرج چون حرمت جای دعاست
جان زهرا به دل شیعه بیا رحم نما آقا جان
از در باب جواد آمده ام شمس الضحی
رحم بنما تو به ساقی ز کرم مولا جان
حمدُ لله که مائیم گرفتار رضا
عاشق صحن گهر شادِ گهربارِ رضا
آرزو داشتم از کودکی ام تا حالا
که پناهنده شوم بلکه به دربار رضا
زائرش زائر عرش است به نقل از معصوم
نظری کرده خداوند به زوار رضا
خود من با پسرم با پدرم با پدرش
نسل در نسل ، تمامیم بدهکار رضا
هر چه گفتیم بلافاصله مضمون جوشید
برکتی داده خداوند به اشعار رضا
عطر مخصوص حرم عطر بهشت است بهشت
دوست دارم بخرم عطر ز بازار رضا
تو کشاندی دل ما را وسط صحن غدیر
یا امیر ابن امیر ابن امیر ابن امیر
تو بگو دست به دامان که جز او بزنم
رو به در گاه که جز ضامن آهو بزنم
باز کردی گرهء کور مرا صد دفعه
شرم دارم به کسی غیر شما رو بزنم
آرزو داشتم از کودکی ام مثل
