امام رضا علیه السلام

ای صاحب زیباترین گنبد طلایی
معراج پرواز کبوترهای چاهی*
خوبی مشهد آمدن این است اینجا
فرقی ندارد پادشاهی یا گدایی
وقتی قدم در صحن هایش می گذاری
حس میکنی انگار در عرش خدایی
بر فرش های قرمزش تا می نشینم
دست میدهد بر من عجب عشق و صفایی
در پیش سقاخانه سمت راست دیدم
گنبد ازین زاویه به به چه نمایی
من حاضرم که دست بر قرآن گذارم
جنت ندارد یک چنین آب و هوایی
بالای سنگ پنجره فولاد نصب است
اینجا محل ثبت نام کربلایی...
باران ببارد یا نبارد غصه ای نیست
تو باز هم تنها امام ابرهایی
احرام می بندم بیایم خدمتت از
توی رواق حضرت شیخ بهایی
* : شاعر از قافيه چاهی عمدا"استفاده کرده است.

شاعر : علی کاوند

• یکشنبه
• 16
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 01:57
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اومدم تا ببینم لحظه عاشق شدنو
به دلم افتاده بود صدا زدین آقا منو
دل تنهامو آوردم با یه دنیا دلخوشی
كمتر از آهو كه نیستم میشه ضامنم بشی

اومدم همسایه های پاپرت رو دون بدم
دلمو رو دست بگیرم تا بهت نشون بدم
روبروی گنبدت سجده كنم سلام بدم
خسته نیستم اگه من از راه دوری اومدم
بگم آفتابیو و عاشقم درست مثل جنوب
با همون لهجه دریایی كه میدونی تو خوب
مِ از سید مظفر به تو دخیل اَ بندُم
نظرُم هَ بیارُم یِتا كیسه گندم
شاید كه كفترانِت لایقُم بِدونِن
حاجتی كه اوم هَ به گوشت برسانِن
تو چشمه محبت مِ تشنه نگاتُم
تو كعبه امیدی به هر دم نه صداتم
اسم نازنینت تا روی زبونِن
اون گدن مدائك لحظه اذانِن
روبروت بی اختیار

• یکشنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 08:46
• نوشته شده توسط
• جواد

رضا آمد، رضاآمد، رضا آمد ******* رضا آمد، رضا آمد، رضا آمد،
بشارت ميرسد برما ******* كه اي اهل ولا برپا

سپاس مقدم مولا ******* ******* امير جان ما آمد
******* ******* رضا آمد، رضا آمد

جهان شد غرق نور از او ******* منورتر ز طور از او
خلايق در سرور از او ******* شه ملك ولا آمد
******* ******* رضا آمد، رضا آمد

سرور شيعيان باشد ******* ******* كه شاد از او جهان باشد
مفرح انس و جان باشد ******* ******* كه عطرش با صفا آمد
******* ******* رضا آمد، رضا آمد

زيمن مقدمش يكسر ******* جهان شد غرقه در زيور
كه ما را آمده دلبر ******* به بزم ما صفا آمد
******* ******* رضا آمد، رضا آمد

بود ايران ما خرم **

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 04:30
• نوشته شده توسط
• جواد

اي قبلة عشق قصر بلندت
آهوي دلها صيد كمندت
پرميكشد مرغ دلم سوي خراسان ******* مولارضا، مولارضا، مولارضا جان

اي رستگاري، ظل لوايت
از شرط توحيد مهر ولايت
اي روضه ات چشم و چراغ اهل ايمان ******* مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
مأمون به جانت كينه فزون كرد
زهر ستم داد قلب تو خون كرد ******* مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
شد چشم عالم در عزايت گريه باران ******* مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
در شهر غربت از پا فتادي
به خاك حجره صورت نهادي
لب تشنه جان دادي تو چون شاه شهيدان ******* مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان

رسول زاده

منبع:سایت تبیان زنجان

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• جواد

دور سقاخانه می گردد نسیم
دانه می پاشد کنار حوض آب
چادرش بوی زیارت می دهد
بوی اشک و گریه و بوی گلاب

آسمان چشم او پر می شود
باز، از پرواز شاد کفتران
صحن را آهسته جارو می کند
خادمی با دستهای مهربان

می نشیند در نگاه خیس او
مثل یک گل، سایه فواره ها
قلب من پر می کشد مثل نسیم
هردومان هستیم مهمان رضا

محمد عزیزی«نسیم»

پای خود را می گذارم در حرم
از دلم پر می کشد اندوه و غم

با کبوترهای گنبد می روم
توی خال آسمان گم می شوم

شاپرکها، تشنه دیدار نور
شادمان سر می رسند از راه دور

چشم خود را در حرم وا می کنند
شمع را یکباره پیدا می کنند

شمع جمع شاپرکهایی رضا
ای کلید ساده مشکل گشا

آن گل زیبا گل خوشبو تویی

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 04:56
• نوشته شده توسط
• جواد

کنار سفره که بودیم حرف مشهد شـد

وزید بوی خراسان و ناگـهان رد شد

دوباره یـاد غریب آشـنا و شـوق حرم

و سیل اشک که پشت پلکها سد شد

و دخترم که به دل حسرت زیارت داشت

درست هم نظر مرتضـی و احمـد شد

دو سـال هست که تو قـول داده ای بابا

بـرای مـا که نـرفتیم واقعـآ بـد شد

تمام بودنـم آوار شـد و یـک لحظــه

زمان برای عبور از خـودش مردد شد

دو روز بـعد بلیـط و شـروع یک پروار

کبوترانـه دلـم بـی قـرار گنبـد شد

قطار تهران،مشهد درست ساعت هشت

و ایستگاه که سرشار بـوق ممتد شد

و چند ساعت دیـگر به صحـن آزادی

نگاه منتظرم گـرم رفـت و آمـد شد سکات قزوينى

منبع:سایت محبان المصطفی

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• جواد

در بند هواييم، يا ضامن آهو!
در فتنه رهاييم، يا ضامن آهو!
بی تاب و شکيبيم، تنها و غريبيم
بی سقف و سراييم، يا ضامن آهو!

عريانی پاييز، خاموشی پرهيز
بی برگ و نواييم، يا ضامن آهو!
سرگشته‌تر از عمر، برگشته‌تر از بخت
جويای وفاييم، يا ضامن آهو!
آلوده‌ی بدنام، فرسوده‌ی ايام
با خود به جفاييم، يا ضامن آهو!
آلوده مبادا، فرسوده مبادا
اين گونه که ماييم، يا ضامن آهو!
پوچيم و کم از هيچ، هيچيم و کم از پوچ
جز نام نشاييم، يا ضامن آهو!
ننگينی ناميم، سنگينی ننگيم
در رنج و عناييم، يا ضامن آهو!
بی رد و نشانيم، از ديده نهانيم
امواج صداييم، يا ضامن آهو!
صيد شب و روزيم، پابند هنوزيم
در چنگ فناييم، يا ضامن آهو!
چندی اس

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 05:17
• نوشته شده توسط
• جواد

دلا مشهد است بهشت عارفان / زیارتگاه مخلوق جهان است

بیا با معرفت آنجا سفر كن / ز هر وسواس شیطانی حذر كن

در اول توبه از جرم و خطا كن / سپس از صدق دل آنجا دعا كن

كه قطب عالم امكان در آنجاست / ضیاء چشم و نور جان در آنجاست

بزن بر دامنش دست ارادت / بخواه از درگهش توفیق طاعت

دل خود را در آنجا صیقلی كن / چو مه تابنده از نور علی كن

هر آن دردی كه اندر سینه داری / چه از حال و چه از دیرینه داری

حضورش عرض كن درد دل خویش / بگو درد دل خود از كم و بیش

رسد هر درد بی درمان به درمان / به درگاه رضا شاهنشه جان

بدامانش بزن دست توسل / حضورش عرض كن از جزء تا كل

سخن را با زبان دل بیان كن / زغیر و آشنا رازت ن

• دوشنبه
• 25
• اردیبهشت
• 1391
• ساعت
• 05:25
• نوشته شده توسط
• جواد

دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
با قطاری کهنه و ارزان به پابوس آمدم
تا نگویند این زیارت فی سبیل الله نیست!
عشق بازی با زیارت فرق دارد، این حرم
در نگاه عاشقان تنها زیارت گاه نیست
زائرت را بی خود از خود می کنی با این حساب
در حرم جایی برای آدم خودخواه نیست
از کبوتر های روی گنبدت آموختیم
« عبد اگر بالا نشیند کسر شان شاه نیست»
« بنده ی شاه خراسانم که لطفش دائم است
ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست»

توضیح بیت پنج و شش:
دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتراست (صائب)
بنده ی پیر خراباتم که لطفش دائم است
ورنه لطف شیخ و زاهد

• یکشنبه
• 16
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 02:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گویا دوباره لوح و قلم جان گرفته است
این بار شعر من به من آسان گرفته است
این جا کبوتری است, دلش در هوای تو
مانند شاعران غزلخوان گرفته است
فرق قصیده و غزلم در هوای توست
وقتی میان صحن تو باران گرفته است
شب های جمعه خواب من از رد پای تو
طعم نبات ناب خراسان گرفته است
مثل کبوتران حرم پر کشیده است
هر کس مدال شاعر سلطان گرفته است
دیدم زنی به ذوق غزل های اهل قم
باب الجواد نذری سوهان گرفته است
برگم که در حوالی پائیز مانده ام
دست مرا بگیر که طوفان گرفته است

شاعر : وحید محمدی

• پنج شنبه
• 9
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آقا ایوون ملیح تو رو
چهار ضلعِ ضریح تو رو
روضه ی ، رجز و ریح تو رو
کنگره ی تلمیح تو رو
بذار بیام ببوسم(3)
بذار برام بمونه ، شوق یه پا برهنه ، تو خاطرات طوسم
اباالحسن یا علی موسی الرضا
هیئت من یا علی موسی الرضا
عاشقتن یا علی موسی الرضا
دیوو نتن یا علی موسی الرضا
-
قطعه ی پنجره ی فولادو
اِذنِ ورودِ باب الجوادو
سُبحه و سجده ی باب المرادو
نماز مسجدگوهرشادو
بذار ، بیام ، بخونم (3)
بذار یه دفعه با تب ، تا صبح پنجشنبه شب ، تو حرمت بمونم
اباالحسن یا علی موسی الرضا
هیئت من یا علی موسی الرضا
عاشقتن یا علی موسی الرضا
دیوو نتن یا علی موسی الرضا
-
هرکی می بینه غلام تو رو
داره می خونه مرام تو رو
هرکی قسم می

• پنج شنبه
• 20
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• محمدرضا فروغی

آنان كه عاشقند به دنبال دلبرند

هر جا که می روند تعلق نمی برند

از آنچه كه وبال ببينند خالي اند

عشاق روزگار سبكبال مي پرند

پرواز مي كنند به هر جا كه جلوه اي است

گاهي ملائكند و گاهي كبوترند

دل را به دست هركس و ناكس نمي دهند

دل داده قديمي آل پيمبرند

آنان كه عاشق علي و فاطمه شدند

مديون خانواده موسي بن جعفرند

ما عاشقيم شيعه زهرا و حيدريم

ما شيعيان كشور موسي بن جعفريم

ري زاده ايم و مزرعه سبز گندميم

هر صبح با حسين شما در تكلميم

ما شیعه ولایت مولا - نسب نسب

سلمان پابرهنه اي از نسل چندميم

گاهي ميان خنده خورشيد گريه ايم

گاهي ميان گريه زهرا تبسميم

همسايه حريم تو همسايه خداست

پس صد هزار

• چهارشنبه
• 22
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:47
• نوشته شده توسط
• علی

حالا كه نیامدم دمت را بفرست
من نیستم آن جا كرمت را بفرست
گفتم كه مریضم و دوا می خواهم
پس گرد و غبار حرمت را بفرست

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• جمعه
• 10
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 12:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

حمدُ لِلّه، از طفولیّت دل ما با رضاست

عالم آل محمّد، سرپناه ما رضاست

عاشقان ،میلاد نور است و بخوانید این سرود

ضامن آهو تمام شیعیانش را رضاست

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 15:34
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی
خفته در خاک خراسان، تو غریب الغربایی
این رواق تو و صحن و حرمت همچو بهشت است
روضه ات جنت فردوس مسما به رضایی
آه از آن دم که ز سوز جگر و حال پریشان
ناله ات گشت بلند آه تقی جان به کجایی
ای شه یثرب و بطحا تو غریبی به خراسان
سرور جمله غریبان و معین الضعفایی
اغنیاء مکه روند و فقرا سوی تو آیند
جان به قربان تو شاها که تو حج فقرایی.
شاعر : احمدی

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 04:52
• نوشته شده توسط
• علی

سخن به مدح تو باید فصیح و کامل گفت
هم از شکوه مقامت ، هم از فضائل گفت
شبیه صائبِ صاحب سخن قصیده نوشت
غزل غزل سر زلف تو را چو بیدل گفت

نه چند مثنوی و قطعه و غزل ، باید
که شرح قصة حسن تو در رسائل گفت
عبا ، نه ... اینکه گدای شما شدم کافیست
حدیث حسن تو کی می توان چو دعبل گفت
تفضلی ! که فقط از تو خوانده ام یک عمر
و من نگفته ام و هر چه بود این دل گفت
زلال اشک مرا از تبار کوثر کن
در آسمان دو دستت مرا کبوتر کن
به قفل بسته کلید اجابت است اینجا
که آستانة جود و کرامت است اینجا
به دلنوازی جان در رواق او بنشین
چرا که قبر مسیحای عترت است اینجا
بکوش تا پرِ پروانه اش شوی ،‌ زیرا
پر از تلأ لؤ شمع هدایت است ای

• جمعه
• 31
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• جواد

دل از ازل کبوتر صحن عتیق شد

ریگ از نگاه مرحمت تو عقیق شد

یک دم خیال کرد که هستی تو هم خدا

آن کس که در کرامت و جودت دقیق شد

عیسی گرفت قدرت اعجاز از خدا

از آن زمان که با کرم تو رفیق شد

یوسف نهاد سر به بیابان و شد خراب

وقتی که در ملاحت رویت عمیق شد

بی تو ندیده ام برسد بر خدا کسی

تنها ره وصول خدا این طریق شد

شاعر :محمد حسین رحیمیان

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• جواد

در صحن رضا حسّ عجیبی دارم

در کنج دلم، امّن یُجیبی دارم

هر لحظه به یاد حرم ثارالله

آوای دل انگیز غریبی دارم

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

• جمعه
• 7
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:06
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

یا امام رضا

وَالله قسم هر که گدا رفت درون حرمش

نزدیکی ایوان طلا بود که آقا گردید

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

• جمعه
• 7
• مهر
• 1391
• ساعت
• 09:46
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

ازآن زمان که دلم گشت مبتلای شما
تمام زندگیم وقف شد برای شما
سنین کودکی ام یاد داده مادر من
بگویم و بنویسم ، سرم فدای شما
صفای صحن و رواقت به عالمی ارزد
کبوتران حرم گشته آشنای شما
بهشت من همه در این حرم خلاصه شده
مدام خانه بدوشم دم سرای شما
طواف کوی رضا کردم و بلب گفتم
بجای تلبیه القاب دلربای شما
اگر چه با عملم قلبتان بیازردم
خوشم که دیده و دل گشته مبتلای شما
بدست با کرمت حاجت مرا دادی
فدای رافت و لطف خدا نمای شما
به گوشه گوشه صحنت دلی شکسته شده
برای عرض ارادت گه عزای شما
تمام دلخوشیم تا ابد همین باشد
زیارت حرم وصحن باصفای شما
شفا گرفته مریضی به گریه میگوید
شفاگرفتن من بوده از دعای شما
چه می شو

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1391
• ساعت
• 03:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باغ بهشت است و در آن احساس جاری ست
آدم در آنجا ماندنی؛ شیطان فراری ست
گرم است اگر؛ سرد است اگر؛ فرقی ندارد
مشهد برای زائر باران بهاری ست
در ساحل دریای کوثر وقت باران
جنس هوا مرغوب تر از شهر ساریست
برق ضریحش چشم هر کس را بگیرد
در صحن آزادی؛ وقوفش اضطراریست
کسب درآمد می کند از منبع فیض
دلبسته ای که کارمند افتخاریست
آقا مدیر کائنات است و به مشهد
هر کس زیارت می رود کارش اداری ست
حتی سلیمان هم که باشی مطمئن باش
دارائی ات در محضر آقا نداری ست
درک ثواب و رفع حاجت خوب اما
اوج زیارت در نیاز و بی قراریست
با مزه ی چای نبات و زعفرانی
آقا جواب منفی اش مانند آری ست
برگشتن از مشهد؛ چه کابوس عجیبی
از بس شبیه

• دوشنبه
• 31
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 08:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ما گوش به حرفهای مردم کردیم
هر گوشه ی آن شهر تبسم کردیم
گفتند "پدیده" یک بهشت است بهشت
رفتیم و تو را در حرمت گم کردیم

شاعر : علی دولتیان

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 10:12
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از عرش خدا آیه فراوان می ریخت
از سوره ی شب ، کفر به ایمان می ریخت
با "لا" ی دژش گفت مرا گم نکنید
نور از دهن شاه خراسان می ریخت

شاعر : علی دولتیان

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 09:47
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ساقیا بوی نسیم سحری ما را بس
در همین حد که نمودی نظری ما را بس
حاجت ازدل نگذشته تو روا می سازی
از گرفتاری ما باخبری ما را بس
مثل هر بار اگر باز بزرگی بکنی
بار افتاده ی ما را بخری ما را بس
شوری اشک ، چشیدم و نمک گیر شدیم
داده ای نیمه شب چشم تری ما را بس
ناخداگاه مقیم در میخانه شدیم
جای دادی به گدایی گذری ما را بس
فاطمه دید و پسندید و خرید این همه عمر
با تولّای علی شد سپری ما را بس
شیعه حیدر کرار شدیم و برِ ما
همسر فاطمه کرده پدری ما را بس
بوسه دارد کف نعلین علی که نورش
می کند در رخ ما جلوه گری ما را بس
جان ارباب قسم ، این دلمان تنگ شده
یک سفر کرببلا هم ببری ما را بس
همه را مثل جوادت تو بغل می گ

• پنج شنبه
• 1
• آذر
• 1397
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای ضامن آهو همۀ بود و نبودم
قربان تو و لطف و عطای تو وجودم
جان می دهم آقا! عوضش عشق عطا کن
در معامله ای یک طرفه طالب سودم
در بین محبان تو آلوده ترینم
شرمنده از اینم که مطیع تو نبودم
گه گاه تو را دیدم و نشناختم ای وای
صد حیف که آغوش برایت نگشودم
گاهی به سر سفره کنار تو نشینم
همراه تو ای شاه غذا میل نمودم
یا فاطمه می گویم و این اذن دخول است
راهم بده من سینه زن یاس کبودم
گفتم به شما شیعه اثنی عشرم، نه
از کودکیم گریه کن جدّ تو بودم
در صحن دو چشم من از آن روز که وا شد
با گریه و با اشک حسینیه بنا شد
ای حضرت سلطان بنگر حال گدا را
از من بخر این ناله و این اشک و بکا را
پر باز نکردی و کرم لا اقل آقا
وا

• پنج شنبه
• 30
• آذر
• 1391
• ساعت
• 09:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

زائرت تا در حرم بغض و تضرع می کند
خیر و برکت سوی او فوراً تجمع می کند
مادری با کودکش حاجت روا رو به حرم
خنده بر لب، اشک در چشمش تلألؤ می کند
من یقین دارم ضریح و پنجره فولاد تو
ارمنی را هم در آخر پر توقع می کند
حضرت روح الامین، هر صبح و شب سوی حرم
سر به سجده می برد دائم تواضع می کند
عاشقی تا که شنیده باطن کعبه تویی
در حریمت نیت حج تمتع می کند
علتش این است اگر خورشید گشته پر فروغ
نور گنبد چون که تابیده تشعشع می کند
آنقدر سخت است دل کندن برای زائرت
سوی تو عرض ادب در هر تقاطع می کند
با وجود تو روا باشد که در محشر، خدا
این حرم را جنت اهل تشیع می کند

شاعر : محمد جواد شیرازی

• پنج شنبه
• 10
• مهر
• 1393
• ساعت
• 19:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در خاک می پیچد تنش را مرد غربت
دارد در این حالت تماشا مرد غربت
باید تماشا کرد و خون از چشم بارید
دریا به دریا همنوا با مرد غربت
هرم نفس هایش پر از تاثیر زهر، است
در آتش افتاده ست گویا مرد غربت
او آب را پس می زند ای وای، ای وای
در فکر عاشوراست آیا مرد غربت؟
یک شهر عاشق دارد و سرگشته اما
تنها تر از تنهاست این جا مرد غربت
دردانه ای بوی مدینه با خود آورد
خوبست دیگر نیست تنها مرد غربت
یک کهکشان راه است تا فهمیدن او
هفت آسمان شد فاصله تا مرد غربت
شاعر : سید محمد بابا میری

• سه شنبه
• 5
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:12
• نوشته شده توسط
• feiz

آسمان زیر پرت بود زمین افتادی
یک عبا روی سرت بود زمین افتادی
نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید
نه کسی دور و برت بود زمین افتادی
صورتت خاکی و دستار و عبایت خاکی
مادرت در نظرت بود زمین افتادی
«زهر از جان تو آقا جگرت را می خواست»
آتشی بر جگرت بود زمین افتادی
ناله می کرد جوادت به سرش می زد آه
اشک در چشم ترت بود زمین افتادی
مثل یک مار گزیده به خودت پیچیدی
خوب شد که پسرت بود زمین افتادی
ولی افسوس به میدان دل خون برد حسین
نیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین
شاعر : مسعود اصلانی

• سه شنبه
• 5
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:24
• نوشته شده توسط
• feiz

زهر جفا نیلی نموده پیکر من
یعنی رسیده لحظه های آخر من
در بین حجره بر خودم می پیچم از درد
این چه بلایی بود آمد بر سر من
چشمم نمی بیند، زمین خوردم دوباره
این ضعف بسیارم شده درد سر من
درد کمر آخر امانم را بریده
تازه شبیه تو شدم ای مادر من
از روضه های «تازیانه»، «میخ»، «سیلی»
آتش زبانه می کشد از باور من
با هر نفس خون جگر می ریزد از لب
آلاله می بارد کنار بستر من
شکر خدا این جا نبوده تا ببیند
این صحنه ی جان کندنم را خواهر من
تصویری از گودال و تلّ زینبیه
افتاده بین قاب چشمان تر من
شاعر : محمد فردوسی

• سه شنبه
• 5
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• feiz

کوثر اشک من از ساغر و پیمانهٔ توست
دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانه تـوست
جگر سوخته، خاکستر پروانه تـوست
شعله‌های دلم از آه غریبـانه تـوست
ای تـراب قـدم زائـر کویت گُل من
وی خراسان تو تا صبح قیامت دل من
درد جان را تو طبیبی تو طبیبی تو طبیب
بزم دل را تو حبیبی تو حبیبی تو حبیب
بی تولّای تو دل را نه قرار و نه شکیب
تو غریب الغربایی و همه خلق، غریب
نه خراسان که سماوات و زمین حائر توست
دور و نزدیک ندارد، دل ما زائر توست
ای قبـول غـم تـو گریـه ناقـابل ما
آتش عشق تو در روز جزا حاصل ما
مایـه از خاک خراسان تو دارد گل ما
ما نبودیم که می‌سوخت به یادت دل ما
سال‌ها آتش غم شمع صفت آبت کـرد
زهر در سینه شراری شد و ب

• سه شنبه
• 5
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• feiz