بند بند دلم از ناله ی تو پاره شده
دیده بگشا و ببین از کف من چاره شده
خون روان است ز دست و تن و چشمت عباس
خون زخمان تنت حالت فواره شده
داده پیغام رقیه که عمو جان برگرد
کوفی پست ببین خیره به گو شواره شده
وعده ی آب که دادی به علی اصغر من
طفلکم خیره به مشک سر گهواره شده
خواب دیدم تو شدی کشته و من هم کشته
خیمه ها رفت به غارت زینب آواره شده
شاعر : روح اله گائینی
هر چه داریم همه از كرَم عباس است
خلقت جنت حق لطف كم عباس است
نه فقط خلق زمین عبد و غلامش باشند
به خدا خیل ملائك حَشَم عباس است
نور بر شمس و قمر ماه بنی هاشم داد
عرش یك ذره ز خاك قدم عباس است
شیعه از كینه ي دشمن نهراسد هرگز
دین ما تحت لوای علم عباس است
در صف حشر علمدار ِشفاعت زهراست
علم فاطمه دست قلم عباس است
باب حاجات بود نام نکویش اما
منطبق باب حسین بارقم عباس است
نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو
عشق دیریست كه در پیچ و خم عباس است
ای كه حاجت ز حسین میطلبی دقت كن
پرچم شاه به سوی حرم عباس است
كاشف الكرب كه غم از دل عالم ببرد
لب خشكیده ي شش ماهه غم عباس است
بر روی قوس فلك جلوه ي
دنیا همیشه مانده دلش مات دستتان
آقا مجرب است کرامات دستتان
تصویر چشم های شما در نگاه آب....
می لزرد آب وقت ملاقات دستتان
مانده ست در فرات عطش،خیمه ها هنوز
وقتی که منتشر شده آیات دستتان
مفهوم عشق و غیرت و اوج برادری
معنا شده ست در ادبیات دستتان
دیوان کربلا،قطعاتش نخواندنی ست
صد شکر،خوانده شد غزلیات دستتان
"دستانتان شبیه به دستان حیدر است
خورشید بی دلیل نشد مات دستتان
شاعر: محمد شريف (باران)
بیا که بار امانت بمنزل افتاده
بیا که کشتیت ای نوح در گل افتاده
زراه لطف قدم نه دمی ببالینم
که سخت کار من اینجا به مشگل افتاده
زشوق اینکه رسد موجی از محبت تو
دلم چوگوهر خونین بسا حل افتاده
بدآنطریق که جان میدمند بر ابدان
محبت تو پریروی در دل افتاده
به مجلسم چونهی پا بهوش باش ایگل
که مست نرگس چشمت به محفل افتاده
به ناب خرمن زلفت دلم گرفته مکان
خبر دهید که آتش به حاصل افتاده
به چشم منتظرم تبر خورده صد افسوس
برای دیدنت این خار حائل افتاده
چنانکه پای درختان حسان ثمر ریزد
دو دست پور علی در مقابل افتاده
شاعر:حسان
میان این همهمه تیری پرید آهسته
و از نـــگاه تـــری خــون چکیــد آهسته
وآب دســت بـه دامــان مــاه صحرا شـد
همین که مشک گــریبان دریــد آهسـته
نـگاه مشــک گـریـزان به خیمه ها افتاد
وآب زیـــر لــب آهــی کشــید آهســته
غبار و شیهه‌ی اسبان کمان و تیغ دغا
نســیـم، زیــر علـم، می‌خزید آهسـته
سـوار، خـم شد واز اسب، به زیر افتاد
بـــه‌روی خــــاک بـــلــا آرمــید آهسته
و در میــان هیـاهوی اسـب‌ها، آن مرد
صدای ناله‌ی زهرا (س)، شنید آهسته
و بـــر جنــــازه‌ی او آفــتــاب را دیــــدم
که زیــر بار غمش می خمید ، آهسته
و در جــواب شــهیدان که منتظر بودند
ســتــون خیمــه‌ی او را کشید آهسته
شاعر:حسان
چشمم از اشک پر و مشک من از آب تهی است
جگرم غرقه به خون و تنم از تاب تهی است
دل من میبرد آبی که از این مشک چکد
کشتی ام غرقه به آبی که زگرداب تهی است
به روی اسب قیامم به روی خاک سجود
این نماز ره عشق است زآداب تهی است
دست و مشک و علمم لازمه هر سقاست
دست عباس تو از این همه اسباب تهی است
مشک هم اشک به بی دستی من میریزد
بی سبب نیست اگر مشک من از آب تهی است
شاعر:حسان
چونكه نوبت بر بنى هاشم رسيد
ساخت ساز جنگ عباس رشيد
محرم سر و علمدار حسين
در وفادارى علم در نشاتين
در صباحت ، ثالث خورشيد و ماه
روز خصم از بيم ان چون شب سياه
در شجاعت يادگار مرتضى
داده بر حكم قضا دست رض
خواست در جنگ عدو رخصت ز شاه
گفت شاهش كاى علمدار سپاه
چون علم گردد نگون در كار زار
كار لشگر بايد از وى انفطار
گفت تنگ است اى شه خوبان دلم
زندگى باشد از اين پس مشكلم
زين قفس برهان من دلگير ر
تابه كى زنجير بايد شير را؟!
گفت شه چون نيست زين كارت گزير
اين ز پا افتادگان را دست گير!
جنگ و كين بگذار و آبى كن طلب
بهر اين افسردگان خشك لب>
شاعر:حسان
در خود شکست آن شب، از خود برید عباس
اوج ولایت است این، خود را ندید عباس
آن عاشقان یکدست، هفتاد تن نبودند...
یک تن شدند، یک تن، اوّل مرید عباس
با یاد کشتگانش، آیینه خانه ای ساخت
آیینه دار او بود ، آیینه چید عباس
از نسل پختگان بود، خامی نکرد، باری
چون سیب سرخ افتاد، از بس رسید عباس
کی او بهانه جو بود؟ چشمش به چشم او بود
دستی به دست او داد، غیرت خرید عباس
از قهراو به دور است ، بی ناز و بی غرور است
اول شهیدِ او شد تا شد شهید عباس
" سید حسن" چه زیبا راز تو را علم کرد
"راز رشید" بودی ، راز رشید... عباس
شاعر:علیرضا قزوه
می‌رود جان ز تنم با نفس آخر تو
کمرم تا شده با دیدن این پیکر تو
خیز و بنگر که عدو از غم من می‌خندد
شمر گوید که حسین هست کجا حیدر تو؟
دیدن تو سر پا معجزه‌ای می‌خواهد
وایِ من آب گذشته است دگر از سر تو
باورم نیست! ببینم تو همان عباسی؟
ای صنوبر! قد من آب شده پیکر تو
تویی و شرم رباب و علیِ اصغر من
منم و خجلت از روی تو و مادر تو
شده دعوا به سر ذبح تو‌ای شیر علی
بی‌حساب است و عدد جایزه‌های سر تو
راستی زائر زهرا شدنت باد قبول
باورت گشت بود مادر من مادر تو *
یا مرو یا که مگو بر سر دروازۀ شام
با رقیه که عمو هست کجا معجر تو؟!!
شاعر:محمدحسین رحیمیان
من ابوفاضلم، وارثِ حیدرم
من عزیزِ دلِ ساقیِ کوثرم
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین(2)
ای حسین جان بیا بسوی علقمه
آمده از جنان مادرت فاطمه
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین(2)
بین که عباس تو شده نقش زمین
خورده بر فرق او عمود آهنین
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین(2)
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
از صدر زین افتاده ام
ای حسین جانم(2)
در علقمه جان داده ام
ای حسین جانم(2)
سقّای طفلانم
از دیده گریانم(2)
فرق شکسته ام ببین
جانِ جانانم(2)
خورده عمود آهنین
ای حسین جانم(2)
سقای طفلانم
از دیده گریانم (2)
بر دیدنِ برادرت
ماه تابانم (2)
آمده زهرا مادرت
ای حسین جانم(2)
سقای طفلانم
از دیده گریانم (2)
دانلود سبک
منبع: سایت مدایح
دسته گل های خدا تشنه و سقا بی آب
جگر آب، کباب است، کباب است، کباب
نفس سوختگان، سوخته در حنجره ها
رنگِ خورشید رخان گشته یکی با مهتاب
دل سقا شده آب و دل طفلان آتش
خجل از کودک شش ماهة خود گشته رباب
امشب ای اشک همه خون شو و از دیده بریز
زآن که بر تشنه لبان گریه صواب است صواب
نام آب آن که برد پاسخ او تیر بود
به علی اصغر بی شیر بگویید: بخواب
ماهیان روضة جانسوز عطش می خوانند
آب هم سوخته، دریا ز خجالت شده آب
تا بشویید کمی اشک خجالت ز رخش
همه بر صورت عباس بپاشید گلاب
ز چه خود را نرساندی به لب خشک حسین
نه مگر این که تو مهریة زهرایی آب ؟
مشک خشکیده، جگرها ز عطش تفتیده
پسر ام بنین! تشنه لبان را دریاب
"می
ای بحر سوخته به لب آب العطش
ای آب هم ز تاب تو در تاب العطش
تو ماه آل هاشمی و ساقی حرم
ما را رخ از عطش شده مهتاب العطش
امشب صدای العطش آل فاطمه
آتش زده است بر جگر آب العطش
تا آب را به خواب ببینند لحظه ای
در چشم تشنگان نرود خواب العطش
تا جان نداده کودک شش ماهه در حرم
سقای آل فاطمه بشتاب العطش
از بس گریستند عزیزان فاطمه
دریا ز اشکشان شده سیراب العطش
نور دل دو فاطمه سقای اهل بیت
ما را به این دو فاطمه دریاب العطش
منبع:سایت مدایح
دلدادة ذریة زهراست عباس
جان بر کف میدان عاشوراست عباس
باب الکرم، باب الولا، باب الحوائج
باب الحسین و کعبة دل هاست عباس
زخم تنش آیات ایثار و شهادت
قرآن ز پا تا سر، ز سر تا پاست عباس
عالم به سویش می برد دست توسل
با آن که خود در علقمه تنهاست عباس
بعد از حسین بن علی تا صبح محشر
بر هر شهیدی سید و مولاست عباس
شیر حسین بن علی ، شمشیر حیدر
مرآت یاسین، مظهر طاهاست عباس
فرماندة بی لشکر و سردار بی دست
سقای عطشان بر لب دریاست عباس
یک آسمان غیرت، هزارانش ستاره
نقش زمین در دامن صحراست عباس
در قلزم خون دُرّ نایاب ولایت
در قلب عترت راز ناپیداست عباس
بی دست و دست عالمی بر دامن او
بی آب و بر آل علی سقاست عباس
ای به دست خدای داور دست
از تو بوسیده چار رهبر دست
تا ابد پایدار مکتب عشق
از ازل داده با برادر دست
ظهر عاشورا در رکاب حسین
کرده تقدیم بر پیمبر دست
به تو دل داده یوسف زهرا
ز تو بوسیده شخص حیدر دست
ناز کردی به بحر با لب خشک
آب دریات بوسه زد بر دست
نه عجب گر به ظهر عاشورا
از تو بوسد علی اکبر دست
گر نهی پا به چشم گریانم
می برم از فلک فراتر دست
موج زد سر به سنگ و بحر گریست
که ز آب روان کنی تر، دست
یک بیابان سپاه و یک عباس
یار تو چشم بود و یاور دست
نه به چشم تو بود دیگر نور
نه به جسم تو ماند دیگر دست
رنگ از چهرة حسین پرید
تا جدا شد تو را ز پیکر دست
گشت پامال چون کتاب خدا
از تو در زیر پای لشکر دست
از
در کربلا غوغا شده قُتل العباس
بی دست و سر سقا شده قتل العباس
واویلتا واویلتا یا ابو فاضل
واویلتا واویلتا یا ابو فاضل
رسیده وقت غربت ابی عبدالله
پریده رنگ از صورت ابی عبدالله
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
افتاده زیر دست و پا شاخة یاسم
گردیده از پیکر جدا دست عباسم
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
این اشجع الناس من است آه و واویلا
این دست عباس من است آه و واویلا
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
افتاده از زین بر زمین پیکر عباس
عمود آهنین زدند بر سر عباس
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
وا ویلتا واویلتا یا ابو فاضل
فرماندة ب
ای ساقی طفلان عباس
ای حامی قرآن عباس
دور بدنت گردیدم
با دیدة گریان عباس
تو حامی و پرچمدار منی
غمخوار منی، غمخوار منی
جان تو در ره قرآن فدا شد
دست و چشم تو تقدیم خدا شد
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای هستی من، هستت کو
با من، دل پا بستت کو
سقا و علمدار من
چشم و علم و دستت کو
تو ماه دل آرای حرمی
آب آور و سقای حرمی
جای آب ای مه در خون تپیده
از چه رو خون ز بازویت چکیده
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای سرو به خون غلتیده
ای آب تو اشک دیده
با آن که لبت خشکیده
خون از دهنت چکیده
ای روی زمین دست و علمت
نتوان ببرم سوی حرمت
کودکان در حرم چشم انتظارند
نونهالان دگر سقا ندارند
یا ابالفضل یا ابالفضل یا
من شرزه شیر بیشه ی شیر خدایم
از بهترین ابیات دیوان وفایم
بر کودکان آب آورم سردار و میر لشگرم
انّی ابوالفضل «تکرار
»
هر چند کام خشک سقا تر نگردد
بی آب سوی خیمه هرگز بر نگردد
هم ساقی ام بر کودکان هم بر خیامت پاسبان
انّی ابوالفضل «تکرار»
یک دم قدم گر بر سرم گذاری
جان برون رفته به تن بیاری
بگذار پا بر چشم من از خون شده تر چشم من
انّی ابوالفضل «تکرار»
بودم فدایی تو از طفلی، برادر
قنداقه ام گرد سرت گردانده مادر
هم ساقی لب تشنگان هم خیمه ها را پاسبان
انّی ابوالفضل «تکرار»
منبع:سایت مدایح
آه - دست تو شد قَلم، بی صاحب شد عَلَم
بی سقا شد حَرَم، عباسم عباسم
آه - گل اُمّ البَنین، پور حَبل المَتین
دشمن شادم ببین، عباسم عباسم
آه - زخمت از حَد فزون، پرچمت واژگون
چشم و سر غرقه خون، عباسم عباسم
آه - مه پر از هاله شد، کار من ناله شد
یاس من لاله شد، عباسم عباسم
آه - کوفیان کف زنان، کودکان موکَنان
عمو عمو کُنان، عباسم عباسم
منبع:سایت مدایح
گرچه بود او سَیِّد و امامم
من بر حسین فاطمه غلامم
من پیرو این رهبرم
شد نهر علقم سنگرم
مظلوم حسین جان «تکرار»
بیا به پیش دیده گان دشمن
سر مرا بنه به روی دامن
بیا تو هم پیش عدو
به من برادرم بگو
مظلوم حسین جان «تکرار»
روی زمین بی دست اگر فتادم
تیر وفا را جا به دیده دادم
هم سرفرازی می کنم
هم عشقبازی می کنم
مظلوم حسین جان «تکرار»
منبع:سایت مدایح
ای خدا وا، کن گره از، کار سقا
باشد این آب، آبرویم، پیش زهرا
من عمویم، من عمویم، من عمویم «تکرار»
کام اصغر، گر از این آب، تر نگردد
بِه که سقا، سوی خیمه، برنگردد
من عمویم، من عمویم، من عمویم «تکرار»
تا که تیر آمد به قلب مشک اثر کرد
مشک هم بر، حال سقا، گریه سر کرد
من عمویم، من عمویم، من عمویم «تکرار»
منبع:سایت مدایح
ای فروغ عشقم در چراغِ چشمت
برق خشم حیدر پیداست ز خشمت
خورشید پگاه من سردار سپاه من
جان من فدایت
وضع غربتم را برخیز و به هم زن
در دشت علم زن در حرم قدم زن
تا سکینه جان گیرد خواهرت توان گیرد
جان من فدایت
ای شمع شده آب از پرتو زهرا
دریای فتوت در ساحل دریا
سرداری و در خوابی سقایی و بی آبی
جان من فدایت
کودکان بی تاب این خبر ندارند
از دعا برایت دست برندارند
ره به خیمه چون پویم این خبر چه سان گویم
جان من فدایت
چشمه دو چشمت غرق خون شد ای وای
پرچم هدایت واژگون شد ای وای
تا پرچم تو افتاد عرش از غم تو افتاد
جان من فدایت
بوسه ها به دستت چون نثار کردم
در پیش پیمبر افتخار کردم
چون دست خدا دیدم طوبای وفا دی
خیز ای چشم و چراغ کربلایم
آبیاری کن تو باغ لاله هایم
ای علی پرور۫د، با دلی پُر دَرد، در حرم برگرد
ای علمدارم
جان شیرین در طبق داری برادر
پیش من خوابیده حق داری برادر
این صفای تو، این وفای تو، جان فدای تو
ای علمدارم
در حرم هر کودکی آذر گرفته
خاک غمناک زمین در بر گرفته
دیده ها بی خواب، سینه ها بی تاب، خیمه ها بی آب
ای علمدارم
تا که دیدم آن دو بازوی قلم را
خواندم آیه آیه نون و قلم را
دست های تو، شد لوای تو، در بقای تو
ای علمدارم
ای گلم هر برگ تو افتاده جایی
مشک جایی، دست جایی، دیده جایی
ای سراپا دست، ساقیِ سرمست، پشت من بشکست
ای علمدارم
من خجل از روی تو، تو از سکینه
کربلا از زینب و او از مدینه
ا
ای حسین جان از تو دارم هستی ام را
عاشقی، شورید گی، سرمستی ام را
ای تو خورشیدم، راز توحیدم، در رخت دیدم
یا ولی الله، اَنتَ ثارالله
جان بود شیرین، تو شیرین تر ز جانی
خاک پایت به ز آب زندگانی
بنده ام بنده، از توام زنده، وز تو شرمنده
یا ولی الله، اَنتَ ثارالله
دست جز بر دامنت دارم؟ ندارم
حاجتی جز دیدنت دارم؟ ندارم
ای مرا مولا! هم چنان زهرا ، بر سرم بازآ
یا ولی الله، اَنتَ ثارالله
پیش پایت با کمال شرمساری
کرده ام من از دو دستم لاله کاری
برتو دل بستم، عاشقت هستم، گرچه بی دستم
یا ولی الله، اَنتَ ثارالله
داس های دشنه تیز و آتشینند
یاس های تشنه را اندر کمینند
کاش بودم من، تا که بود ایمن، از خزان گلشن
سوز تشنه کامی، در حرم فتاده
مشک های بی آب، روی هم فتاده
لحظه لحظه بی آبی خیمه خیمه بی تابی
تشنگی چه کرده
آفتاب تابان، سینه های سوزان
کرده در جگرها، آتشی فروزان
کودکان عطش دارند خون ز دیده می بارند
تشنگی چه کرده
دشت عشق و ایثار غیرغم ندارد
چشم تشنه کامان اشک هم ندارد
گوییا شرر خیزد آتش از فضا ریزد
تشنگی چه کرده
گل های رسالت رنگ و رو ندارند
شبنمی که ریزند در گلو ندارند
پژمرده و خشکیده چون باغ خزان دیده
تشنگی چه کرده
گوید با ابوالفضل کودکی صغیره
شد تمام دیگر هر آب ذخیره
اصغر است و بی تابی بی شیری و بی آبی
تشنگی چه کرده
دانلود سبک سنتی
منبع:سایت مدایح
حسین است رهبر خدایی من
علقمه، کلاس نهایی من
استاد عشقم، شاگرد مکتب
دستم قلم شد، خونم مرکب
با قلمِ دستِ قلم گشته نوشتم:
حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم
دجله از خون من، دجله خون شد
آخرین منزلم، حجله خون شد
از تیغ دشمن، فرقم دو تا شد
در راه قرآن، دستم جدا شد
با قلم دست قلم گشته نوشتم:
حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم
آمدم به دریا لب تر نکردم
خلاف گفته پدر نکردم
کز او گرفتم، درس وفا را
در جان نثاری خون خدا را
با قلم دست قلم گشته نوشتم:
حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم
در دلم شور و شوق حسین است
بر لبم ذکر آن نور عین است
تا پرده خون گرفته چشمم
جز به ره او نرفته چشمم
با ق
عباس من! ای ماه کربلایم
وی بهترین اصحاب باوفایم
در علقمه منای تو
تکمیل شد وفای تو
جان حسین فدایت
عباس من برخیز و قد علم کن
فکری برای غربت حرم کن
این اهل بیت خون جگر
گردند بی تو در به در
جان حسین فدایت
عباس من این جا چه جای خواب است؟
سکینه ام در انتظار آب است
من چه دهم جواب او
که می کند عمو عمو
جان حسین فدایت
عباس من در بین خیل دشمن
من ماندم و یک جبهه کودک و زن
در دست اعدا مانده ام
تنهای تنها مانده ام
جان حسین فدایت
عباس من پیشم نمی نشستی
چون شد که خوابیده و دیده بستی؟
مولای تو برادرت
ببین ستاده بر سرت
جان حسین فدایت
عباس من چه زود دیده بستی
با رفتنت پشت مرا شکستی
آتش فتاده بر دلم
پیچیده تر شد
روزی که مادر من، شیر ولادتم داد
در دامن محبت، درس شهادتم داد
مرد عشق و جنونم
یاس آلاله گونم
ساقی دشت خونم
ای حسین جان
عشق حسین زهرا در خون من نشسته
بار مصیبت تو، پشت مرا شکسته
جام سرشار عشقم
جان تبدار عشقم
من علمدار عشقم
ای حسین جان
پرونده حیاتم شد بسته با ولایت
با سر فتاده ام من، به خاک کربلایت
ساقی مست مستم
گر جدا شد دو دستم
مهر تو داده هستم
ای حسین جان
وقتی خوشم که باشد سرم به سینه تو
دریا ز من خجل ماند، من از سکینه تو
ای غمت در روانم
منّتی نِه به جانم
تا در این جا بمانم
ای حسین جان
گفتم گره گشاید دستم به کارزارت
دردا گره فکنده بی دستی ام به کارت
موج خون حجله گاهم
جر رضایت نخواهم
تشنه یک ن
سردار دشت کربلایم
فرمانـده کـل قوایم
فدائی خـون خدایم
اِنّی اباالفضل(
4)
****
میر و علمدار حسینم
از کودکی یار حسینم
تشنـه دیـدار حسینم
اِنّی اباالفضل(4)
****
مـن یـار ثــارالله هستم
در موج خون از پا نشستم
این سروجان وچشم ودستم
اِنّی اباالفضل(4)
****
مـن پسـر ام‌البنیــنم
نجـل امیـرالمـؤمنینم
دست و سرم فدای دینم
اِنّی اباالفضل(4)
****
پـرچم کربـلا بــه دوشم
در سینه، چون دریا خروشم
صدای العطش بــه گوشم
اِنّی اباالفضل(4)
****
گردیده خالی مشک آبـم
از دیده میریزد گلابــم
شـرمنده از طفل ربــابم
اِنّی اباالفضل(4)
****
مقتل من علقمه باشد
زائـر من فاطمه باشد
بر لبم این زمزمه باشد
اِنّی اباالفضل(4)
د
دست رباب بر سما دست سکینه روی سر
دسـت علمدار جدا دست حسین بـر کمر
واعطشا واعطشا(
4)
****
تیر بـه چشم نازنين فرق و عمود آهنین
مشک فتاده یک طرف عَلم شده نقش زمین
واعطشا واعطشا(4)
****
قـرص مـه دو فاطمه خفته به خون در علقمه
آب فرات خون شده ز اشک تشنگـان همه
واعطشا واعطشا(4)
****
اشک به چشم کودکان جام به دست تشنگان
روی یکی بــه علقمه آه یکــی بــر آسمان
واعطشا واعطشا(4)
****
زینب عقیلۀ العرب حسین، شــاه کربلا
یکی کند اخا اخا یکی کند خدا خدا
واعطشا واعطشا(4)
****
لالــة پـرپـرِ علی حسین دیگـرِ علی
بهر تـو مادری کند فاطمـه همسرِ علی
واعطشا واعطشا(4)
****
صوت علی صدای تو جان جهان فـدای تو
بـر روی دس
