ای شمر لعین زیر پایت ماه است
ریحانه ی حضرت رسول الله است
از سینه اش آن پای نجس را بردار
این پرچم « لا اله الا الله » است
شاعر : احسان پرسا
امشب عزیز فاطمه مهمان خواهر می شود
امشب عزیز فاطمه مهمان خواهر می شود
فردا میان قتلگه در خون شناور می شود
امشب درون خیمه گه دارد هزاران گفتگو
فردا در این صحرا سرش دلدار خنجر می شود
امشب بهع سقا بس سخن گوید ز سوز تشنگی
فردا تمم باغ او لب تشنه پرپر می شود
امشب چو شمعی پر شرر تا صبح می سوزد ولی
فردا ز جور کوفیان بی عون جعفر می شود
امشب همه پروانه ها دور و برش پر می زنند
فردا فدای راه حق بی شیر اصغر می شود
امشب یتیم مجتبی بنهاده سر دوش عمو
فردا ز سم اسبها صد پاره پیکر می شود
امشب تمام دیده ها رو جانب لیلا بود
زیرا که چون فردا شود مجنون اکبر می شود
امشب مناجات حسین تا عرش اعلا می رود
عاشق چو رو به كعبه عشق و وفا كند
اِحرام خود ز كسْوَت صبر و رضا كند
در پيش، راه باديه گيرد غريبوار
ترَك عشيره و بَلَد و اَقربا كند
بى اعتنا به زحمت و رنج مسافرت
در هر قدم تحمّل خار جفا كند
آن جا كه موقِفِ عَرَفات محبّتست
در پيشگاه دوست، سر و جان را فدا كند
از صدق چون نهاد قدم در مناى عشق
نقدينه حيات خود از كف رها كند
در مشعرالحرام وفا چون گشود بار
از آه خويش، مشعل سوزان به پا كند
بر گِرد خيمه گاه بگردد پى وداع
با چشم اشكبار طواف النّسا كند
از مروه خيام، شتابان به قتلگاه
رو آرد و به هروله قصد صفا كند
پس در كنار زمزم اخلاص، تشنه لب
بنشيند و به زمزمه ياد خدا كند
آن گاه دست وروى ب
وصیت مادرمون بود،نیمه شبا یه ظرف آب پیشت بزارم(افتاده بودی روی زمین تویه گودال)2
حتی نشد یه قطره آب (برات بیارم )2
نشد بپرسم از تو آرزوی مادر چی میشه
قصه ی ظرف و آب و آبروی خواهر چی میشه
تکلیف من با لب خشک و نیزه و سر چی میشه
شرمنده هستم، ای شاه بی سر
در کنج گودال ،غش کرده با مادر
{(سالار زینب، سالار زینب}2)2
امانت مادرمون بود، این پیراهن رو دوخته زهرا با دستاش
(می دوختشو با گریه می گفت)2 الهی مادرش بشه (فدای زخماش)2
مادرمون همش می گفت برادرم بی کفنه
حالا داری میری و من دلم داره شور میزنه
انگار که دشمن تو فکر غارت پیراهنه
ترسم از اینه بی پیراهن شی، در بوریایی آخر بی کفن شی
{(سالار زینب، سالار
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین (ع)
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین (ع)
از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از این ها حرمت کوی منا دارد حسین
پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست
اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین
بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمی‌داند عروسی یا عزا دارد حسین
رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند
تا بجایی که کفن از بوریا دارد حسین
بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب
ورنه این بي‌حرمتی ها کی روا دارد حسین
سروران،پروانگان شمع رخسارش ولی
چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین
سر به تاج زین نهاد
آرام تر بـرو که توانی نمانده است
تا آخرين نگاه زمانی نمانده است
بگذار تا که سير نگاهت کنم حسيـن!
يک لحظه بعد از تو نشانی نمانده است
می‌خواستم فدای تو گردم ولی نشد
بعد از شهيد علقمه جانی نمانده است
تو می روی ... پس که ؟ عنان گير من شود
وقتی که هيچ مرد جوانی نمانده است
اين گله های گرگ نشستند درکمين
تا با خبر شوند شبانی نمانده است
**
او رفت و بعد ،شيهه اسبی غريب ؛ . . . ماند
شاخه شکست ؛ رايحه عطر سيب ماند
یک تن به جای حضرت يوسف به چاه خفت
اما سری ؛ دريغ . . . به روی صليب ماند
از آن همه جمال جميل خدا ؛ فقط
تصوير مات و خاکی شيب الخضيب ماند
ديگر برای بوسه شمشير جا نبود
حتی لبان دخت
ای شاه بی لشگر بگو پس لشگرت كو؟
گر تو سلیمانی بگو انگشترت كو؟
ظرف دو ساعت اینهمه نیزه شكسته؟
بوی تو می آید بگو پس پیكرت كو؟
با ناله های فاطمه اینجا دویدم
گو تو حسین مادری پس مادرت كو؟
یك جای بوسه بر تنت باقی نمانده
خاك دو عالم بر سرم موی سرت كو؟
آقای من پیراهنت كو؟ خاتمت كو؟
سیمرغ قاف عاشقی بال و پرت كو؟
گیرم سرت را از قفا آقا بریدند
آن بوسه ای كه داده ام بر حنجرت كو؟
از تو توقع دارم ای تندیس غیرت
برخیزی از زینب بپرسی معجرت كو؟
این دشت دشت چشمهای خیره سر شد
آقا كمك كن خواهرت را دخترت كو؟
شاعر:علی اشتری
آنچه از من خواستی با کاروان آورده ام
یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده ام
از در و دیوار عالم فتنه می بارید و من
بی پناهان را بدین دارالامان آورده ام
اندرین ره از جرس هم بانگ یاری برنخاست
کاروان را تا بدین جا با فغان آورده ام
تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم
یک جهان درد و غم و سوز نهان آورده ام
قصه ویرانه شام ار نپرسی خوش تر است
چون از آن گلزار، پیغام خزان آورده ام
دیده بودم تشنگی از دل قرارت برده بود
ازبرایت دامنی اشک روان آورده ام
تا به دشت نینوا بهرت عزاداری کنم
یک نیستان ناله و آه و فغان آورده ام
تا نثارت سازم و گردم بلا گردان تو
در کف خود از برایت نقد جان آورده ام
تا دل مهرآفرینت ر
مرز در عقل و جنون باریك است
كفر و ایمان چه به هم نزدیك است
عشق هم در دل ما سردرگم
مثل ویرانی و بهت مردم
گیسویت تعزیتی از رویا
شب طولانی خون تا فردا
خون چرا در رگ من زنجیر است
زخم من تشنه تر از شمشیر است
مستم از جام تهی حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی
باده نوشیده شده پنهانی
عشق تو پشت جنون محو شده
هوشیاریست مگو سهو شده
من و رسوایی و این بار گناه
نو و تنهایی و آن چشم سیاه
از من تازه مسلمان بگذر بگذر
بگذر از سر پیمان بگذر بگذر
دین دیوانه به دین عشق تو شد
جاده ی شك به یقین عشق تو شد
مستم از جام تهی حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی
باده نوشیده شده پنهانی
شاعر:امیر عباس انصاری
دل پریشانم که ازبابایم نمی آید صدا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
دل پریشانم که از بابم نمی آید صدا
دل پریشانم که از بابم نمی آید صدا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
من نمی خواهم جدا گردم ز دشت کربلا
من نمی خواهم جدا گردم ز دشت کربلا
عمه بابایم کجاست
عمه بابایم کجاست
عمه میسوزد دلم بابم چرا نامد ز جنگ
عمه میسوزد دلم بابم چرا نامد ز جنگ
گر بیاید میکنم
گر بیاید گیرمش اندر بغا من تنگاتنگ
گر بیاید گیرمش اندر بغل من تنگاتنگ
شو برون از خیمه بین بابم چرا نامد ز جنگ
شوق و رونق غیر از این بابم چرا کرده درنگ
ذکر لا حول ولا الله از خونه میاید چرا
ذکر لا حول ولا الله از خونه میاید چرا
عمه بابایم کجا
بند اول:
رسیده شب جدایی داداش ، دارم میمیرم خدایی داداش
بمیرم برات که حاجی من ، شدی دیگه کربلایی داداش
فردا دور خیمه گشت میذارن، تنت رو میون دشت میذارن
من ازمادرم شنیدم اینجا ، سرت رو میون تشت میذارن
(آه و واویلا شده عاشورا)
بند دوم:
دارم میدوم به سمت گودال،اگر البته لشکر بذارن
خودم چادرم رو روت میذارم ، اگه این دو سه نفر بذارن
توی خیمه ها زنان نشستن، ملائک به سر زنان نشستن
میخوام که تو رو بغل بگیرم ، کنارت شمر و سنان نشستن
(آه و واویلا شده عاشورا)
بند سوم:
چه تاریکه آسمون خیمه ، بریده دیگه امون خیمه
علی اکبرو بگیرن از ما، نمیاد صدا اذون خیمه
شکسته دیگه ستون خیمه، می افتن همه به جون خیمه
یکی ب
شب است و بوی جدایی ز کربلا آید
صدای ناله زینب ز نینوا آید
صدای خواندن قرآن ز حنجر اکبر
برای دفعه آخر چه با صفا آید
هنوز ماه مدینه محافظ حرم است
کنار خیمه طفلان صدای پا آید
نشسته بانوی مظلومه با برادر خود
سخن ز غربت و هجران در آن سرا آید
هر آنچه دشت هراسش همیشه، خواهد دید
امان زلحظه فرداکه پر بلا آید
دوباره پهلوی بشکسته را عیان بیند
که روی خاک به صورت غم آشنا آید
هنور یار نرفته، چنین پریشان است
چه میکند که سر او به نیزهها آید
شاعر:جواد حیدری
پر پرواز امید عالمین
عطر سیب صحن بین الحرمین
پا می ذارم توی کشتی نجات
وقتی می شینم توی روضه هات حسین
چشا مو با اشک همچون گل نرگس می کنم
میون سینه زنی از ته دل حس می کنم 2
نسیمی جان فزا میاید 4
بوی کرب و بلا می آید 4
دل من وقف حسین و فاطمه
هر جا باشم دل من با حرمه
کل یوم عاشورا یعنی
کل سال برای ما محرمه
دوباره محرم مو بیرق مشکی علم
انگاری داری یکی داره
می خونه توی صحن حرم
وای وای وای وای
بازاین چه شورش است
که در خلق عالم است
باز این چه نوحه چه عزا و چه ماتم است
نسیمی جان فزا میاید 4
بوی کرب و بلا می آید 4
یا حسین ذکر خدا و زینبه
سند دلم به نام زینبه
سر شکوندن پای دلبر به خدا
جزء قانون نظام زین
فردا میان قتلگه در خون شناور می شود
امشب درون خیمه گه دارد هزاران گفتگو
فردا در این صحرا سرش دلدار خنجر می شود
امشب بهع سقا بس سخن گوید ز سوز تشنگی
فردا تمم باغ او لب تشنه پرپر می شود
امشب چو شمعی پر شرر تا صبح می سوزد ولی
فردا ز جور کوفیان بی عون جعفر می شود
امشب همه پروانه ها دور و برش پر می زنند
فردا فدای راه حق بی شیر اصغر می شود
امشب یتیم مجتبی بنهاده سر دوش عمو
فردا ز سم اسبها صد پاره پیکر می شود
امشب تمام دیده ها رو جانب لیلا بود
زیرا که چون فردا شود مجنون اکبر می شود
امشب مناجات حسین تا عرش اعلا می رود
فردا سرش از تن جدا مهمان مادر می شود
امشب کند زینب دعا هر گز نگردد صبحدم
فردا ز جور
به عشق تو برادرم تو موج غصه اسیرم
دستاتو تو دستام بذار میخوام که آروم بگیرم 2
دروغ نمیگه چشم تو رو برنگردون عزیزم
بذار که چشم تو چشم تو، حسین! یه کم اشک بریزم 2
همسفر بودیم از ازل بذار قانون بمونه
قصه ی غم لیلی و دل مجنون بمونه 2
امشب، حس میکنم، شوق و، شور دلم، دیگه، تمومه داداش
بی تو، من می میرم، بعد از، تو ای عزیز، خنده، حرومه داداش
زندگی بی تو چه فایده داره
زینب پس از تو میشه آواره
سالار زینب 4
****
به یاد شبهای بقیع بیا با من قدم بزن
دوباره سرنوشت دل با دنیا رو رقم بزن 2
به یاد شبهای بقیع یادکنیم از مادرمون
یاد کنیم از کم شدن سایه ی روی سرمون 2
یادته چه شبهایی بود شبای بی پیمبر
یادته چه شب
دنیا تا دنیا باشه سینه زنم من
اسمت هر کجا باشه سینه زنم من
تا دلم گدا باشه سینه زنم من
هر جا کربلا باشه سینه زنم من
وقتی که برات سینه می زنم فاطمه منو می بینه
وقتی که لباس مشکی میپوشم جبرئیل پیشم می شینه
سینه زنت می مونم-ارباب مهربونم
حسین حسین یا حسین
هر کی سینه می زنه میره به جنت
هر کی سینه می زنه داره لیاقت
هر کی سینه میزنه میره زیارت
هر کی سینه میزنه میشه با عزت
بر سینه زدن توی هیئتت افتخار ما گداهاست
هر کسی برات سینه میزنه شامل دعای زهراست
سینه زنت می مونم-ارباب مهربونم
حسین حسین یا حسین
دست من به سینه خورد الحمدالله
نوکر اسم تو آورد الحمدالله
اسم تو دلم رو برد الحمدالله
مادرت مارو شمرد ا
پیكر قرآن، نشان تیرهاست
آیه آیه، طعمه ی شمشیرهاست
جسم پاك یوسفی در خون و خاك
مثل قلب پیر كنعان، چاك چاك
یك گل خونین و هفتاد و دو داغ
تشنه كام افتاده در دامان باغ
برگ های خشكش از خون، تر شده
غنچه روی سینه اش پرپر شده
سنگ دشمن، درّ نایاب من است
تشنگی، شیرین ترین آب من است
كاش تا بازم فدایی آورم
بود هفتاد و دو یار دیگرم
كاش صدها عون و جعفر داشتم
قاسم و عباس و اكبر داشتم
كاش می دادی مرا، صد طفل شیر
تا سپر می شد گلوشان پیش تیر
این من و این شعله ی تاب و تبم
این بیابان گرد كویت، زینبم
عهد بستم با تو تا پای سرم
رخ كند تقدیم سیلی، دخترم
حكم كن؛ فرمان تو، نور است نور
تا گذارم چهره بر خاك تنور
دوست دارم
دیدند چگونه دل ز علی اکبرش برید
دل از برادرش یل آب آورش برید
در پشت خیمه گریه کنان شاه کربلا
دیدند چگونه دل ز علی اصغرش برید
پا در رکاب و وقت وداع با مخدرات
دیدند حسین چگونه دل از دخترش برید
دیدند میان عرصه ی میدان ز خستگی
ریحانه ی رسول خدا آخرش برید
وقتی ز روی مرکب خود بر زمین فتاد
حیوان صفت رسید و به نیزه پرش برید
با تیر و تیغ و دشنه و شمشیر و کعب نی
هرکس رسید و تکه ای از پیکرش برید
ارباب بود و گودی گودال و تیغ تیز
الشمر جالس... نفس مادرش برید(۱)
از پای خود برای بریدن کمک گرفت
از گیسویش گرفت و نهایت سرش برید
ای وای من که در دل شب ساربان پست
انگشت را به نیت انگشترش برید
***
وفتی سرش به نیزه ش
هوا گرفت، زمین و زمان مکدّر شد
و عمق فاجعه با خاک و خون برابر شد
و آن حقیقت تلخی که پیش از آمدنش
در آسمان خداوند شد مقدّر... شد
نماز خواند وَ شن های بایر آن دشت
به بوی "حیّ علی..." تا ابد معطّر شد
نماز خواند وَ با آن نماز خونینش
پیام واقعه ی سرخ طفّ رساتر شد
چه ارباً ارباً تلخی... که پاره پاره تنش
در آن زمان که نَه! تا قرن ها مکرّر شد
تمام شد... نَه ... این تازه اول کار است
زنی رسید وَ چشمان کربلا تر شد
زنی که دست به پهلو گرفته آمده است
سلام مادر پهلو شکسته! ... بهتر شد-
-که آمدی ... که مرا همره خودت ببری
که با حضور تو این لحظه با صفاتر شد
صدا بزن: ولدی یا بُنَیّ یا ولدی!
صدا بزن پسری را که ظه
ای شب عاشور شور آورده ای
شعله در دریای نور آورده ای
ای شب زیبای هفتاد و دو یار
لیلة الاحیای هفتاد و دو یار
در فضای سینه، ماهت آتش است
اخترانت اشک و آهت آتش است
ای شریک سینه های سوخته
تو شبی یا خیمه ی افروخته
ذکر جانسوزت ندای العطش
گشته لبریز از صدای العطش
مرغ شب پر باز کن، پر باز کن
با شرار آه من پرواز کن
پر بزن آنجا که جان پر می زند
مر غ روح عاشقان پر می زند
پر بزن تا کعبه ی قالوا بلیٰ
تا ابد بیتوته کن در کربلا
سوز سقا را دمی احساس کن
رو به سوی خیمه ی عباس کن
برتن بی تاب ها تابی ببر
از برای تشنگان آبی ببر
بس که طفلان راست برلب، آب! آب!
از خجالت آب هم گردیده آب
اشک چشم اصغر و آه رباب
کرده امشب
متاب ای ماه امشب، تا نبینم صبح فردا را
ببار ای اشک تا دریا کنم دامان صحرا را
بریز ای آسمان خون جای باران بر زمین امشب
که پرپر می کند فردا خزان گل های زهرا را
بگریید ای تمام اهل عالم آن چنان امشب
که با اشک خود از خجلت برون آرید سقا را
ندای ارجعی دل برده از هفتاد و دو عاشق
صدای العطش آتش زده اعماق دریا را
وضو گیرید از خون دل خود ای بنی هاشم!
که بردارید فردا از زمین، قرآن لیلا را
نگهدار ای سکینه! اشک های دیده ی خود را
که در گودال خون فردا بشویی جسم بابا را
میا ای آفتابِ صبح بیرون از افق فردا
که با سوز عطش اصغر ندارد تاب گرما را
الهی مهر زندانی شود در سینه ی مشرق
که در گودالِ خونﹾ زهرا نبیند ظهر ف
امشب عزیز زهرا، در ذکر یا الله است
فــــــــــردا سجاده او، گودال قتلگاه است
یا رب به حق زینب، سحر نگردد امشب (2)
امشب ابا عبدالله، در خیمه ها مهمان است
فردا تنش چون قرآن، زیر سُمّ اسبان است
یا رب به حق زینب، سحر نگردد امشب (2)
امشب نخوابد اصغر، یک لحظه در گهواره
فردا ز حلق خشکش، خون می زند فوّاره
امشب عــــــــــلی اکبر، گردد به دور بابا
فردا شود در میـــــدان، لب تشنه اِرباً اِربا
یا رب به حق زینب، سحر نگردد امشب (2)
امشب کنــــــد سقائی، سقا به اشک دیده
فردا کند سرداری، بــــــــا بازوی بریده
امشب به جام سقا، آتش بجـــای آب است
فردا دل سکینه، از داغ او کـــــباب است
یا رب به حق زینب، سحر نگ
در میان خیام ثارالله
رنگ هر سجده رنگ میقات است
آنچه آید ز خیمه ها بر گوش
ناله ی یا رب و مناجات است
دختری در کنار خواهرها
معجر از عطر یاس می بندد
کودکی روی دامن مادر
با صفای تمام می خندد
مردها تا به زیر یک خیمه
پای حرف حسین بنشستند
همه پیمان محکم خود را
با امامی غریب می بستند
همه گفتند جان نثار توایم
نه که یک دفعه بل هزاران بار
تو بگویی بمیر می میرم
زنده ایم ما همه برای تو یار
زیر سقف عزای یک خیمه
خواهری دست بر دعا دارد
روبروی دل خودش امشب
از لبش التماس می بارد
آی هستی من حسین بیا
یادگار غریب مادر من
زیر این آفتاب تنهایی
سایه ات را نگیر از سر من
تو اجازه بده به من فردا
خشم حق را عیان کنم یک سر
اي شمع گريه كن كه شب گريه كردن است
شام عزاست امشب و اين قصه روشن است
اي شمع گريه كن تو و از سوز جان بسوز
كه امشب چراغ آه به هر كوي و برزن است
اي شمع گريه كن تو و زهر بلا بريز
بر خنده هاي لاله كه در باغ و گلشن است
اي شمع گريه كن تو به سوز دل حسين
كامشب اسير پنجه ي بيداد دشمن است
امشب شب وداع حسين است و زينبش
در خيمه هاي آل علي شور و شيون است
امشب حسين گرم مناجات با خداست
فردا سرش به نيزه و صد زخم بر تن است
امشب زمين كرب و بلا جاي امتحان
فردا حريم عشق خداي مهيمن است
امشب سخن ز طاعت و قرآن و سجده است
فردا حديث نيزه و شمشير و جوشن است
در اين شب وداع از اين آستان قدس
ما را سلام در بر هفتاد و دو تن
واحد – زمزمه (ده شب)
(کوفه میا حسین جان)
تا به سحر بگریند زهرا و آل حیدر
آمد شب وداعِ یک خواهر و برادر
هستند این دو محزون بر یکدگر چو مجنون
فردا شود یکی شان غرقه به لُجّه ی خون
امشب وجود خواهر پر شور و سوز و آوا
فردا سر برادر بر نیزه های أعدا
امشب حزینه خواهر غرق شکوه و اِجلال
فردا تنِ برادر بی سر به خاک گودال
امشب گل رباب است در بین گاهواره
فردا خورد سه شعبه بر حلق شیرخواره
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
آخرین وداع امام حسینه،قبلش مكرر میدون رفته،برگشته،بدن حسین غرق زخمه
حسین زخمی ترین برادر من
بگو چرا دور و بر من
میاد صدای مادر من
حسین داره میمیره خواهر تو
چی میاد اینجا به سر تو
خنجر كُند و حنجر تو
نرو كه این جماعت
دست از تو برندارند
تا اینكه داغ تو بر
دل حرم بذارند
چند جور ذبح داریم،یه ذبح داریم مثل گوسفند،میذارند زمین،ولی بعضی حیوانها هستند كه،مثل میزنم ناراحت نشی،شتر رو نمیشه ذبحش كرد،نیست قدش بلنده،یه خنجر بلند هست،یه نیزه،فرو میكنند تو این تهیگاهش(میان پهلوی راست و چپ شکم)،لذا میگندشتر نحر شد
تیراندازا به زانو،نشسته روبروتند
نیزه دارا تو فكر،نحر كردن گلوتند
قربون دل امام زمانم برم،هر روز
شب دلتنگیه عاشورا شـب پـرواز پرستوها
شب بیتابی ی ارباب و شب اشک زینب کبری
امشب زمین کربلا شده مثه عرش خدا
زمزمه ی یا ربناس رو لب اصحاب وفا
شــــده در کرببلا غوغا
رسـیـده وقـت جدائیها
می باره خون دیده زهرا
واویلتاه آه وواویلاه
******
نگیر از زینب نگاهاتو نکن پنهون اشک چشماتو
بزار داداش این شب آخر ببینم من قد بالاتو
خدا کنه فردا نیاد خورشید دیگه بالا نیاد
شمر لعین با خنجرش فردا تو قتلگاه نیاد
چطوری مضطر ببینمت
چـطـوری پرپر ببینمت
رو خاکا بی سر ببینمت
واویلتاه آه وواویلاه
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
امشب گره افتاده به كار دل زارم
من دست به دامان كريم تو گذارم
يك لحظه نگاهي بكن اي زاده زهرا (س)
او فتاده به پاي تو برادر سرو كارم
یعنی چه که فردا تو علمدار حسینی
این با تو نبوده است در این دشت قرارم
توپيش مني و دل من تنگ تو باشد
اي واي اگر كه تو نباشي به كنارم
امشب تو بخوان فاتحه در خيمه زينب(س)
اين خيمه نه خيمه است بي توست مزارم
ای دوست تصور نکنی تا سحر امشب
اندازه یک پلک زدن چشم گذارم
گیرم که کنم باز زر و زیور اطفال
کس نیست در این دشت که با او بسپارم
من آمده ام همرهت ای برادرم
هر جا بروی می روم ای نیزه سوارم
شاعر : مهدی عظیمی
دانلود سبک
کنار پیکر تو نیزه بسیار
حسینم را رها کن مردم آزار
از این شاه غریبم دست بردار
کمی او را به حال خویش بگذار
مگر خشکی لب ها را ندیدی
که اینگونه تو رگ ها را بریدی
خودم دیدم چگونه پیکرت ریخت
سپاهی بی حیا دورو برت ریخت
جلو چشم حرم بال و پرت ریخت
هزاران نیزه بر روی سرت ریخت
حلام کن که مویت را کشیدند
حلالم کن گلویت را بریدند
همین که پیکرت افتاد بر خاک
کنارم مادرت افتاد بر خاک
طلای خواهرت افتاد بر خاک
حلالم کن سرت افتاد بر خاک
ببین آشفته حال خواهرت را
ببین پهلو شکسته مادرت را
اگرچه باورش سخت است اما
بدون یاورش سخت است اما
برای خواهرش سخت است اما
جلوی مادرش سخت است اما
تنش را عاقبت مثله نمودند
به زیر سم
حاشا ندارد
بین شما مردانگی معنا ندارد
کافی ست نیزه
این پیکر صد پاره دیگر جا ندارد
برخیز نامرد
این سینه تاب چکمه هایت را ندارد
اُف بر شماها
یک کهنه پیراهن دگر دعوا ندارد
قوت گرفتید
حالا که دیگر خیمه ها آقا ندارد
غیرت ندارید؟
حمله به زن ها این همه غوغا ندارد
ای بی مروت!
سیلی نزن این بچه را، بابا ندارد
دانلود سبک
