میرسد بر دل تو بغض صدایم یا نه ؟
میشود باز به درگاه تو پایم یا نه ؟
بنده ای آمده با روی سیاهش هیئت
میدهد صاحب این خانه بهایم یا نه ؟
از غلامان تو بودم همه ی عمر بگو
وقت مرگم که رسید از شهدایم یا نه ؟
تو که عمری ست در این روضه پناهم دادی
میدهی گوشه ای از علقمه جایم یا نه ؟
نکند کرب و بلا را که ندیده بروم
اربعین در سفر کرب و بلایم یا نه ؟
ای ساربان آهسته ران دارد توانم می رود
در این زمین پربلا ازغم عنانم می رود
از خاک اینجا بوی هجران و جدایی میرسد
گویا همین جا از تن رنجیده جانم می رود
اینجا لب خشکیده را با تیر آبش میدهند
گفتم عطش سوزم چو آتش بر زبانم می رود
اینجا مقام دیدن ذبح ذبیح اعظم است
کز داغ او شادی ز کل دودمانم می رود
اینجا من و تاریکی و غربت به هم محرم شویم
باید ببینم روی نی ماه زمانم میرود
دوران یا بنت امیرالمونمین من گذشت
وقت اسیری آمد و نام و نشانم می رود
زین پس به روی تاقه ی بی پرده میخوانم نماز
بعد از علی اکبرم دیگر اذانم می رود
من خود به چشم خویشتن باید ببینم بی کفن
روی سرم رآست به نی چون سایه بانم
بی کفن میل بوریا دارد
بی وطن شوق کربلا دارد
پر طاووس مال کرکس نیست
هر که خواهد تو را ، تو را دارد
من که گشتم نگرد آقاجان
مثل و مانند تو کجا دارد؟
از برای منه کلاغ سیاه
گنبد تو همیشه جا دارد
اشکهای منم صفا دارد
کربلای تو هم صفا دارد
راه اگر راه اربعین باشد
نوکر تو هزار پا دارد
آخره نام من حرم بگذار
اول اسم من که "با" دارد
من همینجا نخورده مستم چون
مرقد از دور هم نما دارد
سائلت از چه مشت و مالم داد
پس گدای تو هم گدا دارد
منه بیمار ، سالمم الآن
کربلا ، کرب بی بلا دارد
من ندارم "تو را" ؟ حسودم من؟
پس بقل دستی ام چرا دارد؟
چه کسی گفته او گنهکار است
روی دوشش فقط لوا دارد
یه عمره که با قاب عکس حرم
شب و روزمو هق‌هق میکنم
بذار اربعین زائر تو بشم
وگرنه از این دوری دِق میکنم
همه کوله بار سفر بستن‌و
با پای پیاده هوایی میشن
فقط من از این فیض بی‌بهره‌ام
رفیقام دارن کربلایی میشن
نذار آبروم بیشتر از این بره
بگو دردمو با کی قسمت کنم؟
یا راهی جلو پام بذار یا بگو
چجوری به این دوری عادت کنم؟
اگه کربلاتو نبینم حسین
بگو پس چه‌خاکی بریزم سرم؟
آخه تا کِی این دوری و دوستی؟
بذار پا برهنه بیام تا حرم
رسیده به اینجام صبوری بسه
میشه تا حرم زیر بارون بیام؟
میخوام اینقدَر گریه‌زاری کنم
که قبل از رسیدن بگیره صدام
میخوام خسته از راه رفتن بشم
مثه بچه‌هات غرق تاول بشم
میخوام یاد در
نوشتن از غم تو ذکر این قلم شده است
چقدر فکر من این روزها حرم شده است
پیاده ، رو به حرم… کاش روزیم بشود
تمام دلخوشیم کوله پشتیم شده است
شب دلتنگى من نافله اى مى خواهد
قلمم از تو نوشته ، صله اى مى خواهد
راهى جاده عشقم نکنى مى میرم
دل من پاى پر از ابله اى مى خواهد
مرغ دل بر سر این بام بیارى بهتر
از پریدن به هواى تو چه کارى بهتر؟
سال دیگر نکند زنده نباشم ، اى واى
ارزو روى دل من نگذارى بهتر
شاعر : سید مسیح شاه چراغی
جسم و روحم با حرم گشته عجین
حال و روزم با غمت گشته غمین
این سه جمله خواب شبهای من است
کربلا ... پای پیاده ... اربعین
مجنون صفت به دشت و بیابان دویده ام
اکنون به کوی عشق تو جانان رسیده ام
در راه عشق تو شده پایم پر ابله
از بس که روی خار مغیلان دویده ام
تنها نشد زداغ تو موی سرم سفید
هم چون هلال از غم عشقت خمیده ام
دیوانه بار بر سر کویت گر امدم
منعم مکن که داغ روی داغ دیده ام
من پرچم اسیری و بار غم تو را
از کوفه تا به شام به دوشم کشیده ام
عمرم تمام گشت عزیزم در این سفر
دست از حیات خویش حسینم کشیده ام
بس ظلم ها که شد به من از خولی وسنان
بس طعنه ها ز مردم نادان شنیده ام
دیدی به پای تخت یزید از جفای او
چون غنچه پیرهن به تن خود دریده ام
گنج تو را به گوشه ی ویران گذاشتم
چون اشک .او فتاد رقیه ز دیده ام
می گفت و می گری
اگر چه نور چشمان ترش رفت
به دريا زد يل آب آورش رفت
دلش خوش بود تا آن لحظه اي كه
سوي مقتل غريب مادرش رفت
*****
بكش دستي به قلب زار زينب
مدد كن بر دل خونبار زينب
به امدادم بيا سالار قلبم
كه افتاده گره در كار زينب
*****
پس از پژمردن يك باغ لاله
شده كار دل من آه و ناله
بگير اين نيمه جانم را وليكن
نپرس از حال زهراي سه ساله
*****
ز جا برخيز اي غمخوار زينب
كه رفت از دست چشم تار زينب
نمي داني كه در راه اسارت
چه آمد بر سرم سالار زينب
گر چه لب تشنه یک پیاله شیم
همه حسرت به دل حواله شیم
کربلا نرفته های اربعین
تازه مثل دختر سه ساله شیم
در این خونه همیشه نوکره
بره کربلا یا کربلا نره
اربعین هر کی میره زینبیه
هر کی جامونده رقیه ای تره
حال و هوای گریه دارم ای حسین جان
در روضه هایت بی قرارم ای حسین جان
همراه اهل کاروان زینب تو
این روز و شب ها داغدارم ای حسین
من با که گویم درد و دل های دلم را
جامانده ام که غمگسارم ای حسین جان
در قاب چشمانم ز داغ دوری تو
عکس حرم را می گذارم ای حسین جان
وقتی که زائر نیستم در اربعینت
باید که حالا خون ببارم ای حسین جان
یک اربعین همراه اشک و آه هستم
یک اربعین همواره بین راه هستم
تا همره زینب بیایم محضر تو
بنشینم و گریه کنم بالا سر تو
بگذار دیگر حرف زینب را بگویم
حال و هوای گریه دارد خواهر تو
از ره رسیده خواهر غمدیده ی تو
حالا نشسته روضه خواند در بر تو
واویلتا هذا حسینٌ .... یا محم
نازنین یار! مرا باز ندیدی! باشد!
به گمانم که دل از من تو بریدی! باشد!
بود همواره امیدم که مرا میخواهی
من همانم که نشستم به امیدی، باشد!
بین بازار غلامان نظر انداخته ای
جنس مرغوب نبودم نخریدی؟ باشد!
دست عشاق گرفتی و حرم بردی... آه
طبق معمول ز من دست کشیدی، باشد!
مهربانی تو مال دگران است چرا
باز ای یار به دادم نرسیدی، باشد!
این همه زار زدم، داد زدم کرببلا
این حرم گفتن من را نشنیدی، باشد!
چه کنم تلخی تو باز حلاوت دارد!
دل تنگم بخدا میل زیارت دارد!
شاعر : حسن سرمست
یک اربعین بلا به خدا مانده بر دلم
داغ تمام خاطره ها مانده بر دلم
بودم جدا ز جسم شریفت ولی بدان
یادت همیشه و همه جا مانده بر دلم
ما دسته ی عزای تو بودیم تا به شام
ان سوز نوحه های عزا مانده بر دلم
با لا نشین قافله ی ما سر تو بود
یاد جبین و سنگ جفا مانده بردلم
از ان همه بلا و مصیبت برادرم
یاد سه ساله ات به خدا مانده بر دلم
شاعر : حمید کریمی
دارد نسیم می وزد این بوی کربلاست
چشم و دلم درآرزوی روی کربلاست
برگشتم از سفر؛ سفر رنج و داغ ودرد
پر شد تمام سینه ام از ناله های سرد
برگشته ام که گریه و زاری کنم حسین
اشکی به روی قبر توجاری کتم حسین
شکرخدا که زنده رسیدم ازاین سفر
با این که خیرندیدم از این سفر
جای هزار ضربه شلاق را ببین
برچهره ام نشانی صد داغ را ببین
هرچند سر شکسته ولی سر شکسته نه
هرچند دل شکسته ولی پر شکسته نه
سوغاتم از سفر شده پیراهنت حسین
این یادگار مانده برای منت حسین
برگشته ام ولی نه من آن خواهر توام
آئینه ای از تمام قد مادر توام
هر چند برده اند مرا مجلس حرام
تا با خیال خویش بگیرند انتقام
هرجاکه شد برای غم
از آتش نبودن تو شعله ور شدم
دنبال نیزه ی سر تو دربه در شدم
یک اربعین کنار سرت بر سرم زدند
با خنده های قاتل تو همسفر شدم
باور نکردنیست که من زنده ام هنوز
با اینکه بعد کشتن تو محتضر شدم
در این سفر حقیر شدم نیمه جان شدم
خسته شدم شکسته شدم مختصر شدم
در علقمه اگر که شکسته کمر شدی
در کوچه های شام خمیده کمر شدم
وقتی که تازیانه به طفل تو می زدند
با جان و دل برای تن او سپر شدم
بالا سر مزار اباالفضل می روم
خیلی پس از شهادت او خون جگر شدم
یک حرف می زنم فقط از طول این مسیر
من مورد اهانت هر رهگذر شدم
شاعر : محمد حسن بیاتلو
اشک است همدم دلِ هجران کشیده ها
آخر سپید شد به رهِ تو چه دیده ها
روزی اشک ما همه در چشم های توست
ای ناله دارِ تنگِ غروب و سپیده ها
تو ناز کن لیلی خیمه نشینِ عشق
نازِ تو می کشند گریبان دریده ها
می گفت عاشقی که تو را در بغل گرفت
مائیم و اشک حسرتی و این شنیده ها
آرامِ جانِ فاطمه برگرد از سفر
چشم انتظار تو همه قامت خمیده ها
ای کاش امشبی که رویِ سویِ کربلا
ما را دعا کنی وسط برگزیده ها
تا می شویم لحظه ای دلتنگ کربلا
دل را حرم کنیم به این اشک دیده ها
ره وا کنید قافله سالار می رسد
زینب برای دیدن دلدار می رسد
شاعر : قاسم نعمتی
پاشو که خواهرت، برگشته از سفر
پیروز و سربلند، امّا شکسته پر 2
حسین من
با دست بسته خواهرت گرفته انتقام
برگشته زینبت با لشکرش از فتح شام
ولی دلِ سپاهم و یه داغی سوزونده
یه سردار سه ساله تو خرابه جا مونده
رقیّه رو بردی، بیا منم ببر داداش 3
یه اربعین
علمداری کردم، با بازوی بستم
سختی دیدم امّا، خودم رو نشکستم 2
یه اربعین
ما هم قسم شدیم ظفرمندانه برگردیم
هر مجلس و بزمی که بود حُسینیه ش کردیم
ولی بزم یزید به ماها خیلی سخت گذشت
شراب میریخت کنار رأس تو میون طشت
رو خاک قبر تو، عمرم تموم میشد ای کاش
شاعر : عبدالله باقری
دانلود سبک
یه اربعینه عزیزم از تو من دورم
یه اربعینه دلم گرفته مهجورم
پاشو برادر پناه قلب رنجورم
پناه زینب ای سایه سر رفتی نگفتی نداره پناهی خواهر 2
داداش حسین دلتنگتم کو راه چاره
آروم جونم، زینبت آروم نداره/ دل بی قراره
داداش حسین 3
پاشو برادر که زینبت پریشونه
از دوری تو برادر دل پُرِ خونه
چهل روزه که نگاهش غرق بارونه
تموم دنیا برام سرابه سه ساله جامونده داداش کنج خرابه 2
سپر شدم نبینه رنگ تازیونه
هر وقتی که برای تو گرفت بهونه/ خدا میدونه
داداش حسین 4
چهل روزه غصه داره خواهرت زینب
چهل روزه ناله داره مادرت بر لب
یادم نمیره تن تو بود زیر مرکب
یادم نرفته با لب تشنه افتادی زیر دست و پا و تیغ و دشنه 2
دیدم
پای پیاده اومدم پیشت نگاهی کن به نوکرت آقا
نذار بمونم لحظه ی برگشت تو حسرت یک نظرت آقا
حد و حسابی نداره عشقت تو دل هر کسی تو جا داری
کور بشه چشم دشمنت آقا اینهمه زائر و گدا داری
فدای زائرات آقا
بمیرم کاش توی کربلات آقا
آقام آقام 4
خودت می دونی آقا خیلی ها تو حسرت کرببلا موندن
ما نائب الزیارشون هستیم خیلی ها از قافله جا موندن
الهی که تا نفس آخر نوکر همنشین تو باشیم
زنده بمونیم و یه سال دیگه زائر اربعین تو باشیم
کنار تو نداریم غم
گِرِه خورده قلب ما با این پرچم
آقام آقام 4
به هر دلی آتیش این عشقه به هر لبی ذکر حسین جانه
تجمع زوار تو آقا شبیه یک سیل خروشانه
تا وقتی که اینجا بمونم چشم از گنبد تو
ای پاره پاره پیکر ای بی سر
پاشو که پیشت اومده خواهر
یه دنیا درد و غصه و ماتم برات سوغات آوردم
پاشو داداش برات بگم چه خون دلهایی که خوردم
فقط به عشق تو بوده اگر هنوز جون نسپردم
حسین من3 سالار زینب
یک اربعین دوری به سر اومد
پاشو که خواهر از سفر اومد
چه خواهری پاشو ببین دیگه ازم چیزی نمونده
دوریت زد آتیش به دلم غم تو قلبم و سوزونده
خسته‌ام از بس قاتلت منو به هر طرف کشونده
حسین من3 سالار زینب
بدجوری قلب منو سوزوندی
وقتی شنیدم بی کفن موندی
برات بمیرم آخرش بهت ندادن جرعه ای آب
برات بمیرم که سه روز مونده تنت به زیر آفتاب
کسی نمونده واسه من خودت پاشو خواهرو دریاب
حسین من3 سالار زینب
همینجا بود لب ت
لایق نبودم زائرت باشم
یک (این) اربعین مجاورت باشم
باشه آقا، قسمت اینه بازم بمونم توی حسرت
باشه آقا، قسمت اینه که همچنان نیام زیارت
همینکه حسرت می خورم روی سرم گذاشتی منت
ارباب حسین 4 جان
همه رفیقام اومدن اما
قابل ندونستی منو آقا
خودم می دونم که بدم خودم می دونم رو سیاهم
آبرومو برده دیگه سنگینی بار گناهم
بدِ منو به روم نیار مستحق یه نیم نگاهم
ارباب حسین 4 جان
چون نداره درد دلم درمون
می سوزم و می سازم آقا جون
حق داری رام ندی حسین محضر شاه، جای گدا نیست!
کرببلا برا خوباس جای من بی سر و پا نیست
انگار که تو طالع من زیارت کرببلا نیست
ارباب حسین 4 جان
شاعر : بهمن عظیمی
دانلود سبک
صفا داره، سینه زدن شبای جمعه کربلا
حالی داره، روضه خونی و گریه تو پایین پا
خدا رو شکر، عنایتی شد به دل حسینی ها 2
بارمو بستم/ دارم میام کربلات ارباب
لحظه شمارم/ بیام تو صحن و سرات ارباب
باز مادر تو/ بزرگی کرده منو دیده
رویای من بود/ بشم جز زائرات ارباب 2
در پی می نابِ اباعبدالله دلا شده بی تابِ اباعبدالله 2
داریم میاییم پابوست اباعبدالله 2
قدم قدم، با یه علم میام به سمت کربلا
شوق حرم، موج میزنه میون قلبم ای آقا
دعا دارم، برا دل تمومی جامونده ها 2
پای پیاده/ میام تا کربُبلات ارباب
موکِب به موکِب/ سیراب میشن زائرات ارباب
اما بمیرم/ برای خشکیِ لب تو
هنوز ز گودال/ میرسه به گوش صدات ارباب
در پی می
هیئتیا همه میدن، جونشونو برا حسین
ای که فدای مادرت، تموم مادرا حسین
آخرش عاشقت شدم، اول ماجرا حسین
کاش که بیفته این شبا، گذرت این ورا حسین
بی تو که باشم، دل میگیره غم، دلهره ی محشر دارم
من چه جوری از، نوکری تو، آخه آقا دست بردارم
سر فدای تو، حیفه که فقط، نذرت همین یک سر دارم
ذبیح العطشان حسین 4
شبای اشک و روضه و، نطق منابر حسین
این شبا سینه می زنیم، فقط به خاطر حسین
نوکر اگه نیاد حرم، بگو کجا بره حسین
برابر هزار حجه، اجر مسافر حسین
شوق حرمت، توی سرمه، چون یه دل راغب دارم
من هنوزم از، شیش گوشه ی تو، خاطره ی جالب دارم
زیر سایه تم، دنیا بدونه، که منم یه صاحب دارم
ذبیح العطشان حسین 4
داره می گرد
رسیدم از سفر شکسته بال من نظر کن بر من و نپرس احوال من
بخوان قرآن ز رگهای بریده
علمدار غمت آمد خمیده 2
حسین سالار زینب ۳
همه گلهای تو به رنگ ارغوان ز بس که کعب نی زده بر ما سنان
نهان کردم ز تو جای کبودی
امان از کینه ی قوم یهودی 2
حسین سالار زینب ۳
میان ازدحام نگاه دخترت به روی نیزه بود سر آب آورت
عمو جان وای از آن بازار شامی
بگو که ما کجا بزم حرامی 2
حسین سالار زینب ۳
شاعر : حسین خدایار تهرانی
دانلود سبک
بازم، تو رویای شبم خواب حرم دیدم
دیدم، سلامی به تو با چشم ترم میدم
بازم، به سر سربند لبیک یاحسین بستم
دیدم، بازم پای پیاده زائرت هستم
دوباره زائری با چشم گریونم میون موکبای عشق سردرگم
صدای آشنا آید به گوش دل حَلَبیکُم لِزُوّارِ حَلَبیکُم
بده قولی، بگو باشه قرار اربعینمون سر جاشه
این دل تنگم، عقده ها داره گمونم باز میل کربلا داره 2
قلبم، یه عمریه توی کربلا جا مونده
مونده، دوباره حسرتش رو قلب وامونده
آقا، بگو که اربعین براتو می میرم
گیرم، اگه جا بمونم همینجا می میرم
میون راه با پای پیاده باز رسد از ما سلام از تو علیکم
صدای آشنا آید به گوش دل حَلَبیکُم لِزُوّارِ حَلَبیکُم
این دل تنگم، عقده ها دا
اربعین آمد ومن آمده ام کرببلا
به مشامم برسد بوی حسینم اینجا
سر او همره من آمده در طول سفر
مدفن پیکر او بوده در این خاک بلا
اربعین آمده و بعدچهل روزی سخت
آمدم تا که کنم مجلس سوگی بر پا
آمدم در دلم را به برادر گویم
گویمش بوده یه یادم همه آن عهد ووفا
ای برادر بنگر زینب تو آمده است
تر بتت بر دل غمدیده ی او هست شفا
آمدم تا که بگویم به تو بر من چه گذشت
آمدم شرح دهم قصه چل روز جفا
بعد تو جان برادر حرمت غارت شد
بر من وجمله زنان ظلم بسی، گشت روا
ای حسین بعد تو ما را به اسیری بردند
وای از کوفه واز ولوله ی شام بلا
یاد داری که سرت کوفه بیامد به برم
بود در تشت طلایی نگران خیره به ما
سخت بگذشت به ماشام، عجب
در تمنای رخش باده خوران باید رفت
با دل خون و ضمیری نگران باید رفت
جمع خوبان زمان جای گنهکاران نیست
همچو حر مضطرب و توبه کنان باید رفت
گر ز روی کرمش گوشه ی چشمی بکند
زیر شمشیر غمش با دل و جان باید رفت
صحبت از داغ جوان است و غریبی پدر
در پی خواهر او مویه کنان باید رفت
زرهی نیست که بر قامت قاسم بکند
درغم تازه جوان جامه دران باید رفت
سینه ی ساقی او تنگ شده ای مردم
تا وصال حرمش سینه زنان باید رفت
دست های قلمش حسرت ارباب شده
کمرش تا شده پس ضجه زنان باید رفت
بدنش زیر سم اسب شده زیر و زبر
مجلس روضه ی او لطمه زنان باید رفت
اربعین وعده ی مستی همه عالم شد
بهر تسکین دل مادرمان باید رفت
یاحسین ایله ازون جمع احبایه نظر
کربلاشوقینه عاشیق لریون قلبی اسر
گچدی گونلرهله یوخدوربیزه بیرتازه خبر
بیزی عباسه سفارش ایله دعوت ایلسون
اوگوزل قبریوی الله بیزه قسمت ایلسون
محرمدی قیام آیی قان آیی جهادآیی قان آیی قرآن آیی
آزادلیقااینسانلیقاشرفه آیلارایچره آی تانینیب قان آیی
شاعر : مرحوم حسین منزوی
عهد كردم در عزایت مبتلا باشم، نشد
اربعین، پای برهنه، كربلا باشم، نشد
محرم اسرار گشتم، مجرم عشقت شدم
عهد كردم خاك پای اولیا باشم، نشد
خواستم چون قطره ای در بحر بی پایان عشق
غرق در آب فرات نینوا باشم، نشد
اربعین زخم دل زینب مرا آزار داد
خواستم بر زخم قلب او دوا باشم نشد
من شنیدم شمر دون بر سینه ی آقا نشست
كاش میشد جای شاه سرجدا باشم، نشد
سید مصطفی طباطبایی
سیاهیه غمت از این دل سیاه نرفت
بخاطر غم تو از گلویم آه نرفت
به جرم عشق مرا پیش یار دار زدند
سر کسی به روی دار بی گناه نرفت
میان راه وصالش رود به بیراهه
هر آنکه در دل شب زیر نور ماه نرفت
خودت دو قطره ز چشمان من بکش بیرون
که سطل گریه ی چشمم درون چاه نرفت
به زائران شما غبطه میخورد فردا
به سمت کرب و بلا هرکسی که راه نرفت
پیاده رفتم و پای پیاده برگشتم
در اربعین حسینی سرم کلاه نرفت
فقیر آمدم و پادشاه برگشتم
کسی بدون عنایت ز بارگاه نرفت
دروغ روضه بخوانید... مادرش غش کرد
به روی پیکر عریان او سپاه نرفت
به فاطمه برسانید که خیالش جمع
خدانکرده سنان در دهان شاه نرفت
عزیز کرده اش از آب علق
یا صاحب الزمان عج
خبر رسیده عزیزی که چشم تر دارد
هوای رفتن از این کوچه و گذر دارد
غریب ترین زائر پیاده ی عشق
به شوق کرب و بلا نیت سفر دارد
ز ناله های پر از درد حضرت یوسف (عج)
ستون مسجد حنانه هم خبر دارد
عمودها همه در سجده اند و بی تابش
که بوسه بر قدمش حالتی دگر دارد
به یاد دخترکی گوشه ی خرابه ی شام
که از تمام پدر یک بریده سر دارد
طلایه دار غم حضرت اباالفضل (ع) است
ز روضه های عمو، داغ بر جگر دارد
چقدر صبر بر این ظلمت و جهالت و کفر...!
در انتظار فرج قلب پر شرر دارد
اگر چه با خبر است از سیاهی اعمال
به حال و روز دل شیعیان نظر دارد
خدا کند که بگویند آخرین سفریست
عزیز فاطمه چشمان م
