شعر امام زمان (عج)

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

نِگین،‌ دست شیاطین و سلیمان اشک می‌ریزد
و با فرعون می‌خندند فرزندان اسرائیل

لب خاخام‌ها تورات را وارونه می‌خامد!
کلیسا با دعا، رد می‌شود از غیرت انجیل

درون آتش نمرودها این‌بار می‌سوزد
گلوی «الخلیل» از ذبح فرزندان اسماعیل

بیا ای تک‌سوار سبز! ای پایان این پاییز!
بیا ای صبح پیدا در شب چشم انتظار ایل

و «سبحان الذی اسری» بخوان تا «مسجد الاقصی»
بخوان! ای خواندنت شیرین‌تر از تنزیل جبرائیل

بیا ای منتقم! با ذوالفقار بی‌قرارت تا
نماند روی نقشه لکه‌ای بین فرات و نیل

فلسطین جوجه‌های کوچکش حالا ابابیل‌اند
و خواب آخر پا

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#رمضان_مهدوی

اولین سفره ی افطار مبارک باشد
بر تو این عطرِ خوش یار مبارک باشد
گر شبی، یا سحری لایق دیدار شدی
دیدنِ حضرتِ دلدار مبارک باشد!

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 20:18
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

هلال ماه خدا هم به دیده رویت شد
ولی هلال جمال عزیز زهرا نه
برای آمدنت نُقل محفلان این است
هزار شاید و باید رسید اما نه

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای روی تو ز هرچه گل تازه نازتر
عطر تو از نسیم سحر دلنوازتر

پرواز میکنم چو کبوتر به بام تو
وقتی پر خیال غزل هست سازتر

دیوانه نیستم بروم از کنار تو
وقتی که نیست غیر تو یاری بسازتر

روزی که از نیاز دلم با خبر شدی
دستم به سوی دامن تو شد درازتر

بود و نبود من چقَدَر فرق می کند؟
وقتی ز هست و نیست تویی بی نیازتر

ای کاش نام من برود در قنوت تو
دست تو هست پیش خدا چون که بازتر

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو نور ماه خدایی سلام ماه خدا
دلیل روشن بخشش به بارگاه خدا

طلوع ماه خدا را تو مطلع الفجری
شب سیاه مرا بشکن ای پگاه خدا

چو رازهای دلم ، از تو هیچ پنهان نیست
گناه های مرا دیدی ای نگاه خدا

به اشکهای دو چشم تو میخورم سوگند
که راه دیدن تو میرسد به راه خدا

بیا به ظلم بگو ذوالفقار می آید
به دست عدل تو ای رهبر سپاه خدا

(سلامت همه آفاق در سلامت توست)
جهان بود به پناهت تو در پناه خدا

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آه ای سحر طلوع کن از شام تار من
بگذار پا به دیده ی شب زنده دار من

شرمنده از گناهم و شرمنده تر که بود
وقت گناه دیده ی تو اشکبار من

از ما هزار حاجت غیر از ظهور هست
ای آرزوی گمشده در روزگار من

گفتم بیا...تو آمدی و....من نیامدم
گفتم کجایی...آه....تو بودی کنار من

تو ناظری به حالم و من تا ببینمت
دستی بکش به آینه ی پر غبار من

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 15:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل و ترانه و لبخند می‌رسد از راه
بهار، سرخوش و خرسند می‌رسد از راه

گذشت دلهره‌آور غروبِ تنهایی
پگاهِ روشنِ پیوند می‌رسد از راه

بهار، گمشدۀ سبزِ آسمانی ماست
کسی‌ که گفتم و گفتند می‌رسد از راه

کسی‌که روحِ به افسردگی دچارِ مرا
نجات می‌دهد از بند می‌رسد از راه

مگو بهار، بگو روز بکرِ رستاخیز
بگو رسولِ خداوند می‌رسد از راه

اگرچه آخرِ اسفند، اوّلِ عید است
بهار، اوّلِ اسفند می‌رسد از راه

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 16:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای عاشق شب نورد، پیدایم کن
ای مرد همیشه مرد، پیدایم کن
ای عابر کوچه‌گرد فانوس به دست
من گم شده‌ام، بگرد پیدایم کن

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
ای آینه‌ها! چشم تماشاتان کو؟
یک پنجره تا ظهور باقی مانده

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
می‌آید و سرمازدگان می‌فهمند
با یک گل هم بهار خواهد آمد

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اشک مهمان دل دل نگران است بیا
هجر در طالع عشق است امان است بیا
از حضورت دم افطار تمنا داریم
اولین جمعه ی ماه رمضان است بیا

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در خون نشسته دیدۀ چشم‌انتظارها
خالی‌ست جاده از تب و تاب سوارها

مرده‌ست در میانۀ جان‌ها، امیدها
رفته‌ست از تمامی دل‌ها، قرارها...

خشکیده در گلوی نیستان، نفیرها
افتاده‌اند از تب خواندن، هَزارها

تا کی به باغ این‌ همه گل‌های کاغذی
از خود درآورند ادای بهارها...

در انجماد عاطفه‌ها، شاعرانه‌تر
باید سرود مرثیۀ آبشارها

ما سوختیم بی‌تو در این دشت شعرسوز
ما باختیم قافیه را بی‌تو بارها

وقتی چو آفتاب، قدم می‌زنی به دشت
سر می‌کشند نام تو را سبزه‌زارها

غیر از تو ای مسافر شرقی، که می‌دمد
روح امید در دل امیدوارها

وقتی تو نیستی و نفس می‌کشم هنوز
می‌گیرد آسمان دلم را غبارها

سر می‌زنی و می‌شکند این شب سی

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

طاووس فتاده‌ست به دست مگسان
کو سلیمان که نگین گیرد از این هیچ‌کسان؟

دیوها دعوی اعجاز سلیمان دارند
مرغِ پیغامبر ما شده‌اند این مگسان

روزگاری‌ست که نان می‌برم از سنگ‌دلان
دیرگاهی‌ست که گل می‌خرم از خار و خسان

کعبه دور است و دل تشنه‌ام؛ اسماعیل است
زمزمی، زمزمه‌ای، سوختم ای هم‌نفسان!

مهربانا! شب ظلمانی ما را بشکن
بار الها! مهِ خورشیدی ما را برسان

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

وا کرده ام به روی تو چشم ضمیر را
سر در گمم چگونه بیابم مسیر را

با بالهای بسته دعا مستجاب نیست
باید به نغمه سر بدهم یا مجیر را

من آمدم که سر به دل خسته ات زنم
بیرون نکن ز خانه خود این حقیر را

دیگر به تنگ آمده ام خودخوری بس است
آزاد کن ز کنج قفس این اسیر را

چشم مسلحی که ندارم ببینمت
ابری گرفته تابش ماه منیر را

با این بهانه که پر پرواز کوچک است
با بال عشق میبرم اجر کثیر را

دیگر سکوت جایز و عزلت مجاز نیست
تکبیرها مدد برسانید امیر را

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 00:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با اجازت و استقبال از حضرت حافظ در نبود یار سفرکرده عجل الله تعالی فرجه الشریف

رسیده بزم عشق و باده می ریزند عاقلها
((الا یا ایهاالساقی ادرکاسا و ناولها))1

جهان انگشت بر لب از جمال یوسف زهرا
((زتاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها))

حرم را باز پس می گیرد از نامحرمان بی شک
((جرس فریاد می دارد که بربندید محملها))

به بانگ یالثارت الحسین آغاز خواهد کرد
((که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزلها))

نشسته بارهجران تو بر این پیکر لاغر
((کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها))

تو سراللهی و مخفی است قدر ات در جهان اما
((نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفلها))

به عشق عطر گیسوی تو دنیا را رها کردم
((متی ما

• یکشنبه
• 29
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 04:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رفته‌ست آن حماسۀ خونین ز یادها
دارد زیاد می‌شود ابن‌زیادها

آقای عشق! پرچم سبز و مقدّست
این روزها رها شده در دست بادها

بعد از تو کفر و ظلم، زمین را گرفته است
دنیا شده‌ست مضحکۀ عدل و دادها

آیا زمان آن نرسیده‌ست در جهان
نفرین شوند باز هم این قوم عادها؟

کی می شود که طالب خونت بیاید و،
نام تو تا همیشه بماند به یادها

• سه شنبه
• 31
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 23:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

صدای پای شما... نه، صدای بال می‌آید
کسی فراتر از امکان و احتمال می‌آید...

نسیم شرجی و شوری که سبز و خاطره‌انگیز
به باغ‌های عطشناک خشکسال می‌آید

زلال: رود، زلال: آسمان، زلال: نگاهش
هوای سبز و زلالی‌ست، آن زلال می‌آید

چقدر چشم، به این آسمانِ تیره بدوزم؟
به آن امید که این عید، آن هلال می‌آید

کجاست پاسخ یک عمر ندبه‌های پیاپی؟
جواب محض سؤالی‌ترین سؤال می‌آید؟

• سه شنبه
• 31
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 23:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد

آیینه خیره شد به من و من به‌ آینه
آن‌قدر خیره شد که تبسّم شروع شد...

وقتی نسیم آه من از شیشه‌ها گذشت
بی‌تابی مزارع گندم شروع شد

موج عذاب یا شب گرداب؟! هیچ یک
دریا دلش گرفت و تلاطم شروع شد

از فال دست خود چه بگویم؟ که ماجرا
از ربّنای رکعت دوّم شروع شد

در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار
تا گفتم السّلامُ عَلَیکُم... شروع شد

• سه شنبه
• 31
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 23:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کسی این‌گونه شیدایی نکرده‌ست
شبیه من شکیبایی نکرده‌ست
در این چشم‌انتظاری، لحظه‌ای هم
دلم احساس تنهایی نکرده‌ست

ندارم تاب دیر و زودها را
ندارم طاقت بدرودها را
بیا، تا بعد از این مردم نگویند
رها کرده‌ست باران، رودها را

رسیدم تا هوای جمکرانت
نشستم گوشه‌‌ای از آستانت
شبیه بوریایی فرش کردم
دلم را زیر پای زائرانت

من و خورشیدی از تابیدن تو
و شوق لحظه‌ای خندیدن تو
نگاهم را پر از آیینه کرده‌ست
هوای جمکران و دیدن تو

دلم صاف است تا صوفی نباشد
اسیر عرف و معروفی نباشد
قسم خوردم اگر تو باز گردی
دل من ذرّه‌ای کوفی نباشد

نشسته در غبار، آیینه بی‌تو
به کنج انتظار، آیینه بی‌تو
دلم را ذرّه‌ای روشن نکرده‌ست
ت

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 00:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جهان در حسرت آیینه مانده‌ست
گرفتار غمی دیرینه مانده‌ست
شب تلخی‌ست، بی تو بودنِ ما
بگو تا صبح چند آدینه مانده‌ست؟

تمام عمر بی‌لبخند؟... سخت است
به لبخند خودت سوگند،‌ سخت است
برای دیدنت تا جمعۀ بعد
تحمّل می‌کنم، هرچند سخت است

فقط با بی‌قراری زنده مانده‌ست
به مشتی زخم‌کاری زنده مانده‌ست
دل من از تمام دل‌خوشی‌ها
به یک چشم‌انتظاری زنده مانده‌ست

اگر چه زخمِ طاقت‌سوز خوردیم
غم دیروز را امروز خوردیم
ببخش ای خوب، اگر در غیبت تو
من و دل، نان به نرخ روز خوردیم

کسی در راه - یک طرح تبسّم
من و یک سینه در حال تلاطم
دلم را می‌برد هر چارشنبه
هوای مسجدی آن سوتر از قم

دل من! داغ عالم را نگه‌دار
همین شوق فرا

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 00:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

صبحی گره از زلف تو وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
در راه عزیزی‌ست که با آمدنش
هر قطب‌نما، قبله‌نما خواهد شد

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی
هر روز کشیدی به سر ما دستی
شعبان که به نیمه می‌رسد، آقا جان!
ما تازه به یادمان می‌آید هستی

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو
اما گله بی‌شمار داریم از تو
ما منتظر تو نیستیم آقا جان!
تنها همه انتظار داریم از تو

هر روز به ما اگر که سر هم بزنی...
بر ریشۀ خواب ما تبر هم بزنی...
آقا! تو که خوب می‌شناسی ما را
زنگ در خانه را اگر هم بزنی...

• چهارشنبه
• 1
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این جشن‌ها برای من آقا نمی‌شود
شب با چراغ عاریه فردا نمی‌شود!

من بیشتر برای خودم گریه می‌کنم
این جشن‌ها برای تو بر پا نمی‌شود!

خورشیدی و نگاه مرا می‌کنی سفید
می‌خواستم ببینمت؛ اما نمی‌شود

یوسف! به شهر بی‌هنران وجه خویش را
عرضه مکن، که هیچ تقاضا نمی‌شود

اینجا همه «من»اند، منِ بی خیالِ تو!
اینجا کسی برای شما «ما» نمی‌شود...

باور مکن تو را به هوای تو خواستم
با این قدی که پیش شما تا نمی‌شود

می‌پرسم ازخودم‌ غزلی‌گفته‌ای‌ ولی
با این همه‌ردیف،‌ چرا با«نمی‌شود»؟!

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بی‌تاب‌تر از جانِ پریشان در تب
بی‌خواب‌تر از گردش هذیان بر لب
بی‌رؤیت روی او بلاتکلیفم
مثل گل آفتابگردان در شب

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
مردی که شنیده‌اید غیبت دارد
با آنکه نرفته بود برمی‌گردد

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سرم را می‌زنم از بی‌کسی گاهی به درگاهی
نه با خود زاد راهی بردم از دنیا، نه همراهی

اگر زاد رهی دارم، همین اندوه و فریاد است
«نه بر مژگان من اشکی، نه بر لب‌های من آهی»

غروبی را تداعی می‌کنم با شوق دیدارش
تماشا می‌کنم عطر تنش را هر سحرگاهی...

هلال نیمۀ شعبان رسید و داغ دل نو شد
دعای «آل یاسین» خوانده‌ام با شعر کوتاهی

اگر عصری‌ست، یا صبحی، تو آن عصری، تو آن صبحی
اگر مهری‌ست، یا ماهی، تو آن مهری، تو آن ماهی

دل مصر و یمن خون شد ز مکر نابرادرها
یقین دارم که تو آن یوسف افتاده در چاهی

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فردا اکبر مؤذن میدان است
فردا روز ولادت باران است
فردا سر شمر می‌رود بر نیزه
فردا جشن رهایی انسان است

فردا همه گویند سپهدار آمد
سقای حرم، سید و سالار آمد
در دشت خروش و ولوله می‌افتد
گویند اباالفضل علمدار آمد

فردا دریای خون به پا خواهد شد
هر جای جهان کرببلا خواهد شد
تیری به گلوی حرمله خواهد خورد
سر از تن شمر هم جدا خواهد شد

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست
خروش چلچله لبریز بی‌قراری توست

چه ساقه‌ها که سلوکش به صبح صادق توست
چه باغ‌ها که شکوهش به آبیاری توست

تویی که در همه ذرّات جلوه‌گر شده‌ای
هنوز آینه، مبهوت بی‌شماری توست

بگو کدام غزل شرح ماجرای تو گفت؟!
بگو کدام چکامه به استواری توست؟!

بیا بیا که در این کوچه‌باغ دلتنگی
دلِ شکستۀ هر عاشقی، قناری توست

بیا که چشم به راه تو بعثت است و غدیر
حَرا هر آینه در انتظار یاری توست

مرا امید ظهور تو زنده می‌دارد
و آن‌که شوکت باران به هم‌جواری توست

بهار، هم‌نفس باغ‌های خرّم توست
بهار، همسفر چشمه‌های جاری توست

• جمعه
• 3
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها

با گل زخم، سر راه تو آذین بستیم
داغ‌های دل ما جای چراغانی‌ها

حالیا دست كریم تو برای دل ما
سرپناهی‌ست در این بی‌سر و سامانی‌ها

وقت آن شد كه به گل حكم شكفتن بدهی
ای سرانگشت تو آغاز گل‌افشانی‌ها

فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید
فصل تقسیم غزل‌ها و غزل‌خوانی‌ها

سایهٔ امن كسای تو مرا بر سر، بس
تا پناهم دهد از وحشت عریانی‌ها

چشم تو لایحهٔ روشن آغاز بهار
طرح لبخند تو پایان پریشانی‌ها

• جمعه
• 3
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به شیوۀ غزل، اما سپید می‌آید
صدای جوشش شعری جدید می‌آید

چه آتشی غم عشق تو زیرِ سر دارد
که باغ شعر تر از آن پدید می‌آید

نَفَس‌ نفس به امید تو عمر می‌گذرد
امید می‌رود آری، امید می‌آید

برای درد و دل تو مفید نیست کسی
وگرنه نامه برای مفید می‌آید

مُردّدم که تو با عید می‌رسی از راه
و یا به یُمن قدوم تو عید می‌آید؟

کلیدداری کعبه نشانۀ حق نیست
کسی‌ست حق که در آن بی‌کلید می‌آید

و حاجیان همه یک روز صبح می‌گویند:
چقدر بر تن کعبه سفید می‌آید!

• جمعه
• 3
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور