شعر امام زمان (عج)

منتظر باشید بت ها یک نفر خواهد رسید
از تبار بت شکن ها با تبر خواهد رسید

باز برپا کرده اید این روزها بتخانه را
چون نمی دانید ابراهیم سرخواهد رسید

دیر آمد با نیامد فرق دارد ، انتظار
گرچه عمر نوح باشد باز سر خواهد رسید

زیر پای کینه ی اهل ستم له می شوند
پاسبان لاله های خون جگر خواهد رسید

این شب یلدای دوری از امام عاشقان
گرچه طولانی ست اما تا سحر خواهد رسید

ابرها آماده ی باریدن رحمت شوید
از حضور حضرت باران خبر خواهد رسید

در زمین سینه ها بذر صبوری کاشتیم
باغبان ها همتی ، فصل ثمر خواهد رسید

قصه های کودکی پایان خوبی داشتند
عاقبت آن مرد روزی ازسفر خواهد رسید

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای در نگاه تو رازِ هزارانِ درِ بستۀ آسمانی
کی می‌گشایی به رویم دری از سرِ مهربانی؟

تو با سرانگشت خود پرده از راز گل می‌گشایی
با دست خود شبنم صبح در کام گل می‌چکانی

تو در دل سنگ‌ها بغض هر چشمه را می‌شناسی
تو رودها را به آبی‌ترین لحظه‌ها می‌رسانی

وا می‌کنی مشت هرچه مترسک -که حجم فریب است-
می‌آیی و بیدها را به خاک ادب می‌نشانی

آغاز باران و خورشید در چشم‌های تو پیداست
تو با درخت و نسیم و گل و شاپرک، همزبانی

کی طعم دیدار خورشید را می‌چشانی به گل‌ها
کی گرد اندوه را از نگاه همه می‌تکانی؟

دنیای بی‌تو فریب است، رنگ است، نام است، ننگ است...
ای خضر ما را از این ورطۀ وهم، کی می‌رهانی؟

بر ما جزیره‌ن

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 14:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

جمعه به مهربانی تو فکر می‌کنم
به عهد باستانی تو فکر می‌کنم...

بی‌صبرم آن‌چنان که به آخر نمی‌رسم
حس می‌کنم به جمعۀ دیگر نمی‌رسم...
::
گفتند: دزد آمده باز از هزاره‌ها
خالی شده‌ست کاسۀ چشم ستاره‌ها

گفتند: آب چشمۀ خورشید کم شده‌ست
پاییز حکم داده و گل مُتَّهم شده‌ست

شب، شکل دو مثلّث درهم ‌رسیده است
اضلاع ناگزیر جهنّم رسیده است...

آواز بادهای حرامی رسیده است
پاییز، با دو کفش نظامی رسیده است

در روزنامه‌ها خبر مرگ برگ‌هاست
صحبت ز شکل غیر طبیعی مرگ‌هاست

شب در تمام زاویه‌ها پخش می‌شود
هی صحبت معاویه‌ها پخش می‌شود...

آنان کتاب حق را تحر

• جمعه
• 6
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد
باید شروع فصل خوب داستان باشد

روزی که پیدا می‌شود خورشید پشت ابر
باید که بارانی‌ترین روز جهان باشد

مردی که ده قرن است با عشق و عطش زنده‌ست
باید نه خیلی پیر نه خیلی جوان باشد

با خود تصور می‌کنم گاهی نگاهش را
چشمی که بی‌اندازه باید مهربان باشد

یک روز می‌آید که این‌ها خواب و رؤیا نیست
و خوش به حال هر کسی که آن زمان باشد

بی‌بی که جان می‌داد بالا را نشان می‌داد
شاید خبرهای خوشی در آسمان باشد

بی‌بی که پای دار هی این آخری می‌گفت
این آخرین قالیچه نذر جمکران باشد...

• جمعه
• 6
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پر از لبخند، از آن خواب شیرین چشم وا کردی
نگاه انداختی در آینه خود را صدا کردی

ملیکا! نه، درون آینه نرگس شکوفا شد
خودت را با خودت یک‌بار دیگر آشنا کردی

زدی از قصر بیرون، رفتی و دروازه را بستی
به روی «اَلبَلاءُ لِلوِلا» آغوش وا کردی

در آن صبحی که هرچه بادبان شوق زیارت داشت
دلت را همسفر با کشتی باد صبا کردی

به جای «مُرقُس و مَتّی»* گرفتی انس با «مریم»
از آداب کلیسایی مسیرت را جدا کردی

بهشتی با خودت داری که سامرّای غربت را
برای حضرت خورشید «سُرَّ مَن رَءا» کردی
::
شنیدی قصۀ بعد از خودت را قلب تو لرزید
دعا کردی فرج نزدیک باشد، گریه‌ها کردی

از اینجا داستانت، داستان مادر موساست **
که حتی شعر ه

• دوشنبه
• 9
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 20:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نمی ز دیده نمی‌جوشد اگرچه باز دلم تنگ است
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمیت عاطفه‌ها لنگ است

کجاستی که نمی آیی؟ اَلا تمام بزرگی‌ها
پرنده بی‌تو چه کم صحبت، بهار بی تو چه بی‌رنگ است

نمانده هیچ مرا دیگر، نه هیچ، بلکه کمی کمتر
جز این قدر که دلی دارم، که بخش اعظم آن سنگ است

بیا که بی‌تو در این صحرا، میان ما و شکفتن‌ها
همین سه چار قدم راه است، و هر قدم دو سه فرسنگ است

دعاگران همه البته مجرب است دعاهاشان
ولی حقیر یقین دارم، که انتظار همان جنگ است

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خوش باد نوایی که تواَش نغمه‌زن آیی!
صد سینه صدف داری اگر در سخن آیی!

ای مانده به غربتکدۀ مصر بلاخیز!
دل منتظر توست که سوی وطن آیی!؟

روشن شود از یادِ رخت دیدۀ یعقوب
آن لحظه که در خاطرۀ پیرهن آیی!...

گل، پیرهن از شوق زند چاک به گلزار
ای غنچۀ موعود، اگر در چمن آیی!

صد قاصدک از عشق تو آواز بر آرند
آن لحظه که در خاطرِ دشت و دمن آیی!

عطر از نفس خویش ببارد، گل نرگس
وقتی که در آغوشِ گل یاسمن آیی!...

یابن‌الحسن ای کاش! که تا چشم به راهیم
با حسن خدادادِ حسین و حسن آیی!

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو یوسفی تو که لبریز بوی پیرهنی
تو یوسفی تو که یاایّها‌العزیز منی

بگو چه‌ها که نکردیم بعد این همه سال
در انتظار تو ما، ما برادران تنی

به روز حادثه یک‌یک بهانه آوردیم
گریختیم همه هر طرف فقیر و غنی

غنی بهانۀ دار و ندار خود را کرد
فقیر گفت که من زنده‌ام ز بی‌کفنی!...

نیامدی و چه بتخانه‌ها به پا نشده‌ست
تبر به دست بیا ای سوار آمدنی

منیع :شعر هیت

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

اشک با من مهربان است و تبسّم مهربان‌تر
شور و لبخند و دریغ و آه را هم دوست دارم

گرچه خارم، گاه‌گاهی راه دارم در گلستان
گرچه خاکم، خاک آن درگاه را هم دوست دارم

عاشقم بر ذکر «یا رحمان» و «یا حنّان» و «یا هو»
ذکر «یا منّان» و «یا الله» را هم دوست دارم...

یوسفی گم کرده‌ام چون روزهای عمر و هر شب
سر فرو بردن درون چاه را هم دوست دارم

با غریبان زمین هر لحظه در خود می‌گدازم
راستش این غربت جانکاه را هم دوست دارم

شنبه‌ها تا جمعه‌ها را داغدار انتظارم
حسرت آن جمعۀ ناگاه را هم دوست دارم

گرچه مرگ - این خلوت نایاب - را هم

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ز اشک، دامن من رشک آسمان بوده‌ست
پر از ستاره چو دامان کهکشان بوده‌ست

شبی نبوده که بی غم دلم به روز آرَد
همیشه خانۀ دل پُر ز میهمان بوده‌ست

از آتشی که به جا مانده در قفس پیداست
که برق حادثه با ما هم‌آشیان بوده‌ست

در آستانۀ پیری، جنون دل گل کرد
شکوفه‌باری ما بین که در خزان بوده‌ست...

به هرکجا که روم، صحبت از پریشانی‌ست
مگر حکایت زلف تو در میان بوده‌ست؟

خراب عشق تو را از بلا هراسی نیست
خرابه از خطر سیل در امان بوده‌ست

دو چشم منتظر من به کوچه‌کوچۀ شوق
مدام در طلب صاحب‌الزمان بوده‌ست

شنیده‌ام که به «پروانه» شمع محفل گفت:
که شعلۀ تو به بال و مرا به جان بوده‌ست
منبع: شعر هیئت

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با گوشۀ شالت پر پروانه‌ها را جمع کردی
گرد و غبار کاشی صحن و سرا را جمع کردی

عمامه‌ات را لایه‌لایه باز کردی، بغض کردی
خاکستر آیینه و گلدسته‌ها را جمع کردی

کنج شبستان حرم از سر گرفتی ناله‌ات را
روی زمین خم گشتی و برگ دعا را جمع کردی

از بین آوار در و دیوار و خشت و چوب و آهن
اول زیارت‌نامۀ کرب‌وبلا را جمع کردی

برخاستی، زانو زدی، بر خاک افتادی، شکستی
تا تکه‌تکه پرچم شام عزا را جمع کردی

منبع : شعر هیئت

• سه شنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دوباره پیرهن از اشک و آه می‌پوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه می‌پوشم

دوباره همدم سوز و گداز می‌گردم
به سوی کعبۀ راز تو باز می‌گردم

خطی ز خطّ قیام تو باز می‌خوانم
اذان زخم تنت را نماز می‌خوانم

بر آن مصیبت عُظمی گریستن باید
به راه مرگ عظیم تو زیستن باید

به خون خویش نوشتی که مرگم آیین است
هنوز از خط خون تو خاک خونین است

هنوز از دل گودال می‌زنی فریاد
که آی اهل زمین! راه آسمان این است

از آن غروب که خورشید پشت کوه شکست
هنوز بهر دعای تو گرم آمین است

هنوز آنکه غمت را غریب می‌گرید
دل گرفتۀ این آسمان غمگین است

دلم گرفته ز داغت نشان اشکم را
ببین روان شده این کاروان اشکم را

بخوان که می‌گذرد از میان خو

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آهم برای آینه‌داری که گمشده‌ست
یاری که گمشده‌ست دیاری که گمشده‌ست

تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند
در جست‌وجوی بوی بهاری که گمشده‌ست

ای مهربان چگونه بگردم بدون تو
دنبال دانه‌های اناری که گمشده‌ست؟

آرام‌تر بخوان که نلرزد به روی اسب
این بیت را به گوش سواری که گمشده‎ست:

ترسم ز دشت کرب‌وبلا سر درآوریم
در حین جست‌وجوی مزاری که گمشده‌ست...

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

داغ ما مستدام می‌ماند
بغض ما بی‌کلام می‌ماند

عاشقان می‌دوند سمت وصال
عشق در ازدحام می‌ماند

حجر الاسودِ همیشه غریب
در غمِ استلام می‌ماند

کعبه تنهاست کعبه مظلوم است
کعبه مثل امام می‌ماند

کربلایی دوباره در راه است
حج اگر ناتمام می‌ماند

زخم چندین هزار سالۀ ما
تا دم انتقام می‌ماند

دل امت در انتظار فرج
بین رکن و مقام می‌ماند

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به رغم سیلی امواج، صخره‌وار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!

خلاف گوشه‌نشینان و عافیت‌طلبان
تو در میانۀ میدان کارزار بایست!

نه مثل قایق فرسوده‌ای کناره بگیر
نه مثل طفل هراسیده‌ای کنار بایست!

در این زمانۀ‌ بدنام ناجوانمردی
به نام نامی مردان روزگار بایست!

بس است این‌که به آه و به ناله در همه عمر
به انتظار «نشستی»، به انتظار «بایست»!

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 15:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

نِگین،‌ دست شیاطین و سلیمان اشک می‌ریزد
و با فرعون می‌خندند فرزندان اسرائیل

لب خاخام‌ها تورات را وارونه می‌خامد!
کلیسا با دعا، رد می‌شود از غیرت انجیل

درون آتش نمرودها این‌بار می‌سوزد
گلوی «الخلیل» از ذبح فرزندان اسماعیل

بیا ای تک‌سوار سبز! ای پایان این پاییز!
بیا ای صبح پیدا در شب چشم انتظار ایل

و «سبحان الذی اسری» بخوان تا «مسجد الاقصی»
بخوان! ای خواندنت شیرین‌تر از تنزیل جبرائیل

بیا ای منتقم! با ذوالفقار بی‌قرارت تا
نماند روی نقشه لکه‌ای بین فرات و نیل

فلسطین جوجه‌های کوچکش حالا ابابیل‌اند
و خواب آخر پا

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#رمضان_مهدوی

اولین سفره ی افطار مبارک باشد
بر تو این عطرِ خوش یار مبارک باشد
گر شبی، یا سحری لایق دیدار شدی
دیدنِ حضرتِ دلدار مبارک باشد!

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 20:18
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

هلال ماه خدا هم به دیده رویت شد
ولی هلال جمال عزیز زهرا نه
برای آمدنت نُقل محفلان این است
هزار شاید و باید رسید اما نه

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای روی تو ز هرچه گل تازه نازتر
عطر تو از نسیم سحر دلنوازتر

پرواز میکنم چو کبوتر به بام تو
وقتی پر خیال غزل هست سازتر

دیوانه نیستم بروم از کنار تو
وقتی که نیست غیر تو یاری بسازتر

روزی که از نیاز دلم با خبر شدی
دستم به سوی دامن تو شد درازتر

بود و نبود من چقَدَر فرق می کند؟
وقتی ز هست و نیست تویی بی نیازتر

ای کاش نام من برود در قنوت تو
دست تو هست پیش خدا چون که بازتر

• چهارشنبه
• 18
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 13:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو نور ماه خدایی سلام ماه خدا
دلیل روشن بخشش به بارگاه خدا

طلوع ماه خدا را تو مطلع الفجری
شب سیاه مرا بشکن ای پگاه خدا

چو رازهای دلم ، از تو هیچ پنهان نیست
گناه های مرا دیدی ای نگاه خدا

به اشکهای دو چشم تو میخورم سوگند
که راه دیدن تو میرسد به راه خدا

بیا به ظلم بگو ذوالفقار می آید
به دست عدل تو ای رهبر سپاه خدا

(سلامت همه آفاق در سلامت توست)
جهان بود به پناهت تو در پناه خدا

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آه ای سحر طلوع کن از شام تار من
بگذار پا به دیده ی شب زنده دار من

شرمنده از گناهم و شرمنده تر که بود
وقت گناه دیده ی تو اشکبار من

از ما هزار حاجت غیر از ظهور هست
ای آرزوی گمشده در روزگار من

گفتم بیا...تو آمدی و....من نیامدم
گفتم کجایی...آه....تو بودی کنار من

تو ناظری به حالم و من تا ببینمت
دستی بکش به آینه ی پر غبار من

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 15:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل و ترانه و لبخند می‌رسد از راه
بهار، سرخوش و خرسند می‌رسد از راه

گذشت دلهره‌آور غروبِ تنهایی
پگاهِ روشنِ پیوند می‌رسد از راه

بهار، گمشدۀ سبزِ آسمانی ماست
کسی‌ که گفتم و گفتند می‌رسد از راه

کسی‌که روحِ به افسردگی دچارِ مرا
نجات می‌دهد از بند می‌رسد از راه

مگو بهار، بگو روز بکرِ رستاخیز
بگو رسولِ خداوند می‌رسد از راه

اگرچه آخرِ اسفند، اوّلِ عید است
بهار، اوّلِ اسفند می‌رسد از راه

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 16:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای عاشق شب نورد، پیدایم کن
ای مرد همیشه مرد، پیدایم کن
ای عابر کوچه‌گرد فانوس به دست
من گم شده‌ام، بگرد پیدایم کن

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
ای آینه‌ها! چشم تماشاتان کو؟
یک پنجره تا ظهور باقی مانده

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
می‌آید و سرمازدگان می‌فهمند
با یک گل هم بهار خواهد آمد

• پنج شنبه
• 19
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اشک مهمان دل دل نگران است بیا
هجر در طالع عشق است امان است بیا
از حضورت دم افطار تمنا داریم
اولین جمعه ی ماه رمضان است بیا

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 17:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در خون نشسته دیدۀ چشم‌انتظارها
خالی‌ست جاده از تب و تاب سوارها

مرده‌ست در میانۀ جان‌ها، امیدها
رفته‌ست از تمامی دل‌ها، قرارها...

خشکیده در گلوی نیستان، نفیرها
افتاده‌اند از تب خواندن، هَزارها

تا کی به باغ این‌ همه گل‌های کاغذی
از خود درآورند ادای بهارها...

در انجماد عاطفه‌ها، شاعرانه‌تر
باید سرود مرثیۀ آبشارها

ما سوختیم بی‌تو در این دشت شعرسوز
ما باختیم قافیه را بی‌تو بارها

وقتی چو آفتاب، قدم می‌زنی به دشت
سر می‌کشند نام تو را سبزه‌زارها

غیر از تو ای مسافر شرقی، که می‌دمد
روح امید در دل امیدوارها

وقتی تو نیستی و نفس می‌کشم هنوز
می‌گیرد آسمان دلم را غبارها

سر می‌زنی و می‌شکند این شب سی

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

طاووس فتاده‌ست به دست مگسان
کو سلیمان که نگین گیرد از این هیچ‌کسان؟

دیوها دعوی اعجاز سلیمان دارند
مرغِ پیغامبر ما شده‌اند این مگسان

روزگاری‌ست که نان می‌برم از سنگ‌دلان
دیرگاهی‌ست که گل می‌خرم از خار و خسان

کعبه دور است و دل تشنه‌ام؛ اسماعیل است
زمزمی، زمزمه‌ای، سوختم ای هم‌نفسان!

مهربانا! شب ظلمانی ما را بشکن
بار الها! مهِ خورشیدی ما را برسان

• جمعه
• 20
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

وا کرده ام به روی تو چشم ضمیر را
سر در گمم چگونه بیابم مسیر را

با بالهای بسته دعا مستجاب نیست
باید به نغمه سر بدهم یا مجیر را

من آمدم که سر به دل خسته ات زنم
بیرون نکن ز خانه خود این حقیر را

دیگر به تنگ آمده ام خودخوری بس است
آزاد کن ز کنج قفس این اسیر را

چشم مسلحی که ندارم ببینمت
ابری گرفته تابش ماه منیر را

با این بهانه که پر پرواز کوچک است
با بال عشق میبرم اجر کثیر را

دیگر سکوت جایز و عزلت مجاز نیست
تکبیرها مدد برسانید امیر را

• پنج شنبه
• 26
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 00:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با اجازت و استقبال از حضرت حافظ در نبود یار سفرکرده عجل الله تعالی فرجه الشریف

رسیده بزم عشق و باده می ریزند عاقلها
((الا یا ایهاالساقی ادرکاسا و ناولها))1

جهان انگشت بر لب از جمال یوسف زهرا
((زتاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها))

حرم را باز پس می گیرد از نامحرمان بی شک
((جرس فریاد می دارد که بربندید محملها))

به بانگ یالثارت الحسین آغاز خواهد کرد
((که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزلها))

نشسته بارهجران تو بر این پیکر لاغر
((کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها))

تو سراللهی و مخفی است قدر ات در جهان اما
((نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفلها))

به عشق عطر گیسوی تو دنیا را رها کردم
((متی ما

• یکشنبه
• 29
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 04:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار