جز به درگاه تو درگاه دگر نیست مرا
بهتر از راه تو هیچ راه دگر نیست مرا
من زاعمال خود از بار گناه می ترسم
جان مولا تو بیا شاه دگر نیست مرا
#اللهم عجل لولیک الفرج
# رضا_ترابی_گیلده
یا صاحب الزمان(عج)
تا تو آیی چشمه ی امّید جاری می شود
روز گاران خزانی هم بهاری می شود
هر کویری میشود چون صحنه گلزارها
موسم خوشخوانی بلبل، قناری می شود
تا تو آیی چهره ی عالم تبسم می کند
بهر دیدارت دچار بیقراری می شود
مهر رخشان عدالت باز هم سر میزند
وقت پایان خوش هر انتظاری می شود
تا تو آیی لشگر دین خدا بر پا شود
نوبت ابراز عشق و جان نثاری می شود
می شوی فرمانده این لشگر و فرمان دهی
ظاهر اندر دست، تیغ ذوالفقاری می شود
میشود پایان ظلم ظالمان این جهان
با ظهورت مصلحا، ظالم فراری میشود
شعر :اسماعیل تقوایی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
عمریست چو مجنون سر این راه نشستم
از طعنه ی این مـــردم نــــادان گُسَستم
تعجیل کـــن و رخ بنما یوسف زهـــــرا
چون پیر زمین خورده ی فرتوت شکستم
?شعر:
#کربلایی_سیدناصراسماعیل_نسب
در یافتن تو در به در می‌میرم
یا بر سر کویْ یا گذر می‌میرم
یک روز ز راه می‌رسی اما حیف
از شوقِ شنیدن خبر می‌میرم
تو ای شاه ِ دل من خود گواهی
ندارم من به غیر از تو پناهی
مرا آقا تو بهتر می شناسی
من آن عبد ِ سیه چُرده تو ماهی
اگر چه قلب تو گاهی شکستم
ولی شرمنده ام از پُر گناهی
نظر کن بر دل تنگم تو آقا
بُوَد کافی به من یک دم نگاهی
دلم تنگ ست برای دیدن تو
ندارم بهتر از اشکم گواهی
مرنجان این گدای خود زهجرت
که پُر شد سینه ام از دود ِ آهی
بهای دیدنت آقا چه باشد
بگو از این گدای خود چه خواهی
بهایش هر چه باشد می پذیرم
اگر هم جان ناقابل بخواهی
تمام آرزوی من همین است
که مهمان تو من گردم الهی
#اللهم عجل لولیک الفرج
#رضا_ترابی_گیلده
کاش میشد نازنین امشب نگارم میشدی
یا شبی مهمان قلب بی قرارم میشدی
من به گیسوی تو دل می بستم ای آرام جان
تا تو آرام تمام روزگارم میشدی
بی تو هر فصلی زمستان شد در این دنیای ما
کاش آقاجان گل و باغ و بهارم میشدی
پرده بردار از رخ ای عالم فدای روی تو
تا دمی را قبله ی چشم خمارم میشدی
در قنوتم جلوه کن ای جلوه مهر خدا
تاکه در هر لحظه تکبیر و شعارم میشدی
لیلی و مجنون فقط افسانه بود ای آشنا
کاش لایق بودم آقاجان تو یارم میشدی
کار نوکر دل سپردن کار مولا دلبری
کاش میشد تا همه دار و ندارم میشدی
افتخار نوکری را از گدای خود نگیر
کاش در روز جزا هم اعتبارم میشدی
حضرت خورشیدِ رحمت من گرفتار تو ام
کاش نور پر فروغ شام تارم میشدی
من ندارم حاجتی غیر از وصال ارباب من
تا در این دلدادگی ایل و تبارم میشدی
کاش میشد تا بیایی لحظه جان دادنم
بعد از آن هم زائر سنگ مزارم میشدی
شاعر:سعید مرادی
#امام_زمان_عج
#مناجات
به سمت قبله چشمت نماز عشق میخوانم
قنوتم پر جنون گشته تو می دانی و میدانم
عجب حال خوشی دارم در این حال نماز عشق
میان سجده یاد هرکسی را جز تو می رانم
هلال ابروان تو شده مستانه مقصودم
در این حال خوش مستانه ام رندانه می مانم
عجب زلف پر از پیچی به هر تارش
دخیل افتم
مرا حاجت روا کن که تو را با اشک
می خوانم
فدای خال لبهایت شوم ای حضرت دلبر
به من با لحن زهرایی چشم دلبرت بنگر..
#محمد_حبیب_زاده ۹۹/۵/۲۴
جمعه‌های انتظار
جمعه‌ها پای قرارم که یارم برسد
روشنی بخش شب تیره و تارم برسد
گفته جبریل به احمد که مخور غصه خدا
قول داده که همه دار و ندارم برسد
دارد دوباره رنگ می بازد حنایم
پس با چه رویی سوی تو آقا بیایم
دریا تویی، مولا تویی، آقا تویی تو
من دست خالی آمدم، آقا ... گدایم
راه گلویم را دوباره بغض بسته
آقا ببین که در نمی آید صدایم
دستی بکش بر این دل غربت گرفته
شاید کمی آرام گردد دردهایم
پشتم به تو گرم است، از من رو مگردان
من بی تو مثل کودکی بی دست و پایم
آقا زمین خورده دوباره نوکر تو
فکری به حالم کن که مشغول هوایم
این حرف ها، از روی دلتنگی است آقا
بدجور دلتنگ اذان کربلایم
آقا دل شکسته ما را نمیخری؟
ظرف ترک ترک شده از ما نمی خری؟
مرجوع شد به هر که دلم را فروختم
کالای دست چندم ما را نمی خری؟
با رشته های اشک به بازارت آمدم
از ما کلاف یوسف زهرا نمی خری؟
از من عبور می کنی و داد میزنم
نوکر برای خانه ات آقا نمیخری؟
امروز با یقین که به دردت نخورده ام
شاید اگر به خاطر فردا نمی خری؟
عمری به عشق نوکری تو دویده ام
حالا که اوفتاده ام از پا نمی خری؟
یا صاحب الزمان
صاحب زماني مهدیا، جان جهانی
دلسوزی وبرعاشقانت مهربانی
ممهور شدگنج ولایت با وجودت
گنجینه را تو آخرین دُرّ گرانی
لیلایی وعالم همه مجنون کویت
شیرین ترین شیرین فرهاد زمانی
دریای امیدی برای نا امیدان
روشنگر آینده ی مستضعفانی
عصر ظهور تو بهار آدمیت
سبزی وپایانی هر فصل خزانی
تو غایت آمال فصل انتظاری
عدل خدایی راتو اصلی ونشانی
تو مایه ی آرامش اهل زمینی
فرزند زهرا(س) نور اهل آسمانی
هر جمعه چشمان همه برراه مانده
تاپا به ره بگذاری ای یار نهانی
آیی زنی تکیه تو بر دیوار کعبه
برما انالمهدی، انالمهدی بخوانی
پایان ببخشی انتظار عاشقانت
آیی وطعم وصل را بر ما چشانی
شعر:اسماعیل تقوایی
صاحب زماني، عالمی را جان جانی
دلسوزی وبرعاشقانت مهربانی
گنج ولایت با وجودت مهر گردید
گنجینه را تو آخرین دُرّ گرانی
لیلایی وعالم همه مجنون کویت
شیرین ترین شیرین فرهاد زمانی
دریای امیدی برای نا امیدان
روشنگر آینده ی مستضعفانی
عصر ظهور تو بهار آدمیت
سبزی وپایانی هر فصل خزانی
تو غایت آمال فصل انتظاری
عدل خدایی راتو اصلی ونشانی
تو مایه ی آرامش اهل زمینی
فرزند زهرا(س) نور اهل آسمانی
هر جمعه چشمان همه برراه مانده
تاپا به ره بگذاری ای یار نهانی
آیی زنی تکیه تو بر دیوار کعبه
برما انالمهدی، انالمهدی بخوانی
پایان ببخشی انتظار عاشقانت
آیی وطعم وصل را بر ما چشانی
صاحب زماني، عالمی را جان جانی
دلسوزی وبرعاشقانت مهربانی
گنج ولایت با وجودت مهر گردید
گنجینه را تو آخرین دُرّ گرانی
لیلایی وعالم همه مجنون کویت
شیرین ترین شیرین فرهاد زمانی
دریای امیدی برای نا امیدان
روشنگر آینده ی مستضعفانی
عصر ظهور تو بهار آدمیت
سبزی وپایانی هر فصل خزانی
تو غایت آمال فصل انتظاری
عدل خدایی راتو اصلی ونشانی
تو مایه ی آرامش اهل زمینی
فرزند زهرا(س) نور اهل آسمانی
هر جمعه چشمان همه برراه مانده
تاپا به ره بگذاری ای یار نهانی
آیی زنی تکیه تو بر دیوار کعبه
برما انالمهدی، انالمهدی بخوانی
پایان ببخشی انتظار عاشقانت
آیی وطعم وصل را بر ما چشانی
فانوس نشاندم سر هر کوچه بیایی
از پاقدمت نیست خبر پس تو کجایی
از درد فراقت کمرم خم شده ای شاه
ترسَم که رسد عمر به پایان و نیایی
بعد همه ی سجده ی شُکرم به تو سوگند
کردم ز دلم بهر ظهور تو دعایی
این دل چه کُنَد از غم هجران تو سوزد
آغشته کن آقا تو دلم را به دوایی
خواهم که سَرَم نذر کف پای تو باشد
قبلش ولی ای شاه ز رُخَت پرده گشایی
تا قسمت من باشد و یک بوسه به پایت
آن وقت که دگر چیزی نگویم به جدایی
ای جان تراب هدیه ی بهتر که ندارم
هر چند که ندارد سَر ِ من هیچ بهایی
فانوس نشاندم سر هر کوچه بیایی
از پاقدمت نیست خبر پس تو کجایی
از درد فراقت کمرم خم شده ای شاه
ترسَم که رسد عمر به پایان و نیایی
بعد همه ی سجده ی شُکرم به تو سوگند
کردم ز دلم بهر ظهور تو دعایی
این دل چه کُنَد از غم هجران تو سوزد
آغشته کن آقا تو دلم را به دوایی
خواهم که سَرَم نذر کف پای تو باشد
قبلش ولی ای شاه ز رُخَت پرده گشایی
تا قسمت من باشد و یک بوسه به پایت
آن وقت که دگر چیزی نگویم به جدایی
ای جان تراب هدیه ی بهتر که ندارم
هر چند که ندارد سَر ِ من هیچ بهایی
توسل به امام زمان
شُکر حق عاشق ِ آقای زمانیم هنوز
از ازل بنده ی عشقیم و همانیم هنوز
ما که در حسرت رویت زدل و جان سوختیم
چونکه از عشق تو ما سیل روانیم هنوز
ناله از حُب تو کردیم و ولیکن به جفا
ما زاعمال خود ای شاه نگرانیم هنوز
بهتر از کوی تو ما را نَبُوَد جای دگر
گرچه بر کوی تو ما بار گرانیم هنوز
خجل از روی تو باشیم و دگرحرفی نیست
ما ولی با تو بر آن عشق نهانیم هنوز
داغ بر سینه ی عشاق خود آقا مگذار
پرده بگشا ؛ گر چه قدر ِ تو ندانیم هنوز
توسل به امام زمان(عج)
در این ایام تنهایی تو با مایی خدا را شکر
پناه ما در این درد و بلاهایی خدا را شکر
تمام خلق میگویند زمین در حال نابودیست
ولی فرموده پیغمبر تو می‌آیی خدا را شکر
گناهم گر شود ظاهر کسی با من نمیماند
گناهم دیدی و ماندی ز آقایی خدا را شکر
پسرها پیرو دین پدرها بوده‌اند عمری
به تلقین پدر ما را تو مولایی خدا را شکر
کنون بر من عنایت شد ز یادم روضه ای رد شد
یقیناً پس گل زهرا تو اینجایی خدا را شکر
عدو گفتا خودم دیدم ته گودال را یک دم
حسین بن علی گوید به نجوایی خدا را شکر
ای خلق عالم منتظر بهر رخ دلجوی تو
کو عاقلی غافل شود از سائلی در کوی تو
تو می فروش الفتی جام لبت هستی فزا
من در پی مستانگی از فیض وصل روی تو
درد آشنائی با توام حُسن القضا شد بهر من
از جان گذشتم تا شوم صید کمند موی تو
از راز و رمز عاشقی کی دارد آن مجنون خبر
کو سوز جان را نشنود از حلقه ی گیسوی تو
زاهد به فکر حور و من، وصل تورا در جستجو
حورا کجا دارد مگر از رنگ تو از بوی تو
صد باغ جنت میخرد تلمیح چشم نرگس ات
جوید صفای دل مَلک از دیده ی جادوی تو
ای جان عالم لحظه ای از پرده بیرون شو که من
خوانم نماز عشق را بر قبله ی ابروی تو
آقا زِ پشت پرده برون آ ببینمت
بنما رخ محمّدیت را ببینمت
ای وارثِ رسالتِ طاها ظهور کن
تا اینکه در سراسر دنیا ببینمت
در انتظار آمدنت پیر گشته‌ام
هست آرزویِ قلبیِ من تا ببینمت
لطفی نما به عاشق چشم انتظار خود
یابشنوم صدای تو را یا ببینمت
اینجا برای مادرتان مجلسی بپاست
لطفی نما بیا که در اینجا ببینمت
امشب میان مجلس ما آمدی اگر
اصلا اجازه میدَهی‌ام تا ببینمت؟
لایق نیَم اگرچه به من جلو‌ه‌گر شوی
امّا بیا بخاطر زهرا ببینمت
چون روسیاهم و خجلم از نگاه تو
زین رو مراقبی که مبادا ببینمت
یکشب بیا به خوابم و منّت سرم گذار
تا لااقل به عالَمِ رؤیا ببینمت
(فیضی)غزل غزل به تودلبسته میشود
شاید که لابِه لای غزلها ببینمت
می کنم اقرار آقا وصله ی ناجور ، من
ماهِ من، محتاجْ من، گمگشتهْ من، بی نورْ من
این بیابانگرد، تبعید از گلِ رویت شده
چون رگِ گردن، تو نزدیک منی و دور من
محضرت را درک خواهد کرد هرکس با شماست
چشمهایت نور دارد بر دو عالم، کورْ من
من برای جاه ، نزدت رو نکردم هیچ وقت
تو سلیمانِ جهانم باش، اما مورْ من
من به دست اشک می سازم خودم را عاقبت
حرف جدت که می آید سینهٔ پر شورْ من
کی میشود آقا که بشنوم صدایت را
صدای ِجواب ِ سلام ِ این گدایت را
دلم از فراق تو به ماتم نشسته است
جان من بیا تا ببوسم خاک پایت را
سلام آقا
عزیز حضرت زهرا
گل نرگس
فدای گریه هات آقا
چقدر آقا
غریب و بی کس و یاری
بدم اما
می دونم که دوسم داری
حلالم کن
که اشکت رُ درآوردم
حلالم کن
اگه خیلی بدی کردم
ببخش آقا
اگه چشمام نمی باره
می خوام خوب شم
گناهام باز نمی ذاره
مثه هر سال
بودیم تووی مسیر ای کاش
توو مشایه
به یاد نوکراتم باش
نگات افتاد
به گنبد یاد ما هم کن
یه لطفی کن
غم این دوریو کم کن
ملکا؛ مدد بفرما، تو اجابتی دعا را
صنما؛عنایتی کن، به رهان تو این بلا را
چه کنم؟مدد نمایی! که ببینم آشنایی
ز کرامتت ببینم ،رخ ماه مصطفی(ص) را
تو که ساتر العیوبی،تو که غافر الذنوبی
برسان به وقت مردن ،شه ملک لا فتا را
چه کنم؟ به وقت عصیان نظرم سوی تو گردد
منم آن گدای عاصی، برسان تو مجتبی(ع) را
تو ؛ تُعِزُّ مَنْ تَشاٰءی و تُذِلُّ مَنْ تَشاٰءى
تو دهی، فخر و ذلت تو همی دهی ندا را
چه عمل کنم به عالم که به لطف حق تعالی
که ز عطر و بوی مهدی (عج) نصبی، نصیب ما را
به نماز و خمس و روزه و جهاد علیه کفار
فرجش شود مُفَرَّج، دل شیعیان رضا را
دل شیعیان بود خون ز برای قتل زهرا(س)
که بگیرد انتقام از، دو خبیث بی حیا را
(مهدیا)؛!..بگو کجایی؟نجفی؟!کربلایی؟!
تو به شاه ملک ایران، تو بخوان فرج دعا را
دلبرا گر بنوازی به نگاهی ما را
خوش تر است ار بدهی منصب شاهی ما را
به من بی سر و پا گوشه ی چشمی بنما
که محال است جز اين گوشه پناهی ما را
بر دل تيره ام ای چشمه ی خورشيد بتاب
نبود بدتر از اين روز سياهی ما را
از ازل در دل ما تخم محبّت کشتند
نبود بهتر از اين مهر گياهی ما را
گر چه از پيشگه خاطر عاطر دوريم
هم مگر ياد کند لطف تو گاهی ما را
با غم عشق که کوهی است گران بر دل ما
عجب است ار نخرد دوست به کاهی ما را
نه دل آشفته تر و شيفته تر از دل ماست
نه جز آن خاطر مجموع گواهی ما را
«مفتقر» راه به معموره ی حسن تو نبرد
بده ای پير خرابات تو راهی ما را
منبع:کانال مدح و مرثیه
ای سپهر عظمت اختری ای جان جهان
مهدی فاطمه ای ماخلقه روح و روان
آلتی آیلیق بالانون حرمله دن قانین آلان
سن اگر پرده دالیندان ئوزووی ائتسون عیان
یولووا ساغر معنا جالانار یا مهدی
باشووا اهل تولا دولانار یا مهدی
سنه تعریف یازا خامه و دیوان تلسور
دیمگه مدحووی دیلدنده قاباق جان تلسور
چهرووی گورسه اگر گون اوتانار یا مهدی
باشووا ملت ایران دولانار یا مهدی
کعبه دن باخسون اگر ملک خراسانه طرف
یولووی سالسون اگر مهد دلیرانه طرف
ایاقون قویسون اگر کشور ایرانه طرف
قونسا گرد قدمون قبر شهیدانه طرف
جانلارون شمعی جوارونده یانار یا مهدی
باشووا روح شهیدان دولانار یا مهدی
آز قالور دولدورا دنیانی اقا فسق و فجور
منتظردور یولووا امت باشور و شعور
یول گودور جان وئره فرمانووه مردان غیور
مکه ده سن ائلیین وقتیده اعلام حضور
خواب غفلتده یاتانلار اویانار یامهدی
باشووا محرم اولانلار دولانار یامهدی
قربان اولوم گوزیاشیوه
اوچ یوز اون اوچ یولداشیوه
گلسون دولانیخ باشیوه
یابن الحسن یابن الحسن (۲)
ای چاره سیزلر چاره سی
داغ داشلارین آواره سی
سنسن علی نین ناله سی
یابن الحسن یابن الحسن (۲)
گوز یولدا قالدیم گلمدون
سولدوم سارالدیم گلمدون
والله قوجالدیم گلمدون
یابن الحسن بابن الحسن (۲)
وئرم سنی مولا قسم
زهرا آناوین جانینه
اول پشت درده سقط اولان
محسن شهیدون قانینه
بیز سائلوخ ایله کرم
یابن الحسن یابن الحسن (۲)
ای چلچراغ پنج تن
سس وئر منه یابن الحسن
جان حسین جان حسن
سس وئر منه یابن الحسن
یابن الحسن یابن الحسن (۲)
وئرم ابوالفضله قسم
قوی گوزلریم اوسته قدم
یرده قالوب قانلی علم
یابن الحسن یابن الحسن (۲)
ای منجی رهایی دین خدا بیا
جبران دردهای دل هل اتا بیا
ای آخرین سلالۀ مظلوم اهل بیت
آقا ترا به آبروی مصطفی بیا
از چاههای کوفه چه داری خبر ؟ بگو!
ای باخبر ز درد دل مرتضی بیا
ام الائمه النُّجَبا منتظر تُراست
ای آشنای مصحف زهرا بیا بیا
از غربت غریب مدینه بگو بما
ای باخبر ز سرّ دل مجتبی بیا
سنگین ترین مصیبت تو داغ کربلاست
ای منتقم به خامس آل کسا بیا
احیاگر صحیفۀ سجادیه تویی
ای شرح حال واقعۀ نینوا بیا
بی تو دم از وصیت باقر نمی زنیم
ای میزبان روضۀ صحن منا بیا
شیخ الائمه گفت: که خدمتگذار توست
ای مقتدای صادق آل عبا بیا
باب الحوائجی که دخیل تو بسته است
از چاه خواند ، یوسف زهرا ترا بیا
تو نور چشم عالم آل محمدی
سوگند بر پیمبر و جان رضا بیا
از کودکی جواد الائمه بیاد تست
آقا! قسم به گریۀ ابن الرضا بیا
تبعیدگاه هادی دین یک بهانه ماند
دیگر تو بر نجات امام الهدی بیا
حاجت به غیر تو حسن عسگری نداشت
ای مانده از قدیم ز بابا جدا بیا
سرداب سامرا ز سحر تا سحر به سوز
سر داده این صلا به صباح و مساء بیا
عالم ز جور و ظلم پر است ای امیر عدل
ای ضامن حقیقی عهد و وفا بیا
آقا قسم به درد اسیری عمه ات
با ذوالفقار حضرت مولای ما بیا
یا صاحب الزمان
باردیگر جمعه آمد، جمعه رفت
بازهم حسرت به دل ماندیم ما
بیقرار دیدن رخسار تو
نغمه ی عجل لنا خواندیم ما
با امید جمعه ای دیگر به دل
بذر دیدار تو بنشاندیم ما
سالها باشد به خاک انتظار
دانه ی وصل تو افشاندیم ما
خون دل خوردیم ما بهر فرج
دیده در هجر تو گریاندیم ما
از می عشق تو یا صاحب زمان
در سبوی قلب جوشاندیم ما
ای گل زهرا(س) حبیب عالمین
بس نما غیبت که درماندیم ما
شعر :اسماعیل تقوایی
درد و بلاها را تحمل میکنیم آقا
اما بجان فاطمه دیگر بیا جانا
در زیر صد کوهِ مصیبات و بلا، ماندیم
راهی نمانده جز فرج، تعجیل کن آقا
غمهای ما پیش مصیباتت، مصیبت نیست
با اینهمه، سخت است دردِ روزگار ما
تا ما ترا داریم پس دیگر چه غم داریم
قرآن ترا، عترت را دارد، دگر بازآ
زهرا ترا میخواند از پشت درِ خانه
زینب ترا میخواند ای نور دلِ زهرا
فرقِ شکسته، از دلِ محراب میگوید
برگرد ای زرّیۀ زهرای من، بابا
رأس بریده از تنور، از دِیر، از نیزه
هر دم ترا خوانَد، بیا یابن الحسن مولا
جدِّ غریبت را ببین زیرِ سم مرکب
گه استغاثه دارد و گاهی دعا، حاشا
حاشا که از گودال آقایت ترا خوانَد
تو بی جواب او را رها سازی در آن غمها
از گوشۀ ویرانه ای، یک دختر کوچک
دستی گرفته بر کمر، دستی بسر، تنها
آن دختر دردانه با دندان بشکسته
دارد ترا میخواند ای دردانۀ طاها
بازآ که درد و داغهای عترت و قرآن
درمان ندارد غیر تو ای یوسف زهرا
بنده ای زار و حقیرم بغلم کن آقا
من به دنبال مجیرم بغلم کن آقا
دارم اقرار به لب قلب تورا آزردم
خسته از جرم کثیرم بغلم کن آقا
ازمسیرِ غلطم باردگر برگشتم
درِ این خانه فقیرم بغلم کن آقا
هیچ کس غیرتو غمخوار دل نوکر نیست
جز خودت از همه سیرم بغلم کن آقا
لحظه ای هم به خودم وامگذارم چون که
همچنان طفل صغیرم بغلم کن آقا
لحظه ی آخر عمرم به تو محتاج هستم
قبل از آنی که بمیرم بغلم کن آقا
خواب دیدم که دم باب الحسین افتادم
گفتم ای یار و امیرم بغلم کن آقا
