شرمنده ام ای خدا از این غم چه کنم؟!
با معصیت و بندگیِ کم چه کنم؟!
ماه رمضان رفت و اگر عصیان را-
بخشیده نباشی؛ دم ِ مرگم چه کنم؟!
روزه ی آخر ماه است
الهی العفو...
عبد تو
غرق گناه است
الهی العفو...
تو برانی و نبخشی،
گدایت هستم...
آخرین راه من آه است،
الهی العفو...
ای روشنیِ راه خدا ای رمضان
ای درگهِ درگاه خدا ای رمضان
افسوس که قدر تو نشد معلومم
ای ماه ترین ماهِ خدا ای رمضان
بازم شبای آخر اومد
بوی غریب مادر اومد
خدا نگهدار اشک نم نم
کی زنده باشه تا محرم
یادش بخیر ماه خدا با لب تشنه از وفا
پر میزدیم تا آسون با روضه های کربلا
کرببلا کرببلا کرببلا
ماه پُر مهــــــر و محبت رمضان
مــــاه بــــارانیِ رحمت رمضان
ماه بـــخشودگیِ ذَنـــب و خطا
بهــــترین مــاه ضیافت رمضـان
مــــاه آزادگیِ عبـــــد خــــدا
رَستن از خفت و غفلت رمضان
مـــــاه اللهِ رحیـــــم و رحــمان
کسب حیثیَّت و عـــزت رمضان
مــــــاه قــــران و الهــــی العفو
مــــاه شب های اطاعت رمضان
ماه مـــــولای تمـــــام عــــالم
مـــــاه خورشید ولایت رمضان
مـــــاه پیمــان به حَقِ ربِّ جلیل
با خــــــدا بستـن بیعت رمضان
ماه غفـــــــران و کرم ماه نزول
مـــاه برگشتی و فرصت رمضان
مـــــاه آرامش و قلـب و ببخش
رستن از خفت و ظلمت رمضان
مــــاه جبــــــران خطای عاصی
ماه آمـــــرزش امــــت رمضان
مــــــــاه دریافت ویزای بهشت
ماه نجـــــوا و زیارت رمضـــان
کاش مــــا بنــده ی لایق باشیم
در چنین مـــــاه فضیلت رمضان
کاش (پویا ) تو کنی ترک گناه
در همیــــــن ماه عبادت رمضان
سحر بگوش دل این پیک عارفانه رسید
هلال ماه صیام از افق دوباره دمید
بسینه میزند هر آنکه سنگ تقوا را
به زهد و صوم کند خویش را بسیج و عتید
دلا گشوده شد ابواب رحمت ازلی
همای عشق دهد دمبدم پیام نوید
مباش غافل از الطاف بیکرانه ی حق
مه مبارک و ایّام طاعت است و امید
به پشتوانه ی ادعونی استجب و لکم
به اثتغاثه زبان میگشاید عبد و عبید
زبان به مغفرت از سیّئات باز کند
هر آنکه گوش دلش دعوت اله شنید
خدا در این مه غفران گشوده خوان کرم
غنیمتی شمرد جمله مخلصین و مُرید
نماز و روزه که از صالحات این ماه است
به بنده گان خدا دارد اجر و مزد مزید
مدام ملهم غیبی به عارف و عابد
صلا زند به عبودیّت خدای وحید
بیا به ساحت حق تا بریم دست نیاز
که شاید از دل بشکسته ناله ای بشنید
گشای دست باحسان فی سبیل اللّه
چو آنکه نان یتیمان به پشت دوش کشید
انیس مردم مسکین و مستمندان شو
علی صفت که در این ماه فیض گشت شهید
علی مجیر دل زار بینوایان بود
طلایه دار سلوک معارف توحید
شهید راه خدا گشت گفت راحت شد
علی ز قید حیات و جفای قوم عنید
خدا بحق علی بر صفای قلب " صفا "
فزون نما که شود چون طلیعه ی خورشید
خیراتِ ماه و سالِ سابق را ندارم
افسوس! قیل و قالِ سابق را ندارم
با من رفاقت کرد وقتی دید ابلیس
با نفْس خود جنجالِ سابق را ندارم
اشکم تمام ثروتم بود و به غفلت
آتش گرفت اموالِ سابق را ندارم
چشمم به نامحرم نمی افتاد ایکاش
رزقم چه شد؟! اقبالِ سابق را ندارم
رفت از کفَم دارایی ام...أبکي لفقري
محض ِ پریدن بالِ سابق را ندارم
بر من خسارت خورده و محرومَم از اشک
در روضه دیگر حالِ سابق را ندارم
جانم فدای آن سه ساله دختری که
میگفت آن خلخالِ سابق را ندارم
میگفت با رأس پدر اینگونه شاید
بابا ببین! احوالِ سابق را ندارم
زخمیست پایم که نشد برخیزم از جا
شرمنده استقبالِ سابق را ندارم!
روبه پایان مے رود این روز و شب ها حیف حیف
مانده ام در گوشه اے تنهاے تنها حیف حیف
مضطرب هستم که بخشیده شدم اے مهربان!!
گرنبخشی..میشوم رسواے رسوا حیف حیف
کاش مے شد لحظه ها را قدر مے دانستم خدا
لحظه ها طے شد،شدم مغبونِ دنیا حیف حیف
ماهِ تو یارب..چه ماهے بود ماهِ مغفرت ..
رفت ازدستانِ من این ماهِ زیبا حیف حیف
توبه کردم ..می پذیرےتوبه هاے ناقصم..
دائمااےکاشمے گفتم خدایا حیف حیف
خسته ام از خویشتن از سستے و از التهاب
واے از بے حالے ام اے حیّ یکتا حیف حیف
من براے فاطمه ناله زدم شب هاے قدر
کے نگاهم مے کنے خلاّق ِ والا حیف حیف
آخر ماه آمده، شرمنده و زارم هنوز
آه... بر این نفس وامانده گرفتارم هنوز
بارِ بد جز صاحبش خواهان ندارد ای خدا
مانده روی دست من سرمایه و بارم هنوز
سائلان شهر هم خوابند این ساعات شب
آنقدر درمانده ام، اینگونه بیدارم هنوز
شرمسارم از اباصالح امام عصر خود
چون نکرده ذره ای تغییر، رفتارم هنوز
بندگانت توبه کردند و همه برگشته اند
سر به زیر انداختم از بس گنهکارم هنوز
هرچه می خواهی بخوان اما نخوان بی صاحبم
هرچه هم باشم پدر دارم، علی دارم هنوز
سیدی دلتنگ ایوانِ طلای حیدرم
در نجف مانده دل مجنون و بیمارم هنوز
خورده بر کارم گره، از کربلا جا مانده ام
هرچه کردم وا نشد این عقده از کارم هنوز
از شروع ماه، گریان وداعش بوده ام
شد تمام این ماه رحمت، سخت می بارم هنوز
**
یاد زینب بوده ام هر وقت شد وقت وداع
داغدارش در وداعی سخت و دشوارم هنوز
وقت رفتن آمده، آرام تر قدری حسین
دل نکندم، صبر کن، مشتاق دیدارم هنوز
مثل این پنجاه و شش سالی که بودم خواهرت
هرچه غم در سینه ات داری خریدارم هنوز
مادرم کرده وصیت تا ببوسم حنجرت
از گلویت بوسه ای را من طلبکارم هنوز
دیگر از ذبحت نزن حرفی، نمی دانی مگر
می دهد یک خوار در پای تو آزارم هنوز
خداحافظ ای ماه خوب صیام
خداحافظ ای رحمت مستدام
خداحافظ ای سفره های سحر
نماز و دعا و قعود و قیام
رسیدیم از این فیض تا عید فطر
از آن حسن مطلع به حسن ختام
چه ماهی که با لطف حق شد شروع
چه ماهی که با لطف حق شد تمام
چه شب های اُنسی چه حال خوشی
که پُر میشد از عطر رحمت مشام
چه محروم باشم چه مرحوم، باز
به لطف خدا چشم دارم مدام
اگر عقده داری چو من در گلو
اگر از گناهان شدی تلخ کام
به دربار حق رو کن و زیر لب
ببر نام زهرا "علیها سلام"
بگو مهر او هست در سینه ام
به اولاد زهرا غلامم، غلام
اگر شاهدی از تو درخواست شد
برای ملائک بگو این کلام
دو چشمم عزادار آن تشنه ای است
که بر زخم او نیزه شد التیام
عقب مانده های حُنین و اُحد
گرفتند از آن بی کفن انتقام
تنش پایمال سم اسب شد
عیالش روان شد به بازار شام
فدای رقیه که در راه حق
فدا شد برای بقاء قیام
بی سرپناهم سرپناه از دست دادم
بی تکیه گاهم تکیه گاه از دست دادم
من روسپیدی بهارمغفرت را
پاییز با روی سیاه از دست دادم
من هرچه را با دل به دست آورده بودم
با یک نظر با یک نگاه از دست دادم
من اشک هایم این قدیمی همسفر را
همچون رفیقی نیمه راه از دست دادم
هی رزق هی روزی مقدر کردی اما
هی با خطا هی با گناه از دست دادم
سهم من از مهمانیت شد نان حسرت
این ماه را هم غرق آه از دست دادم
قاصدک گفت خبر در راه است
وقت آغاز بهترین ماه است
هم بهار طبیعت زیباست
هم بهار کتابِ "الله" است
رمضان آمده بپا خیزید
رحمت حق دوباره در راه است
وقت مهمانی خدا آمد
باز و گسترده، خوان دلخواه است
باب های جهنمی بسته
باز درهای جنت الله است
رمضان معصیت بسوزاند
کار ابلیس ناله وآه است
رتل قرآن و ذکرهای دعا
بهترین کارهای این ماه است
بهر آشتی با خدای رحیم
رمضان ماه شخص گمراه است
بهترین شب بود در این رمضان
که برابر با هزار ماه است
شعر:اسماعیل تقوایی
آمده این عبد گنهکار
روزم شده همچون شب تار
آمده ام سوی تو غفار
تویی فقط یار و مددکار
الغوث خلصنا من النار٢
مهمانم اما روسیاهم
آمده ام بر تو پناهم
بنگر بر این حال تباهم
در بند معصیت گرفتار
الغوث خلصنا من النار٢
من هرچه هستم بنده هستم
از لطف تو شرمنده هستم
شرمنده ام تا زنده هستم
بگذر ز من ای حی دادار
الغوث خلصنا من النار٢
عمری تو را آزرده ام من
روی سیه آورده ام من
کوه گنه آورده ام من
آمده دلشکسته و زار
الغوث خلصنا من النار٢
بنده ی پست و بی بهایم
سر تا به پا جرم و خطایم
لغزیده عمری دست و پایم
بر من تویی مونس و غمخوار
الغوث خلصنا من النار٢
بار دگر آمده سویت
نشسته ام بر سر کویت
تا که بگیرم رنگ و بویت
بنما نگه بر این دل زار
الغوث خلصنا من النار٢
دانم که از بد بدترم من
عمری گدای این درم من
آستان بوس حیدرم من
از مهر تو گردیده سرشار
الغوث خلصنا من النار٢
بر جرم و معصیت دچارم
کوه گنه شد کوله بارم
یاری به جز تو کس ندارم
گرچه بدم هستی خریدار
الغوث خلصنا من النار٢
از بس خدایا مهربانی
مایه ی آرامش جانی
گرچه بدم از در مرانی
یا رب شدم دوباره بیدار
الغوث خلصنا من النار٢
بنده ی روسیاه تو
آمده در پناه تو
امشب منم خدای من
منتظر نگاه تو
گنه شکسته کمرم
رهام کنی کجا برم
دوباره من منتظرم
خدای من خدای من٣
خدای من اگر بدم
به دعوت تو آمدم
به حق اشک مرتضی
زِ درگهت مکن ردم
شرمنده ام از تو خدا
همیشه می کنم خطا
تو می کنی به من عطا
خدای من خدای من٣
خدای من تویی کریم
عبد توام من از قدیم
زِ بار معصیت خدا
اوضاع من بود وخیم
الا خدای مهربان
به بنده ات بده امان
ز درگهت مرا مران
خدای من خدای من٣
همیشه دادی فرصتم
باز خدا به غفلتم
دست خالی تو رام دادی
مهمان خوان رحمتم
نسیم رحمتت وزید
کریم چون تو کس ندید
به توست مرا فقط امید
خدای من خدای من٣
یا رب شکسته بال من
نگه نما به حال من
امشب زِ لطف خاص تو
شد لحظه ی وصال من
ای که تویی برام عزیز
گرچه نیرزم به پشیز
امشب گناهانم بریز
خدای من خدای من٣
ای که تویی محرم راز
سر تا به پا منم نیاز
بنده ی شرمنده منم
تویی خدای دلنواز
خدای من به تو قسم
ذلیل و خوار و بی کسم
فقط تویی فریاد رسم
خدای من خدای من٣
ماه رمضان آمده و غرق گناهم
یا رب شب رحمت ز کرم کن تو نگاهم
العفو الهی٣
دعوت شده ام بر سر خوان تو خدایا
از لطف و کرم جرم و گناهم تو ببخشا
العفو الهی٣
من عبد گنهکارم و یا رب تو مجیری
مهمان تو گردیده که دستم تو بگیری
العفو الهی٣
ره توشه ی من گشته خدا جرم و خطایم
با یک نگه از جرم و گنه کن تو جدایم
العفو الهی٣
یا رب تو گواهی که کسی جز تو ندارم
بنما نگهی از کرمت بر دل زارم
العفو الهی٣
بر بنده ی خوب و بد خود یار و حبیبی
بر درد همه عالمِ هستی تو طبیبی
العفو الهی٣
با دست تهی آمده ام سوی تو یا رب
بخشش بود از روز ازل خوی تو یا رب
العفو الهی٣
نزد تو خدایا به گنه می کنم اقرار
سوی تو خدا آمده یک عبد گنهکار
العفو الهی٣
یا رب به حق فاطمه و احمد و حیدر
از جرم و خطاهای من زار تو بگذر
العفو الهی٣
با این همه بار گنهم اهل عذابم
یک بار دگر بنده ی خود کن تو خطابم
العفو الهی٣
من عهد خودم با تو همیشه بشکستم
اکنون بنگر از همه غیر تو گسستم
العفو الهی٣
با کوه گنه آمده این بنده ی مسکین
درد دل من با نگه تو شده تسکین
العفو الهی٣
هرچه ام بنده هستم
از تو آکنده هستم
تا دم مرگ خدایا
از تو شرمنده هستم
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
من به سوی تو یا رب
آمدم دست خالی
ای امید دو عالم
بنگر با چه حالی
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه‌گاه من،یا رب العفو
گرچه غرق گناهم
بر تو امشب پناهم
قسمت می دهم بر
فاطمه کن نگاهم
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
بر تو مهمانم امشب
غرق احسانم امشب
با تمام وجودم
تو را می خوانم امشب
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
تو ز بس مهربانی
بر من آرام جانی
آگهی از وجودم
درد من را تو دانی
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
بنده ی دل شکسته
از گنه گشته خسته
آمده در کنار
سفره ی تو نشسته
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
هرچه ام بنده هستم
از تو آکنده هستم
تا دم مرگ خدایا
از تو شرمنده هستم
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
من به سوی تو یا رب
آمدم دست خالی
ای امید دو عالم
بنگر با چه حالی
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه‌گاه من،یا رب العفو
گرچه غرق گناهم
بر تو امشب پناهم
قسمت می دهم بر
فاطمه کن نگاهم
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
بر تو مهمانم امشب
غرق احسانم امشب
با تمام وجودم
تو را می خوانم امشب
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
تو ز بس مهربانی
بر من آرام جانی
آگهی از وجودم
درد من را تو دانی
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
بنده ی دل شکسته
از گنه گشته خسته
آمده در کنار
سفره ی تو نشسته
ای پناه من،یا رب العفو
تکیه گاه من،یا رب العفو
اولین شب جمعه
ماه رمضان‌الکریم
آسمان شهر را آذین کنید
توسن اقبال خود را زین کنید
آمده فصل بهار ای دوستان
سینه‌ها را سفره‌ی هفت سین کنید
سین اول با سلامِِ آمِنین
بر همه اهل سما اهل زمین
ماه رحمت آمده ای مومنین
بال بگشائید تا عرش برین
ای سبکبالان سبک بالی کنید
در مسیر عشق خوشحالی کنید
سینه‌ها سینای طور عاشقیست
سینه را از کینه‌ها خالی کنید
ذکر لبهای همه یاربنا
دم گرفته زیر لب اغفرلنا
این شب جمعه شب تطهیر ماست
دل رود امشب به سوی کربلا
یک طرف سقا و یکسو اکبر است
یک طرف ششماهه‌ای چون اصغر است
یک طرف گودال و یک سو روی تل
خواهری لب تشنه فکر حنجر است
بیکفن شاهی کفن شد بوریا
غوطه‌ور در خون به دشت کربلا
پای شمر دون بروی سینه‌اش
سینه‌ای افضل ز عرش کبریا
تا که شاه کربلا تنها شده
یا بُنًَیَ ناله‌ی زهرا شده
پیکری عریان به خاک افتاده بود
قد مادر زین مصیبت تا شده
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
حیف ماه رمضان
رو به اتمام است
اینسان به پیش پای تو من پا گرفته‌ام
دست دعا ز عجز به بالا گرفته‌ام
بالا بلند قله‌ی اقبال و معرفت
از یک کرشمه حل معما گرفته‌ام
از ساحل نگاه تو تا بیکرانه‌ها
درّ و گوهر ز سینه‌ی دریا گرفته‌ام
در سایه‌سار رحمتتان آرمیده‌ام
تارنگ‌وبوی‌سایه‌ی‌طوبا گرفته‌ام
ماه صیام رفت و ندیدم جمال تو
هرشب برای وصل تو احیا گرفته‌ام
ذکر دعیتو اول ماه تا به من رسید
با صد امید آمده‌ام جا گرفته‌ام
تا سال بعد تا که شوی میزبان‌من
جام وصال از کفت، آقا گرفته‌ام
#ماه_به_انتها_رسید
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
شبِ آخر رسید اما برای عاشق آغاز است
که عاشق خوب می‌داند سحر هنگامِ پرواز است
اگر این است آقایم! ندارد سفره‌اش پایان
ضیافت‌خانه‌اش شُکرِ خدا هر روز و شب باز است
خدا را شُکر در سی شب مرا دارالشفا آورد
همین که دید بیمارم دلم لبریز امراض است
خدا را شُکر مهمانِ امامی مهربان بودیم
چرا ما آمدیم اینجا، میان ما و او راز است
خدایا کاش سال بعد سحر‌ها در بقیع باشیم
که در صحن حسن یک طورِ دیگر گریه‌ها ساز است
و شبها جمع می‌گردیم گِردِ مرقدش آن‌جا
کنارِ پنجره فولادِ زهرا که پُر اعجاز است
توسل کن، توکل کن، خدا هست و خدا کافی‌ست
چه غم در پیش راه تو هزاران دست انداز است
خدا را کاش بنویسند در این شب برای ما
امامش را نَه سربار است، بلکه خوب سرباز است
**
حسین است و لبی خشک و... صدای لشکری سیراب
کسی رو میزند که روی دستش کودکی ناز است
الهی بشکند دست و کمان حرمله، بد زد
رُباب است و همین روضه: ببین چشم علی باز است...
خداحافظ ای ماه خوب صیام
خداحافظ ای رحمت مستدام
خداحافظ ای سفره‌های سحر
نماز و دعا و قعود و قیام
رسیدیم از این فیض تا عید فطر
از آن حُسن مطلع به حُسن ختام
چه ماهی که با لطف حق شد شروع
چه ماهی که با لطف حق شد تمام
چه شب‌های اُنسی، چه حال خوشی
که پُر میشد از عطر رحمت مشام
چه محروم باشم چه مرحوم، باز
به لطف خدا چشم دارم مدام
اگر عقده داری چو من در گلو
اگر از گناهان شدی تلخ کام
به دربار حق رو کن و زیر لب
ببر نام زهرا "علیها سلام"
بگو مهر او هست در سینه‌ام
به اولاد زهرا غلامم، غلام
اگر شاهدی از تو درخواست شد
برای ملائک بگو این کلام
**
دو چشمم عزادار آن تشنه‌ای‌ست
که بر زخم او نیزه شد التیام
عقب مانده‌های حُنین و اُحد
گرفتند از آن بی کفن انتقام
تنش پایمال سُم اسب شد
عیالش روان شد به بازار شام
فدای رقیه که در راه حق
فدا شد برای بقاء قیام
مهربان‌ماه من! خداحافظ!
اشکِ من! آهِ من! خداحافظ
ای تو اندوهِ تا ابد شیرین
غم دل‌خواهِ من خداحافظ
باز بُغض یتیمی‌ام گل کرد...
پرورش‌گاه من! خداحافظ
باید اینجا جدا شویم از هم
یار هم‌راهِ من! خداحافظ
نرسید آخرش به دامنِ تو
دستِ کوتاهِ من... خداحافظ
من ستاره ستاره دلتنگم
ماه من! ماه من! خداحافظ
خودت جلوه دادی، گُل و خارها را
و طوفان زدی دشت و گلزارها را
ای ابرِ خطاپوشِ بارانیِ من!
بگیر از دل و سینه زنگارها را
گداهای شب را ملامت نکردی
کشیدی در آغوش، بیدارها را
درِ خانه‌ات را به مردم نبستی
فقط راه دادی گرفتارها را
همین‌که یکی درد‌ِدل کرد با تو
دوا کرده‌ای درد بیمارها را
رجب، ماه شعبان و ماه خدا... آه!
چه راحت ضرر کردم افطارها را
دوباره به مهمانی‌ات دعوتم کن
دوباره بکش ناز سربارها را
یکی گفت حسین و همه گریه کردند
همان‌جا خریدی گنه‌کارها را
**
به زحمت خودش می‌رساند به زهرا
رقیه تقاضای زواّرها را
رقیه مجیب و رقیه اجابت
ببین دور این کعبه اصرارها را
صدا زد پدرجان نبودی ببینی
که دیدم ته شام و بازارها را
نخوردم زمین گرچه صد ضربه خوردم
گرفتم بجان تو دیوارها را
یتیم خودت را دوباره بغل کن
عوض کن کمی طرز رفتارها را
ای روزهای ختم ِ قرآنی خداحافظ
لحْظاتِ نابِ أدعیه‌خوانی خداحافظ
ای ماهِ نجواهایِ عاشقانه در خلوت
شب‌زنده‌داری‌هایِ طولانی خداحافظ
ای سُفره‌ی افطار! ای شوق ِ لکَ صُمتُ
ای بهترین معنایِ مهمانی خداحافظ
ای اشکِ جاری در مناجاتِ أبوحمزه
ای چشم‌های خیس ِ بارانی خداحافظ
ای جنّتِ جوشن کبیر، ای ذکرِ خَلّصنا
شب‌های قدر، ای حالِ عرفانی خداحافظ
خوف و رجایِ دلنشینِ وقتِ استغفار
ای حسّ بی‌تابی و حیرانی خداحافظ
ای فرصتِ انفاق در پس‌کوچه‌ی اخلاص
ای نان و خرماهایِ پنهانی خداحافظ
ای روضه‌ی فُزتُ و ربّ العکبه در محراب
ای فَرقِ خونین! زخم ِ پیشانی خداحافظ
**
میگفت شاید بی رمق حیدر شبِ آخر
ای عمرِ سرتاسر پریشانی خداحافظ!
دور شد باز هم آن همدم و دمساز از ما
ماند در خاطره‌اش آن همه پرواز از ما
رمضان دیده‌ی ما را به خدا بینا کرد
اشک‌ها ماند در این ماه پس‌انداز از ما
نیمه‌شب دل بکن از بستر و بسیار مگو
دور شد فرصت پیدایی آن راز از ما...
رمضان رفت ولی روزه و قرآن باقی‌ست
چهره کی پوشد این پنجره‌ی باز از ما؟
تو اگر قدر بدانی همه شبها قدر است
نگرفته‌ست خدا فرصت ابراز از ما...
تا نفس هست، خدا هست که برکت بدهد
که فقط می‌طلبد غیرت آغاز از ما
باز هر صبح و شب آفاق پر از جلوه‌ی اوست
هر اذان دعوت عشق است به آواز از ما
الوداع ای عطش و گریه و لبخند و سکوت
هر سحر یاد کن آه ای رمضان باز از ما
علی
مانده‌ام بی کَس و بی یار، مرا یاری کن
باز هم از منِ درمانده طرفداری کن
بار من روی زمین مانده..، خدایا چه کُنم
بار من مانده خدایا..، تو خریداری کن
معصیت در دل مُردابْ فرو بُرد مرا
تا که آب از سر من رد نشده..، کاری کن
بنده‌ی نفْس شدم، بندگی‌ام یادم رفت
بنده را راحت از این بندِ گرفتاری کن
اختیاراً ز درِ خانه‌ی تو دور شدم
پس گداییِ مرا لطف کن، اجباری کن
وای بر حال کسی که رمضان گریه نکرد
سفره تا جمع نشد..، اشک مرا جاری کن
در سحر اهل مناجات تو سیراب شوند
منِ غفلت‌زده را تشنه‌ی بیداری کن
روی قلبم بنویسید: گرفتارِ رضا...
سنگ را در حرمش لایقِ حَجّاری کن
بی پناهیم، پناهِ همه ی ما..، زهراست
زیر بال و پرش از شیعه نگهداری کن
بَرده‌ام..، برده‌ی بی قیمتِ بازار نجف
حلقه در گوش همین بَرده‌ی بازاری کن
دوست دارم که غلامِ درِ حیدر باشم
پس مرا تا به ابد نوکرِ درباری کن
جان آقای غریبی که ندارد حرمی
دل ویران مرا یک شبه مِعماری کن
گریه بر داغِ حسن ارثیه‌ی اجدادی‌ست
ایل و اولاد مرا اهل عزاداری کن
روزه با روضه اگر باز شود..، می‌چسبد
گریه‌کُن! با نمِ اشک خودت افطاری کن
▪️
پیش چشمان پسر، مادر او سیلی خورد
آی ناموس‌پرست! از غم او، زاری کن
جگرش سوخت ولی قاتل او زهر نبود...
قدر یک لحظه فقط فکر به مسماری کن!
میخِ دَر با همه هستیِ حسن بد تا کرد
پای خود را به حریم پَرِ زهرا وا کرد
چه شب‌های خوبی که با تو سحر شد
نه سختی کشیدم، نه عمرم هدر شد
نگفتی گنهکار بیرون بماند
همین شد که شوقم به تو بیشتر شد
نه منت کشیده، نه زحمت کشیده
خجالت کشیده گدا معتبر شد
همه بار بستند، جز من که ماندم
چه خاکی به روی سر رهگذر شد
جز اینجا دگر سرپناهی ندارم
ببین سائلت باز هم دربه در شد
همه فرصتم رفت و دستم تهی شد
دوسر سود خالص برایم ضرر شد
چه خوش بودی ای سی شب افطار و گریه!
بسوزد فراق تو که دردسر شد
بنا بود در بین آتش بسوزم
علی تا که فهمید، فوراً سپر شد
گناه مرا بین چادر نهان کرد
عجب مادری! جای من خونجگر شد
فقط دست من میرسد به محرم؟
حسین جان بیا فرصتم مختصر شد
**
صدا زد بیا خواهرم، وقت تنگ است
بغل کن مرا باز، وقت سفر شد
برو کهنه پیراهنم را بیاور
برو که حسینت دگر مُحتضر شد
چرا خیره ماندی به زیر گلویم
ببین شمر از غصه‌ات باخبر شد
بکش دست بر موی پُر پیچ و تابم
که تقدیر من خنجر از پشت سر شد
افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت
یاد شب قدر و چشمۀ فیض به‌خیر
تا چشم به هم زدیم این ماه گذشت
لحظه های پاک تسبیح و دعا
بهترینِ روز و شب ها الوداع
لحظه ی افطار تا وقت سحر
ذکرحق بر روی لب ها الوداع
خواب مومن میشودعین ثواب
لیله القدر پُر از قدر الوداع
الَفِ شَهْر است قدربا نام علی
فاتح خیبر ،حنین ،بدر الوداع
انس با قرآن مناجات سحر
خادمی دین و قرآن الوداع
لحظه لحظه ذوب الطاف خدا
نور عشق و نور ایمان الوداع
بامجیر ،جوشن کبیرآیات وحی
خوگرفتیم ماه رحمت الوداع
گفت نبی المرسلین ماه صیام
ماه عفو برخلق و امت الوداع
میرسد عید سعید پایان ماه
معصیت،عصیان ،گناه الوداع
با امیدی که بگوییم ما همه
ای خطای گاه وبیگاه الوداع
میهمانان خدا عید سعید آ مده است
بعد یک ماه عبادت امیدآمده است
سفره را جمع نمودند چه توشه داری
بعد یک ماه بگو به کاسه ات چه داری
عید فطر آ مده و فطرت تو باز شده
موقع دوست شدن با خالق راز شده
بعد یک ماه دعای سحر و افطاری
حال با رحمت حق بیا تو اختیاری
تو وداع کن ز مناجات در ماه صیام
نیمه شبها سحر و ذکر دعا حال قیام
دیدگانت شده بارانی و اما شادی
با همه مهر و صفا ز خالقت کن یادی
خو گرفتی تو به قرآن کریم در این ماه
نکند قطع شود انس به قرآن ای آ ه
رمضان رفته و شوال رسیده از راه
عیدی ما فرج شمس امامت هر جا
کاش این عید سعید بافرج یاس سپید
به من و ما بدهند ،مژده عید سعید
بانگ یا مهدی ما کل جهان پر سازد
عالمی بر پسر حضرت زهرا نازد
